TCP/IP a model
OSI
TCP/IP a model
OSI
TCP/IP a model ISO / OSI
Zestaw protokołów TCP/IP nie jest w pełni zgodny z
siedmiowarstwowym modelem odniesienia OSI.
Ewidentną różnicą jest to, iż zestaw TCP/IP ma wyłącznie trzy
warstwy ponad warstwą łącza danych.
To jednak nie wszystko, bowiem zestaw protokołów TCP/IP
nie tworzy pełnej hierarchii w scisłym znaczeniu tego słowa.
Oznacz to że protokół może do realizacji swoich funkcji
wykorzystywać protokół należący do warstwy niższej bez
koniecznosci "przechodzenia" przez warstwę posrednią, na
przykład aplikacja ping korzysta z protokołu ICMP
bezposrednio bez uciekania się do mechanizmów warstwy
transportowej, a przecież protokół ten przypisany jest do
warstwy sieciowej.
TCP/IP a model ISO / OSI
Jeszcze innym przykładem niepostrzegania scisłej hierarchii w
zestawie protokołów TCP/IP jest sytuacja gdy protokół niższy
zamyka protokół wyższy bez koniecznosci komunikacji
protokołów wyższych.
TCP/IP a model ISO / OSI
Podstawowym zadaniem TCP/IP jest ułatwienie
łączenia sieci komputerowych między sobą, byłoby
jednak nirozsądne zakładać że wszystkie sieci są
niezawodne, a również nazbyt ograniczające
dopuszczać zestawianie wyłącznie połączeń
wirtualnych. Z drugiej strony, implementacja trybu
datagramowego powoduje koniecznosć wprowadzania
mechanizmów pakietów zagubionych oraz
przywracania kolejnosci logicznej pakietów
zagubionych.
TCP/IP a model ISO / OSI
Siłą napędową rozwoju TCP/IP są użytkownicy
końcowi.W przypadku modelu OSI siłą sprawczą
ewolucji mogą być wyłącznie duzi dostawcy sprzętu
komputerowego i komunikacyjnego oraz krajowe
organizacje normalizacyjne poprzez dominujących,
krajowych operatorów telekomunikacyjnych.
Konsekwencją tego stanu rzeczy jest znacznie
wolniejszy przebieg procesu zatwierdzania
siedmiowarstwowego modelu odniesienia aniżeli
zestawu TCP/IP
TCP/IP a model ISO / OSI
Z drugiej jednak strony, dyskusja siedmiowarstwowego
modelu OSI jest znacznie bardziej pogłębiona niż
TCP/IP, a to oznacza że model OSI po jego ogłoszeniu
zmienia się w mniejszym stopniu.
Można powiedzieć że zestaw protokołów TCP/IP ma
charakter do pewnego stopnia eksperymentalny tzn.
pewne protokoły składowe mogą być testowane,
niektóre z wynikiem negatywnym, a to może
powodować brak kompatybilnosci nowych wersji z
wersjami starymi, których nie zaktualizowano.
Rysunek przedstawiający graficzne
porównanie modeli OSI ISO z
TCP/IP
Funkcje spełniane przez poszczególne warstwy modelu OSI nie
pokrywają sie z funkcjami warstw modelu TCP/IP. Stąd też
poziomy warstw TCP/IP nie odpowiadają poziomom warstw
modelu OSI. Na rysunku została przedstawiona zbieżnosć
nazewnictwa warstw w obu modelach.
Zadania warstw w TCP/IP
Warstwa programów użytkowych
-
na najwyższym poziomie użytkownicy
wywołują programy użytkowe, które mają
dostęp do usług TCP/IP. Programy użytkowe
współpracują z jednym z protokołów na
poziomie warstwy transportowej i wysyłają
lub odbierają dane w postaci pojedynczych
komunikatów lub strumienia bajtów.
Zadania warstw w TCP/IP
Warstwa transportowa
- jej podstawowym
zadaniem jest zapewnienie komunikacji między jednym
programem użytkownika a drugim. Warstwa ta może
regulować przepływ informacji. Może też zapewnić
pewność przesyłania. W tym celu organizuje wysyłanie
przez odbiorcę potwierdzenia otrzymania oraz ponowne
wysyłanie utraconych pakietów przez nadawcę. W
omawianej warstwie możemy wyróżnić cztery typy
protokołów:
połączeniowy
datagramowy
speech
czasu rzeczywistego
Zadania warstw w TCP/IP
Warstwa intersieci
- odpowiada za obsługę
komunikacji jednej maszyny z drugą. Przyjmuje ona
pakiety z warstwy transportowej razem z
informacjami identyfikującymi maszynę - odbiorcę,
kapsułkuje pakiet w datagramie IP, wypełnia jego
nagłówek, sprawdza czy wysłać datagram wprost do
odbiorcy czy też do routera i przekazuje datagram
do interfejsu sieciowego. Warstwa ta zajmuje się
także datagramami przychodzącymi, sprawdzając
ich poprawność i stwierdzając czy należy je przesłać
dalej czy też przetwarzać na miejscu.
