Slajd 1



Temat pracy:

Miejsce poradnictwa

rodzinnego wśród działań

pomocowych

Poradnictwo rodzinne:

Zakres poradnictwa rodzinnego jest

bardzo szeroki. Poradnictwo obejmuje

różne formy pomocy, udzielanej

dzieciom i dorosłym. W ujęciu

najogólniejszym pomoc ta koncentruje

się wokół złożonej problematyki

wychowawczej, głównie wokół



napotykanych przez rodziców

trudności wychowawczych z dziećmi,



postępowania z dziećmi w różny

sposób upośledzonymi lub

odbiegającymi od normy w rozwoju,



podejrzanymi o upośledzenie

umysłowe lub wykazującymi

zaburzenia zachowania,



jak również wokół sprawy wyboru

zawodu, takiego, który by najlepiej

mógł odpowiadać zainteresowaniom

dziecka jego cechom charakteru i

usposobienia.



Istotą poradnictwa jest takie

korygowanie

postępowania

wychowawczego rodziców, które

prowadzić będzie do rozwiązania

istniejących problemów

wychowawczych poprzez

wprowadzanie prostych metod,

drobną zmianę w systemie rodzinnym.



Poradnictwo, w tym poradnictwo rodzinne

rozumiane jest jako niesienie pomocy osobom,

które potrzebują pewnego rodzaju wsparcia

życiowego

. Pomoc taka może wiązać się z

instytucja, która posiada określoną strukturę a

inaczej rozumiane poradnictwo to czynności

skierowane do osób potrzebujących. Ogólnym

celem poradnictwa jest stworzenie najlepszych

warunków rozwojowych dla jednostki,

optymalizacja życia oraz rozwój osobowości.

Pośrednimi celami jest korygowanie zaburzeń,

profilaktyka oraz prognoza. Czynności

podejmowane przez doradców musza ściśle łączyć

się z koncepcja człowieka, dlatego też w zależności

od tego poradnictwo przybiera określone formy.



Do udzielania określonego rodzaju pomocy

nie należy upoważnić tylko niektóre osoby

(np. profesjonalnych doradców z zakresu

poradnictwa rodzinnego mających

odpowiednie dyplomy). Wprost przeciwnie,

podstawowa zasada mówi, że poradnictwo

nie powinno stanowić przywileju dla osób

profesjonalnie udzielających pomocy lub

zawodowych doradców, lecz być dostępne i

szeroko realizowane wewnątrz danej

społeczności.



Chociaż profesjonalni doradcy oferują

specjalistyczne usługi pewnym

społecznościom i grupom ludzi, wiele

obszarów znajduje się poza zakresem ich

działania.

Skutecznej pomocy udzielają więc

często osoby mające najwyżej niewielkie

przeszkolenie, lecz dysponujące w zamian

znacznym doświadczeniem i intuicją

. To

właśnie do tych niezawodowych doradców

książka ta adresowana jest w pierwszym

rzędzie.

formy udzielania pomocy odpowiadają poniższym

założeniom:



pomoc może być udzielana w rozmaitych

miejscach i różnych okolicznościach



pomoc może obejmować pojedyncze osoby, grupy

lub dotyczyć rozwiązywania problemów jako takich



pomoc doradcy może dotyczyć pojedynczych

osób, rodzin, organizacji lub społeczności lokalnych



istnieje wiele form udzielania pomocy, a

poradnictwo może obejmować rozmaite strategie

działania.



Doradcy powinni zatem zdawać sobie

sprawę, że ich praca obejmuje również

wybór odpowiedniej strategii i taktyki

postępowania, właściwej dla danej sprawy.



niesienie pomocy jest działaniem

umożliwiającym ludziom dokonywanie

zmian. Zmiany te mogą być niewielkie

(kiedy na przykład uzmysłowimy sobie coś),

lub też dotyczą znacznej zmiany sposobu

myślenia i odczuwania. Celem pomocy jest

wspieranie danej osoby w przejmowaniu

większej kontroli nad swym życiem.

Rodzaje poradnictwa:



Poradnictwo dyrektywne

– instrumentalne

sterowanie radzącym się przez doradcę



Poradnictwo liberalne

– polega na

zapewnieniu przez doradcę podmiotowemu

radzącemu się poczucia bezpieczeństwa w

samodzielnym dochodzeniu do zmian, po

przez korzystanie z zabiegów stymulujących

rozwój jego wewnętrznej świadomości i

zwiększenie odwagi bycia dorosłym



Poradnictwo dialogowe

jest wspólnym

rozwiązywaniem problemów w partnerskim

dialogu doradcy i radzącego się – dialogu

opartym na refleksyjnej analizie sytuacji,

niejednokrotnie ujawniającej źródła opresji i

ograniczeń, dotykających obu partnerów

oraz dochodzenie do konsensusu



Poradnictwo rodzinne zalicza się do

poradnictwa dialogowego

. Ma ono na celu

optymalizowanie życia małżonków i rodziny a

także rozwój osobowości poszczególnych jej

członków. Różni się ono od innych kierunków

poradnictwa elementami wchodzącymi w

skład doradzania a więc przedmiotem

porady i podmiotami.



