Przewodnik metodyczny
K l a s a
C z ę ś ć 9
Autor
Izabela Kornecka (Projekty nr 25, 27)
Małgorzata Brudzewska (Projekt nr 26)
Scenariusze zajęć z muzyki
Magdalena Ziółkowska
Scenariusze zajęć z wychowania
fizycznego
Izabela Kornecka
Scenariusze zajęć komputerowych
Kazimierz Kosmaciński
Rozkłady materiału
Karina Mucha
Anna Stalmach-Tkacz
Joanna Wosianek
Kazimierz Kosmaciński
Magdalena Ziółkowska
Marianna Polasińska
Izabela Kornecka
Porady logopedyczne
Łucja Skrzypiec
Porady psychologiczne
Paweł Pienkiewicz
ISBN 978-83-7491-696-7
© Grupa Edukacyjna S.A. 2012
Koordynatorzy projektu
Krzysztof Chrobot
Ewelina Włodarczyk
Projekt okładki
Radosław Krawczyk
(według koncepcji
Anny Piwowarczyk-Głogowskiej)
Wykonanie okładki
Marcin Kot
Opracowanie graficzne
Tomasz Kozłowski
Koordynator przewodnika metodycznego
Bożena Kotulska
Korekta
Krystyna Bajor
Joanna Furmanek
Skład i łamanie
Marek Zapała
3
Ikony występujące w przewodnikach:
czytanie
spostrzeganie
pisanie, grafomotoryka
słuchanie
mówienie
myślenie
liczenie
praca plastyczna
zajęcia techniczne, wycinanie
zabawa ruchowa
scenki dramowe, improwizacje
zabawa muzyczno-ruchowa
śpiew, ćwiczenia emisyjne
taniec
ćwiczenia rytmiczne, gra na instrumentach
4
AKTYWNOŚĆ NA CO DZIEŃ. ZWIERZĘTA HODOWLANE. DOPEŁNIANIE DO 10. WAGA
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie liter b, B, r, R
• nauka czytania i pisania sylab i wyrazów
• odczytywanie planu dnia z tabeli
• wypowiadanie się na podany temat w formie zdań
• opisywanie obrazka sytuacyjnego
• ćwiczenia grafomotoryczne
• rozwijanie spostrzegawczości
• analiza i synteza wzrokowo-słuchowa
• czytanie z podziałem na role
• kształtowanie percepcji wzrokowej
• ćwiczenia słownikowe
Uczeń:
– rozumie pojęcie aktywność,
– podaje przykłady przedsiębiorczości,
AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
Projekt
nr 25
JA – ŚWIAT
• poznanie zwierząt w go-
spodarstwie wiejskim
• rozpoznawanie i nazywanie
ptaków i ssaków w gospo-
darstwie wiejskim
• poznanie cech ptaków
i ssaków
• przeliczanie w zakresie 10
• doskonalenie dodawania i odejmowa-
nia w zakresie 10
• utrwalenie pojęcia para
• rozkładanie liczby na składniki
• szacowanie wagi przedmiotów
• wprowadzenie kilograma
• ważenie przedmiotów za pomocą
odważników
5
AKTYWNOŚĆ NA CO DZIEŃ. ZWIERZĘTA HODOWLANE. DOPEŁNIANIE DO 10. WAGA
EDUKACJA MUZYCZNA
• wprowadzenie
ćwierćnuty
• nauka piosenki Marsz
naszej klasy
• nauka takstu do
piosenki
EDUKACJA PLASTYCZNA
• wykonywanie pracy –
praca z plasteliny
• dobieranie koloru,
zachowanie proporcji
ciała zwierząt
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• wykonanie z pudełek
makiety gospodar-
stwa wiejskiego
według własnego
pomysłu – składanie,
wycinanie, obryso-
wywanie, klejenie,
ozdabianie
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• korzystanie z narzę-
dzia Aerograf
• używanie klawiszy ze
strzałkami i klawisza
spacji
TEMATY DNI
1. Plan zajęć
2. Warto podróżować
3. Aktywnie się
uczymy
4. Konstruujemy
wagę
5. Jesteśmy aktywni
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• ćwiczenia z przybora-
mi nietypowymi
• doskonalenie zręcz-
ności
• współpraca w grupie
i w zespole
• doskonalenie kozło-
wania
• wykonanie ćwiczeń
i zabaw kopnych
• wzmacnianie siły nóg
• doskonalenie koordy-
nacji ruchowej
– wypowiada się na temat podróży,
– radzi sobie w trudnych sytuacjach,
– wymienia korzyści płynące z aktywnego trybu życia,
– rozumie, co to znaczy być przedsiębiorczym.
6
PR
OJEK
T nr 25
I.
Tema
t pr
ojektu:
A
kt
ywność na c
o dzień. Z
wier
zęta ho
do
wlane
. Dop
ełnianie do 10.
W
aga
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
145
Sw
ob
odne w
yp
owiedzi
na t
ema
t akt
ywnego
sp
ędzania w
olnego
czasu
.
•
obdar
zanie
uw
agą
dzieci
i
dor
osły
ch,
akt
ywne
słuchanie
ich
w
ypo
wiedzi,
kolo
-
ro
w
anie
ilustr
acji,
•
definio
w
anie
w
ar
tości
jak
ą
jest
akt
ywność
ży
cio
w
a
na
pr
zyk
ładzie
planu
dnia
i
ulu
-
bion
ych
zajęć
R
afała
i
Bar
tk
a,
•
pr
ez
en
to
w
anie
pom
ysłó
w
na
ulubione
zajęcia
doda
tko
w
e
w
ty
godniu
,
•
uk
az
yw
anie
mo
żliw
ości
b
ycia
akt
ywn
ym
pr
zez
osob
y
niepełnospr
awne
,
•
uświadamianie
konieczności
akc
eptacji
i pomoc
y
w
pokon
yw
aniu
bar
ier
pr
zez
osob
y
dotk
nięt
e
chor
obą,
•
ro
zwijanie
posta
w
y
toler
ancji
i
akc
eptacji
w
obec
osób
niepełnospr
awn
ych,
inn
ych,
ró
żniąc
ych
się
od
większ
ości,
•
cz
ytanie
globalne
w
yr
az
ów
: piłk
a, słońc
e,
wo
da
,
Elemen
tar
z,
s.
36–37
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
32
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
z
uw
agą
słucha
w
ypo
wiedzi
inn
ych
osób
,
•
w
ypo
wiada
się
na
podan
y
tema
t w
for
mie
z
dania,
•
ry
suje
po
śladach,
•
koloruje
ilustr
ację
,
•
ro
zumie
pojęcie
akt
ywność
,
•
odcz
ytuje
plan
dnia
z
tabeli,
•
w
ygłasza
z
pamięci
k
rótk
i
wiersz
yk
o
w
ybr
anej
lit
er
ze
,
•
w
yr
óżnia
w
tekście
po
znane
lit
er
y,
•
w
sk
azuje
ró
żnic
e
w
kształtach
lit
er
B
, R
,
•
w
sk
azuje
miejsc
e
głosk
i w w
y-
razie
,
•
cz
yta
globalnie
podane
w
y-
ra
zy,
•
cz
yta
pr
ost
e
podpisy
i
zdania,
•
pr
zepisuje
z
dania,
•
zamienia
lit
er
y
druko
w
ane
na
pisane
,
•
tw
or
zy
w
yr
az
y
z
sylab
,
•
pisz
e
po
znane
lit
er
y
b,
B
, r
, R
,
•
bier
ze
udział
w
zaba
w
ach
tema
ty
czn
ych,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
podr
óż
y;
7
2
146 – 147
W
pr
ow
adz
enie dr
uk
o-
w
anej lit
er
y b
, B i r
, R
na p
odsta
wie w
yr
az
ów
bęb
en, B
ar
tek i r
ow
er
,
Rafał
.
•
oglądanie
albumó
w
ilustrując
ych
ciek
aw
e
zja
wisk
a
lub
miejsca
na
świecie
, w
ypo
wia
-
danie
się
na
ich
tema
t,
•
pok
az
yw
anie
w
ar
tości
mar
zeń
i
zalet
by
cia
akt
ywn
ym
w
ż
yciu
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
zapamięt
yw
ania
wiersz
y
o
lit
er
ach
–
nauk
a
wiersz
y
na
pamięć
,
•
w
yszuk
iw
anie
ró
żnic
w
kształcie
lit
er
y
B,
R
,
•
w
yr
óżnianie
w
tekście
po
znan
ych
lit
er
,
•
naz
yw
anie
pr
zedmiot
ów
na
ilustr
acjach,
w
yszuk
iw
anie
w
sk
azan
ych
głosek
w
na
-
zw
ach
pr
zedmiot
ów
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
pr
zepisy
w
ania
w
yr
az
ów
or
az
pisania
w
yr
az
ów
z
pamięci,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
pr
ost
ych
zdań
i
podpisó
w
pod
ilustr
acjami,
•
zapo
znanie
z
miejsc
em
głosek
i
lit
er
B
, R
w
w
yr
azach,
•
wpr
ow
adz
enie
lit
er
B
, b
, R
, r
na
podsta
wie
w
yr
az
ów
B
ar
tek
, b
ęb
en
, R
afał
, r
owe
r,
•
nauk
a
cz
ytania
met
odą
analit
yczno
-syn
-
tet
yczną,
globalną
or
az
z
w
ykor
zy
staniem
elemen
tó
w
met
ody
sylabo
w
ej
,
•
ćwicz
enia
z
wiązane
z
e
spostr
zeganiem
wzr
oko
w
ym
lit
er
y
B,
R
, w
yszuk
iw
anie
lit
er
y
spośr
ód
inn
ych
lit
er
,
•
doskonalenie
analiz
y
i syn
tez
y
słucho
w
o-
-wzr
oko
w
ej
,
•
ro
zr
óżnianie
kształtu
lit
er
y
B,
R
pośr
ód
kształtu
inn
ych
lit
er
,
E
lemen
tar
z,
s.
38–39
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
33
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
8
1
148
Nauk
a pisania lit
er b
, B
.
•
wpr
ow
adz
enie
lit
er
pisan
ych
B
, b
na
pod
-
sta
wie
w
yr
az
ów
B
ar
tek
, b
ęb
en
,
•
ry
so
w
anie
po
śladach,
•
zaba
w
y
rytmiczne
z
tekstami
po
znan
ych
wiersz
y,
•
ro
zwijanie
słuchu
fonemo
w
ego
popr
zez
w
yr
óżnianie
sylab
w
w
yr
azach,
•
doskonalenie
umiejętności
cz
ytania,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
k
reślenie
kształtu
lit
er
B
, b
w
po
wietr
zu
, na
papie
-
rz
e,
k
reślenie
po
śladzie
lit
er
ow
ym,
•
pisanie
lit
er
B
, b
or
az
sylab
i
w
yr
az
ów
za
wier
ając
ych
te
lit
er
y,
Elemen
tar
z,
s.
39
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
34
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 1.3c 5.1 5.2
1
149
Nauk
a pisania lit
er r
, R.
•
wpr
ow
adz
enie
lit
er
pisan
ych
R
, r
na
pod
-
sta
wie
w
yr
az
ów
R
afał
, r
owe
r,
•
ry
so
w
anie
po
śladach,
•
pr
zypor
ządko
w
anie
naz
w
posz
cz
ególn
ym
pr
zedmiot
om
sk
ładając
ym
się
na
budo
w
ę
ro
we
ru
,
•
ro
zwijanie
słuchu
fonemo
w
ego
popr
zez
w
yr
óżnianie
sylab
w
w
yr
azach,
•
doskonalenie
umiejętności
cz
ytania,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
k
reślenie
kształtu
lit
er
R
, r
w
po
wietr
zu
, na
papier
ze
,
kr
eślenie
po
śladzie
lit
er
ow
ym,
•
pisanie
lit
er
r,
R
w
sylabach
i
w
yr
azach,
Elemen
tar
z,
s.
39
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
35
1
150
Poszuk
iw
anie sp
oso
-
bó
w r
oz
wijania sw
ojej
akt
ywności. Ć
wicz
enia
w cz
ytaniu i pisaniu
po
znan
ych lit
er
.
•
zaba
w
y
pan
tomimiczne
,
•
zaba
w
y
naślado
w
cz
e,
•
uk
ładanie
i
zapisy
w
anie
z
dań
na
w
sk
azan
y
tema
t,
•
dostr
zeganie
ró
żnic
w
w
yr
azach
o
podob
-
nym
zapisie
w
yr
az
ów
typu:
pas
–
bas
,
•
uk
ładanie
i
zapisy
w
anie
z
dań
na
w
sk
azan
y
tema
t;
por
tf
olio
nr 25, 26
9
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
25
Zwier
zęta ho
do
w
ane
pr
zez czło
wiek
a – tr
a-
dy
cyjne gosp
odarst
w
o
wiejsk
ie
.
•
po
znanie
z
wier
zą
t ż
yjąc
ych
w
gospodar
-
st
wie
wiejsk
im,
•
kształc
enie
umiejętności
ro
zpo
zna
w
ania
i naz
yw
ania
ptakó
w
i
ssakó
w
ż
yjąc
ych
w
gospodarst
wie
wiejsk
im,
•
po
znanie
c
ech
ptakó
w
i
ssakó
w
,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
44–45
do
da
tk
ow
a
kar
ta p
or
tf
olio
nr 27
6.1)c
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
ga
tunk
i
ptakó
w
i
ssakó
w
ż
yjąc
ych
w gospodarst
wie
wiejsk
im,
•
w
ymienia
c
ech
y
ssakó
w
hodo
wlan
ych:
4
nog
i,
ciało
pok
ryt
e
skór
ą
(sierścią),
są
ży
w
or
odne
, ssą
mleko
ma
tk
i,
•
w
ymienia
c
ech
y
ptakó
w
:
ciało
pok
ryt
e
piór
ami,
dziób
,
dwie
nog
i i
2
sk
rz
ydła,
w
yk
lu
-
w
ają
się
z
jaj
,
•
ro
zr
óżnia
ptak
i i
ssak
i,
•
pr
zelicza
w
zak
resie
10,
•
dodaje
i
odejmuje
w
zak
resie
10,
•
licz
y
w
sk
azane
par
y,
•
ro
zk
łada
liczb
y
na
sk
ładnik
i,
•
ro
związuje
pr
ost
e
zadania
tekst
ow
e,
•
szacuje
, kt
ór
y
pr
zedmiot
jest
lż
ejsz
y,
a
kt
ór
y
cięższ
y,
•
wie
, do
cz
ego
służ
y
w
aga,
•
w
ymienia
rodzaje
w
ag
–
to
-
w
ar
ow
a,
do
w
aż
enia
ludzi,
•
odcz
ytuje
w
agę
pr
zedmiotu
na
w
adz
e
szalko
w
ej
i
elektr
o-
nicznej
,
•
w
aż
y
pr
zedmiot
y;
1
97
Pr
zeliczanie liczb
w zak
resie 10.
•
doskonalenie
umiejętności
pr
zeliczania
w zak
resie
10,
•
ćwicz
enie
doda
w
ania
i
odejmo
w
ania
w
zak
resie
10,
•
utr
w
alenie
pojęcia
par
a,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.46
7.2)a 7.2)b
1
98
Ro
zk
ład liczb
y 10 na
sk
ładnik
i.
•
kształc
enie
umiejętności
ro
zk
ładania
liczb
y
na
sk
ładnik
i,
•
doskonalenie
umiejętności
doda
w
ania
i odejmo
w
ania
w
po
znan
ym
zak
resie
liczbo
w
ym,
•
ro
zwijanie
log
icznego
m
yślenia,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
47,
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 28
7.2)b 7.2)c 7.2)d
1
99
Szac
ow
anie ciężar
ów
.
W
pr
ow
adz
enie w
agi.
•
ró
żnic
ow
anie
pr
zedmiot
ów
lż
ejsz
ych
i cięższ
ych,
•
szac
ow
anie
w
ag
i pr
zedmiot
ów
,
•
zapo
znanie
z
rodzajem
w
ag
i
ich
pr
zezna
-
cz
eniem,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
48
7.3)b
1
100
W
aż
enie
. W
pr
ow
adz
enie
jednostk
i masy – k
ilo
-
gr
am.
•
wpr
ow
adz
enie
pojęcia
k
ilo
gr
am
i
sk
rótu
kg
jako
jednostk
i w
ag
i,
•
odcz
yt
yw
anie
w
ag
i pr
zedmiot
ów
w
aż
o-
ny
ch
na
ró
żn
ych
typach
w
ag
,
•
w
aż
enie
pr
zedmiot
ów
z
w
ykor
zy
staniem
odw
ażnikó
w
i
na
w
agach
elektr
oniczn
ych;
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
49
7.3)b
zajęcia
techniczne
1
25
W
iejsk
ie gosp
odarst
w
o.
•
w
dr
ażanie
do
zacho
w
ania
por
ządk
u
w
o-
kół
siebie
,
•
bezpieczne
posług
iw
anie
się
nar
zędziami,
•
konstruo
w
anie
z
pudełek
i
kar
tonó
w
pomiesz
cz
eń
gospodarst
w
a
wiejsk
iego
,
•
ro
zwijanie
k
rea
ty
wności,
•
w
dr
ażanie
do
pr
ac
y
w
g
rupie;
9.2)c
•
w
ybier
a
pudełk
a
na
posz
cz
e-
gólne
pomiesz
cz
enia
gospo
-
darsk
ie
,
•
ok
leja
pudełk
a
kolor
ow
ym
pa
-
pier
em
lub
inn
ymi
ma
ter
iałami,
•
opo
wiada,
jak
w
ygląda
wiej
-
sk
ie
gospodarst
w
o,
•
w
ykonuje
mak
iet
ę
gospo
-
darst
w
a
wiejsk
iego
w
edług
własnego
pom
ysłu;
10
eduk
acja
plast
yczna
1
25
Zwier
zęta ho
do
wlane
– pr
ac
a z plast
elin
y lub
z masy solnej
.
•
w
ypo
wiadanie
się
w
w
ybr
an
ych
for
mach
plast
yczn
ych
w
pr
zestr
zeni;
4.1)
•
w
ykonuje
z
wier
zęta
hodo
w
-
lane
z
plast
elin
y
lub
masy
solnej
,
•
dobier
a
kolor
y
i zacho
wuje
pr
opor
cje
z
wier
zą
t;
eduk
acja
muz
yczna
1
25
Nasza k
lasa r
ówno
masz
er
uje
. W
pr
ow
adz
e-
nie ć
wier
ćnut
y. Nauk
a
piosenk
i Ma
rsz nasze
j
klasy
.
•
wpr
ow
adz
enie
znak
u
gr
aficznego
–
ćwier
ćnut
y,
•
realizacja
ć
wicz
eń
rytmiczn
ych
z
ć
wier
ć-
nutami,
•
nauk
a
piosenk
i Marsz nasz
ej k
lasy
,
•
in
ter
pr
etacja
rucho
w
a
piosenk
i,
Kar
ta pr
ac
y
nr 22.
3.1) 3.2) 3.3) 3.4)
•
wie
, jak
w
ygląda
ć
wier
ćnuta,
•
rytmicznie
realizuje
ćwier
ćnut
y
ruchem,
•
śpiew
a
piosenkę
Marsz nasz
ej
klasy
,
•
zna
uk
ład
taneczn
y
do
piosenk
i,
zajęcia
komput
er
ow
e
1
25
Po
znanie nar
zędzia
W
ybier
z k
olor
– pr
ac
a
w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
po
znanie
i
uż
yw
anie
nar
zędzia
Wybier
z
kolor
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
po
znanie
sposobu
kolor
ow
ania
obr
azk
a
dok
ładnie
w
edług
wz
oru
,
•
doskonalenie
umiejętności
samodzielne
-
go
w
ykor
zy
st
yw
ania
po
znan
ych
nar
zędzi
pr
og
ramu
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
pisania
w
yr
az
ów
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
z
pomocą
naucz
yciela
uż
y-
w
a
nar
zędzia
Wybier
z k
olor
w pr
og
ramie
P
aint
,
•
z
pomocą
naucz
yciela
koloru
-
je
obr
azk
i dok
ładnie
w
edług
wz
oru
,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
po
znane
nar
zędzia
pr
og
ramu
Paint
,
•
podpisuje
cz
ęści
ro
w
eru
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
yszą,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
73– 75
73. Z
aba
w
y z r
óżn
ymi
pr
zyb
or
ami.
74. Dosk
onalenie k
ozło
-
w
ania.
75. G
ry i zaba
w
y
k
opne
.
•
doskonalenie
sz
ybkości,
•
kształt
ow
anie
zr
ęczności
w
posług
iw
aniu
się
piłk
ą,
•
doskonalenie
umiejętności
w
spólnej
zaba
w
y,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
bezpiecznego
w
yko
-
ny
w
ania
ć
wicz
eń,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
w
ykon
yw
ania
ć
wicz
eń
zgodnie
z
polec
eniem,
•
kształt
ow
anie
koor
dynacji
rucho
w
ej
,
•
kształt
ow
anie
skoczności,
sz
ybkości
i z
winności,
•
ro
zwijanie
umiejętności
kopania
do
c
elu
.
10.1) 10.2)a)
•
potr
afi
w
ykonać
zadania
z niet
ypo
w
ymi
pr
zybor
ami,
•
w
spółpr
acuje
w
g
rupie
,
•
ro
zwija
w
yobr
aźnię
,
•
kształtuje
zr
ęczność
i
zdolno
-
ści
mot
or
yczne
,
•
zacho
wuje
zasady
bezpie
-
cz
eńst
w
a,
•
doskonali
umiejętność
ko
zło
-
w
ania,
•
doskonali
umiejętność
dokon
yw
ania
zmian
y
ręk
i
ko
złując
ej
,
•
kształtuje
siłę
nóg
,
•
potr
afi
uder
zy
ć
w
do
w
oln
y
sposób
piłkę
nogą.
11
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Plan zajęć
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Swobodne wypowiedzi na temat aktywnego spędzania wolnego czasu.
Zwierzęta hodowane przez człowieka – tradycyjne gospodarstwo wiejskie. Projektowanie
i wykonanie makiety gospodarstwa wiejskiego z pudełek.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie przeczytać wierszyki i teksty o zwierzętach i wykonać do nich ilustracje. Wygłaszacie
z pamięci krótki wiersz o zwierzętach. Rozwiązujecie zagadki. Wiecie, jak pisać wyrazy, zda-
nia z poznanymi literami. Potraficie wykonać obliczenia w zakresie 12. Potraficie posługiwać
się monetami i banknotem 10 zł.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– z uwagą słucha wypowiedzi innych osób,
– wypowiada się na podany temat w formie zdania,
– koloruje ilustrację,
– rozumie pojęcie aktywność,
– odczytuje plan dnia z tabeli,
– rozpoznaje i nazywa gatunki ptaków i ssaków żyjących w gospodarstwie wiejskim,
– wymienia cechy ssaków hodowlanych: 4 nogi, ciało pokryte skórą (sierścią), są żyworod-
ne, młode ssaki po urodzeniu ssą mleko matki,
– wymienia cechy ptaków hodowlanych: ciało pokryte piórami, dziób, dwie nogi i 2 skrzy-
dła, wykluwają się z jaj,
– rozróżnia ptaki i ssaki hodowlane,
– wybiera pudełka na poszczególne pomieszczenia gospodarskie,
– okleja pudełka kolorowym papierem lub innymi materiałami,
– opowiada, jak wygląda wiejskie gospodarstwo,
– wykonuje gospodarstwo wiejskie według własnego pomysłu.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie nowych bohaterów elementarza – Bartka i Rafała. Opo-
wiecie o ich zajęciach, czytając plan tygodnia. Dokończycie kolorowanie ilustracji. Odpowie-
cie na pytanie: Dlaczego warto być aktywnym? Wzbogacicie swoją wiedzę na temat zwie-
rząt hodowlanych – poznacie ssaki i ptaki hodowlane. Wykonacie makietę gospodarstwa
wiejskiego.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– współpracować z innymi w zespole,
– wypowiadać się na temat ilustracji,
– uzasadnić, dlaczego warto być aktywnym,
– wymienić zwierzęta hodowlane,
– odczytać plan z tabeli,
– rozpoznać i nazwać zwierzęta hodowlane,
– wymienić cechy ssaków i ptaków,
– starannie okleić pudełka, z których wykonacie gospodarstwo wiejskie,
– bezpiecznie posługiwać się nożyczkami.
12
Pytania kluczowe
• Dlaczego warto aktywnie spędzać czas?
• Jak należy traktować osoby niepełnosprawne?
• Jakie znasz zwierzęta hodowlane?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 27, Karty kreatywne – bilet do wartości AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘ-
BIORCZOŚĆ, teczka dodatkowa – s. 57, portfolio ucznia – wycinanka, s. 15, alfabet ruchomy
– wycinanka, obrazki zwierząt hodowlanych (świnia, krowa, koń, koza, owca, kura, kogut,
kaczka, gęś, królik), tekturowa rurka, kartki A5, nagranie Marsz Radetzkyego J. Strauss, mleko,
jajka, kłębek wełny, kartki A4, kredki, pudełka różnej wielkości, duże arkusze papieru tech-
nicznego, papier kolorowy, farby, kolorowy blok techniczny, nożyczki, klej.
Przebieg zajęć
1. Uściśnij dłoń – zabawa na dobry początek dnia.
• Dzieci chodzą swobodnie po sali, nauczyciel podaje im kolejne instrukcje:
– Uściśnijcie jak najwięcej dłoni.
– Stańcie w kręgu, złapcie się za ręce i zróbcie fale.
– Stańcie w ciasnym kręgu, zróbcie jednocześnie przysiad.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przypomniały zasady współpracy obowiązujące w grupie.
2. Bilet wstępu do wartości AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ – wprowadzenie w temat.
• Moje ulubione zajęcie – zabawa wprowadzająca w temat.
Dzieci siedzą w kręgu. Po kolei każde dziecko wstaje i pantomimicznie przedstawia swo-
je ulubione zajęcia, np. gry komputerowe, piłka nożna, itd. Dzieci mogą przedstawiać
nie tylko to, co lubią robić, ale także to, co potrafią dobrze robić – lub jedno i drugie.
Po prezentacjach dzieci nauczyciel pyta: Czy trudna była prezentacja ulubionych zajęć? Czy
wszyscy od razu rozpoznali wasze ulubione zajęcia? Które zajęcia powtarzały się najczęściej?
Nauczyciel informuje dzieci, co będą robiły na dzisiejszych zajęciach (Cele w języku
ucznia).
3. Co to znaczy aktywność? – wyjaśnienie pojęcia.
• Nauczyciel prosi, aby każde dziecko wyjęło z teczki dodatkowej bilet do kolejnej krainy,
którą odwiedzą. Tym razem będzie to kraina wartości o nazwie – AKTYWNOŚĆ I PRZED-
SIĘBIORCZOŚĆ. Dzieci oznaczają swój bilet wybranym przez siebie sposobem: podpisują
się, piszą swoje inicjały, rysują symbol lub swój znaczek (taki jak na poprzednich biletach)
lub wykonują odcisk palca. Chwilę zastanawiają się, co może się znaleźć w tej krainie (ak-
tywne spędzanie czasu, różne zajęcia sportowe, różne formy działań, zaradność).
• Dzieci wypowiadają się na temat znaczenia aktywności życiowej w życiu każdego czło-
wieka. Odpowiadają na pytania: Jak aktywnie spędzacie swój czas po zajęciach w szkole?
Nauczyciel prosi, aby każde dziecko zastanowiło się ile dni w ciągu tygodnia przeznacza
na aktywność bierną (np. gry komputerowe, oglądanie telewizji, gry stolikowe), a ile na
aktywność ruchową (jazda na rowerze, zabawy na podwórku, zajęcia na basenie). Czy
lubicie aktywnie spędzać czas?
• Nauczyciel pyta: Co to znaczy, że jesteście aktywni? Aktywność przybiera najrozmaitsze for-
my. Mogą to być prace domowe, które wykonujemy na co dzień. Wymieńcie je. Mogą to być
nasze prace wykonywane w szkole. Jakie to mogą być prace? A także różnego rodzaju po-
dejmowane zabawy na podwórku i formy spędzania wolnego czasu. Dlaczego aktywność
ruchowa jest ważna? (odporność organizmu, prawidłowy rozwój, lepsze samopoczucie).
4. Bohaterowie elementarza – ćwiczenia z literami.
• Dzieci siedzą w kręgu, w siadzie skrzyżnym. Nauczyciel mówi: Za chwilę będę wypowia-
dać głoski. Waszym zadaniem będzie podanie imienia dziecka zaczynającego się usłyszaną
głoską. Wymieniać będziecie tylko imiona dzieci – bohaterów z elementarza. Jeśli imię roz-
poczyna się na samogłoskę – podniesiecie ręce do góry, jeśli na spółgłoskę – położycie ręce
na kolana: O – Olek, T – Teresa, S – Staś, A – Adam, L – Lena, I – Igor, M – Marek, N – Natal-
ka, D – Dorotka, P – Patryk, C – Cezary, K – Karolina, E – Eryk, J – Julka, U – Ula, Ł – Łucja,
W – Wojtek. Czy pamiętacie, co lubią robić nasi bohaterowie? Który z nich spędza aktywnie
czas? W jaki sposób?
Logopeda radzi – mowa
To ćwiczenie doskonali: percepcję słuchową (uwagę słuchową, słuch fonemowy), pa-
mięć, koordynację słuchowo-ruchową. Warto zastanawiać się nad tym, jakie umiejęt-
ności doskonalą ćwiczenia, które prowadzimy z dziećmi. Częściej wybierajmy takie za-
bawy, które doskonalą umiejętności słabiej opanowane przez naszych uczniów w celu
ich wyćwiczenia.
5. Poznajemy Bartka i Rafała – odczytujemy z planu zajęć formy aktywności.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci otworzyły
elementarz na s. 36.
Przedstawia Bartka i Rafała,
odczytując informacje o nich.
• Dzieci oglądają ilustracje i swobodnie wypo-
wiadają się na ich temat.
Nauczyciel zadaje pytania dotyczące ilustracji:
W jaki sposób spędzają czas Bartek i Rafał? Czy
chłopcy są aktywni? Czy w waszym środowisku
spotykacie ludzi niepełnosprawnych?
• Jak należy się zachować wobec osób niepełno-
sprawnych? – burza mózgów. Dzieci wypowia-
dają się. Następnie następuje analiza wypowie-
dzi i ustalanie wniosku: Nie należy okazywać
ludziom niepełnosprawnym naszego nadmierne-
go zainteresowania ich odmiennością. Nie wolno
wyśmiewać się z nikogo. Ludziom niepełnospraw-
nym należy pomagać w miarę naszych możliwo-
ści, ale nie na siłę. Ludzie niepełnosprawni nie
chcą być traktowani specjalnie. Chcą żyć tak, jak
inni i podlegać tym samym prawom i obowiąz-
kom, nie chcą być izolowani. Nie wolno wyręczać takich osób. Niepełnosprawni mają prawo
do takiego samego życia jak my, dlatego chętnie podejmują różnego rodzaju aktywności.
• Dzieci wykonują
ćw. 2. z elementarza na s. 36.
• Nauczyciel prosi: Posłuchajcie uważnie. Rafał obudził się dziś wcześnie. Umył się i ubrał.
Potem zjadł śniadanie. Tata odwiózł go do szkoły. Chłopiec miał pięć lekcji. Najbardziej po-
dobało mu się w szkole odgrywanie scenek dramowych. Pani pochwaliła go na forum klasy,
że wykonał to zadanie wspaniale. Wrócił do domu na obiad. Po obiedzie Rafał pobiegł na
plac zabaw pobawić się z kolegami i koleżankami. Mama zawołała go na podwieczorek.
Później odrobił zadanie domowe i przygotował szachy. O 17:00 rodzice przywieźli Bartka
na partię szachów. Następnie jeszcze przez godzinę bawili się klockami. Po zjedzeniu kola-
cji Rafał wykąpał się, założył piżamę i położył się do łóżka. Mama poczytała mu ulubioną
książkę i chłopiec zasnął.
13
4. Bohaterowie elementarza – ćwiczenia z literami.
• Dzieci siedzą w kręgu, w siadzie skrzyżnym. Nauczyciel mówi: Za chwilę będę wypowia-
dać głoski. Waszym zadaniem będzie podanie imienia dziecka zaczynającego się usłyszaną
głoską. Wymieniać będziecie tylko imiona dzieci – bohaterów z elementarza. Jeśli imię roz-
poczyna się na samogłoskę – podniesiecie ręce do góry, jeśli na spółgłoskę – położycie ręce
na kolana: O – Olek, T – Teresa, S – Staś, A – Adam, L – Lena, I – Igor, M – Marek, N – Natal-
ka, D – Dorotka, P – Patryk, C – Cezary, K – Karolina, E – Eryk, J – Julka, U – Ula, Ł – Łucja,
W – Wojtek. Czy pamiętacie, co lubią robić nasi bohaterowie? Który z nich spędza aktywnie
czas? W jaki sposób?
Logopeda radzi – mowa
To ćwiczenie doskonali: percepcję słuchową (uwagę słuchową, słuch fonemowy), pa-
mięć, koordynację słuchowo-ruchową. Warto zastanawiać się nad tym, jakie umiejęt-
ności doskonalą ćwiczenia, które prowadzimy z dziećmi. Częściej wybierajmy takie za-
bawy, które doskonalą umiejętności słabiej opanowane przez naszych uczniów w celu
ich wyćwiczenia.
5. Poznajemy Bartka i Rafała – odczytujemy z planu zajęć formy aktywności.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci otworzyły
elementarz na s. 36.
Przedstawia Bartka i Rafała,
odczytując informacje o nich.
• Dzieci oglądają ilustracje i swobodnie wypo-
wiadają się na ich temat.
Nauczyciel zadaje pytania dotyczące ilustracji:
W jaki sposób spędzają czas Bartek i Rafał? Czy
chłopcy są aktywni? Czy w waszym środowisku
spotykacie ludzi niepełnosprawnych?
• Jak należy się zachować wobec osób niepełno-
sprawnych? – burza mózgów. Dzieci wypowia-
dają się. Następnie następuje analiza wypowie-
dzi i ustalanie wniosku: Nie należy okazywać
ludziom niepełnosprawnym naszego nadmierne-
go zainteresowania ich odmiennością. Nie wolno
wyśmiewać się z nikogo. Ludziom niepełnospraw-
nym należy pomagać w miarę naszych możliwo-
ści, ale nie na siłę. Ludzie niepełnosprawni nie
chcą być traktowani specjalnie. Chcą żyć tak, jak
inni i podlegać tym samym prawom i obowiąz-
kom, nie chcą być izolowani. Nie wolno wyręczać takich osób. Niepełnosprawni mają prawo
do takiego samego życia jak my, dlatego chętnie podejmują różnego rodzaju aktywności.
• Dzieci wykonują
ćw. 2. z elementarza na s. 36.
• Nauczyciel prosi: Posłuchajcie uważnie. Rafał obudził się dziś wcześnie. Umył się i ubrał.
Potem zjadł śniadanie. Tata odwiózł go do szkoły. Chłopiec miał pięć lekcji. Najbardziej po-
dobało mu się w szkole odgrywanie scenek dramowych. Pani pochwaliła go na forum klasy,
że wykonał to zadanie wspaniale. Wrócił do domu na obiad. Po obiedzie Rafał pobiegł na
plac zabaw pobawić się z kolegami i koleżankami. Mama zawołała go na podwieczorek.
Później odrobił zadanie domowe i przygotował szachy. O 17:00 rodzice przywieźli Bartka
na partię szachów. Następnie jeszcze przez godzinę bawili się klockami. Po zjedzeniu kola-
cji Rafał wykąpał się, założył piżamę i położył się do łóżka. Mama poczytała mu ulubioną
książkę i chłopiec zasnął.
14
Po wysłuchaniu opowiadania dzieci odpowiadają na pytania: Jaki nadalibyście tytuł
temu krótkiemu opowiadaniu? (Plan dnia Rafała, Dzień Rafała)
• Dzieci siadają na dywanie. Wypowiadają sylabami nazwy kolejnych dni tygodnia. Prze-
liczają sylaby w wyrazach. Następnie dzielą na sylaby nazwy pór roku i miesięcy. Na ko-
niec ustalają aktualny dzień tygodnia i wypowiadają go głoskami.
• Siadają przy stolikach i słuchają poleceń na-
uczyciela: Otwórzcie
elementarz na s. 37.
Macie
tam przedstawiony tygodniowy plan zajęć Bartka
i Rafała, przyjrzyjcie się mu uważnie i odpowiedz-
cie na pytania umieszczone w ćwiczeniach 3. i 4.
6. Planuję dzień – ćwiczenia.
• Dzieci wyciągają
kartę pracy z teczki dodatko-
wej (s. 57)
. przyglądają się ilustracji i pomagają
Igorowi zaplanować dzień zgodnie z instrukcją.
Po wykonaniu zadania przedstawiają dzień Igo-
ra i uzasadniają swój wybór.
• Planuję swoje tygodniowe zajęcia. Dzieci wycina-
ją Mój kalendarz –
portfolio ucznia, s. 15 – wyci-
nanka
.
Planują swój tydzień. Wycinają obrazki z wybra-
nymi przez siebie formami aktywności i umiesz-
czają je w odpowiednich miejscach w tabeli,
w taki sposób, aby udało się tygodniowy plan
zajęć zrealizować. Natomiast w ostatnim dniu tygodnia sprawdzimy, czy zaplanowane
przez was zajęcia udało się zrealizować (jeśli nie ma w wycinance formy aktywności,
którą dziecko chce umieścić – rysuje ją). Następnie kolejno przedstawiają i omawiają
swoje kalendarze. Należy zadbać, aby dzieci wysłuchały uważnie siebie nawzajem.
7. Kolorowanie obrazka.
Nauczyciel prosi o otworzenie
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 32.
i pyta: Co przedstawia rysunek?
Pokolorujcie niewypełnione części obrazka.
8. Modelowanie liter ciałem – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel wydaje pole-
cenia:
Narysujcie ręką literę – wielkie D pisane.
Narysujcie palcem na podłodze małe m pisane.
Ułóżcie z obu dłoni wielkie T drukowane.
Narysujcie w powietrzu ręką wielkie A pisane.
Narysujcie w powietrzu kolejno każdym palcem
małe o.
Narysujcie językami w powietrzu wielkie S pisane.
Narysujcie nosami w powietrzu wielkie L pisane.
Narysujcie głowami w powietrzu (kręcąc i poru-
szając odpowiednio) wielkie E pisane.
Dzieci wykonują kolejne polecenia w pozycji
stojącej:
Stań na lewej nodze, a prawą w powietrzu narysuj
małe n pisane.
Stań na drugiej nodze, a lewą narysuj małe k pisane na podłodze.
Prawą nogą narysuj na podłodze małe w pisane.
Lewą nogą narysuj w powietrzu wielkie C pisane.
Ułóż swoje ciało w kształt małej, drukowanej litery p.
Ułóż swoje ciało w kształt małej, drukowanej litery z.
(J. Stasica, 60 pomysłów na nauczanie zintegrowane w klasach I–III,
Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2001)
Logopeda radzi – ćwiczenia narządów mowy
Ćwiczenie to może być również dobrym treningiem artykulatorów. Uczniowie mogą
pisać litery językiem na podniebieniu, językiem na wewnętrznej stronie policzków,
„dzióbkiem” zrobionym z warg w powietrzu.
9. Z liter, które znamy, wyrazy i zdania układamy – ćwiczenia w czytaniu.
• Dzieci wyjmują alfabet ruchomy – tylko poznane litery. Nauczyciel prosi, aby ułożyły
w ciągu 3 minut jak największą ilość wyrazów związanych z aktywnością. Po wyzna-
czonym czasie, dzieci odczytują ułożone wyrazy (np.: skakanka, piłka, guma do skakania,
paletki, kino, jazda konna, malowanie, klocki), następnie z jednym z nich układają zdanie.
10. Karuzela – zabawa – wprowadzenie w temat.
Dzieci siadają w kręgu, nauczyciel układa w kole obrazki zwierząt, w środku koła kręci
tekturową rurką (np. z folii aluminiowej). Po zatrzymaniu się końce rurki wskazują ob-
razki zwierząt. Dzieci nazywają zwierzęta, a następnie naśladują głosem powitanie tych
zwierząt., np. miau, miau; hau, hau.
Logopeda radzi – ćwiczenia narządów mowy
Powtarzanie onomatopei to miedzy innymi trening narządów mowy. Wykorzystanie
rurki w tej zabawie na pewno sprawi, że dzieci chętnie będą powtarzały wyrażenia
dźwiękonaśladowcze, gdyż rurka zmieni i wzmocni ich głos (jak tuba).
11. Obrazkowy wiersz – rozpoznanie zwierząt hodowlanych.
• Nauczyciel wiesza na tablicy planszę demonstracyjną i czyta wiersz pt. Na wiejskim po-
dwórku A. Kubiaka. Dzieci wskazują na planszy postaci, o których mowa w wierszu.
Na wiejskim podwórku
W każdej wiejskiej zagrodzie
Mama – suczka łaciata
można spotkać tam co dzień
wciąż przegania kociaka,
czworonogi i przeróżne ptaki.
by zostawił w spokoju szczenięta.
Łażą, kłapiąc łapkami
Dobrze, że wśród gromady
kacze pary z kaczkami
kogut nie szuka zwady,
oraz kury chroniące kurczaki.
tylko dumnie przechadza się wkoło.
Przy chlewiku, gdzie błoto
I choć krzyku tu wiele
Widać z jaką ochotą
w dni powszednie, w niedzielę
taplają się w nim prosięta.
na podwórku jest bardzo wesoło.
(A. Kubiak)
• Nauczycielka zadaje dzieciom pytania nawiązujące do tematu: O kim mówił wiersz?
Jakie zwierzęta z wiersza występują na wiejskim podwórku? Czy znacie inne ptaki,
o których nie było mowy w wierszu?
• Nauczyciel pyta: Jakie zwierzęta przedstawione są na ilustracji? W jakim celu hoduje się
zwierzęta? Na jakie dwie grupy podzielimy te zwierzęta? Wymieńcie wszystkie ssaki przed-
stawione na ilustracji. Wymieńcie wszystkie ptaki przedstawione na ilustracji.
15
Stań na drugiej nodze, a lewą narysuj małe k pisane na podłodze.
Prawą nogą narysuj na podłodze małe w pisane.
Lewą nogą narysuj w powietrzu wielkie C pisane.
Ułóż swoje ciało w kształt małej, drukowanej litery p.
Ułóż swoje ciało w kształt małej, drukowanej litery z.
(J. Stasica, 60 pomysłów na nauczanie zintegrowane w klasach I–III,
Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2001)
Logopeda radzi – ćwiczenia narządów mowy
Ćwiczenie to może być również dobrym treningiem artykulatorów. Uczniowie mogą
pisać litery językiem na podniebieniu, językiem na wewnętrznej stronie policzków,
„dzióbkiem” zrobionym z warg w powietrzu.
9. Z liter, które znamy, wyrazy i zdania układamy – ćwiczenia w czytaniu.
• Dzieci wyjmują alfabet ruchomy – tylko poznane litery. Nauczyciel prosi, aby ułożyły
w ciągu 3 minut jak największą ilość wyrazów związanych z aktywnością. Po wyzna-
czonym czasie, dzieci odczytują ułożone wyrazy (np.: skakanka, piłka, guma do skakania,
paletki, kino, jazda konna, malowanie, klocki), następnie z jednym z nich układają zdanie.
10. Karuzela – zabawa – wprowadzenie w temat.
Dzieci siadają w kręgu, nauczyciel układa w kole obrazki zwierząt, w środku koła kręci
tekturową rurką (np. z folii aluminiowej). Po zatrzymaniu się końce rurki wskazują ob-
razki zwierząt. Dzieci nazywają zwierzęta, a następnie naśladują głosem powitanie tych
zwierząt., np. miau, miau; hau, hau.
Logopeda radzi – ćwiczenia narządów mowy
Powtarzanie onomatopei to miedzy innymi trening narządów mowy. Wykorzystanie
rurki w tej zabawie na pewno sprawi, że dzieci chętnie będą powtarzały wyrażenia
dźwiękonaśladowcze, gdyż rurka zmieni i wzmocni ich głos (jak tuba).
11. Obrazkowy wiersz – rozpoznanie zwierząt hodowlanych.
• Nauczyciel wiesza na tablicy planszę demonstracyjną i czyta wiersz pt. Na wiejskim po-
dwórku A. Kubiaka. Dzieci wskazują na planszy postaci, o których mowa w wierszu.
Na wiejskim podwórku
W każdej wiejskiej zagrodzie
Mama – suczka łaciata
można spotkać tam co dzień
wciąż przegania kociaka,
czworonogi i przeróżne ptaki.
by zostawił w spokoju szczenięta.
Łażą, kłapiąc łapkami
Dobrze, że wśród gromady
kacze pary z kaczkami
kogut nie szuka zwady,
oraz kury chroniące kurczaki.
tylko dumnie przechadza się wkoło.
Przy chlewiku, gdzie błoto
I choć krzyku tu wiele
Widać z jaką ochotą
w dni powszednie, w niedzielę
taplają się w nim prosięta.
na podwórku jest bardzo wesoło.
(A. Kubiak)
• Nauczycielka zadaje dzieciom pytania nawiązujące do tematu: O kim mówił wiersz?
Jakie zwierzęta z wiersza występują na wiejskim podwórku? Czy znacie inne ptaki,
o których nie było mowy w wierszu?
• Nauczyciel pyta: Jakie zwierzęta przedstawione są na ilustracji? W jakim celu hoduje się
zwierzęta? Na jakie dwie grupy podzielimy te zwierzęta? Wymieńcie wszystkie ssaki przed-
stawione na ilustracji. Wymieńcie wszystkie ptaki przedstawione na ilustracji.
16
Logopeda radzi – ćwiczenia słuchu fonemowego
W każdej zwrotce wiersza uczniowie mogą wyszukać rymujące się wyrazy lub znaleźć
rymy do wybranych wyrazów.
12. Rozpoznawanie zwierząt hodowlanych.
• Nauczyciel dzieli dzieci na osiem grup. Każda z nich losuje obrazek zwierzęcia (kro-
wa, koń, koza, świnia, owca, kura, gęś, indyk) oraz otrzymuje pustą kartkę formatu A5.
Pierwsze zadanie polega na narysowaniu pomieszczeń gospodarskich, w których żyją
wylosowane wiejskie zwierzęta (stajnia, obora, chlewik, kurnik) oraz ich pożywienia. Na-
stępnie grupy prezentują swoje zwierzę w formie zagadki z podaniem jego cech (np.:
codziennie mleko daję wam, cechy: czarna, łaciata, mleczna, rogata...). Pozostałe grupy
uważnie słuchają i próbują odgadnąć, jak nazywa się to zwierzę. Po odgadnięciu grupa
wiesza na tablicy ilustrację zwierzęcia i narysowane pomieszczenia – nazywa je.
• Po wykonaniu zadań przez wszystkie grupy nauczyciel prosi, aby dzieci spróbowały po-
dzielić zwierzęta hodowlane na dwie grupy: ssaki i ptaki. Na podstawie ilustracji dzieci
opisują ich budowę, pokrycie ciała.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 44 i 45
i opowiadają, co dzieje się na ilustracji,
jakie prace wykonują gospodarze. Następnie zakreślają jedną pętlą zwierzęta, których
ciało jest
pokryte piórami i wymieniają pozostałe zwierzęta znajdujące się na ilustracji.
• Dzieci oglądają zdjęcia i przyklejają naklejki z napisami w odpowiednie miejsce. Liczą,
ile zwierząt ukryło się za krzewem i wpisują ich liczbę pod ilustracją. Kolorują zwierzęta
na s. 44.
• Nauczyciel podsumowuje: Ssaki domowe hodowane przez człowieka to: koń, krowa, świ-
nia, koza, owca, królik. Ssaki poznajemy po tym, że młode osobniki żywione są mlekiem
matki. Ssaki rodzą się z ciała matki, czyli są żyworodne. Ciało ssaków pokryte jest sierścią
lub włosami. Ssaki hodowlane mają głowę, tułów, cztery kończyny, ogon i uszy.
Ptaki domowe hodowane przez człowieka to: kura, kogut, kaczka, indyk, gęś.
Ptaki poznajemy po tym, że ich ciało pokryte jest lekkimi piórami. Są one jedynymi zwie-
rzętami (oprócz nietoperzy), które potrafią latać, chociaż u niektórych umiejętność latania
zanikła. Ptaki mają skrzydła, dwie nogi, małą i lekką głowę, giętką szyję, tułów i oczywiście
dziób. Wszystkie ptaki są jajorodne, czyli ich dzieci nie rodzą się, jak u ssaków, z ciała matki,
ale wykluwają się z jaj.
13. Parada zwierząt w zagrodzie wiejskiej – dobieranie osobników dorosłych do ich
potomstwa.
• Nauczyciel zawiesza lub kładzie na podłodze w części zabawowej sali ilustracje zwie-
rząt. Każde dziecko otrzymuje ilustracje ze zwierzątkiem. Następnie włącza nagranie
Marsz Radetzkyego J. Straussa. Zabawa polega na tym, że wszystkie zwierzątka dumnie
przechadzają się po podwórku, a gdy muzyka milknie, muszą szybko odnaleźć swoją
mamę – podejść do odpowiedniej ilustracji. Potem nauczyciel zmienia miejsce ilustracji
zwierząt i zabawa trwa dalej.
• Nauczyciel informuje, że będzie wypowiadał nazwę zwierzęcia, natomiast zadaniem
dzieci jest podanie nazwy ich potomstwa.
Nazywanie rodziców i ich dzieci: kura – kurczątko, krowa – cielątko, świnia – prosię,
koza – koźlątko, koń – źrebię, kaczka – kaczątko, gęś – gąsiątko, owca – jagnię.
Pyta: Czy wiecie, jak nazywają się rodzice kurczątka? (kura, kogut). Czy wiecie, jak nazy-
wają się rodzice cielątka? (krowa, byk). Czy wiecie, jak nazywają się rodzice prosiaka? (ma-
ciora, knur). Czy wiecie, jak nazywają się rodzice koźlątka? (koza, kozioł). Jak nazywają się
rodzice źrebiątka? (klacz, ogier), itd. (owca, baran; kaczka, kaczor; gęś, gąsior).
14. Po co hodujemy zwierzęta?
• Nauczyciel kładzie na środku kręgu produkty i ilustracje zwierząt. Zadanie dzieci po-
lega na dopasowaniu zwierzątka przedstawionego na ilustracji do produktu: mleko –
krowa, jajka – kura, wełna – baran. Następnie nauczyciel pokazuje ilustracje zwierzęcia
hodowlanego, a dzieci wymieniają produkty, które można z nich otrzymać (krowa, koza,
świnia, owca, kura, indyk, kaczka, gęś).
15. Zabawy na zakończenie.
• Zgadnij, jakie to zwierzę. Chętne dzieci losują ilustrację ze zwierzątkiem. Dziecko po wy-
losowaniu naśladuje ruchem, głosem swoje zwierzę lub je opisuje.
• Jestem opiekunem zwierząt. Nauczyciel mówi: Jestem opiekunem zwierząt. Zapraszam do
siebie Szymona jako kota, Olę jako pieska, Mikołaja i Wiktora jako konia, itd. Dzieci impro-
wizują ruchem zachowania charakterystyczne dla wskazanych zwierząt.
16. Gospodarstwo wiejskie – wykonanie z pudełek makiety gospodarstwa wiejskiego.
• Na podstawie planszy demonstracyjnej i własnych doświadczeń dzieci opowiadają
o gospodarstwie wiejskim: jakie się tam znajdują budynki (budynek mieszkalny, stajnia,
kurnik, obora, chlewik) i jak wyglądają oraz wskazują, co jeszcze znajduje się na ilustracji
(sadzawka, odgrodzone miejsce dla świń, płotki).
• Nauczyciel proponuje wykonanie pracy plastycznej Gospodarstwa wiejskie z przynie-
sionych pudełek. Informuje, że na zajęciach plastycznych ulepią z plasteliny zwierzęta
i umieszczą je na makiecie. Dzieci dobierają się w grupy czteroosobowe i nauczyciel
wyznacza miejsce ich pracy. Każdej grupie rozdaje duży arkusz bloku technicznego.
• Dzieci przygotowują materiały – wybierają pudełka odpowiednie pod względem wiel-
kości i kształtu. Wycinają w pomieszczeniach drzwi (mogą usunąć jedną ściankę). Okle-
jają je papierem kolorowym lub malują farbami. Wykonują płotek z patyczków, trawę
z bloku technicznego, sadzawkę.
• Nauczyciel wyznacza w klasie miejsce, w którym dzieci organizują wystawę swych go-
spodarstw. Dzieci oglądają swoje prace. Wszyscy wszystkim biją brawo.
Nauczyciel informuje, że na zajęciach plastycznych będą lepić z plasteliny zwierzęta.
17
dziób. Wszystkie ptaki są jajorodne, czyli ich dzieci nie rodzą się, jak u ssaków, z ciała matki,
ale wykluwają się z jaj.
13. Parada zwierząt w zagrodzie wiejskiej – dobieranie osobników dorosłych do ich
potomstwa.
• Nauczyciel zawiesza lub kładzie na podłodze w części zabawowej sali ilustracje zwie-
rząt. Każde dziecko otrzymuje ilustracje ze zwierzątkiem. Następnie włącza nagranie
Marsz Radetzkyego J. Straussa. Zabawa polega na tym, że wszystkie zwierzątka dumnie
przechadzają się po podwórku, a gdy muzyka milknie, muszą szybko odnaleźć swoją
mamę – podejść do odpowiedniej ilustracji. Potem nauczyciel zmienia miejsce ilustracji
zwierząt i zabawa trwa dalej.
• Nauczyciel informuje, że będzie wypowiadał nazwę zwierzęcia, natomiast zadaniem
dzieci jest podanie nazwy ich potomstwa.
Nazywanie rodziców i ich dzieci: kura – kurczątko, krowa – cielątko, świnia – prosię,
koza – koźlątko, koń – źrebię, kaczka – kaczątko, gęś – gąsiątko, owca – jagnię.
Pyta: Czy wiecie, jak nazywają się rodzice kurczątka? (kura, kogut). Czy wiecie, jak nazy-
wają się rodzice cielątka? (krowa, byk). Czy wiecie, jak nazywają się rodzice prosiaka? (ma-
ciora, knur). Czy wiecie, jak nazywają się rodzice koźlątka? (koza, kozioł). Jak nazywają się
rodzice źrebiątka? (klacz, ogier), itd. (owca, baran; kaczka, kaczor; gęś, gąsior).
14. Po co hodujemy zwierzęta?
• Nauczyciel kładzie na środku kręgu produkty i ilustracje zwierząt. Zadanie dzieci po-
lega na dopasowaniu zwierzątka przedstawionego na ilustracji do produktu: mleko –
krowa, jajka – kura, wełna – baran. Następnie nauczyciel pokazuje ilustracje zwierzęcia
hodowlanego, a dzieci wymieniają produkty, które można z nich otrzymać (krowa, koza,
świnia, owca, kura, indyk, kaczka, gęś).
15. Zabawy na zakończenie.
• Zgadnij, jakie to zwierzę. Chętne dzieci losują ilustrację ze zwierzątkiem. Dziecko po wy-
losowaniu naśladuje ruchem, głosem swoje zwierzę lub je opisuje.
• Jestem opiekunem zwierząt. Nauczyciel mówi: Jestem opiekunem zwierząt. Zapraszam do
siebie Szymona jako kota, Olę jako pieska, Mikołaja i Wiktora jako konia, itd. Dzieci impro-
wizują ruchem zachowania charakterystyczne dla wskazanych zwierząt.
16. Gospodarstwo wiejskie – wykonanie z pudełek makiety gospodarstwa wiejskiego.
• Na podstawie planszy demonstracyjnej i własnych doświadczeń dzieci opowiadają
o gospodarstwie wiejskim: jakie się tam znajdują budynki (budynek mieszkalny, stajnia,
kurnik, obora, chlewik) i jak wyglądają oraz wskazują, co jeszcze znajduje się na ilustracji
(sadzawka, odgrodzone miejsce dla świń, płotki).
• Nauczyciel proponuje wykonanie pracy plastycznej Gospodarstwa wiejskie z przynie-
sionych pudełek. Informuje, że na zajęciach plastycznych ulepią z plasteliny zwierzęta
i umieszczą je na makiecie. Dzieci dobierają się w grupy czteroosobowe i nauczyciel
wyznacza miejsce ich pracy. Każdej grupie rozdaje duży arkusz bloku technicznego.
• Dzieci przygotowują materiały – wybierają pudełka odpowiednie pod względem wiel-
kości i kształtu. Wycinają w pomieszczeniach drzwi (mogą usunąć jedną ściankę). Okle-
jają je papierem kolorowym lub malują farbami. Wykonują płotek z patyczków, trawę
z bloku technicznego, sadzawkę.
• Nauczyciel wyznacza w klasie miejsce, w którym dzieci organizują wystawę swych go-
spodarstw. Dzieci oglądają swoje prace. Wszyscy wszystkim biją brawo.
Nauczyciel informuje, że na zajęciach plastycznych będą lepić z plasteliny zwierzęta.
18
17. Podsumowanie.
• Nauczyciel przypomina temat zajęć: Mój plan dnia. Wskazani uczniowie opowiadają,
którą część dnia lubią najbardziej. Uzasadniają swój wybór.
• Nauczyciel prosi o wyciągnięcie biletu do wartości AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ.
Rozmawia z dziećmi na temat zajęć: Jaka forma aktywności w dniu dzisiejszym najbar-
dziej wam odpowiadała? Jak aktywnie spędzają swój czas Bartek i Rafał? Jakie formy ak-
tywnych zajęć planujecie w dniu dzisiejszym? Jak aktywnie spędzają czas niepełnosprawni?
Dzieci upełniają swój bilet do wartości – zabawa, zajęcia w dniu dzisiejszym.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Warto podróżować
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie drukowanych liter b, B, r, R na podstawie wyrazów Bar-
tek, bęben, Rafał, rower. Przeliczanie liczb w zakresie 10.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie odczytać tygodniowy plan zajęć oraz zaplanować swój własny. Potraficie wyjaśnić
pojęcie aktywność oraz opowiedzieć o różnych jej formach. Kolorujecie ilustracje według
własnego pomysłu. Potraficie opisać cechy ssaków i ptaków, wskazać różnice, jakie między
nimi występują.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wygłasza z pamięci krótki wierszyk o wybranej literze,
– wypowiada się na temat podróży,
– wyróżnia w tekście poznane litery,
– wskazuje różnice w kształtach liter B, R,
– wskazuje miejsce głoski w wyrazie,
– czyta globalnie podane wyrazy,
– czyta proste podpisy, zdania zawierające literę b, B, r, R,
– przelicza w zakresie 10,
– dodaje i odejmuje w zakresie 10.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie drukowaną literę b, B, r, R. Będziecie rozpoznawać je
wśród innych liter. Wskażecie różnicę w kształtach wielkich liter B, R. Odczytacie sylaby i wy-
razy z nowymi literami. Nauczycie się na pamięć krótkich wierszy o literach: b, r. Będziecie
przeliczać w zakresie 10. Wykonacie obliczenia: dodawanie i odejmowanie w zakresie 10.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– współpracować z innymi w zespole,
– wymienić ciekawe miejsca w Polsce i na świecie,
– nauczyć się na pamięć wierszy o literach,
– przeczytać wyrazy i zdania z nowymi literami b, r.
– przeliczać w zakresie 10,
– dodawać i odejmować w zakresie 10.
Pytania kluczowe
• Dlaczego warto podróżować?
• Czym różnią się litery B i R?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.- społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
albumy – ciekawe miejsca na świecie (najlepiej albumy o każdym kontynencie), gazeta dla
każdego dziecka, tablice demonstracyjne nr: 23, 25, 36, kredki sznurki, kartoniki z cyframi
od 0 do 10, nagranie na CD dowolnej muzyki, kartki A4, patyczki, liczby z wycinanki, arkusz
papieru pakowego z narysowaną walizką, małe karteczki.
Przebieg zajęć
1. Powitanie – zabawa powitalna.
• Dzieci chodzą w rytm muzyki po sali. Gdy nastąpi przerwa, nauczyciel proponuje pole-
cenia do wykonania, na przykład:
– Uścisnąć jak najwięcej dłoni.
– Uśmiechnąć się do dziesięciu osób.
– Ukłonić się pięciu osobom.
– Stanąć na środku sali.
– Pogłaskać osiem osób po plecach itd.
2. Ciepło – zimno – zabawa wprowadzająca w temat.
• Nauczyciel proponuje dzieciom zabawę Ciepło – zimno. Wskazane przez nauczyciela dziecko
zamyka oczy. Nauczyciel chowa w sali jeden z przygotowanych albumów o ciekawych miej-
scach na świecie. Na sygnał dziecko otwiera oczy i szuka schowanego przedmiotu, kierując
się wskazówkami kolegów. Kiedy odnajdzie – prezentuje w górze swój album i kładzie go
na wyznaczony przez nauczyciela stolik. Pozostałe albumy także zostają schowane według
zasady opisanej wyżej. Zabawa trwa do czasu, kiedy zostaną znalezione wszystkie albumy.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do kręgu i przynosi znalezione albumy. Dzieli dzieci na tyle
grup, ile jest albumów. Następnie każdej z nich rozdaje jeden album, dzieci przeglądają je
i wybierają dwa, trzy zdjęcia do prezentacji dla pozostałych grup, które najbardziej im
się podobały. Następnie prezentują swoje zdjęcia i uzasadniają swój wybór.
3. Wesoła podróż – zabawa tematyczna.
• Nauczyciel wiesza tablice demonstracyjne nr: 23, 25, 36 i mówi: Zapraszam wszystkie
dzieci do wesołej podróży do różnych miejsc w Polsce. Przed podróżą wykonacie sobie czap-
ki, które pomogą wam przetrwać różną pogodę: upały, zimno, deszcz.
• Dzieci zabierają gazetę i zgodnie z instrukcją nauczyciela wykonują czapkę.
• Dzieci ustawiają się w rzędzie przed nauczycielem, chwytają się za biodra i poruszają się
w rytm piosenki Zuch (patrz: Oto ja. Przewodnik metodyczny. cz. 5, scenariusz 2.).
Zadaniem dzieci jest odczytanie napisu, który umieszczony jest na tablicy demonstra-
cyjnej: POLSKA. Nauczyciel pyta: Co ciekawego można zobaczyć w Polsce? Wymieńcie cie-
kawe miejsca, które poznaliście lub te, o których słyszeliście. W jaki sposób można podróżo-
wać po Polsce? Czym pojedziemy w góry? Jak tam możemy spędzać czas? Czym pojedziemy
nad morze? Jak tam możemy spędzać czas?
4. Podróże – zabawa słowna.
• Niedokończone zdania – zabawa słowna.
Nauczyciel rozpoczyna zdanie, a wszystkie chętne dzieci je kończą:
– Podróże są…
– Warto podróżować ponieważ…
– Podczas podróży poznajemy…
– Podróże dają nam możliwość…
– Podróże pozwalają nam…
19
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.- społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
albumy – ciekawe miejsca na świecie (najlepiej albumy o każdym kontynencie), gazeta dla
każdego dziecka, tablice demonstracyjne nr: 23, 25, 36, kredki sznurki, kartoniki z cyframi
od 0 do 10, nagranie na CD dowolnej muzyki, kartki A4, patyczki, liczby z wycinanki, arkusz
papieru pakowego z narysowaną walizką, małe karteczki.
