background image

 

PODRÓŻ DOOKOŁA ŚWIATA 

Scenariusz  zajęd  przeznaczony  dla  dzieci  w  wieku  wczesnoszkolnym  opracowany  przez  Agnieszkę 
Kozłowską, Emilię Jary, Sandrę Sikorę. 

Pewnego  słonecznego  dnia,  zebrała  się  grupa  dzieci,  która  postanowiła  wybrad  się  w  niesamowitą 
podróż. Wszyscy wykupili bilety podróżne, zabrali bagaż podręczny, aparat fotograficzny. Organizato-
rzy  wycieczki  zapewniają,  że  będzie  ona  bardzo  interesująca  i  mają  nadzieję,  że  wszyscy  wrócą  do 
domów opaleni i zadowoleni. 

Rozpoczynamy podróż od wizyty na kontynen-
cie  europejskim.  Wyobraźmy  sobie,  że  jeste-
śmy w centrum stolicy Polski – Warszawie, na 
Stadionie Narodowym. 

Parada  reprezentacji  piłkarzy  przed  meczem 
(muzyka  „Polska  biało  –  czerwoni”).  Piłkarze 
przybywają do stolicy Polski – Warszawy. Roz-
poczyna się trening na Stadionie Narodowym. 
Piłkarze  –  uczestnicy  zabawy  wychodzą  na 
murawę (boisko), trzymając jedną ręką chustę. 
Trener  (prowadzący)  dzieli  piłkarzy  na  prze-
ciwne drużyny. Uczestnicy trzymają chustę. Na 
niej znajduje się piłka. Zadaniem bawiących się 
jest przerzucenie jej na stronę przeciwną, aby 
spadła poza chustę. Stojący po drugiej stronie 
piłkarze starają się nie dopuścid do tego i pró-
bują przerzucid piłkę na drugą stronę.  

Lot  balonem.  Po  rozegranym  meczu  piłkarze 
udają się w lot balonem do Afryki. Jest piękna, 
słoneczna pogoda. Uczestnicy trzymają chustę 
jedną  ręką,  falując  nią.  Gdy  chusta  jest  mak-
symalnie wysoko, robią jeden krok do środka, 
ciągnąc  chustę  za  swoimi  plecami.  Przykuca-
jąc, siadają na jej brzegu. W pewnym momen-
cie  następuje  załamanie  pogody  –  wieje  silny 
wiatr i znosi balon na piaszczystą plażę Afryki. 

Taniec  z  kokosem.  Uczestnicy  spotykają  na 
plaży  „Murzynka  Bambo”,  który  dziwnie  wy-
machuje swoim ciałem – taoczy. Bambo prosi 
podróżników,  aby  przyłączyli  się  do  zabawy. 
Uczestnicy  taoczą  w  parach  trzymając  balon 
różnymi  częściami  ciała,  np.  głową,  rękami 
(muzyka afrykaoska). Trudniejsza wersja taoca 
z kokosem w parze polega na tym, że umiesz-
czamy balon na wysokości talii między dwoma 

osobami.  Każda  z  osób  obraca  się  w  prawą 
stronę,  starając  się,  by  balon  nie  upadł.  Na 
zakooczenie można zmienid kierunek obrotów. 
Po  skooczonym  taocu  podróżnicy  odnajdują 
zasypane  w  piasku  „magiczne”  materiały.  Po-
stanawiają uszyd z nich latający dywan.  

Latający  dywan.(muzyka  arabska)  Każdy  po-
dróżnik  odnajduje  w  piasku  jeden  fragment 
„magicznego” materiału (jedna strona z gazety 
codziennej
).  Następnie  przy  pomocy  niezbęd-
nych narzędzi – igły i nitki (kleju) zszywa swój 
fragment  z  pozostałymi  –  w  ten  sposób  po-
wstaje latający dywan.  

a)  Każdy  uczestnik  siada  po  turecku  na  swoim  frag-

mencie i udaje się w podniebną podróż.  

b)  Uczestnicy  podnoszą  papierowy  dywan  na  rękach  i 

poruszają  się  z  nim  po  sali,  wykonując  różnego  ro-
dzaju podniebne  ewolucje z przysiadami, z chodze-
niem na palcach, zmianą nachylenia dywanu. 

Latający  dywan  przeniósł  nad  na  mroźną  An-
tarktydę.  

Pląs  Pingwinek.  Podróżnicy  lądują  w  lodowej 
krainie,  gdzie  w  oddali  dostrzegają  taoczące 
pingwiny.  Uczestnicy  postanawiają  przyłączyd 
się do zabawy.  