W poradnictwie rodzinnym

podmiotem

radzącym się może być

rodzina, jej członek,

podsystem rodziny np. rodzeństwo,

małżonkowie.

Problem

do rozwiązania musi

pochodzić od osoby radzącej się. Jest to

sytuacja, z którą osoba ta nie radzi sobie nie

jest w stanie przy swojej wiedzy i

doświadczeniu sprostać problemom, które ją

spotykają. Problem może dotyczyć osobistej

sytuacji jednostki, jej przeżyć i emocji.



W innym przypadku może koncentrować się

na rodzinie i na trudnościach związanych z

wypełnianiem funkcji przez członka rodziny,

oraz niemożność wypełniania ról i zadań

przez jednostkę.

Przedmiotem działań w

poradnictwie rodzinnym są

wychowawcze

problemy, konflikty pomiędzy pokoleniami,

małżonkami, adopcja, bezdzietność,

alkoholizm, narkomania w rodzinie.

Poradnictwo jako forma

pomocy



Niesienie pomocy i poradnictwo rodzinne

nie są to zajęcia mechani czne. Stanowią

one raczej próby, jakie czynią jedni

ludzie, by pomóc innym. Tak więc,

zarówno pielęgniarki, jak i lekarze,

dentyści, recepcjoniści, pracownicy

barów, nauczyciele, pra cownicy społeczni

czy stewardessy mogą znaleźć się w

sytuacji osób niosących pomoc i

udzielających porad tym, którzy ich

potrzebują.



Udzielanie pomocy jest zajęciem tak

powszechnym, że czę sto możemy nawet nie

zauważać czynionych przez nas prób

wspierania innych. Słowa takie jak: „...na

twoim miejscu...” albo: „...teraz, kiedy mnie

się to przytrafiło...”, lub:

„...czy

pomyślałeś

o...” stanowią zwykły składnik rozmów

prowadzo nych między przyjaciółmi czy

znajomymi. Kiedy wypowiada się zdania

tego typu, udziela się komuś pomocy.



Pomoc

pomaganie poszczególnym

jednostkom w pokonywaniu przeszkód

znajdujących się na drodze do ich osobistego

rozwoju, gdziekolwiek je napotykają, oraz w

optymalnym pobudzeniu indywidualnych

źródeł tego rozwoju.”



Lub

„jest to proces ułatwiający

poszczególnym osobom pogodzenie się z

własnym życiem - takim jakie ono jest - a w

ostatecznym rachunku pomagający osiągnąć

większą dojrzałość poprzez nauczenie się

brania odpowiedzialności i podejmowania

decyzji za samego siebie.”



Zatem można uważać poradnictwo za

szczególną formę pomocy

. Często postrzega

się poradnictwo jako zajęcie wymagające

szczególnych umiejętności i aktywności

zawodowej, zakładające szkolenie od postaw

i ogromną dojrzałość emocjonalną doradcy.

Rzeczywiście poradnictwo rodzinne wymaga

odpowiednich kompetencji i umiejętności, a

także profesjonalnego szkolenia.



W przeważającej większości zajęcia te

praktykowane są przez rozmaitych ludzi,

którzy rozwinęli swe umiejętności poprzez

zdobywane doświadczenie, lektury,

dzielenie poglądów i wątpliwości z innymi.

Są oni równie dobrymi doradcami jak

psycholodzy, oddającymi ludziom

nieocenione usługi.

Pomoc udzielana rodzinom



Nie zawsze jednak pomoc udzielana jest

indywidualnym osobom. Niektórzy doradcy

pracują chętnie z całymi rodzinami, by

zmienić wzajemne relacje między ich

członkami. Tego ro dzaju pomoc może

wynikać z potrzeb konkretnej rodziny, w

której na przykład córka cierpi na

anoreksję . Jednakże w takich przypadkach

uwaga doradcy skupia się raczej na

rodzinie jako jednostce niż na jej członku,

który tylko ujawnia jakiś problem rodzinny.

Poradnictwo jako proces



poradnictwo, w tym poradnictwo rodzinne, nie jest

dziedziną, która dałaby się łatwo dopasować do

którejś z omówionych tu kategorii. Wprost

przeciwnie, stanowi ono złożony, subtelny i

niekiedy pełen napięcia proces, w którym co

najmniej dwie osoby nawiązują ze sobą kontakt i

próbują doprowadzić do określonej zmiany. Może

być ona całkiem prosta — poczynając od

poszukiwania sposobu pozwalającego zrozumieć

jakąś sytuację, a kończąc na zmianie mającej

poważne następstwa w sposobie życia danej

osoby. Modyfikacja ta zachodzi w toku procesu

udzielania pomocy.

B I B L I O G R A F I A:



Stephen J. Murgatroyd,

Poradnictwo i

pomoc

, Przekł. E. Turlejska, Wydawnictwo

Zysk i S-ka, Poznań 2000, s. 13-27.



Kargulowa, ,,O teorii i praktyce

poradnictwa”

Document Outline