Przebieg zajęć
1. Powitanie – zabawa powitalna.
• Dzieci chodzą w rytm muzyki po sali. Gdy nastąpi przerwa, nauczyciel proponuje pole-
cenia do wykonania, na przykład:
– Uścisnąć jak najwięcej dłoni.
– Uśmiechnąć się do dziesięciu osób.
– Ukłonić się pięciu osobom.
– Stanąć na środku sali.
– Pogłaskać osiem osób po plecach itd.
2. Ciepło – zimno – zabawa wprowadzająca w temat.
• Nauczyciel proponuje dzieciom zabawę Ciepło – zimno. Wskazane przez nauczyciela dziecko
zamyka oczy. Nauczyciel chowa w sali jeden z przygotowanych albumów o ciekawych miej-
scach na świecie. Na sygnał dziecko otwiera oczy i szuka schowanego przedmiotu, kierując
się wskazówkami kolegów. Kiedy odnajdzie – prezentuje w górze swój album i kładzie go
na wyznaczony przez nauczyciela stolik. Pozostałe albumy także zostają schowane według
zasady opisanej wyżej. Zabawa trwa do czasu, kiedy zostaną znalezione wszystkie albumy.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do kręgu i przynosi znalezione albumy. Dzieli dzieci na tyle
grup, ile jest albumów. Następnie każdej z nich rozdaje jeden album, dzieci przeglądają je
i wybierają dwa, trzy zdjęcia do prezentacji dla pozostałych grup, które najbardziej im
się podobały. Następnie prezentują swoje zdjęcia i uzasadniają swój wybór.
3. Wesoła podróż – zabawa tematyczna.
• Nauczyciel wiesza tablice demonstracyjne nr: 23, 25, 36 i mówi: Zapraszam wszystkie
dzieci do wesołej podróży do różnych miejsc w Polsce. Przed podróżą wykonacie sobie czap-
ki, które pomogą wam przetrwać różną pogodę: upały, zimno, deszcz.
• Dzieci zabierają gazetę i zgodnie z instrukcją nauczyciela wykonują czapkę.
• Dzieci ustawiają się w rzędzie przed nauczycielem, chwytają się za biodra i poruszają się
w rytm piosenki Zuch (patrz: Oto ja. Przewodnik metodyczny. cz. 5, scenariusz 2.).
Zadaniem dzieci jest odczytanie napisu, który umieszczony jest na tablicy demonstra-
cyjnej: POLSKA. Nauczyciel pyta: Co ciekawego można zobaczyć w Polsce? Wymieńcie cie-
kawe miejsca, które poznaliście lub te, o których słyszeliście. W jaki sposób można podróżo-
wać po Polsce? Czym pojedziemy w góry? Jak tam możemy spędzać czas? Czym pojedziemy
nad morze? Jak tam możemy spędzać czas?
4. Podróże – zabawa słowna.
• Niedokończone zdania – zabawa słowna.
Nauczyciel rozpoczyna zdanie, a wszystkie chętne dzieci je kończą:
– Podróże są…
– Warto podróżować ponieważ…
– Podczas podróży poznajemy…
– Podróże dają nam możliwość…
– Podróże pozwalają nam…
20
5. Marzenia – wypowiadanie się na temat ilustracji i własnych doświadczeń.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 38
. Nauczyciel
prosi, aby dzieci dokładnie przyjrzały się ilustra-
cji i odpowiedziały na pytania: O czym marzy
Bartek i Rafał? Dlaczego warto podróżować? Ja-
kie korzyści dają nam różne podróże? Jakie zalety
ma aktywność wujka Bartka i wujka Rafała? Jakie
wy zwiedziliście ciekawe miejsca podczas podró-
ży? Jakie macie marzenia? Dlaczego warto ma-
rzyć? Kto z waszych bliskich też prowadzi aktywny
i ciekawy tryb życia?
6. Poznajemy r, R, b, B – wprowadzenie liter na
podstawie wyrazów: bęben, Bartek, rower,
Rafał.
• Nauczyciel prosi o otworzenie
elementarza na
s. 66.
i mówi: Popatrzcie na litery. Jakie litery są
na początku wyrazów? Przypomnijcie: Jak mają
na imię chłopcy, których poznaliście wczoraj?
• Nauczyciel demonstruje drukowane litery: b, B, r, R. Dzieci opisują ich kształt, porów-
nują wielką literę B, R i wskazują różnicę (litera B ma dwa brzuszki, litera R – jeden
brzuszek i ukośną kreskę) następnie wodzą po kształcie małej i wielkiej litery. Układają
z kredek i sznurków wielkie litery B, R, potem małe litery.
• Dzieci pod kierunkiem nauczyciela dzielą wyrazy bęben i rower na sylaby i głoski. Zwra-
cają uwagę na niebieski kolor przeznaczony dla b i r. Wyjaśniają dlaczego jest zaznaczo-
ny kolor niebieski. Przypomnijcie, jakie spółgłoski poznaliście do tej pory? Jakie samogłoski
poznałyście do tej pory? Poszukajcie poznanych do tej pory liter w zapisanych wyrazach.
• Nauczyciel pyta: Czy w naszej klasie jest dziecko, którego imię rozpoczyna się głoską
b, r? Ja-
kie znacie imiona rozpoczynające się głoską b, r? Wymieńcie te imiona, dzieląc je na sylaby.
7.
Jesteśmy poszukiwaczami poznanych liter – praca z ćwiczeniami.
• Nauczyciel prosi o otworzenie
ćwiczenia pol.-
-społ. na s. 33.
Odczytuje na głos wiersze o liter-
kach i pyta: Co lubi jeść literka B? Dlaczego literka
R została nazwana podróżną?
• Następnie dzieci podkreślają ołówkiem wyrazy
z r, b w wierszach oraz zakreślają te litery zgod-
nie z instrukcją.
Odczytują na głos podkreślone wyrazy: naj-
pierw chętne dzieci, następnie razem.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci przyjrzały się
przedmiotom znajdującym się w ćwiczeniu 4.
i powiedziały do czego służą. Następnie dzieci
otaczają pętlami przedmioty zgodnie z instruk-
cją. Po wykonaniu tych ćwiczeń nauczyciel pro-
si, aby dzieci wymieniły wszystko, co zakreśliły
niebieską pętlą oraz przegłoskowały te wyrazy.
Nauczyciel pyta: W których wyrazach głoska b
występuje w nagłosie, a w których – w śródgłosie?
Jakie znacie inne wyrazy, w których głoska b występuje w nagłosie? W których wyrazach
głoska r występuje w wygłosie, w których – w nagłosie, a w których w śródgłosie? Jakie zna-
cie inne wyrazy, w których głoska r występuje w nagłosie lub wygłosie lub śródgłosie?
8. Uczymy się wierszy o literach na pamięć – ćwiczenie pamięci.
• Nauczyciel czyta pierwszy wiersz o literce B. Następnie mówi:
– Ja przeczytam pierwszą część linijki, wy drugą.
– Wy odczytacie pierwszą część linijki, ja drugą.
– Chłopcy czytają pierwszą część linijki, dziewczynki drugą.
– Dziewczynki odczytają pierwsza część linijki, chłopcy drugą.
Potem, w ten sam sposób, wygłaszają części wiersza z pamięci. Na zakończenie wszyscy ra-
zem wygłaszają wiersz o literce B z pamięci. W ten sam sposób uczą się wiersza o literce R.
Logopeda radzi – ćwiczenia emisyjne
Mówienie uczonego na pamięć wierszyka gło-
śno – cicho, szybko – wolno urozmaici i ułatwi
żmudne powtarzanie. Będzie też treningiem
modulacji głosu.
9. Ćwiczenia w czytaniu sylab i wyrazów z lite-
rami: b, B, r, R.
Dzieci otwierają
elementarz na s. 39.
i odczytują
sylaby, wskazując palcem. Następnie układa-
ją z alfabetu ruchomego sylaby znajdujące się
w elementarzu. Sprawdzają poprawność wyko-
nania zadania z kolegą/koleżanką z ławki. Czy-
tają sylaby zgodnie z poleceniami nauczyciela.
Przeczytajcie sylaby:
– pierwszą..., czwartą…, siódmą…, ostatnią…,
piątą..., itd.
– po kolei cicho...,
– po kolei głośno...,
– po kolei bardzo wolno...,
– po kolei coraz szybciej... .
• Nauczyciel odczytuje tekst i pyta: Jaką przygodę mieli chłopcy? Jaki skarb znaleźli?
• Dzieci czytają tekst z obrazkami zgodnie z poleceniami nauczyciela.
– Tekst czytają chętne dzieci.
– Przeczytajcie wyrazy, w których jest litera b. (Bartka, Bartek, skarb, zrób)
– Przeczytajcie wyrazy, w których jest litera r. (Bartka, superaparat, Bartek, aparatem, zrób,
skarb, Rafał, zrób, Rafałku, dinozaura, odkrycie, drewna)
– Przeczytajcie wyrazy, w których b występuje na końcu wyrazu. (zrób, skarb)
– Przeczytajcie wyrazy, w których b występuje w środku wyrazu. (robi)
– Przeczytajcie wyrazy, w których r występuje w środku wyrazu. (Bartka, superaparat, Bartek)
– Zdania czytają wybrane przez nauczyciela dzieci.
– Zdania czytają na przemian dziewczynki i chłopcy.
10. Witamy swoje paluszki – przeliczenie w zakresie 10.
• Dzieci przeliczają palce obu rąk (od 1 do 10 i od 10 do 1). Następnie wykonują działania
na palcach pokazane przez nauczyciela (5 + 5), później dzieci ćwiczą to samo w parach.
21
Jakie znacie inne wyrazy, w których głoska b występuje w nagłosie? W których wyrazach
głoska r występuje w wygłosie, w których – w nagłosie, a w których w śródgłosie? Jakie zna-
cie inne wyrazy, w których głoska r występuje w nagłosie lub wygłosie lub śródgłosie?
8. Uczymy się wierszy o literach na pamięć – ćwiczenie pamięci.
• Nauczyciel czyta pierwszy wiersz o literce B. Następnie mówi:
– Ja przeczytam pierwszą część linijki, wy drugą.
– Wy odczytacie pierwszą część linijki, ja drugą.
– Chłopcy czytają pierwszą część linijki, dziewczynki drugą.
– Dziewczynki odczytają pierwsza część linijki, chłopcy drugą.
Potem, w ten sam sposób, wygłaszają części wiersza z pamięci. Na zakończenie wszyscy ra-
zem wygłaszają wiersz o literce B z pamięci. W ten sam sposób uczą się wiersza o literce R.
Logopeda radzi – ćwiczenia emisyjne
Mówienie uczonego na pamięć wierszyka gło-
śno – cicho, szybko – wolno urozmaici i ułatwi
żmudne powtarzanie. Będzie też treningiem
modulacji głosu.
9. Ćwiczenia w czytaniu sylab i wyrazów z lite-
rami: b, B, r, R.
Dzieci otwierają
elementarz na s. 39.
i odczytują
sylaby, wskazując palcem. Następnie układa-
ją z alfabetu ruchomego sylaby znajdujące się
w elementarzu. Sprawdzają poprawność wyko-
nania zadania z kolegą/koleżanką z ławki. Czy-
tają sylaby zgodnie z poleceniami nauczyciela.
Przeczytajcie sylaby:
– pierwszą..., czwartą…, siódmą…, ostatnią…,
piątą..., itd.
– po kolei cicho...,
– po kolei głośno...,
– po kolei bardzo wolno...,
– po kolei coraz szybciej... .
• Nauczyciel odczytuje tekst i pyta: Jaką przygodę mieli chłopcy? Jaki skarb znaleźli?
• Dzieci czytają tekst z obrazkami zgodnie z poleceniami nauczyciela.
– Tekst czytają chętne dzieci.
– Przeczytajcie wyrazy, w których jest litera b. (Bartka, Bartek, skarb, zrób)
– Przeczytajcie wyrazy, w których jest litera r. (Bartka, superaparat, Bartek, aparatem, zrób,
skarb, Rafał, zrób, Rafałku, dinozaura, odkrycie, drewna)
– Przeczytajcie wyrazy, w których b występuje na końcu wyrazu. (zrób, skarb)
– Przeczytajcie wyrazy, w których b występuje w środku wyrazu. (robi)
– Przeczytajcie wyrazy, w których r występuje w środku wyrazu. (Bartka, superaparat, Bartek)
– Zdania czytają wybrane przez nauczyciela dzieci.
– Zdania czytają na przemian dziewczynki i chłopcy.
10. Witamy swoje paluszki – przeliczenie w zakresie 10.
• Dzieci przeliczają palce obu rąk (od 1 do 10 i od 10 do 1). Następnie wykonują działania
na palcach pokazane przez nauczyciela (5 + 5), później dzieci ćwiczą to samo w parach.
22
11. Zabawy i ćwiczenia z liczbami – doskonalenie liczenia.
• Dzieci otrzymują kartoniki z liczbami od 0 do 10. Na sygnał nauczyciela ustawiają się po
przeciwnych stronach sali zgodnie z poleceniem.
– Po prawej stronie – liczby, które tworzą pary, po lewej – pozostałe.
– Liczby parzyste od najmniejszej do największej.
– Liczby nieparzyste od największej do najmniejszej.
– Ułożenie wszystkich liczb w jednym szeregu, w szyku rosnącym.
• Dzieci wspólnie przeliczają od 1 do 10 i w odwrotnej kolejności. Następnie zapisują
na kartkach dowolnie liczby od 0 do 10. Łączą na kartach punkty oznaczone liczbami
w kolejności od największej do najmniejszej. Podkreślają te liczby, które tworzą pary.
• Nauczyciel pokazuje kartoniki z liczbami, a dzieci mają klasnąć za każdym razem, gdy
pokazuje liczbę parzystą.
• Zabawa ruchowo-muzyczna z liczbami. Dzieci chodzą w rytm muzyki z przypiętymi kar-
tonikami (cyfry od 0 do 9). Gdy nauczyciel zatrzyma muzykę, dzieci dobierają się w pary
tak, aby suma lub różnica liczb na ich kartonikach dała liczbę pokazaną/zapisaną przez
nauczyciela.
• Zagadki. Nauczyciel zadaje zagadki. Zadaniem dzieci jest odgadnąć, jaka to liczba.
– Jestem liczbą parzystą. Mam dwie pary. Jaką jestem liczbą? (4)
– Nie jestem liczbą parzystą, mam dwie pary. Jaką jestem liczbą? (5)
– Moimi sąsiadkami są 6 i 8. Jaką jestem liczbą? (7)
– Jestem najmniejszą liczbą, która nie ma pary. Jaką jestem liczbą? (1)
– Jestem liczbą parzystą, większą od 5, a mniejszą od 7. Jaką jestem liczbą? (6)
• Dzieci wyciągają patyczki i liczby z wycinanki.
12. Liczymy w zakresie 10 – praca z ćwiczeniami.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 46.
Ko-
lorują rysunki zwierząt. Przeliczają ssaki i ptaki
i wpisują ich liczbę. Przyklejają i zdrapują na-
klejki. Obliczają liczbę dorosłych osobników,
i ich potomstwa. Liczbę dorosłych ssaków i ich
potomstwa, liczbę dorosłych ptaków i ich po-
tomstwa.
Przyglądają się zwierzętom w drugim ćwicze-
niu i wpisują liczę par nóg każdego z nich.
13. Podsumowanie.
• Nauczyciel pyta: Jeśli podobały się wam dzisiej-
sze zajęcia, podejdźcie do biurka, zabierzcie małe
karteczki i narysujcie na nich, coś, co wam się ko-
jarzy z podróżą.
Wyciągnijcie bilet do wartości AKTYWNOŚĆ
I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ zaznaczcie na niej pozna-
ne formy aktywności.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Aktywnie się uczymy
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Nauka pisania liter B, b. Rozkład liczby 10 na składniki.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie rozpoznać litery b, B; r, R wśród innych liter oraz przeczytać sylaby, wyrazy, zdania
z tymi literami. Potrafiliście rozpoznać poznane litery wśród innych liter. Wygłaszacie z pa-
mięci wiersze o literach. Potraficie przeliczać w zakresie 10.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– pisze po śladach i samodzielnie litery b, B ,
– pisze połączenia literowe,
– czyta wyrazy zawierające literę b,
– wskazuje miejsce litery b w wyrazie,
– zamienia litery drukowane na pisane,
– rozkłada liczby na składniki,
– rozwiązuje proste zadania tekstowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczycie się pisać litery b, B oraz połączenia literowe z tymi lite-
rami. Będziecie brali udział w zabawach. Ułożycie wyrazy z nową literą i je odczytacie. Prze-
czytacie w parach tekst z podziałem na role. Będziecie rozkładać podane liczby na składniki.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– poprawnie napisać litery b, B, oraz sylaby i wyrazy z nową literą,
– przeczytać tekst z podziałem na role,
– rozłożyć liczbę 10 na składniki.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego zabawa pomaga nam w nauce?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 28, domek spółgłosek i samogłosek, plastelina, małe kartki, bę-
benek, liczby w kolorach, cztery arkusze papieru pakowego (na każdym narysowany chod-
niczek liczbowy od 0 do12), cztery komplety klocków domino, liczby i znaki z wycinanki,
liczmany.
Przebieg zajęć
1. Zabawa Powitanie – integracja w grupie.
• Dzieci poruszają się po sali w podskokach zgodnie z melodią piosenki. Na przerwę
w muzyce wszyscy witają się, podając sobie ręce i wypowiadając jakieś miłe słowa.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przypomniały zasady obowiązujące w grupie.
• Przedstawia cele dzisiejszych zajęć. Prosi, aby uważnie słuchały, starannie pisały nową
literę w połączeniu z innymi literami, by brały aktywny udział w zajęciach.
23
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Aktywnie się uczymy
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Nauka pisania liter B, b. Rozkład liczby 10 na składniki.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie rozpoznać litery b, B; r, R wśród innych liter oraz przeczytać sylaby, wyrazy, zdania
z tymi literami. Potrafiliście rozpoznać poznane litery wśród innych liter. Wygłaszacie z pa-
mięci wiersze o literach. Potraficie przeliczać w zakresie 10.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– pisze po śladach i samodzielnie litery b, B ,
– pisze połączenia literowe,
– czyta wyrazy zawierające literę b,
– wskazuje miejsce litery b w wyrazie,
– zamienia litery drukowane na pisane,
– rozkłada liczby na składniki,
– rozwiązuje proste zadania tekstowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczycie się pisać litery b, B oraz połączenia literowe z tymi lite-
rami. Będziecie brali udział w zabawach. Ułożycie wyrazy z nową literą i je odczytacie. Prze-
czytacie w parach tekst z podziałem na role. Będziecie rozkładać podane liczby na składniki.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– poprawnie napisać litery b, B, oraz sylaby i wyrazy z nową literą,
– przeczytać tekst z podziałem na role,
– rozłożyć liczbę 10 na składniki.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego zabawa pomaga nam w nauce?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 28, domek spółgłosek i samogłosek, plastelina, małe kartki, bę-
benek, liczby w kolorach, cztery arkusze papieru pakowego (na każdym narysowany chod-
niczek liczbowy od 0 do12), cztery komplety klocków domino, liczby i znaki z wycinanki,
liczmany.
Przebieg zajęć
1. Zabawa Powitanie – integracja w grupie.
• Dzieci poruszają się po sali w podskokach zgodnie z melodią piosenki. Na przerwę
w muzyce wszyscy witają się, podając sobie ręce i wypowiadając jakieś miłe słowa.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przypomniały zasady obowiązujące w grupie.
• Przedstawia cele dzisiejszych zajęć. Prosi, aby uważnie słuchały, starannie pisały nową
literę w połączeniu z innymi literami, by brały aktywny udział w zajęciach.
24
2. Ćwiczenia grafomotoryczne – mała i wielka motoryka.
Dzieci naśladują w powietrzu granie na bęb-
nie. Następnie śpiewają jedną zwrotkę piosenki
z naśladowaniem: Jestem muzykantem. Jestem
muzykantem-konszabelantem, i my muzykanci-
-konszabelanci. Ja umiem grać i my umiemy grać.
A na czym? Na bębnie: bum-tarara, bum-tarara,
bum-tarara, bum-tarara, bum-tarara, bum-tara-
ra, bum-tarara, bęc.
Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. na s. 34.
i rysu-
ją bęben po śladach zgodnie z kierunkiem strzałki.
3. Uczymy się pisać literę b, B.
• Dzieci stoją w kręgu i recytują wiersz o literce
B. Następnie nauczyciel wystukuje rytm na bę-
benku i dzieci wygłaszają ten wiersz zgodnie
z wystukiwanym przez nauczyciela rytmem.
• Nauczyciel demonstruje pisaną literę b, B i ana-
lizuje z dziećmi jej kształt (Z jakich elementów się
składa? Do jakiej innej litery jest podobna?). Porównują literę drukowaną i pisaną. Następ-
nie pokazuje sposób zapisu małej i wielkiej litery.
• Dzieci uczą się pisać nową literę, wodzą palcem po fakturach liter zrobionych np. z ryżu,
piszą w powietrzu, potem ręką na ławce, następnie lepią z plasteliny na małej kartce.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Nauczyciel pokazuje zapis liter b, B w liniaturze. Dzieci zapi-
sują litery po śladach i samodzielnie. Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy z literą b, zwraca
uwagę na prawidłowe połączenia. Dzieci piszą po śladach wyrazy: balon, boisko, babcia.
• Dzieci wyjmują kartkę z domkami samogłosek i spółgłosek. Wpisują literę b do domku
spółgłosek. Czytają wszystkie znajdujące się tam spółgłoski.
4. Tworzymy i czytamy wyrazy z b, B.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każda grupa ma przed sobą karteczki (kartki
wielkości wizytówek). Na karteczkach należy napisać wyrazy z literami b, B, a następnie
ułożyć z nich chodniczek. Nauczyciel sprawdza długość chodniczków oraz poprawność
zapisanych wyrazów. Po wykonaniu zadania każda grupa odczytuje swój chodniczek
sylabami. Dzieci mogą również w grupach przeczytać pierwszą sylabę, pozostali muszą
odgadnąć, co to za wyraz.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci otworzyły
elementarz na s. 39
i
odczytały tekst z podziałem
na role: najpierw chłopcy, dziewczynki potem w parach przy stolikach.
5. Piszemy w zeszycie – ćwiczenia w pisaniu.
• Nauczyciel zaprasza do otworzenia
zeszytu i odszukania liniatury, w której będą zapi-
sywały b, B oraz prosi, aby zaznaczyły pola (cały czas pokazuje uczniom litery na tablicy
i kontroluje prace). Sprawdza wykonanie zadania.
• Dzieci po wykonaniu tych poleceń zapisują całą linijkę b, potem całą linijkę B.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 3 na s. 33.,
wymieniają przedmioty otoczone niebie-
ską pętlą w ćwiczeniu 4. Wskazują miejsce głoski b w tych wyrazach. Zapisują je do zeszytu.
6. Układanie dywanika z klocków – ćwiczenia rachunkowe.
• Dzieci wyjmują liczby w kolorach. Nauczyciel prosi: Ułóżcie z dziesięciu klocków schodki.
Przypomnijcie, jaki kolor ma każda liczba.
• Dzieci wykonują polecenia nauczyciela: Pokażcie klocek odpowiadający liczbie 10. Połóż-
cie pod nim dwa klocki tak, aby razem były tej samej długości, co klocek 10. Jakie to są kloc-
ki? Jakie to liczby? Ułóżcie też inne dwa klocki... – nauczyciel kilka razy zmienia polecenia
(za każdym razem pyta, jakie to liczby).
7. Chodniczek i domino – ćwiczenia rachunkowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery zespoły. Każdy z nich otrzymuje zestaw klocków do-
mino oraz arkusz papieru pakowego z chodniczkiem liczb od 0 do 12 (płytki chodniczka
muszą być nieco większe niż kostki domina). Kostki domina należy rozdzielić pomiędzy
dzieci po równo. Dzieci kolejno odwracają swoje kostki domina i dopasowują je do pły-
tek chodniczka. Liczba na płytce chodniczka musi być zgodna z liczbą kropek na kost-
ce domina. Przy każdej płytce może być kilka klocków domina. Wygrywa osoba, która
szybciej i bezbłędnie ułoży swoje kostki. Po zakończeniu zabawy nauczyciel odczytuje
zapisane liczby na chodniczku, dzieci odczytują głośno ułożone sumy.
Uwaga! Kostki domina układamy kropkami do dołu.
• Każde dziecko zabiera jedną kostkę domina i odczytuje z niej liczbę kropek po jednej
i po drugiej stronie, następnie układa z liczb i znaków działanie na dodawanie i odejmo-
wanie. Następnie dzieci odczytują swoje ułożone działania.
(E. Gruszczyk-Kolczyńska, M. Skura, Skarbiec matematyczny, Nowa Era, Warszawa 2005)
8. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr. s. 47.
– rozwijanie myślenia matematycznego.
• Nauczyciel prosi dzieci o otworzenie ćwiczeń
i czyta polecenie. Następnie mówi: Wyciągnijcie
patyczki. Ułóżcie po lewej stronie 3. Ile umieścicie
po prawej, żeby razem było ich 10? Zapiszcie to
w ćwiczeniach pod pierwszymi klatkami. Jakie za-
piszecie działanie? Ułóżcie ponownie patyczki tak,
aby po lewej stronie było ich mniej niż po prawej,
ale razem, żeby było ich 10. Przedstawcie swoje
pomysły. Zapiszcie liczbę ułożonych patyczków
po lewej i po prawej stronie pod kolejnymi klatka-
mi. Ułóżcie wszystkie takie możliwości – po lewej
mniej patyczków niż po prawej, razem 10. Wy-
bierzcie jedną z nich i zapiszcie pod ostatnimi klat-
kami. Ile ich jest? Ile tych możliwości zapisaliście?
• Nauczyciel prosi o wyciągnięcie z
portfolio
ucznia – karty numer 28.
Odczytuje polecenie.
Dzieci dorysowują tyle kaczek w stawie, aby
razem było 10. Następnie głośno mówią, ile ka-
czek narysowali w pierwszym stawie, ile było i układają działanie do ilustracji. Zapisują je.
Kolejne działania wykonują samodzielnie.
9. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci kończą zdania:
– Dzisiaj pisałem literę…
– Udało mi się…
– Sprawiało mi trudność…
Zadanie domowe
Przyniosę: patyk o długości 30 centymetrów, kawałek sznurka, taśmę klejącą, dwa wo-
reczki foliowe.
25
• Dzieci wykonują polecenia nauczyciela: Pokażcie klocek odpowiadający liczbie 10. Połóż-
cie pod nim dwa klocki tak, aby razem były tej samej długości, co klocek 10. Jakie to są kloc-
ki? Jakie to liczby? Ułóżcie też inne dwa klocki... – nauczyciel kilka razy zmienia polecenia
(za każdym razem pyta, jakie to liczby).
7. Chodniczek i domino – ćwiczenia rachunkowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery zespoły. Każdy z nich otrzymuje zestaw klocków do-
mino oraz arkusz papieru pakowego z chodniczkiem liczb od 0 do 12 (płytki chodniczka
muszą być nieco większe niż kostki domina). Kostki domina należy rozdzielić pomiędzy
dzieci po równo. Dzieci kolejno odwracają swoje kostki domina i dopasowują je do pły-
tek chodniczka. Liczba na płytce chodniczka musi być zgodna z liczbą kropek na kost-
ce domina. Przy każdej płytce może być kilka klocków domina. Wygrywa osoba, która
szybciej i bezbłędnie ułoży swoje kostki. Po zakończeniu zabawy nauczyciel odczytuje
zapisane liczby na chodniczku, dzieci odczytują głośno ułożone sumy.
Uwaga! Kostki domina układamy kropkami do dołu.
• Każde dziecko zabiera jedną kostkę domina i odczytuje z niej liczbę kropek po jednej
i po drugiej stronie, następnie układa z liczb i znaków działanie na dodawanie i odejmo-
wanie. Następnie dzieci odczytują swoje ułożone działania.
(E. Gruszczyk-Kolczyńska, M. Skura, Skarbiec matematyczny, Nowa Era, Warszawa 2005)
8. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr. s. 47.
– rozwijanie myślenia matematycznego.
• Nauczyciel prosi dzieci o otworzenie ćwiczeń
i czyta polecenie. Następnie mówi: Wyciągnijcie
patyczki. Ułóżcie po lewej stronie 3. Ile umieścicie
po prawej, żeby razem było ich 10? Zapiszcie to
w ćwiczeniach pod pierwszymi klatkami. Jakie za-
piszecie działanie? Ułóżcie ponownie patyczki tak,
aby po lewej stronie było ich mniej niż po prawej,
ale razem, żeby było ich 10. Przedstawcie swoje
pomysły. Zapiszcie liczbę ułożonych patyczków
po lewej i po prawej stronie pod kolejnymi klatka-
mi. Ułóżcie wszystkie takie możliwości – po lewej
mniej patyczków niż po prawej, razem 10. Wy-
bierzcie jedną z nich i zapiszcie pod ostatnimi klat-
kami. Ile ich jest? Ile tych możliwości zapisaliście?
• Nauczyciel prosi o wyciągnięcie z
portfolio
ucznia – karty numer 28.
Odczytuje polecenie.
Dzieci dorysowują tyle kaczek w stawie, aby
razem było 10. Następnie głośno mówią, ile ka-
czek narysowali w pierwszym stawie, ile było i układają działanie do ilustracji. Zapisują je.
Kolejne działania wykonują samodzielnie.
9. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci kończą zdania:
– Dzisiaj pisałem literę…
– Udało mi się…
– Sprawiało mi trudność…
Zadanie domowe
Przyniosę: patyk o długości 30 centymetrów, kawałek sznurka, taśmę klejącą, dwa wo-
reczki foliowe.
26
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Konstruujemy wagę
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. mat.)
Zapis w dzienniku: Nauka pisania liter r, R. Szacowanie ciężarów. Wprowadzenie wagi.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie pisać litery B, b oraz połączenia z tymi literami. Bierzecie aktywny udział w zaba-
wach. Potraficie przeczytać tekst z podziałem na role. Układacie wyrazy z nową literą. Potra-
ficie rozłożyć liczbę 10 na dwa składniki.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– pisze po śladach i samodzielnie litery r, R,
– pisze połączenia literowe,
– czyta wyrazy zawierające literę r,
– wskazuje miejsce litery r w wyrazie,
– zamienia litery drukowane na pisane,
– szacuje, który przedmiot jest lżejszy, a który cięższy,
– wie, do czego służy waga,
– wymienia rodzaje wag.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczycie się pisać literę r, R oraz połączenia literowe. Będziecie
brali udział w zabawach. Ułożycie wyrazy z nową literą i je odczytacie. Przeczytacie w parach
tekst z podziałem na role. Będziecie szacować, który przedmiot jest lżejszy, który cięższy.
Przypomnicie sobie, jak wyglądają i do czego służą różne wagi.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– poprawnie napisać litery r, R oraz sylaby i wyrazy z nową literą,
– przeczytać tekst z podziałem na role,
– oszacować, który przedmiot jest lżejszy, który cięższy.
Pytanie kluczowe
• Do czego potrzebna jest waga?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
nagrania piosenek CD Oto ja, patyczki, kartka A4, gazety, mazaki, miś, kłębek waty, klocki,
materiały do wykonania wagi szalkowej (patyk o długości 30 centymetrów, kawałek sznurka
taśma klejąca, dwa woreczki foliowe), ilustracje różnych rodzajów wag.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie – piosenka (patrz scenariusze do zajęć muzycznych).
• Dzieci chodzą po sali i witają się ze wszystkimi w dowolny wesoły sposób.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele zajęć.
2.
Zabawy z poznanymi literami – ćwiczenia doskonalące czytanie.
• Quiz literowy. Nauczyciel zapisuje na tablicy dwie litery, np.: b, a (nauczyciel powinien
wpisywać na tablicy pary liter tak, aby w każdej parze była jedna z poznanych w tym
tygodniu liter). Zadanie dzieci polega na tym, aby w jak najkrótszym czasie odnaleźć
taki wyraz, który zawiera obie te litery. Każde dziecko, które znajdzie takie słowo otrzy-
muje punkt i kładzie na stoliku patyczek. Po zakończeniu ćwiczenia dzieci przeliczają
patyczki. Zwycięża ta osoba, która ma ich najwięcej. Na jej cześć wszyscy wołają: Hura,
hura, hura!
• Wyścigi z ołówkiem. Dzieci zostają podzielone na dwie drużyny i ustawiają się w rzę-
dach. W pewnej odległości leży na ziemi kartka A4. Chodzi o to, by dobiec tam i zapi-
sać wyrazy zawierające literę b. Za każdy prawidłowo zapisany wyraz przyznawany jest
punkt. Jeśli jednak wyraz się powtórzy, to drużyna nie otrzymuje punktu. Zwycięża ten
rząd, który zdobył największą liczbę punktów.
• Zagadki na plecach. Dzieci stoją w parach. Jedna osoba rysuje drugiej osobie literę na
plecach. Musi być to litera, którą dzieci już poznały. Zadaniem osoby, której narysowano
literę, jest jej odgadnięcie, wskazanie, czy jest to samogłoska, czy spółgłoska oraz znale-
zienie słowa rozpoczynającego się na tę literę. Potem następuje zmiana ról.
• Reporterzy w poszukiwaniu. Dzieci zabierają gazety i jeden mazak. Zadaniem dzieci jest
w ciągu minuty zakreślić wszystkie litery b. Każdy przelicza, ile ich zakreślił. Osobie, któ-
ra zakreśliła ich najwięcej, wszyscy biją brawo. W ciągu kolejnej minuty muszą zakreślić
literkę r, najlepiej innym kolorem mazaka. Każdy przelicza zakreślone litery. Dziecku,
które zakreśliło ich najwięcej, wszyscy biją brawo.
Dzieci odszukują w gazecie trzy takie wyrazy, które zawierają tylko wszystkie poznane
do tej pory litery i odczytują je sylabami.
Następnie chętni zapisują jeden z tych wyrazów wspak, odczytują go pozostałym, któ-
rzy mają odgadnąć, jaki to wyraz.
(B. Fuchs, Gry i zabawy na dobry klimat w grupie. Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2004)
3. Ćwiczenia grafomotoryczne – mała i wielka motoryka.
• Dzieci naśladują ruchem i dźwiękiem sposób
poruszania się wymienionych przez nauczycie-
la pojazdów: samochód, motor, pociąg, samo-
lot, rower. Nauczyciel pyta: Którym z wymienio-
nych pojazdów lubicie się poruszać? Dlaczego?
Który z nich jest najszybszy, a który najwolniejszy?
W którym pojeździe, wy jesteście kierowcami?
• Nauczyciel prosi: Połóżcie się na podłodze na ple-
cach, tak, aby opierać swoimi stopami o stopy part-
nera. Poruszajcie nogami tak, jakbyście pedałowali
na rowerze. Teraz posłuchajcie wyliczanki i pedałuj-
cie w jej rytm (powoli, szybko, bardzo szybko).
Jedzie rowerek na spacerek, na słoneczko i wiaterek.
Raz, dwa, trzy – ruszam ja, ruszasz ty.
Potem wybrane dzieci wypowiadają wyliczankę
w dowolny sposób, a pozostali pedałują w rytm.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 3 na
s. 35.
i rysują rower po śladach zgodnie z kierun-
kiem strzałki. Następnie nauczyciel prosi: Wymieńcie, z jakich części składa się rower.
4. Trasa rowerowa – labirynt.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci wyjęły
kartę ze s. 58. teczki dodatkowej.
Zadanie dzieci po-
lega na przejściu przez labirynt w taki sposób, aby zebrać przedmioty zgodnie z podaną
kolejnością.
27
taki wyraz, który zawiera obie te litery. Każde dziecko, które znajdzie takie słowo otrzy-
muje punkt i kładzie na stoliku patyczek. Po zakończeniu ćwiczenia dzieci przeliczają
patyczki. Zwycięża ta osoba, która ma ich najwięcej. Na jej cześć wszyscy wołają: Hura,
hura, hura!
• Wyścigi z ołówkiem. Dzieci zostają podzielone na dwie drużyny i ustawiają się w rzę-
dach. W pewnej odległości leży na ziemi kartka A4. Chodzi o to, by dobiec tam i zapi-
sać wyrazy zawierające literę b. Za każdy prawidłowo zapisany wyraz przyznawany jest
punkt. Jeśli jednak wyraz się powtórzy, to drużyna nie otrzymuje punktu. Zwycięża ten
rząd, który zdobył największą liczbę punktów.
• Zagadki na plecach. Dzieci stoją w parach. Jedna osoba rysuje drugiej osobie literę na
plecach. Musi być to litera, którą dzieci już poznały. Zadaniem osoby, której narysowano
literę, jest jej odgadnięcie, wskazanie, czy jest to samogłoska, czy spółgłoska oraz znale-
zienie słowa rozpoczynającego się na tę literę. Potem następuje zmiana ról.
• Reporterzy w poszukiwaniu. Dzieci zabierają gazety i jeden mazak. Zadaniem dzieci jest
w ciągu minuty zakreślić wszystkie litery b. Każdy przelicza, ile ich zakreślił. Osobie, któ-
ra zakreśliła ich najwięcej, wszyscy biją brawo. W ciągu kolejnej minuty muszą zakreślić
literkę r, najlepiej innym kolorem mazaka. Każdy przelicza zakreślone litery. Dziecku,
które zakreśliło ich najwięcej, wszyscy biją brawo.
Dzieci odszukują w gazecie trzy takie wyrazy, które zawierają tylko wszystkie poznane
do tej pory litery i odczytują je sylabami.
Następnie chętni zapisują jeden z tych wyrazów wspak, odczytują go pozostałym, któ-
rzy mają odgadnąć, jaki to wyraz.
(B. Fuchs, Gry i zabawy na dobry klimat w grupie. Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2004)
3. Ćwiczenia grafomotoryczne – mała i wielka motoryka.
• Dzieci naśladują ruchem i dźwiękiem sposób
poruszania się wymienionych przez nauczycie-
la pojazdów: samochód, motor, pociąg, samo-
lot, rower. Nauczyciel pyta: Którym z wymienio-
nych pojazdów lubicie się poruszać? Dlaczego?
Który z nich jest najszybszy, a który najwolniejszy?
W którym pojeździe, wy jesteście kierowcami?
• Nauczyciel prosi: Połóżcie się na podłodze na ple-
cach, tak, aby opierać swoimi stopami o stopy part-
nera. Poruszajcie nogami tak, jakbyście pedałowali
na rowerze. Teraz posłuchajcie wyliczanki i pedałuj-
cie w jej rytm (powoli, szybko, bardzo szybko).
Jedzie rowerek na spacerek, na słoneczko i wiaterek.
Raz, dwa, trzy – ruszam ja, ruszasz ty.
Potem wybrane dzieci wypowiadają wyliczankę
w dowolny sposób, a pozostali pedałują w rytm.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 3 na
s. 35.
i rysują rower po śladach zgodnie z kierun-
kiem strzałki. Następnie nauczyciel prosi: Wymieńcie, z jakich części składa się rower.
4. Trasa rowerowa – labirynt.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci wyjęły
kartę ze s. 58. teczki dodatkowej.
Zadanie dzieci po-
lega na przejściu przez labirynt w taki sposób, aby zebrać przedmioty zgodnie z podaną
kolejnością.
28
5. Uczymy się pisać litery r, R.
• Dzieci stoją w kręgu i recytują wiersz o literce R. Najpierw powoli, potem szybko.
• Nauczyciel demonstruje pisaną literę r, R i analizuje z dziećmi jej kształt (z jakich elemen-
tów się składa? Do jakiej innej litery jest podobna?) Porównują literę drukowaną i pisaną.
• Następnie pokazuje sposób zapisu małej i wielkiej litery.
• Dzieci uczą się nowej litery. Wodzą palcem po fakturach liter zrobionych np. z ryżu, piszą
w powietrzu, potem ręką na ławce, następnie lepią z plasteliny na małej kartce.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Nauczyciel pokazuje zapis nowej litery r, R w liniaturze. Dzieci
zapisują litery po śladach i samodzielnie. Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy z literą r, zwra-
ca uwagę na prawidłowe połączenia. Dzieci piszą po śladach wyrazy: rower, ryba, rolki.
• Dzieci wyjmują kartkę z domkami samogłosek i spółgłosek. Wpisują literę r do domku
spółgłosek. Czytają wszystkie znajdujące się tam spółgłoski.
Logopeda radzi – nauka pisania
Duże litery B i R są podobne. Utrwalajmy je dłużej na materiale atematycznym, aby się
nie myliły uczniom ze słabo wyćwiczoną pamięcią i percepcją wzrokową.
6. Czytamy z podziałem na role.
Nauczyciel prosi, aby dzieci otworzyły
elementarz na s. 39.
i odczytały tekst z podziałem
na role: najpierw chłopcy, dziewczynki potem w parach przy stolikach.
7. Piszemy w zeszycie – ćwiczenia w pisaniu.
• Nauczyciel zaprasza do otworzenia
zeszytu i odszukania liniatury, w której będą zapisy-
wały r, R oraz prosi, aby zaznaczyły pola (cały czas pokazuje uczniom na tablicy i kontro-
luje prace). Sprawdza wykonanie zadania.
• Dzieci po wykonaniu tych poleceń zapisują całą linijkę r, potem całą linijkę R.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. na s. 33
i wymieniają przedmioty otoczone niebieską
pętlą w ćwiczeniu 4. Wskazują miejsce głoski r w tych wyrazach. Zapisują je w zeszycie.
8. Szacowanie ciężaru.
• Nauczyciel mówi: Kilka miesięcy temu szacowaliście wagę różnych przedmiotów i ważyli-
ście je także na wadze wykonanej z wieszaka. Dzisiaj znów będziecie szacować i każdy wy-
konana swoją wagę szalkową. Nauczyciel trzyma w rękach misia i lalkę. Zadaje pytania:
Co jest cięższe? Jak możemy to sprawdzić? Proponuję, aby każdy to sprawdził. Dzieci po-
równują w rękach, co jest cięższe. Potem szacują w rękach wagę innych przedmiotów:
klocek i kłębek waty, kilka klocków, np. 5 i misia itd. Po oszacowaniu wagi przedmiotów
dzieci wskazują, co było cięższe, co lżejsze. Nauczyciel pyta: Co nam jest potrzebne, aby
dokładnie określić ciężar przedmiotów?
9. Konstruowanie wagi szalkowej – ważenie.
• Nauczyciel prosi dzieci o wyciągnięcie przedmiotów, które miały przynieść na dzisiaj.
Następnie wydaje instrukcje, jednocześnie pokazując dzieciom sposób wykonania:
– Znajdźcie środek patyka i przewiążcie tam sznurek.
– W tej samej odległości na obu końcach przywiążcie sznurek.
– Zamocujcie do sznurków na końcu patyka woreczki.
• Nauczyciel mówi: Teraz zważymy różne przedmioty. Włóżcie do jednego worka kłębek
waty, do drugiego worka – klocek. Chwyćcie za środkowy sznurek i zobaczcie co się dzieje.
Co jest cięższe? Dlaczego tak sądzicie?
• Ważenie przedmiotów. Nauczyciel proponuje: Włóżcie do jednego worka dowolny przed-
miot, np. małą piłkę, następnie do drugiego – tyle klocków, aby ramiona wagi, były na tej
samej wysokości. Ważne jest, aby na koniec dziecko stwierdziło, ile waży piłka, np. Piłka
waży sześć klocków.
• Dzieci ważą w ten sposób dowolne przedmioty. Po każdym ważeniu mówią, ile klocków
ważyły przedmioty. Po zważeniu kilku przedmiotów porównują ciężar: Najcięższa była
piłka, bo ważyła sześć klocków, najlżejszy był kłębek wełny, bo ważył dwa klocki. Na koniec
dzieci układają przedmioty od najcięższego do najlżejszego.
(E. Gruszczyk-Kolczyńska, M. Skura, Skarbiec matematyczny, Nowa Era, Warszawa 2005)
10. Jestem wagą – zabawa ruchowa.
• Dzieci stoją i unoszą ramiona w bok, tak jak ramiona wagi. Nauczyciel mówi: W lewej
szalce jest większy ciężar – dzieci opuszczają lewe ramiona. Jeśli nauczyciel mówi: W pra-
wej szalce jest większy ciężar – dzieci opuszczają prawe ramiona.
11. Poznajemy różne wagi.
• Nauczyciel wiesza na tablicy ilustracje różnych wag: waga szalkowa, elektroniczna, do
ważenia ludzi, sklepowa, hakowa, samochodowa, niemowlęca, kuchenna, łazienkowa,
apteczna. Następnie pyta: Po co potrzebne są
wagi? Co możemy zważyć na przedstawionych
wagach? Która waga jest najbardziej dokładna?
12. Praca z ćwiczeniami.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia mat.-przyr. na s 49.
Nauczyciel czyta polecenia i objaśnia zada-
nia. Dzieci kolorują rysunek cięższego dziecka.
W drugim ćwiczeniu nazywają przedstawione
wagi i rysują dziecko na tej, na której waży się
ludzi.
13. Podsumowanie.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom małe karteczki
(żółte i czerwone) i prosi, aby dzieci, narysowały
na żółtych karteczkach to, co podobało im się
najbardziej, a na czerwonych to, co sprawiało
im trudność.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Jesteśmy aktywni
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Poszukiwanie sposobów rozwijania swojej aktywności. Ćwiczenia
w czytaniu i pisaniu poznanych liter. Ważenie. Wprowadzenie kilograma jako jednostki wagi.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zapisać litery r, R oraz połączenia literowe. Bierzecie udział w licznych zabawach.
Potraficie odczytać wyrazy, zdania z poznanymi literami oraz przeczytać w parach tekst z po-
działem na role. Wiecie, jakie są rodzaje wag. Potraficie określić, co jest lżejsze, a co cięższe.
Potraficie skonstruować prostą wagę szalkową i zważyć na niej różne przedmioty.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi współpracować w grupie,
– czyta proste podpisy i zdania,
– przepisuje zdania,
29
samej wysokości. Ważne jest, aby na koniec dziecko stwierdziło, ile waży piłka, np. Piłka
waży sześć klocków.
• Dzieci ważą w ten sposób dowolne przedmioty. Po każdym ważeniu mówią, ile klocków
ważyły przedmioty. Po zważeniu kilku przedmiotów porównują ciężar: Najcięższa była
piłka, bo ważyła sześć klocków, najlżejszy był kłębek wełny, bo ważył dwa klocki. Na koniec
dzieci układają przedmioty od najcięższego do najlżejszego.
(E. Gruszczyk-Kolczyńska, M. Skura, Skarbiec matematyczny, Nowa Era, Warszawa 2005)
10. Jestem wagą – zabawa ruchowa.
• Dzieci stoją i unoszą ramiona w bok, tak jak ramiona wagi. Nauczyciel mówi: W lewej
szalce jest większy ciężar – dzieci opuszczają lewe ramiona. Jeśli nauczyciel mówi: W pra-
wej szalce jest większy ciężar – dzieci opuszczają prawe ramiona.
11. Poznajemy różne wagi.
• Nauczyciel wiesza na tablicy ilustracje różnych wag: waga szalkowa, elektroniczna, do
ważenia ludzi, sklepowa, hakowa, samochodowa, niemowlęca, kuchenna, łazienkowa,
apteczna. Następnie pyta: Po co potrzebne są
wagi? Co możemy zważyć na przedstawionych
wagach? Która waga jest najbardziej dokładna?
12. Praca z ćwiczeniami.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia mat.-przyr. na s 49.
Nauczyciel czyta polecenia i objaśnia zada-
nia. Dzieci kolorują rysunek cięższego dziecka.
W drugim ćwiczeniu nazywają przedstawione
wagi i rysują dziecko na tej, na której waży się
ludzi.
13. Podsumowanie.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom małe karteczki
(żółte i czerwone) i prosi, aby dzieci, narysowały
na żółtych karteczkach to, co podobało im się
najbardziej, a na czerwonych to, co sprawiało
im trudność.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Jesteśmy aktywni
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Poszukiwanie sposobów rozwijania swojej aktywności. Ćwiczenia
w czytaniu i pisaniu poznanych liter. Ważenie. Wprowadzenie kilograma jako jednostki wagi.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zapisać litery r, R oraz połączenia literowe. Bierzecie udział w licznych zabawach.
Potraficie odczytać wyrazy, zdania z poznanymi literami oraz przeczytać w parach tekst z po-
działem na role. Wiecie, jakie są rodzaje wag. Potraficie określić, co jest lżejsze, a co cięższe.
Potraficie skonstruować prostą wagę szalkową i zważyć na niej różne przedmioty.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi współpracować w grupie,
– czyta proste podpisy i zdania,
– przepisuje zdania,
30
– zamienia litery drukowane na pisane,
– bierze udział w zabawach tematycznych,
– odczytuje wagę przedmiotu na wadze szalkowej i elektronicznej,
– waży przedmioty.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie brać udział w zabawach tematycznych. Opowiecie
o swoich ulubionych zajęciach. Będziecie układać wyrazy z poznanych liter i je zapisywać.
Poznacie jednostki masy – kilogram oraz odważniki. Będziecie ważyć różne przedmioty i od-
czytywać ich wagę.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– przepisać zdania,
– przeczytać proste zdania,
– zgodnie uczestniczyć w zabawach tematycznych,
– zważyć przedmioty i odczytać ich wagę.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego warto aktywnie spędzać czas?
Środki dydaktyczne: Oto ja elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
bilet do wartości AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ, portfolio ucznia – karty nr 26, 27,
teczka dodatkowa (s. 57), cztery arkusze papieru pakowego, mazaki, kredki, karki A4 dla
każdego ucznia, waga szalkowa, odważniki, kostki i patyczki, dowolne towary do ważenia.
Przebieg zajęć
1. Zabawy na powitanie.
• Dzieci poruszają się po sali, ilustrując ruchem sposób, w jaki przybyli do szkoły. Na sy-
gnał nauczyciela witają się ze sobą osoby, które przybyły do szkoły w ten sam sposób
(przyszły, przyjechały samochodem itd.).
• Zapoznanie dzieci z celami dzisiejszych zajęć.
2. Jesteśmy aktywni – zabawy tematyczne.
• Zabawa ruchowo-naśladowcza. Dzieci maszerują po obwodzie koła i naśladują ruchy
nauczyciela.
Maszerują dzieci drogą.
/marsz po obwodzie koła w prawo
Raz dwa trzy.
/klaszczą rytmicznie w ręce
Prawą nogą, lewą nogą.
/pokazują prawą i lewą nogę
Raz dwa, trzy.
/klaszczą rytmicznie w ręce
A nad drogą słonko świeci
I uśmiecha się do dzieci.
/pokazują słonko – ręce wysoko nad głową
Raz, dwa, raz, dwa, trzy!
/klaszczą w ręce
Maszerują dzieci drogą.
/marsz po obwodzie koła w lewą stronę
Raz, dwa, trzy
/ klaszczą rytmicznie w ręce
Prawą nogą, lewą nogą
Raz, dwa, trzy
/ j.w
Naprzód zuchy, naprzód śmiało.
Będzie przygód tu niemało.
/ pokazują dzieci, kolegów
Raz, dwa, raz, dwa, trzy!
(W co się bawić z dziećmi. Piosenki i zabawy wspomagające rozwój dziecka,
opr. M. Bogdanowicz, Harmonia, Gdańsk 2007)
• Rozszyfruj zdania. Nauczyciel informuje dzieci, że otrzymały zaszyfrowaną informację
od klasy równoległej. Mówi: Ja będę ją odczytywał po jednym szyfrze. Kto będzie wiedział,
jaka informacja jest zaszyfrowana, podnosi rękę.
– stop – Jesteśmy – stop – bardzo – stop – aktywni – stop.
– stop – Lubimy – stop – bawić – stop – się – stop – na – stop – świeżym – stop – powietrzu – stop.
– stop – Uczestniczymy – stop – w – stop – wielu – stop – zajęciach – stop.
– stop – Uwielbiamy – stop – jeździć – stop – na – stop – rowerze – stop.
– stop – W – stop – tygodniu – stop – byliśmy – stop – na – stop – wycieczce – stop – rowe-
rowej – stop.
Nauczyciel pyta: Czy wy też jesteście aktywni? Wyciągnijcie swoje plany zajęć
(teczka do-
datkowa, s. 57).
Popatrzcie i powiedzcie, czy udało wam się wszystko zrealizować? Czy pod-
czas tego tygodnia byliście aktywni?
• Nauczyciel prosi, aby dzieci za pomocą scenek pantomimicznych przedstawiły swoje
ulubione zajęcia. Pozostali przyglądają się i próbują odgadnąć, co to za zajęcia.
Logopeda radzi – ćwiczenie percepcji słuchowej
Wykonując to zadanie, ćwiczymy w zabawowy sposób – który na pewno spodoba się
uczniom – analizę i syntezę słuchową.
3. Mapa mentalna AKTYWNOŚĆ – praca w grupach.
• Nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy. Każda grupa pisze drukowanymi literami
w dowolnym miejscu wyraz AKTYWNOŚĆ. Dzieci tworzą mapę mentalną – rysują
i zapisują wyrazy, które związane są z aktywnością człowieka (ruchową, umysłową itp.).
• Dzieci prezentują efekty swej pracy – wskazują na formy aktywności, które umieścili na
swojej mapie. Opowiadają, jak przebiegała współpraca w grupie. Każda grupa zwraca
uwagę na to, czy zaprezentowane przez nich formy aktywności znalazły się też na ma-
pie mentalnej innych grup.
4. Cztery zadania na kartce – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel rozdaje każdemu dziecku kartkę A4 i poleca, aby złożyli swoją kartkę na
cztery równe części. Następnie informuje dzieci, że w każdym z czterech pól muszą wy-
konać polecenie nauczyciela:
– W lewym górnym rogu wpiszcie wszystkie samogłoski, ich znaki małe i wielkie.
– W prawym górnym rogu wpiszcie wyrazy rozpoczynające się od liter b, B, R, r.
– W lewym dolnym rogu narysuj duże koło, a w nim kilka kół stopniowo coraz mniejszych.
– Wymyśl i zapisz w prawym dolnym rogu zdanie z wyrazem „kolega”.
(J. Stasica, 60 pomysłów na nauczanie zintegrowane w klasach I–III,
Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2001)
5. Ćwiczenia w pisaniu i czytaniu.
Nauczyciel prosi:
– Wyjmijcie z
portfolio ucznia kartę nr 25.
Popatrzcie i odpowiedzcie, czym różnią się te wy-
razy. Jakie znacie inne pary wyrazów, różniące się jedną literą? Wymieńcie je: bas – pas, las
– lis – los, pas – las, kos – los, woda – soda. Podpiszcie ilustracje odpowiednim wyrazem.
W ćw. 3. przekreślcie niepotrzebne litery i podpiszcie ilustracje.
– Wyjmijcie z
portfolio ucznia kartę nr 26.
Połączcie w pary wyrazy rymujące się. Jakie znacie
inne pary wyrazów, które się rymują: kot – płot, słoń – koń, lew – zlew, mowa – sowa.
W ćwiczeniu 2. odczytajcie zdania samodzielnie. Odczytamy zdania razem na głos. Które
zdanie jest pierwsze? Odczytajcie. Które zdanie jest drugie? Odczytajcie. Które zdanie jest
trzecie? Odczytajcie. Ponumerujcie je zgodnie z odczytaną kolejnością. Przepiszcie te zdania
w odpowiedniej kolejności.
31
• Rozszyfruj zdania. Nauczyciel informuje dzieci, że otrzymały zaszyfrowaną informację
od klasy równoległej. Mówi: Ja będę ją odczytywał po jednym szyfrze. Kto będzie wiedział,
jaka informacja jest zaszyfrowana, podnosi rękę.
– stop – Jesteśmy – stop – bardzo – stop – aktywni – stop.
– stop – Lubimy – stop – bawić – stop – się – stop – na – stop – świeżym – stop – powietrzu – stop.
– stop – Uczestniczymy – stop – w – stop – wielu – stop – zajęciach – stop.
– stop – Uwielbiamy – stop – jeździć – stop – na – stop – rowerze – stop.
– stop – W – stop – tygodniu – stop – byliśmy – stop – na – stop – wycieczce – stop – rowe-
rowej – stop.
Nauczyciel pyta: Czy wy też jesteście aktywni? Wyciągnijcie swoje plany zajęć
(teczka do-
datkowa, s. 57).
Popatrzcie i powiedzcie, czy udało wam się wszystko zrealizować? Czy pod-
czas tego tygodnia byliście aktywni?
• Nauczyciel prosi, aby dzieci za pomocą scenek pantomimicznych przedstawiły swoje
ulubione zajęcia. Pozostali przyglądają się i próbują odgadnąć, co to za zajęcia.
Logopeda radzi – ćwiczenie percepcji słuchowej
Wykonując to zadanie, ćwiczymy w zabawowy sposób – który na pewno spodoba się
uczniom – analizę i syntezę słuchową.
3. Mapa mentalna AKTYWNOŚĆ – praca w grupach.
• Nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy. Każda grupa pisze drukowanymi literami
w dowolnym miejscu wyraz AKTYWNOŚĆ. Dzieci tworzą mapę mentalną – rysują
i zapisują wyrazy, które związane są z aktywnością człowieka (ruchową, umysłową itp.).
• Dzieci prezentują efekty swej pracy – wskazują na formy aktywności, które umieścili na
swojej mapie. Opowiadają, jak przebiegała współpraca w grupie. Każda grupa zwraca
uwagę na to, czy zaprezentowane przez nich formy aktywności znalazły się też na ma-
pie mentalnej innych grup.
4. Cztery zadania na kartce – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel rozdaje każdemu dziecku kartkę A4 i poleca, aby złożyli swoją kartkę na
cztery równe części. Następnie informuje dzieci, że w każdym z czterech pól muszą wy-
konać polecenie nauczyciela:
– W lewym górnym rogu wpiszcie wszystkie samogłoski, ich znaki małe i wielkie.
– W prawym górnym rogu wpiszcie wyrazy rozpoczynające się od liter b, B, R, r.
– W lewym dolnym rogu narysuj duże koło, a w nim kilka kół stopniowo coraz mniejszych.
– Wymyśl i zapisz w prawym dolnym rogu zdanie z wyrazem „kolega”.
(J. Stasica, 60 pomysłów na nauczanie zintegrowane w klasach I–III,
Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2001)
5. Ćwiczenia w pisaniu i czytaniu.
Nauczyciel prosi:
– Wyjmijcie z
portfolio ucznia kartę nr 25.
Popatrzcie i odpowiedzcie, czym różnią się te wy-
razy. Jakie znacie inne pary wyrazów, różniące się jedną literą? Wymieńcie je: bas – pas, las
– lis – los, pas – las, kos – los, woda – soda. Podpiszcie ilustracje odpowiednim wyrazem.
W ćw. 3. przekreślcie niepotrzebne litery i podpiszcie ilustracje.
– Wyjmijcie z
portfolio ucznia kartę nr 26.
Połączcie w pary wyrazy rymujące się. Jakie znacie
inne pary wyrazów, które się rymują: kot – płot, słoń – koń, lew – zlew, mowa – sowa.
W ćwiczeniu 2. odczytajcie zdania samodzielnie. Odczytamy zdania razem na głos. Które
zdanie jest pierwsze? Odczytajcie. Które zdanie jest drugie? Odczytajcie. Które zdanie jest
trzecie? Odczytajcie. Ponumerujcie je zgodnie z odczytaną kolejnością. Przepiszcie te zdania
w odpowiedniej kolejności.
32
6. Zabawy z kostką.
• Bitwa o patyczki. Dzieci grają w grupach czteroosobowych. Każde dziecko wyciąga po
5 patyczków i kostkę do gry. Rzucają jednocześnie. Osoba, która ma najwyższą liczbę
oczek, zabiera patyczki od pozostałej trójki dzieci (po jednym patyczku) i odkłada je na
bok. Dzieci rzucają do momentu wyczerpania wszystkich patyczków. Wygrywa osoba
posiadająca największą liczbę patyczków.
• Dzieci kolejno rzucają w parach dwoma kostkami i obliczają sumę. Po każdej rundzie
rzutów ta osoba, która miała większą sumę, zabiera jeden patyczek.
7. Waga i odważniki – ćwiczenia.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom wagę szalkową
oraz odważniki 1 kg, 2 kg, 5 kg i mówi: Dzisiaj
będziemy określać wagę w jednostkach masy.
Jednostką miary do określenia wagi przedmio-
tów jest kilogram. Jednostkę tę można zapisać
skrótem „kg”. Dzieci podchodzą, podnoszą od-
ważniki. Wymieniają się doświadczeniami.
• Dzieci kolejno ważą przygotowane przez na-
uczyciela towary i odczytują ich wagę.
• Dzieci wyjmują
ćw. mat.-przyr. cz. 3, s 49.
Oglą-
dają przedstawione na ilustracji odważniki.
Omawiają, który jest najcięższy, a który – naj-
lżejszy. Wymieniają je po kolei od najlżejszego
do najcięższego i odwrotnie. Odczytują wagę
cytryn i jabłek. Następnie nauczyciel pyta: Ja-
kie odważniki postawicie na wadze, aby zważyć
ziemniaki? (1 kg, 1 kg, 1 kg lub 1 kg, 2 kg). Które
narysujecie, skoro macie użyć jak najmniej od-
ważników? Jak zapiszemy to za pomocą działania? Jakie odważniki można postawić na
wadze, aby zważyć arbuz? (2 kg, 2 kg; lub: 2 kg,1 kg, 1 kg; lub: 1 kg,1 kg, 1 kg,1 kg) Które
narysujecie? Jakie działanie zapiszecie?
8. Podsumowanie.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdania przez nauczyciela: Aktywność jest... Lubimy być aktywni,
ponieważ...
• Dzieci wyciągają bilet do wartości AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ i wpisują lub
rysują różne formy aktywności.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Zwierzęta hodowlane – praca z plasteliny
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Poznaliście różne przestrzenne formy plastyczne. Potraficie połączyć elementy z różnych
materiałów.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– planuje pracę,
– wykonuje zwierzęta hodowlane z plasteliny,
– dobiera kolor i zachowuje proporcje zwierząt.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie zwierzątko hodowlane z plasteliny. Będziecie zwracać
uwagę na proporcje i kolor zwierząt.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– lepić z plasteliny, zachowując proporcje,
– dbać o estetykę pracy.
Pytania kluczowe
• Jak wyglądają zwierzęta hodowlane?
• W jaki sposób wiedzę o zwierzętach hodowlanych można wykorzystać, wykonując
zwierzątko z plasteliny?
Środki dydaktyczne: plastelina.
Przebieg zajęć
1. Podwórkowe rozmowy – zabawy ruchowe.
• Dzieci siadają na krzesełkach w kręgu. Nauczycielka wręcza dzieciom ilustracje przed-
stawiające zwierzęta hodowlane: kurę, gęś, kaczkę, krowę, kozę, konia, świnię. Nauczy-
ciel kolejno podaje nazwy zwierząt. Dzieci posiadające obrazek z podobizną danego
zwierzęcia po usłyszeniu nazwy zamieniają się miejscami. Podczas zamiany dzieci wy-
konują charakterystyczne odgłosy: kur (ko, ko), gęsi (gę, gę), kaczek (kwa, kwa) itd. Po
zakończonej zabawie nauczyciel wiesza ilustracje na tablicy.