O jak przyjemnie i jak wesoło w pingwinka bawid się, się, 
się..  Raz  nóżka  w  lewo,  raz  nóżka  w  prawo.  Do  przodu, 
do tyłu i raz, dwa, trzy… 

Przelot  samolotem.  Podróżników  zauważają 
badacze  pingwinów,  którzy  proponują  im  lot 
samolotem  do  Australii  (muzyka  powietrza). 
Podróżnicy  wsiadają  do  samolotu,  włączają 
silniki  (wydając  charakterystyczne  odgłosy)  i 
ruszają  na  podój  nieba  (naśladując  przy  tym 
ruch i dźwięk samolotu
).  

background image

 

Przenieśliśmy  się  samolotem  do  Australii.  Na 
obszarze tym znajdują się kangury. 

Zabawa  w  kangury.  Przewodnik  wycieczki 
(prowadzący)  proponuje  uczestnikom  naukę 
kangurzych  skoków.  Należy  pamiętad,  że  kan-
gury skaczą na płaskich stopach. Obunóż!  

Etap I – Kangur samotnik przyjmuje odpowiednią pozycję 
i wykonuje następne ruchy: 

1.    ręce  wysoko  ugięte  w  łokciach,  dłonie  płasko  przed 
sobą wierzchem do góry; 
2. ugiąd kolona; 
3. pupa do tyłu, głowa do góry; 
4. skaczemy. 

Etap II – Kangur z mamą (dwie osoby stoją obok siebie): 

1.  ręce  wysoko  ugięte  w  łokciach,  dłonie  płasko  przed 
sobą  wierzchem  do  góry,  a  rękę  po  stronie  partnera 
kierujemy  energicznym ruchem w jego stronę i zakłada-
my jak daszek; 
2. ugiąd kolona; 
3. pupa do tyłu, głowa do góry; 
4. skaczemy. 

Etap  III  –  Mama  z  kangurem  w  torbie  „Mama”  (jedna 
osoba
) staje plecami do „dziecka”: 

1.  ręce  wysoko  ugięte  w  łokciach,  dłonie  płasko  przed 
sobą wierzchem do góry; 
2. mama obejmuje rękoma swoje dziecko w talii; 
3. ugiąd kolona; 
4. pupa do tyłu, głowa do góry; 
5. skaczemy. 

Nurkowanie.  Podróżnicy  postanawiają  prze-
płynąd do Ameryki.  Uczestnicy  siedzą na pod-
łodze,  trzymając  chustę  pod  brodą.  Osoby, 
które porozumiewają się wzrokiem, zamienia-
ją się miejscami, przechodząc pod chustą.  

Kontynuujemy naszą wyprawę i dopływamy do 
wybrzeży Ameryki. 

Kowboj  na  „Dzikim  Zachodzie”.  Po  długiej 
podróży  uczestnicy  znajdują  się  na  dzikim  za-
chodzie.  Każdy  prawdziwy  kowboj  musi  byd 
silny,  czujny  i  zwinny.  Postanawiają  więc  zro-
bid  sobie  mały  trening.  Uczestnicy  dobierają 
się  w  grupy  5-6  osobowe.  Stają  w  kółkach  a 
następnie  zdejmują  z  szyi  chustki,  które  trzy-

mając  za  rogi  z  sąsiadem  –  napinają.  Każda  z 
grup  dostaje  po  dwa  balony.  Odbija  je  napię-
tymi chustkami tak, aby nie spadły na ziemie. 

Krąg  przyjaźni  -  spotkanie  z  plemieniem  In-
dian.
 Podróżnicy zostają zaproszeni przez wo-
dza Indian do wioski. Uczestniczą w rytualnym 
pożegnaniu dnia. Każdy uczestnik siedzi blisko 
siebie twarzą do środka koła. Krzyżujemy nogi, 
stykając  się  kolanami  i  kładziemy  dłonie  na 
kolanach.  

1)  Indianie  i  podróżnicy  wydając  charaktery-

styczny okrzyk „Aaaa!” omawiają wspólnie 
spędzony  dzieo  przekazując  sobie  kolejno 
totem  „Uważam,  że  podróż  była  atrakcyj-
na, ponieważ…
” 

2)  Ułożenie  rąk  jest  tutaj  bardzo  istotne  – 

tradycja  plemienna.  Każdy  kładzie  swoją 
lewą dłoo środkiem do góry na lewym ko-
lanie, a prawą dłoo – też środkiem do góry 
na dłoni sąsiada prawej strony. Gdy wszy-
scy  mają  już  poprawnie  ułożone  ręce 
„wódz  plemienia”  przekazuje  znak  przy-
jaźni  osobie  siedzącej  z jego lewej strony, 
dotykając  swoją  prawą  ręką  prawej  dłoni 
partnera  (lekkie  klaśnięcie  dłoni).  Kolejne 
osoby przekazują sobie ten znak w milcze-
niu.