Zadania warstw w TCP/IP
Warstwa interfejsu sieciowego
-
zawiera protokoły koordynujące wymianę inf.
między węzłami i komputerami głównymi (lub
ich logicznymi odpowiednikami) dołączonymi
do jednej sieci.Realizuje ona następujące
funkcje:
sterowania przepływem
zabezp. przed błędami
ustalania priorytetów
tajnosć przesyłanych danych
IPX / SPX
IPX/SPX
(Internetwork Packet
Exchange/Sequential Packet Exchange) - zestaw
protokołów sieciowych firmy Novell (protokół
warstwy sieciowej IPX i warstwy transportowej
SPX). Użytkowany w różnych sieciach lokalnych
(od PC LAN do sieci branżowych). Rozwiązanie to
jako implementacja protokołów XNS (ang. Xerox
Network Service) warstwy transportu i sieciowej
dostępne jest w systemach: NetWare, MS-DOS, MS
Windows i OS/2. Obecnie protokoły te są
wycofywane i zastępowane zestawem protokołów
TCP/IP.
NetBEUI
NetBEUI
– protokół komunikacyjny LAN.
NetBEUI jest wyłącznie protokołem transportu
sieci LAN dla systemów operacyjnych Microsoft.
Nie jest trasowany. Dlatego jego implementacje
ograniczają się do warstwy 2 modelu OSI, w
których działają wyłącznie komputery
wykorzystujące systemy operacyjne firmy
Microsoft. Ogranicza to dostępne architektury
obliczeniowe i aplikacje technologiczne.
Interfejs NetBEUI został opracowany przez IBM
i wprowadzony na rynek w 1985 roku.
NetBEUI
Zalety korzystania z protokołu NetBEUI są następujące:
komputery korzystające z systemów operacyjnych lub
oprogramowania sieciowego firmy Microsoft mogą się
komunikować.
NetBEUI jest w pełni samodostrajającym się protokołem i
najlepiej działa w małych segmentach LAN.
niewielkie wymagania odnośnie do pamięci.
ochrona przed błędami transmisji, a także możliwość
powrotu do normalnego stanu w razie ich wystąpienia.
Wadą
protokołu NetBEUI jest fakt, że nie może być
trasowany (za wyjątkiem usług IPTunnel) i niezbyt dobrze
działa w sieciach WAN.
AppleTalk
AppleTalk
– pakiet protokołów
komunikacyjnych stworzonych przez firmę
Apple Computer w roku 1984, umożliwiających
tworzenie sieci komputerowych i
podstawowych usług sieciowych dla
komputerów Macintosh i innych produktów tej
firmy. Po pewnym czasie firma Apple Computer
zaprzestała rozwoju AppleTalk i zaczęła
wykorzystywać w swych produktach TCP/IP,
który stawał się coraz popularniejszy.
Protokół Zdalnego dostępu
Dziś użytkownicy oczekują dostępu do
Internetu z dowolnego miejsca. Wiele osób
pracuje zdalnie. W związku z tym zdalny
dostęp musi zapewniać takie same możliwości
jakie dostępne są w sieciach LAN. Jednym z
pierwszych protokołów zdalnego dostępu był
SLIP (ang. Serial Line IP). Jest to protokół
bardzo prosty, którego działanie sprowadza
się do „ramkowania” pakietów IP i
przesyłaniu ich łączem szeregowym [12].
Protokół Zdalnego dostępu
Jego ograniczenia spowodowały powstanie PPP (ang.
Point-to-Point Protocol). Lista funkcji protokołu PPP :
- jednoczesna obsługa wielu protokołów,
- konfiguracja łączy,
- wykrywanie błędów,
- kompresja,
- szyfrowanie,
- informacje sieciowe,
- uwierzytelnianie.
Z punktu widzenia bezpieczeństwa interesujące jest
funkcjonowanie uwierzytelniania i szyfrowania w
protokole PPP.