• Dzieci stoją w kole i śpiewają:
Kaczor Donald fermę miał, ija, ija o.
Na tej fermie kozy miał, ija, ija o.
Mee, mee tu, mee, mee tam. Mee mee wszędzie tu i tam.
I tak śpiewają poszczególne zwrotki, wymieniając zwierzęta hodowlane. Podczas śpie-
wania refrenu dzieci naśladują poruszanie się wymienionego zwierzęcia.
2. Zwierzęta hodowlane.
Dzieci wypowiadają się na temat zabawy, piosenki i obrazków zamieszczonych na ta-
blicy przedstawiających zwierzęta hodowlane. Zwracają uwagę na wielkość proporcje
i kolory zwierząt. Rozmowa kierowana jest pytaniami: Które zwierzęta są największe? Któ-
re są najmniejsze? Jaka jest kolorystyka ich sierści, piór? Spróbujcie opisać wygląd: konia,
krowy, świni, owcy, kaczki, kury, gęsi, indyka. Podczas ich opisu nauczyciel zwraca uwagę
na wielkość tułowia, kończyn i głowy.
• Nauczyciel mówi: Dzisiaj będziecie lepić z plasteliny zwierzęta hodowlane, które później
umieścicie w swoich makietach (patrz Dzień 1.)
3. Zwierzęta hodowlane – lepienie z plasteliny.
• Nauczyciel prosi o przygotowanie plasteliny do lepienia, czyli rozgnieceniu jej (zmięk-
czeniu).
• Dzieci przygotowują materiały do pracy.
• Nauczyciel udziela instrukcji: Przygotuj odpowiednie kolory. Rozgnieć plastelinę. Uformuj
tułów, głowę i kończyny. Korzystaj z ilustracji zamieszczonych na tablicy. Połącz poszczegól-
ne części. Pamiętaj o charakterystycznych elementach ciała zwierząt.
• Indywidualne wykonanie prac.
33
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie zwierzątko hodowlane z plasteliny. Będziecie zwracać
uwagę na proporcje i kolor zwierząt.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– lepić z plasteliny, zachowując proporcje,
– dbać o estetykę pracy.
Pytania kluczowe
• Jak wyglądają zwierzęta hodowlane?
• W jaki sposób wiedzę o zwierzętach hodowlanych można wykorzystać, wykonując
zwierzątko z plasteliny?
Środki dydaktyczne: plastelina.
Przebieg zajęć
1. Podwórkowe rozmowy – zabawy ruchowe.
• Dzieci siadają na krzesełkach w kręgu. Nauczycielka wręcza dzieciom ilustracje przed-
stawiające zwierzęta hodowlane: kurę, gęś, kaczkę, krowę, kozę, konia, świnię. Nauczy-
ciel kolejno podaje nazwy zwierząt. Dzieci posiadające obrazek z podobizną danego
zwierzęcia po usłyszeniu nazwy zamieniają się miejscami. Podczas zamiany dzieci wy-
konują charakterystyczne odgłosy: kur (ko, ko), gęsi (gę, gę), kaczek (kwa, kwa) itd. Po
zakończonej zabawie nauczyciel wiesza ilustracje na tablicy.
• Dzieci stoją w kole i śpiewają:
Kaczor Donald fermę miał, ija, ija o.
Na tej fermie kozy miał, ija, ija o.
Mee, mee tu, mee, mee tam. Mee mee wszędzie tu i tam.
I tak śpiewają poszczególne zwrotki, wymieniając zwierzęta hodowlane. Podczas śpie-
wania refrenu dzieci naśladują poruszanie się wymienionego zwierzęcia.
2. Zwierzęta hodowlane.
Dzieci wypowiadają się na temat zabawy, piosenki i obrazków zamieszczonych na ta-
blicy przedstawiających zwierzęta hodowlane. Zwracają uwagę na wielkość proporcje
i kolory zwierząt. Rozmowa kierowana jest pytaniami: Które zwierzęta są największe? Któ-
re są najmniejsze? Jaka jest kolorystyka ich sierści, piór? Spróbujcie opisać wygląd: konia,
krowy, świni, owcy, kaczki, kury, gęsi, indyka. Podczas ich opisu nauczyciel zwraca uwagę
na wielkość tułowia, kończyn i głowy.
• Nauczyciel mówi: Dzisiaj będziecie lepić z plasteliny zwierzęta hodowlane, które później
umieścicie w swoich makietach (patrz Dzień 1.)
3. Zwierzęta hodowlane – lepienie z plasteliny.
• Nauczyciel prosi o przygotowanie plasteliny do lepienia, czyli rozgnieceniu jej (zmięk-
czeniu).
• Dzieci przygotowują materiały do pracy.
• Nauczyciel udziela instrukcji: Przygotuj odpowiednie kolory. Rozgnieć plastelinę. Uformuj
tułów, głowę i kończyny. Korzystaj z ilustracji zamieszczonych na tablicy. Połącz poszczegól-
ne części. Pamiętaj o charakterystycznych elementach ciała zwierząt.
• Indywidualne wykonanie prac.
34
4. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają ulepione zwierzęta i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Mówią,
które zwierzęta podobają im się najbardziej i dlaczego. Nauczyciel pyta, jak oceniają
swoją pracę, co im się udało, a z czym miały problem.
5. Galeria prac.
• Dzieci umieszczają swoje zwierzęta w makietach gospodarstwa wiejskiego wykona-
nych na zajęciach technicznych.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Nasza klasa równo maszeruje. Wprowadzenie
ćwierćnuty. Nauka piosenki Marsz naszej klasy
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już brzmienie wielu instrumentów. Potraficie rozróżnić je słuchowo i opowiedzieć,
jak wyglądają. Radzicie sobie z odróżnianiem dźwięków szybkich od wolnych, smutnych
i wesołych oraz wysokich od niskich. Pamiętacie rytm i melodię wielu piosenek.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak wygląda ćwierćnuta,
– rytmicznie realizuje ćwierćnuty ruchem,
– śpiewa piosenkę Marsz naszej klasy,
– zna układ taneczny do piosenki.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie wartość rytmiczną – ćwierćnutę. Będziemy grać ćwierćnu-
ty na instrumentach perkusyjnych oraz wykonywać wiele ćwiczeń rytmicznych i ruchowych.
Nauczycie się piosenki Marsz naszej klasy, do której wykonamy bardzo rytmiczny taniec.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– równo i rytmicznie wykonywać ćwierćnuty,
– zaśpiewać piosenkę Marsz naszej klasy,
– zatańczyć układ taneczny do piosenki.
Pytania kluczowe
• O czym opowiada piosenka Marsz naszej klasy?
• Jak wygląda ćwierćnuta?
Środki dydaktyczne: podstawowe instrumentarium C. Orffa, woreczki z grochem (po jed-
nym dla każdego dziecka), karta pracy nr 22, płyta CD 2, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Ćwierćnutowe przywitanie – zabawa rytmiczna.
• Nauczyciel rytmicznie (ćwierćnutami) wypowiada słowa: Witam się dziś równo z wami
i rymuję z ćwierćnutami. Bo ćwierćnuty równo chodzą, rytmy łatwo nam wychodzą.
Więc maszeruj raz i dwa. Będzie zabawa na 102!
2. Maszerowanie – ćwiczenie ruchowe (CD – J. Strauss Marsz Radetzkyego).
• Dzieci stoją w dużym kole. Słysząc muzykę, maszerują w prawą stronę. Na ustalone
wcześniej hasło dźwiękowe (np. uderzenie w trójkąt) maszerują w przeciwną stronę.
3. Poznajemy ćwierćnutę.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że ćwierćnuta jest wartością rytmiczną, która równo ma-
szeruje. Nauczyciel rysuje na tablicy ćwierćnutę i mówi: Ćwierćnuta to pokolorowana
kuleczka i długa laseczka.
• Dzieci rysują ćwierćnutę w powietrzu.
4. Wykonywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 22).
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Ćwierćnuty równo maszerują – 1... 2... 3...
4... Spróbuj razem ze mną równo maszerować.
• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i maszerowały razem z Muzykiem. Włącza Marsza Ra-
detzkyego i dzieci w miejscu maszerują.
• Nauczyciel mówi: Popatrzcie na ćwiczenie pierwsze. Czy wartość rytmiczna, która się tam
znajduje to ćwierćnuta? Co należy zrobić, by stała się ćwierćnutą? (pokolorować ją)
• Dzieci wykonują ćwiczenie w karcie pracy – kolorują ćwierćnutę i dorysowują jej oczy
i buzię.
5. Równo gramy – ćwiczenie rytmiczne.
• Dzieci otrzymują instrumenty. Nauczyciel gra ćwierćnuty na bębenku (lub na innym
instrumencie). Dzieci słuchają. Na umówione hasło (np. skinienie głową lub tupnięcie)
dzieci zaczynają grać razem z nauczycielem.
• Nauczyciel gra ćwierćnuty. Kiedy przestaje, dzieci zaczynają grać ćwierćnuty w tempie
zaproponowanym przez nauczyciela.
Uwaga! W tym ćwiczeniu ważne jest utrzymanie równego tempa. Ćwiczenie to
można wykonać kilka razy – za każdym razem w innym tempie.
6. Echo – ćwiczenie rytmiczne.
• Dzieci otrzymują woreczki z grochem. Nauczyciel wybija rytm na woreczku, a dzieci po-
wtarzają na zasadzie echa.
• Nauczyciel improwizuje cztery dowolne gesty w rytmie czterech ćwierćnut (wykorzy-
stując woreczek). Dzieci powtarzają na zasadzie echa. Rolę prowadzącego przejmuje
wybrane dziecko lub każda kolejna osoba stojąca na obwodzie koła.
7. Ćwierćnutowe gesty – improwizacja ruchowa (CD – J. Strauss Marsz Radetzkyego
lub piosenka Marsz naszej klasy).
• Dzieci improwizują ruchem do muzyki, wykonując ćwierćnuty różnymi gestami. Na-
uczyciel wypowiada nazwy różnych części ciała, którymi dzieci pokazują ćwierćnuty,
np.: ręce (dzieci równo wymachują rękami), nogi (tupią albo na zmianę je podnoszą),
biodra (poruszają raz w lewo, raz w prawo), głowa (kiwają głową na różne strony), ramio-
na, kolana itp.
8. Ćwierćnutowe woreczki – ćwiczenie ruchowe (CD – piosenka Marsz naszej klasy).
• Dzieci kładą na głowie woreczki z grochem. Słuchając piosenki, równo maszerują po całej
sali (lub wyznaczonej przestrzeni). Na przerwę w muzyce zatrzymują się w dowolnej pozycji.
• Dzieci stoją na obwodzie koła. Słuchając piosenki, przekładają rytmicznie woreczek
z ręki do ręki. Podczas refrenu trzymają woreczek w lewej ręce, a prawą równo w niego
uderzają.
35
2. Maszerowanie – ćwiczenie ruchowe (CD – J. Strauss Marsz Radetzkyego).
• Dzieci stoją w dużym kole. Słysząc muzykę, maszerują w prawą stronę. Na ustalone
wcześniej hasło dźwiękowe (np. uderzenie w trójkąt) maszerują w przeciwną stronę.
3. Poznajemy ćwierćnutę.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że ćwierćnuta jest wartością rytmiczną, która równo ma-
szeruje. Nauczyciel rysuje na tablicy ćwierćnutę i mówi: Ćwierćnuta to pokolorowana
kuleczka i długa laseczka.
• Dzieci rysują ćwierćnutę w powietrzu.
4. Wykonywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 22).
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Ćwierćnuty równo maszerują – 1... 2... 3...
4... Spróbuj razem ze mną równo maszerować.
• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i maszerowały razem z Muzykiem. Włącza Marsza Ra-
detzkyego i dzieci w miejscu maszerują.
• Nauczyciel mówi: Popatrzcie na ćwiczenie pierwsze. Czy wartość rytmiczna, która się tam
znajduje to ćwierćnuta? Co należy zrobić, by stała się ćwierćnutą? (pokolorować ją)
• Dzieci wykonują ćwiczenie w karcie pracy – kolorują ćwierćnutę i dorysowują jej oczy
i buzię.
5. Równo gramy – ćwiczenie rytmiczne.
• Dzieci otrzymują instrumenty. Nauczyciel gra ćwierćnuty na bębenku (lub na innym
instrumencie). Dzieci słuchają. Na umówione hasło (np. skinienie głową lub tupnięcie)
dzieci zaczynają grać razem z nauczycielem.
• Nauczyciel gra ćwierćnuty. Kiedy przestaje, dzieci zaczynają grać ćwierćnuty w tempie
zaproponowanym przez nauczyciela.
Uwaga! W tym ćwiczeniu ważne jest utrzymanie równego tempa. Ćwiczenie to
można wykonać kilka razy – za każdym razem w innym tempie.
6. Echo – ćwiczenie rytmiczne.
• Dzieci otrzymują woreczki z grochem. Nauczyciel wybija rytm na woreczku, a dzieci po-
wtarzają na zasadzie echa.
• Nauczyciel improwizuje cztery dowolne gesty w rytmie czterech ćwierćnut (wykorzy-
stując woreczek). Dzieci powtarzają na zasadzie echa. Rolę prowadzącego przejmuje
wybrane dziecko lub każda kolejna osoba stojąca na obwodzie koła.
7. Ćwierćnutowe gesty – improwizacja ruchowa (CD – J. Strauss Marsz Radetzkyego
lub piosenka Marsz naszej klasy).
• Dzieci improwizują ruchem do muzyki, wykonując ćwierćnuty różnymi gestami. Na-
uczyciel wypowiada nazwy różnych części ciała, którymi dzieci pokazują ćwierćnuty,
np.: ręce (dzieci równo wymachują rękami), nogi (tupią albo na zmianę je podnoszą),
biodra (poruszają raz w lewo, raz w prawo), głowa (kiwają głową na różne strony), ramio-
na, kolana itp.
8. Ćwierćnutowe woreczki – ćwiczenie ruchowe (CD – piosenka Marsz naszej klasy).
• Dzieci kładą na głowie woreczki z grochem. Słuchając piosenki, równo maszerują po całej
sali (lub wyznaczonej przestrzeni). Na przerwę w muzyce zatrzymują się w dowolnej pozycji.
• Dzieci stoją na obwodzie koła. Słuchając piosenki, przekładają rytmicznie woreczek
z ręki do ręki. Podczas refrenu trzymają woreczek w lewej ręce, a prawą równo w niego
uderzają.
36
• Dzieci stoją na obwodzie koła. Słuchając piosenki, przekazują sobie kolejno woreczek.
Nauczyciel zwraca im uwagę na utrzymanie równego tempa.
9. Nauka piosenki Marsz naszej klasy (CD – piosenka Marsz naszej klasy).
słowa: R. Ragan
muzyka: M. Ziółkowska
2. Wyczyniamy wygibasy,
Ref. Nasza klasa jest wesoła,
Nie schodzimy z dobrej trasy,
Wie już o tym cała szkoła!
Znamy wynik dodawania,
Nasza klasa jest wspaniała,
Każdy się starszemu kłania.
Już nas lubi szkoła cała!
• Nauczyciel mówi: Wysłuchaliście już kilka razy piosenki „Marsz naszej klasy”. Wykonywa-
liście do niej kilka ćwiczeń. Czy ktoś z was zwrócił uwagę i wsłuchał się w słowa piosenki?
O czym jest piosenka?
• Dzieci wypowiadają się na temat piosenki. Jeśli nie potrafią opowiedzieć o czym była, to
nauczyciel włącza nagranie raz jeszcze.
• Dzieci siedzą na obwodzie koła. Każdy ma jeden woreczek z grochem (jeśli dzieci siedzą
na podłodze, to woreczek leży na podłodze; jeśli siedzą na krzesełkach, to woreczek leży
na kolanach). Dzieci razem z nauczycielem rytmicznie uderzają w woreczek w rytmie
czterech ćwierćnut (dwa uderzenia w woreczek, dwa uderzenia o podłogę lub o kola-
na). Nauczyciel rytmicznie recytuje słowa pierwszej zwrotki piosenki (po jednym wer-
sie) – dzieci powtarzają.
• Dzieci kontynuują realizację ćwierćnut na woreczkach. Nauczyciel śpiewa piosenkę po
jednym wersie – dzieci powtarzają.
Uwaga! Analogicznie przebiega nauka refrenu i drugiej zwrotki piosenki.
• Dzieci śpiewają całą piosenkę Marsz naszej klasy.
10. Interpretacja ruchowa piosenki Marsz naszej klasy (DVD – piosenka Marsz naszej
klasy).
11. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel prosi, by dzieci kolejno podchodziły do tablicy i rysowały ćwierćnuty
uśmiechnięte – jeśli lekcja się podobała lub smutne – jeśli lekcja się nie podobała.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Wybierz kolor – praca w pro-
gramie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wykorzystywać narzędzie Prostokąt do narysowania prostokąta w programie Paint.
Umiecie także narysować kwadrat, trzymając wciśnięty klawisz Shift.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– z pomocą nauczyciela używa narzędzia Wybierz kolor w programie Paint,
– z pomocą nauczyciela koloruje obrazki dokładnie według wzoru,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint,
– podpisuje części roweru za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj dowiecie się, jak wygląda ikona narzędzia Wybierz kolor i nauczycie się posługiwać
się nim w programie Paint. Poznacie sposób kolorowania obrazka dokładnie według wzoru.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zastosować narzędzie Wybierz kolor w programie Paint,
– podpisać części roweru za pomocą klawiatury.
Pytanie kluczowe
• Jakie kolory kryją się w promieniu słonecznym?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia 25.,
sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, gazety przyniesione przez uczniów, zdję-
cia osób pełnosprawnych i niepełnosprawnych uprawiających różne dyscypliny sportowe.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa na temat sportu.
Nauczyciel pokazuje uczniom przygotowane wcześniej zdjęcia osób pełnosprawnych
i niepełnosprawnych uprawiających różne dyscypliny sportowe i zadaje pytania: Jakie
znacie dyscypliny sportowe? (piłka nożna, siatkówka, koszykówka, kolarstwo, biegi, skok
w dal, skok wzwyż, pływanie) Czy uprawiacie jakieś dyscypliny sportowe? Jakie? (jazda
na rowerze, jazda na rolkach, gra w piłkę nożną, bieganie) Czy osoby niepełnosprawne
mogą uprawiać sport? (mogą pływać, grać w piłkę, rzucać kulą, podnosić ciężary itp.)
3. Zabawa ruchowa Papierowe piłki.
Uczniowie zgniatają przyniesione z domu gazety w papierowe kule. Ugniatają je pal-
cami tak, aby były jak najmniejsze. Starają się wykonać to zadanie jak najszybciej. Na
sygnał nauczyciela (dźwięk gwizdka lub klaśnięcie) wykonują następujące ćwiczenia:
• podrzucają piłkę do góry i łapią ją oburącz,
• podrzucają piłkę do góry i łapią ją na zmianę prawą i lewą ręką,
37
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Wybierz kolor – praca w pro-
gramie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wykorzystywać narzędzie Prostokąt do narysowania prostokąta w programie Paint.
Umiecie także narysować kwadrat, trzymając wciśnięty klawisz Shift.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– z pomocą nauczyciela używa narzędzia Wybierz kolor w programie Paint,
– z pomocą nauczyciela koloruje obrazki dokładnie według wzoru,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint,
– podpisuje części roweru za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj dowiecie się, jak wygląda ikona narzędzia Wybierz kolor i nauczycie się posługiwać
się nim w programie Paint. Poznacie sposób kolorowania obrazka dokładnie według wzoru.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zastosować narzędzie Wybierz kolor w programie Paint,
– podpisać części roweru za pomocą klawiatury.
Pytanie kluczowe
• Jakie kolory kryją się w promieniu słonecznym?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia 25.,
sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, gazety przyniesione przez uczniów, zdję-
cia osób pełnosprawnych i niepełnosprawnych uprawiających różne dyscypliny sportowe.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa na temat sportu.
Nauczyciel pokazuje uczniom przygotowane wcześniej zdjęcia osób pełnosprawnych
i niepełnosprawnych uprawiających różne dyscypliny sportowe i zadaje pytania: Jakie
znacie dyscypliny sportowe? (piłka nożna, siatkówka, koszykówka, kolarstwo, biegi, skok
w dal, skok wzwyż, pływanie) Czy uprawiacie jakieś dyscypliny sportowe? Jakie? (jazda
na rowerze, jazda na rolkach, gra w piłkę nożną, bieganie) Czy osoby niepełnosprawne
mogą uprawiać sport? (mogą pływać, grać w piłkę, rzucać kulą, podnosić ciężary itp.)
3. Zabawa ruchowa Papierowe piłki.
Uczniowie zgniatają przyniesione z domu gazety w papierowe kule. Ugniatają je pal-
cami tak, aby były jak najmniejsze. Starają się wykonać to zadanie jak najszybciej. Na
sygnał nauczyciela (dźwięk gwizdka lub klaśnięcie) wykonują następujące ćwiczenia:
• podrzucają piłkę do góry i łapią ją oburącz,
• podrzucają piłkę do góry i łapią ją na zmianę prawą i lewą ręką,
38
• podrzucają piłkę prawą ręką i chwytają lewą, a potem odwrotnie,
• podrzucają piłkę wysoko do góry i starają się kilkakrotnie klasnąć, zanim ją złapią,
• podrzucają piłkę pod kolanem i starają się ją schwycić oburącz,
• stojąc w rozkroku, toczą piłkę pomiędzy swoimi stopami tak, jakby chcieli narysować ósemkę.
4. Wyjaśnienie pojęcia kolor.
Nauczyciel pyta uczniów: Jakie znacie kolory? (uczniowie wymieniają nazwy różnych ko-
lorów, w tym biały i czarny). Jakiego koloru są promienie słońca? (uczniowie mogą uwa-
żać, że słońce jest żółte).
Nauczyciel wyjaśnia, że trudno jest dokładnie przyjrzeć się słońcu, ponieważ oślepia nas
swym blaskiem. W rzeczywistości słońce nie jest żółte, lecz białe. Promień słońca jest wiąz-
ką białego światła, które – padając na różne przedmioty – odbija się od ich powierzchni.
Kolor przedmiotu jest odbitym od niego promieniem świetlnym, który widzą nasze oczy.
Nauczyciel poleca uczniom pokolorować rysunek dokładnie według wzoru (ćw. 1.,
s. 32.), zadając pytanie pomocnicze: Czy można tak dobrać kolory, aby oba obrazki były
identyczne? (Po kilku próbach dzieci stwierdzają, że nie jest to możliwe).
Nauczyciel poleca uczniom napisać, jakie są ich ulubione kolory (ćw. 2., s. 33.).
5. Poznanie narzędzia Wybierz kolor w programie Paint.
Uczniowie włączają komputery pod kontrolą nauczyciela i uruchamiają program Paint.
Nauczyciel pyta: Jakie kolory występują w Polu koloru? (Uczniowie wymieniają kolory).
Nauczyciel omawia sposób kolorowania obrazka dokładnie według podanego wzoru.
Wyjaśnia, że narzędzie programu Paint – Wybierz kolor służy do pobierania „próbki” ko-
loru z przykładowego obrazka, w celu wykorzystywania go do malowania i kolorowania
(s. 33.). Aby pokolorować element rysunku według wzoru, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę narzędzia Wybierz kolor,
• potem kliknąć w kolor, który chce się użyć,
• następnie kliknąć w ikonę narzędzia Wypełnianie kolorem,
• a na końcu kliknąć w element rysunku, który chce się pokolorować.
6. Uruchomienie płyty CD. Wykonanie ćwiczeń znajdujących się na płycie.
Ćwiczenie A.
Koszykówka
(Paint) – płyta CD, zajęcia 25.
Polecenie: Uzupełnij obrazek tak, aby Bartek i Rafał mieli takie same czapki i piłki. Wykorzy-
staj narzędzia Wybierz kolor i Wypełnianie kolorem. Zapisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie B.
Rower
– płyta CD, zajęcia 25.
Polecenie: Złóż rower z części znajdujących się na zdjęciu. Wykorzystaj podany wzór. Prze-
noś elementy metodą złap, przesuń i upuść. Potem podpisz wskazane części roweru. Po na-
pisaniu każdego wyrazu wciśnij klawisz Enter.
39
Ćwiczenie C.
Drużyna piłkarska
(Paint) – płyta CD, zajęcia 25.
Polecenie: Pokoloruj stroje zawodników drużyny piłkarskiej tak, aby wszyscy byli jednako-
wo ubrani. W tym celu użyj narzędzia Wybierz kolor. Potem dokończ kolorować rysunek we-
dług własnego pomysłu. Zapisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie D.
Tydzień
– płyta CD, zajęcia 25.
Polecenie: Uporządkuj nazwy dni tygodnia metodą złap, przesuń i upuść.
7. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
8. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
Nauczyciel poleca uczniom zastanowić się nad odpowiedzią na pytanie: Jak dbam
o przyrodę?
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy z różnymi przyborami
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi wykonać zadania z nietypowymi przyborami,
– współpracuje w grupie,
– rozwija wyobraźnię,
– kształtuje zręczność,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: gazety, pachołki, lizaki w czterech kolorach (czerwony, zielony, niebieski i żółty),
butelki, chustki, ołówki, kartki, puszki, skrzynia.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie
przygotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego za-
chowania się podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Ryby i rybacy – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wyznacza fragment boiska, który sta-
nowi powierzchnię jeziora. Dzieci są podzielone na dwa zespoły. Pierwszy zespół to
ryby, drugi to rybacy. Rybacy trzymają się za ręce, tworząc sieć, starają się w określonym
czasie schwycić w sieć ryby uciekające po całym jeziorze. Ryby starają się uniknąć schwy-
tania i biegają w różnych kierunkach. Rybacy odprowadzają złapaną rybę do przystani,
gdzie pozostaje do końca ustalonego na połów czasu. Po jego upływie następuje li-
czenie złowionych ryb oraz zamiana ról pomiędzy zespołami. Wygrywa zespół, który
w czasie połowu schwyta więcej ryb.
• Zastępy według kolorów – zabawa orientacyjno-porządkowa. Nauczyciel przygotowuje
lizaki koloru czerwonego, zielonego, niebieskiego i żółtego. Dzieci zostają podzielone
na 4 drużyny. Każda drużyna ma przyporządkowany swój kolor, a dzieci muszą zapa-
miętać ten kolor. Nauczyciel podnosi lizak o określonym kolorze i w miejscu, które wy-
znaczy, drużyna tego koloru musi się ustawić w szeregu.
• Dzieci ustawione w rozsypce wykonują ćwiczenia:
– naprzemianstronne wymachy rąk raz w górę, w dół,
40
– krążenia ramion w przód, następnie w tył,
– skrętoskłony w rozkroku do nogi prawej i lewej, następnie wyprost tułowia,
– krążenia bioder,
– ręce na kolanach, ugięcie nóg w stawach kolanowych i wyprost,
– siad prosty, leżenie przewrotne,
– siad prosty, skłony tułowia w przód z dotknięciem palców u nóg – nogi proste,
– w siadzie – stopy złączone, kolana na zewnątrz, dzieci trzymają rękami za stopy, łok-
ciami wypychają kolana na zewnątrz,
– leżenie przodem, oderwanie tułowia od podłogi, spojrzenie na sufit,
– 12 podskoków w miejscu, co 3 skok dzieci starają się dotknąć kolanami klatki pier-
siowej,
– ręce w górę, dzieci mocno zamykają i otwierają dłonie.
3. Część główna.
• Nauczyciel prosi o ustawienie się w tych samych czterech drużynach co poprzednio
i rozdaje każdej z nich po dwie gazety. Cztery drużyny stoją w swoich rzędach, pierwsi
zawodnicy trzymają wyprostowane ręce w bok (przypominając skrzydła samolotu). Na
wyprostowane ręce zakładają po jednej gazecie. Po sygnale nauczyciela biegną do pa-
chołka szybko, ale tak, aby gazety nie spadły z ramion. Po okrążeniu pachołka wracają
do mety i przekazują gazety następnemu zawodnikowi. Wygrywa zespół, który najszyb-
ciej i najdokładniej wykona swoje zadanie.
• Wyścig raków. Te same drużyny – ustawione w rzędach. Nauczyciel rozdaje każdej
z nich butelki. Pierwsze osoby z każdego rzędu wykonują podpór tyłem, trzymając
butelkę między udami, na sygnał posuwając się do przodu w podporze tyłem, starają
się nie upuścić butelki. W takiej pozycji dobiegają do półmetka. Po ominięciu pachołka
chwytają butelki w ręce i biegną do mety, przekazując ją następnemu zawodnikowi
w drużynie.
• Stos. Zabawa zręcznościowa. Każda drużyna dostaje stare gazety. Zadaniem dzieci jest
ugnieść z nich kule i ułożyć je w jak najwyższy stos. Wygrywa drużyna, która ułoży naj-
wyższy stos. Zabawa trwa 2 minuty. Po upływie czasu przyznawane są punkty.
Na strzelnicy – zabawa rzutna. Na skrzyni ustawiona jest dowolna ilość plastikowych
butelek. Drużyny stają na linii i kolejno starają się strącić ustawione butelki. Wygrywa
drużyna, która strąci najwięcej butelek. Nauczyciel wykorzystuje do tej zabawy zrobio-
ne kule z gazet (jedna kula dla każdego ucznia).
• Sztafeta z puszką. Dzieci w drużynach ustawione są w rzędach. Na sygnał nauczyciela
pierwszy z rzędu kopie puszkę, skacząc na jednej nodze do pachołka. Wraca do rzędu,
trzymając puszkę w ręce i przekazuje ją następnej osobie. Wygrywa drużyna, która wy-
kona zadanie szybciej.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
Zabawa uspakajająca. Dzieci siedzą ze zawiązanymi oczami. Mają przed sobą kartki
i ołówki. Na sygnał nauczyciela rysują dowolny obrazek. Nauczyciel zbiera kartki i pod-
pisuje dzieci z drugiej strony. Następnie dzieci zdejmują chustki i zgadują, który rysunek
jest ich.
Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
41
TEMAT ZAJĘĆ: Doskonalenie kozłowania
Cele nauczyciela. Uczeń:
– doskonali kozłowanie,
– wykonuje zmianę ręki kozłującej,
– współpracuje w grupie,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: piłki do koszykówki, pachołki, szarfy.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie
przygotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego za-
chowania się podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Berek z kozłowaniem – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera berka. Dzieci poruszają
się, kozłując piłkę silniejszą ręką na wyznaczonym boisku. Osoba złapana przez berka
staje się automatycznie berkiem.
• Dzieci stają w rozsypce każde z piłką i wykonują ćwiczenia:
– krążenia piłki wokół głowy (w dwie strony),
– krążenia piłki wokół tułowia (w dwie strony,)
– w rozkroku – skłon tułowia z piłką w przód,
– w rozkroku – skrętoskłony tułowia do lewej i prawej nogi z dotknięciem stopy piłką,
– w rozkroku – toczenie piłki po ósemce między nogami,
– siad prosty, toczenie piłki przed sobą o nogach prostych, za nogami i za plecami,
– to samo w siadzie rozkrocznym,
– leżenie tyłem o nogach zgiętych, przetoczenie piłki pod plecami przez uniesienie bioder,
– leżenie przodem, uniesienie tułowia, przetoczenie piłki pod brodą,
– przeskoki przez piłkę obunóż,
– podrzut piłki do góry, chwyt w najwyższym punkcie,
– podrzut piłki do góry, siad i chwyt.
• Ogonki. Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy. Dzieci wkładają je z tyłu za spodenki tak, aby
tworzyły ogonki. Na sygnał nauczyciela dzieci poruszają się, kozłując piłkę silniejszą ręką,
a drugą starają się zabrać szarfę koledze. Wygrywa uczeń który zdobędzie najwięcej szarf.
3. Część główna.
• Dzieci poruszają się na wyznaczonym boisku. Kozłują piłkę, jednocześnie starają się wy-
trącić piłkę współćwiczącym. Dzieci liczą sobie punkty za wybicie piłki. Wygrywa osoba,
która najwięcej razy wybiła piłkę. To samo ćwiczenie stosujemy w parach na wyznaczo-
nej przestrzeni – dzieci rywalizują w dwójkach.
• Uczniowie poruszają się po kole, kozłując piłkę. Nauczyciel stoi w środku i pokazuje na
placach liczby od 1 do 10. Dzieci głośno krzyczą liczbę wskazanych palców.
To samo ćwiczenie: dzieci ustawiają się w węższym kole. Odliczają do pięciu i zapamiętują
swój numerek. Na sygnał nauczyciela poruszają się po kole, kozłując piłkę. Następnie na-
uczyciel pokazuje na palcach numerek od 1 do 5, wtedy dzieci z podanymi numerami wy-
chodzą na zewnątrz koła. Kozłują piłkę w przeciwnym kierunku i wracają na swoje miejsce.
• Lustro. Dzieci stoją w rozsypce przed nauczycielem i poruszają się, kozłując piłkę tak,
jakby przyglądali się w lustrze. Jeśli nauczyciel kozłuje prawą ręką – dzieci lewą, jeśli
porusza się do przodu, kozłując piłkę – dzieci w tył.
42
• Kozłowanie w rytm gwizdków nauczyciela. Dzieci ustawione w szeregu maszerują na dru-
gą stronę w rytm gwizdka nauczyciela. Nauczyciel zwiększa częstotliwość gwizdków.
• Po liniach. Wszyscy uczestnicy poruszają się, kozłując piłkę tylko po liniach, jakie są na boisku i
tworzą jeden ciąg. Nie wolno przeskakiwać na linie, (linie boczne, środkowa, końcowe, trum-
na, linia za 3 pkt, linia rzutów osobistych). Po pewnym czasie uczestnicy kozłują słabszą ręką.
• Kozłowanie slalomem. Nauczyciel rozstawia pachołki w odległościach około 3–4 m.
Dzieci ustawione w rzędzie wykonują kozłowanie między pachołkami. Po wykonaniu
slalomu dzieci mogą oddać dowolny rzut do kosza bądź narysowanego na ścianie kwa-
dracika, po oddaniu rzutu do celu, wracają na koniec rzędu, kozłując piłkę słabszą ręką.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Dzieci leżą na plecach, kładą piłkę na brzuchy i wykonują głęboki wdech i wydech tak,
aby piłka unosiła się do góry i opadała na dół.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy kopne
Cele nauczyciela. Uczeń:
– kształtuje siłę nóg,
– potrafi uderzyć w dowolny sposób piłkę nogą,
– zna najlepsze drużyny piłkarskie w Europie,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: Piłki do piłki nożnej, gumowa piłka, materace, puszka, chorągiewki, pachołki.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie
przygotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego za-
chowania się podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Dogoń piłkę – zabawa ożywiająca. Dzieci ustawione w kole. Jedna osoba w środku. Dzie-
ci podają sobie piłkę, uderzając ją dowolną częścią stopy. Natomiast osoba w środku
stara się przeciąć podanie (wystarczy, że dotknie piłkę). Osoba, której podanie zostało
przecięte, zamienia się miejscem z osobą w środku.
• Dzieci poruszają się w truchcie w kole, wykonując następujące ćwiczenia. Natomiast na-
uczyciel podczas wykonywania tych ćwiczeń wywołuje imię dziecka (wtedy dzieci stają
w miejscu przodem do środka koła) i podaje do niego piłkę nogą. Dziecko przyjmuje
dowolnie piłkę i odgrywa do nauczyciela. Dzieci kontynuują trucht i ćwiczenia:
– krążenia ramion w przód naprzemianstronne,
– krążenia ramion w tył naprzemianstronne,
– podskoki z uniesieniem prawego kolana i lewej ręki w górę, następnie lewe kolano
i prawa ręka,
– skip A,
– skip C,
– krok odstawno-dostawny przodem do środka sali,
– marsz na czworakach,
– przeplatanka, na sygnał – zmiana kierunku poruszania się, dalej przeplatanka,
43
– marsz, co 3. krok – uniesienie wyprostowanej raz prawej, raz lewej nogi,
– wieloskoki.
• W rozsypce uczniowie wykonują: skręty głowy w przód, w tył i na boki, krążenia nad-
garstków, stawów skokowych, skrętoskłony w rozkroku do prawej i do lewej nogi.
3. Część główna.
• Sztafeta z puszką. Dzieci ustawione w rzędach. Na sygnał nauczyciela – pierwszy
z rzędu kopie puszkę, skacząc na jednej nodze do pachołka. Wraca do rzędu, trzymając
puszkę w ręce i przekazuje ją następnej osobie. Wygrywa zespół, który wykona zadanie
szybciej.
• Wybijanie chorągiewki. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły, które ustawiają się na
obwodzie koła na swoich połowach boiska. W środku rysuje koła o średnicy 1m, w któ-
rym ustawia chorągiewkę. Nauczyciel wybiera kapitana każdej z drużyn, który przecho-
dzi jako obrońca chorągiewki do przeciwnej drużyny. Na sygnał uczniowie podają sobie
piłkę, kopiąc ją i starając się strącić chorągiewkę. Zadaniem kapitana jest niedopuszcze-
nie do strącenia chorągiewki. Za strącenie zespół dostaje punkt. Po upływie określo-
nego czasu liczymy punkty i zmieniamy obrońców. Wygrywa zespół, który zdobędzie
więcej punktów.
– Nauczyciel rysuje na materacach pięć kółek – w narożnikach i na środku (bądź przykleja
kółka z numerkami od 1 do 3). Materace ustawia przy ścianie lub drabince. Dzieci stają
w rzędach około 4 metrów od materaców. I wykonują strzał na materac. Za trafienie
w środek (kółko 1.) – 1 pkt, dolne narożniki materaca (kółko 2.) – 2 pkt, górne narożniki
(kółko 3.) – 3 pkt. Wygrywa dziecko, które zdobyło największą ilość punktów.
– Chińska piłka. W tych samych drużynach na połowie boiska. Nauczyciel ustawia matera-
ce jako bramki. Dzieci w tej pozycji kolejno próbują kopnąć piłkę do bramki.
– Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach. Nauczyciel ustawia wąską bramkę z pachołków
o szerokości 1,5 m w odległości ok 4 m od uczniów. Dzieci strzelają w dowolny sposób
piłkę. Jeśli uczeń trafi do bramki – otrzymuje punkt. Każde dziecko oddaje trzy strzały,
wygrywa uczeń, który zdobył najwięcej punktów.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Dzieci ustawione w kole podają sobie piłkę, uderzając wewnętrzną częścią stopy tech-
nicznie i wymawiają imię kolegi, do którego podają piłkę.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
CO TO ZNACZY BYĆ PRZEDSIĘBIORCZYM? OGRÓD WIOSNĄ. STOSUNKI PRZESTRZENNE. MONOGRAFIE LICZB 13, 14
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• nauka pisania liter G, g, F, f
• czytanie sylab, wyrazów i zdań
• doskonalenie analizy i syntezy słuchowo-wzrokowej
• rozwijanie twórczego myślenia
• wymyślanie zagadek
• zabawy słownikowe
Przedsiębiorczość to zespół cech opisujących szczególny sposób postępowania człowieka. Być
przedsiębiorczym, to znaczy wyróżniać się: dynamizmem, aktywnością, skłonnością do podejmo-
wania ryzyka, umiejętnością przystosowywania się do zmieniających się warunków, dostrzega-
niem szans i ich wykorzystywaniem. Człowiek przedsiębiorczy stawia sobie ambitne cele, poszu-
kuje twórczych ulepszeń.
AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• układanie zadań tekstowych do
ilustracji
• utrwalenie kierunków przestrzennych
• wprowadzenie liczb 13 i 14
• przeliczanie elementów
• utrwalenie pojęć dziesiątka i jedność
Projekt
nr 26
JA – ŚWIAT
• obserwowanie przyrody – ogród
wiosną
• poznanie zwierząt żyjących
w ogrodzie
• rozumienie znaczenia poszcze-
gólnych zwierząt dla życia roślin
w ogrodzie
• poznanie szkodników i zwierząt
pożytecznych
TEMATY DNI
1. Wiosenny ogród
2. Jestem przedsiębiorczy
3. Literowe zagadki
4. Wyprawa do kina
5. Przedsiębiorcze dzieci
44
CO TO ZNACZY BYĆ PRZEDSIĘBIORCZYM? OGRÓD WIOSNĄ. STOSUNKI PRZESTRZENNE. MONOGRAFIE LICZB 13, 14
EDUKACJA MUZYCZNA
• ćwiczenia rytmiczne
utrwalające ćwierć-
nuty
• nauka refrenu pio-
senki Palma, zajączek
i święconka.
EDUKACJA PLASTYCZNA
• malarstwo – kwitnące
drzewa
• malowanie obrazu
kwitnących drzew
techniką kropkowania
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• palma wielkanocna
z bibuły
• poznanie tradycji
związanych z Wielka-
nocą
• łączenie różnego
rodzaju materiałów
• bezpieczne posługi-
wanie się narzędziami
technicznymi
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• samodzielne rysowa-
nie w programie Paint
– wiosenna łąka
TEMATY DNI
1. Wiosenny ogród
2. Jestem przedsiębiorczy
3. Literowe zagadki
4. Wyprawa do kina
5. Przedsiębiorcze dzieci
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• gry i zabawy rzutne
• rozwijanie siły
i szybkości
• wyrabianie pewności
i siły rzutów oraz
zręczności chwytów
• zabawy orientacyjno-
-porządkowe z zasto-
sowaniem sygnałów
dźwiękowych i wzro-
kowych
• gry i zabawy rozwijają-
ce skoczność
Aktywność jest warunkiem rozwoju człowieka. Dziecko zdrowe jest z natury ak-
tywne. Trzeba stworzyć takie warunki w szkole, by dziecko mogło aktywność swoją
rozwijać poprzez zabawę. Stworzenie właściwych warunków do podejmowania
różnorodnej działalności, sprzyjać będzie aktywności twórczej, umiejętności po-
dejmowania decyzji, będzie uczyło samodzielności, zaradności, odpowiedzialności.
Stymulowanie aktywności rozwija w dziecku umiejętność rozwiązywania proble-
mów i pokonywania przeszkód, budzi wiarę w siebie.
45
46
PR
OJEK
T nr 26
I.
Tema
t pr
ojektu:
C
o t
o znacz
y b
yć pr
zedsiębior
cz
ym? O
gr
ód wiosną. S
tosunk
i pr
zestr
zenne
. M
ono
gr
afie
liczb 13, 14
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
151
W
yp
owiedzi dzieci na
tema
t mar
zeń na p
od
-
sta
wie op
owiadania
Rob
er
ta M
ajcher
a
Mał
y
Pablo i d
wie śwink
i.
•
sw
obodne
w
ypo
wiedzi
dzieci
na
tema
t
ich
mar
zeń
i
tego
, c
o
pomo
że
je
zr
e-
aliz
ow
ać
–
w
dr
ażanie
do
umiejętnego
ro
związ
yw
ania
pr
oblemó
w
, cz
yli
b
ycia
pr
zedsiębior
cz
ym,
•
kształc
enie
posta
w
y
pr
zedsiębior
cz
ości
na
podsta
wie
opo
wiadania
R
ober
ta
M
ajcher
a
Mały P
ablo i dwie śwink
i,
•
ro
zwijanie
umiejętności
zada
w
ania
p
ytań,
•
budo
w
anie
odpo
wiedzi
na
p
ytania
dot
y-
cząc
e
pr
zecz
ytanego
tekstu
,
•
ry
so
w
anie
po
śladach
kształtu
sk
ar
bonk
i,
•
ro
zwijanie
tw
ór
cz
ego
m
yślenia
na
podsta
-
wie
własnego
pr
ojektu
sk
ar
bonk
i,
•
ro
zwijanie
umiejętności
konstruo
w
ania
w
ypo
wiedzi
na
tema
t własnej
pr
ac
y,
•
ry
so
w
anie
po
śladach
kształt
ów
lit
er
opo
-
dobn
ych,
Elemen
tar
z,
s.
40–41
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
36
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
w
ypo
wiada
się
na
podan
y
tema
t,
•
odpo
wiada
na
p
ytania
dot
y-
cząc
e
tekstu
,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
ilustr
acji,
•
ry
suje
po
śladach,
•
dokonuje
podziału
podan
ych
w
yr
az
ów
na
sylab
y
i głosk
i,
•
w
ygłasza
k
rótk
i wiersz
z
pa
-
mięci,
•
uk
łada
zagadk
i na
podan
y
tema
t,
•
ro
zumie
, c
o
to
znacz
y
by
ć
pr
zedsiębior
cz
ym,
•
podaje
pr
zyk
łady
pr
zedsię
-
bior
cz
ości,
•
radzi
sobie
w
trudn
ych
sytu
-
acjach,
•
ro
zpo
znaje
no
w
opo
znane
lit
er
y
w
śr
ód
inn
ych
lit
er
,
•
cz
yta
w
yr
az
y
i z
dania,
•
pisz
e
no
w
opo
znane
lit
er
y
i połącz
enia
z
nimi;
47
2
152 – 153
W
pr
ow
adz
enie dr
uk
o-
w
an
ych lit
er G, g
, i F
, f
na p
odsta
wie w
yr
az
ów
gór
a, G
raż
yna, f
ot
el
,
Faust
yna.
•
ro
zwijanie
umiejętności
opisy
w
ania
ob
-
razk
a
sytuac
yjnego
pr
zedsta
wiając
ego
cz
ynności
F
ilipa
i
Gr
aż
yn
y,
•
cz
ytanie
sylab
or
az
pr
ost
ych
z
dań,
•
ro
zwijanie
umiejętności
zapamięt
yw
ania
wiersz
y
–
nauk
a
wiersza
o
lit
er
ach
G
, F
,
•
w
yszuk
iw
anie
lit
er
w
naz
w
ach
w
yr
az
ów
,
•
budo
w
anie
w
yr
az
ów
z
ro
zsypanek
lit
er
o-
w
ych,
•
cz
ytanie
w
yr
az
ów
,
•
pisanie
w
yr
az
ów
z
pamięci,
•
zapo
znanie
z
miejsc
em
głosek
i
lit
er
G
, F
,
•
wpr
ow
adz
enie
lit
er
G
, g
, F
, f
na
podsta
wie
w
yr
az
ów
G
raż
yna
, gór
a,
F
aust
yna
, f
ot
el
,
•
nauk
a
cz
ytania
met
odą
analit
yczno
-syn
-
tet
yczną,
globalną
or
az
z
w
ykor
zy
staniem
elemen
tó
w
met
ody
sylabo
w
ej
,
•
ćwicz
enia
z
wiązane
z
e
spostr
zeganiem
wzr
oko
w
ym
lit
er
G
, g
, F
, f
, w
yszuk
iw
anie
ich
lit
er
w
śr
ód
inn
ych
lit
er
,
•
doskonalenie
analiz
y
i syn
tez
y
słucho
w
o-
-wzr
oko
w
ej
,
•
ro
zr
óżnianie
kształtu
lit
er
y
G
, F
pośr
ód
kształtu
inn
ych
lit
er
,
Elemen
tar
z,
s.
42–43
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
37
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
154
W
pr
ow
adz
enie lit
er
pisan
ych G, g
.
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
lit
er
G
, g
na
podsta
-
wie
w
yr
az
ów
G
raż
yna
, gór
a,
•
ry
so
w
anie
po
śladach
kolor
ow
ymi
k
red
-
kami,
•
ro
zwijanie
umiejętności
analiz
y
i syn
tez
y
wzr
oko
w
ej
popr
zez
odnajdy
w
anie
uk
ry
-
ty
ch
w
yr
az
ów
,
•
w
ym
yślanie
zagadek
,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
k
reślenie
kształtu
lit
er
G
, g
w
po
wietr
zu
, na
papie
-
rz
e,
k
reślenie
po
śladzie
lit
er
ow
ym,
•
pisanie
lit
er
G
, g
,
Elemen
tar
z,
s.
43
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
38
48
1
155
W
pr
ow
adz
enie lit
er
y
pisan
ych F
, f
.
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
lit
er
F
, f
na
podsta
-
wie
w
yr
az
ów
F
aust
yna
, f
ot
el
,
•
ry
so
w
anie
po
śladach
kolor
ow
ymi
k
red
-
kami,
•
ro
zwijanie
umiejętności
ry
so
w
ania
po
śladach
kształt
ów
lit
er
opodobn
ych,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
k
reślenie
kształtu
lit
er
G
, g
, F
, f
w
po
wietr
zu
, na
papier
ze
, k
reślenie
po
śladzie
lit
er
ow
ym,
•
pisanie
lit
er
F
, f
,
•
pisanie
połącz
eń
lit
er
ow
ych
z
lit
er
ą
f:
fi, fl
,
fu
, f
a, fr
, of
, ef
,
•
w
ym
yślanie
zagadek
,
Elemen
tar
z,
s.
43
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
39
1
156
Jak b
yć pr
ze
dsiębior
-
cz
ym?
– k
iermasz p
o-
m
ysłó
w
.
•
ro
zwijanie
umiejętności
dost
oso
w
yw
ania
tonu
głosu
do
sytuacji
–
zaba
w
y
dr
amo
w
e,
•
utr
w
alanie
i
ró
żnic
ow
anie
kształt
ów
po
-
znan
ych
lit
er
–
zaba
w
y
z
abecadłem,
•
doskonalenie
umiejętności
rec
ytacji
wiersz
y,
•
kształt
ow
anie
poczucia
spr
aw
st
w
a
i umiejętności
radz
enia
sobie
w
trudn
ych
sytuacjach,
•
zaba
w
y
sło
wniko
w
e,
•
budo
w
anie
niekon
w
encjonaln
ych
skoja
-
rz
eń,
•
w
ym
yślanie
zagadek
i
rebusó
w
,
•
doskonalenie
umiejętności
pisania
z
pamięci
po
znan
ych
lit
er
;
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 30
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
26
O
bser
w
ow
anie pr
zyr
o-
dy – o
gr
ód wiosną.
•
kształt
ow
anie
posta
w
y
wr
ażliw
ej
na
pr
oble
-
m
y
pr
zyr
ody
,
•
po
znanie
z
wier
zą
t ż
yjąc
ych
w
og
rodzie
,
•
zapo
znanie
z
rolą
z
wier
zą
t ż
yjąc
ych
w og
ro
-
dzie
,
•
w
dr
ażanie
do
ro
zpo
zna
w
ania
z
wier
zą
t
po
żyt
eczn
ych
i
szkodnikó
w
,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
50–51
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 31, zad
. 1.
6.1)a 6.1)b
•
na
podsta
wie
ilustr
acji
opo
-
wiada,
c
o
się
dzieje
wiosną
w og
rodzie
,
•
w
ymienia
z
wier
zęta
i
roślin
y
w
yst
ępując
e
w
og
rodzie
,
•
w
ymienia
z
wier
zęta
ż
yjąc
e
pod
ziemią
i
nad
ziemią,
•
ro
zumie
znacz
enie
posz
cz
e-
góln
ych
z
wier
zą
t dla
ż
ycia
roślin
w
og
rodzie
,
•
podaje
pr
zyk
ład
szkodnik
a
i tr
zech
z
wier
zą
t po
żyt
ecz
-
ny
ch,
49
1
101
Uk
ładanie zadań t
ekst
o-
w
ych do ilustr
acji.
•
doskonalenie
umiejętności
licz
enia,
•
kształc
enie
umiejętności
uk
ładania
zadań
tekst
ow
ych
do
ilustr
acji,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
52
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 31, zad
. 2.
7.1)b
7.2)a 7.2)b 7.2)c 7.2)d
•
odcz
ytuje
inf
or
macje
z
ilu
-
str
acji,
•
pr
zelicza
elemen
ty
ilustr
acji,
•
dodaje
i
odejmuje
w
zak
resie
10,
•
uk
łada
zadania
tekst
ow
e
do
ilustr
acji,
•
zapisuje
ro
związanie
zada
-
nia
tekst
ow
ego
za
pomocą
działania,
•
or
ien
tuje
się
na
k
ar
tc
e
papieru
,
•
ro
zr
óżnia
k
ierunk
i pr
zestr
zen
-
ne:
gór
ny
róg
, lew
a
i pr
aw
a
str
ona,
pod
, na,
nad
, obok
,
w śr
odk
u,
•
uzupełnia
elemen
ty
ilustr
acji
pod
dyktando
naucz
yciela,
•
zapisuje
liczb
y
13
i
14,
•
pr
zelicza
elemen
ty
do
14,
•
dopełnia
elemen
ty
do
14,
•
por
ządk
uje
liczb
y
w
zak
resie
14,
•
ro
zumie
pojęcia
dziesiątk
a
i jedność
;
1
102
Utr
w
alenie k
ier
unk
ów
pr
zestr
zenn
ych.
•
utr
w
alenie
st
osunkó
w
pr
zestr
zenn
ych,
•
ćwicz
enia
or
ien
tac
yjne
–
ok
reślanie
k
ie
-
runkó
w
w
odniesieniu
do
siebie
i
inn
ych
osób
,
•
doskonalenie
umiejętności
or
ien
to
w
ania
się
na
k
ar
tc
e
papieru
,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
53
7.1)e
1
103
W
pr
ow
adz
enie liczb
y
13 i jej zapisu c
yfr
o-
w
ego
.
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
13
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
utr
w
alanie
pojęć
dziesiątk
i i
jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
13,
•
pr
zeliczanie
liczb
w
zak
resie
13,
•
dopełnianie
do
13,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,s
. 54
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 32
7.2)a
1
104
W
pr
ow
adz
enie liczb
y
14 i jej zapisu c
yfr
o-
w
ego
.
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
14
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
utr
w
alanie
pojęć
dziesiątk
i i
jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
14,
•
pr
zeliczanie
liczb
w
zak
resie
14,
•
dopełnianie
do
14;
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
55
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 35
7.2)a
zajęcia
techniczne
1
26
Palma wielk
ano
cna
z bibuły
.
•
w
dr
ażanie
do
zacho
w
ania
por
ządk
u
w
o-
kół
siebie
,
•
bezpieczne
posług
iw
anie
się
nar
zędziami;
9.2)a
•
odcina
k
aw
ałk
i kolor
ow
ej
bibuły
i
nacina
je
od
gór
y
(robi
tr
awkę),
•
owija
naciętą
bibułę
w
okół
pa
tyk
a
i sk
leja,
•
końc
ówkę
pa
tyk
a
owija
zielona
bibułą;
50
eduk
acja
plast
yczna
1
26
M
alarst
w
o. K
witnąc
e
dr
ze
w
a – k
rop
eczk
i.
•
zapo
znanie
z
malarst
w
em
G
eor
ges
’a
Seur
at
’a
–
tw
ór
cy
poin
tylizmu
,
•
w
dr
ażanie
do
po
znania
no
w
ej
technik
i
malarsk
iej
,
•
pr
zedsta
wianie
sc
en
y
realist
ycznej
za
pomocą
w
sk
azanej
technik
i malarsk
iej;
4.1) 4.4)
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t ob
-
raz
ów
malo
w
an
ych
met
odą
kr
opko
w
ania,
•
zna
met
odę
malo
w
ania
po
-
legającą
na
nak
ładaniu
obok
siebie
dr
obn
ych
plamek
o
cz
yst
ych,
nasy
con
ych
bar
-
w
ach,
•
maluje
obr
az
k
witnąc
ych
dr
zew
technik
ą
kr
opko
w
ania;
eduk
acja
muz
yczna
1
26
Ćwicz
enia r
ytmiczne
utr
w
alając
e ć
wier
ćnut
y.
Nauk
a r
efr
enu piosenk
i
Palma, zaj
ąc
zek i świę
-
conk
a.
•
realizacja
ć
wicz
eń
rytmiczno
-rucho
w
ych
utr
w
alając
ych
ć
wier
ćnut
y,
•
w
ysłuchanie
piosenk
i P
alma, zającz
ek
i święc
onk
a
–
nauk
a
refr
enu;
Kar
ta pr
ac
y
nr 23
3.1) 3.2) 3.3)
•
nuci
melodię
piosenk
i P
alma,
zającz
ek i święc
onk
a,
•
śpiew
a
refr
en
piosenk
i,
•
pr
ec
yz
yjnie
w
ykonuje
ćwicz
enia
rytmiczne;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
26
M
alo
w
anie t
ęcz
y
w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
w
ykor
zy
stanie
nar
zędzia
Wybier
z k
olor
w pr
og
ramie
P
aint
,
•
zast
oso
w
anie
sposobu
kolor
ow
ania
ob
-
razk
a
dok
ładnie
w
edług
wz
oru
,
•
doskonalenie
umiejętności
samodzielne
-
go
w
ykor
zy
st
yw
ania
po
znan
ych
nar
zędzi
pr
og
ramu
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
pisania
haseł
i liczb
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
uż
yw
a
nar
zędzia
Wybier
z
kolor
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
samodzielnie
koloruje
obr
az
-
ki
dok
ładnie
w
edług
wz
oru
,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
po
znane
nar
zędzia
pr
og
ramu
Paint
,
•
pr
zepisuje
hasła
or
az
wpisuje
liczb
y
do
ok
ienek
za
pomocą
kla
wia
tur
y,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
y-
szą,
•
samodzielnie
zapisuje
w
yko
-
naną
pr
ac
ę
w
sw
oim
folder
ze;
51
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
76– 78
76. G
ry i zaba
w
y r
zutne
.
77. Z
aba
w
y orien
tac
yj
-
no
-p
or
ządk
ow
e z za
-
st
oso
w
aniem sy
gnałó
w
dź
więk
ow
ych i wzr
ok
o-
w
ych.
78. G
ry i zaba
w
y r
oz
wi
-
jając
e sk
oczność
.
•
doskonalenie
c
elności
i
siły
rzut
ów
or
az
ch
w
yt
ów
,
•
nab
yw
anie
umiejętności
posług
iw
ania
się
piłk
ą
w
zaba
w
ach
rucho
w
ych,
•
doskonalenie
sz
ybkości
i
zwinności,
•
utr
w
alenie
umiejętności
właściw
ego
reago
w
ania
na
sy
gnały
,
•
doskonalenie
umiejętności
usta
wiania
się
w
ró
żn
ych
sz
yk
ach,
•
ro
zwijanie
zr
ęczności,
moc
y
i siły
,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
w
ykon
yw
ania
ć
wicz
eń
na
miar
ę
mo
żliw
ości,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
wiar
y
w
e
własne
siły
.
10.1) 10.2)a)
•
ro
zwija
siłę
i
sz
ybkość
,
•
w
yr
abia
c
elność
i
siłę
rzut
ów
or
az
zr
ęczność
ch
w
yt
ów
,
•
nab
yw
a
umiejętność
posłu
-
giw
ania
się
piłk
ą
w
zaba
w
ach
rucho
w
ych,
•
odr
óżnia
i
zapamiętuje
ró
żne
sy
gnały
dź
więko
w
e
i wzr
o-
ko
w
e,
•
potr
afi
usta
wiać
się
w
ró
ż-
ny
ch
sz
yk
ach,
•
ro
zwija
zr
ęczność
, z
winność
,
moc
i
siłę
,
•
kształtuje
wiar
ę
w
e
własne
mo
żliw
ości.
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Wiosenny ogród
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Wypowiedzi dzieci na temat marzeń na podstawie opowiadania Rober-
ta Majchera Mały Pablo i dwie świnki. Obserwowanie przyrody – ogród wiosną.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już litery b, r. Wiecie, jak rozwijać swoje zainteresowania. Potraficie tak rozplanować
sobie czas, aby się nie nudzić. Wiecie, co to znaczy być aktywnym. Potraficie wymienić zwie-
rzęta żyjące w gospodarstwie wiejskim. Znacie cechy ssaków i ptaków. Umiecie posługiwać
się wagą.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wypowiada się na temat wysłuchanego tekstu,
– rozumie, co to znaczy być przedsiębiorczym,
– podaje przykłady przedsiębiorczości,
– wymienia zwierzęta i rośliny występujące w ogrodzie,
– wie, jakie prace wykonuje ogrodnik wiosną,
– wymienia owady,
– wymienienia nazwy zwierząt pożytecznych i szkodników,
– orientuje się na kartce papieru.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie Pabla i jego marzenie. Dowiecie się, co chłopiec zrobił,
aby zrealizować swoje marzenie. Poznacie zwierzęta żyjące w ogrodzie oraz dowiecie się,
w czym pomagają ludziom, a w jaki sposób przeszkadzają.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– opowiedzieć przygodę Pabla,
– wskazać zwierzęta i rośliny występujące w ogrodzie,
– rozpoznać zwierzęta pożyteczne i szkodniki,
– wskazać na kartce lewą i prawą stronę.
Pytania kluczowe
• Co to jest przedsiębiorczość?
• Co zrobić, żeby zrealizować swoje marzenia?
• Jakie zwierzęta żyją w ogrodzie i jaka jest ich rola?
Środki dydaktyczne: Oto Ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem-przyr. cz. 3,
portfolio – karta nr 31, teczka dodatkowa, Karty kreatywne – bilet do wartości AKTYWNOŚĆ
I PRZEDSIEBIORCZOŚĆ, płyta CD z muzyką relaksacyjną, kartoniki z nazwami kwiatów (róże,
tulipany, żonkile, maki, narcyzy, niezapominajki, bratki, astry), kartoniki z ilustracjami zwie-
rząt i informacjami (jeż – zjada ślimaki, gąsienice i larwy owadów; żaba – zjada ślimaki; motyl
– zapyla rośliny, jest ozdobą ogrodu; biedronka – zjada mszyce; pszczoła – zapyla rośliny,
zbiera nektar kwiatów i wytwarza miód; trzmiel – zapyla rośliny; kret – niszczy, podgryza
korzenie roślin; dżdżownice – spulchniają ziemię; szpak – zjada gąsienice), nagranie utworu
Lot trzmiela Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, plansza z napisem Godzina marzeń, karteczki
samoprzylepne, tablica demonstracyjna Wiosna w ogrodzie
.
Przebieg zajęć
1. Moje marzenia – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci siedzą w kręgu i kończą rozpoczęte zdania: Najbardziej na świecie chciałbym/
chciałabym…, Będę szczęśliwy/szczęśliwa, gdy…, Marzę o….
• Dzieci spacerują przy dźwiękach spokojnej, cichej muzyki i myślą, z czym kojarzy im
się słowo marzenie. Kiedy muzyka cichnie, dzieci siadają w kręgu i podają wyrazy, które
kojarzą im się ze słowem marzenie.
2. Rozmawiamy o przedsiębiorczości – wprowadzenie do tematu.
• Nauczyciel pyta dzieci, jak rozumieją słowo przedsiębiorczość i kogo ich zdaniem można
nazwać człowiekiem przedsiębiorczym. Kto zasługiwałby na takie miano? Dzieci swo-
bodnie wypowiadają się o przedsiębiorczości.
• Nauczyciel wyjaśnia, że człowiek przedsiębiorczy jest twórczy, wytrwały, dąży do jasno
określonego celu. Swoje zachowanie podporządkowuje celowi i stara się sam rozwiązać
i pokonywać trudność, poradzić sobie z problemem.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi i pyta, np.: Co można zrobić, kiedy złamie się w czasie lekcji
ołówek, a nie ma temperówki? Albo: Chcę coś zmierzyć, a nie mam linijki. Dzieci podają
przykłady. Nauczyciel mówi, że wymyślając takie sposoby radzenia sobie z sytuacją, wy-
kazują się przedsiębiorczością.
3. Poznanie Grażyny i Faustyny – ćwiczenia w słuchaniu i wypowiadaniu się.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elemen-
tarz na s. 40
. Przedstawia im Grażynę i Fausty-
nę, czyta informacje zawarte w chmurce (tekst
może również przeczytać dobrze czytające
dziecko).
• Dzieci wypowiadają się na temat marzeń, jakie
miały bliźniaczki, co zrobiły, aby je zrealizować.
Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę z napisem
Godzina marzeń. Pyta dzieci: O jakim prezencie
marzycie? Narysujcie. Dzieci na kartkach z bloku
rysują, co chciałyby dostać w prezencie. Wyko-
nane prace wieszają na tablicy pod napisem.
• Nauczyciel pyta: Czy zawsze otrzymujecie to, o co
prosicie?
• Dzieci w parach odgrywają scenkę: Na przyjęciu
urodzinowym solenizant otrzymuje prezent,
z którego nie jest zadowolony, np. otrzymuje
drugi identyczny zestaw klocków.
Jak należy się zachować? Dzieci ustalają, że mimo niezadowolenia, należy podziękować
za prezent i za przybycie.
4. Pablo i jego marzenie – ćwiczenia w czytaniu.
• Nauczyciel mówi: Otwórzcie
elementarz na stronie 40
. Kto potrafi odczytać tytuł opowiada-
nia? Jak sądzicie, o jakie świnki może tu chodzić? Spójrzcie na ilustracje w opowiadaniu. Co
one przedstawiają? Dzieci opowiadają o sytuacjach na obrazkach (
elementarz s. 40-41
).
52
Przebieg zajęć
1. Moje marzenia – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci siedzą w kręgu i kończą rozpoczęte zdania: Najbardziej na świecie chciałbym/
chciałabym…, Będę szczęśliwy/szczęśliwa, gdy…, Marzę o….
• Dzieci spacerują przy dźwiękach spokojnej, cichej muzyki i myślą, z czym kojarzy im
się słowo marzenie. Kiedy muzyka cichnie, dzieci siadają w kręgu i podają wyrazy, które
kojarzą im się ze słowem marzenie.
2. Rozmawiamy o przedsiębiorczości – wprowadzenie do tematu.
• Nauczyciel pyta dzieci, jak rozumieją słowo przedsiębiorczość i kogo ich zdaniem można
nazwać człowiekiem przedsiębiorczym. Kto zasługiwałby na takie miano? Dzieci swo-
bodnie wypowiadają się o przedsiębiorczości.
• Nauczyciel wyjaśnia, że człowiek przedsiębiorczy jest twórczy, wytrwały, dąży do jasno
określonego celu. Swoje zachowanie podporządkowuje celowi i stara się sam rozwiązać
i pokonywać trudność, poradzić sobie z problemem.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi i pyta, np.: Co można zrobić, kiedy złamie się w czasie lekcji
ołówek, a nie ma temperówki? Albo: Chcę coś zmierzyć, a nie mam linijki. Dzieci podają
przykłady. Nauczyciel mówi, że wymyślając takie sposoby radzenia sobie z sytuacją, wy-
kazują się przedsiębiorczością.
3. Poznanie Grażyny i Faustyny – ćwiczenia w słuchaniu i wypowiadaniu się.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elemen-
tarz na s. 40
. Przedstawia im Grażynę i Fausty-
nę, czyta informacje zawarte w chmurce (tekst
może również przeczytać dobrze czytające
dziecko).
• Dzieci wypowiadają się na temat marzeń, jakie
miały bliźniaczki, co zrobiły, aby je zrealizować.
Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę z napisem
Godzina marzeń. Pyta dzieci: O jakim prezencie
marzycie? Narysujcie. Dzieci na kartkach z bloku
rysują, co chciałyby dostać w prezencie. Wyko-
nane prace wieszają na tablicy pod napisem.
• Nauczyciel pyta: Czy zawsze otrzymujecie to, o co
prosicie?
• Dzieci w parach odgrywają scenkę: Na przyjęciu
urodzinowym solenizant otrzymuje prezent,
z którego nie jest zadowolony, np. otrzymuje
drugi identyczny zestaw klocków.
Jak należy się zachować? Dzieci ustalają, że mimo niezadowolenia, należy podziękować
za prezent i za przybycie.
4. Pablo i jego marzenie – ćwiczenia w czytaniu.
• Nauczyciel mówi: Otwórzcie
elementarz na stronie 40
. Kto potrafi odczytać tytuł opowiada-
nia? Jak sądzicie, o jakie świnki może tu chodzić? Spójrzcie na ilustracje w opowiadaniu. Co
one przedstawiają? Dzieci opowiadają o sytuacjach na obrazkach (
elementarz s. 40-41
).
53
• Nauczyciel proponuje dzieciom czytanie wyrazów napisanych niebieskim drukiem.
Pyta: Kto potrafi przeczytać wyrazy wydrukowane na niebiesko? Chętne dzieci odczytują
wybrane wyrazy.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom: Razem przeczy-
tamy opowiadanie o Pablu, który był bardzo po-
mysłowy. Wykazał się przedsiębiorczością i wpadł
na pomysł, jak zrealizować swoje marzenie. Przy-
gotujcie ołówki – to będzie wasz wskaźnik. Ja
będę czytała wyrazy napisane czarnym drukiem,
a wy – niebieskim. Spójrzcie na tekst. Czy wszyscy
wiedzą, w jaki sposób będziemy czytać? Zaczy-
namy. Nauczyciel czyta tekst czarny, a chętni
uczniowie odczytują wyrazy zapisane niebie-
skim drukiem.
5. Jak Pablo odniósł sukces? – ćwiczenia w wy-
powiadaniu się.
• Dzieci opowiadają na pytania umieszczone pod
tekstem (
elementarz s. 41.
): W jaki sposób Pablo
zrealizował swoje marzenie? Co pomogło chłop-
cu odnieść sukces?
6. Skarbonka Pabla – ćwiczenia grafomotoryczne.
Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 3 na s. 36.
i w zad. 1. rysują po śladach kształt świnki skar-
bonki. Starają się nie odrywać ołówka od kartki.
Kolorują skarbonkę ulubionym kolorem.
Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły bilet do war-
tości AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIEBIORCZOŚĆ i na-
rysowały na nim swoją skarbonkę.
7. Moje marzenia – scenki dramowe.
• Dzieci opowiadają o swoim marzeniu w formie
zagadki, pozostałe odgadują, o czym marzy
konkretne dziecko, np.: Moim marzeniem jest,
aby wychodzić z nim na spacery kilka razy dzien-
nie, podawać jedzenie do miski i nalewać wodę.
Chcę dbać i troszczyć się o niego, chodzić z nim do
weterynarza.
• Nauczyciel pyta: Jak można zrealizować swoje
marzenia? Czy każde marzenie jest do zrealizo-
wania już teraz? Jakie to mogą być marzenia? (np. będę pilotem, malarzem, strażakiem).
Przypomina, że marzenia dotyczące dalekiej przyszłości (np. wykonywanego w przy-
szłości zawodu) realizuje się, chodząc do szkoły i pilnie się ucząc.
• Jakie są wasze marzenia, czy można je zrealizować teraz, czy w przyszłości? Co będzie potrzeb-
ne do ich realizacji? Jak można tego dokonać? Dzieci podają pomysły. Na które z waszych
marzeń potrzebne są pieniądze? Czy dostajecie jakieś kieszonkowe? Gdzie je gromadzicie?
• Nauczyciel mówi: Zaprojektujcie i narysujcie w ramce (
ćw. pol.-społ. cz. 3, s. 36. ćw. 2.
)
własną skarbonkę. Ozdóbcie ją i pokolorujcie starannie. Opowiedzcie o swoim rysunku. Dzieci
chodzą po klasie, oglądają projekty skarbonek innych dzieci i rozmawiają o oszczędzaniu.
8. Ogród wiosną – ćwiczenie spostrzegawczości/wypowiadania się (teczka dodatko-
wa, tablica demonstracyjna nr. 31 – Wiosna w ogrodzie).
• Nauczyciel wiesza na tablicy tablicę Wiosna w ogrodzie i mówi: Przyjrzyjcie się do-
kładnie ilustracji. Jaka to jest pora roku? Gdzie znajdują się osoby przedstawione na
ilustracji? Po czym to można poznać? Kto znajduje się na ilustracji? Co robi ogrodnicz-
ka przy płocie? Jakie czynności wykonuje ogrodnik obok domu? Co robi mężczyzna
w kapeluszu i po co? Co znajduje się nad nim, a co pod nim? Jaką czynność wykonuje czło-
wiek z wąsem? Jakie rośliny rosną w ogrodzie? Ile widać kwiatów?
• Nauczyciel umieszcza na tablicy kartoniki z wypisanymi nazwami kwiatów. Dzieci gło-
śno je czytają. Wskazują na planszy kwiaty, których nazwy przeczytały.
• Nauczyciel pyta: Czy są tu róże i astry? Dlaczego nie ma tych właśnie kwiatów? Jeżeli żad-
ne z dzieci nie wie, nauczyciel informuje, że róże i astry kwitną latem i jesienią.
• Dzieci odnajdują na ilustracji różne zwierzęta i określają ich położenie z użyciem słów:
nad, pod, obok, przy, po lewej stronie, pomiędzy itp.
Logopeda radzi – przyimki określające położenie w przestrzeni
Uczniowie mogą mieć problem z poprawnym określeniem położenia przedmiotów
na obrazku. Najpierw poćwiczmy z nimi określanie usytuowania obiektów względem
dziecka (Stań za krzesłem. Postaw tornister przed biurkiem itp.), potem – przedmiotów
względem siebie (Połóż gumkę obok piórnika. Gdzie jest linijka? itp.), dopiero teraz – okre-
ślanie położenia rzeczy na ilustracji.
9. Narzędzia mam, pracuję sam! – ćwiczenia spostrzegawczości.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 31.
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na zad. 1. Przyjrzyjcie się ilustracji i sprawdźcie, czy wszystkie
narzędzia zostawił ogrodnik. Skreślcie te, które nie należą do ogrodnika. Pozostałe obrazki
narzędzi ogrodniczych połączcie z jego nazwą. Powiedzcie, jakich narzędzi używają ogrod-
nicy i do czego one im służą. Jakie jeszcze narzędzia ułatwią pracę ogrodnikowi? Dzieci sa-
modzielnie wykonują zadanie, nauczyciel sprawdza poprawność.
10. Dyrygent – zabawa ruchowa.
• Dzieci siadają w kręgu na dywanie. Nauczyciel rozdaje dzieciom przygotowane kartecz-
ki z obrazkami różnych zwierząt, które żyją w ogrodzie (po trzy każdego rodzaju). Jedno
dziecko (treser) nie otrzymuje karteczki i stoi w środku kręgu. Treser woła np.: Biedronki!
Zamiana miejsc! Hop! Wtedy dzieci, które mają na swojej karteczce biedronkę, szybko
zamieniają się miejscami. Równocześnie treser próbuje wykorzystać sytuację i zająć
miejsce jednej z biedronek. Jeżeli mu się nie uda, próbuje z kolejnym zwierzęciem. Jeżeli
zajmie miejsce jednej z biedronek, to dziecko zostaje treserem i nakazuje zamianę miejsc
innym zwierzętom.
11. Zwierzęta w ogrodzie – poznanie ról różnych zwierząt w ogrodzie.
• Nauczyciel na tablicy umieszcza kartoniki z obrazkami zwierząt (jeż, żaba, motyl bie-
dronka, pszczoła, trzmiel, kret, dżdżownica, szpak). Dzieci podchodzą do tablicy i na-
zywają zwierzęta umieszczone na kartonikach. Następnie odczytują krótkie informacje
o zwierzęciu umieszczone z tyłu obrazka (jeż – zjada ślimaki, gąsienice i larwy owa-
dów; żaba – zjada ślimaki; motyl – zapyla rośliny, jest ozdobą ogrodu; biedronka – zjada
mszyce; pszczoła – zapyla rośliny, zbiera nektar kwiatów i wytwarza miód; trzmiel – za-
pyla rośliny; kret – niszczy, podgryza korzenie roślin; dżdżownice – spulchniają ziemię;
szpak – zjada gąsienice).
54
8. Ogród wiosną – ćwiczenie spostrzegawczości/wypowiadania się (teczka dodatko-
wa, tablica demonstracyjna nr. 31 – Wiosna w ogrodzie).
• Nauczyciel wiesza na tablicy tablicę Wiosna w ogrodzie i mówi: Przyjrzyjcie się do-
kładnie ilustracji. Jaka to jest pora roku? Gdzie znajdują się osoby przedstawione na
ilustracji? Po czym to można poznać? Kto znajduje się na ilustracji? Co robi ogrodnicz-
ka przy płocie? Jakie czynności wykonuje ogrodnik obok domu? Co robi mężczyzna
w kapeluszu i po co? Co znajduje się nad nim, a co pod nim? Jaką czynność wykonuje czło-
wiek z wąsem? Jakie rośliny rosną w ogrodzie? Ile widać kwiatów?
• Nauczyciel umieszcza na tablicy kartoniki z wypisanymi nazwami kwiatów. Dzieci gło-
śno je czytają. Wskazują na planszy kwiaty, których nazwy przeczytały.
• Nauczyciel pyta: Czy są tu róże i astry? Dlaczego nie ma tych właśnie kwiatów? Jeżeli żad-
ne z dzieci nie wie, nauczyciel informuje, że róże i astry kwitną latem i jesienią.
• Dzieci odnajdują na ilustracji różne zwierzęta i określają ich położenie z użyciem słów:
nad, pod, obok, przy, po lewej stronie, pomiędzy itp.
Logopeda radzi – przyimki określające położenie w przestrzeni
Uczniowie mogą mieć problem z poprawnym określeniem położenia przedmiotów
na obrazku. Najpierw poćwiczmy z nimi określanie usytuowania obiektów względem
dziecka (Stań za krzesłem. Postaw tornister przed biurkiem itp.), potem – przedmiotów
względem siebie (Połóż gumkę obok piórnika. Gdzie jest linijka? itp.), dopiero teraz – okre-
ślanie położenia rzeczy na ilustracji.
9. Narzędzia mam, pracuję sam! – ćwiczenia spostrzegawczości.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 31.
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na zad. 1. Przyjrzyjcie się ilustracji i sprawdźcie, czy wszystkie
narzędzia zostawił ogrodnik. Skreślcie te, które nie należą do ogrodnika. Pozostałe obrazki
narzędzi ogrodniczych połączcie z jego nazwą. Powiedzcie, jakich narzędzi używają ogrod-
nicy i do czego one im służą. Jakie jeszcze narzędzia ułatwią pracę ogrodnikowi? Dzieci sa-
modzielnie wykonują zadanie, nauczyciel sprawdza poprawność.
10. Dyrygent – zabawa ruchowa.
• Dzieci siadają w kręgu na dywanie. Nauczyciel rozdaje dzieciom przygotowane kartecz-
ki z obrazkami różnych zwierząt, które żyją w ogrodzie (po trzy każdego rodzaju). Jedno
dziecko (treser) nie otrzymuje karteczki i stoi w środku kręgu. Treser woła np.: Biedronki!
Zamiana miejsc! Hop! Wtedy dzieci, które mają na swojej karteczce biedronkę, szybko
zamieniają się miejscami. Równocześnie treser próbuje wykorzystać sytuację i zająć
miejsce jednej z biedronek. Jeżeli mu się nie uda, próbuje z kolejnym zwierzęciem. Jeżeli
zajmie miejsce jednej z biedronek, to dziecko zostaje treserem i nakazuje zamianę miejsc
innym zwierzętom.
11. Zwierzęta w ogrodzie – poznanie ról różnych zwierząt w ogrodzie.
• Nauczyciel na tablicy umieszcza kartoniki z obrazkami zwierząt (jeż, żaba, motyl bie-
dronka, pszczoła, trzmiel, kret, dżdżownica, szpak). Dzieci podchodzą do tablicy i na-
zywają zwierzęta umieszczone na kartonikach. Następnie odczytują krótkie informacje
o zwierzęciu umieszczone z tyłu obrazka (jeż – zjada ślimaki, gąsienice i larwy owa-
dów; żaba – zjada ślimaki; motyl – zapyla rośliny, jest ozdobą ogrodu; biedronka – zjada
mszyce; pszczoła – zapyla rośliny, zbiera nektar kwiatów i wytwarza miód; trzmiel – za-
pyla rośliny; kret – niszczy, podgryza korzenie roślin; dżdżownice – spulchniają ziemię;
szpak – zjada gąsienice).
55
• Nauczyciel wiesza arkusz papieru podzielonego na dwa obszary: Zwierzęta pożyteczne
i Szkodniki. Mówi: Zwierzęta pożyteczne umieśćcie po lewej stronie tablicy, a szkodniki – po
prawej. Chętne dzieci umieszczają kartoniki na arkuszu i uzasadniają wybór miejsca.
12. Lot trzmiela – ruch inspirowany muzyką.
• Nauczyciel pyta: Czy zwierzęta, o których tu mówiliśmy, można spotkać także poza
ogrodem? Dzieci zauważają, że te zwierzęta można także spotkać w lasach, na łąkach
i w parkach.
• Nauczyciel mówi: A teraz posłuchacie trzmiela, który „mieszka” w utworze muzycznym. Już
sam tytuł wiele mówi: „Lot trzmiela”. Utwór ten skomponował Mikołaj Rimski-Korsakow. Na-
uczyciel włącza muzykę i mówi: Wstańcie i zatańczcie wymyślony przez siebie taniec, który
wydaje się wam odpowiedni do tego utworu. Dzieci improwizują ruchem słuchaną muzykę.
13. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel rozdaje karteczki samoprzylepne. Dzieci rysują na nich zwierzę, które zaczy-
na się na literę taką, jak imię dziecka. Mogą również podpisać obrazek. Następnie siadają
w kręgu i mówią po jednym zdaniu o zwierzęciu, które narysowały.
• Dzieci opowiadają, czego nauczyły się na zajęciach, co było dla nich łatwe, a co sprawiło
im trudność.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Jestem przedsiębiorczy
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie drukowanych liter G, g i F, f, na podstawie wyrazów
góra, Grażyna, fotel, Faustyna. Doskonalenie techniki liczenia. Układanie zadań teksto-
wych do ilustracji. Palma wielkanocna z bibuły.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, co to znaczy być przedsiębiorczym. Potraficie podać cechy człowieka przedsiębior-
czego. Znacie zwierzęta żyjące w ogrodzie i wiecie, jaka jest ich rola.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozpoznaje drukowane litery G, g, F, f, wśród innych liter,
– czyta sylaby, wyrazy i proste zdania z literami G, g, F, f,
– wypowiada się na zadany temat,
– układa zagadki na podany temat,
– dokonuje podziału podanych wyrazów na sylaby i głoski,
– wyszukuje poznane litery w tekście,
– przelicza elementy na ilustracji,
– układa zadania do ilustracji,
– zapisuje rozwiązania zadań za pomocą działania,
– wygłasza krótki wiersz z pamięci,
– orientuje się na kartce papieru,
– zna tradycje związane z Wielkanocą,
– tnie bibułę na kawałki,
– przygotowuje potrzebne materiały,
– owija starannie patyk bibułą,
– łączy różne rodzaje materiału,
– bezpiecznie posługuje się narzędziami technicznymi.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie litery drukowane G, g, F, f. Będziecie czytać sylaby, wyrazy
i zdania z tymi literami. Wyszukacie je w wyrazach. Będziecie doskonalić umiejętność licze-
nia. Wykonacie palmy wielkanocne, łącząc elementy potrzebne do jej wykonania.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– uważnie słuchać,
– wyróżniać głoskę g, f w wyrazach,
– wyszukać litery G, g, F, f wśród innych,
– określić miejsce położenia wskazanych elementów,
– właściwie używać słów na, pod, lewa i prawa strona, nad, obok,
– opowiedzieć o zwyczajach Niedzieli Palmowej,
– starannie połączyć różne materiały (patyk) z bibułą.
Pytania kluczowe
• Jak najlepiej wypoczywać?
• Dlaczego potrzebna nam jest umiejętność określenia miejsca położenia elementów?
• Z jakimi świętami wiąże się palma?
• Z czego można zrobić palmę wielkanocną?
Środki dydaktyczne: Oto Ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz.
3, portfolio – karta nr 31, palmy wielkanocne, kartoniki z obrazkami (góral, garnek, gita-
ra, fotel, flaga, foka, wagon, waga, bagaż, szafa, żyrafa, mufinka, dźwig, róg, fotograf, golf,
Syzyf), piłka, kredki, plansze z literami G, g, F, f, kartoniki z obrazkami zwierząt żyjących
w ogrodzie, stare gazety i czasopisma, nożyczki, klej, arkusze papieru, bibuła w różnych ko-
lorach, zielona krepina, cienkie, giętkie druciki, klej, nożyczki, nóż, bukszpan, bazie, grubsze
gałązki, różne palmy, wiersz A. Kwiecińskiej W Palmową Niedzielę.
Przebieg zajęć
1. Wprowadzenie do tematu dnia.
• Dzieci siedzą w kręgu i toczą do siebie piłkę. Każde dziecko wita tego, do kogo toczy
piłkę, słowami, np. Witaj, pomysłowy Karolu; Dzień dobry, mądra Madziu; Cześć, przedsię-
biorczy Krzysiu.
• Nauczyciel mówi: Na poprzednich zajęciach poznaliście dwie dziewczynki. Przypomnijcie,
jakie mają imiona i o czym marzyły. Czego się nauczyły od przedsiębiorczego Pabla? Jak
myślicie, czy bliźniaczki urzeczywistniły swoje marzenia i w jaki sposób? Dzisiaj porozma-
wiamy o Faustynie i Grażynie, przedsiębiorczych bliźniaczkach, które wymyśliły, jak zdobyć
pieniądze na klasową wycieczkę.
2. Tropienie dźwięków – ćwiczenia w analizie i syntezie wyrazów z g i f.
• Nauczyciel pyta dzieci: Powiedzcie, jaką głoskę słyszycie na początku wyrazu Grażyna?
A na początku wyrazu Faustyna? Następnie zawiesza na tablicy drukowane litery G, g i F, f
i wyjaśnia: Tak wyglądają litery odpowiadające głoskom g i f. Jakie inne wyrazy zaczynają się
takimi głoskami? Dzieci podają przykłady wyrazów zawierających głoski f i g w nagłosie.
• Nauczyciel rozkłada na dywanie kartoniki z obrazkami, mającymi w nazwie litery
g i/lub f (np. w nagłosie: góral, garnek, gitara, fotel, flaga, foka; w śródgłosie: wagon,
waga, bagaż, szafa, żyrafa, mufinka; w wygłosie: dźwig, róg, mag, fotograf, golf, Syzyf).
Każde dziecko kolejno mówi nazwę obrazka. Jeżeli na początku wyrazu jest g lub f
wszystkie dzieci wstają. Jeżeli g lub f jest w środku wyrazu, dzieci robią przysiad. Jeżeli
na końcu wyrazu – dzieci dotykają uszu.
56
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie litery drukowane G, g, F, f. Będziecie czytać sylaby, wyrazy
i zdania z tymi literami. Wyszukacie je w wyrazach. Będziecie doskonalić umiejętność licze-
nia. Wykonacie palmy wielkanocne, łącząc elementy potrzebne do jej wykonania.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– uważnie słuchać,
– wyróżniać głoskę g, f w wyrazach,
– wyszukać litery G, g, F, f wśród innych,
– określić miejsce położenia wskazanych elementów,
– właściwie używać słów na, pod, lewa i prawa strona, nad, obok,
– opowiedzieć o zwyczajach Niedzieli Palmowej,
– starannie połączyć różne materiały (patyk) z bibułą.
Pytania kluczowe
• Jak najlepiej wypoczywać?
• Dlaczego potrzebna nam jest umiejętność określenia miejsca położenia elementów?
• Z jakimi świętami wiąże się palma?
• Z czego można zrobić palmę wielkanocną?
Środki dydaktyczne: Oto Ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz.
3, portfolio – karta nr 31, palmy wielkanocne, kartoniki z obrazkami (góral, garnek, gita-
ra, fotel, flaga, foka, wagon, waga, bagaż, szafa, żyrafa, mufinka, dźwig, róg, fotograf, golf,
Syzyf), piłka, kredki, plansze z literami G, g, F, f, kartoniki z obrazkami zwierząt żyjących
w ogrodzie, stare gazety i czasopisma, nożyczki, klej, arkusze papieru, bibuła w różnych ko-
lorach, zielona krepina, cienkie, giętkie druciki, klej, nożyczki, nóż, bukszpan, bazie, grubsze
gałązki, różne palmy, wiersz A. Kwiecińskiej W Palmową Niedzielę.
Przebieg zajęć
1. Wprowadzenie do tematu dnia.
• Dzieci siedzą w kręgu i toczą do siebie piłkę. Każde dziecko wita tego, do kogo toczy
piłkę, słowami, np. Witaj, pomysłowy Karolu; Dzień dobry, mądra Madziu; Cześć, przedsię-
biorczy Krzysiu.
• Nauczyciel mówi: Na poprzednich zajęciach poznaliście dwie dziewczynki. Przypomnijcie,
jakie mają imiona i o czym marzyły. Czego się nauczyły od przedsiębiorczego Pabla? Jak
myślicie, czy bliźniaczki urzeczywistniły swoje marzenia i w jaki sposób? Dzisiaj porozma-
wiamy o Faustynie i Grażynie, przedsiębiorczych bliźniaczkach, które wymyśliły, jak zdobyć
pieniądze na klasową wycieczkę.
2. Tropienie dźwięków – ćwiczenia w analizie i syntezie wyrazów z g i f.
• Nauczyciel pyta dzieci: Powiedzcie, jaką głoskę słyszycie na początku wyrazu Grażyna?
A na początku wyrazu Faustyna? Następnie zawiesza na tablicy drukowane litery G, g i F, f
i wyjaśnia: Tak wyglądają litery odpowiadające głoskom g i f. Jakie inne wyrazy zaczynają się
takimi głoskami? Dzieci podają przykłady wyrazów zawierających głoski f i g w nagłosie.
• Nauczyciel rozkłada na dywanie kartoniki z obrazkami, mającymi w nazwie litery
g i/lub f (np. w nagłosie: góral, garnek, gitara, fotel, flaga, foka; w śródgłosie: wagon,
waga, bagaż, szafa, żyrafa, mufinka; w wygłosie: dźwig, róg, mag, fotograf, golf, Syzyf).
Każde dziecko kolejno mówi nazwę obrazka. Jeżeli na początku wyrazu jest g lub f
wszystkie dzieci wstają. Jeżeli g lub f jest w środku wyrazu, dzieci robią przysiad. Jeżeli
na końcu wyrazu – dzieci dotykają uszu.
57
3. Aktywne bliźniaczki – rozmowa o wypoczynku.
• Nauczyciel mówi: Otwórzcie
elementarz na s. 42.
Co widać na obrazkach przy dziew-
czynkach? Powiedzcie, gdzie można lepiej odpocząć: idąc na wycieczkę w góry, czy siedząc
w fotelu? Kto uważa, że lepiej wypocznie w fotelu, niech położy ręce i głowę na ławce, a kto
sądzi, że wypoczynek w górach jest atrakcyjniejszy, niech wstanie i wyciągnie ręce w górę.
W ten sposób powstanie naturalny podział na grupy.
• Chętne dzieci odpowiadają na pytania: Co można zobaczyć, siedząc w fotelu? Co można
zobaczyć w górach? Ile osób może siedzieć w jednym fotelu? Ile osób może pojechać wspól-
nie w góry? Jak wpływa na zdrowie długie siedzenie w fotelu, a jak ruch na świeżym powie-
trzu? Chętne dzieci z jednej i drugiej grupy uzasadniają swój wybór lepszej ich zdaniem
formy wypoczynku. W trakcie dyskusji okazuje się, że wycieczka w góry jest dobra dla
zdrowia i pozwala znacznie lepiej wypocząć.
• Nauczyciel wyjaśnia: Grażyna i Faustyna, które podobnie jak większość z was wyżej cenią
ruch na powietrzu od siedzenia w fotelu, zaproponowały klasową wycieczkę w góry. Za-
planowały trasę i dowiedziały się, ile kosztowałby przejazd. Niestety brakowało pieniędzy.
Przyjrzyjcie się obrazkowi i opowiedzcie, w jaki sposób Grażyna i Faustyna zdobyły pienią-
dze na klasową wycieczkę.
• Dzieci oglądają ilustrację (
elementarz s. 42, zad. 1.
), zwracając uwagę na różne szcze-
góły. Opowiadają swobodnie o ilustracji. Nauczyciel pomaga dodatkowymi pytaniami,
np. Gdzie dziewczynki zorganizowały festyn? Co można tutaj kupić? Jak myślicie, kto upiekł
ciasteczka? Kto namalował obrazki? Czy dzieciom podoba się na festynie? Po czym to po-
znajecie?
4. Matematyczni detektywi – układanie zadań matematycznych do ilustracji.
Nauczyciel pyta: Ile widać baloników? Ile jest
dziewczynek? Ilu jest chłopców? Z ilu liter składa
się wyraz „festyn”? Ile jest w nim samogłosek? Kto
potrafi ułożyć zadanie matematyczne dotyczące
tej ilustracji?
(elementarz na s. 42, zad. 1.)
Uwaga! Nauczyciel może zasugerować dzie-
ciom zadanie o balonach, drzewach, różno-
kolorowych chorągiewkach itd.
• Dzieci proponują zadania i zapisują w zeszycie
odpowiednie działania.
5. Sylabowe flagi – ćwiczenia w czytaniu.
• Nauczyciel prosi chętne dzieci o przeczytanie
niektórych sylab napisanych na flagach (
ele-
mentarz s. 43, zad. 1.
), np.: Odczytaj sylaby na
niebieskich flagach. Odczytaj co drugą/trzecią
sylabę. Odczytaj sylaby zaczynające się samo-
głoską.
• Nauczyciel wskazuje poszczególne sylaby, a uczniowie wspólnie je odczytują.
• Nauczyciel śpiewa wspólnie z dziećmi sylaby na melodię Panie Janie.
• Dzieci z podanych sylab starają się ułożyć wyrazy i mówią je na głos.
• Dzieci tworzą wyrazy zawierające sylaby podane na flagach lub zaczynające się sylabą
z flagi.
Logopeda radzi – nauka czytania
„Śpiewne” odczytywanie sylab to ćwiczenie, które doskonali umiejętność ich globalne-
go czytania. Wskazane szczególnie dla uczniów uporczywie odczytujących po literce
sylaby czy wyrazy. Śpiew wymusza przeciąganie samogłosek i całościowe odczytanie
większej całości.
6. Firma Faustyny – ćwiczenia w czytaniu i analizie głoskowej.
• Nauczyciel zapowiada: Za chwilę przeczytam wam opowiadanie (
elementarz
s. 43, zad. 2.
).
Kiedy usłyszycie na początku wyrazu głoskę g, wstajecie, a kiedy głoskę f, robicie przysiad.
• Kto brał udział w rozmowie? Czyją jeszcze wypowiedź słyszałeś? Jak nazywa się rozmo-
wa dwóch osób?
• Dzieci wyszukują w tekście wyrazy zawierające literę g. Chętne dziecko czyta te wyrazy.
Dzieci robią to samo z literą f.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Możemy przypomnieć zasadę dobrej komuni-
kacji: patrzę na osobę, z którą rozmawiam, lub
która do mnie mówi. Uczniowie mogą odegrać
scenki. Jedno dziecko mówi, drugie patrzy
w przeciwnym kierunku, potem zmiana – dziec-
ko patrzy na kolegę, który zwraca się do niego.
Po odegranych scenkach prosimy o wypowie-
dzi, co czuli w jednej i drugiej sytuacji.
7. Wierszyki o literach – ćwiczenia grafomoto-
ryczne z wierszem.
• Dzieci wstają. Nauczyciel czyta wiersze (
ćw. pol.-
-społ. cz. 3, s. 37.).
Dzieci i nauczyciel kreatywnie
ilustrują treść wiersza dowolnie wymyślonymi
gestami.
• Uczniowie siadają, wyjmują kredki w dwóch kolo-
rach i zgodnie z instrukcją
(ćw. 3., s. 37.)
podkreśla-
ją na zielono literę g, a na pomarańczowo literę f.
• Dzieci wybierają wiersz, którego chcą się na-
uczyć na pamięć. Chętne dzieci czytają z nauczycielem jeden z wierszy, a pozostałe
dzieci pokazują treść gestami. Następnie wiersz mówią dzieci, które mają literę a w swo-
im imieniu. Potem dzieci, które mają literę g w swoim imieniu lub nazwisku. Następnie
dzieci, które mają literę f w swoim imieniu lub nazwisku. Nauczyciel lub dzieci wymyśla-
ją kolejne warunki w taki sposób, żeby wszystkie miały okazję powiedzieć wiersz.
8. Jeśli twoje imię… – zabawa przy muzyce.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do zabawy w kole. Na melodię Czerwone jabłuszko dzieci
trzymają się za ręce i chodząc w koło, śpiewają tekst:
Jeśli twoje imię
„a” w sobie zawiera,
Szybko wejdź do koła,
Kłaniaj się dokoła.
Teraz powiedz nam, teraz powiedz nam,
Jakie imię twoje, bo chcemy je znać.
58
Logopeda radzi – nauka czytania
„Śpiewne” odczytywanie sylab to ćwiczenie, które doskonali umiejętność ich globalne-
go czytania. Wskazane szczególnie dla uczniów uporczywie odczytujących po literce
sylaby czy wyrazy. Śpiew wymusza przeciąganie samogłosek i całościowe odczytanie
większej całości.
6. Firma Faustyny – ćwiczenia w czytaniu i analizie głoskowej.
• Nauczyciel zapowiada: Za chwilę przeczytam wam opowiadanie (
elementarz
s. 43, zad. 2.
).
Kiedy usłyszycie na początku wyrazu głoskę g, wstajecie, a kiedy głoskę f, robicie przysiad.
• Kto brał udział w rozmowie? Czyją jeszcze wypowiedź słyszałeś? Jak nazywa się rozmo-
wa dwóch osób?
• Dzieci wyszukują w tekście wyrazy zawierające literę g. Chętne dziecko czyta te wyrazy.
Dzieci robią to samo z literą f.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Możemy przypomnieć zasadę dobrej komuni-
kacji: patrzę na osobę, z którą rozmawiam, lub
która do mnie mówi. Uczniowie mogą odegrać
scenki. Jedno dziecko mówi, drugie patrzy
w przeciwnym kierunku, potem zmiana – dziec-
ko patrzy na kolegę, który zwraca się do niego.
Po odegranych scenkach prosimy o wypowie-
dzi, co czuli w jednej i drugiej sytuacji.
7. Wierszyki o literach – ćwiczenia grafomoto-
ryczne z wierszem.
• Dzieci wstają. Nauczyciel czyta wiersze (
ćw. pol.-
-społ. cz. 3, s. 37.).
Dzieci i nauczyciel kreatywnie
ilustrują treść wiersza dowolnie wymyślonymi
gestami.
• Uczniowie siadają, wyjmują kredki w dwóch kolo-
rach i zgodnie z instrukcją
(ćw. 3., s. 37.)
podkreśla-
ją na zielono literę g, a na pomarańczowo literę f.
• Dzieci wybierają wiersz, którego chcą się na-
uczyć na pamięć. Chętne dzieci czytają z nauczycielem jeden z wierszy, a pozostałe
dzieci pokazują treść gestami. Następnie wiersz mówią dzieci, które mają literę a w swo-
im imieniu. Potem dzieci, które mają literę g w swoim imieniu lub nazwisku. Następnie
dzieci, które mają literę f w swoim imieniu lub nazwisku. Nauczyciel lub dzieci wymyśla-
ją kolejne warunki w taki sposób, żeby wszystkie miały okazję powiedzieć wiersz.
8. Jeśli twoje imię… – zabawa przy muzyce.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do zabawy w kole. Na melodię Czerwone jabłuszko dzieci
trzymają się za ręce i chodząc w koło, śpiewają tekst:
Jeśli twoje imię
„a” w sobie zawiera,
Szybko wejdź do koła,
Kłaniaj się dokoła.
Teraz powiedz nam, teraz powiedz nam,
Jakie imię twoje, bo chcemy je znać.
59
• Dzieci spełniające warunek wchodzą do koła i mówią swoje imię. Potem następuje
zmiana litery na g, f itd.
9. Literkowi detektywi – ćwiczenia spostrzegawczości.
• Nauczyciel dzieli dzieci na 3-osobowe grupy i wręcza każdej grupie stare gazety
i czasopisma o zróżnicowanych czcionkach. Dzieci wycinają rożne wyrazy z literami G,
g, F, f , po czym naklejają je na papier, grupując oddzielnie wyrazy z g i z f. Jeśli dzieci
natrafią na wyraz zawierający zarówno g, jak i f, tworzą oddzielną grupę.
• Dzieci prezentują swoje wyniki, podając ilości wyrazów w poszczególnych grupach wy-
razów. Porównują też ilości uzyskane przez inne zespoły.
10. Literowe rozsypanki – ćwiczenia w pisaniu i liczeniu.
• Dzieci, zgodnie z instrukcją z
ćw. 4. na s. 37.,
łączą w odpowiedniej kolejności litery
umieszczone na skarbonkach. Ułożone wyrazy wypowiadają, a następnie zapisują w li-
niaturze.
• Nauczyciel pyta: Ile jest liter w śwince pierwszej,
czyli pierwszej od lewej? Ile liter jest w śwince
ostatniej? W której śwince jest liter więcej i o ile?
Na jakiej zasadzie można połączyć świnki w pary?
(równoliczne, zawierające pewną literę) Ile jest
liter w tych parach? Może ktoś potrafi policzyć, ile
jest liter we wszystkich świnkach razem? Ile jest
liter g w zadaniu 4.? Ile jest liter f w tym zadaniu?
Których liter jest więcej?
11. Matematyka ogrodowa – ćwiczenia w liczeniu.
• Nauczyciel przygotowuje kartoniki z obrazka-
mi zwierząt żyjących w ogrodzie. Dzieci losują
kartoniki i wymyślają dla rówieśników zagadki,
których rozwiązaniem jest zwierzę na wyloso-
wanym kartoniku. Zagadki mogą polegać na
opisie słownym (np. Co to za zwierzę, które ma
kolorowe skrzydła?) lub na pokazaniu gestem
charakterystycznego ruchu.
• Dzieci wyszukują i przeliczają zwierzęta na ilustracji w
ćw. mat.-przyr. cz. 3 na s. 52,
ćw. 1.
, po czym wpisują ustalenia do odpowiednich kratek. Następnie dzieci porównują
swoje ustalenia. Nauczyciel pyta np.: Których zwierząt jest najwięcej? Których zwierząt jest
najmniej? Których zwierząt jest tyle samo co innych? Ile jest pszczół? Ile jest motyli? Czego
jest więcej i o ile? Ile zwierząt z obrazka potrafi fruwać? Które zwierzęta żyją głównie pod
ziemią? Ile takich zwierząt jest na obrazku?
• Dzieci układają zadanie o pszczołach i motylach, korzystając z tego, co ustaliły i wpi-
sały do kratek. Obliczenia do zadania wpisują do diagramu. Mogą też układać zadania
o kwiatach.
12. Palmy wielkanocne – wprowadzenie do tematu zajęć z techniki.
• Nauczyciel prezentuje ilustracje przedstawiające różne palmy
(portfolio ucznia – Palmy
wielkanocne).
• Dzieci wypowiadają się na temat oglądanych palm. Nauczyciel prowadzi krótką rozmo-
wę na ten temat i pyta: Z czego są zrobione palmy? Z jakimi świętami są związane? Kiedy
i gdzie widzieliście palmy? Jak one wyglądały? Co robicie z palmami i kiedy?
13. Niedziela Palmowa – wiersz.
• Nauczyciel czyta wiersz A. Kwiecińskiej W Palmową Niedzielę.
Rozdygotał się dzwonek kościelny,
Każdy trzyma gałązkę wierzbową,
Hen w wysokiej kołysze się wieży.
Bibułkami jaskrawo upstrzoną.
Słońce złoci poranek niedzielny,
Idą miedzą i drogą wioskową,
Płynie polem wiatr ciepły i świeży...
Drogą piaskiem i słońcem złoconą.
Idą drogą gromady, gromadki.
Niebo czystym błękitem połyska ...
Starzy, młodzi, chłopcy, dziewczęta.
Tak rozgłośnie dzwon bije w kościele!...
Pogadują sąsiedzi, sąsiadki,
Aż się czegoś radują ludziska
Przystrojeni starannie od święta.
W tą wiosenną Palmową Niedzielę.
(A. Kwiecińska)
• Nauczyciel pyta: Gdzie idą osoby, o których słyszymy w wierszu? Co każdy trzyma w dłoni?
Jaka jest pogoda w tym dniu?
14. Wykonanie własnej palmy.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do wykonania swojej palmy. Dzieci rozkładają przygotowa-
ne materiały: bibułę w różnych kolorach, zieloną krepinę, cienkie, giętkie druciki, klej,
nożyczki, nóż, bukszpan, bazie, grubsze i dłuższe gałązki lub patyczki, kolorową bibułę.
• Nauczyciel mówi: Spróbujcie wykonać palmę z przyniesionych materiałów. Przypominam,
musicie być ostrożni, aby się nie skaleczyć. Nauczyciel demonstruje wykonanie palmy
oraz różne sposoby łączenia materiałów ze sobą.
• Dzieci pod kierunkiem i wspólnie z nauczycielem robią palmę wielkanocną, wykonując
poszczególne zadania:
Wyciągają materiały, które przyniosły do wykonania palm.
1. Przygotowują ozdoby na gałąź podtrzymującą całą palmę. Wybierają trzy kolory
ze zwiniętych rolek bibuły i odcinają paski o szerokości ok. 6 cm.
2. Jeden brzeg każdego paska nacinają przy krawędzi i powstałe „frędzelki” wywijają
jak wstążkę.
3. Następnie łączą w bukiet z gałązki bazi i bukszpanu, wiążą je drucikiem (łatwiej jest
układać palmę).
4. Wykonują proste chabry z bibuły, które wzbogacą palmę. Z niebieskiej krepiny odci-
nają pasek o szerokości ok. 6 cm i długości 7 cm. Otrzymany kawałek mocno nacią-
gają i delikatnie rolują jeden z brzegów, tak aby powstał cienki wałeczek. Z tej samej
strony nacinamy krepinę mniej więcej do połowy (ok. 3 cm.) Z przygotowanego
fragmentu, formują środek kwiatka, mocno zwijając materiał. Część paska krepiny
otrzymaną w początkowej fazie, składają kilka razy i nacinają do połowy, tak aby
powstały wąskie i długie płatki.
5. Po zakończeniu tego etapu, naciągają materiał i zwijają go wokół wcześniej przy-
gotowanego środka. Kiedy już chaber nabierze odpowiedniej formy, wkłada-
ją do niego grubszy drucik i wszystko ściśle okręcają cieńszym, formując łodygę.
Z zielonej bibuły wycinają pasek o szerokości 1 cm i owijają nim łodygę. Na końcu
przyklejają. Potrzebnych będzie ok. 10 chabrów (dzieci mogą również użyć kwiatów
suszonych – np. kocanek lub drobnych kwiatów sztucznych).
6. Pod górną część bukietu, tuż pod liśćmi bukszpanu i bazi, owijają postrzępioną bi-
bułą. Kilka centymetrów poniżej wplatają 5 chabrów i owijają kolorowymi paskiem.
Poniżej dokładają małe gałązki bukszpanu, a następnie – pozostałych 5 chabrów. Na
koniec gałązki, pod chabrami, nawijają inne kolory strzępionej bibuły, kontynuując
aż do samego końca palmy, gdzie barwny pasek podklejają.
60
13. Niedziela Palmowa – wiersz.
• Nauczyciel czyta wiersz A. Kwiecińskiej W Palmową Niedzielę.
Rozdygotał się dzwonek kościelny,
Każdy trzyma gałązkę wierzbową,
Hen w wysokiej kołysze się wieży.
Bibułkami jaskrawo upstrzoną.
Słońce złoci poranek niedzielny,
Idą miedzą i drogą wioskową,
Płynie polem wiatr ciepły i świeży...
Drogą piaskiem i słońcem złoconą.
Idą drogą gromady, gromadki.
Niebo czystym błękitem połyska ...
Starzy, młodzi, chłopcy, dziewczęta.
Tak rozgłośnie dzwon bije w kościele!...
Pogadują sąsiedzi, sąsiadki,
Aż się czegoś radują ludziska
Przystrojeni starannie od święta.
W tą wiosenną Palmową Niedzielę.
(A. Kwiecińska)
• Nauczyciel pyta: Gdzie idą osoby, o których słyszymy w wierszu? Co każdy trzyma w dłoni?
Jaka jest pogoda w tym dniu?
14. Wykonanie własnej palmy.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do wykonania swojej palmy. Dzieci rozkładają przygotowa-
ne materiały: bibułę w różnych kolorach, zieloną krepinę, cienkie, giętkie druciki, klej,
nożyczki, nóż, bukszpan, bazie, grubsze i dłuższe gałązki lub patyczki, kolorową bibułę.
• Nauczyciel mówi: Spróbujcie wykonać palmę z przyniesionych materiałów. Przypominam,
musicie być ostrożni, aby się nie skaleczyć. Nauczyciel demonstruje wykonanie palmy
oraz różne sposoby łączenia materiałów ze sobą.
• Dzieci pod kierunkiem i wspólnie z nauczycielem robią palmę wielkanocną, wykonując
poszczególne zadania:
Wyciągają materiały, które przyniosły do wykonania palm.
1. Przygotowują ozdoby na gałąź podtrzymującą całą palmę. Wybierają trzy kolory
ze zwiniętych rolek bibuły i odcinają paski o szerokości ok. 6 cm.
2. Jeden brzeg każdego paska nacinają przy krawędzi i powstałe „frędzelki” wywijają
jak wstążkę.
3. Następnie łączą w bukiet z gałązki bazi i bukszpanu, wiążą je drucikiem (łatwiej jest
układać palmę).
4. Wykonują proste chabry z bibuły, które wzbogacą palmę. Z niebieskiej krepiny odci-
nają pasek o szerokości ok. 6 cm i długości 7 cm. Otrzymany kawałek mocno nacią-
gają i delikatnie rolują jeden z brzegów, tak aby powstał cienki wałeczek. Z tej samej
strony nacinamy krepinę mniej więcej do połowy (ok. 3 cm.) Z przygotowanego
fragmentu, formują środek kwiatka, mocno zwijając materiał. Część paska krepiny
otrzymaną w początkowej fazie, składają kilka razy i nacinają do połowy, tak aby
powstały wąskie i długie płatki.
5. Po zakończeniu tego etapu, naciągają materiał i zwijają go wokół wcześniej przy-
gotowanego środka. Kiedy już chaber nabierze odpowiedniej formy, wkłada-
ją do niego grubszy drucik i wszystko ściśle okręcają cieńszym, formując łodygę.
Z zielonej bibuły wycinają pasek o szerokości 1 cm i owijają nim łodygę. Na końcu
przyklejają. Potrzebnych będzie ok. 10 chabrów (dzieci mogą również użyć kwiatów
suszonych – np. kocanek lub drobnych kwiatów sztucznych).
6. Pod górną część bukietu, tuż pod liśćmi bukszpanu i bazi, owijają postrzępioną bi-
bułą. Kilka centymetrów poniżej wplatają 5 chabrów i owijają kolorowymi paskiem.
Poniżej dokładają małe gałązki bukszpanu, a następnie – pozostałych 5 chabrów. Na
koniec gałązki, pod chabrami, nawijają inne kolory strzępionej bibuły, kontynuując
aż do samego końca palmy, gdzie barwny pasek podklejają.
61
Palma jest gotowa, choć – w zależności od sprawności manualnej dzieci – można
zmniejszyć lub zwiększyć ilości materiałów czy kolorowych ozdobników. Jakiej wielko-
ści by nie była, będzie jedyna i niepowtarzalna.
15. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają palmy i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Mówią, która podoba
im się najbardziej i dlaczego, jakich materiałów i narzędzi użyły do jej wykonania.
• Dzieci zabierają palmy do domu lub palmy zostają wyeksponowane w klasie.
• Dzieci mówią, czego się dziś dowiedziały, czego się nauczyły, co sprawiło im największą
trudność, a co – największą przyjemność.
Zadanie domowe
Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, co mają zrobić na zadanie domowe.
• W domu na
karcie nr 31 (zad. 2. z portfolio)
dorysujcie brakującą część motyla. Pamiętajcie,
że skrzydła każdego owada są dokładnie takie same. Pokolorujcie motyla.
• Macie trzy dni, żeby nauczyć się na pamięć wierszyka, który dzisiaj mówiliście. Jako osoby
przedsiębiorcze, zaczniecie ćwiczyć recytację już dzisiaj, żeby na pewno zdążyć.
• Przynieście na jutro po dwa identyczne niewielkie przedmioty, np. dwa takie same guziki,
dwa podobne kasztany, dwa podobne kamyki.
Informacje dla nauczyciela
Od wieków zielona gałązka w tradycji i magicznych obrzędach wielu ludów była symbolem odra-
dzającego się życia i sił witalnych. Symbolizowała pożegnanie zimy i zwiastowała przebudzenie
przyrody.
Palma wielkanocna lub zastępująca ją gałązka wierzbowa jest tradycyjnym symbolem Niedzieli
Palmowej. Palma zawdzięcza ją przede wszystkim gałązkom wierzby. To właśnie wierzba słynie ze
swojej niewiarygodnej wręcz witalności. Bywa, że na polach leży jeszcze śnieg, a ona okrywa się
już zielonymi, delikatnymi listkami. Choć niepozorna z wyglądu, obdarzona jest niewyobrażalną
siłą. Czasami wydaje się, że nic już nie wskrzesi uciętej i uschniętej gałązki. Tymczasem wystarczy
włożyć ją do wody lub ziemi, a wkrótce z wdzięczności wypuszcza zielone listki czy korzenie. Nie
na darmo od wieków uznawano ją za roślinę „miłującą życie”.
W liturgii kościoła katolickiego palma jest pamiątką wjazdu Chrystusa do Jerozolimy, dokąd przy-
był wraz z uczniami na wiosenne Święto Paschy. Do dziś w tym dniu powszechnie święci się pal-
my, na pamiątkę gałęzi palmowych, które witający lud rzucał przed Jezusem wjeżdżającym na
ośle do miasta. Święcenie palm to najważniejsza uroczystość Niedzieli Palmowej.
Tradycja wykonywania palm zachowała się w różnych miejscach Polski, najbardziej znane są
w miejscowościach: Łyse, Lipnica Murowana, Tokarnia i Rabka. W zależności od regionu, palmy
różnią się wyglądem i techniką wykonania.
– Palma góralska wykonana jest z pęku witek wierzbowych, wiklinowych lub leszczynowych.
Zwieńczona jest czubem z bazi, jedliny, bibułkowych barwnych kwiatów i wstążek. Co roku takie
palmy prezentowane są podczas konkursu na najdłuższą i najpiękniejszą palmę organizowanym
w Lipnicy Murowanej.
– Palma kurpiowska powstaje z pnia ściętego drzewka (jodły lub świerka), oplecionego na całej dłu-
gości widłakiem, wrzosem, borówką, zdobionego kwiatami z bibuły i wstążkami. Czub drzewka
pozostawia się zielony.
– Palemka wileńska jest obecnie najczęściej święconą palmą wielkanocną. Niewielkich rozmiarów,
misternie upleciona z suszonych kwiatów, mchów i traw jest charakterystyczna dla okolic Wilna,
skąd przywędrowała do Polski kilka lat temu, od razu zyskując ogromną popularność.
– Palma śląska jest zupełnie inna od pozostałych święconych w Polsce palm. Skromna, w większości
zielona wiązanka z pięciu lub siedmiu rodzajów krzewów, związana rzemykiem z końskiego bicza.
Rośliny na palmę zbierano w lesie, na łące lub w ogrodzie. W palmie śląskiej najczęściej był: bez,
kalina, kruszyna, porzeczki, agrest, sosna turecka, jemioła, jałowiec, bagienko, wierzba, trzcina.
Nie zawierała dodatkowych ozdób.
(M. Szołtysek, Rok śląski, Wydawnictwo Śląskie ABC)
62
Z palmami wielkanocnymi wiąże się wiele ludowych zwyczajów i wierzeń:
– poświęcona palma chroni ludzi, zwierzęta, domy, pola przed czarami, ogniem i wszel-
kim złem,
– połykanie bazi zapobiega bólom gardła i głowy, a sproszkowane „kotki” dodawane do
naparów z ziół mają moc uzdrawiającą,
– bazie z poświęconej palmy zmieszane z ziarnem siewnym podłożone pod pierwszą za-
oraną skibę zapewnią urodzaj,
– krzyżyki z palmowych gałązek zatknięte w ziemię bronią pola przed gradobiciem
i burzami,
– poświęcone palmy wystawiane podczas burzy w oknie chronią dom przed piorunem,
– poświęconą palmą należy pokropić rodzinę, co zabezpieczy ją przed chorobami i gło-
dem,
– uderzenie dzieci witką z palmy zapewnia zdrowie,
– wysoka palma przyniesie jej twórcy długie i szczęśliwe życie,
– piękna palma sprawi, że dzieci będą dorodne.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Literowe zagadki
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie litery pisanej g, G. Utrwalenie kierunków przestrzennych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już drukowane litery G, g i F, f. Potraficie wymienić i opisać zwierzęta żyjące w ogro-
dzie. Umiecie układać zadania matematyczne.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– pisze litery G, g w liniaturze,
– rozpoznaje litery G, g wśród innych liter,
– wymyśla zagadki,
– doskonali analizę i syntezę wzrokowo-słuchową,
– czyta wyrazy i zdania,
– orientuje się na kartce papieru,
– rozróżnia kierunki: górny róg, lewa i prawa strona, nad, obok, w środku,
– uzupełnia elementy ilustracji według instrukcji podawanej przez nauczyciela.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie układali zagadki. Nauczycie się pisać litery G, g. Będzie-
cie układać zdania i je zapisywać. Będziecie planować, co trzeba zrobić, żeby pójść do kina.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– układać zagadki,
– prawidłowo pisać litery G, g,
– wyróżniać głoskę g w wyrazach,
– wykonywać pracę zgodnie z instrukcją,
– rozróżniać kierunki i położenia przedmiotów.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego ważne jest układanie i rozwiązywanie różnych zagadek?
• Dlaczego tak ważne jest planowanie i przewidywanie?
63
Środki dydaktyczne: Oto Ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 53,
plansza z literą G, g, karta spółgłosek i samogłosek, styro-
pianowe tacki z piaskiem lub kaszą, plastelina, nietoksyczny mazak lub naklejki z małymi
elementami, kartoniki z wyrazami: grabie, gęsi, gołąb, garnek, gumka, góralka, bałagan, nogi,
głowa, Grażyna, góra.
Przebieg zajęć
1. Poranne powitanie – zabawy wprowadzające.
• Dzieci chodzą po klasie, każde z własną
kartą nr 31 z porfolio.
Oglądają motyle naryso-
wane przez rówieśników. Odkładają karty.
• Chodzą po klasie w rytm muzyki i witają się z innymi dziećmi, podając sobie dłonie,
uderzając dłońmi o dłonie, dotykając się kolanami, barkami, czołami, łokciami.
• Dzieci stają w kręgu, odwracają się tak, aby jedno dziecko stało za drugim. Kiedy na-
uczyciel mówi, dzieci rysują na plecach innego dziecka:
Gorące słońce (rysują kółko) dziś w klasie świeci (rysują promienie, każda sylaba to pro-
mień), będą bawiły się w klasie dzieci (rysują różne wzorki) Będą biegały (przebiegają
palcami), podskakiwały (stukają), wiele malowały, rysowały oraz pisały (naśladują ruchy
wykonywane podczas tych czynności).
2. Zagadki i wierszyki – wyszukiwanie liter i głosek.
• Nauczyciel przygotowuje kartoniki z napisanymi wyrazami z literą g (grabie, gęsi, gołąb,
garnek, gumka, góralka, bałagan, nogi, głowa). Dzieci losują, po cichu odczytują i prezen-
tują rówieśnikom w formie zagadek, np. To narzędzie służy ogrodnikowi do usuwania li-
ści. Dziecko, które odgadło, wyklaskuje sylaby, wymienia głoski. Następne losuje kolejną
kartkę i prezentuje zagadkę, np. Mama gotuje w nim zupy. Nauczyciel pyta: Co wspólnego
mają wyrazy z zagadek? Dzieci ustalają, że we wszystkich wyrazach występuje litera g.
• Dzieci recytują wiersz
z ćw. pol.-społ. cz. 3, s. 37
, mówiąc go w różny sposób, np. bardzo
wolno, szeptem, rapując. Kiedy wymawiają słowo z głoską g, klaszczą w dłonie.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z wyrazami: Grażyna, góra. Dzieci wypowiada-
ją cały wyraz, wybrzmiewają sylaby i głoski, określają położenie głoski odpowiadają-
cej wprowadzanej literze. Podają przykłady wyrazów z taką samą głoską, jak w wyrazie
podstawowym oraz w śródgłosie i wygłosie.
3. Brzęczące gardła – ćwiczenia fonetyczne.
• Nauczyciel mówi: Przyłóżcie lekko dłoń do swojej krtani i wypowiadajcie bardzo powoli wy-
razy: gil, gaza. Co czujecie pod dłonią? Dzieci zauważają, że krtań drży. Nauczyciel zwraca
uwagę dzieciom, że kiedy mówimy słowa: śnieg, dźwig, głoska g na końcu wyrazu traci
dźwięczność. Przyłóżcie lekko dłoń do swojej krtani i wypowiadajcie wyrazy: „śnieg” – po-
tem „śniegi”. Co czujecie pod dłonią, wypowiadając te wyrazy? Dzieci zauważają, że krtań
jest w bezruchu, kiedy mówią śnieg, a drży, kiedy wypowiadają wyraz śniegi. Sprawdźcie,
co się dzieje w trakcie wypowiadania wyrazu „dźwig”?
• Dzieci układają model wyrazu góra z białych kartoników, zastępują znane głoski czer-
wonymi lub niebieskimi kartonikami. Określają, że g należy do spółgłosek i zastępują
biały kartonik niebieskim.
Logopeda radzi – głoski dźwięczne
Wyczucie dłonią drżenia wiązadeł głosowych nie jest proste. Trzeba położyć palce w dol-
nej części szyi, trochę przycisnąć i wypowiadać, np. w – f, g – k. Najlepiej jakby Państwo
najpierw sami poszukali miejsca położenia palców na szyi (w którym najlepiej wyczuwa-
cie drgania strun głosowych). Potem będzie łatwiej pomóc uczniom odnaleźć to miejsce.
4. Domek spółgłosek.
• Nauczyciel mówi: Wyjmijcie domki z samogłoskami i spółgłoskami
(portfolio nauczyciela
s. 5.)
Gdzie umieścimy głoskę g? Dzieci zapisują literę g w domku spółgłosek.
5. Nauka pisania liter G, g.
Nauczyciel demonstruje dzieciom litery pisane G, g. Następnie pisze je w powiększonej
liniaturze na tablicy. Dzieci obserwują sposób pisania liter, wypowiadają się na temat
ich kształtu, mówią do czego można je porównać, podają przykłady. Nauczyciel zwraca
dzieciom uwagę, że początek litery g przypomina o, a, d, lecz różni się wykończeniem
– litera „schodzi do piwnicy”. Dzieci kreślą literę G, g w powietrzu, na ławkach, piszą na
styropianowych tackach z piaskiem lub kaszą, wylepiają litery G, g z plasteliny.
6. Rozgrzewamy dłonie – ćwiczenia przygotowujące do pisania. Wykonanie leniwej
ósemki w powietrzu, lewą i prawą ręką.
• Nauczyciel mówi: Wyciągnijcie prawą rękę przed
siebie, ściśnijcie dłoń, a kciuk wyprostujcie, tak
aby patrzeć na paznokieć. Nauczyciel wcześniej
rysuje nietoksycznym flamastrem kropkę lub
przykleja naklejkę na kciuku każdego ucznia.
Trzymajcie głowę prosto i nieruchomo, ręką kre-
ślcie poziomą ósemkę, wodząc tylko oczami za
kropką na kciuku. Zakreślcie 6 ósemek. To samo
ćwiczenie dzieci wykonują lewą ręką.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 38. i wyko-
nują ćw. 1
. Wyjmują kredkę w ulubionym kolorze.
Rysują wielokrotnie leniwą ósemkę po śladach.
• Dzieci piszą w
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 38. w ćw.
2.
litery G, g, zwracając uwagę na właściwy kie-
runek pisania liter, najpierw po śladach, a po-
tem samodzielnie. Nauczyciel pisze na tablicy
połączenia g z innymi literami. Dzieci piszą
w ćwiczeniach wyrazy: góra, gra, gitara.
7. Literowe pomysły – układanie zdań.
• Nauczyciel prosi dzieci: Napiszcie na kartkach cztery różne poznane litery. Dzieci wstają,
chodzą po klasie i szukają dzieci, które mają takie same litery na kartkach (mogą też szu-
kać osób, które mają trzy lub dwie takie same litery). Dzieci łączą się w grupy i układają
zdania składające się z wyrazów zaczynających się literami, które dzieci mają zapisane,
np. g, s, w, k, Grażyna stała w kolejce.; k, c, m, d – Kot Czarek ma dom.
• Nauczyciel mówi: Jedno zdanie przez siebie wymyślone zapiszecie zaraz w zeszycie. O czym
trzeba pamiętać, pisząc zdanie? Dzieci przypominają, że zdanie zaczynamy wielką literą.
Co stawiamy na końcu zdania? Dzieci przypominają, że na końcu stawiamy kropkę, bądź
znak zapytania. Wielką literą piszemy także imiona. Jeżeli nie będziecie pewni, czy użyć li-
tery wielkiej czy małej, pytajcie. Dzieci piszą w zeszytach swoje zdania i je odczytują. Na-
uczyciel sprawdza poprawność zapisanych zdań.
Logopeda radzi – ćwiczenia językowe
Układanie zdań z wyrazów rozpoczynających się określoną literą to zadanie doskonalą-
ce słuch fonemowy, umiejętność budowania zdań, bogacące słownictwo, a więc sfery
bardzo ważne dla nabywania języka.
64
4. Domek spółgłosek.
• Nauczyciel mówi: Wyjmijcie domki z samogłoskami i spółgłoskami
(portfolio nauczyciela
s. 5.)
Gdzie umieścimy głoskę g? Dzieci zapisują literę g w domku spółgłosek.
5. Nauka pisania liter G, g.
Nauczyciel demonstruje dzieciom litery pisane G, g. Następnie pisze je w powiększonej
liniaturze na tablicy. Dzieci obserwują sposób pisania liter, wypowiadają się na temat
ich kształtu, mówią do czego można je porównać, podają przykłady. Nauczyciel zwraca
dzieciom uwagę, że początek litery g przypomina o, a, d, lecz różni się wykończeniem
– litera „schodzi do piwnicy”. Dzieci kreślą literę G, g w powietrzu, na ławkach, piszą na
styropianowych tackach z piaskiem lub kaszą, wylepiają litery G, g z plasteliny.
6. Rozgrzewamy dłonie – ćwiczenia przygotowujące do pisania. Wykonanie leniwej
ósemki w powietrzu, lewą i prawą ręką.
• Nauczyciel mówi: Wyciągnijcie prawą rękę przed
siebie, ściśnijcie dłoń, a kciuk wyprostujcie, tak
aby patrzeć na paznokieć. Nauczyciel wcześniej
rysuje nietoksycznym flamastrem kropkę lub
przykleja naklejkę na kciuku każdego ucznia.
Trzymajcie głowę prosto i nieruchomo, ręką kre-
ślcie poziomą ósemkę, wodząc tylko oczami za
kropką na kciuku. Zakreślcie 6 ósemek. To samo
ćwiczenie dzieci wykonują lewą ręką.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 38. i wyko-
nują ćw. 1
. Wyjmują kredkę w ulubionym kolorze.
Rysują wielokrotnie leniwą ósemkę po śladach.
• Dzieci piszą w
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 38. w ćw.
2.
litery G, g, zwracając uwagę na właściwy kie-
runek pisania liter, najpierw po śladach, a po-
tem samodzielnie. Nauczyciel pisze na tablicy
połączenia g z innymi literami. Dzieci piszą
w ćwiczeniach wyrazy: góra, gra, gitara.
7. Literowe pomysły – układanie zdań.
• Nauczyciel prosi dzieci: Napiszcie na kartkach cztery różne poznane litery. Dzieci wstają,
chodzą po klasie i szukają dzieci, które mają takie same litery na kartkach (mogą też szu-
kać osób, które mają trzy lub dwie takie same litery). Dzieci łączą się w grupy i układają
zdania składające się z wyrazów zaczynających się literami, które dzieci mają zapisane,
np. g, s, w, k, Grażyna stała w kolejce.; k, c, m, d – Kot Czarek ma dom.
• Nauczyciel mówi: Jedno zdanie przez siebie wymyślone zapiszecie zaraz w zeszycie. O czym
trzeba pamiętać, pisząc zdanie? Dzieci przypominają, że zdanie zaczynamy wielką literą.
Co stawiamy na końcu zdania? Dzieci przypominają, że na końcu stawiamy kropkę, bądź
znak zapytania. Wielką literą piszemy także imiona. Jeżeli nie będziecie pewni, czy użyć li-
tery wielkiej czy małej, pytajcie. Dzieci piszą w zeszytach swoje zdania i je odczytują. Na-
uczyciel sprawdza poprawność zapisanych zdań.
Logopeda radzi – ćwiczenia językowe
Układanie zdań z wyrazów rozpoczynających się określoną literą to zadanie doskonalą-
ce słuch fonemowy, umiejętność budowania zdań, bogacące słownictwo, a więc sfery
bardzo ważne dla nabywania języka.
65
8. Kompozycje obrazkowe – kształtowanie spostrzegawczości i pamięci.
Dzieci wyciągają przyniesione podwójne przedmioty. Nauczyciel dzieli dzieci na grupy
4-osobowe. Każda grupa staje przy jednym stoliku, na którym leżą dwie kartki formatu
A4. Dzieci rozdzielają swoje przedmioty na dwa identyczne zbiory: magazyn twórców
i magazyn odtwórców. Każda grupa bierze przedmioty z magazynu twórców i tworzy
z nich dowolną kompozycję, poprzez ułożenie ich na kartce. Następnie dzieci przecho-
dzą do stolika grupy sąsiedniej i dokładnie przyglądają się ich kompozycji. Zabierają
z magazynu odtwórców elementy i wracają do swojego stolika, by możliwie wiernie od-
tworzyć zobaczoną kompozycję. Dzieci porównują swoje kompozycje z odtworzonymi,
mówiąc o związkach przestrzennych, np. u nas szyszka jest niżej lub u was ta gumka jest
za bardzo w prawo.
9. Ogródek Natalii – dyktando matematyczne.
• Uzupełnijcie projekt ogródka Natalii. Słuchajcie uważnie poleceń. Powiem wam, co i gdzie
wkleicie. Nauczyciel czyta instrukcję
(ćw. mat.-przyr., s. 53.)
, a dzieci, zgodnie z usłysza-
nymi informacjami, wklejają elementy
(naklejka 9.)
do projektu ogródka Natalii.
• Gdzie na obrazku są elementy w kształcie koła, czyli okrągłe? Pokolorujcie je na niebiesko.
Ile jest elementów kwadratowych? Gdzie się znajdują? Pokolorujcie je na brązowo. Jakie
inne kształty widzicie w ogródku Natalii? Pokolorujcie je według własnego pomysłu.
• Ile rybek pływa w oczku wodnym Natalii? Chętne dzieci mogą również ułożyć zadanie do
ilustracji.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat tego, czego się dziś uczyły, czego się na-
uczyły, co im się podobało, co wydawało im się trudne.
Zadanie domowe
Nauczyciel poleca przynieść każdemu dziecku piłkę na kolejne zajęcia.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Wyprawa do kina
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie litery pisanej F, f. Wprowadzenie liczby 13 i jej zapisu
cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie już napisać litery G, g i ułożyć z nimi wyrazy oraz je zapisać. Umiecie układać
i rozwiązywać zagadki. Potraficie słuchać i wykonywać zadania zgodnie z instrukcją. Wiecie,
jak ważne jest planowanie przedsięwzięć.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozwiązuje zagadki,
– rozumie, co to znaczy być człowiekiem przedsiębiorczym,
– wypowiada się na podany temat,
– odpowiada na pytania dotyczące tekstu,
– rysuje po śladach,
– dokonuje podziału podanych wyrazów na sylaby i głoski,
– pisze litery F, f i ich połączenia z innymi literami,
– rozpoznaje litery F, f wśród innych liter,
– przelicza i dopełnia liczby w zakresie 13,
– zapisuje liczbę 13,
– zapisuje rozwiązanie zadania tekstowego za pomocą działania.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach dowiecie się, jaki pomysł miała Faustyna. Nauczycie się pisać litery
F i f . Będziecie liczyli i układali zadania tekstowe do ilustracji. Poznacie liczbę 13.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– poprawnie zapisać literę F, f,
– pisać po śladach,
– układać zadania z treścią,
– liczyć w zakresie 13,
– zapisywać liczbę 13.
Pytania kluczowe
• Od czego należy zaczynać każde przedsięwzięcie?
Środki dydaktyczne: Oto Ja – elementarz cz. 2, ćw. pol-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio – karty nr 32, piłki i kostki do gry dla każdego ucznia, klocki „liczby w kolorach”,
patyczki-liczmany, obręcze hula-hoop, duży arkusz papieru, kredki, kartki z 5 wazonami
i kwiatami, zestaw kartoników w kolorze niebieskim i żółtym z liczbami od 0 do 13, kartoniki
z obrazkami przedstawiającymi: fryzjera, firankę, fasolę, fotel, fajkę, fiołek, falę, literę F; kartki
z obrazkami przedstawiającymi: flet, fotel, golf, paragraf, żyrafę, cyfry.
Przebieg zajęć
1. Zabawy z piłką – dyktando ruchowe.
• Nauczyciel mówi instrukcję, a dzieci ją wykonują: Podnieś piłkę nad głowę, opuszczaj przed
sobą, połóż na podłodze przed sobą, kucnij. Podnieś piłkę nad głowę, wstań i trzymaj piłkę
z tyłu za głową, podnieś kolano prawej nogi w górę, a następnie postaw stopę na podłodze.
Podnieś kolano lewej nogi w górę, a następnie postaw stopę na podłodze.
2. Rymowane zagadki.
• Nauczyciel recytuje wiersz z literą f
(ćw. pol.-społ. cz. 3, s. 37, ćw. 3.).
Kiedy usłyszycie
głoskę f, podnieście piłki nad głowę.
• Nauczyciel przypina do tablicy obrazki przedstawiające desygnaty wyrazów z f. Czyta
dzieciom zagadki, dzieci odgadują i wyszukują odpowiedni obrazek.
W dłoni mam nożyce,
Pewnie wszyscy znacie bajkę,
gdy je sprytnie chwycę,
jak kot palił…
(fajkę)
uwinę się zgrabnie,
ostrzygę cię ładnie. (fryzjer)
Są kwiatki smutne, są też kwiatki wesołe,
a wśród wesołych ten fioletowy to… (fiołek)
Jaka to zasłonka,
co pokój chroni od słonka? (firanka)
Babcia w nim zasiada,
gdy ci bajkę opowiada. (fotel)
Zdobi działki i ogródki,
a w nazwie ma trzy nutki. (fasola)
W morzu nas powala.
To spieniona morska …
(fala)
66
– przelicza i dopełnia liczby w zakresie 13,
– zapisuje liczbę 13,
– zapisuje rozwiązanie zadania tekstowego za pomocą działania.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach dowiecie się, jaki pomysł miała Faustyna. Nauczycie się pisać litery
F i f . Będziecie liczyli i układali zadania tekstowe do ilustracji. Poznacie liczbę 13.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– poprawnie zapisać literę F, f,
– pisać po śladach,
– układać zadania z treścią,
– liczyć w zakresie 13,
– zapisywać liczbę 13.
Pytania kluczowe
• Od czego należy zaczynać każde przedsięwzięcie?
Środki dydaktyczne: Oto Ja – elementarz cz. 2, ćw. pol-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio – karty nr 32, piłki i kostki do gry dla każdego ucznia, klocki „liczby w kolorach”,
patyczki-liczmany, obręcze hula-hoop, duży arkusz papieru, kredki, kartki z 5 wazonami
i kwiatami, zestaw kartoników w kolorze niebieskim i żółtym z liczbami od 0 do 13, kartoniki
z obrazkami przedstawiającymi: fryzjera, firankę, fasolę, fotel, fajkę, fiołek, falę, literę F; kartki
z obrazkami przedstawiającymi: flet, fotel, golf, paragraf, żyrafę, cyfry.
Przebieg zajęć
1. Zabawy z piłką – dyktando ruchowe.
• Nauczyciel mówi instrukcję, a dzieci ją wykonują: Podnieś piłkę nad głowę, opuszczaj przed
sobą, połóż na podłodze przed sobą, kucnij. Podnieś piłkę nad głowę, wstań i trzymaj piłkę
z tyłu za głową, podnieś kolano prawej nogi w górę, a następnie postaw stopę na podłodze.
Podnieś kolano lewej nogi w górę, a następnie postaw stopę na podłodze.
2. Rymowane zagadki.
• Nauczyciel recytuje wiersz z literą f
(ćw. pol.-społ. cz. 3, s. 37, ćw. 3.).
Kiedy usłyszycie
głoskę f, podnieście piłki nad głowę.
• Nauczyciel przypina do tablicy obrazki przedstawiające desygnaty wyrazów z f. Czyta
dzieciom zagadki, dzieci odgadują i wyszukują odpowiedni obrazek.
W dłoni mam nożyce,
Pewnie wszyscy znacie bajkę,
gdy je sprytnie chwycę,
jak kot palił…
(fajkę)
uwinę się zgrabnie,
ostrzygę cię ładnie. (fryzjer)
Są kwiatki smutne, są też kwiatki wesołe,
a wśród wesołych ten fioletowy to… (fiołek)
Jaka to zasłonka,
co pokój chroni od słonka? (firanka)
Babcia w nim zasiada,
gdy ci bajkę opowiada. (fotel)
Zdobi działki i ogródki,
a w nazwie ma trzy nutki. (fasola)
W morzu nas powala.
To spieniona morska …
(fala)
67
Ma mnie foka i fasola.
Ma mnie Filip, nie ma Ola.
W dal mnie niesie rzeczna fala,
z dymem fajki się wypalam.
Bywam w harfie, no i flecie.
Kim ja jestem? Czy już wiecie? (F )
(M. Brudzewska)
3. Detektywi na start – wyszukiwanie wyrazów z f.
• Nauczyciel mówi: Świetnie poradziliście sobie z zagadkami. Ciekawa jestem, czy potraficie
wytropić wyrazy z f w podręczniku. Otwórzcie elementarz na stronie 43. Wykonamy zada-
nie drugie. Dzieci wyszukują wyrazy i je odczytują.
• Nauczyciel prosi: Przeczytajcie wyrazy zaczynające się małą literą f. Przeczytajcie wyrazy, któ-
re zapisane są wielką literą F. Czy potraficie podać inne wyrazy zaczynające się wielką literą?
Nauczyciel czyta tekst z
elementarza (s. 43., zad. 2.)
. Rozmawia z dziećmi na temat wysłu-
chanego opowiadania. Z kim rozmawiała dziewczynka i o czym? Jak nazywa się rozmowa
dwóch osób? Dzieci odpowiadają, że jest to dialog. Czytają tekst z podziałem na role.
• Rozmowa z dziećmi: Po co Faustynie firma? Jaki pomysł miała Faustyna? Czym może się
zajmować firma? Kto zakłada firmę? Co musi zrobić dziewczynka, aby w jej pokoju mogła
być firma? Jakie jest już wyposażenie firmy Faustyny? Co musi być w biurze firmy? Wyszu-
kajcie odpowiedni fragment tekstu i go odczytajcie.
• Dzieci wybierają z tablicy obrazki, których nazwy wystąpiły w czytanym tekście (fotel, fi-
ranka). Wskazują, ile sylab jest w wyrazie fotel, ile jest w nim głosek. Tak samo w wyrazach
Faustyna, firanka – wskazują, ile jest sylab i ile głosek. Rysują w zeszycie tyle kół, ile jest
głosek w wyrazie fotel. Wymieniają głoski, liczą, ile jest samogłosek. Odkrywają, że głoska
f jest spółgłoską. Kolorują koła: samogłoski na czerwono, spółgłoski na niebiesko.
4. Portfelik – ćwiczenie grafomotoryczne.
Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 39.
Ry-
sują po śladach kształt portfela, nie odrywając
kredki od papieru, zgodnie z kierunkiem strzałki.
5. Pisanie liter F, f – na tablicy, bez liniatury
i w liniaturze.
• Nauczyciel pokazuje kierunek pisania. Dzieci
analizują kształt litery F wielkiej i f małej. Na-
uczyciel zwraca uwagę, gdzie należy rozpocząć
pisanie litery, w ilu linijkach należy ją zapisać.
Jaką literę przypomina wielkie F? Dzieci zauwa-
żają, że jest podobna do wielkiej litery T.
• Dzieci kreślą litery w powietrzu, na dużych
kartkach kolorowymi kredkami, po śladach
w powiększonej liniaturze. Następnie piszą lite-
ry ołówkiem po śladach i samodzielnie.
• Dzieci otrzymują kartkę z domkami: samogło-
ski i spółgłoski. Wpisują literę f do domku spół-
głosek.
• Dzieci otrzymują kartki z obrazkami przedstawiającymi: flet, fotel, golf, paragraf, żyrafę,
cyfry. Dokonują analizy głoskowo-sylabowej tych wyrazów. Wklejają obrazki do zeszytu
i je podpisują.
6. Co to znaczy przedsiębiorczość?
• Nauczyciel nawiązuje do poznanych wcześniej przedsiębiorczych dziewczynek: Pa-
miętacie Grażynę i Faustynę, które okazały się przedsiębiorcze? Miały pomysł i potrafiły tak
wszystko zorganizować, żeby pomysł zrealizować i żeby całe przedsięwzięcie się udało.
• Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy przedsięwziąć, przedsiębrać i głośno je wymawia. Pod
nimi pisze te same wyrazy podzielone na sylaby przed-się-wziąć, przed-się-brać i głośno je
wymawia z wyraźnym podziałem na sylaby. Dzieci powtarzają głośno za nauczycielem.
• Nauczyciel pyta: Jakie znacie słowa spokrewnione z tymi na tablicy? (przedsiębiorca,
przedsiębiorstwo, przedsięwzięcie) Skąd takie dziwne słowo: przed-się-wziąć? Przed-się-
-wziąć, czyli wziąć przed siebie. Na przykład trzeba wykonać jakieś zadanie. Bierzemy to
zadanie, albo jakiś cel, i stawiamy go przed sobą. Czy można sobie postawić zadanie lub
cel za sobą? Czy wtedy będzie go widać? Gdzie zatem trzeba mieć cel? Dzieci ustalają, że
przed sobą. Nie można celu tracić z …? (z oczu). Postawmy sobie jakiś cel i zaplanujmy całe
przedsięwzięcie.
7. Projekt KINO – etap I.
• Nauczyciel pyta dzieci: Kto z was lubi chodzić do kina? Pisze na górze powieszonego
wcześniej dużego arkusza papieru tytuł: Projekt KINO. Czy możecie pójść do kina zawsze
wtedy, kiedy macie ochotę? Dlaczego? Dzieci wymieniają powody, np: nikt z dorosłych
nie ma czasu, mam być w domu i się uczyć, kino kosztuje, film jest nieodpowiedni, seans
jest za późno itd. Co robicie, żeby pokonać te przeszkody? Czy płaczecie tak długo, aż ktoś
się zlituje? Czy robicie coś innego? Przypomnijcie sobie i zgłaszajcie propozycje. Pomysły
będziemy zapisywać tak, żeby je wszystkie widzieć. Dzieci podają różne sposoby poko-
nywania przeszkód w realizacji pomysłu pójścia do kina. Nauczyciel lub chętne dziecko
zapisuje skrótowo lub ideograficznie podawane pomysły na arkuszu.
• Co można wcześniej przygotować samodzielnie, zanim się przedstawi projekt wyjścia do
kina komuś z dorosłych? Takie przygotowanie ma przekonać, że dokładnie wiecie, o co
wam chodzi i naprawdę wam zależy. Dzieci podają pomysły. Nauczyciel pytaniami na-
prowadza dzieci na odpowiednie czynności przygotowawcze: Czy dobrze jest dokładnie
wiedzieć, jaki film chcecie obejrzeć? Jaki ma tytuł? O czym jest? Czy ktoś, komu zależy, wie
dlaczego warto ten film obejrzeć? Czy powód „bo ten film jest fajny” kogokolwiek przeko-
na? Gdzie sprawdzić, w którym kinie i o jakich godzinach jest wyświetlany? Jak się dowie-
dzieć, ile kosztuje bilet normalny, a ile ulgowy? Czy można stwierdzić, o której się kończy?
Czy można ustalić, o której nastąpiłby powrót do domu? Nauczyciel skrótowo zapisuje na
arkuszu zaproponowane przez dzieci czynności przygotowawcze.
• Mamy już wstępnie opracowany pierwszy, bardzo ważny etap Projektu KINO! W domu za-
stanówcie się jeszcze nad naszym projektem. Może coś pominęliśmy na tym pierwszym eta-
pie. Zawsze możemy nasz projekt ulepszyć!
8. Pojedynek piratów – ćwiczenia w liczeniu.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom: Czy przy planowaniu przedsięwzięć przydaje się znajomość
liczb? Dlatego będziemy poznawać kolejne liczby, aby już niebawem każde z was umiało
samodzielnie, bez trudu obliczać wszystko, czego potrzebuje. Będziecie umieli obliczyć na
przykład, ile – znając oczywiście ceny – trzeba pieniędzy, żeby do kina poszły dwie dorosłe
osoby i dwoje dzieci.
• Dzieci dobierają się parami. Każde dziecko ma kostkę do gry. Rzucają nimi i odczytują
ilość wyrzuconych oczek. Porównują, kto ma więcej i o ile. Podają sumę oczek na obu
kostkach. Zapisują działania na kartkach. Nauczyciel sprawdza poprawność wykona-
nych obliczeń. Pary prezentują najwyższy wynik.
68
6. Co to znaczy przedsiębiorczość?
• Nauczyciel nawiązuje do poznanych wcześniej przedsiębiorczych dziewczynek: Pa-
miętacie Grażynę i Faustynę, które okazały się przedsiębiorcze? Miały pomysł i potrafiły tak
wszystko zorganizować, żeby pomysł zrealizować i żeby całe przedsięwzięcie się udało.
• Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy przedsięwziąć, przedsiębrać i głośno je wymawia. Pod
nimi pisze te same wyrazy podzielone na sylaby przed-się-wziąć, przed-się-brać i głośno je
wymawia z wyraźnym podziałem na sylaby. Dzieci powtarzają głośno za nauczycielem.
• Nauczyciel pyta: Jakie znacie słowa spokrewnione z tymi na tablicy? (przedsiębiorca,
przedsiębiorstwo, przedsięwzięcie) Skąd takie dziwne słowo: przed-się-wziąć? Przed-się-
-wziąć, czyli wziąć przed siebie. Na przykład trzeba wykonać jakieś zadanie. Bierzemy to
zadanie, albo jakiś cel, i stawiamy go przed sobą. Czy można sobie postawić zadanie lub
cel za sobą? Czy wtedy będzie go widać? Gdzie zatem trzeba mieć cel? Dzieci ustalają, że
przed sobą. Nie można celu tracić z …? (z oczu). Postawmy sobie jakiś cel i zaplanujmy całe
przedsięwzięcie.
7. Projekt KINO – etap I.
• Nauczyciel pyta dzieci: Kto z was lubi chodzić do kina? Pisze na górze powieszonego
wcześniej dużego arkusza papieru tytuł: Projekt KINO. Czy możecie pójść do kina zawsze
wtedy, kiedy macie ochotę? Dlaczego? Dzieci wymieniają powody, np: nikt z dorosłych
nie ma czasu, mam być w domu i się uczyć, kino kosztuje, film jest nieodpowiedni, seans
jest za późno itd. Co robicie, żeby pokonać te przeszkody? Czy płaczecie tak długo, aż ktoś
się zlituje? Czy robicie coś innego? Przypomnijcie sobie i zgłaszajcie propozycje. Pomysły
będziemy zapisywać tak, żeby je wszystkie widzieć. Dzieci podają różne sposoby poko-
nywania przeszkód w realizacji pomysłu pójścia do kina. Nauczyciel lub chętne dziecko
zapisuje skrótowo lub ideograficznie podawane pomysły na arkuszu.
• Co można wcześniej przygotować samodzielnie, zanim się przedstawi projekt wyjścia do
kina komuś z dorosłych? Takie przygotowanie ma przekonać, że dokładnie wiecie, o co
wam chodzi i naprawdę wam zależy. Dzieci podają pomysły. Nauczyciel pytaniami na-
prowadza dzieci na odpowiednie czynności przygotowawcze: Czy dobrze jest dokładnie
wiedzieć, jaki film chcecie obejrzeć? Jaki ma tytuł? O czym jest? Czy ktoś, komu zależy, wie
dlaczego warto ten film obejrzeć? Czy powód „bo ten film jest fajny” kogokolwiek przeko-
na? Gdzie sprawdzić, w którym kinie i o jakich godzinach jest wyświetlany? Jak się dowie-
dzieć, ile kosztuje bilet normalny, a ile ulgowy? Czy można stwierdzić, o której się kończy?
Czy można ustalić, o której nastąpiłby powrót do domu? Nauczyciel skrótowo zapisuje na
arkuszu zaproponowane przez dzieci czynności przygotowawcze.
• Mamy już wstępnie opracowany pierwszy, bardzo ważny etap Projektu KINO! W domu za-
stanówcie się jeszcze nad naszym projektem. Może coś pominęliśmy na tym pierwszym eta-
pie. Zawsze możemy nasz projekt ulepszyć!
8. Pojedynek piratów – ćwiczenia w liczeniu.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom: Czy przy planowaniu przedsięwzięć przydaje się znajomość
liczb? Dlatego będziemy poznawać kolejne liczby, aby już niebawem każde z was umiało
samodzielnie, bez trudu obliczać wszystko, czego potrzebuje. Będziecie umieli obliczyć na
przykład, ile – znając oczywiście ceny – trzeba pieniędzy, żeby do kina poszły dwie dorosłe
osoby i dwoje dzieci.
• Dzieci dobierają się parami. Każde dziecko ma kostkę do gry. Rzucają nimi i odczytują
ilość wyrzuconych oczek. Porównują, kto ma więcej i o ile. Podają sumę oczek na obu
kostkach. Zapisują działania na kartkach. Nauczyciel sprawdza poprawność wykona-
nych obliczeń. Pary prezentują najwyższy wynik.
69
9. Gościnna firma – ćwiczenia w liczeniu i porównywaniu.
• Nauczyciel przypina na tablicy dużą ilustrację przedstawiającą dwa zbiory: w jednym są
ludzie (13), a w drugim fotele (12). Opisuje sytuację: W firmie stały fotele. Przyszli do niej
klienci. Pracownicy zastanawiali się, czy dla wszystkich klientów wystarczy foteli. Pomóżcie
sprawdzić (bez liczenia), czy wystarczy foteli dla wszystkich klientów. Jak to można zrobić?
Czego jest więcej (mniej)? O ile? Ile jest foteli? Podpiszcie. Co zrobić, żeby wszyscy klienci
usiedli? Propozycja: dostawić jeden fotel. Jedno z dzieci dorysowuje brakujący fotel.
Inne dziecko zapisuje liczbę dostawionych fote-
li, czyli 1. Ile jest teraz foteli? Ilu jest klientów? Czy
teraz na pewno jest tyle samo foteli co klientów?
10. Liczba 13, jej zapis cyfrowy i własności.
• Nauczyciel pokazuje planszę z liczbą 13. De-
monstruje na tablicy sposób napisania 13,
zwracając uwagę w szczególności na właściwą
odległość pomiędzy cyframi. Dzieci kreślą cyfrę
13 w powietrzu, piszą palcem na ławce. Zapisu-
ją ołówkiem w kratkach w
ćw. mat.-przyr. cz. 3,
s. 54., ćw. 2.
• Co siedzi w trzynastce? Aspekt algebraiczny
liczby.
Każde dziecko odlicza i kładzie przed sobą na
ławce 13 patyczków. Rozłóżcie patyczki na dwie
grupy, w dowolny sposób. Po wykonaniu polece-
nia dzieci prezentują swoje rozkłady. Który roz-
kład jest, waszym zdaniem, najlepszy? Dlaczego?
Nauczyciel chwali dzieci za rożne rozkłady i wyjaśnia, że wszystkie rozkłady są równie
dobre i każdy rozkład może się przydać. Czy można rozłożyć 13 patyczków na dwie równe
grupy? Czy można 13 patyczków ułożyć w równe pary?
• Dzieci układają z klocków „liczby w kolorach” liczbę 13, używając dwóch klocków. Chęt-
ne dzieci mówią, z jakich klocków ułożyły liczbę 13.
• Który z kolei? Aspekt porządkowy liczby.
Nauczyciel prosi na środek klasy 6 chłopców oraz 7 dziewczynek. Mówi im, aby się ustawili
w szeregu. Ile jest dzieci na środku klasy? Policzcie od strony lewej do prawej i odwrotnie. Która
z kolei jest np. Zosia, licząc od lewej strony? Kto jest pierwszy? Jaki numer ma dziecko, które
jest ostatnie? Czyli jest które? (jest trzynaste). Kto na klasowej liście obecności jest trzynasty?
• Aspekt miarowy liczby.
Połączcie ze sobą klocek pomarańczowy (10) i jasnozielony lub niebieski (3). Jakie imiona
mają te klocki? Ile białych klocków potrzeba, aby zmierzyć długość połączonych klocków –
pomarańczowego i jasnozielonego? Ułóżcie dywanik liczbowy z liczbą 13.
• Dopełnianie do 13.
Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z 5 wazonami, w których są kwiaty (np. 10, 8, 11, 9,
12) i mówi: Policzcie, ile jest kwiatków w każdym wazonie. Dorysujcie tyle kwiatków, aby
w każdym wazonie było ich 13.
11. Matematyczne zabawy.
• Biegające liczby.
– Dzieci biegają po sali przy włączonej muzyce. Każde dziecko ma przypięty kartonik
z liczbą od 0 do 13. Na podłodze są położone obręcze hula-hoop. Nauczyciel mówi, że
każda obręcz ma wartość 13 i jest domem dla innych trzech liczb. Kiedy muzyka milk-
nie, dzieci dobierają się trójkami i wchodzą do obręczy. Dzieci uzasadniają swój wybór.
• W szeregu zbiórka.
– Nauczyciel przygotowuje kartoniki z liczbami od 0 do 13 w dwóch kompletach, np. na
żółtych i niebieskich kartkach. Przy włączonej muzyce dzieci biegają po sali. Każde dziec-
ko ma przypięty kartonik z liczbą od 0 do 13. Kiedy muzyka cichnie, dzieci ustawiają się
w kolejności od największej do najmniejszej liczby (oddzielnie dzieci z żółtymi kartkami,
oddzielnie z niebieskimi).
12. Liczbowe kwiatki.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 32.
Przyjrzyjcie się kwiatkom. Odczytajcie liczby
wpisane w kwiatki. Czy któraś liczba się powtarza? W ilu jest kwiatkach? Otoczcie pętlą jedną
z podwojonych liczb. Jeżeli macie wybór, otoczcie pętlą liczbę w kwiatku już pokolorowa-
nym. Połączcie niebieskimi strzałkami liczby nieotoczone pętlą na kwiatkach od najwięk-
szej do najmniejszej. Pokolorujcie co drugi kwiatek, zaczynając od kwiatka z liczbą 2. Do
pierwszego okienka wpiszcie liczbę kwiatków pokolorowanych i nieotoczonych pętlą. Do
okienka poniżej wpiszcie liczbę kwiatków niepokolorowanych i nieotoczonych pętlą.
• Które kwiatki wydają się wam spokrewnione ze sobą? Które są podobne do siebie? Połączcie
w pary kwiatki podobne do siebie. Czy wszystkie kwiatki można połączyć w pary? Wybierz-
cie jedną parę kwiatków najbardziej podobnych do siebie i powiedzcie, w czym są do siebie
podobne, a czym się jednak różnią.
13. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel rozpoczyna zdania, a uczniowie kończą:
Na dzisiejszych zajęciach najbardziej podobało mi się …
Dzisiaj poznałem/poznałam …
Zadanie domowe
W domu zróbcie
zdanie 1. ze strony 54. w ćw. mat-przyr
. Zadanie będzie łatwe dla każde-
go, kto dzisiaj uczestniczył aktywnie w zajęciach. Poza tym zastanówcie się nad Projektem
KINO. Na pewno przyjdą wam do głowy kolejne pomysły.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Przedsiębiorcze dzieci
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. matem.)
Zapis w dzienniku: Jak być przedsiębiorczy? – kiermasz pomysłów. Wprowadzenie liczby
14 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie już, od czego należy zaczynać przedsięwzięcie. Znacie głoskę i litery F i f, umiecie je
napisać. Znacie liczbę 13.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wypowiada się na podany temat,
– wygłasza z pamięci krótki wiersz,
– układa i pisze zdania z rozsypanek,
– rozwiązuje rebusy,
– pisze poznane litery w wyrazach i zdaniach,
– rozróżnia kształty poznanych liter,
– umie dostosować ton głosu do sytuacji,
70
każda obręcz ma wartość 13 i jest domem dla innych trzech liczb. Kiedy muzyka milk-
nie, dzieci dobierają się trójkami i wchodzą do obręczy. Dzieci uzasadniają swój wybór.
• W szeregu zbiórka.
– Nauczyciel przygotowuje kartoniki z liczbami od 0 do 13 w dwóch kompletach, np. na
żółtych i niebieskich kartkach. Przy włączonej muzyce dzieci biegają po sali. Każde dziec-
ko ma przypięty kartonik z liczbą od 0 do 13. Kiedy muzyka cichnie, dzieci ustawiają się
w kolejności od największej do najmniejszej liczby (oddzielnie dzieci z żółtymi kartkami,
oddzielnie z niebieskimi).
12. Liczbowe kwiatki.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 32.
Przyjrzyjcie się kwiatkom. Odczytajcie liczby
wpisane w kwiatki. Czy któraś liczba się powtarza? W ilu jest kwiatkach? Otoczcie pętlą jedną
z podwojonych liczb. Jeżeli macie wybór, otoczcie pętlą liczbę w kwiatku już pokolorowa-
nym. Połączcie niebieskimi strzałkami liczby nieotoczone pętlą na kwiatkach od najwięk-
szej do najmniejszej. Pokolorujcie co drugi kwiatek, zaczynając od kwiatka z liczbą 2. Do
pierwszego okienka wpiszcie liczbę kwiatków pokolorowanych i nieotoczonych pętlą. Do
okienka poniżej wpiszcie liczbę kwiatków niepokolorowanych i nieotoczonych pętlą.
• Które kwiatki wydają się wam spokrewnione ze sobą? Które są podobne do siebie? Połączcie
w pary kwiatki podobne do siebie. Czy wszystkie kwiatki można połączyć w pary? Wybierz-
cie jedną parę kwiatków najbardziej podobnych do siebie i powiedzcie, w czym są do siebie
podobne, a czym się jednak różnią.
13. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel rozpoczyna zdania, a uczniowie kończą:
Na dzisiejszych zajęciach najbardziej podobało mi się …
Dzisiaj poznałem/poznałam …
Zadanie domowe
W domu zróbcie
zdanie 1. ze strony 54. w ćw. mat-przyr
. Zadanie będzie łatwe dla każde-
go, kto dzisiaj uczestniczył aktywnie w zajęciach. Poza tym zastanówcie się nad Projektem
KINO. Na pewno przyjdą wam do głowy kolejne pomysły.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Przedsiębiorcze dzieci
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. matem.)
Zapis w dzienniku: Jak być przedsiębiorczy? – kiermasz pomysłów. Wprowadzenie liczby
14 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie już, od czego należy zaczynać przedsięwzięcie. Znacie głoskę i litery F i f, umiecie je
napisać. Znacie liczbę 13.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wypowiada się na podany temat,
– wygłasza z pamięci krótki wiersz,
– układa i pisze zdania z rozsypanek,
– rozwiązuje rebusy,
– pisze poznane litery w wyrazach i zdaniach,
– rozróżnia kształty poznanych liter,
– umie dostosować ton głosu do sytuacji,
71
– zapisuje liczbę 14,
– przelicza elementy w zakresie 14,
– rozumie pojęcia dziesiątka i jedność,
– potrafi planować przedsięwzięcie.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach dokończycie Projekt KINO. Poznacie liczbę 14. Będziecie rozwiązy-
wali rebusy i pisali wyrazy z literami G, g, F, f.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– liczyć w zakresie 14,
– układać zdania do podanego zestawu liter,
– układać i zapisywać zdania z literami G, g, F, f.
Pytania kluczowe
• Jakie czynności trzeba wykonać, podejmując każde przedsięwzięcie?
Środki dydaktyczne: Oto Ja – ćw. pol-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4, portfolio ucznia
– karty nr 29 i 30,
teczka dodatkowa – Karty kreatywne – bilet do wartości AKTYWNOŚĆ
I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ, arkusz Projekt KINO, papierowe słońce.
Przebieg zajęć
1. Słońce wschodzi – zabawa wprowadzająca.
Nauczyciel trzyma model słońca za plecami. Dzieci „śpią” na ławkach, na dywanie, krze-
słach, podłodze. Gdy słońce się pojawia, szybko wstają i biegają po klasie. Gdy słońce się
chowa, wracają na miejsce i „zasypiają”.
2. Wyszukiwanie w tekście liter f, F, g, G – ćwiczenie spostrzegawczości.
• Nauczyciel opowiada: Mówiliśmy wczoraj, że cel stawiamy przed sobą i że nie można go
tracić z oczu. Czy można jednak zapomnieć o tym, co ma się już za sobą? Czy trzeba wie-
dzieć, co się już zrobiło wcześniej? Na przykład poznanie kolejnej litery to także wasze przed-
sięwzięcie. Jeżeli poznanie litery f było udanym przedsięwzięciem, z łatwością możecie się
o tym przekonać. Wyjmijcie z
portfolio kartę nr 29
i ułóżcie zdania z rozsypanek. Napiszcie,
co robią różne dzieci.
• Ile wyrazów mają poszczególne zdania? Ile wyrazów ma najdłuższe zdanie? Ile wyrazów
razem mają zdania pierwsze i trzecie? Ułóżcie jeszcze jedno zdanie i zbudujcie z niego rebus.
• W swoich zdaniach podkreślcie wszystkie litery f, F na zielono, a wszystkie litery g, G – na
niebiesko. Otoczcie pętlami imiona dzieci. Ile liter podkreśliliście na zielono? Jeżeli któreś
z dzieci poda liczbę różną od 4: Policz jeszcze raz. A ile liter podkreśliliście na niebiesko?
Jeżeli któreś z dzieci poda liczbę różną od 2: Policz jeszcze raz. Zatem dwa przedsięwzię-
cia – jedno polegające na poznaniu litery f, a drugie polegające na poznaniu litery g – były
udane!
• Pokolorujcie obrazek, który pasuje do drugiego zdania
(portfolio ucznia – karta nr 29 ćw. 2.)
.
• Literowe pomysły. Nauczyciel prosi dzieci: Napiszcie na kartkach cztery różne poznane
litery. Dzieci wstają, chodzą po klasie i szukają dzieci, które mają takie same litery na
kartkach (mogą też szukać osób, które mają trzy lub dwie takie same litery). Dzieci łączą
się w grupy i układają zdania zaczynające się literami, jakie dzieci mają zapisane, np.: f, l,
a, p, Faustyna lubi atrakcyjnego Pawła; c, k, m, g – Cezary krzyczy: Mam gumkę!
3. Rysowane wierszyki – recytacja wiersza.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytanie: Skąd pochodzi następujący fragment: „Gąski gęgają,
gospodarz liście sprząta grabiami?” Dzieci stwierdzają, że z wierszyka o literze g. Powiedz-
cie, co jest przed słowami: „Mieszka w fontannie, w futra się ubiera”. Dzieci przypominają
sobie, że chodzi o początek wierszyka brzmiący: F to fascynująca litera. Kto potrafi wyre-
cytować cały wierszyk o literze f? Chętne dzieci recytują wierszyk. Narysujcie ilustrację do
tego wierszyka, którego nauczyło się na pamięć. Dzieci robią ilustrację do wierszyka.
4. Projekt KINO – etap II.
• Nauczyciel zawiesza wykonany wczoraj arkusz Projekt KINO. Czy zastanawialiście się nad
naszym projektem? Czy ktoś ma jakiś pomysł, który można od razu dopisać? Nauczyciel
dopisuje ewentualne pomysły na arkuszu, wszystkie pomysły obejmuje w prostokąt
i oznacza go literą P. Oto jest pierwszy, przygotowawczy etap projektu KINO. To wszystko
powinien zrobić każdy, kto chce pokazać, że mu zależy. Co zrobić, aby o niczym nie zapo-
mnieć? Najlepiej mieć wszystkie zdobyte informacje zanotowane na kartce. Oczywiście naj-
pierw trzeba umieć pisać! Kto ma projekt zapisany na papierze, tego traktuje się poważnie.
Sami się o tym przekonacie! Ale to nie koniec.
• Kto z was był ostatnio w jakimś darmowym kinie? Skoro za kino trzeba zapłacić, najpierw
trzeba zdobyć…? Dzieci odpowiadają, że trzeba zdobyć pieniądze. Co można zrobić, co
zaproponować, co obiecać, żeby dostać pieniądze za coś, a nie za nic? Dzieci przedstawiają
swoje pomysły (np. pomogę mamie w pracach domowych), nauczyciel zapisuje je skró-
towo na arkuszu. Na koniec otacza pomysły prostokątem i oznacza go literą F. Teraz
mamy już opracowane finansowanie projektu, czyli wiemy, jak zdobyć pieniądze na jego
realizację.
• Czy projekt można już przedstawić dorosłym? Czy umiecie przewidzieć przeszkody, jakie
jeszcze mogą się pojawić? Co jest lepsze: być zaskoczonym niespodziewaną trudnością, czy
być na nią przygotowanym? Zapiszmy przeszkody, jakie mogą się pojawić. Dzieci przed-
stawiają różne możliwe przeszkody i sposoby ich przezwyciężenia, np. przeszkoda „naj-
pierw musisz odrobić lekcje” – jej usunięcie „lekcje już odrobione”. Typowe przeszkody
i sposoby ich pokonania nauczyciel skrótowo zapisuje na arkuszu. Otacza je prostoką-
tem i oznacza literą T. Człowiek przedsiębiorczy musi przewidywać możliwe trudności i być
na nie przygotowanym, czyli musi być przewidujący!
5. Stop klatka – zabawa orientacyjno-ruchowa.
• Wszystkie dzieci wstają. Nauczyciel wydaje polecenia: Zróbcie dwa kroki do przodu, trzy
do tyłu, ręce w górę, na boki, do tyłu – klaśnięcie, do przodu – klaśnięcie. Zwrot w prawo
i pięć kroków do przodu, zwrot w lewo i dwa kroki do przodu. Dwa obroty wokół własnej
osi w lewo i trzy w prawo itp. Dzieci dokładnie wykonują polecenia i obserwują, czy inne
dzieci wykonują to samo. Jeżeli ktoś się pomyli, dzieci wołają „STOP KLATKA” i wszyscy
nieruchomieją. Nauczyciel powtarza ostatnie polecenie i zabawa toczy się dalej.
6. Napisane i powiedziane – zdanie a wypowiedź.
• Nauczyciel opowiada: Niemal każde zadanie jest przedsięwzięciem i wymaga planowania.
Na przykład, jadąc na wycieczkę, trzeba spakować właściwe rzeczy, czyli musimy zabrać
to, co może być konieczne, i nie możemy pakować tego, co będzie zbędne. Podajcie jakieś
inne przykłady przedsięwzięć. A kto poda przykład przedsięwzięcia nieudanego, ponieważ
ktoś nie zebrał informacji i niczego nie zaplanował? Dzieci wypowiadają się swobodnie na
temat różnych przedsięwzięć, udanych i nieudanych, oraz przyczyn porażek.
72
3. Rysowane wierszyki – recytacja wiersza.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytanie: Skąd pochodzi następujący fragment: „Gąski gęgają,
gospodarz liście sprząta grabiami?” Dzieci stwierdzają, że z wierszyka o literze g. Powiedz-
cie, co jest przed słowami: „Mieszka w fontannie, w futra się ubiera”. Dzieci przypominają
sobie, że chodzi o początek wierszyka brzmiący: F to fascynująca litera. Kto potrafi wyre-
cytować cały wierszyk o literze f? Chętne dzieci recytują wierszyk. Narysujcie ilustrację do
tego wierszyka, którego nauczyło się na pamięć. Dzieci robią ilustrację do wierszyka.
4. Projekt KINO – etap II.
• Nauczyciel zawiesza wykonany wczoraj arkusz Projekt KINO. Czy zastanawialiście się nad
naszym projektem? Czy ktoś ma jakiś pomysł, który można od razu dopisać? Nauczyciel
dopisuje ewentualne pomysły na arkuszu, wszystkie pomysły obejmuje w prostokąt
i oznacza go literą P. Oto jest pierwszy, przygotowawczy etap projektu KINO. To wszystko
powinien zrobić każdy, kto chce pokazać, że mu zależy. Co zrobić, aby o niczym nie zapo-
mnieć? Najlepiej mieć wszystkie zdobyte informacje zanotowane na kartce. Oczywiście naj-
pierw trzeba umieć pisać! Kto ma projekt zapisany na papierze, tego traktuje się poważnie.
Sami się o tym przekonacie! Ale to nie koniec.
• Kto z was był ostatnio w jakimś darmowym kinie? Skoro za kino trzeba zapłacić, najpierw
trzeba zdobyć…? Dzieci odpowiadają, że trzeba zdobyć pieniądze. Co można zrobić, co
zaproponować, co obiecać, żeby dostać pieniądze za coś, a nie za nic? Dzieci przedstawiają
swoje pomysły (np. pomogę mamie w pracach domowych), nauczyciel zapisuje je skró-
towo na arkuszu. Na koniec otacza pomysły prostokątem i oznacza go literą F. Teraz
mamy już opracowane finansowanie projektu, czyli wiemy, jak zdobyć pieniądze na jego
realizację.
• Czy projekt można już przedstawić dorosłym? Czy umiecie przewidzieć przeszkody, jakie
jeszcze mogą się pojawić? Co jest lepsze: być zaskoczonym niespodziewaną trudnością, czy
być na nią przygotowanym? Zapiszmy przeszkody, jakie mogą się pojawić. Dzieci przed-
stawiają różne możliwe przeszkody i sposoby ich przezwyciężenia, np. przeszkoda „naj-
pierw musisz odrobić lekcje” – jej usunięcie „lekcje już odrobione”. Typowe przeszkody
i sposoby ich pokonania nauczyciel skrótowo zapisuje na arkuszu. Otacza je prostoką-
tem i oznacza literą T. Człowiek przedsiębiorczy musi przewidywać możliwe trudności i być
na nie przygotowanym, czyli musi być przewidujący!
5. Stop klatka – zabawa orientacyjno-ruchowa.
• Wszystkie dzieci wstają. Nauczyciel wydaje polecenia: Zróbcie dwa kroki do przodu, trzy
do tyłu, ręce w górę, na boki, do tyłu – klaśnięcie, do przodu – klaśnięcie. Zwrot w prawo
i pięć kroków do przodu, zwrot w lewo i dwa kroki do przodu. Dwa obroty wokół własnej
osi w lewo i trzy w prawo itp. Dzieci dokładnie wykonują polecenia i obserwują, czy inne
dzieci wykonują to samo. Jeżeli ktoś się pomyli, dzieci wołają „STOP KLATKA” i wszyscy
nieruchomieją. Nauczyciel powtarza ostatnie polecenie i zabawa toczy się dalej.
6. Napisane i powiedziane – zdanie a wypowiedź.
• Nauczyciel opowiada: Niemal każde zadanie jest przedsięwzięciem i wymaga planowania.
Na przykład, jadąc na wycieczkę, trzeba spakować właściwe rzeczy, czyli musimy zabrać
to, co może być konieczne, i nie możemy pakować tego, co będzie zbędne. Podajcie jakieś
inne przykłady przedsięwzięć. A kto poda przykład przedsięwzięcia nieudanego, ponieważ
ktoś nie zebrał informacji i niczego nie zaplanował? Dzieci wypowiadają się swobodnie na
temat różnych przedsięwzięć, udanych i nieudanych, oraz przyczyn porażek.
73
• Przy projekcie KINO, tak samo jak przy każdym przedsięwzięciu, bardzo przydaje się
umiejętność porozumiewania się i współpracy z innymi. Na przykład trzeba umieć jasno
przekazywać informacje, pomysły czy plany. Wiele zależy od tego, jak się coś powie.
• Nauczyciel pisze na tablicy zdanie Moja babcia lubi kino. i wyraźnie czyta oddzielnie
każde słowo. Kilkoro chętnych dzieci odczytuje z tablicy całe zdanie. Słyszycie, że każdy
mówi to inaczej. Można to zdanie wypowiedzieć na wiele sposobów. Ale nie zawsze każdy
sposób jest dobry.
• Można na przykład powiedzieć tak: Moja babcia lubi kino. Chętne dzieci mówią zdanie
z wyraźnym naciskiem na pierwsze słowo. Co tu słychać? Że kino lubi nie twoja babcia,
lecz… moja. Może to być także odpowiedź na pytanie: Czyja…? Dzieci parami odgrywają
krótki dialog złożony z pytania Czyja babcia lubi kino? i odpowiedzi z właściwym naci-
skiem. Przy zaakcentowanym wyrazie podnoszą w górę obie dłonie zaciśnięte w pięść;
przy pozostałych wyrazach dłonie leżą na ławce.
• A teraz powiedzmy to inaczej: Moja babcia lubi kino. A co słyszycie tutaj? Że kino lubi bab-
cia, a nie ktoś inny. Na jakie pytanie jest to odpowiedź? Dzieci odkrywają, że to samo zda-
nie wypowiedziane z naciskiem na słowie babcia jest odpowiedzią na pytanie: Kto…?
• Chętne dzieci wypowiadają zdanie na różne sposoby, kładąc nacisk na kolejne wyrazy.
Przy zaakcentowanym wyrazie podnoszą w górę obie dłonie zaciśnięte w pięść. Wsłu-
chują się, jak różnie brzmi wtedy wypowiedź. Podobnie jak wcześniej, odkrywają różne
treści ukryte w takich wypowiedziach. Proponują też odpowiednie pytania.
• Nauczyciel zadaje serię pytań: Czy wciąż wypowiadamy to samo zdanie? Czy w zdaniu
napisanym widać nacisk na któreś ze słów? A czy słychać nacisk, kiedy zdanie się wypowie?
Czy taki nacisk jest ważny? W ten sposób naprowadza dzieci na wniosek, że to samo zda-
nie może służyć do powiedzenia różnych rzeczy, oraz że nacisk położony na którymś ze
słów w zdaniu bardzo wiele zmienia.
7. Chcemy do ciebie – zabawa ruchowa.
• Dzieci stają na końcu klasy. Jedno dziecko – Szef, staje na początku klasy twarzą do dzieci.
Dzieci wołają: Szefie, chcemy do ciebie! Szef odpowiada: Ale to niemożliwe! Dzieci wołają:
Co musimy zrobić? Szef odpowiada, np.: Dotrzeć do mnie, skacząc na prawej nodze! (lub np.
tiptopami, tyłem, skacząc na dwóch nogach). Kto dojdzie pierwszy, zostaje szefem.
8. Rozwiązywanie rebusów – ćwiczenia w pisaniu.
• Dzieci wyjmują
kartę nr 30 z portfolio
i rozwiązują rebusy, zapisując pod każdym rebu-
sem rozwiązanie. Nauczyciel zwraca uwagę, na sposób zapisania wyrazów. Dzieci ukła-
dają jedno zdanie z wyrazem z zadania i zapisują je w zeszycie. Nauczyciel przypomina,
jak należy napisać zdanie. Chętni uczniowie odczytują zapisane zdania. Nauczyciel kon-
troluje pracę dzieci.
• Wyrazowe układanki. Nauczyciel prosi dzieci, aby usiadły w kole. Proponuje zabawę,
w której dzieci będą układały zdania z jak największą liczbą wyrazów rozpoczynających
się głoskami g i f, np.: Gosia głośno gra gitarowe gamy. Franek froteruje filigranowe filiżan-
ki Frani. Felek filmuje fajne foki.
9. Zapis cyfrowy liczby 14 i jej aspekty.
Nauczyciel mówi dzieciom, aby odliczyły 13 patyczków. Następnie prosi, aby rozłożyły
je na dwie grupy. Dzieci prezentują wykonanie zadania i zapisują na tablicy odpowied-
nie działania. Następnie mówi: Podzielcie wszystkie patyczki na dwie równoliczne grupy.
Czy to jest możliwe? Dlaczego nie? Dzieci zauważają, że 13 jest liczbą nieparzystą. Ile przy-
najmniej patyczków trzeba dołożyć, aby było tyle samo patyczków w obu grupach? Dzieci
stwierdzają, że wystarczy jeden patyczek. Dokładają jeden patyczek i mają teraz 14. Za-
74
piszcie działaniem to, co zrobiliście, czyli liczba początkowa plus jeden równa się. Ile teraz
jest razem patyczków?
Nauczyciel pokazuje planszę z liczbą 14. De-
monstruje na tablicy sposób pisania liczby 14,
zwracając uwagę w szczególności na właści-
wą odległość pomiędzy cyframi. Dzieci kreślą
liczbę 14 w powietrzu, piszą palcem na ławce.
Zapisują liczbę 14 ołówkiem w kratkach w
ćw.
mat.-przyr. cz. 3 na s. 55. w ćw. 2.
• Co siedzi w czternastce? Aspekt algebraiczny
liczby.
Każde dziecko odlicza i kładzie przed sobą na
ławce 14 patyczków. Rozłóżcie patyczki na dwie
grupy, w dowolny sposób. Zapiszcie w zeszycie
z użyciem symboli matematycznych swój rozkład.
Po wykonaniu polecenia dzieci prezentują swoje
rozkłady. Który rozkład jest, waszym zdaniem, naj-
lepszy? Dlaczego? Nauczyciel chwali dzieci za roż-
ne rozkłady i wyjaśnia, że wszystkie rozkłady są
równie dobre i każdy rozkład może się przydać.
Teraz rozłóżcie 14 patyczków na dwie równe grupy. Czy jest to możliwe? Ile patyczków jest w każ-
dej grupie? Dzieci odkrywają, że 14 to między innymi dwie siódemki. Teraz ułóżcie 14 patycz-
ków w pary. Czy to możliwe? Ile par wyszło? Dzieci odkrywają, że 14 to także siedem dwójek.
Zabierzcie jeden patyczek. Ile macie? Czy teraz można podzielić na dwie równe grupy? Czy
można ułożyć w pary?
• Dzieci układają z klocków „liczby w kolorach” liczbę 14, używając dwóch klocków. Chęt-
ne dzieci mówią, z jakich klocków ułożyły liczbę 14.
• Który z kolei? Aspekt porządkowy liczby.
Nauczyciel prosi na środek klasy 7 chłopców oraz 7 dziewczynek. Mówi im, aby się usta-
wili w szeregu. Ile jest dzieci na środku klasy? Policzcie od strony lewej do prawej i odwrot-
nie. Który z kolei jest np. Marek, licząc od lewej strony? A który jest Marek, licząc od strony
prawej do lewej. Kto jest pierwszy? Jaki numer ma dziecko, które jest ostatnie? Czyli jest któ-
re? (jest czternaste). Kto na klasowej liście obecności jest czternasty?
Jak inaczej nazywamy godzinę czternastą? (druga po południu)
Jak inaczej nazywamy godzinę trzynastą? (pierwsza po południu)
Jak inaczej nazywamy godzinę dwunastą? (południe)
• Biały klocek jako miarka. Aspekt miarowy liczby.
Połączcie ze sobą klocek pomarańczowy (10) i fioletowy (4). Jakie imiona mają te klocki? Ile
białych klocków potrzeba, aby zmierzyć długość połączonych klocków pomarańczowego
i fioletowego?
• Biegające liczby. Aspekt algebraiczny cd.
Przy włączonej muzyce dzieci biegają po sali. Każde dziecko ma przypięty kartonik
z liczbą od 0 do 14. Na podłodze są położone obręcze hula-hoop. Nauczyciel mówi, że
każda obręcz ma wartość 14 i jest domem dla innych trzech liczb. Kiedy muzyka milknie,
dzieci dobierają się trójkami i wchodzą do obręczy. Dzieci przedstawiają swój wybór.
• Dopełnianie do 14.
Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z 5 wiaderkami, w których są łopatki (np. 7, 10, 9, 12,
8) i mówi: Policzcie, ile jest łopatek w każdym wiaderku. Dorysujcie tyle łopatek, aby w każ-
dym wiaderku było ich 14.
75
10. Wiązanie dziesiątki – zabawa ruchowa – dodawanie z przekroczeniem progu dzie-
siątkowego.
• Nauczyciel tworzy umowną granicę w klasie tak, aby wyraźnie powstała strona lewa
i strona prawa. Prosi, aby w lewym obszarze stanęły dzieci, które np. mają w imieniu lite-
rę a. Kryterium dobiera tak, aby powstała grupa licząca 6, 7, 8 lub 9 dzieci. Następnie do
prawego obszaru prosi dzieci, które np. mają w imieniu literę e. Kryterium dobiera tak,
aby dzieci w obu grupach było w sumie 14, np. w lewej grupie 8, a w prawej 6.
• Nauczyciel pyta dzieci z grupy stojącej po lewej stronie: Ile osób jest w waszej grupie?
Potem pyta o to samo dzieci z grupy stojącej po prawej stronie na palcach.
Mało nas, mało nas, by nas było dziesięć.
Niech nam ktoś, niech nam ktoś (np.) dwójkę tu przyniesie!
Z prawej grupy do lewej przechodzi dwoje dzieci. Teraz pełna dziesiątka dzieci po
lewej śpiewa:
Teraz już, teraz już jesteśmy w komplecie.
Teraz jest, teraz jest nas już całe dziesięć!
(słowa piosenki: Julian Brudzewski)
Chętne dzieci obwiązują dziesiątkę dzieci sznurkiem, a do sznurka przyczepiają planszę,
na której widnieje cyfra 1. Co znaczy ta jedynka? Słusznie, oznacza jedną całą dziesiątkę.
A skąd wiemy, że oznacza jedną dziesiątkę, a nie co innego? Bo taka jest umowa: ta jedynka
oznacza jedną dziesiątkę, bo stoi po lewej stronie, a po prawej stoją jedności. Ile dzieci zo-
stało po stronie jedności? Jedno z dzieci bierze planszę z cyfrą 4 i podaje komuś w prawej
grupie. Dziecko, które otrzymało cyfrę, trzyma ją przed sobą. Zatem, ile jest wszystkich
dzieci razem po obu stronach?
• Teraz stańcie w dwóch grupach takich, jak na początku, tylko że odwrotnie (w lewej grupie
– 6, a w prawej – 8). Kto teraz chce być całą dziesiątką? Dzieci śpiewają i prowadzą całą
zabawę tak, jak poprzednio. Dzieci odkrywają, że 8 + 6, a także 6 + 8 to 14.
11. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel rozpoczyna zdania, a uczniowie kończą:
Na dzisiejszych zajęciach najbardziej podobało mi się …
Dzisiaj poznałem /poznałam …
Zadanie domowe
W domu zróbcie
zadanie 1. ze strony 55. w ćw. mat.-przyr.
Każdemu, kto dzisiaj uczestniczył
aktywnie w zajęciach, zajmie to najwyżej kilka minut.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Malarstwo. Kwitnące drzewa – kropeczki.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie swobodnie malować farbami. Znacie też barwy podstawowe i potraficie uzyski-
wać z nich różne kolory. Wiecie, jakie są wiosenne barwy. Wiecie, jakie drzewa kwitną wiosną.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna metodę malowania polegającą na nakładaniu obok siebie plamek o nasyconej barwie,
– maluje obraz kwitnących drzew techniką kropkowania,
– właściwie dobiera kolory,
– zna nazwy drzew owocowych,
– wypowiada się na temat wykonanej pracy.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie pewnego francuskiego malarza i technikę malowania,
którą wymyślił. Namalujecie tą techniką kwitnące drzewa.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– właściwie rozplanować obrazek,
– nazwać kwitnące drzewa,
– namalować obraz techniką kropkowania,
– zachować odpowiednie proporcje,
– właściwie dobrać kolory,
– ułożyć zagadkę,
– opowiedzieć o swoim obrazie.
Pytania kluczowe
• Jakie znacie drzewa owocowe?
• Na czym polega i jak nazywa się malarska technika kropkowania?
Środki dydaktyczne: farby plakatowe, cienkie pędzle, pojemniki na wodę, korki, patyczki higie-
niczne, kartki z bloku, nagranie z wesołą, skoczną muzyką, kartki z nazwami owoców, kartoniki
z wykropkowanym kształtem owoców, ołówki, tablice dodatkowe – obrazy Georges’a Seurat’a.
Przebieg zajęć
1. Wiosenne drzewa – wprowadzenie do tematu zajęć.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom (każdemu po jednym) kartoniki z narysowanymi owocami
drzew (żołędzie, szyszki, kasztany, jabłka, gruszki, śliwki, czereśnie, wiśnie), obrazki z kształ-
tem odpowiadających im drzew, obrazki z liśćmi tych drzew. W różnych miejscach klasy
zawiesza ilustracje drzew owocowych wraz z liśćmi, owocami. W rytm wesołej, skocznej
muzyki dzieci chodzą po klasie, odszukują drzewo, liść, owoc i łączą się w odpowiednie
grupy. Siadają wspólnie i przedstawiają się pozostałym dzieciom w formie zagadki, jakim
są drzewem, np. Jest okrągłe, może być zielone, żółte, czerwone, a zaczyna się sylabą „ja”.
• Dzieci w grupach otrzymują kartki z narysowanymi kropkami. Nauczyciel prosi dzieci,
aby ołówkiem połączyły ze sobą kropki – powstaną wówczas obrazki przedstawiające
przybory malarskie lub różne owoce.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Co powstało z połączenia wszystkich kropek?
Do czego mogą służyć te przedmioty?
2. Obrazy – rozwijamy spostrzegawczość.
• Nauczyciel przypina do tablicy
tablice dodatkowe
przedstawiające obrazy Georges’a
Seurat’a. Mówi dzieciom, kto jest ich autorem. Dzieci oglądają obrazy i wypowiadają się
swobodnie na ich temat.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące obrazów: Co malarz przedsta-
wił? Jakich barw użył? Następnie nauczyciel wybiera obrazy: Pejzaż i postacie, Kobiety
nad wodą. Zasłania tytuły obrazów i prosi uczniów, aby przyjrzeli się im jeszcze raz
i odpowiedzieli na pytania: Co przedstawiają te obrazy? Czy widać na nich postaci? Po
czym poznaliście, że to są ludzie? Czy widać ręce i nogi? Co jeszcze widać na obrazach? Po
czym poznać, że na obrazie jest woda i drzewa? Czy elementy są wyraźne? W jaki sposób
malarz uzyskał ten efekt? Nauczyciel odsłania obrazy i mówi dzieciom, jak nazwał autor
swoje prace.
76
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie pewnego francuskiego malarza i technikę malowania,
którą wymyślił. Namalujecie tą techniką kwitnące drzewa.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– właściwie rozplanować obrazek,
– nazwać kwitnące drzewa,
– namalować obraz techniką kropkowania,
– zachować odpowiednie proporcje,
– właściwie dobrać kolory,
– ułożyć zagadkę,
– opowiedzieć o swoim obrazie.
Pytania kluczowe
• Jakie znacie drzewa owocowe?
• Na czym polega i jak nazywa się malarska technika kropkowania?
Środki dydaktyczne: farby plakatowe, cienkie pędzle, pojemniki na wodę, korki, patyczki higie-
niczne, kartki z bloku, nagranie z wesołą, skoczną muzyką, kartki z nazwami owoców, kartoniki
z wykropkowanym kształtem owoców, ołówki, tablice dodatkowe – obrazy Georges’a Seurat’a.
Przebieg zajęć
1. Wiosenne drzewa – wprowadzenie do tematu zajęć.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom (każdemu po jednym) kartoniki z narysowanymi owocami
drzew (żołędzie, szyszki, kasztany, jabłka, gruszki, śliwki, czereśnie, wiśnie), obrazki z kształ-
tem odpowiadających im drzew, obrazki z liśćmi tych drzew. W różnych miejscach klasy
zawiesza ilustracje drzew owocowych wraz z liśćmi, owocami. W rytm wesołej, skocznej
muzyki dzieci chodzą po klasie, odszukują drzewo, liść, owoc i łączą się w odpowiednie
grupy. Siadają wspólnie i przedstawiają się pozostałym dzieciom w formie zagadki, jakim
są drzewem, np. Jest okrągłe, może być zielone, żółte, czerwone, a zaczyna się sylabą „ja”.
• Dzieci w grupach otrzymują kartki z narysowanymi kropkami. Nauczyciel prosi dzieci,
aby ołówkiem połączyły ze sobą kropki – powstaną wówczas obrazki przedstawiające
przybory malarskie lub różne owoce.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Co powstało z połączenia wszystkich kropek?
Do czego mogą służyć te przedmioty?
2. Obrazy – rozwijamy spostrzegawczość.
• Nauczyciel przypina do tablicy
tablice dodatkowe
przedstawiające obrazy Georges’a
Seurat’a. Mówi dzieciom, kto jest ich autorem. Dzieci oglądają obrazy i wypowiadają się
swobodnie na ich temat.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące obrazów: Co malarz przedsta-
wił? Jakich barw użył? Następnie nauczyciel wybiera obrazy: Pejzaż i postacie, Kobiety
nad wodą. Zasłania tytuły obrazów i prosi uczniów, aby przyjrzeli się im jeszcze raz
i odpowiedzieli na pytania: Co przedstawiają te obrazy? Czy widać na nich postaci? Po
czym poznaliście, że to są ludzie? Czy widać ręce i nogi? Co jeszcze widać na obrazach? Po
czym poznać, że na obrazie jest woda i drzewa? Czy elementy są wyraźne? W jaki sposób
malarz uzyskał ten efekt? Nauczyciel odsłania obrazy i mówi dzieciom, jak nazwał autor
swoje prace.
77
3. Nowa technika malarska – kropkowanie – poznajemy Georges’a Seurat’a.
• Nauczyciel opowiada dzieciom o tym artyście. W dawnych czasach nie było aparatów
fotograficznych, więc malarze bardzo dokładnie przedstawiali na obrazach ludzi, różne
budowle, miasta, widoki. Jednak ponad 150 lat temu zaczęli zauważać, że w zależności
od tego w jakim są nastroju (czy są weseli, czy smutni), widzą pewne sytuacje, zdarzenia
inaczej. Zaczęli się zastanawiać, jak przedstawiać swoje emocje. Eksperymentowali też
ze sposobem nakładania farby na płótno, np. długie lub krótkie pociągnięcia pędzla, czy
wręcz tylko dotknięcia. Tak powstała technika malarska zwana puentylizmem od francu-
skiego słowa pointiller, co po polsku znaczy – kropkować. Artysta wykonywał szkic obrazu,
a potem farbami malował kropki bardzo blisko siebie. Kiedy oglądający patrzył na obraz
z bliska, widział jedynie barwne kropki i obraz był nieczytelny. Treść obrazu widoczna była
dopiero, gdy oglądało się go z pewnej odległości.
Informacja dla nauczyciela
Puentylizm lub pointylizm (z fr. pointiller – kropkować, punktować) – neoimpresjonistyczna
technika kształtowania formy obrazu, polegająca na budowaniu kompozycji obrazu poprzez za-
pełnianie gęsto rozmieszczonymi, różnobarwnymi punktami i kreskami kładzionymi na płótno
czubkiem pędzla. Te punkty i kreski, oglądane z odpowiedniego, uzależnionego od ich wielkości
oddalenia, zlewają się w jedno, tworząc obraz.
Przyjmuje się, że twórcą puentylizmu był Georges Seurat. Nazwę kierunku utworzył natomiast krytyk
Felix Fénéon, który użył określenia pointylizm („kropkowanie”) w odniesieniu do techniki malarskiej
Seurata i jego obrazu Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte. Określenie to, w zamierzeniu kry-
tyka deprecjonujące, stało się z czasem neutralne i przyjęło się jako określenie tej techniki malarskiej.
(Na podstawie książki Anity Włodarczyk-Kulak, O sztuce nowej i najnowszej: główne kierunki artystyczne
w sztuce XX i XXI wieku, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2010)
4. Kropkowane obrazy – ćwiczenia nowej techniki.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przygotowały swoje miejsca do malowania (wyjęły podkład-
ki) oraz farby, pędzle. Rozdaje dzieciom małe kartki formatu A5 i kartoniki z napisanymi
nazwami np. owoców, figur geometrycznych. Dzieci odczytują nazwy z kartek i pędzlem
namoczonym w farbach malują odpowiedni kształt poprzez dotykanie kartki. Nauczyciel
uwrażliwia dzieci, aby dotknięcia pędzla były delikatne, stawiane blisko siebie.
• Po wykonaniu zadania, dzieci chodzą po klasie ze swoim obrazkiem i przyglądają się
wykonanym pracom. Następnie siadają i chętne dzieci mówią, jakie kształty zostały na-
malowane techniką kropkowania. Dzieci odpowiadają na pytanie: Jak malowało wam
się nową techniką? Czy było to łatwe?
5. Moje kwitnące drzewo – kropkowanie.
• Dzieci wyjmują kartki A4 i przyniesione korki oraz patyczki higieniczne. Nauczyciel in-
formuje dzieci, że teraz zamiast pędzla będą malowały kropki korkiem lub patyczkiem
maczanym w odpowiedniej farbie i stworzą obraz, tak jak Georges Seurat, metodą
kropkowania wybranego przez siebie wiosennego kwitnącego drzewa. Prosi, aby dzieci
zamknęły oczy i wyobraziły sobie wiosenny sad, park lub las. Pyta dzieci: Jakie barwy
przeważają wiosną w lesie, a jakie w parku? Jakiego koloru jest najwięcej w kwitnącym sa-
dzie? Dzieci otwierają oczy i indywidualnie, za pomocą korków i patyczków higienicz-
nych maczanych w farbach, wykonują obraz zgodnie ze swoją wyobraźnią.
• Dzieci malują, a nauczyciel zwraca uwagę na zachowanie odpowiednich proporcji, za-
planowanie pracy na całej powierzchni kartki. Przypomina, że kropki – odciski korka lub
patyczka – muszą być blisko siebie. Przypomina dzieciom, jakie barwy przeważają wiosną.
• Po wykonaniu prac dzieci porządkują swoje miejsca, nadają tytuł obrazowi. Następnie
układają obrazy w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu i samodzielnie lub z pomo-
cą wpisują tytuł na przygotowanej przez nauczyciela kartce w linie i przypinają kartkę
do obrazka. Oglądają swoje prace.
6. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają prace, wypowiadają się na ich temat i odczytują tytuły. Mówią, która
podoba im się najbardziej i dlaczego. Nauczyciel pyta, jak oceniają swoje prace – co im
się udało, z czym miały problem.
• Dzieci wieszają pracę w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu, tworząc galerię klaso-
wych prac wykonanych metodą kropkowania.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdania:
– Dzisiaj na zajęciach nauczyłem/am się…
– Dzisiaj na zajęciach najbardziej podobało mi się…
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia rytmiczne utrwalające ćwierćnuty. Nauka
refrenu piosenki Palma, zajączek i święconka
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak wygląda ćwierćnuta. Potraficie ją narysować i równo maszerować w jej rytmie.
Doskonale radzicie sobie z ćwiczeniami rytmicznymi. Umiecie zaśpiewać piosenkę Marsz
naszej klasy i pamiętacie kroki taneczne układu do tej piosenki.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– nuci melodię zwrotek piosenki Palma, zajączek i święconka,
– śpiewa refren piosenki,
– precyzyjnie wykonuje ćwiczenia rytmiczne,
– potrafi rozwiązać zadanie w karcie pracy – pokolorować obrazki.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj będziemy wykonywać różne ćwiczenia rytmiczne z ćwierćnutami. Powtórzymy pio-
senkę Marsz naszej klasy. Nauczymy się także śpiewać refren nowej piosenki oraz rozwiąże-
my ciekawe zadanie w karcie pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– równo i rytmicznie wykonywać ćwiczenia rytmiczne,
– rytmicznie recytować tekst refrenu piosenki,
– śpiewać refren piosenki Palma, zajączek i święconka,
– z pomocą nauczyciela rozwiązać ćwiczenie w karcie pracy – zaznaczyć rzeczy, których
nazwy pojawiają się w piosence.
Pytanie kluczowe
• O czym opowiadała piosenka Palma, zajączek i święconka?
Środki dydaktyczne: bębenek (lub inny instrument), wstążki (po jednej dla każdego dziec-
ka), karta pracy nr 23, płyta CD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Ćwierćnutowe przywitanie – zabawa rytmiczna.
• Nauczyciel improwizuje dowolną melodię na słowach: Ćwierćnutami witam was, miło
spędzimy dzisiaj czas. Ćwierćnutami witam cię, będziemy bawić się.
78
do obrazka. Oglądają swoje prace.
6. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają prace, wypowiadają się na ich temat i odczytują tytuły. Mówią, która
podoba im się najbardziej i dlaczego. Nauczyciel pyta, jak oceniają swoje prace – co im
się udało, z czym miały problem.
• Dzieci wieszają pracę w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu, tworząc galerię klaso-
wych prac wykonanych metodą kropkowania.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdania:
– Dzisiaj na zajęciach nauczyłem/am się…
– Dzisiaj na zajęciach najbardziej podobało mi się…
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia rytmiczne utrwalające ćwierćnuty. Nauka
refrenu piosenki Palma, zajączek i święconka
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak wygląda ćwierćnuta. Potraficie ją narysować i równo maszerować w jej rytmie.
Doskonale radzicie sobie z ćwiczeniami rytmicznymi. Umiecie zaśpiewać piosenkę Marsz
naszej klasy i pamiętacie kroki taneczne układu do tej piosenki.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– nuci melodię zwrotek piosenki Palma, zajączek i święconka,
– śpiewa refren piosenki,
– precyzyjnie wykonuje ćwiczenia rytmiczne,
– potrafi rozwiązać zadanie w karcie pracy – pokolorować obrazki.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj będziemy wykonywać różne ćwiczenia rytmiczne z ćwierćnutami. Powtórzymy pio-
senkę Marsz naszej klasy. Nauczymy się także śpiewać refren nowej piosenki oraz rozwiąże-
my ciekawe zadanie w karcie pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– równo i rytmicznie wykonywać ćwiczenia rytmiczne,
– rytmicznie recytować tekst refrenu piosenki,
– śpiewać refren piosenki Palma, zajączek i święconka,
– z pomocą nauczyciela rozwiązać ćwiczenie w karcie pracy – zaznaczyć rzeczy, których
nazwy pojawiają się w piosence.
Pytanie kluczowe
• O czym opowiadała piosenka Palma, zajączek i święconka?
Środki dydaktyczne: bębenek (lub inny instrument), wstążki (po jednej dla każdego dziec-
ka), karta pracy nr 23, płyta CD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Ćwierćnutowe przywitanie – zabawa rytmiczna.
• Nauczyciel improwizuje dowolną melodię na słowach: Ćwierćnutami witam was, miło
spędzimy dzisiaj czas. Ćwierćnutami witam cię, będziemy bawić się.
79
2. Zaśpiewanie i zatańczenie piosenki Marsz naszej klasy (CD – piosenka Marsz naszej
klasy).
• Dzieci śpiewają i tańczą układ choreograficzny do piosenki Marsz naszej klasy.
• Nauczyciel pyta: Jakie wartości rytmiczne równo maszerują? (ćwierćnuty)
3. Ćwierćnutowy marsz – ćwiczenie ruchowe (CD – J. Strauss, Marsz Radetzkyego).
• Każde dziecko otrzymuje wstążkę. Dzieci równo i rytmicznie maszerują jeden za dru-
gim. W prawej ręce trzymają wstążkę, którą podczas maszerowania rytmicznie poru-
szają. Gdy nauczyciel uderzy w bębenek (lub w inny instrument), osoba prowadząca
przechodzi na koniec szeregu. Na czele pozostaje kolejne dziecko.
4. Ćwierćnuty – sylaby – ćwiczenie rytmiczne.
• Nauczyciel mówi: Zbliżają się święta Wielkanocne. Co wam się kojarzy z tymi świętami?
Wymieńcie kilka rzeczy, które się wiążą z tymi świętami.
• Dzieci wymieniają słowa, a nauczyciel zapisuje je na tablicy lub rysuje ich ilustracje
(np. jajko, pisanka, mazurek, palma, bazie, baranek, kurczaczek, babka, zajączek).
• Nauczyciel prosi, by dzieci równo wypowiadały wskazane przez niego słowa. Nauczy-
ciel wyjaśnia: Podczas mówienia będziemy wyklaskiwać ćwierćnuty.
• Dzieci wykonują ćwiczenie. Mówią równo i klaszczą wskazane słowo, np. baranek. Na-
uczyciel pyta: Ile ćwierćnut zmieściło się w tym słowie (trzy).
Uwaga! Ćwiczenie to można wykonywać np. na imionach dzieci.
5. Wysłuchanie piosenki Palma, zajączek i święconka (CD – piosenka Palma, zajączek
i święconka).
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie piosenki. Mówi: Posłuchajcie piosenki. Będzie
to piosenka o świętach wielkanocnych. Wsłuchajcie się uważnie w słowa i postarajcie się
zapamiętać ich jak najwięcej.
• Dzieci po wysłuchaniu piosenki wymieniają słowa, które zapamiętały.
• Nauczyciel pyta: Czy podobała się wam piosenka? Czy tę piosenkę śpiewał cały zespół dzie-
ci? (nie, piosenkę śpiewa jedna dziewczynka) Jak myślicie, czy ta piosenka jest trudna do
zaśpiewania, czy łatwa?
6. Nauka refrenu piosenki Palma, zajączek i święconka (CD – piosenka Palma, zają-
czek i święconka).
słowa: R. Rogan
muzyka: M. Ziółkowska
• Nauczyciel recytuje w rytmie piosenki refren. Dzieci powtarzają na zasadzie echa.
• Dzieci wspólnie z nauczycielem rytmicznie recytują refren piosenki. W rękach trzymają
wstążki, którymi równo poruszają (w pulsie, w rytmie ćwierćnut).
• Nauczyciel recytuje w rytmie pierwszą część wersu refrenu, a dzieci pozostałą część, np.
N. Podziel się jajkiem
Dz. – i radością.
N. Składaj życzenia
Dz. – ze szczerością.
N. Poczęstuj bliskich
Dz. – mazurkami.
N. Z pyszną polewą
Dz. – z rodzynkami.
• Nauczyciel włącza nagranie piosenki. Dzieci nucą melodię zwrotek, a refren śpiewają.
Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci śpiewać całą piosenkę.
7. Wykonywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 23).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację. Kto na niej jest? (cała rodzina Muzyka) Czy pa-
miętacie ich imiona?
• Dzieci wymieniają imiona rodziny Muzyka: tata Maestro, mama Aria, siostra Wiolinka
i brat Bemol.
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Podziel się jajkiem i radością, składaj życze-
nia ze szczerością. Poczęstuj bliskich mazurkami z pyszną polewą z rodzynkami.
• Nauczyciel pyta: Skąd pochodzą te słowa? Czy słyszeliście je dziś na zajęciach? (to słowa
refrenu piosenki)
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się obrazkom w ćwiczeniu pierwszym i powiedzia-
ły, co one przedstawiają. Pyta: Czy pamiętacie, które z nazw obrazków wystąpiły w piosen-
ce? (wydmuszka, bazie, zajączek, kurczątko, słońce, parasolka)
• Nauczyciel włącza muzykę. Dzieci wysłuchują pierwszej zwrotki piosenki. Zaznaczają
w karcie pracy obrazki, których nazwy usłyszały. Następnie dzieci wysłuchują refrenu
i drugiej zwrotki. Po wysłuchaniu całej piosenki i zaznaczeniu właściwych obrazków,
dzieci kolorują obrazki, których nazwy wystąpiły w piosence.
8. Rytmicznie tańczące wstążki – ćwiczenie rytmiczno-ruchowe.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom wstążki. Podczas słuchania piosenki dzieci rytmicznie ru-
szają wstążkami. Mogą nucić sobie melodię zwrotek i podśpiewywać refren piosenki.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel zadaje pytania, a dzieci odpowiadają za pomocą ruchu wstążek. Odpowiedź
TAK – szybko ruszają wstążkami wysoko nad głowami. Odpowiedź NIE – szybko rusza-
ją wstążkami nisko przy podłodze. Przykładowe pytania: Czy piosenka „Palma, zajączek
i święconka” opowiada o świętach Bożego Narodzenia? Czy występuje w niej słowo „pal-
ma”? Czy ćwierćnuty równo maszerują? Czy piosenkę „Palma, zajączek i święconka” śpie-
wał chłopiec? Czy ćwierćnuta ma zamalowany brzuszek? Czy tata Muzyka ma na imię Ma-
estro? Czy Muzyk ma dwóch braci?
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Malowanie tęczy w programie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie narzędzie programu Paint – Wybierz kolor i potraficie go wykorzystać, aby pokoloro-
wać obrazek dokładnie według wzoru.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– używa narzędzia Wybierz kolor w programie Paint,
80
• Nauczyciel recytuje w rytmie piosenki refren. Dzieci powtarzają na zasadzie echa.
• Dzieci wspólnie z nauczycielem rytmicznie recytują refren piosenki. W rękach trzymają
wstążki, którymi równo poruszają (w pulsie, w rytmie ćwierćnut).
• Nauczyciel recytuje w rytmie pierwszą część wersu refrenu, a dzieci pozostałą część, np.
N. Podziel się jajkiem
Dz. – i radością.
N. Składaj życzenia
Dz. – ze szczerością.
N. Poczęstuj bliskich
Dz. – mazurkami.
N. Z pyszną polewą
Dz. – z rodzynkami.
• Nauczyciel włącza nagranie piosenki. Dzieci nucą melodię zwrotek, a refren śpiewają.
Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci śpiewać całą piosenkę.
7. Wykonywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 23).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację. Kto na niej jest? (cała rodzina Muzyka) Czy pa-
miętacie ich imiona?
• Dzieci wymieniają imiona rodziny Muzyka: tata Maestro, mama Aria, siostra Wiolinka
i brat Bemol.
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Podziel się jajkiem i radością, składaj życze-
nia ze szczerością. Poczęstuj bliskich mazurkami z pyszną polewą z rodzynkami.
• Nauczyciel pyta: Skąd pochodzą te słowa? Czy słyszeliście je dziś na zajęciach? (to słowa
refrenu piosenki)
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się obrazkom w ćwiczeniu pierwszym i powiedzia-
ły, co one przedstawiają. Pyta: Czy pamiętacie, które z nazw obrazków wystąpiły w piosen-
ce? (wydmuszka, bazie, zajączek, kurczątko, słońce, parasolka)
• Nauczyciel włącza muzykę. Dzieci wysłuchują pierwszej zwrotki piosenki. Zaznaczają
w karcie pracy obrazki, których nazwy usłyszały. Następnie dzieci wysłuchują refrenu
i drugiej zwrotki. Po wysłuchaniu całej piosenki i zaznaczeniu właściwych obrazków,
dzieci kolorują obrazki, których nazwy wystąpiły w piosence.
8. Rytmicznie tańczące wstążki – ćwiczenie rytmiczno-ruchowe.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom wstążki. Podczas słuchania piosenki dzieci rytmicznie ru-
szają wstążkami. Mogą nucić sobie melodię zwrotek i podśpiewywać refren piosenki.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel zadaje pytania, a dzieci odpowiadają za pomocą ruchu wstążek. Odpowiedź
TAK – szybko ruszają wstążkami wysoko nad głowami. Odpowiedź NIE – szybko rusza-
ją wstążkami nisko przy podłodze. Przykładowe pytania: Czy piosenka „Palma, zajączek
i święconka” opowiada o świętach Bożego Narodzenia? Czy występuje w niej słowo „pal-
ma”? Czy ćwierćnuty równo maszerują? Czy piosenkę „Palma, zajączek i święconka” śpie-
wał chłopiec? Czy ćwierćnuta ma zamalowany brzuszek? Czy tata Muzyka ma na imię Ma-
estro? Czy Muzyk ma dwóch braci?
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Malowanie tęczy w programie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie narzędzie programu Paint – Wybierz kolor i potraficie go wykorzystać, aby pokoloro-
wać obrazek dokładnie według wzoru.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– używa narzędzia Wybierz kolor w programie Paint,
81
– samodzielnie koloruje obrazki dokładnie według wzoru,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint,
– przepisuje hasła oraz wpisuje liczby w okienka za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie zapisuje wykonaną pracę w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj będziecie doskonalić umiejętności posługiwania się poznanymi narzędziami progra-
mu Paint. Dowiecie się również, jak powstaje tęcza.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– pokolorować obrazek w programie Paint dokładnie według wzoru,
– sprawnie posługiwać się myszą i klawiaturą komputerową.
Pytanie kluczowe
• Co to jest tęcza?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia
– zajęcia 26., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, plansza przedstawiająca roz-
szczepienie wiązki światła białego przechodzącego przez krople deszczu lub przez pryzmat.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Wyjaśnienie, jak powstaje tęcza.
Nauczyciel tłumaczy, że tęcza powstaje wtedy, gdy jednocześnie świeci słońce i pada
deszcz. Promienie białego światła słonecznego, przechodząc przez krople deszczu, za-
łamują się i rozszczepiają na kolorowe widmo. Nauczyciel pokazuje planszę przedsta-
wiającą rozszczepienie wiązki światła białego przechodzącego przez krople deszczu lub
przez pryzmat. Tęcza jest wielobarwnym łukiem świetlnym widocznym na niebie, kiedy
promienie słońca odbijają się w kroplach deszczu.
Nauczyciel poleca uczniom pokolorować tęczę według wzoru, wymieniając kolejno
kolory tęczy (ćw. 1., s. 34.). Następnie nauczyciel pyta: Jak powstają odcienie barw? (Po
zmieszaniu danej barwy z barwą białą powstają coraz jaśniejsze odcienie tej barwy).
Uczniowie kolorują kolejne pola na coraz jaśniejsze odcienie jednej barwy według wzo-
ru (ćw. 2., s. 34.).
3. Zabawa Tęcza – rysowanie na plecach.
Nauczyciel dzieli uczniów na 2-osobowe grupy. Wyjaśnia, że zadaniem jednego dziecka
jest rysowanie palcami, lub dłońmi na plecach drugiego, wzorów związanych ze zja-
wiskami pogodowymi. Nauczyciel kilkakrotnie i coraz szybciej zmienia wypowiadane
polecenia. Potem następuje zamiana ról dzieci w dwójkach.
Polecenia nauczyciela:
– Słońce.
– Chmura.
– Tęcza.
– Deszcz.
– Wiatr.
– Grad.
Uczniowie:
• rysują palcem wskazującym koło i wokół niego pro-
mienie,
• rysują palcem wskazującym kształt chmury,
• rysują palcem wskazującym łuk,
• delikatne uderzają opuszkami palców,
• rysują fale opuszkami palców,
• delikatne uderzają pięściami.
82
4. Rozmowa na temat ochrony przyrody i segregowania śmieci.
Nauczyciel pyta uczniów: W jakim celu ludzie chronią przyrodę? (aby uchronić ją od znisz-
czenia i zanieczyszczenia). Jak dzieci mogą chronić przyrodę? (wyrzucać śmieci do śmiet-
ników i specjalnych koszy, nie deptać trawników, nie zrywać polnych i leśnych kwia-
tów, nie łamać gałęzi drzew, nie hałasować i nie palić ognisk w lesie itp.) W jaki sposób
segreguje się śmieci? (śmieci segreguje się według rodzajów i wrzuca je do specjalnie
oznaczonych pojemników)
5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Segregujemy śmieci
(Paint) – płyta CD, zajęcia 26.
Polecenie: Dokończ kolorować pojemniki służące do segregowania śmieci tak, aby obie ich
połowy były takie same. Użyj narzędzia Wybierz kolor. Zapisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie B
Tęcza
(Paint) – płyta CD, zajęcia 26.
Polecenie: Pokoloruj według wzoru rysunek przedstawiający tęczę, wykorzystując narzę-
dzie Wybierz kolor. Potem pokoloruj pozostałe elementy rysunku dowolnymi kolorami. Za-
pisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie C.
Ochrona przyrody
– płyta CD, zajęcia 26.
Polecenie: Napisz według wzoru trzy hasła mówiące o tym, jak dbać o przyrodę. Po napisa-
niu każdego z nich wciśnij klawisz Enter.
Ćwiczenie D.
Rośliny doniczkowe
– płyta CD, zajęcia 26.
Polecenie: Policz rośliny doniczkowe. Napisz w okienkach właściwe liczby. Po uzupełnieniu
każdego działania wciśnij klawisz Enter.
6. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
7. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
8. Praca domowa.
Nauczyciel poleca uczniom narysować w programie Paint w swoim domowym kompu-
terze, jak dbają o przyrodę (ćw. 3., s. 34.).
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy rzutne
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozwija siłę i szybkość,
– wyrabia pewność i siłę rzutów oraz zręczność chwytów,
– nabywa umiejętności posługiwania się piłką w zabawach ruchowych.
Przybory: szarfy, piłki, kręgle (plastikowe butelki).
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,
zbiórka w dwuszeregu, podanie głównych zadań lekcji.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Berek sierota. Zabawa ożywiająca.
83
Połowa grupy ćwiczących zakłada szarfy. Berek rozpoczyna pościg i stara się kogoś
schwytać. Dziecko, które jest w największym niebezpieczeństwie, szybko dobie-
ra sobie kogoś do pary. Pary dobierają się tak, aby tylko jedno dziecko miało szarfę,
w przeciwnym razie mogą być złapane. Schwytane dziecko zamienia się rolą z berkiem.
• Ćwiczenia kształtujące z szarfami:
– w marszu zataczanie szarfą kółek przed sobą, z boku, prawą i lewą ręką,
– w marszu podrzuty i chwyty szarfy na przemian prawą i lewą ręką,
– w miejscu, szarfa na podłodze w kształcie kółeczka – przewlekanie się przez szarfę
od dołu – trzy razy pod rząd – zwinny jest ten, kto wykona najszybciej zadanie,
– siad klęczny, szarfa trzymana oburącz w dole odsuń – przysuń szufladę,
– szarfa na podłodze w kształcie kółeczka – dowolne przeskoki przez szarfę.
3. Część główna.
• Kot i myszki – zabawa rzutna.
Myszki ustawione na obwodzie koła, koty wewnątrz. Myszki podają między sobą pił-
kę, którą starają się złapać koty. Jeżeli kot przechwyci piłkę, zamienia się miejscem
z tą myszką, która umożliwiła mu przechwycenie piłki.
• Podrzucanie i chwytanie piłeczek. Zabawa rzutna.
Dzieci podrzucają piłeczki do góry na coraz większą wysokość i chwytają je oburącz.
Gdy rzuty i chwyty są dość pewne, tę samą czynność urozmaicamy, polecając klasnąć
przed sobą w ręce wówczas, gdy piłka znajduje się w powietrzu. Dalszym utrudnie-
niem jest dwukrotne, trzykrotne klaśnięcie przed sobą i za sobą, klaśnięcie pod kola-
nem, młynek dłonią itp. Podrzucamy prawą ręką i chwytamy prawą. Podrzucamy lewą
i chwytamy lewą. Podrzucamy prawą lub lewą i chwytamy odwrotnie; chwytamy w klę-
ku na jednym kolanie, na obu kolanach, w siadzie płaskim, klęcznym i w leżeniu.
• Uważaj, klaśnij zanim złapiesz. Zabawa rzutna.
Grupę ćwiczących dzielimy na zespoły 4–6-osobowe. Zawodnicy poszczególnych ze-
społów ustawiają się w półkolu, w odstępach dużego kroku. Przed każdym zespołem
stoi z piłką kapitan, który rzuca piłkę ustalonym sposobem do dowolnego zawodnika
w półkolu. Dziecko, do którego jest skierowana piłka, musi klasnąć w dłonie przed
chwytem. Podający może dodatkowymi ruchami wprowadzać w błąd oczekujących,
udając, że podaje piłkę innej osobie. Uczniowie, którzy chwycili piłkę bez klaśnięcia
lub nie chwycili, otrzymują punkty karne. Co pewien czas następuje zmiana kapitana.
Zabawa kończy się, gdy wszyscy wystąpią w roli podającego. Wygrywają w zespołach
zawodnicy, którzy otrzymali najmniej punktów karnych.
• Wyścigi rzędów w zespołach 4–6-osobowych:
– na czworakach – toczenie piłki głową do półmetka, 3 rzuty piłką o ścianę z odległości
2 metrów, powrót podskokami z piłką umieszczoną między kolanami,
– toczenie piłki prawą ręką do półmetka, powrót z toczeniem lewą ręką, zatrzymanie
3 metry przed zespołem, podanie oburącz sprzed klatki piersiowej do kolejnego za-
wodnika,
– w odległości 4–5 metrów przed każdym zespołem ustawiamy na planie czworokąta
osiem kręgli (lub plastikowych butelek). Po środku ustawiamy króla – wyróżniają-
cego się kręgla (najwyższą butelkę). Każdy zawodnik toczy w stronę kręgli piłeczkę
tenisową. Za każdy strącony kręgiel drużyna dostaje 1 punkt, a za króla 2 punkty.
Suma punktów za strącone kręgle decyduje o zwycięstwie.
• Przerzuć piłkę. Gra drużynowa.
Nauczyciel dzieli uczniów na dwa zespoły. Każdy zespół otrzymuje po 2 lub 3 piłki.
Gracze, ustawieni po dwóch stronach nisko zawieszonej siatki (ew. odgrodzeni ławecz-
84
kami gimnastycznymi) na sygnał przerzucają nad siatką piłki na pole przeciwnika. Punkt
zdobywa drużyna, która wszystkie piłki ulokuje na polu przeciwnika. Wygrywa zespół,
który jako pierwszy zdobędzie 3 punkty.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
Ćwiczenia korektywne w parach z piłką:
– w leżeniu przodem twarzami do siebie w odległości 3 kroków – toczenie piłki do
partnera (głowa uniesiona, łokcie w górze),
– w siadzie skulnym podpartym, stopy na piłce – przetaczanie piłki do partnera,
– w siadzie prostym tyłem do siebie, wznos ramion w górę z przekazaniem piłki –
wdech, skłon tułowia w przód – wydech.
5. Zbiorka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy orientacyjno-porządkowe z zastosowa-
niem sygnałów dźwiękowych i wzrokowych
Cele nauczyciela. Uczeń:
– odróżnia i zapamiętuje różne sygnały dźwiękowe i wzrokowe,
– posiada umiejętność skupienia uwagi,
– potrafi ustawiać się w różnych szykach.
Przybory: woreczki, piłka, długa lina zakończona woreczkiem.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,
zbiórka w dwuszeregu, podanie głównych zadań lekcji.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Berek ratuj. Zabawa ożywiająca.
Jeden z uczestników zabawy jest berkiem i goni dziecko, które trzyma w ręku woreczek.
Zagrożone schwytaniem dziecko woła – ratuj!, podając równocześnie najbliżej stojące-
mu dziecku woreczek. Uwalnia się tym samym od dalszego pościgu. Wtedy ucieka ten,
kto przejął woreczek. Jeśli berek dotknie uciekającego z woreczkiem, wówczas zamie-
nia się rolą z tym, kogo schwytał.
• Uważaj na sygnały. Zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegają w luźnej gromadce, naśladując samochody. Na sygnał – krótki gwizd –
wykonują przysiad podparty, na dwa gwizdki – klęk podparty. Gdy nauczyciel podniesie
jedną rękę do góry – wykonują siad skrzyżny, obie ręce w górze – siad prosty podparty
z tyłu. Dzieci, które zawsze prawidłowo reagowały na sygnały i znaki otrzymują brawa
od pozostałych uczestników zabawy.
Uwaga! Przed wykonaniem poleceń na umówiony sygnał, dzieci poznają sposób
wykonania tych zadań.
• Czaty na czworakach.
Spośród dzieci nauczyciel wybiera jedną osobę będącą czatującym, który staje po prze-
ciwnej stronie sali twarzą do ściany. Dzieci ruszają się na czworakach z linii startu, stara-
jąc się jak najszybciej dostać do stojącego na czatach. Ten jednak od czasu do czasu od-
wraca się niespodzianie w ich stronę. W tym momencie każde dziecko staje w bezruchu.
Kto poruszy się w momencie obejrzenia się czatującego, ten musi cofnąć się o 3 kroki do
tyłu. Kto pierwszy dotrze do czatującego, wygrywa i zajmuje jego miejsce.
85
• Wrony i wróble. Zabawa bieżna.
Nauczyciel dzieli uczestników na dwie równe grupy i ustawia je wzdłuż linii środkowej
tyłem do siebie; jednej z nich nadaje nazwę wrony, drugiej – wróble. Na zapowiedź: wrony!
uczestnicy tego szeregu odwracają się szybko w stronę wróbli i zaczynają ich gonić. Wró-
ble na to samo hasło uciekają w stronę swojej mety. Dotknięci uważani są za schwytanych.
Na mecie i za metą chwytać nie wolno. Schwytani idą do swych przeciwników, którzy
ich liczą, po czym wracają do swoich. Za każdego schwytanego przyznaje się punkt dla
chwytających. Zwycięża zespół, który w ciągu kilku gonitw uzyskał większą ilość punktów.
Nauczyciel, przeciągając nazwę zespołów: wrrr… powoduje jeszcze większe skupienie
uwagi zespołów, które nagle dowiadują się o tym, który goni, a który ucieka.
• Piłka stop! Zabawa rzutna.
Dzieci tworzą koło. Jeden uczestnik zajmuje miejsce w środku i podrzuca piłkę wysoko
w górę. Dzieci zaczynają natychmiast biegać dookoła. Jak tylko osoba w środku złapie po-
nownie piłkę, woła: Piłka stop! Wszyscy muszą się od razu zatrzymać, a osoba z piłką pró-
buje „zbić” jednego z uczestników. Jeśli jej się powiedzie, zamienia się z trafionym rolami
i zabawa toczy się od nowa. Jeśli zaś nie trafi, znów staje w środku i wyrzuca piłkę w górę.
• Wirujący sznur. Zabawa skoczna.
Uczestnicy ustawieni są na obwodzie koła. Nauczyciel w środku koła, obracając się do-
okoła swej osi, puszcza w ruch sznur tak, aby wirował przy ziemi, wydłuża przy tym
linkę lub skraca tak, by sznur przebiegał tuż pod nogami stojących na obwodzie koła.
Podskakują oni w momencie, gdy sznur zbliża się do ich nóg i chce „ugryźć”. Najlepszym
skoczkiem zostaje ten, kto ani razu nie dotknie nogami sznura.
3. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Ćwiczenia korektywne:
– luźny zwis przodem na drabinkach z huśtaniem się na boki,
– w staniu przy drabince, chwyt za szczebel na wysokości barków – wspięcie na palce,
przejście do przysiadu na palcach, wyprost nóg w kolanach, powrót do pozycji wyj-
ściowej (6x),
– siad skrzyżny, ramiona w pozycji skrzydełek – maksymalny wdech nosem z przytrzy-
maniem powietrza w płucach, po kilku sekundach – wydech ustami (5x).
• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy rozwijające skoczność
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wzmacnia mięśnie nóg i obręczy biodrowej,
– rozwija zręczność, zwinność, moc i siłę,
– kształtuje wiarę we własne możliwości.
Przybory: szarfy, skakanki, obręcze, piłki lekarskie, długi sznur (lina).
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,
zbiórka w dwuszeregu, podanie głównych zadań lekcji.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Berek z przysiadem. Zabawa ożywiająca.
Wyznaczone dziecko jest berkiem i goni pozostałych uczestników zabawy. Zagrożone
schwytaniem dziecko szybko ustawia się w przysiadzie podpartym. W ten sposób unika
86
schwytania. Berek nie może czekać na powstanie zagrożonego, lecz biegnie za następ-
nym, zwykle tym, który znajduje się najbliżej. Jeżeli uda mu się dotknąć uciekającego –
przed przyjęciem pozycji przysiadu podpartego, wówczas uciekający staje się berkiem.
• Gimnastyka poranna. Zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegają swobodnie po sali, a na hasło gimnastyka! – zatrzymują się i naśladują
ćwiczenie, które wykonuje nauczyciel:
– marsz z wysokim unoszeniem kolan i naprzemianstronną pracą ugiętych ramion,
– marsz na palcach, piętach, w przysiadzie z chwytem za kostki,
– klęk podparty, ugięcie ramion – muśnięcie brodą podłogi z naprzemiennym wzno-
szeniem nóg,
– leżenie tyłem – nożyce pionowe, nożyce poziome,
– podskoki w miejscu – obunóż, na prawej nodze, na lewej nodze, z półobrotami.
3. Część główna.
• Konkurs skoków na czterech łapach. Zabawa skoczna.
Dzieci ustawione w szeregu w jednym końcu sali, w pozycji przysiad podparty. Na sy-
gnał nauczyciela dzieci wykonują po jednym skoku, wyrzucając ręce w przód i jedno-
cześnie odbijając się nogami. Na kolejne sygnały wykonują następne skoki. Nauczyciel
sprawdza, kto pierwszy dotarł do wyznaczonego miejsca. Dzieci przyjmują pozycję sia-
du ugiętego podpartego i biją brawo stopami pierwszemu na mecie.
• Skoki przez kałuże. Zabawa skoczna.
Nauczyciel rozkłada na sali szarfy, skakanki, obręcze lub rysuje koła. Dzieci przeskakują
– napotkane „kałuże” z odbicia jednej nogi, lądując na drugą (skok kroczny).
• Ćwiczenia równoważne na ławeczkach.
Nauczyciel dzieli dzieci na tyle zastępów, ile jest ławeczek:
– przejście przodem z powolnym unoszeniem kolan,
– przejście bokiem z asekuracją współćwiczącego,
– przejście z przekraczaniem przeszkód (piłka lekarska, obręcz) zakończone zeskokiem
na materac do przysiadu podpartego.
• Tam i z powrotem. Zabawa bieżna.
Nauczyciel dzieli klasę na dwa zespoły, które zajmują miejsca po przeciwnych stro-
nach sali na linii oddalonej o 5 metrów od ściany. Na zmieniające się sygnały i z róż-
nych pozycji wyjściowych, dzieci poruszają się ustalonym sposobem do linii środkowej
i wracają jak najszybciej na swoją linię, gdzie przyjmują pozycję wyjściową. Wygrywa
zespół, który po ustawieniu się, pierwszy zastygnie w bezruchu.
• Skoki przez fale. Zabawa skoczna.
Nauczyciel z jednym z dzieci trzymają linę i kołyszą nią do przodu i do tyłu, raz wolniej,
raz szybciej. Dzieci starają się przeskoczyć przez „fale” tak, aby „nie zmoczyć nóg”. Dziec-
ko, które dotknie linę, zmienia dziecko trzymające linę.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Ćwiczenia korekcyjne:
– w siadzie skrzyżnym – nadmuchiwanie balonika – głęboki wdech nosem i wydech
ustami (sssss…),
– z klęku podpartego przejście do ukłonu japońskiego.
• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
87
88
PODRÓŻ Z MAMĄ – TO JEST TO! EKOLOGIA. ŚWIĘTO ZIEMI. DODAWANIE I ODEJMOWANIE. ZEGAR
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wypowiadanie się na temat wiersza
• wyszukiwanie wyrazów w tekście wiersza
• wprowadzenie dwuznaków: sz, Sz, Cz, cz
• nauka czytania i pisania sylab, wyrazów i prostych tekstów
• opisanie trasy wyprawy na podstawie mapy
• wypowiadanie się na temat ilustracji
• ćwiczenia grafomotoryczne
• analiza i synteza wzrokowo-słuchowa
• globalne czytanie wyrazów
• czytanie ze zrozumieniem
• rozwijanie słownictwa
W biznesie nie dostajesz tego, na co zasługujesz, dostajesz to, co wynegocjujesz.
– Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał....
J. Korczak
– Nie wystarczy być zajętym. Mrówki też są zajęte. Pytanie brzmi: czym jesteśmy zajęci?
Henry David Thoreau
AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• kształtowanie postawy wrażliwej na
piękno przyrody
• wdrażanie do ochrony przyrody
poprzez wskazanie właściwych
zachowań
• porównywanie liczb
• doskonalenie dodawania i odejmo-
wania liczb
• układanie zadań tekstowych do
ilustracji
• odczytywanie godzin na zegarze,
obliczenia zegarowe
Projekt
nr 27
JA – ŚWIAT
• budzenie zainteresowania
przyrodą
• kształcenie umiejętności
rozpoznawania ptaków
• poznanie sposobu rozmnażania
się ptaków na podstawie
ilustracji
• poznanie elementów, z których
zbudowane są gniazda ptaków
TEMATY DNI
1. Czym podróżujemy
2. Jak spędzamy wolny
czas?
3. O czym śnimy?
4. Co lubimy w szkole?
5. Lubimy podróżować
z rodzicami
89
PODRÓŻ Z MAMĄ – TO JEST TO! EKOLOGIA. ŚWIĘTO ZIEMI. DODAWANIE I ODEJMOWANIE. ZEGAR
EDUKACJA MUZYCZNA
• nauka piosenki
Ekologiczne reggae
• układanie tańca
i tworzenie ilustracji
do piosenki
EDUKACJA PLASTYCZNA
• plakat Ratujmy Ziemię
– technika kolaż
• dobieranie mate-
riałów do realizacji
własnych pomysłów
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• wskazanie właściwych
zachowań podczas
jazdy autobusem
miejskim
• zagranie scenek
W autobusie
• wykonanie projektu
wygodnego autobusu
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• rysowanie kwadratu,
trzymając wciśnięty
klawisz Shift
• używanie narzędzia
Prostokąt
TEMATY DNI
1. Czym podróżujemy
2. Jak spędzamy wolny
czas?
3. O czym śnimy?
4. Co lubimy w szkole?
5. Lubimy podróżować
z rodzicami
– Sukces przychodzi jedynie do tych, którzy działają, podczas gdy pozostali oczekują jego
nadejścia.
Edison Thomas Alva
– Dajcie ludziom swobodę działania, a zaskoczą was swoją pomysłowością. Peter Drucker
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• poznanie zasad właści-
wego odżywiania
• wykonywanie ćwiczeń
w grupie
• wyrabianie nawyku
bezpiecznego
wykonywania ćwiczeń
• wdrażanie do zacho-
wania zasady fair play
• doskonalenie spraw-
ności
90
PR
OJEK
T nr 27
I.
Tema
t
pr
ojektu:
P
odr
óż z mamą – t
o jest t
o! E
kolo
gia. Ś
więt
o Ziemi. P
or
ówn
yw
anie liczb
. Do
da
w
anie
i o
dejmo
w
anie
. Z
egar
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
157
Sw
ob
odne w
yp
owiedzi
dzieci na t
ema
t sp
o-
sob
ów p
odr
óż
ow
ania
na p
odsta
wie wiersza
Po
dró
żo
w
ać
i własn
ych
doświadcz
eń.
•
w
yszuk
iw
anie
w
yr
az
ów
w
tekście
wiersza,
•
definio
w
anie
w
ar
tości
akt
ywnego
ż
ycia
na
pr
zyk
ładzie
w
yciecz
ek
Sz
cz
epana
i
jego
mam
y,
•
ro
zwijanie
umiejętności
w
ypo
wiadania
się
na
podan
y
tema
t,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
pr
ost
ych
tekst
ów
,
•
objaśnianie
symboli
o
znaczając
ych
szlak
i
dla
ro
w
er
zy
st
ów
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
w opar
ciu
o
analiz
ę
ilustr
acji,
•
w
sk
azanie
na
kor
zy
ści
jak
ie
niesie
z
e
sobą
by
cie
akt
ywn
ym,
•
obr
yso
w
yw
anie
kształt
ów
pr
zedmiot
ów
bez
odr
yw
ania
ołó
wk
a
–
ćwicz
enia
g
raf
o-
mot
or
yczne
,
•
ry
so
w
anie
po
śladzie
k
ropko
w
ym
kształtu
szachó
w
,
Elemen
tar
z
s.
44–45
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e,
s. 40.
•
w
yszuk
uje
w
tekście
w
sk
azane
w
yr
az
y,
•
w
ypo
wiada
się
na
podan
y
tema
t,
•
opisuje
na
podsta
wie
map
y
tr
asę
w
ypr
aw
y,
•
w
ymienia
kor
zy
ści
w
ypły
w
ają
-
ce
z
akt
ywnego
tr
ybu
ż
ycia,
•
ry
suje
po
śladach,
•
cz
yta
sylab
y,
w
yr
az
y
i z
dania,
•
cz
yta
z
e
zr
ozumieniem
pr
ost
e
tekst
y,
•
tw
or
zy
z
dania
z
podan
ymi
w
yr
azami,
•
ro
zpo
znaje
po
znane
dwu
-
znak
i,
•
dokonuje
analiz
y
i syn
tez
y
w
yr
azów
,
•
podaje
liczbę
głosek
i
lit
er
w w
yr
azach,
•
pisz
e
no
w
o
po
znane
dwu
-
znak
i,
•
pisz
e
w
yr
az
y
i pr
ost
e
zdania,
•
pisz
e
pr
ost
e
zdania
z
pamięci,
•
popr
awnie
uzupełnia
tekst
podan
ymi
w
yr
azami;
91
2
158 – 159
W
pr
ow
adz
enie dwuzna
-
kó
w
: Sz, sz na p
odsta
-
wie w
yr
az
ów Sz
cz
epan,
szalik
i. Nauk
a pisania
dwuznak
ów Sz, sz.
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
sylab
i pr
ost
ych
tekst
ów
z
e
zr
ozumieniem,
•
tw
or
zenie
z
dań
z
podan
ymi
w
yr
azami,
•
zapo
znanie
z
miejsc
em
głosk
i i
dwuznak
u
Sz
, sz
,
•
wpr
ow
adz
enie
dwuznak
u
Sz
, sz
, na
pod
-
sta
wie
w
yr
az
ów
: Sz
cz
epan
, sz
elk
i,
•
ćwicz
enia
z
wiązane
z
e
spostr
zeganiem
wzr
oko
w
ym
dwuznakó
w
, Sz
, sz –
w
yszu
-
kiw
anie
ich,
•
ro
zr
óżnianie
kształtu
Sz
, sz
pośr
ód
kształ
-
tu
inn
ych
lit
er
,
•
nauk
a
cz
ytania
met
odą
analit
yczno
-syn
-
tet
yczną,
globalną
or
az
z
w
ykor
zy
staniem
elemen
tó
w
met
ody
sylabo
w
ej
,
•
doskonalenie
umiejętności
ró
żnic
ow
ania
dź
więk
u
głosk
i Sz
,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
,
•
pobudzanie
tw
ór
cz
ego
m
yślenia
popr
zez
oz
dabianie
ilustr
acji
zgodnie
z
polec
eniem,
•
kr
eślenie
kształtu
Sz
, sz
w
po
wietr
zu
, na
papier
ze
, k
reślenie
po
śladzie
lit
er
ow
ym,
•
pisanie
po
śladzie
,
•
pisanie
dwuznakó
w
: Sz
, sz
Elemen
tar
z,
s.
46–49
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
41
92
1
160
W
pr
ow
adz
enie dwuzna
-
kó
w
: C
z, cz na p
odsta
-
wie w
yr
az
ów Sz
cz
epan,
cz
ek
olada. Nauk
a pisa
-
nia dwuznak
ów C
z, cz.
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
sylab
i pr
ost
ych
tekst
ów
z
e
zr
ozumieniem,
•
zapo
znanie
z
miejsc
em
głosek
i
dwuzna
-
kó
w
Cz
, cz
,
•
wpr
ow
adz
enie
dwuznak
u
Cz
, cz
, na
pod
-
sta
wie
w
yr
az
ów
Sz
cz
epan
, cz
ek
olada
,
•
ćwicz
enia
z
wiązane
z
e
spostr
zeganiem
wzr
oko
w
ym
Cz
, cz
,
•
ro
zr
óżnianie
kształtu
Cz
, cz
pośr
ód
kształ
-
tó
w
inn
ych
lit
er
,
•
nauk
a
cz
ytania
met
odą
analit
yczno
-syn
-
tet
yczną,
globalną
or
az
z
w
ykor
zy
staniem
elemen
tó
w
met
ody
sylabo
w
ej
,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
,
•
pobudzanie
tw
ór
cz
ego
m
yślenia
popr
zez
oz
dabianie
ilustr
acji
zgodnie
z
polec
eniem
•
kr
eślenie
kształtu
dwuznakó
w
Cz
, cz
w po
wietr
zu
, na
papier
ze
,
•
kr
eślenie
po
śladzie
lit
er
ow
ym,
•
pisanie
po
śladzie
kształtu
lit
er
bez
odr
y-
w
ania
ręk
i,
•
pisanie
dwuznakó
w
: Cz
, cz
,
Elemen
tar
z,
s.
47
i
49
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
42–43
1
161
Ćwicz
enia w cz
ytaniu
i pisaniu – utr
w
alenie
po
znan
ych lit
er
.
•
doskonalenie
umiejętności
budo
w
ania
zdań
na
podsta
wie
uzupełnianek
w
yr
a-
zow
yc
h,
•
w
sk
az
yw
anie
liczb
y
lit
er
i
głosek
w
w
y-
razach,
por
ówn
yw
anie
i
odnajdy
w
anie
ró
żnic
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
w
ypo
wiadania
się
na
tema
t pr
zecz
ytanego
do
w
cipu
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
elemen
tar
nego
cz
ytania
z
e
zr
ozumieniem,
•
pisanie
z
dania
z
pamięci,
•
doskonalenie
analiz
y
i syn
tez
y
słucho
w
o-
-wzr
oko
w
ej
,
•
w
yr
óżnianie
miejsca
głosk
i w
w
yr
azie
,
•
w
ym
yślanie
i
opo
wiadanie
k
aw
ałó
w
z
e
sz
cz
ególn
ym
nacisk
iem
na
tema
ty
szkolne
,
Elemen
tar
z,
s.
46–49
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
,
s.
44
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 33, 34
93
1
162
Sw
ob
odne w
yp
owie
-
dzi dzieci na t
ema
t ich
w
yciecz
ek i p
odr
óż
y
z r
odzic
ami.
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
na
tema
t f
or
m
spędzania
w
spólnego
czasu
z r
odzicami
bądź
opiek
unami,
•
zaba
w
y
dr
amo
w
e
i pan
tomimiczne
, k
a-
lambur
y,
•
cz
ytanie
globalne
po
znan
ych
w
yr
az
ów
,
•
zaba
w
y
do
w
olne;
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr
35
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
Ek
olo
gia. Ś
więt
o Ziemi.
•
kształt
ow
anie
posta
w
y
wr
ażliw
ej
na
pięk
no
pr
zyr
ody
,
•
w
dr
ażanie
do
ochr
on
y
pr
zyr
ody
,
•
kształc
enie
umiejętności
zacho
w
ań
pr
oeko
-
log
iczn
ych,
ćwicz
enia ma
-
-t
ema
ty
czno
-
pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
56–57
6.1)e
•
podaje
pr
zyk
łady
szkodliw
ej
dla
pr
zyr
ody
działalności
czło
wiek
a,
•
łącz
y
podpisy
z
ilustr
acjami,
•
ro
zumie
pojęcia:
ek
olo
g,
ek
olo
gia
,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t wła
-
ściw
ego
zacho
w
ania
się
ludzi
w
st
osunk
u
do
pr
zyr
ody
,
•
ro
zumie
konieczność
ochr
on
y
pr
zyr
ody
,
•
por
ządk
uje
liczb
y
rosnąc
o
i malejąc
o,
•
dodaje
i
odejmuje
liczb
y
w po
znan
ym
zak
resie
licz
-
bo
w
ym,
•
w
ykonuje
doda
w
anie
typu
10
+
2
=,
•
uk
łada
zadania
tekst
ow
e
do
ilustr
acji,
•
zapisuje
działania
do
uło
żo
-
ny
ch
zadań
tekst
ow
ych,
•
potr
afi
odcz
ytać
godzin
y
na
zegar
ze
,
•
zapisuje
odcz
ytane
godzin
y,
•
zaznacza
godzin
y
na
z
egar
ze
,
•
w
ykonuje
pr
ost
e
oblicz
enia
zegar
ow
e;
1
105
Do
da
w
anie i o
dejmo
w
a-
nie liczb w p
oznan
ym
zak
resie liczb
ow
ym.
•
uk
ładanie
działań
do
ilustr
acji,
•
doskonalenie
umiejętności
doda
w
ania
i odejmo
w
anie
liczb
,
•
por
ządko
w
anie
liczb
rosnąc
o
i malejąc
o,
•
por
ówn
yw
anie
liczb
,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
58,
59
7.2)a 7.2)b 7.2)d
1
106
Uk
ładanie zadań t
ekst
o-
w
ych do ilustr
acji.
Dosk
onalenie do
da
w
a-
nia i o
dejmo
w
ania liczb
.
•
doskonalenie
umiejętności
uk
ładania
zadań
tekst
ow
ych
do
ilustr
acji,
•
w
dr
ażanie
do
umiejętności
zapisy
w
ania
działań
do
ilustr
acji,
•
doda
w
anie
i
odejmo
w
anie
liczb
w
po
zna
-
nym
zak
resie
liczbo
w
ym,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
60
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 35
7.2)a 7.2)b 7.2)d
1
107
O
blicz
enia z
egar
ow
e.
Zadania r
óżne
.
•
kształc
enie
umiejętności
odcz
yt
yw
ania
godzin
na
z
egar
ze
,
•
zaznaczanie
godzin
na
z
egar
ze
,
•
oblicz
enia
z
egar
ow
e,
•
doskonalenie
doda
w
ania
i
odejmo
w
ania
w
po
znan
ym
zak
resie
,
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
61
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 36
str
on
y do
da
t-
ko
w
e 62–63
M
at
ema
tyk
a
M
ac
yk
a
7.2)a 7.2)b 7.2)c 7.2)d 7.3)d
94
1
108
To już umiem, wiem, potr
afię
– utr
w
alenie
do
da
w
ania i o
dejmo
w
a-
nia liczb
.
•
doda
w
anie
i
odejmo
w
anie
liczb
w
po
zna
-
nym
zak
resie
liczbo
w
ym,
•
por
ządko
w
anie
liczb
rosnąc
o
i malejąc
o,
•
kształc
enie
umiejętności
odcz
yt
yw
ania
godzin
na
z
egar
ze
,
•
kształc
enie
umiejętności
mier
zenia
od
-
cinkó
w
;
ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
3,
s.
64
gr
a ma
tema
-
ty
czna
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 39–40
7.3)d 7.2)a 7.2)b 7.2)a 7.3)a
zajęcia
techniczne
1
27
W aut
obusie miejsk
im.
•
kształc
enie
umiejętności
bezpiecznego
zacho
w
ania
się
w
miejsk
ich
śr
odk
ach
lokomocji,
•
obser
w
ow
anie
ludzi
na
pr
zy
stank
ach
aut
obuso
w
ych;
9.2)c
•
potr
afi
oc
enić
zacho
w
anie
ludzi
na
pr
zy
stank
ach
aut
o-
buso
w
ych,
•
bier
ze
udział
w
sc
enc
e
dr
a-
mo
w
ej
(W aut
obusie
),
•
wie
, jak
należ
y
zacho
w
ać
się
w
czasie
podr
óż
y
aut
obusem,
•
w
ymienia
niebezpiecz
eńst
w
a
zag
rażając
e
podr
óżn
ym,
•
pr
ojektuje
w
ygodn
y
aut
obus;
eduk
acja
plast
yczna
1
27
Ra
tu
jm
y Z
iemię
– plak
at
technik
ą k
olaż.
•
w
dr
ażanie
do
dobier
ania
właściw
ych
technik
plast
yczn
ych
w
c
elu
w
yr
ażania
sw
oich
m
yśli,
•
posług
iw
anie
się
kształt
em,
bar
w
ą
i fak
-
tur
ą;
4.1) 4.2)
•
samodzielnie
w
ybier
a
techni
-
ki
plast
yczne
,
•
dobier
a
ma
ter
iały
ich
kształt
i faktur
ę;
eduk
acja
muz
yczna
1
27
Uk
ładam
y ek
olo
giczn
y
taniec
. Nauk
a piosenk
i
Ek
olo
gic
zne reg
gae
.
•
nauk
a
piosenk
i Ek
olo
giczne r
eg
gae
,
•
uk
ładanie
tańca
do
piosenk
i,
•
tw
or
zenie
ilustr
acji
do
piosenk
i;
Kar
ta pr
ac
y
nr 25
3.1) 3.2) 3.5)
•
z
pomocą
naucz
yciela
śpiew
a
piosenkę
Ek
olo
giczne r
eg
gae
,
•
potr
afi
zobr
az
ow
ać
ruchem,
gest
em
i mimik
ą
treść
piosenk
i,
•
tw
or
zy
ilustr
ację
do
piosenk
i,
•
uk
łada
taniec
do
piosenk
i;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
27
Po
znanie op
cji
Kolor
y
niest
anda
rdo
w
e – pr
ac
a
w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
po
znanie
i
w
ykor
zy
stanie
opcji
K
olor
y
niestandar
do
w
e
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
pisania
liczb
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
z
pomocą
naucz
yciela
kolo
-
ruje
ry
sunek
z
w
ykor
zy
sta
-
niem
opcji
K
olor
y niestandar
-
do
w
e
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
wpisuje
liczb
y
do
ok
ienek
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
yszą,
•
samodzielnie
zapisuje
w
yko
-
naną
pr
ac
ę
w
sw
oim
folder
ze;
95
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
79– 81
79. Z
dr
ow
e o
dż
ywianie
.
81. G
ry i zaba
w
y ucząc
e
w
sp
ółdziałania.
81. G
ry i zaba
w
y
z ak
cen
tem z
winności.
•
ucz
enie
się
zasad
pr
awidło
w
ego
odż
y-
wiania,
•
ro
zwijanie
umiejętności
w
ykon
yw
ania
ćwicz
eń
w
g
rupie
,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
bezpiecznego
w
yko
-
ny
w
ania
ć
wicz
eń,
•
w
dr
ażanie
do
zacho
w
ania
zasady
fair
pla
y,
•
ro
zwijanie
spr
awności
fiz
ycznej
popr
zez
udział
w
ró
żn
ych
ć
wicz
eniach.
10.4) 10.1)
•
wie
, cz
emu
służ
y
właściw
e
odż
ywianie
,
•
dostr
zega
konieczność
spo
-
ży
w
ania
potr
aw
niezbędn
ych
dla
z
dr
owia,
•
potr
afi
k
ultur
alnie
zacho
w
ać
się
podczas
spo
ży
w
ania
posiłkó
w
,
•
potr
afi
w
spółpr
ac
ow
ać
w z
e-
spole
i
w
par
ach,
•
zacho
wuje
zasady
fair
pla
y,
•
zacho
wuje
zasady
bezpie
-
cz
eńst
w
a,
•
doskonali
sw
oją
spr
awność
,
•
kształtuje
z
winność
.
96
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Czym podróżujemy?
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr. + tech.)
Zapis w dzienniku: Swobodne wypowiedzi dzieci na temat sposobów podróżowania na
podstawie wiersza Podróżować i własnych doświadczeń. Ekologia. Święto Ziemi. W autobu-
sie miejskim.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie brać udział w zabawach tematycznych. Opowiadacie o swoich ulubionych zaję-
ciach. Potraficie układać wyrazy z poznanych liter i je zapisywać. Wiecie, jakie są jednostki
masy. Potraficie zważyć różne towary i odczytać ich wagę.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wyszukuje w tekście wskazane wyrazy,
– wypowiada się na podany temat,
– opisuje trasę wyprawy na podstawie mapy,
– wymienia korzyści wypływające z aktywnego trybu życia,
– rysuje po śladach,
– czyta sylaby, wyrazy i zdania,
– podaje przykłady szkodliwej dla przyrody działalności człowieka,
– łączy podpisy z ilustracjami,
– rozumie pojęcia ekolog, ekologia,
– wypowiada się na temat przykładów właściwego zachowania się ludzi w stosunku do
przyrody,
– rozumie konieczność ochrony przyrody,
– potrafi ocenić zachowanie ludzi na przystankach autobusowych,
– bierze udział w scence dramowej W autobusie,
– wie, jak należy zachować się w czasie podróży autobusem,
– wymienia niebezpieczeństwa zagrażające podróżnym,
– projektuje wygodny autobus.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie kolejnego bohatera elementarza – Szczepana. Będzie-
cie wypowiadać się na podstawie wysłuchanego wiersza Podróżować. Wyszukacie w tekście
wskazane wyrazy. Przeczytacie wiersz wspólnie z nauczycielem. Opiszecie trasę wyprawy
na podstawie mapy. Wymienicie korzyści płynące z aktywnego trybu życia. Będziecie wypo-
wiadać się na temat właściwego zachowania ludzi w stosunku do przyrody.
Wymienicie niebezpieczeństwa zagrażające podróżnym. Zagracie scenkę – W autobusie.
Wskażecie właściwe zachowanie się w autobusie. Wykonacie projekt wygodnego autobusu.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– opisać trasę wyprawy na podstawie mapy,
– opowiedzieć o podróżach dawniej i dziś na podstawie wiersza,
– znaleźć i przeczytać wskazane wyrazy w wierszu,
– wskazać właściwe zachowania się ludzi w stosunku do przyrody,
– połączyć podpisy z ilustracjami.
Pytania kluczowe
• Co wiecie o sposobach podróżowania dawniej i dziś?
• Co nam daje aktywny tryb życia?
• W jaki sposób dbacie o przyrodę?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
plecak, szachy, pudełka (z opisem: papier, baterie, plastik, szkło), hula-hoop, ilustracje (środki
lokomocji: samochody, rower, pociąg, samolot, statek, żaglówka, łódź; zakłady przemysłowe;
zabawki: piłka, rolki, hulajnoga, klocki, lalka), chustki, laska, znak przystanku autobusowego
narysowany na kartce A4, lina, znaki ze słowami TAK, NIE, portfolio ucznia – wycinanka – fi-
gury geometryczne (I część), kartki z bloku rysunkowego, kredki.
Przebieg zajęć
1. Wycieczka – zabawa na lepsze poznanie się w grupie.
Nauczyciel mówi: Wybieramy się na wycieczkę i każdy pakuje do plecaka jedną rzecz, której
nazwa zaczyna się pierwszą literą waszego imienia. Następnie mówi, co spowodowało, że
właśnie to chce zapakować, np. Ja zabieram na wycieczkę bułeczkę, bo mogę być głodna
– i podaje plecak osobie po swojej lewej stronie itd.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przypomniały zasady obowiązujące w grupie.
2. Podróż – wprowadzenie do tematu.
• Pociąg. Dzieci siedzą w kręgu na krzesłach. Nauczyciel staje w środku i porusza się po
okręgu, naśladując jakiś środek lokomocji, np. samochód, pociąg, statek itp. Zatrzymuje
się przed kilkoma osobami, daje im znak i one ruszają za nim, naśladując ten sam po-
jazd. Kiedy w ruchu jest już sześć osób, nauczyciel woła: Zmiana! i wszyscy, włącznie
z nim, starają się usiąść na krzesłach. Ten, kto zostaje bez krzesła, zaczyna zabawę od
początku, naśladując inny pojazd.
• Okręt. Dzieci stoją na środku sali zwróceni w jednym kierunku. Nauczyciel podaje na
zmianę komendy, np.:
– lewa burta – dzieci biegną na lewą stronę sali,
– prawa burta – dzieci biegną na prawą stronę,
– rufa – dzieci biegną do tyłu sali,
– dziób – dzieci biegną do przodu,
– pokład – dzieci stoją w miejscu, nikt nie może się poruszyć.
Po każdej komendzie odpadają osoby, które się pomyliły. Siadają na dywanie.
Uwaga! Zabawa musi przebiegać w szybkim tempie.
• Samoloty. Dzieci dzielimy na grupy czteroosobowe (w zależności od liczby dzieci). Wy-
znaczamy hangary (rozłożone koła hula-hoop – tyle kół, ile grup). Na sygnał: Lotnicy
zapuszczają motory! dzieci, kręcąc przed sobą młynka rękami, naśladują warkot motoru.
Potem biegną z rozłożonymi ramionami, omijając się zręcznie, aby nie zderzyć się w lo-
cie. Na hasło: Lotnicy wracać! – dzieci-samoloty kierują się do swoich hangarów. Wygry-
wa ta grupa, która najszybciej wróciła do swojego hangaru.
• Nauczyciel pyta: Jakimi pojazdami poruszaliście się podczas zabaw? Wskażcie różnice
w sposobach i w miejscach, w których poruszają się te pojazdy. Jeśli znacie, wymieńcie inne
pojazdy poruszające się po lądzie, po wodzie i w powietrzu. Jakimi pojazdami poruszali się
ludzie dawniej?
97
Pytania kluczowe
• Co wiecie o sposobach podróżowania dawniej i dziś?
• Co nam daje aktywny tryb życia?
• W jaki sposób dbacie o przyrodę?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
plecak, szachy, pudełka (z opisem: papier, baterie, plastik, szkło), hula-hoop, ilustracje (środki
lokomocji: samochody, rower, pociąg, samolot, statek, żaglówka, łódź; zakłady przemysłowe;
zabawki: piłka, rolki, hulajnoga, klocki, lalka), chustki, laska, znak przystanku autobusowego
narysowany na kartce A4, lina, znaki ze słowami TAK, NIE, portfolio ucznia – wycinanka – fi-
gury geometryczne (I część), kartki z bloku rysunkowego, kredki.
Przebieg zajęć
1. Wycieczka – zabawa na lepsze poznanie się w grupie.
Nauczyciel mówi: Wybieramy się na wycieczkę i każdy pakuje do plecaka jedną rzecz, której
nazwa zaczyna się pierwszą literą waszego imienia. Następnie mówi, co spowodowało, że
właśnie to chce zapakować, np. Ja zabieram na wycieczkę bułeczkę, bo mogę być głodna
– i podaje plecak osobie po swojej lewej stronie itd.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przypomniały zasady obowiązujące w grupie.
2. Podróż – wprowadzenie do tematu.
• Pociąg. Dzieci siedzą w kręgu na krzesłach. Nauczyciel staje w środku i porusza się po
okręgu, naśladując jakiś środek lokomocji, np. samochód, pociąg, statek itp. Zatrzymuje
się przed kilkoma osobami, daje im znak i one ruszają za nim, naśladując ten sam po-
jazd. Kiedy w ruchu jest już sześć osób, nauczyciel woła: Zmiana! i wszyscy, włącznie
z nim, starają się usiąść na krzesłach. Ten, kto zostaje bez krzesła, zaczyna zabawę od
początku, naśladując inny pojazd.
• Okręt. Dzieci stoją na środku sali zwróceni w jednym kierunku. Nauczyciel podaje na
zmianę komendy, np.:
– lewa burta – dzieci biegną na lewą stronę sali,
– prawa burta – dzieci biegną na prawą stronę,
– rufa – dzieci biegną do tyłu sali,
– dziób – dzieci biegną do przodu,
– pokład – dzieci stoją w miejscu, nikt nie może się poruszyć.
Po każdej komendzie odpadają osoby, które się pomyliły. Siadają na dywanie.
Uwaga! Zabawa musi przebiegać w szybkim tempie.
• Samoloty. Dzieci dzielimy na grupy czteroosobowe (w zależności od liczby dzieci). Wy-
znaczamy hangary (rozłożone koła hula-hoop – tyle kół, ile grup). Na sygnał: Lotnicy
zapuszczają motory! dzieci, kręcąc przed sobą młynka rękami, naśladują warkot motoru.
Potem biegną z rozłożonymi ramionami, omijając się zręcznie, aby nie zderzyć się w lo-
cie. Na hasło: Lotnicy wracać! – dzieci-samoloty kierują się do swoich hangarów. Wygry-
wa ta grupa, która najszybciej wróciła do swojego hangaru.
• Nauczyciel pyta: Jakimi pojazdami poruszaliście się podczas zabaw? Wskażcie różnice
w sposobach i w miejscach, w których poruszają się te pojazdy. Jeśli znacie, wymieńcie inne
pojazdy poruszające się po lądzie, po wodzie i w powietrzu. Jakimi pojazdami poruszali się
ludzie dawniej?
98
3. Poznajemy Szczepana – kolejnego bohatera elementarza.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elemen-
tarze na s. 44.
Przedstawia im Szczepana, odczy-
tując jego słowa. Następnie pyta:
Jakim dzieckiem według mamy jest Szczepan?
Gdzie mieszka jego tata?
Co chce robić Szczepan, kiedy dorośnie?
4. Podróżować – analiza wiersza.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 44.
Nauczyciel
odczytuje wiersz Podróżować i zadaje pytania
dotyczące treści wiersza: Jak podróżowali ludzie
dawniej? Dlaczego w obecnych czasach ludzie nie
lubią podróżować pieszo? Jak obecnie podróżują
ludzie? Czy znacie inne sposoby poruszania się
w dawnych czasach i obecnie? Wymieńcie je.
• Nauczyciel wydaje kolejne polecenia dotyczące
wiersza:
– Odczytajcie wyrazy zapisane na walizce – naj-
pierw wszyscy razem, potem dziewczynki, chłopcy.
– Odszukajcie w wierszu te wyrazy, wskażcie je palcem i odczytajcie, podkreślcie je ołówkiem.
– Teraz wspólnie ze mną odczytacie wiersz. Ja będę czytać wiersz, wy tylko odnalezione wyra-
zy. Pamiętajcie jednak o tym, że musicie śledzić cały wiersz, aby w odpowiednim momencie
odczytać te wyrazy.
5. Trasa wycieczki – odczytywanie z mapy.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 45.
Przyglą-
dają się kolorom strzałek i – jeśli mają wiedzę
na ich temat – omawiają znaczenie poszczegól-
nych kolorów. Jeśli nie, to znaczenie poszcze-
gólnych kolorów objaśnia nauczyciel.
Informacje dla nauczyciela
Kolorem czerwonym oznaczone są szlaki główne.
Prowadzą one najczęściej przez rejony najbardziej
widowiskowe pod względem krajobrazowym oraz
przyrodniczym.
Kolorem niebieskim oznaczone są trasy dalekobież-
ne, czyli te o sporych odległościach.
Kolorem zielonym oraz żółtym znakowane są krótkie
trasy, łączone najczęściej z innym szlakiem.
Kolor czarny wyznacza krótki szlak dojściowy do miej-
sca, w którym poprowadzenie szlaku dalekobieżnego
byłoby zwyczajnie nieciekawe, czy też niekorzystne.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci przyjrzały się mapie przedstawiającej trasę wycieczki Szcze-
pana. Wskazały miejsca postoju i inne, które podczas wycieczki odwiedził Szczepan.
6. Księga podróżnika – wspólne tworzenie opowieści.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel zaczyna opowiadanie: Wyruszyliśmy w podróż. Każde
dziecko dodaje jedno zdanie, tworząc logiczną całość opowiadania. Następnie dzieci
proponują tytuł do ułożonej przez siebie opowieści.
7. Szachy – rysowanie po śladach i kolorowanie.
• Nauczyciel prosi o otworzenie
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 40.
Dzieci wyjaśniają, co przedsta-
wia ilustracja i rysują po śladach figury szachowe oraz kończą ich kolorowanie.
• Nauczyciel pyta: Co wiecie na temat szachów? Odczytajcie nazwy figur szachowych? Które
z nich występują na szachownicy? Nauczyciel pokazuje dzieciom szachownicę oraz figu-
ry do gry. Dzieci próbują nazwać figury.
8. Jestem Małym Ekologiem.
• Zbieranie śmieci – nauczyciel rozkłada w różnych miejscach sali przedmioty (bibułę,
plastikowe butelki, puszki, baterie, obierki po ziemniakach) – na krzesełkach, stolikach,
półkach, podłodze, itp. Dzieci spacerują po całej sali, nie ruszając leżących śmieci. Gdy
usłyszą melodię piosenki Ekologiczne reggae, szybko je zbierają i wrzucają do kosza.
• Nauczyciel pyta: Czy możemy zebrane śmieci posegregować, wyodrębnić podzbiory śmie-
ci? Jak? 1. papiery, czyli makulaturę, 2. Foliowe worki, kubki po jogurtach, butelki po
napojach – plastik, 3. Szklane butelki, 4. baterie.
Nauczyciel ustawia pudełka z napisami: PAPIER, BATERIE, SZKŁO, PLASTIK i prosi o pose-
gregowanie zebranych śmieci do odpowiednich pudełek.
Nauczyciel pyta: Zastanówcie się, w jaki sposób możemy zmniejszyć ich ilość. Dzieci po-
dają swoje propozycje (śniadanie do szkoły nosić w pojemnikach, zamiast woreczków
foliowych używać papierowych lub tych z materiału, do szkoły nosić termos, napoje
kupować w szklanych butelkach). Co powinniśmy robić, żeby było mniej śmieci? Dzieci
wymieniają propozycje (segregować wszystkie odpady w domu, wrzucać je do wyzna-
czonych pojemników, które stoją blisko naszych domów. Do pakowania i przechowy-
wania jak najrzadziej używać foli. Zamiast plastikowych reklamówek używać toreb wy-
konanych z materiału). Dlaczego warto segregować śmieci?
• Dzieci naśladują odgłosy wydawane przez wodę. Nauczyciel rozpoczyna pierwszą syla-
bę, a dzieci powtarzają:
Chlup, chlup, chlup.
Plum, plum, plum.
Plusk, plusk, plusk, plusk.
Chlup, chlup, chlup, chlup.
Nauczyciel pyta: Dlaczego należy oszczędzać wodę? W jaki sposób my możemy to robić?
Podam wam czynności, które często wykonujemy i używamy do tego wody. Wasze zadanie
polega na wybraniu takiego sposobu wykonania tej czynności, aby oszczędzała ten cenny
skarb, jakim jest woda.
– zmywanie naczyń (w zlewozmywaku, a nie pod bieżącą wodą),
– kąpiel (pod prysznicem, a nie w wannie),
– pranie w pralce (pełna pralka),
– mycie zębów (nalanie wody do kubka, a nie pod bieżącą wodą),
– spłukiwanie w ubikacji (spłuczka z dozownikiem wody),
– zakręcony kran (nie należy zostawiać odkręconego kranu).
• Dzieci siadają w kręgu. Na środku nauczyciel kładzie ilustracje (musi być taka ilość ilu-
stracji, ile jest dzieci w klasie): środki lokomocji, zakłady zanieczyszczające powietrze
oraz przedmioty służące dzieciom do zabawy. Każde z was weźmie jeden obrazek
i przyjrzy mu się dokładnie. Na dywanie nauczyciel kładzie dwa koła hula-hoop – czar-
ne i zielone i mówi: Pomyślcie, które z tych obrazków możemy włożyć do koła zielonego
– przyjaciela przyrody, a które do czarnego – czyniącego szkody przyrodzie?
• Dzieci sprawdzają, czy obrazki prawidłowo zostały włożone.
• Burza mózgów. Nauczyciel pyta: Jak powinniście się zachować, na łonie przyrody (np.
w lesie), aby zawsze pozostała piękna? Chętne dzieci prezentują swoje pomysły.
99
7. Szachy – rysowanie po śladach i kolorowanie.
• Nauczyciel prosi o otworzenie
ćw. pol.-społ. cz. 3 na s. 40.
Dzieci wyjaśniają, co przedsta-
wia ilustracja i rysują po śladach figury szachowe oraz kończą ich kolorowanie.
• Nauczyciel pyta: Co wiecie na temat szachów? Odczytajcie nazwy figur szachowych? Które
z nich występują na szachownicy? Nauczyciel pokazuje dzieciom szachownicę oraz figu-
ry do gry. Dzieci próbują nazwać figury.
8. Jestem Małym Ekologiem.
• Zbieranie śmieci – nauczyciel rozkłada w różnych miejscach sali przedmioty (bibułę,
plastikowe butelki, puszki, baterie, obierki po ziemniakach) – na krzesełkach, stolikach,
półkach, podłodze, itp. Dzieci spacerują po całej sali, nie ruszając leżących śmieci. Gdy
usłyszą melodię piosenki Ekologiczne reggae, szybko je zbierają i wrzucają do kosza.
• Nauczyciel pyta: Czy możemy zebrane śmieci posegregować, wyodrębnić podzbiory śmie-
ci? Jak? 1. papiery, czyli makulaturę, 2. Foliowe worki, kubki po jogurtach, butelki po
napojach – plastik, 3. Szklane butelki, 4. baterie.
Nauczyciel ustawia pudełka z napisami: PAPIER, BATERIE, SZKŁO, PLASTIK i prosi o pose-
gregowanie zebranych śmieci do odpowiednich pudełek.
Nauczyciel pyta: Zastanówcie się, w jaki sposób możemy zmniejszyć ich ilość. Dzieci po-
dają swoje propozycje (śniadanie do szkoły nosić w pojemnikach, zamiast woreczków
foliowych używać papierowych lub tych z materiału, do szkoły nosić termos, napoje
kupować w szklanych butelkach). Co powinniśmy robić, żeby było mniej śmieci? Dzieci
wymieniają propozycje (segregować wszystkie odpady w domu, wrzucać je do wyzna-
czonych pojemników, które stoją blisko naszych domów. Do pakowania i przechowy-
wania jak najrzadziej używać foli. Zamiast plastikowych reklamówek używać toreb wy-
konanych z materiału). Dlaczego warto segregować śmieci?
• Dzieci naśladują odgłosy wydawane przez wodę. Nauczyciel rozpoczyna pierwszą syla-
bę, a dzieci powtarzają:
Chlup, chlup, chlup.
Plum, plum, plum.
Plusk, plusk, plusk, plusk.
Chlup, chlup, chlup, chlup.
Nauczyciel pyta: Dlaczego należy oszczędzać wodę? W jaki sposób my możemy to robić?
Podam wam czynności, które często wykonujemy i używamy do tego wody. Wasze zadanie
polega na wybraniu takiego sposobu wykonania tej czynności, aby oszczędzała ten cenny
skarb, jakim jest woda.
– zmywanie naczyń (w zlewozmywaku, a nie pod bieżącą wodą),
– kąpiel (pod prysznicem, a nie w wannie),
– pranie w pralce (pełna pralka),
– mycie zębów (nalanie wody do kubka, a nie pod bieżącą wodą),
– spłukiwanie w ubikacji (spłuczka z dozownikiem wody),
– zakręcony kran (nie należy zostawiać odkręconego kranu).
• Dzieci siadają w kręgu. Na środku nauczyciel kładzie ilustracje (musi być taka ilość ilu-
stracji, ile jest dzieci w klasie): środki lokomocji, zakłady zanieczyszczające powietrze
oraz przedmioty służące dzieciom do zabawy. Każde z was weźmie jeden obrazek
i przyjrzy mu się dokładnie. Na dywanie nauczyciel kładzie dwa koła hula-hoop – czar-
ne i zielone i mówi: Pomyślcie, które z tych obrazków możemy włożyć do koła zielonego
– przyjaciela przyrody, a które do czarnego – czyniącego szkody przyrodzie?
• Dzieci sprawdzają, czy obrazki prawidłowo zostały włożone.
• Burza mózgów. Nauczyciel pyta: Jak powinniście się zachować, na łonie przyrody (np.
w lesie), aby zawsze pozostała piękna? Chętne dzieci prezentują swoje pomysły.
100
• Podsumowanie. Nauczyciel mówi: Wskazaliście różne sposoby ochrony środowiska.
Otwórzcie
ćw. mat.-przyr. cz. 3. na s. 57
, odczytajcie ukryte hasło i uzupełnijcie nim zdanie.
Odczytajcie to zdanie wszyscy razem. Dzisiaj na lekcji, wskazując właściwe postępowania
dotyczące ochrony środowiska, zostaliście Małymi ekologami.
• Nauczyciel proponuje dzieciom, aby w parach ułożyły okrzyki – hasła Małego Ekologa.
Dzieci układają w parach hasła i prezentują je na forum klasy, np.:
– Nie zaśmiecam otoczenia!
– Oszczędzam wodę!
– Segreguję śmieci!
– Nie niszczę roślin!
– Nie straszę zwierząt!
9. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr. cz. 3, s. 56–57.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia na s. 56.
opowiadają, co jest przedstawione na ilustracjach.
Następnie odczytują prośby: rzeki, lasu, powietrza i zwierząt. Dyskutują na temat od-
czytanych próśb. Nauczyciel pyta: Dlaczego rzeka, las, powietrze i zwierzęta zwróciły się
do ludzi z takimi prośbami?
Na s. 57. dzieci przyklejają brakujące elementy obrazków i opowiadają, jak ludzie dbają
o przyrodę.
10. Spacer na przystanek autobusowy.
• Nauczyciel informuje dzieci: Dzisiaj udamy się na krótkim spacer. Pójdziemy na najbliższy
przystanek autobusowy. Podczas spaceru uważnie rozglądajcie się i zapamiętajcie, jakie
znaki drogowe spotkacie po drodze. Obserwujcie również ruch drogowy. Na przystanku ob-
serwujcie, jakie znajdują się
tam przedmioty i jak zachowują się ludzie.
• Po powrocie do szkoły dzieci odpowiadają na pytania: Jakie znaki drogowe zauważyliście po
drodze? Jak wygląda znak przystanku autobusowego? Jakie przedmioty znajdują się na przy-
stanku? (wiata, kosz na śmieci, ławka). Nauczyciel zwraca uwagę na poszanowanie sprzętu:
Jak zachowywali się ludzie oczekujący na autobus? (spokojnie czekali, rozmawiali ze sobą).
11. Podróż autobusem – scenka dramowa.
• Nauczyciel proponuje dzieciom zabawę. Wyznacza rolę dla dzieci: starsza pani (chus-
ta), staruszek (laska), dzieci, mama z małym dzieckiem. Przygotowuje krzesła ustawione
w dwóch rzędach – tak jak w autobusie (mniej krzeseł niż dzieci).
Następnie wiesza na ścianie znak przystanku autobusowego i proponuje, aby dzieci
odegrały scenkę W autobusie. Podczas odgrywania scenek nauczyciel głosem informu-
je: przystanek, rusza, hamuje.
• Następnie wszyscy siadają w kręgu i omawiają właściwe i niewłaściwe zachowania
w autobusie.
12. Układamy kodeks wzorowego pasażera – zabawa.
• Pomyśl i stań przy… – zabawa dydaktyczna. Nauczyciel ustawia dwa znaki ze słowami TAK
i NIE. Zadaniem dzieci jest wysłuchać informacji i stanąć i przy którymś z nich.
– Wchodzę do autobusu wyznaczonymi drzwiami.
– Wchodzę do autobusu jako pierwszy/a.
– Po wejściu do autobusu zaraz zajmuję miejsce i siedzę na nim, aż do mojego przystanku.
– Jak widzę w autobusie osobę starszą, ustępuję jej miejsca.
– Nie trzymam się poręczy w autobusie.
– Cicho rozmawiam z koleżankami i kolegami.
– Otwieram okno i spoglądam przez nie, czy daleko jeszcze do przystanku.
– Jem cukierki i chowam papier do kieszeni.
– Głośno słucham muzyki.
– Wyskakuję z autobusu jako pierwszy, gdy stanie na moim przystanku.
– Kasuję bilet autobusowy kiedy chcę.
– Siadam w autobusie tylko wtedy, gdy jest wolne miejsce.
• Nauczyciel podsumowuje zabawę i mówi: W ten sposób ustaliliśmy kodeks „Jak powinni-
śmy zachowywać się w autobusie”. Jeszcze raz powtórzymy zasady właściwego zachowa-
nia. Dzieci powtarzają zasady właściwego zachowania się w autobusie.
13. Wykonanie nowoczesnego autobusu.
• Nauczyciel prosi dzieci o przygotowanie materiałów do pracy (kartka z bloku rysunko-
wego, figury geometryczne, kredki). Proponuje zaprojektowanie nowoczesnego auto-
busu, wykorzystując figury geometryczne (dzieci obrysowują potrzebne kształty).
• Dzieci wykonują pracę indywidualnie.
• Po zakończonej pracy wieszają swoje prace na tablicy, oglądają i wybierają najciekawsze.
Podsumowanie
• Dzieci kończą zdania:
Dzisiaj dowiedziałem/łam się…
Najbardziej podobało mi się…
Nie podobało mi się…
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Jak spędzamy wolny czas?
(2 godz. = 1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. mat.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie dwuznaków Sz, sz na podstawie wyrazów Szczepan,
szelki. Nauka pisania dwuznaków Sz, sz. Dodawanie i odejmowanie liczb w poznanym za-
kresie liczbowym.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie odszukać w wierszu wskazane wyrazy. Znacie różne sposoby poruszania się po
świecie zarówno dawniej, jak i dzisiaj. Potraficie odczytać z mapy trasę wyprawy. Potrafi-
cie wymienić, jakie korzyści daje człowiekowi aktywny tryb życia. Wiecie, jak należy dbać
o przyrodę i dlaczego należy ją chronić.
101
Następnie wiesza na ścianie znak przystanku autobusowego i proponuje, aby dzieci
odegrały scenkę W autobusie. Podczas odgrywania scenek nauczyciel głosem informu-
je: przystanek, rusza, hamuje.
• Następnie wszyscy siadają w kręgu i omawiają właściwe i niewłaściwe zachowania
w autobusie.
12. Układamy kodeks wzorowego pasażera – zabawa.
• Pomyśl i stań przy… – zabawa dydaktyczna. Nauczyciel ustawia dwa znaki ze słowami TAK
i NIE. Zadaniem dzieci jest wysłuchać informacji i stanąć i przy którymś z nich.
– Wchodzę do autobusu wyznaczonymi drzwiami.
– Wchodzę do autobusu jako pierwszy/a.
– Po wejściu do autobusu zaraz zajmuję miejsce i siedzę na nim, aż do mojego przystanku.
– Jak widzę w autobusie osobę starszą, ustępuję jej miejsca.
– Nie trzymam się poręczy w autobusie.
– Cicho rozmawiam z koleżankami i kolegami.
– Otwieram okno i spoglądam przez nie, czy daleko jeszcze do przystanku.
– Jem cukierki i chowam papier do kieszeni.
– Głośno słucham muzyki.
– Wyskakuję z autobusu jako pierwszy, gdy stanie na moim przystanku.
– Kasuję bilet autobusowy kiedy chcę.
– Siadam w autobusie tylko wtedy, gdy jest wolne miejsce.
• Nauczyciel podsumowuje zabawę i mówi: W ten sposób ustaliliśmy kodeks „Jak powinni-
śmy zachowywać się w autobusie”. Jeszcze raz powtórzymy zasady właściwego zachowa-
nia. Dzieci powtarzają zasady właściwego zachowania się w autobusie.
13. Wykonanie nowoczesnego autobusu.
• Nauczyciel prosi dzieci o przygotowanie materiałów do pracy (kartka z bloku rysunko-
wego, figury geometryczne, kredki). Proponuje zaprojektowanie nowoczesnego auto-
busu, wykorzystując figury geometryczne (dzieci obrysowują potrzebne kształty).
• Dzieci wykonują pracę indywidualnie.
• Po zakończonej pracy wieszają swoje prace na tablicy, oglądają i wybierają najciekawsze.
Podsumowanie
• Dzieci kończą zdania:
Dzisiaj dowiedziałem/łam się…
Najbardziej podobało mi się…
Nie podobało mi się…
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Jak spędzamy wolny czas?
(2 godz. = 1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. mat.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie dwuznaków Sz, sz na podstawie wyrazów Szczepan,
szelki. Nauka pisania dwuznaków Sz, sz. Dodawanie i odejmowanie liczb w poznanym za-
kresie liczbowym.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie odszukać w wierszu wskazane wyrazy. Znacie różne sposoby poruszania się po
świecie zarówno dawniej, jak i dzisiaj. Potraficie odczytać z mapy trasę wyprawy. Potrafi-
cie wymienić, jakie korzyści daje człowiekowi aktywny tryb życia. Wiecie, jak należy dbać
o przyrodę i dlaczego należy ją chronić.
102
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rysuje po śladach,
– czyta sylaby, wyrazy i zdania,
– czyta ze zrozumieniem proste teksty,
– tworzy zdania z podanymi wyrazami,
– rozpoznaje poznane dwuznaki,
– dokonuje analizy i syntezy wyrazów,
– podaje liczbę głosek i liter w wyrazach,
– pisze nowo poznane dwuznaki,
– dodaje i odejmuje liczby w poznanym zakresie liczbowym.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie dwuznak Sz, sz. Będziecie rozpoznawać go wśród innych
liter. Odczytacie sylaby, wyrazy i teksty z nowym dwuznakiem. Nauczycie się go pisać. Opo-
wiecie o tym, jak Szczepan lubi spędzać czas. Przeczytacie tekst o wyprawie Szczepana i jego
mamy. Będziecie dodawać i odejmować w poznanym zakresie liczbowym.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– współpracować w zabawie,
– opowiedzieć, co znajduje się na ilustracji,
– przeczytać wyrazy z nowym dwuznakiem sz,
– pisać dwuznak sz,
– dodawać i odejmować w poznanym zakresie.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób możemy spędzać wolny czas?
• Jak liczyć, żeby się nie pomylić?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
czapka, nagranie dowolnej muzyki, tamburyno, kołatka, kostki do gry, liczby z wycinanki,
alfabet ruchomy, kartoniki z liczbami, domek samogłosek i spółgłosek.
Przebieg zajęć
1. Taniec integracyjny z czapeczką.
Nauczyciel włącza nagranie dowolnej piosen-
ki. Dzieci ustawiają się w kręgu. Nauczyciel za-
kłada na głowę czapeczkę i tańcząc, wykonuje
jakieś charakterystyczne ruchy. Pozostali naśla-
dują go. W pewnym momencie przekazuje cza-
peczkę w lewą stronę. Teraz osoba posiadająca
czapeczkę wymyśla jakiś ruch, a wszyscy go na-
śladują. Zabawa trwa tak długo, aż czapeczka
wróci do nauczyciela.
2. Nasze zajęcia w wolnym czasie.
• Dzieci siedzą w kręgu i wypowiadają swobod-
nie skojarzenia związane z czasem wolnym. Na-
stępnie kolejno wychodzą na środek i prezen-
tują to, co najczęściej robią w czasie wolnym.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 46
. Nauczyciel
prosi, aby dokładnie przyjrzały się ilustracjom
i odpowiedziały na pytania: Gdzie spędzał czas Szczepan? Jakie umiejętności nabędzie
Szczepan podczas swoich ulubionych zajęć? Gdzie może wykorzystać swoje umiejętności?
Jak wy spędzacie wolny czas? Jakich umiejętności nabywacie podczas tych zajęć?
3. Poznajemy Sz, sz – wprowadzenie dwuznaków na podstawie wyrazów Szczepan, szelki.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci wysłuchały zagadki i podały jej rozwiązanie.
Co to za głoska?
Słychać ją w środku słowa muszka,
Na końcu słowa kosz,
Na początku słowa szafa.
• Nauczyciel mówi: Popatrzcie na dwuznak znajdujący się obok chłopca. Jak chłopiec ma na imię?
Jaki dwuznak jest na początku jego imienia? Nazwijcie obrazek znajdujący się obok portretu
Szczepana (szelki). Jaki dwuznak jest na początku tego wyrazu?
• Nauczyciel demonstruje drukowane dwuznaki:
Sz, sz. Dzieci opisują kształt, następnie wodzą
po kształcie małej i wielkiej litery.
• Dzieci pod kierunkiem nauczyciela dzielą wy-
razy Szczepan, szelki na sylaby, głoski. Zwraca-
ją uwagę na niebieski kolor przeznaczony dla
spółgłosek. Poszukajcie poznanych do tej pory
liter w zapisanych wyrazach.
• Nauczyciel pyta: Czyje imię w naszej klasie rozpo-
czyna się głoską Sz? Jakie znacie imiona rozpoczy-
nające się głoską Sz? Wymieńcie te imiona, dzieląc
je na sylaby (Szymon, Szczepan).
4. Ćwiczenia w czytaniu sylab i wyrazów z literą
Sz, sz.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 47.
i odczytu-
ją sylaby, wskazując je palcem. Czytają sylaby
zgodnie z poleceniami nauczyciela.
– Pierwsze siedem – na melodię Wlazł kotek na płotek.
– Po kolei, cicho dziewczynki, głośno chłopcy.
– Po kolei, zaczynając od bardzo wolnego tempa, do coraz szybszego.
– Pierwszą..., czwartą..., siódmą..., ostatnią..., piątą... itd.
• Nauczyciel odczytuje tekst i pyta: Jaką przygodę miał Szczepan? Gdzie wybierał się na
wyprawę? Dlaczego się śpieszył?
• Dzieci czytają tekst z obrazkami zgodnie z poleceniami nauczyciela:
– Tekst czytają chętne dzieci.
– Przeczytajcie wyrazy, w których dwuznak sz, występuje na początku wyrazu.
– Przeczytajcie wyrazy, w których sz występuje na końcu wyrazu (spiesz).
– Przeczytajcie wyrazy, w których sz występuje w środku wyrazu.
– Zdania czytają wybrane przez nauczyciela dzieci.
– Zdania czytają na przemian dziewczynki i chłopcy.
5. Ćwiczenia grafomotoryczne – mała i wielka motoryka.
• Dzieci otwierają ćwiczenia i oglądają szafę. Kreślą w powietrzu przed sobą wielką szafę.
Następnie rysują szafę ołówkiem po śladach coraz szybciej, zgodnie z kierunkiem strzał-
ki. Potem wspólnie uzgadniają, jaki kolor ma wiosna i kolorują uzgodnionym kolorem
kształty liter.
103
i odpowiedziały na pytania: Gdzie spędzał czas Szczepan? Jakie umiejętności nabędzie
Szczepan podczas swoich ulubionych zajęć? Gdzie może wykorzystać swoje umiejętności?
Jak wy spędzacie wolny czas? Jakich umiejętności nabywacie podczas tych zajęć?
3. Poznajemy Sz, sz – wprowadzenie dwuznaków na podstawie wyrazów Szczepan, szelki.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci wysłuchały zagadki i podały jej rozwiązanie.
Co to za głoska?
Słychać ją w środku słowa muszka,
Na końcu słowa kosz,
Na początku słowa szafa.
• Nauczyciel mówi: Popatrzcie na dwuznak znajdujący się obok chłopca. Jak chłopiec ma na imię?
Jaki dwuznak jest na początku jego imienia? Nazwijcie obrazek znajdujący się obok portretu
Szczepana (szelki). Jaki dwuznak jest na początku tego wyrazu?
• Nauczyciel demonstruje drukowane dwuznaki:
Sz, sz. Dzieci opisują kształt, następnie wodzą
po kształcie małej i wielkiej litery.
• Dzieci pod kierunkiem nauczyciela dzielą wy-
razy Szczepan, szelki na sylaby, głoski. Zwraca-
ją uwagę na niebieski kolor przeznaczony dla
spółgłosek. Poszukajcie poznanych do tej pory
liter w zapisanych wyrazach.
• Nauczyciel pyta: Czyje imię w naszej klasie rozpo-
czyna się głoską Sz? Jakie znacie imiona rozpoczy-
nające się głoską Sz? Wymieńcie te imiona, dzieląc
je na sylaby (Szymon, Szczepan).
4. Ćwiczenia w czytaniu sylab i wyrazów z literą
Sz, sz.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 47.
i odczytu-
ją sylaby, wskazując je palcem. Czytają sylaby
zgodnie z poleceniami nauczyciela.
– Pierwsze siedem – na melodię Wlazł kotek na płotek.
– Po kolei, cicho dziewczynki, głośno chłopcy.
– Po kolei, zaczynając od bardzo wolnego tempa, do coraz szybszego.
– Pierwszą..., czwartą..., siódmą..., ostatnią..., piątą... itd.
• Nauczyciel odczytuje tekst i pyta: Jaką przygodę miał Szczepan? Gdzie wybierał się na
wyprawę? Dlaczego się śpieszył?
• Dzieci czytają tekst z obrazkami zgodnie z poleceniami nauczyciela:
– Tekst czytają chętne dzieci.
– Przeczytajcie wyrazy, w których dwuznak sz, występuje na początku wyrazu.
– Przeczytajcie wyrazy, w których sz występuje na końcu wyrazu (spiesz).
– Przeczytajcie wyrazy, w których sz występuje w środku wyrazu.
– Zdania czytają wybrane przez nauczyciela dzieci.
– Zdania czytają na przemian dziewczynki i chłopcy.
5. Ćwiczenia grafomotoryczne – mała i wielka motoryka.
• Dzieci otwierają ćwiczenia i oglądają szafę. Kreślą w powietrzu przed sobą wielką szafę.
Następnie rysują szafę ołówkiem po śladach coraz szybciej, zgodnie z kierunkiem strzał-
ki. Potem wspólnie uzgadniają, jaki kolor ma wiosna i kolorują uzgodnionym kolorem
kształty liter.
104
6. Uczymy się pisać dwuznaki Sz, sz –
ćw. pol.-społ., s. 42.
• Nauczyciel demonstruje dwuznaki Sz, sz i ana-
lizuje z dziećmi ich kształt (z jakich liter się skła-
dają). Następnie pokazuje sposób zapisu dwu-
znaków.
• Dzieci uczą się pisać nowy dwuznak. Piszą gum-
ką po ławce, palcem po plecach kolegi/koleżan-
ki z ławki. Piszą dwuznaki Sz, sz w powietrzu,
potem ręką na kartce i kredką świecową na kart-
ce. Otwierają ćwiczenia: porównują dwuznaki
drukowane i pisane. Nauczyciel pokazuje zapis
nowego dwuznaku Sz, sz w liniaturze. Dzieci za-
pisują dwuznaki po śladach i samodzielnie.
• Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy z dwuznakiem
sz. Zwraca uwagę na prawidłowe połączenie liter.
Dzieci odczytują wyrazy i piszą je po śladach.
• Nauczyciel zaprasza do otworzenia zeszytu
i odszukania liniatury, w której dzieci będą za-
pisywały Sz, sz oraz prosi, aby zaznaczyły pola,
w których napiszą dwuznak (cały czas pokazuje uczniom na tablicy i kontroluje pracę).
Sprawdza wykonanie zadania.
• Dzieci po wykonaniu tych poleceń zapisują całą linijkę sz, potem całą linijkę Sz.
7. Zabawy z sz – ćwiczenie słuchu fonemowego.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci słuchały uważnie wiersza i jeśli usłyszą wyraz zawierający
głoskę sz muszą klasnąć.
Szara myszka w szafie mieszka,
a na imię ma Agnieszka.
Ma w szufladzie trzy koszule,
kapelusze, szelki, sznurek.
Grywa w szachy, pisze wiersze,
tuszem robi szlaczki pierwsze.
Chętnie szynkę je i groszek,
kaszę, gulasz, gruszek koszyk.
(D. Krupa, Rymowanki – utrwalanki. Materiały do ćwiczeń
logopedycznych,
Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2001)
• Dzieci układają z alfabetu ruchomego dowolny
wyraz z dwuznakiem Sz, sz. Dzielą go na głoski
i przeliczają litery. Wskazują różnicę (zawsze li-
ter jest więcej, bo dwuznak sz to jedna głoska,
ale dwie litery).
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 3 na
s. 41.
Nauczyciel prosi, aby odszukały na ob-
razkach wyrazy, w których występuje głoska sz
(szachy, koszyk). Przeliczają głoski w tych wyra-
zach, dzielą prostokąty na taką ilość okienek, ile
jest głosek w wyrazach.
8. Rozwijamy zdania – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel mówi: Ja powiem wam zdanie. Kolejna chętna osoba może to zdanie rozbudo-
wać, dodając tylko jeden wyraz. Potem następna osoba może wzbogacić je o kolejny wyraz
itd. Można tylko dodawać takie wyrazy, aby zdanie było zrozumiałe.
Np. Jadę w podróż.
Lubię podróże. Idę na spacer.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. na s. 41.
Odczytują zdania w ćwiczeniu 5. Liczą ilość
wyrazów w każdym zdaniu. Przepisują do zeszytu
najdłuższe zdanie.
9. Dobrze liczę – matematyczne
zabawy.
• Kartki z liczbami. Nauczyciel rozwiesza w różnych miejscach w klasie liczby. Uczniowie
chodzą swobodnie po sali. Nauczyciel pokazuje na kartce zapisane działanie, a ucznio-
wie muszą jak najszybciej podbiec do właściwego wyniku.
• Zabawa z kostką. Dzieci siedzą przy stoliku, każde po kolei rzuca swoją kostką. Przelicza-
ją kolejno, ile jest razem wyrzuconych oczek na dwóch kostkach. Zawsze dziecko, które
nie rzuca, sprawdza poprawność liczenia.
• Słyszymy i liczymy. Dzieci tworzą węże (po kilka osób – sześć do ośmiu). Nauczyciel wy-
jaśnia, że na dźwięk tamburyna przesuwają się do przodu tyle kroków, ile usłyszą dźwię-
ków, a po usłyszeniu kołatki – przesuwają się do tyłu tyle kroków, ile usłyszą.
• Matematyczna musztra. Dzieci otrzymują kartoniki z liczbami (0–14). Poruszają się
w rytm muzyki. Na przerwę nauczyciel czyta polecenia.
– „Liczby” mniejsze od ośmiu unoszą ręce w górę.
– Ustawcie się od największej liczby do najmniejszej.
– Ustawiamy się od najmniejszej liczby do największej.
– „Liczby” większe od 7 wykonują przysiad.
– „Liczby” mniejsze od 8 skaczą jak żabki.
– „Liczby” większe od 4 chodzą na czworakach.
10. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr., s. 58, 59.
• Dzieci wykonują zadanie 1. zgodnie z poleceniem. Przeliczają przedmioty, np. pięć pu-
szek małych i 4 puszki duże. Ile to razem? Układają i zapisują działanie itd.
105
8. Rozwijamy zdania – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel mówi: Ja powiem wam zdanie. Kolejna chętna osoba może to zdanie rozbudo-
wać, dodając tylko jeden wyraz. Potem następna osoba może wzbogacić je o kolejny wyraz
itd. Można tylko dodawać takie wyrazy, aby zdanie było zrozumiałe.
Np. Jadę w podróż.
Lubię podróże. Idę na spacer.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. na s. 41.
Odczytują zdania w ćwiczeniu 5. Liczą ilość
wyrazów w każdym zdaniu. Przepisują do zeszytu
najdłuższe zdanie.
9. Dobrze liczę – matematyczne
zabawy.
• Kartki z liczbami. Nauczyciel rozwiesza w różnych miejscach w klasie liczby. Uczniowie
chodzą swobodnie po sali. Nauczyciel pokazuje na kartce zapisane działanie, a ucznio-
wie muszą jak najszybciej podbiec do właściwego wyniku.
• Zabawa z kostką. Dzieci siedzą przy stoliku, każde po kolei rzuca swoją kostką. Przelicza-
ją kolejno, ile jest razem wyrzuconych oczek na dwóch kostkach. Zawsze dziecko, które
nie rzuca, sprawdza poprawność liczenia.
• Słyszymy i liczymy. Dzieci tworzą węże (po kilka osób – sześć do ośmiu). Nauczyciel wy-
jaśnia, że na dźwięk tamburyna przesuwają się do przodu tyle kroków, ile usłyszą dźwię-
ków, a po usłyszeniu kołatki – przesuwają się do tyłu tyle kroków, ile usłyszą.
• Matematyczna musztra. Dzieci otrzymują kartoniki z liczbami (0–14). Poruszają się
w rytm muzyki. Na przerwę nauczyciel czyta polecenia.
– „Liczby” mniejsze od ośmiu unoszą ręce w górę.
– Ustawcie się od największej liczby do najmniejszej.
– Ustawiamy się od najmniejszej liczby do największej.
– „Liczby” większe od 7 wykonują przysiad.
– „Liczby” mniejsze od 8 skaczą jak żabki.
– „Liczby” większe od 4 chodzą na czworakach.
10. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr., s. 58, 59.
• Dzieci wykonują zadanie 1. zgodnie z poleceniem. Przeliczają przedmioty, np. pięć pu-
szek małych i 4 puszki duże. Ile to razem? Układają i zapisują działanie itd.
106
Dzieci liczą niebieskie kubki – 7, następnie przeliczają skreślone – 4. Ile zostało? Jakie
zapiszecie działanie?
• Następnie odczytują wyniki, wpisują je do tabeli od najmniejszego do największego
i pod nimi – odpowiednie sylaby. Odczytują hasło. Nauczyciel pyta: Dlaczego Ziemia prosi
o pomoc? W jaki sposób wy możecie jej pomóc?
• Na kolejnej stronie dzieci czytają kolejno liczby, rozpoczynając od liczby 14. Następnie
wpisują brakujące liczby.
Dzieci przechodzą labirynt – wykonują obliczenia, mogą pomagać sobie liczmanami,
zapisywać działania we wskazanym miejscu.
Po wykonaniu zadania wszyscy sprawdzają, czy przeszli prawidłową drogą przez labirynt.
11. Podsumowanie.
• Nauczyciel mówi: Jeśli dzisiaj udało wam się bezbłędnie dodawać i odejmować do
14 t
o pod-
nieście ręce do góry i wymachujcie nimi. Jeśli dobrze przeczytałeś sylaby, wyrazy, zdania – wstań
i podskocz radośnie. Jeśli poprawnie zapisałeś dwuznak sz, wyrazy i zdanie to krzyknij: hura!
Dzień 3.
TEMAT DNIA: O czym śnimy?
(2 godz. = 1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie dwuznaków Cz, cz na podstawie wyrazów Szczepan,
czekolada. Nauka pisania dwuznaków Cz, cz. Układanie zadań tekstowych do ilustracji.
Utrwalanie umiejętności dodawania i odejmowania liczb.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie opowiedzieć, jak można spędzać wolny czas. Umiecie czytać sylaby, wyrazy i zdania
z nowym dwuznakiem. Rozpoznajecie dwuznak sz wśród innych liter. Zapisujecie dwuznak
sz oraz wyrazy z nim. Potraficie dodawać i odejmować w poznanym zakresie liczbowym.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rysuje po śladach,
– czyta sylaby, wyrazy i zdania,
– czyta ze zrozumieniem proste teksty,
– rozpoznaje poznane dwuznaki,
– dokonuje analizy i syntezy wyrazów,
– podaje liczbę głosek i liter w wyrazach,
– pisze nowo poznane dwuznaki,
– dodaje i odejmuje liczby w poznanym zakresie liczbowym,
– układa treść zadania do ilustracji,
– zapisuje działania do ułożonych zadań tekstowych.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie dwuznak Cz, cz. Będziecie rozpoznawać go wśród innych
liter. Odczytacie sylaby, wyrazy i teksty z nowym dwuznakiem. Nauczycie się go pisać. Opo-
wiecie o tym, co przyśniło się Szczepanowi. Przeczytacie tekst o czekoladowym czarowniku.
Nauczycie się wiersza o dwuznakach sz i cz na pamięć. Będziecie dodawać i odejmować
w poznanym zakresie liczbowym.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– współpracować w zabawie,
– opowiedzieć, co znajduje się na ilustracji,
– przeczytać wyrazy z nowym dwuznakiem cz,
– pisać dwuznak cz,
– dodawać i odejmować w poznanym zakresie liczbowym,
– układać zadania tekstowe do ilustracji,
– zapisać działania do ułożonych zadań tekstowych.
Pytania kluczowe
• Kiedy sny wzbudzają w nas radość?
• W jaki sposób zabawa pomaga w nauce matematyki?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 35, koc, kocyk, poduszka, piżama, koszulka nocna oraz ilustracje
mebli do spania, dziupli i nory, butelki plastikowe, puszki, gazety i worki, alfabet ruchomy.
Przebieg zajęć
1. Zaczarowany staw – zabawa integracyjna.
• Zaczarowany staw. Dziecko z zasłoniętymi oczami stoi w środku. Pozostałe dzieci poru-
szają się dookoła niego do momentu, kiedy powie on: zaczarowany staw. Wtedy osoba
z zasłoniętymi oczami zaczyna poruszać się wśród nieruchomych postaci i dotyka twa-
rzy pierwszego napotkanego ucznia, zgadując, kto to jest. Jeśli odgadnie, zdejmuje
opaskę z oczu. W przeciwnym razie – próbuje od nowa.
• Nauczyciel przedstawia cele dzisiejszych zajęć.
2. Zabawy wprowadzające w temat.
• Dzieci siedzą w kręgu i oglądają przedmioty: koc, kocyk, poduszka, piżama, koszulka
nocna oraz ilustracje mebli do spania, dziupli i nory – rozłożone na dywanie. Próbują
odpowiedzieć na pytanie: Czy te rzeczy i obrazki pasują do siebie i dlaczego? Jaką nazwę
wspólną moglibyście im nadać?
• Nauczyciel prosi dzieci: Zamknijcie oczy i wsłuchajcie się w odgłosy dobiegające z korytarza
i z sąsiednich sal. Wybierzcie jeden i skoncentrujcie się na nim. Spróbujcie ułożyć do niego
pasującą historię. Gdy klasnę, otwórzcie oczy. Opowiedzcie, jaką historię wymyśliliście.
3. Wspaniały sen Szczepana – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel mówi: Pewnego dnia, po zabawie na
podwórku, wróciłem do domu bardzo zmęczony.
Położyłem się na wersalce i zasnąłem. Śniło mi
się… Nauczyciel prosi, aby dzieci dokończyły
swój sen. Dzieci opowiadają swój sen.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 48;
dokład-
nie przyglądają się ilustracjom przedstawia-
jącym sen Szczepana, opowiadają, co one
przedstawiają. Nauczyciel zadaje uczniom py-
tania pomocnicze: O czym był sen Szczepana?
Co przedstawione jest na pierwszej ilustracji?
Co przedstawiają kolejne ilustracje? Jaki był sen
Szczepana? Dlaczego sen Szczepana można na-
zwać wspaniałą przygodą? Który z opowiedzia-
nych wcześniej przez was snów też nazwalibyście
wspaniałą przygodą?
107
– przeczytać wyrazy z nowym dwuznakiem cz,
– pisać dwuznak cz,
– dodawać i odejmować w poznanym zakresie liczbowym,
– układać zadania tekstowe do ilustracji,
– zapisać działania do ułożonych zadań tekstowych.
Pytania kluczowe
• Kiedy sny wzbudzają w nas radość?
• W jaki sposób zabawa pomaga w nauce matematyki?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 35, koc, kocyk, poduszka, piżama, koszulka nocna oraz ilustracje
mebli do spania, dziupli i nory, butelki plastikowe, puszki, gazety i worki, alfabet ruchomy.
Przebieg zajęć
1. Zaczarowany staw – zabawa integracyjna.
• Zaczarowany staw. Dziecko z zasłoniętymi oczami stoi w środku. Pozostałe dzieci poru-
szają się dookoła niego do momentu, kiedy powie on: zaczarowany staw. Wtedy osoba
z zasłoniętymi oczami zaczyna poruszać się wśród nieruchomych postaci i dotyka twa-
rzy pierwszego napotkanego ucznia, zgadując, kto to jest. Jeśli odgadnie, zdejmuje
opaskę z oczu. W przeciwnym razie – próbuje od nowa.
• Nauczyciel przedstawia cele dzisiejszych zajęć.
2. Zabawy wprowadzające w temat.
• Dzieci siedzą w kręgu i oglądają przedmioty: koc, kocyk, poduszka, piżama, koszulka
nocna oraz ilustracje mebli do spania, dziupli i nory – rozłożone na dywanie. Próbują
odpowiedzieć na pytanie: Czy te rzeczy i obrazki pasują do siebie i dlaczego? Jaką nazwę
wspólną moglibyście im nadać?
• Nauczyciel prosi dzieci: Zamknijcie oczy i wsłuchajcie się w odgłosy dobiegające z korytarza
i z sąsiednich sal. Wybierzcie jeden i skoncentrujcie się na nim. Spróbujcie ułożyć do niego
pasującą historię. Gdy klasnę, otwórzcie oczy. Opowiedzcie, jaką historię wymyśliliście.
3. Wspaniały sen Szczepana – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel mówi: Pewnego dnia, po zabawie na
podwórku, wróciłem do domu bardzo zmęczony.
Położyłem się na wersalce i zasnąłem. Śniło mi
się… Nauczyciel prosi, aby dzieci dokończyły
swój sen. Dzieci opowiadają swój sen.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 48;
dokład-
nie przyglądają się ilustracjom przedstawia-
jącym sen Szczepana, opowiadają, co one
przedstawiają. Nauczyciel zadaje uczniom py-
tania pomocnicze: O czym był sen Szczepana?
Co przedstawione jest na pierwszej ilustracji?
Co przedstawiają kolejne ilustracje? Jaki był sen
Szczepana? Dlaczego sen Szczepana można na-
zwać wspaniałą przygodą? Który z opowiedzia-
nych wcześniej przez was snów też nazwalibyście
wspaniałą przygodą?
108
4. Poznajemy Cz, cz – wprowadzenie dwuznaków na podstawie wyrazów Szczepan,
czekolada.
• Nauczyciel mówi: Popatrzcie na dwuznak znajdujący się obok chłopca. Jak chłopiec ma
na imię? Jaki dwuznak jest na początku jego imienia, a jaki na drugim miejscu? Nazwijcie
obrazek obok Szczepana (czekolada). Jaki dwuznak jest na początku tego wyrazu?
• Nauczyciel demonstruje drukowane dwuznaki: Cz, cz. Dzieci opisują ich kształt, następnie
wodzą po kształcie dwuznaku. Dzieci pod kierunkiem nauczyciela dzielą wyrazy Szczepan,
czekolada na sylaby, głoski. Zwracają uwagę na niebieski kolor przeznaczony dla spółgłosek.
• Dzieci wymieniają spółgłoski i samogłoski występujące w tych wyrazach.
5. Ćwiczenia w czytaniu sylab i wyrazów z literą Cz, cz.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 49
i odczytują
sylaby, wskazując palcem. Czytają sylaby zgod-
nie z poleceniami nauczyciela.
– Czytaliście sylaby w różny sposób. Każdy z was
niech wybierze sobie jeden ze sposobów odczyty-
wania sylab i przedstawi go.
– Odczytajcie sylaby na przemian: chłopcy, dziew-
czynki.
• Nauczyciel odczytuje tekst Czekoladowy cza-
rownik i pyta: Jak wyglądał czarownik Czesław?
Odszukacie fragment tekstu dotyczący jego wy-
glądu. Gdzie mieszkał? Odszukajcie tę informację
w tekście. Co złościło czarownika? Co zostawiły
dzieci dla czarownika? Co się stało po spożyciu
czekolady przez czarownika? Dlaczego dzieci na-
zwały go czekoladowym czarownikiem?
• Nauczyciel prosi, aby dzieci wymyśliły inną
przygodę o czekoladowym czarowniku lub baj-
kę o czekoladzie. Po opowiadaniach dzieci, nauczyciel częstuje dzieci czekoladą.
• Dzieci czytają tekst z obrazkami zgodnie z poleceniami nauczyciela.
– Tekst czytają chętne dzieci.
– Przeczytajcie wyrazy, w których występują dwu-
znaki Cz, cz.
– Zdania czytają wybrane przez nauczyciela dzie-
ci. Każde z nich czyta jedno zdanie.
6. Ćwiczenia grafomotoryczne – mała i wielka
motoryka.
• Dzieci stoją w parach i rysują sobie wzajemnie
na plecach dowolną czapkę. Zadanie polega na
tym, aby narysować w taki sposób, żeby druga
osoba z pary odgadła, jak wygląda ta czapka.
• Następnie rysują w ćwiczeniach czapkę palcem
po śladach, potem kolorowymi kredkami.
7. Zabawy z cz – ćwiczenie słuchu fonemowego.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci słuchały uważnie
wiersza i jeśli usłyszą wyraz zawierający głoskę
cz – muszą klasnąć.
Trudne pytania:
– Co robi leszczyk, gdy pada deszczyk?
– Co robi kaczka, gdy jedzie taczka?
– Co robią beczki, gdy wpadną do rzeczki?
– Co robią pączki, gdy trafią do rączki?
– Czarku daj spokój, już nie męcz mnie!
Odpowiedzieć na twe pytania nie da się!
(K. Szoplik)
• Dzieci w
elementarzu na s. 49.
podkreślają jeden wyraz z dwuznakiem cz – dzielą go
na głoski – liczą ich ilość oraz liczą litery w tym wyrazie. Porównują liczbę głosek i liter
(zawsze liter jest więcej, bo dwuznak sz to jedna głoska, ale dwie litery).
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. na s. 41
. Nauczyciel prosi, aby odszukały na obraz-
kach wyrazy, w których występuje głoska cz (czajnik, klucz). Przeliczają głoski w tych
wyrazach, dzielą prostokąty na taką ilość okienek, ile jest głosek w wyrazach.
8. Uczymy się na pamięć wiersza o poznanych dwuznakach – ćwiczenie pamięci.
• Nauczyciel czyta wiersz o dwuznakach: sz, cz
(ćwiczenia pol.-społ. s. 41).
Następnie
mówi:
– Ja przeczytam pierwszą część linijki, wy drugą.
– Wy odczytacie pierwszą część linijki, ja drugą.
– Chłopcy czytają pierwszą część linijki, dziewczynki drugą.
– Dziewczynki odczytają pierwsza część linijki, chłopcy drugą.
Potem w ten sam sposób wygłaszają części wiersza z pamięci. Na zakończenie wszyscy
razem wygłaszają wiersz z pamięci.
9. Poznajemy sposób pisania dwuznaków Cz, cz.
• Nauczyciel demonstruje dwuznaki Cz, cz i analizuje z dziećmi ich kształt (z jakich liter
się składają). Następnie pokazuje sposób zapisu dwuznaków.
• Dzieci piszą dwuznaki Cz, cz w powietrzu, potem ręką na kartce i kredką świecową na
kartce.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Porównują dwuznaki drukowane i pisane. Nauczyciel poka-
zuje zapis nowego dwuznaku Cz, cz w liniaturze. Dzieci zapisują dwuznaki po śladach
i samodzielnie.
• Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy z dwuznakiem cz, zwraca uwagę na prawidłowe po-
łączenia liter. Dzieci odczytują zapisane wyrazy i piszą je po śladach.
• Nauczyciel zaprasza do otworzenia zeszytu i odszukania liniatury, w której dzieci będą
zapisywały Cz, cz oraz prosi, aby zaznaczyły pola, w których te dwuznaki zostaną zapi-
sane (cały czas pokazuje uczniom na tablicy i kontroluje). Sprawdza wykonanie zadania.
• Dzieci po wykonaniu tych poleceń zapisują całą linijkę cz, potem całą linijkę Cz.
10. Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych – zabawy.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel układa różne przedmioty na środku kręgu (butelki
plastikowe, puszki, gazety i worki). Wykorzystując je, układa wspólnie z
dziećmi zadania
na dodawanie i odejmowanie, np. nauczyciel układa przedmioty – 6 butelek plastiko-
wych i 3 worki. Dzieci układają treść zadania, np. Kasia wrzuciła do pojemnika na śmieci
z napisem „plastik” 6 butelek plastikowych i 3 worki. Ile wrzuciła plastikowych rzeczy do
tego pojemnika? Nauczyciel układa kolejne przedmioty: 6 puszek i 2 butelki plastikowe.
Dzieci układają treść itd.
• Dzieci za pomocą liczmanów przedstawiają rozwiązanie zadań na ławkach. Wybrane
przez nauczyciela dziecko podchodzi do tablicy i zapisuje działanie.
109
Trudne pytania:
– Co robi leszczyk, gdy pada deszczyk?
– Co robi kaczka, gdy jedzie taczka?
– Co robią beczki, gdy wpadną do rzeczki?
– Co robią pączki, gdy trafią do rączki?
– Czarku daj spokój, już nie męcz mnie!
Odpowiedzieć na twe pytania nie da się!
(K. Szoplik)
• Dzieci w
elementarzu na s. 49.
podkreślają jeden wyraz z dwuznakiem cz – dzielą go
na głoski – liczą ich ilość oraz liczą litery w tym wyrazie. Porównują liczbę głosek i liter
(zawsze liter jest więcej, bo dwuznak sz to jedna głoska, ale dwie litery).
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. na s. 41
. Nauczyciel prosi, aby odszukały na obraz-
kach wyrazy, w których występuje głoska cz (czajnik, klucz). Przeliczają głoski w tych
wyrazach, dzielą prostokąty na taką ilość okienek, ile jest głosek w wyrazach.
8. Uczymy się na pamięć wiersza o poznanych dwuznakach – ćwiczenie pamięci.
• Nauczyciel czyta wiersz o dwuznakach: sz, cz
(ćwiczenia pol.-społ. s. 41).
Następnie
mówi:
– Ja przeczytam pierwszą część linijki, wy drugą.
– Wy odczytacie pierwszą część linijki, ja drugą.
– Chłopcy czytają pierwszą część linijki, dziewczynki drugą.
– Dziewczynki odczytają pierwsza część linijki, chłopcy drugą.
Potem w ten sam sposób wygłaszają części wiersza z pamięci. Na zakończenie wszyscy
razem wygłaszają wiersz z pamięci.
9. Poznajemy sposób pisania dwuznaków Cz, cz.
• Nauczyciel demonstruje dwuznaki Cz, cz i analizuje z dziećmi ich kształt (z jakich liter
się składają). Następnie pokazuje sposób zapisu dwuznaków.
• Dzieci piszą dwuznaki Cz, cz w powietrzu, potem ręką na kartce i kredką świecową na
kartce.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Porównują dwuznaki drukowane i pisane. Nauczyciel poka-
zuje zapis nowego dwuznaku Cz, cz w liniaturze. Dzieci zapisują dwuznaki po śladach
i samodzielnie.
• Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy z dwuznakiem cz, zwraca uwagę na prawidłowe po-
łączenia liter. Dzieci odczytują zapisane wyrazy i piszą je po śladach.
• Nauczyciel zaprasza do otworzenia zeszytu i odszukania liniatury, w której dzieci będą
zapisywały Cz, cz oraz prosi, aby zaznaczyły pola, w których te dwuznaki zostaną zapi-
sane (cały czas pokazuje uczniom na tablicy i kontroluje). Sprawdza wykonanie zadania.
• Dzieci po wykonaniu tych poleceń zapisują całą linijkę cz, potem całą linijkę Cz.
10. Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych – zabawy.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel układa różne przedmioty na środku kręgu (butelki
plastikowe, puszki, gazety i worki). Wykorzystując je, układa wspólnie z
dziećmi zadania
na dodawanie i odejmowanie, np. nauczyciel układa przedmioty – 6 butelek plastiko-
wych i 3 worki. Dzieci układają treść zadania, np. Kasia wrzuciła do pojemnika na śmieci
z napisem „plastik” 6 butelek plastikowych i 3 worki. Ile wrzuciła plastikowych rzeczy do
tego pojemnika? Nauczyciel układa kolejne przedmioty: 6 puszek i 2 butelki plastikowe.
Dzieci układają treść itd.
• Dzieci za pomocą liczmanów przedstawiają rozwiązanie zadań na ławkach. Wybrane
przez nauczyciela dziecko podchodzi do tablicy i zapisuje działanie.
110
11. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr. na s. 60.
• Dzieci omawiają przedstawioną w ćwiczeniach
ilustrację. Przeliczają ilość butelek, puszek, pa-
pierów. Następnie układają dowolne zadania
z treścią. Nauczyciel zachęca dzieci, aby zgła-
szały różne propozycje. Kolejno prezentują
swoje zadania i zapisują na tablicy działania do
swoich zadań.
• Samodzielnie wykonują zadanie 1. – łączą dzia-
łanie z odpowiednim wynikiem. Po wykonaniu
zadania sprawdzają głośno, odczytując działa-
nie i jego wynik.
• Dzieci otwierają
portfolio ucznia – karta numer
35
i wykonują zadanie zgodnie z poleceniem.
12. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci dokończyły zdanie:
Dzisiaj na zajęciach nauczyłem/łam się...
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Co lubimy w szkole?
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Ćwiczenia w czytaniu i pisaniu – utrwalenie poznanych liter. Zadania
różne. Obliczenia zegarowe.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie swobodnie wypowiadać się o swoich snach. Opowiadacie na podstawie ilustracji
o wspaniałej przygodzie Szczepana. Potraficie czytać sylaby, wyrazy i zdania z nowym dwu-
znakiem. Odpowiadacie na pytania dotyczące wysłuchanego tekstu. Rozpoznajecie dwu-
znak cz wśród innych liter i go zapisujecie. Piszecie wyrazy z dwuznakiem cz. Potraficie ukła-
dać treść zadań do ilustracji. Dodajecie i odejmujecie w zakresie 14.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– czyta wyrazy i proste teksty zawierające poznane litery,
– pisze proste wyrazy,
– podaje liczbę głosek i liter w wyrazach,
– pisze wyrazy i proste zdania,
– poprawnie uzupełnia tekst podanymi wyrazami,
– uzupełnia brakujące elementy w tabeli,
– potrafi odczytać godziny na zegarze,
– zapisuje odczytane godziny,
– zaznacza godziny na zegarze,
– wykonuje proste obliczenia zegarowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie uczestniczyć w wielu zabawach. Wykonacie ćwiczenia
z poznanymi literami i wyrazami. Będziecie uzupełniać zdania podanymi wyrazami, opowia-
dać o tym, za co lubicie szkołę. Będziecie odczytywać godziny na zegarze oraz je zapiszecie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– rozpoznawać, czytać i pisać wyrazy z dwuznakami,
– uzupełniać zdania odpowiednimi wyrazami,
– czytać proste teksty,
– podać liczbę głosek i liter w podanych wyrazach,
– odczytać godziny na zegarze.
Pytanie kluczowe
• Co lubimy w szkole?
• Po co potrzebne nam jest poczucie czasu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karty nr: 33, 34, 36, portfolio ucznia – wycinanka (s.13), wyrazy zapisane na
kartonikach (czajnik, czekolada, paczka, kosz, klucz, szafa, szuflada, czosnek, mysz, pączek,
puszka), bębenek, patyczki, zegar demonstracyjny.
Przebieg zajęć
1. Zabawy na dobry początek dnia – zabawa integracyjna.
• Maszyna czasu. Dzieci stoją w kręgu. Wybrana osoba stoi w środku i zaczyna wykony-
wać dowolnie wymyślony ruch i odgłos pracującej maszyny. Następnie może się dołą-
czyć dowolna osoba, która dodaje swój ruch i odgłos. Dzieci mogą się dotykać i tworzyć
różne kombinacje ruchów i odgłosów. Każdy musi powtarzać swój wymyślony ruch lub
odgłos do momentu dołączenia się ostatniej osoby.
2. Zabawy z literami i wyrazami.
• Pociąg. W zabawie biorą udział wszystkie dzieci, rolę konduktora początkowo pełni na-
uczyciel i śpiewa:
Jedzie pociąg z daleka.
Na nikogo nie czeka,
Konduktorze łaskawy
Zabierz nas do Warszawy.
Trudno, trudno to będzie,
Tyle ludzi jest wszędzie
Niechaj wsiada grupa ta,
Która imię ma na A.
Zabawę powtarzamy, aż wszystkie dzieci znajdą się w pociągu. Zwrotkę śpiewają dzieci,
dyspozycję śpiewa nauczyciel.
• Zabawne historie. Wybrane dziecko losuje 6 kart z wyrazami z głoskami cz i sz, układa
historyjkę, patrząc na wyrazy zapisane na kartonikach, potem obraca się i z pamięci
odtwarza kolejność wyrazów z opowiadania.
• Zdrobnienie. Dzieci układają zdrobnienia do podanych przez nauczyciela wyrazów:
czajnik, czapka, czepek, szalik, szufla, klucz, warkocz, cząstka, czekolada, szabla, szczotka,
szczebel, kosz, szafa itd.
• Statek. Płynie statek załadowany towarami, których nazwy zaczynają się na sylabę cza
lub sza (itd.). Zadaniem dziecka jest wymyślić jak najwięcej wyrazów rozpoczynających
się na te sylaby i zapisać je na kartce. Na zakończenie dzieci odczytują zapisane wyrazy.
111
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– rozpoznawać, czytać i pisać wyrazy z dwuznakami,
– uzupełniać zdania odpowiednimi wyrazami,
– czytać proste teksty,
– podać liczbę głosek i liter w podanych wyrazach,
– odczytać godziny na zegarze.
Pytanie kluczowe
• Co lubimy w szkole?
• Po co potrzebne nam jest poczucie czasu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karty nr: 33, 34, 36, portfolio ucznia – wycinanka (s.13), wyrazy zapisane na
kartonikach (czajnik, czekolada, paczka, kosz, klucz, szafa, szuflada, czosnek, mysz, pączek,
puszka), bębenek, patyczki, zegar demonstracyjny.
Przebieg zajęć
1. Zabawy na dobry początek dnia – zabawa integracyjna.
• Maszyna czasu. Dzieci stoją w kręgu. Wybrana osoba stoi w środku i zaczyna wykony-
wać dowolnie wymyślony ruch i odgłos pracującej maszyny. Następnie może się dołą-
czyć dowolna osoba, która dodaje swój ruch i odgłos. Dzieci mogą się dotykać i tworzyć
różne kombinacje ruchów i odgłosów. Każdy musi powtarzać swój wymyślony ruch lub
odgłos do momentu dołączenia się ostatniej osoby.
2. Zabawy z literami i wyrazami.
• Pociąg. W zabawie biorą udział wszystkie dzieci, rolę konduktora początkowo pełni na-
uczyciel i śpiewa:
Jedzie pociąg z daleka.
Na nikogo nie czeka,
Konduktorze łaskawy
Zabierz nas do Warszawy.
Trudno, trudno to będzie,
Tyle ludzi jest wszędzie
Niechaj wsiada grupa ta,
Która imię ma na A.
Zabawę powtarzamy, aż wszystkie dzieci znajdą się w pociągu. Zwrotkę śpiewają dzieci,
dyspozycję śpiewa nauczyciel.
• Zabawne historie. Wybrane dziecko losuje 6 kart z wyrazami z głoskami cz i sz, układa
historyjkę, patrząc na wyrazy zapisane na kartonikach, potem obraca się i z pamięci
odtwarza kolejność wyrazów z opowiadania.
• Zdrobnienie. Dzieci układają zdrobnienia do podanych przez nauczyciela wyrazów:
czajnik, czapka, czepek, szalik, szufla, klucz, warkocz, cząstka, czekolada, szabla, szczotka,
szczebel, kosz, szafa itd.
• Statek. Płynie statek załadowany towarami, których nazwy zaczynają się na sylabę cza
lub sza (itd.). Zadaniem dziecka jest wymyślić jak najwięcej wyrazów rozpoczynających
się na te sylaby i zapisać je na kartce. Na zakończenie dzieci odczytują zapisane wyrazy.
112
3. Ćwiczenia w czytaniu i pisaniu.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 47. i 49.
i czytają teksy indywidualnie i w parach.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 3 na
s. 44.
Odczytują cztery wyrazy zapisane w ta-
belce w ćwiczeniu 7. Głośno dzielą wyrazy na
głoski, licząc je. Zapisują je w odpowiednim
miejscu tabeli. Następnie liczą litery w tych
samych wyrazach i wpisują ich liczbę w odpo-
wiednie miejsce. Nauczyciel pyta: Które wyrazy
mają taką samą ilość liter i głosek? Które wyrazy
mają więcej liter niż głosek? Dlaczego?
W ćwiczeniu 8. nauczyciel prosi o odczytanie
wyrazów w ramce. Uczniowie czytają zdania
po cichu i zastanawiają nad uzupełnieniem ich
właściwymi wyrazami. Następnie kolejno czyta-
ją zdania, uzupełniając je wyrazami. Wpisują je.
• Nauczyciel prosi o wyjęcie z
portfolio ucznia
karty nr 33
i wykonanie ćwiczenia 1. zgodnie
z poleceniem. Uczniowie najpierw układają
z rozsypanki literowej wyrazy, odczytują je
i wpisują. Nauczyciel prosi, aby dzieci zaznaczyły zadanie 2. i wykonały je w domu.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 34.
W ćwiczeniu 1. odczytują sylaby umiesz-
czone na kostkach czekolady. Z przedstawionych sylab układają wyrazy, odczytują je
i wpisują w czapce. Po wpisaniu liczą ilość głosek występujących w tych wyrazach.
4. Za co lubimy szkołę? – swobodne wypowiedzi.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 3 na s. 44.
i odczytują samodzielnie półgłosem:
pytanie Pani i odpowiedź Szczepana, potem w parach w ławce na głos.
• Nauczyciel pyta: Czy znacie inne żarty szkolne?
Lubię szkołę, lecz ten problem
Wciąż stawiają mi za przykład
Zawsze działa mi na nerwy:
Pracowitość pszczoły.
Wszystkie lekcje są za długie,
Pewnie chcą, bym miód przynosił
A za krótkie przerwy.
W słoiku do szkoły.
(Sikirycki)
• Uszeregowanie promyczkowe. Dzieci siadają w kręgu na środku sali. Nauczyciel kładzie
żółte koło z hasłem: Za co lubimy szkołę? Dzieci otrzymują trzy małe karteczki, na których
zapisują lub rysują odpowiedź na podany temat. Następnie odczytują swoje wypowie-
dzi i nauczyciel umieszcza je jako promyczki słońca. Te same lub podobne odpowiedzi to
jeden promyczek. Po wypowiedziach, dzieci podsumowują, za co lubi szkołę największa
liczba dzieci. Dzieci wyjmują zeszyty. Nauczyciel zapisuje na tablicy początek zdania:
Lubię w szkole… Każde dziecko zapisuje je i kończy.
5. Zabawy z zegarem – odczytywanie godzin.
• Nauczyciel prosi: Wyciągnijcie z portfolio ucznia wycinankę ze s.13. Wypchnijcie wszystkie
elementy zegara. Z jakich elementów składa się zegar? (tarcza zegarowa, mała wskazówka
i duża wskazówka). Podczas wymieniania elementów zegara nauczyciel wskazuje je na
zegarze demonstracyjnym i mówi: Połączcie te elementy za pomocą pinezki i gumki.
• Nauczyciel pyta: Jak położone są wskazówki przy pełnej godzinie? (duża wskazówka na dwu-
nastce, a mała na liczbie, np. 3 – to trzecia). Pokazuje godzinę na zegarze demonstracyjnym.
• Zabawa w liczenie. Nauczyciel wydaje polecenia:
– Mój zegar wskaże wam godzinę. Wskazuje na zegarze demonstracyjnym godzinę. Po-
wiedzcie, którą godzinę wskazuje?
– Teraz mój zegar wybija godzinę (na bębenku). Policzcie po cichu, ile razy i tyle ułóżcie guzi-
ków. Ile ułożyliście?
– Teraz mój zegar wybije godzinę. Wskażcie tę godzinę na waszym zegarze. Która to godzina?
Uwaga: Każde polecenie nauczyciel wykonuje kilka razy.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia mat.-przyr. na s. 61.
i odczytuje pierwsze zadanie. Dzieci zaznacza-
ją godziny na zegarze i obliczają upływ czasu.
W zadaniu drugim odczytują godziny na zega-
rach i je zapisują.
6. Zegar – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą naprzeciwko siebie w siadzie skrzyż-
nym i wykonują:
– skłony głowy w bok – mówiąc jednocześnie
cyk, cyk,
– skłony głowy w przód i tył – wypowiadając
słowa bim-bam,
– obszerne krążenia głowy, kilka razy w prawą
stronę, a następnie w lewą – ze słowami drrrr.
7. Praca z ćwiczeniami –
ćw. mat.-przyr., s. 62, 63.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia
mat.-przyr. na s. 62.
i 63.
W zadaniu 1. dzieci odszukują dwie sąsied-
nie liczby, których suma wynosi 6. Odczytują je w poziomie: 3 + 3, 4 + 2, 2 + 4, 3 + 3, 6
+ 0; w pionie: 5 + 1, 2 + 4, 1 + 5, 5 + 1. Odszukują dwie sąsiednie liczby, których suma
liczb wynosi 10. Odczytują je w poziomie: 4 + 6, 5 + 5, 6 + 4, 7 + 3, 6 + 4, 0 + 10; w pio-
nie: 6 + 4, 1 + 9, 8 + 2, 3 + 7. Następnie zaznaczają odczytane sumy. W zadaniu 2. dzieci
przeliczają na płytach czas przesłuchiwania ich przez Wojtka.
• Zadanie 3. – dzieci obliczają samodzielnie (mogą posługiwać się patyczkami).
• Zadanie 4.
– dzieci przeliczają ilość elementów w pętlach i łączą z odpowiednią liczbą.
• Zadanie 5. – dzieci czytają liczby w pierwszym rzędzie i zapisują, potem czytają liczby
w drugim rzędzie i zapisują.
113
– Mój zegar wskaże wam godzinę. Wskazuje na zegarze demonstracyjnym godzinę. Po-
wiedzcie, którą godzinę wskazuje?
– Teraz mój zegar wybija godzinę (na bębenku). Policzcie po cichu, ile razy i tyle ułóżcie guzi-
ków. Ile ułożyliście?
– Teraz mój zegar wybije godzinę. Wskażcie tę godzinę na waszym zegarze. Która to godzina?
Uwaga: Każde polecenie nauczyciel wykonuje kilka razy.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia mat.-przyr. na s. 61.
i odczytuje pierwsze zadanie. Dzieci zaznacza-
ją godziny na zegarze i obliczają upływ czasu.
W zadaniu drugim odczytują godziny na zega-
rach i je zapisują.
6. Zegar – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą naprzeciwko siebie w siadzie skrzyż-
nym i wykonują:
– skłony głowy w bok – mówiąc jednocześnie
cyk, cyk,
– skłony głowy w przód i tył – wypowiadając
słowa bim-bam,
– obszerne krążenia głowy, kilka razy w prawą
stronę, a następnie w lewą – ze słowami drrrr.
7. Praca z ćwiczeniami –
ćw. mat.-przyr., s. 62, 63.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia
mat.-przyr. na s. 62.
i 63.
W zadaniu 1. dzieci odszukują dwie sąsied-
nie liczby, których suma wynosi 6. Odczytują je w poziomie: 3 + 3, 4 + 2, 2 + 4, 3 + 3, 6
+ 0; w pionie: 5 + 1, 2 + 4, 1 + 5, 5 + 1. Odszukują dwie sąsiednie liczby, których suma
liczb wynosi 10. Odczytują je w poziomie: 4 + 6, 5 + 5, 6 + 4, 7 + 3, 6 + 4, 0 + 10; w pio-
nie: 6 + 4, 1 + 9, 8 + 2, 3 + 7. Następnie zaznaczają odczytane sumy. W zadaniu 2. dzieci
przeliczają na płytach czas przesłuchiwania ich przez Wojtka.
• Zadanie 3. – dzieci obliczają samodzielnie (mogą posługiwać się patyczkami).
• Zadanie 4.
– dzieci przeliczają ilość elementów w pętlach i łączą z odpowiednią liczbą.
• Zadanie 5. – dzieci czytają liczby w pierwszym rzędzie i zapisują, potem czytają liczby
w drugim rzędzie i zapisują.
114
• Dzieci otwierają
portfolio ucznia – karta nr 36.
Odczytują godziny na zegarach i zapisują
je pod zegarami. Następnie nauczyciel prosi o odczytanie zapisanych godzin i uporząd-
kowanie ich od najwcześniejszej. Dzieci kolejno wskazują godziny i zapisują je w tabeli.
Pod nimi wpisują litery. Odczytują hasło. W zadaniu 2. dzieci, przechodząc trasę, naj-
pierw wskazują sumy i różnice wynoszące 6 i je zaznaczają.
8. Podsumowanie.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom małe karteczki i prosi, aby dzieci, którym podobały się za-
jęcia narysowały buzię wesołą. Dzieci, którym zajęcia się nie podobały – buzię smutną.
Następnie umieszczają je na tablicy.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Lubimy podróżować z rodzicami.
(1 godz. eduk.pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Swobodne wypowiedzi dzieci na temat ich wycieczek i podróży z rodzi-
cami. To już umiem, wiem, potrafię – utrwalenie dodawania i odejmowania liczb.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie podzielić wyrazy na głoski i litery. Czytacie poznane teksty. Potraficie swoją wie-
dzę wykorzystać w zabawach i ćwiczeniach. Wypowiadacie się słownie i pisemnie na poda-
ny temat. Potraficie posługiwać się zegarem: odczytać godziny na nim, zaznaczyć godziny.
Rozwiązujecie zadania różne, wykorzystując umiejętność dodawania i odejmowania.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– czyta tekst ze zrozumieniem,
– podaje liczbę sylab, głosek i liter w wyrazach,
– bierze aktywny udział w zabawach,
– wypowiada się na dany temat,
– dorysowuje brakujące elementy do wskazanej liczby,
– uzupełnia brakujące elementy w tabeli,
– dodaje i odejmuje w poznanym zakresie.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie zadania z serii: To już umiem, wiem, potrafię z zakresu
czytania i pisania oraz matematyczne. Będziecie rozmawiać na temat wycieczek i podróży
z rodzicami. Utrwalicie poznane litery.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiadać się na temat wycieczek i podróży z rodzicami,
– wykonywać samodzielnie zadania,
– grać w domino,
– zgodnie współpracować w grupie.
Pytania kluczowe
• Dlaczego lubimy podróżować z rodzicami?
• Jak oceniamy swoje umiejętności?
• Co już umiemy, potrafimy, wiemy, a nad czym musimy jeszcze popracować?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3, Kart kreatywne – bilet
do wartości AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ, portfolio ucznia – karty nr: 37, 38, 39, 40,
tamburyno, obrazki lub zapisane wyrazy (pociąg, samolot, statek, samochód, rower, czapka,
plecak, słońce, aparat, kajak) papier pakowy, walizka narysowana na papierze pakowym.
Przebieg zajęć
1. Zabawy na powitanie.
• Pociąg współdziałania – zabawa integracyjna. Dzieci ustawiają się jedno za drugim, kładą
ręce na ramiona osoby stojącej przed nimi. Osoba, która jest na początku pociągu wyko-
nuje polecenia podawane przez nauczyciela (np.: pociąg jedzie pod wielką górę, prowadź
w całkowitej ciszy, prowadź szybko, prowadź, skacząc na jednej nodze, prowadź w rytm me-
lodii itp.) Polecenia podawane są szybko i po chwili następuje zmiana prowadzącego.
• Znajdź mamę. Nauczyciel wybiera spośród dzieci kilka „mam”. Każda „mama” ma po 5
dzieci. Na hasło: zabawa „mamy i dzieci” swobodnie podskakują w rytm wystukiwany na
tamburynie. Na hasło: znajdź swoją mamę dzieci powinny jak najszybciej stanąć gęsiego
za „swoją mamą”. Dla urozmaicenia zabawy można kilkakrotnie zmieniać „mamy”.
2. Zabawa w skojarzenia.
• Dzieci tworzą skojarzenia do prezentowanych kolejno przez nauczyciela wyrazów, np.:
pociąg – podróż, stacje, miasta;
samolot – podróż, lot, ptak, wakacje, wycieczka;
statek – woda, rzeka, morze, ocean, rejs, podróżowanie;
samochód – kierownica, kółka, podróż, trasa;
rower – wycieczka, rodzice, podróżowanie, przygoda;
czapka – słońce, plaża, las;
plecak – wędrówka, podróż, wycieczka, rodzice;
słońce – upał, żar, życie, ciepło, wiosna, lato, wakacje;
aparat – zdjęcia, wspomnienia, kartka, widok;
kajak – woda, przyroda, widoki.
Nauczyciel pyta: Z czym kojarzą się te wszystkie wyrazy?
3. Mapa mentalna Podróże z rodzicami – praca w grupach.
– Nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy. Każdej grupie zapisuje na papierze pakowym
hasło PODRÓŻE Z RODZICAMI. Dzieci tworzą mapę mentalną – rysują i zapisują wyrazy,
które związane są z ich podróżami z rodzicami.
– Dzieci prezentują efekty swej pracy – wskazują na podróże, wycieczki, które umieścili na
swojej mapie, opowiadają, jak przebiegała współpraca w grupie. Każda grupa zwraca
uwagę na to, czy zaprezentowane przez nich formy aktywności znalazły się też na ma-
pie mentalnej innych grup.
4. To już umiem, wiem, potrafię – praca samodzielna.
• Dzieci wyjmują z portfolio ucznia karty nr 37, 38. Nauczyciel odczytuje polecenia, dzieci
wykonują je samodzielnie.
5. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr., s. 64.
• Dzieci otwierają ćwiczenia i przypominają zasady gry w domino. Uzupełniają kropki na
kostkach domina. Odczytują kolejne kostki domina. Następnie wkleją kostki domina znaj-
dujące się w naklejkach. Dzieci w zadaniu 7. wykonują obliczenia (mogą na patyczkach).
• Nauczyciel zwraca uwagę na dwa ostatnie działania, w każdym rzędzie. To są działania
z liczbami, których jeszcze nie poznaliście, kto potrafi, może je wykonać, korzystając z pa-
tyczków. Komu będą sprawiały trudność – nie musi ich obliczać.
115
tamburyno, obrazki lub zapisane wyrazy (pociąg, samolot, statek, samochód, rower, czapka,
plecak, słońce, aparat, kajak) papier pakowy, walizka narysowana na papierze pakowym.
Przebieg zajęć
1. Zabawy na powitanie.
• Pociąg współdziałania – zabawa integracyjna. Dzieci ustawiają się jedno za drugim, kładą
ręce na ramiona osoby stojącej przed nimi. Osoba, która jest na początku pociągu wyko-
nuje polecenia podawane przez nauczyciela (np.: pociąg jedzie pod wielką górę, prowadź
w całkowitej ciszy, prowadź szybko, prowadź, skacząc na jednej nodze, prowadź w rytm me-
lodii itp.) Polecenia podawane są szybko i po chwili następuje zmiana prowadzącego.
• Znajdź mamę. Nauczyciel wybiera spośród dzieci kilka „mam”. Każda „mama” ma po 5
dzieci. Na hasło: zabawa „mamy i dzieci” swobodnie podskakują w rytm wystukiwany na
tamburynie. Na hasło: znajdź swoją mamę dzieci powinny jak najszybciej stanąć gęsiego
za „swoją mamą”. Dla urozmaicenia zabawy można kilkakrotnie zmieniać „mamy”.
2. Zabawa w skojarzenia.
• Dzieci tworzą skojarzenia do prezentowanych kolejno przez nauczyciela wyrazów, np.:
pociąg – podróż, stacje, miasta;
samolot – podróż, lot, ptak, wakacje, wycieczka;
statek – woda, rzeka, morze, ocean, rejs, podróżowanie;
samochód – kierownica, kółka, podróż, trasa;
rower – wycieczka, rodzice, podróżowanie, przygoda;
czapka – słońce, plaża, las;
plecak – wędrówka, podróż, wycieczka, rodzice;
słońce – upał, żar, życie, ciepło, wiosna, lato, wakacje;
aparat – zdjęcia, wspomnienia, kartka, widok;
kajak – woda, przyroda, widoki.
Nauczyciel pyta: Z czym kojarzą się te wszystkie wyrazy?
3. Mapa mentalna Podróże z rodzicami – praca w grupach.
– Nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy. Każdej grupie zapisuje na papierze pakowym
hasło PODRÓŻE Z RODZICAMI. Dzieci tworzą mapę mentalną – rysują i zapisują wyrazy,
które związane są z ich podróżami z rodzicami.
– Dzieci prezentują efekty swej pracy – wskazują na podróże, wycieczki, które umieścili na
swojej mapie, opowiadają, jak przebiegała współpraca w grupie. Każda grupa zwraca
uwagę na to, czy zaprezentowane przez nich formy aktywności znalazły się też na ma-
pie mentalnej innych grup.
4. To już umiem, wiem, potrafię – praca samodzielna.
• Dzieci wyjmują z portfolio ucznia karty nr 37, 38. Nauczyciel odczytuje polecenia, dzieci
wykonują je samodzielnie.
5. Praca z
ćwiczeniami mat.-przyr., s. 64.
• Dzieci otwierają ćwiczenia i przypominają zasady gry w domino. Uzupełniają kropki na
kostkach domina. Odczytują kolejne kostki domina. Następnie wkleją kostki domina znaj-
dujące się w naklejkach. Dzieci w zadaniu 7. wykonują obliczenia (mogą na patyczkach).
• Nauczyciel zwraca uwagę na dwa ostatnie działania, w każdym rzędzie. To są działania
z liczbami, których jeszcze nie poznaliście, kto potrafi, może je wykonać, korzystając z pa-
tyczków. Komu będą sprawiały trudność – nie musi ich obliczać.
116
6. To już umiem, wiem, potrafię – praca samodzielna.
Dzieci wyjmują z portfolio ucznia karty nr 39, 40. Nauczyciel odczytuje polecenia, dzieci
wykonują je samodzielnie.
7. Podsumowanie.
Nauczyciel mówi: Na tablicy przygotowałam wam małą walizkę. Kto poradził sobie dzisiaj
z większością zadań, podejdzie i narysuje na niej przedmiot kojarzący się z podróżą.
• Nauczyciel mówi: Drogie dzieci, dotarliśmy do końca naszej podróży w krainie wartości
AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ. Pokażcie, co się teraz znajduje na waszych biletach.
Opowiedzcie, czego się nauczyliście. O czym nie wiedziałyście, ale teraz będziecie o tym pa-
miętać? Dlaczego aktywność jest tak ważna? Czy jesteście przedsiębiorczy?
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Plakat Ratujmy Ziemię – technika kolaż
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wykonać pracę malarską na podany temat za pomocą kropek. Wiecie już, jak się
wykonuje plakat.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– samodzielnie wybiera techniki plastyczne,
– dobiera materiały, ich kształt i fakturę.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie plakat Ratujmy Ziemię. Samodzielnie dobierzecie odpo-
wiednią technikę plastyczną do przedstawienia swoich pomysłów.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– posługiwać się nożyczkami,
– prawidłowo rozmieścić elementy na pracy,
– poprawnie zastosować kształt i barwę elementów na pracy,
– dbać o estetykę pracy.
Pytania kluczowe
• Na co muszę zwrócić uwagę, wykonując plakat?
Środki dydaktyczne: papier kolorowy, plastelina, skrawki materiału, klej, nożyczki, kredki, farby.
Przebieg zajęć
1. Ratujmy Ziemię – wprowadzenie do tematu.
• Nauczyciel przypomina, że na zajęciach dzieci mówiły o ochronie środowiska. Zadaje
pytania: Dlaczego Ziemia, nasza planeta, woła o pomoc? Z czyjego powodu Ziemia jest
w niebezpieczeństwie?
2. Nasza planeta Ziemia – zabawy.
• Chora Ziemia – zabawa dramowa.
Nauczyciel prosi, aby dzieci wczuły się w rolę chorej, zaśmieconej i zadymionej Ziemi
i pokazały to.
• Burza mózgów – Ratujmy Ziemię. Ustalenie, co można zrobić, aby zadbać o naszą plane-
tę. Dzieci opracowują rady. Każde dziecko wybiera sobie te, które będzie chciało przed-
stawić na swoim plakacie.
3. Co to jest plakat?
• Przypomnienie informacji o plakacie – różnorodne środki plastyczne, symbole, intensyw-
ne kolory, mogą występować pojedyncze wyrazy (scenariusz 2. w projekcie 8. – zeszyt 3.).
4. Ratujmy Ziemię – plakat.
• Dzieci przygotowują materiały do pracy. Wybranie tych materiałów, które będą po-
trzebne do realizacji pomysłu.
• Indywidualne wykonanie prac.
5. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają prace i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Czy udały wam się pla-
katy? Nauczyciel pyta, jak oceniają swoją pracę, co im się udało, a z czym miały problem.
6. Galeria prac.
• Dzieci organizują wystawę plakatów. Biją wszystkim brawo za tak pięknie wykonane prace.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Układamy ekologiczny taniec. Nauka piosenki Eko-
logiczne reggae
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie śpiewać już wiele piosenek. Radzicie sobie z rozwiązywaniem zagadek muzycz-
nych. Bardzo dobrze wykonujecie ćwiczenia rytmiczne z różnymi rytmami. Wiecie, jak wy-
gląda ćwierćnuta oraz klucz wiolinowy.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– z pomocą nauczyciela śpiewa piosenkę Ekologiczne reggae,
– stara się wyklaskiwać rytm piosenki,
– potrafi zobrazować ruchem, gestem i mimiką treść piosenki,
– tworzy ilustrację do piosenki,
– improwizuje ruchem muzykę,
– układa taniec do piosenki.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie sami układać ekologiczny taniec. Wykorzystamy do nie-
go różne przedmioty, które codziennie wyrzucamy do kosza. Zatańczymy workowy taniec
i nauczymy się śpiewać piosenkę Ekologiczne reggae.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zaśpiewać piosenkę Ekologiczne reggae,
– improwizować ruchem do muzyki,
– wykonać zadanie w karcie pracy – narysować ilustrację do piosenki,
– ułożyć elementy tańca do piosenki.
Pytanie kluczowe
• O czym opowiada piosenka Ekologiczne reggae?
Środki dydaktyczne: jednorazowe reklamówki
(po 2 dla każdego dziecka), puszki po napo-
jach, plastikowe butelki i inne przedmioty, na których można grać, karta pracy nr 25, płyta
CD 2.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
117
3. Co to jest plakat?
• Przypomnienie informacji o plakacie – różnorodne środki plastyczne, symbole, intensyw-
ne kolory, mogą występować pojedyncze wyrazy (scenariusz 2. w projekcie 8. – zeszyt 3.).
4. Ratujmy Ziemię – plakat.
• Dzieci przygotowują materiały do pracy. Wybranie tych materiałów, które będą po-
trzebne do realizacji pomysłu.
• Indywidualne wykonanie prac.
5. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają prace i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Czy udały wam się pla-
katy? Nauczyciel pyta, jak oceniają swoją pracę, co im się udało, a z czym miały problem.
6. Galeria prac.
• Dzieci organizują wystawę plakatów. Biją wszystkim brawo za tak pięknie wykonane prace.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Układamy ekologiczny taniec. Nauka piosenki Eko-
logiczne reggae
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie śpiewać już wiele piosenek. Radzicie sobie z rozwiązywaniem zagadek muzycz-
nych. Bardzo dobrze wykonujecie ćwiczenia rytmiczne z różnymi rytmami. Wiecie, jak wy-
gląda ćwierćnuta oraz klucz wiolinowy.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– z pomocą nauczyciela śpiewa piosenkę Ekologiczne reggae,
– stara się wyklaskiwać rytm piosenki,
– potrafi zobrazować ruchem, gestem i mimiką treść piosenki,
– tworzy ilustrację do piosenki,
– improwizuje ruchem muzykę,
– układa taniec do piosenki.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie sami układać ekologiczny taniec. Wykorzystamy do nie-
go różne przedmioty, które codziennie wyrzucamy do kosza. Zatańczymy workowy taniec
i nauczymy się śpiewać piosenkę Ekologiczne reggae.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zaśpiewać piosenkę Ekologiczne reggae,
– improwizować ruchem do muzyki,
– wykonać zadanie w karcie pracy – narysować ilustrację do piosenki,
– ułożyć elementy tańca do piosenki.
Pytanie kluczowe
• O czym opowiada piosenka Ekologiczne reggae?
Środki dydaktyczne: jednorazowe reklamówki
(po 2 dla każdego dziecka), puszki po napo-
jach, plastikowe butelki i inne przedmioty, na których można grać, karta pracy nr 25, płyta
CD 2.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
118
Przebieg zajęć
1. Śmieciowe przywitanie – zabawa ruchowa (CD – piosenka Przywitanie lub taniec
Polka na przywitanie).
• Dzieci otrzymują jednorazowe worki – po dwa na osobę. Dzieci wykonują zabawę Przy-
witanie lub tańczą Polkę na przywitanie z workami zawiązanymi na nadgarstkach (patrz
scenariusz z muzyki nr 1).
2. Workowy taniec – improwizacja ruchowa do muzyki (CD – J. Strauss Gromy i błyska-
wice, szybka polka).
• Nauczyciel mówi: Za chwilę usłyszycie muzykę. Wykonajcie do niej zwariowany workowy
taniec.
• Dzieci swobodnym ruchem improwizują do muzyki J. Straussa. Po skończonym tańcu
wypowiadają się na temat tego, co ich taniec wyrażał. Nauczyciel pyta: Jak się czułeś
podczas tańca? Co przedstawiał twój taniec? Czy podobała ci się muzyka? Jaka była muzy-
ka? Szybka, czy wolna? Smutna, czy wesoła? O czym mogła opowiadać?
3. Lustro – ćwiczenie ruchowe (CD – J. Strauss Gromy i błyskawice, szybka polka).
• Dzieci dobierają się parami. W rękach trzymają worki (jak w ćwiczeniu poprzednim).
Stoją zwrócone twarzami do siebie. Jedna osoba z pary improwizuje prosty ruch, a dru-
ga naśladuje ją w odbiciu lustrzanym. Po chwili nauczyciel mówi zmiana i dzieci zamie-
niają się rolami.
Uwaga! Ćwiczenie to można przeprowadzić również w ciszy.
4. Śmieciowe rytmy – ćwiczenie rytmiczne.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom przedmioty, które mogłyby być śmieciami: puszki po
napojach, butelki, pudełka, kapsle itp. Mówi: Dziś te wszystkie przedmioty stają się instru-
mentami. Wybierzcie sobie instrument i spróbujcie na nim zagrać.
• Dzieci wybierają instrumenty i próbują znaleźć jak najwięcej sposobów grania na nich.
• Nauczyciel improwizuje różne rytmy na „śmieciowych instrumentach”. Dzieci powtarza-
ją je na zasadzie echa.
5. Śmieciowa orkiestra – gramy na „śmieciowych instrumentach” (CD – J. Strauss Gro-
my i błyskawice, szybka polka).
• Dzieci podzielone są na grupy (tyle, ile rodzajów „śmieciowych instrumentów”), np.
worki, puszki, kapsle, pudełka, butelki. Nauczyciel włącza muzykę. Dyryguje – wskazuje,
która grupa instrumentów ma grać.
6. Nauka piosenki Ekologiczne reggae (CD – piosenka Ekologiczne reggae).
słowa: R. Rogan
muzyka: M. Ziółkowska
2. Sarna biegnie, skrajem łąki
3. Jedźmy razem nad jeziora
Leci motyl do biedronki
Lato to najlepsza pora!
Piękny zapach lasu czuję...
Czy wyrażasz na to zgodę?
Śmieci w domu posortuję!
Ale najpierw – zakręć wodę!
Ref. Lubisz przyrodę – szanuj ją.
Ref. Lubisz przyrodę – szanuj ją.
Ziemia to jest nasz wspólny dom.
Ziemia to jest nasz współny dom.
• Dzieci ustawione są na obwodzie koła. Nauczyciel mówi: Zaśpiewam wam refren piosen-
ki i zatańczę. Popatrzcie.
• Nauczyciel śpiewa refren piosenki i prezentuje swój pomysł taneczny na refren piosenki
np.:
Lubisz przyrodę
– obrót z rękami w górze,
Szanuj ją
– ręce skrzyżowane na klatce piersiowej i ruch rąk do przodu,
Ziemia to jest nasz
– rytmiczne wskazywanie na ziemię – podłogę,
Wspólny dom
– uniesione ręce do góry.
• Dzieci śpiewają i pokazują refren piosenki razem z nauczycielem.
• Dzieci siadają na podłodze. Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie piosenki Ekolo-
giczne reggae. Wyjaśnia, że tytuł piosenki to Ekologiczne reggae. Reggae to styl muzycz-
ny pochodzący z Jamajki (wyspy na Karaibach). Jest tam bardzo ciepło. Ludzie są weseli
i lubią śpiewać i tańczyć do rytmicznej muzyki.
• Nauczyciel mówi: Teraz posłuchacie piosenki „Ekologiczne reggae”. Wsłuchajcie się w zwrot-
ki, a gdy usłyszycie refren, to wstańcie, by zaśpiewać go i zatańczyć razem z muzyką.
• Dzieci słuchają zwrotek piosenki, a podczas refrenu wstają. Śpiewają i tańczą razem
z muzyką.
• Nauczyciel pyta: Prosiłem, byście wsłuchali się w słowa zwrotek. Kto z was wie, o czym była
ta piosenka?
• Nauczyciel śpiewa po jednym wersie pierwszą zwrotkę piosenki. Dzieci powtarzają.
Następnie wszyscy wspólnie śpiewają pierwszą zwrotkę i refren piosenki. Analogicznie
przebiega nauka drugiej zwrotki piosenki.
7. Wykonywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 25).
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji w karcie pracy i opowiedziały, co robi
Muzyk.
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Czysta Ziemia, zdrowa woda, błękit nieba
i przyroda. To prawdziwe skarby nasze, gdy jest jasno światło gaszę. Nauczyciel pyta: Czy
jest wam znany ten tekst? Skąd pochodzi? Zaśpiewajcie razem z Muzykiem raz jeszcze pio-
senkę „Ekologiczne reggae”.
• Dzieci śpiewają piosenkę (w grupie lub z solistami śpiewającymi zwrotki).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie poniżej. Jest tam dużo miejsca, by wykonać ilustrację do ekolo-
gicznej piosenki, czyli do naszego „Ekologicznego reggae”. Przypomnijcie sobie dokładnie,
o czym była piosenka.
• Dzieci wykonują ćwiczenie 1. – rysują ilustrację do piosenki. Rysując, słuchają piosenki
Ekologiczne reggae.
8. Układamy taniec do piosenki Ekologiczne reggae (CD – piosenka Ekologiczne reg-
gae).
• Nauczyciel mówi: Reggae to swobodny taniec, w którym można się kołysać na różne stro-
ny. Za chwilę podzielę was na zespoły. Waszym zadaniem będzie ułożenie tańca do pierw-
szej zwrotki piosenki. Refren zatańczymy tak, jak wcześniej.
119
2. Sarna biegnie, skrajem łąki
3. Jedźmy razem nad jeziora
Leci motyl do biedronki
Lato to najlepsza pora!
Piękny zapach lasu czuję...
Czy wyrażasz na to zgodę?
Śmieci w domu posortuję!
Ale najpierw – zakręć wodę!
Ref. Lubisz przyrodę – szanuj ją.
Ref. Lubisz przyrodę – szanuj ją.
Ziemia to jest nasz wspólny dom.
Ziemia to jest nasz współny dom.
• Dzieci ustawione są na obwodzie koła. Nauczyciel mówi: Zaśpiewam wam refren piosen-
ki i zatańczę. Popatrzcie.
• Nauczyciel śpiewa refren piosenki i prezentuje swój pomysł taneczny na refren piosenki
np.:
Lubisz przyrodę
– obrót z rękami w górze,
Szanuj ją
– ręce skrzyżowane na klatce piersiowej i ruch rąk do przodu,
Ziemia to jest nasz
– rytmiczne wskazywanie na ziemię – podłogę,
Wspólny dom
– uniesione ręce do góry.
• Dzieci śpiewają i pokazują refren piosenki razem z nauczycielem.
• Dzieci siadają na podłodze. Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie piosenki Ekolo-
giczne reggae. Wyjaśnia, że tytuł piosenki to Ekologiczne reggae. Reggae to styl muzycz-
ny pochodzący z Jamajki (wyspy na Karaibach). Jest tam bardzo ciepło. Ludzie są weseli
i lubią śpiewać i tańczyć do rytmicznej muzyki.
• Nauczyciel mówi: Teraz posłuchacie piosenki „Ekologiczne reggae”. Wsłuchajcie się w zwrot-
ki, a gdy usłyszycie refren, to wstańcie, by zaśpiewać go i zatańczyć razem z muzyką.
• Dzieci słuchają zwrotek piosenki, a podczas refrenu wstają. Śpiewają i tańczą razem
z muzyką.
• Nauczyciel pyta: Prosiłem, byście wsłuchali się w słowa zwrotek. Kto z was wie, o czym była
ta piosenka?
• Nauczyciel śpiewa po jednym wersie pierwszą zwrotkę piosenki. Dzieci powtarzają.
Następnie wszyscy wspólnie śpiewają pierwszą zwrotkę i refren piosenki. Analogicznie
przebiega nauka drugiej zwrotki piosenki.
7. Wykonywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 25).
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji w karcie pracy i opowiedziały, co robi
Muzyk.
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Czysta Ziemia, zdrowa woda, błękit nieba
i przyroda. To prawdziwe skarby nasze, gdy jest jasno światło gaszę. Nauczyciel pyta: Czy
jest wam znany ten tekst? Skąd pochodzi? Zaśpiewajcie razem z Muzykiem raz jeszcze pio-
senkę „Ekologiczne reggae”.
• Dzieci śpiewają piosenkę (w grupie lub z solistami śpiewającymi zwrotki).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie poniżej. Jest tam dużo miejsca, by wykonać ilustrację do ekolo-
gicznej piosenki, czyli do naszego „Ekologicznego reggae”. Przypomnijcie sobie dokładnie,
o czym była piosenka.
• Dzieci wykonują ćwiczenie 1. – rysują ilustrację do piosenki. Rysując, słuchają piosenki
Ekologiczne reggae.
8. Układamy taniec do piosenki Ekologiczne reggae (CD – piosenka Ekologiczne reg-
gae).
• Nauczyciel mówi: Reggae to swobodny taniec, w którym można się kołysać na różne stro-
ny. Za chwilę podzielę was na zespoły. Waszym zadaniem będzie ułożenie tańca do pierw-
szej zwrotki piosenki. Refren zatańczymy tak, jak wcześniej.
120
• Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Dzieci samodzielnie układają taniec.
• Dzieci prezentują swoje pomysły taneczne. Nauczyciel łączy oba tańce: pierwszą zwrot-
kę tańczy jedna grupa dzieci, refren wykonują razem (według pomysłu nauczyciela lub
z ćw. 6.), drugą zwrotkę wykonuje druga grupa dzieci.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel ustawia na środku sali kosz. Dzieci kolejno podchodzą do kosza, biorą jeden
„śmieciowy instrument”. Jeśli lekcja im się podobała, to wrzucają śmieć do kosza. Jeśli
się nie podobała, to rzucają śmieć obok kosza.
• Dzieci podchodzą kolejny raz. Jeśli uważają, że nauczyli się piosenki Ekologiczne reggae
i potrafią ją samodzielnie zaśpiewać, to wrzucają śmieć do kosza, jeśli nie są w stanie jej
zaśpiewać samodzielnie, to rzucają śmieć obok kosza.
• Nauczyciel rozrzuca wszystkie „śmieciowe instrumenty” wokół kosza. Dzieci śpiewa-
ją piosenkę. Na przerwę w muzyce muszą jak najszybciej pozbierać wszystkie śmieci
i wrzucić je do kosza.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie opcji Kolory niestandardowe
– praca w programie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie prawidłowo posługiwać się poznanymi narzędziami programu Paint. Wiecie, jak
powstaje tęcza i potraficie pokolorować ją dokładnie według wzoru, stosując narzędzie Wy-
bierz kolor.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– z pomocą nauczyciela koloruje rysunek z wykorzystaniem opcji Kolory niestandardowe
w programie Paint,
– wpisuje liczby do okienek za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie zapisuje wykonaną pracę w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj poznacie opcję Kolory niestandardowe w programie Paint oraz dowiecie się, jak ją
wykorzystywać.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– pokolorować rysunek w programie Paint, używając kolorów niestandardowych.
Pytanie kluczowe
• Które kolory nazywamy podstawowymi?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia
– zajęcia 27., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, plansza przedstawiająca koło
barwne kolorów podstawowych.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa na temat kolorów.
Nauczyciel pokazuje planszę przedstawiającą koło barwne kolorów podstawowych.
Wyjaśnia, że po zmieszaniu trzech barw podstawowych, czyli czerwonej, zielonej i nie-
bieskiej, powstaje barwa biała (s. 35). Po zmieszaniu dwóch sąsiadujących ze sobą
w kole barwnym kolorów podstawowych powstają kolory pochodne:
• z czerwonego i niebieskiego – fioletowy,
• z czerwonego i zielonego – żółty,
• z zielonego i niebieskiego – błękitny w odcieniu turkusowym.
Nauczyciel poleca uczniom uzupełnić model barw, kolorując puste pola. Następnie
uczniowie naklejają biały środek modelu (ćw. 1, s. 35).
3. Poznanie opcji Kolory niestandardowe w programie Paint.
Nauczyciel wyjaśnia, że w programie Paint można używać o wiele więcej kolorów niż te,
które znajdują się w Polu koloru. Omawia sposób wykorzystania opcji Kolory niestandar-
dowe (s. 35). Aby wykorzystać opcję Kolory niestandardowe, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w opcję Kolory, znajdującą się na pasku Narzędzia,
• potem kliknąć w polecenie Edytuj kolory,
• w oknie Edytowanie kolorów kliknąć lewym przyciskiem myszy w pole Definiuj kolory
niestandardowe,
• wybrać kolor, klikając w odpowiednie miejsce wielobarwnego pola,
• następnie kliknąć w pole Dodaj do kolorów niestandardowych,
• na końcu kliknąć w pole z napisem OK.
4. Zabawa ruchowa Kolory – reagowanie na sygnał.
Zadaniem uczniów jest reagowanie na sygnał wzrokowy podczas wykonywania okre-
ślonych ćwiczeń gimnastycznych. Sygnałami są kartonowe koła w kolorach: czerwo-
nym, zielonym i niebieskim. Nauczyciel kilkakrotnie zmienia sygnał, przyspieszając
tempo wykonywania ćwiczeń.
Sygnał:
• kolor czerwony,
• kolor zielony,
• kolor niebieski.
Uczniowie:
• wykonują w podskokach ruchy pajacyka,
• wykonują podskoki w przysiadzie z dłońmi opartymi
na biodrach,
• wykonują podskoki z klaskaniem na zmianę pod pra-
wym i pod lewym kolanem.
5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Ptasie gniazdo
(Paint) – płyta CD, zajęcia 27.
Polecenie: Pokoloruj rysunek, wykorzystując opcję Kolory niestandardowe. Zapisz pracę
w swoim folderze.
Ćwiczenie B.
Wyspa bezludna
– płyta CD, zajęcia 27.
Polecenie: W muszlach wyrzucanych na brzeg wyspy są ukryte wyrazy. Kliknij lewym przy-
ciskiem myszy w muszlę, aby ją otworzyć. W szarej skrzyni umieść wyrazy zawierające dwu-
znak sz, a w czerwonej skrzyni – wyrazy zawierające dwuznak cz. Zastosuj metodę złap,
przesuń i upuść.
121
2. Rozmowa na temat kolorów.
Nauczyciel pokazuje planszę przedstawiającą koło barwne kolorów podstawowych.
Wyjaśnia, że po zmieszaniu trzech barw podstawowych, czyli czerwonej, zielonej i nie-
bieskiej, powstaje barwa biała (s. 35). Po zmieszaniu dwóch sąsiadujących ze sobą
w kole barwnym kolorów podstawowych powstają kolory pochodne:
• z czerwonego i niebieskiego – fioletowy,
• z czerwonego i zielonego – żółty,
• z zielonego i niebieskiego – błękitny w odcieniu turkusowym.
Nauczyciel poleca uczniom uzupełnić model barw, kolorując puste pola. Następnie
uczniowie naklejają biały środek modelu (ćw. 1, s. 35).
3. Poznanie opcji Kolory niestandardowe w programie Paint.
Nauczyciel wyjaśnia, że w programie Paint można używać o wiele więcej kolorów niż te,
które znajdują się w Polu koloru. Omawia sposób wykorzystania opcji Kolory niestandar-
dowe (s. 35). Aby wykorzystać opcję Kolory niestandardowe, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w opcję Kolory, znajdującą się na pasku Narzędzia,
• potem kliknąć w polecenie Edytuj kolory,
• w oknie Edytowanie kolorów kliknąć lewym przyciskiem myszy w pole Definiuj kolory
niestandardowe,
• wybrać kolor, klikając w odpowiednie miejsce wielobarwnego pola,
• następnie kliknąć w pole Dodaj do kolorów niestandardowych,
• na końcu kliknąć w pole z napisem OK.
4. Zabawa ruchowa Kolory – reagowanie na sygnał.
Zadaniem uczniów jest reagowanie na sygnał wzrokowy podczas wykonywania okre-
ślonych ćwiczeń gimnastycznych. Sygnałami są kartonowe koła w kolorach: czerwo-
nym, zielonym i niebieskim. Nauczyciel kilkakrotnie zmienia sygnał, przyspieszając
tempo wykonywania ćwiczeń.
Sygnał:
• kolor czerwony,
• kolor zielony,
• kolor niebieski.
Uczniowie:
• wykonują w podskokach ruchy pajacyka,
• wykonują podskoki w przysiadzie z dłońmi opartymi
na biodrach,
• wykonują podskoki z klaskaniem na zmianę pod pra-
wym i pod lewym kolanem.
5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Ptasie gniazdo
(Paint) – płyta CD, zajęcia 27.
Polecenie: Pokoloruj rysunek, wykorzystując opcję Kolory niestandardowe. Zapisz pracę
w swoim folderze.
Ćwiczenie B.
Wyspa bezludna
– płyta CD, zajęcia 27.
Polecenie: W muszlach wyrzucanych na brzeg wyspy są ukryte wyrazy. Kliknij lewym przy-
ciskiem myszy w muszlę, aby ją otworzyć. W szarej skrzyni umieść wyrazy zawierające dwu-
znak sz, a w czerwonej skrzyni – wyrazy zawierające dwuznak cz. Zastosuj metodę złap,
przesuń i upuść.
122
Ćwiczenie C.
Wycieczka rowerowa
– płyta CD, zajęcia 27.
Polecenie: Pomóż Macykowi wykonać zadania czekające na niego na ścieżce rowerowej.
Kieruj postacią Macyka za pomocą klawiszy ze strzałkami. Jeśli chcesz rozpocząć grę, kliknij
w pole z napisem START.
• Umieść nazwy ptaków pod ich zdjęciami metodą złap, przesuń i upuść.
• Pokonaj slalom. Prowadź Macyka, trzymając wciśnięty lewy przycisk myszy.
• Odszukaj budki lęgowe ptaków znajdujące się na drzewach. Policz je, klikając w każdą zna-
lezioną budkę. Napisz w pustym okienku, ile ich jest.
• Odszukaj gniazda ptaków znajdujące się na drzewach. Policz je, klikając w każde znalezio-
ne gniazdo. Napisz w pustym okienku, ile ich jest.
6. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
7. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
8. Praca domowa.
Nauczyciel poleca uczniom zastanowić się, czym się różni rzeźba od obrazu.
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Zdrowe odżywianie
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, czemu służy właściwe odżywianie,
– dostrzega konieczność spożywania potraw niezbędnych dla zdrowia,
– potrafi kulturalnie zachować się podczas spożywania posiłków.
Przybory: ilustracje produktów spożywczych, kartoniki dla każdego dziecka z ilustracją
warzywa, 2 koła hula-hoop, napisy na kartkach: zdrowe, niezdrowe; kartki A4, kredki, nary-
sowany na papierze pakowym kosz, nożyczki, klej, cztery kartki A4 podzielone na siedem
części z nazwami dni tygodnia, produkty do smakowania, chusta.
Przebieg zajęć
1. Powitanie.
• Dzieci wskazują wybraną część ciała, podając jej nazwę. Następnie witają się ze sobą po-
szczególnymi częściami ciała, np. nos wita nos, kolano wita kolano, plecy witają plecy itd.
2. Gimnastyka oka – rozsypanka literowa.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy litery. Dzieci skreślają co drugą literę, odczytują nazwy
warzyw i owoców, np.:
C B E L B A U D L K A;
J H B J Ł S K M O;
G T R W U G S F Z M K N A
M O A S R P C U H D E L W Z K B A;
K U A R L T A Y R S E N P I A;
F M A N S K O R L U A;
P A O S M T I E D B O P R J E C K.
• Nauczyciel pyta: Czy warzywa i owoce są zdrowe czy niezdrowe? Czy można jeść tylko wy-
brane warzywa i wybrane owoce? Które warzywa, owoce są lepsze od innych? Dlaczego
przez cały rok należy jeść warzywa i owoce? W jakiej postaci należy je spożywać? Co przy-
rządzamy z warzyw, owoców? – omówienie wartości odżywczych warzyw (wszystkie
warzywa i owoce są zdrowe, mają dużo witamin, uodporniają na choroby).
3. Sałatka jarzynowa – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą w kole na krzesełkach (powinno być o jedno krzesło mniej, niż uczestników
zabawy). Każdy uczeń otrzymuje kartonik z narysowanym warzywem (np.: marchew,
seler, burak, groch) i przypina go do ubrania. Zabawę rozpoczyna nauczyciel – wywołu-
je nazwę wybranego warzywa, np. marchewka. Dzieci, które mają kartonik z rysunkiem
marchewki, szybko zamieniają się miejscami. Dziecko, dla którego zabraknie krzesła,
staje na środku i wywołuje inne warzywo. Na hasło sałatka jarzynowa wszystkie dzieci
zmieniają miejsca.
4. Zdrowe – niezdrowe.
• Dzieci siedzą w kręgu. Na środku leżą ilustracje różnych produktów (chleb, mleko, masło,
ryby, mięso, cukierki, warzywa, owoce, jajka, ciasto itd.) i 2 koła (w jednym kole napis zdro-
we, w drugim – niezdrowe) zadaniem dzieci jest ich pogrupowanie na produkty zdrowe
i niezdrowe. Każde dziecko podchodzi i umieszcza w odpowiednim kole produkty. Po
wykonaniu zadania dzieci uzasadniają, dlaczego te produkty są zdrowe.
• Jak to smakuje? Dzieci mają zasłonięte oczy. Otrzymują do spróbowania owoce, słody-
cze lub inne produkty spożywcze. Ich zadanie polega na tym, aby określić smak i na-
zwać spożywany produkt. Dzieci wskazują, czy jest on zdrowy dla organizmu.
• Kosz zdrowia. Dzieci na kartkach A4 rysują tylko zdrowe produkty (każdy produkt powi-
nien być duży – na całą kartkę). Wycinają je i umieszczają w koszu zdrowia. Po umiesz-
czeniu tych produktów nauczyciel pyta: Czy nie brakuje nam w naszym koszu produktów
zdrowych? Jakich? (przypomnienie wiersza Witaminy – elementarz cz. 2, s. 25.).
Podsumowanie. Unikamy: chipsów, ciastek, cukierków (patrz projekt 15., dzień 1.,
zeszyt 5.).
123
Przybory: ilustracje produktów spożywczych, kartoniki dla każdego dziecka z ilustracją
warzywa, 2 koła hula-hoop, napisy na kartkach: zdrowe, niezdrowe; kartki A4, kredki, nary-
sowany na papierze pakowym kosz, nożyczki, klej, cztery kartki A4 podzielone na siedem
części z nazwami dni tygodnia, produkty do smakowania, chusta.
Przebieg zajęć
1. Powitanie.
• Dzieci wskazują wybraną część ciała, podając jej nazwę. Następnie witają się ze sobą po-
szczególnymi częściami ciała, np. nos wita nos, kolano wita kolano, plecy witają plecy itd.
2. Gimnastyka oka – rozsypanka literowa.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy litery. Dzieci skreślają co drugą literę, odczytują nazwy
warzyw i owoców, np.:
C B E L B A U D L K A;
J H B J Ł S K M O;
G T R W U G S F Z M K N A
M O A S R P C U H D E L W Z K B A;
K U A R L T A Y R S E N P I A;
F M A N S K O R L U A;
P A O S M T I E D B O P R J E C K.
• Nauczyciel pyta: Czy warzywa i owoce są zdrowe czy niezdrowe? Czy można jeść tylko wy-
brane warzywa i wybrane owoce? Które warzywa, owoce są lepsze od innych? Dlaczego
przez cały rok należy jeść warzywa i owoce? W jakiej postaci należy je spożywać? Co przy-
rządzamy z warzyw, owoców? – omówienie wartości odżywczych warzyw (wszystkie
warzywa i owoce są zdrowe, mają dużo witamin, uodporniają na choroby).
3. Sałatka jarzynowa – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą w kole na krzesełkach (powinno być o jedno krzesło mniej, niż uczestników
zabawy). Każdy uczeń otrzymuje kartonik z narysowanym warzywem (np.: marchew,
seler, burak, groch) i przypina go do ubrania. Zabawę rozpoczyna nauczyciel – wywołu-
je nazwę wybranego warzywa, np. marchewka. Dzieci, które mają kartonik z rysunkiem
marchewki, szybko zamieniają się miejscami. Dziecko, dla którego zabraknie krzesła,
staje na środku i wywołuje inne warzywo. Na hasło sałatka jarzynowa wszystkie dzieci
zmieniają miejsca.
4. Zdrowe – niezdrowe.
• Dzieci siedzą w kręgu. Na środku leżą ilustracje różnych produktów (chleb, mleko, masło,
ryby, mięso, cukierki, warzywa, owoce, jajka, ciasto itd.) i 2 koła (w jednym kole napis zdro-
we, w drugim – niezdrowe) zadaniem dzieci jest ich pogrupowanie na produkty zdrowe
i niezdrowe. Każde dziecko podchodzi i umieszcza w odpowiednim kole produkty. Po
wykonaniu zadania dzieci uzasadniają, dlaczego te produkty są zdrowe.
• Jak to smakuje? Dzieci mają zasłonięte oczy. Otrzymują do spróbowania owoce, słody-
cze lub inne produkty spożywcze. Ich zadanie polega na tym, aby określić smak i na-
zwać spożywany produkt. Dzieci wskazują, czy jest on zdrowy dla organizmu.
• Kosz zdrowia. Dzieci na kartkach A4 rysują tylko zdrowe produkty (każdy produkt powi-
nien być duży – na całą kartkę). Wycinają je i umieszczają w koszu zdrowia. Po umiesz-
czeniu tych produktów nauczyciel pyta: Czy nie brakuje nam w naszym koszu produktów
zdrowych? Jakich? (przypomnienie wiersza Witaminy – elementarz cz. 2, s. 25.).
Podsumowanie. Unikamy: chipsów, ciastek, cukierków (patrz projekt 15., dzień 1.,
zeszyt 5.).
124
• Układanie zdrowego jadłospisu – praca grupowa.
Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Dzieci otrzymują kartki A4 podzielone na sie-
dem dni tygodnia.
I grupa – śniadanie, II grupa – drugie śniadanie, III grupa – obiad, IV grupa – kolację.
Dzieci rysują produkty lub zapisują ich nazwy na każdy dzień tygodnia.
5. Lustro – zabawa.
Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba naśladuje spożywanie posiłku. Druga jest lu-
strem i wykonuje to samo.
Nauczyciel pyta: Jak powinniśmy spożywać posiłki? (na siedząco, nie mówić podczas je-
dzenia, myć ręce przed jedzeniem, nie spieszyć się).
6. Podsumowanie.
Nauczyciel prosi o dokończenie zdań:
– Zdrowe jedzenie to…
– Najlepiej spożywać…
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy uczące współdziałania
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi współpracować w zespole i w parach,
– zachowuje zasady fair play podczas gier i zabaw,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa,
– doskonali swoją sprawność.
Przybory: pachołki, ławeczki, piłki, linki, czapki, kurtki, szaliki, rękawiczki, ilustracje zwierząt.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie
przygotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa podczas wyko-
nywanych ćwiczeń.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Uciekając przed piłką – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera jedno dziecko, które
ucieka przed piłką, reszta dzieci stara się tak podawać piłkę, aby dotknęła osoby ucieka-
jącej. Osoby z piłką mogą wykonać maksymalnie 3 kroki. Po pewnym czasie nauczyciel
zmienia osobę uciekającą.
• Berek w trójkach po kole. Nauczyciel dzieli dzieci na trójki i rysuje każdej trójce koło
o średnicy 3–4 m. Wyznacza jednego berka w każdej trójce. Dzieci poruszają się cwałem
po okręgu – twarzą zwrócone do środka. Złapana osoba staje się berkiem.
• Dzieci dobierają się w pary i ustawiają się dowolnie na boisku. Wykonują ćwiczenia:
– ustawione tyłem do siebie w odległości około pół metra wykonują skręty tułowia raz
w lewą raz w prawą stronę i po każdym skręcie klaszczą w swoje dłonie,
– to samo ustawienie tylko w rozkroku, wykonują skłon tułowia w przód i przybijają sobie
oburącz piątkę, następnie wykonują wyprost tułowia i podają sobie ręce nad głową,
– trzymają się pod łokciami np. prawej ręki i wykonują 8 skoków na lewej nodze, kręcąc się
w koło,
– to samo ćwiczenie tylko chwytają się przeciwną ręką i na przeciwnej nodze podskakują,
– dzieci wykonują siad prosty, dotykają się stopami i starają się przez skłon tułowia
w przód podać sobie ręce,
125
– to samo ćwiczenie w siadzie rozkrocznym,
– leżenie przodem twarzami do siebie, unoszą głowę i obręcz barkową i przybijają sobie
piątkę (6–8 razy),
– przysiad podparty na wprost siebie wykonują 6 podskoków (jak żabki) podczas ich wy-
konywania dzieci przybijają sobie piątki.
3. Część główna.
• Wyścig z linką. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły (najlepiej 5–8-osobowe), które usta-
wiają się w rzędach. Pierwsze osoby z każdego rzędu ustawiają się na wyznaczonej linii,
pozostałe osoby ustawiają się za nimi. Ostatnia osoba z rzędu trzyma linkę (lub skakan-
kę). Na sygnał dzieci podają sobie jeden koniec linki między nogami. Gdy linkę otrzyma
pierwsza osoba z rzędu, wszyscy zaczynają bieg do wyznaczonego miejsca. Cały rząd
obiega pachołek i wraca na swoje miejsce. Wygrywa ten zespół, który jako pierwszy
ustawi się tak, jak na początku zabawy.
• Połóż się, podnieś się. Dzieci w tych samych zespołach wykonują leżenie przodem, jeden
obok drugiego. Pierwsza osoba z rzędu ma piłkę. Na gwizdek nauczyciela – pierwsza
osoba krzyczy podnieś się! Wówczas dzieci wykonują podpór przodem i pierwsza oso-
ba toczy piłkę pod nimi tak, jak pod tunelem. Ostatnia osoba, która złapie piłkę, krzy-
czy połóż się! i biegnie z piłką na początek itd. Tak wykonują ćwiczenie wszyscy z danej
drużyny, dopóki zespół nie wróci do ustawienia początkowego. Wygrywa zespół, który
wykona zadanie szybciej i dokładniej.
• Wyścig w zbroi. Każdy zespół dostaje: czapkę, rękawiczki, szalik i kurtkę. Zespoły usta-
wiają się w rzędach. Na sygnał ostatnia osoba z rzędu ubiera pierwszą w otrzymane
rzeczy. Następnie osoba ubrana biegnie, omijając pachołek i wraca na swoje miejsce,
ściągając ubrania i przekazując je następnej. I tak do momentu, aż zespół wróci do usta-
wienia początkowego.
• Rozpoznaj kolegę. Zespoły siedzą w siadzie skrzyżnym po przeciwnych stronach boiska.
Jedna osoba z zespołu udaje się na środek i odwraca się tyłem do swojego zespołu. Na-
uczyciel podaje ilustrację zwierzęcia dowolnej osobie z drużyny. Ta osoba musi wydać
dźwięk danego zwierzęcia. Osoba odwrócona tyłem ma dwie szanse, aby odgadnąć,
kto naśladował dźwięk. Następnie tą samą zgadywankę wykonuje drugi zespół. Zabawa
toczy się ok. 5–6 minut. Wygrywa zespół, który więcej razy rozpoznał kolegę/koleżankę.
• Gra drużynowa Wędrujące piłki. Dzieci zostają podzielone na dwa zespoły i ustawiają się
na dwóch połowach boiska. Nauczyciel rozdaje po jednej piłce na zespół. Na sygnał dzie-
ci przerzucają piłkę na drugą stronę. Zadaniem dzieci jest doprowadzić do takiej sytuacji,
aby obie piłki znalazły się na stronie przeciwnika. Gra toczy się na czas, bądź do kilku
punktów. Nauczyciel może dodać kolejne dwie piłki, jeśli dzieci opanują tę zabawę.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Zabawa uspokajająca Głuchy telefon.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z akcentem na zwinność
Cele nauczyciela. Uczeń:
– doskonali swoją sprawność,
– kształtuje zwinność,
– współpracuje w parach i w zespole,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
126
Przybory: piłki do siatkówki, piłka do koszykówki, kręgle, tyczki.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie
przygotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa podczas wyko-
nywanych ćwiczeń.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
Berek parami – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera dwóch berków, którzy łapią się
za ręce i gonią pozostałe dzieci. Zadaniem ich jest otoczyć rękoma osoby uciekające.
Osoba osaczona dołącza do berków, tworząc trójkę. Następna osaczona osoba tworzy
dwie pary berków itd. Wygrywa osoba, która zostanie złapana jako ostatnia.
• Dzieci wykonują bieg dookoła sali i wykonują następujące ćwiczenia:
– bieg przodem,
– bieg tyłem,
– marsz ze wspięciem na palcach,
– marsz na piętach,
– skip A,
– skip C,
– marsz z wyrzutem nóg w przód na przemian – raz prawa, raz lewa noga, dzieci starają
się nie zginać nóg w stawach kolanowych,
– cwał twarzą do koła,
– to samo plecami do koła,
– marsz z wypadami nóg w przód, raz lewą, raz prawą nogą,
– bieg, na sygnał – 3 pajacyki w miejscu.
• Berek w trójkach po kole. Nauczyciel dzieli dzieci na trójki i rysuje każdej trójce koło
o średnicy 3–4 m. Wyznacza jednego berka w każdej trójce. Dzieci poruszają się cwałem
po okręgu – twarzą zwrócone do środka. Złapana osoba staje się berkiem.
3. Część główna.
• Wąskie gardło. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Stają one na liniach startu naprzeciw
siebie w odległości ok. 20 m. Przed każdym zespołem (w odległości ok. 10 m) ustawione są
z tyczek bramki o szerokości 3 m, tzw. wąskie gardło. Na sygnał nauczyciela drużyny kierują
się do swojej bramki i ustawiają się na linii przeciwnika. Każda osoba z drużyny musi przejść
przez wąskie gardło. Wygrywa zespół, który wykona zadania szybciej i poprawniej.
• Sztafeta z puszką. Dzieci ustawiają się w rzędach. Na sygnał nauczyciela pierwszy z rzędu
kopie puszkę, skacząc na jednej nodze do pachołka. Wraca do rzędu, trzymając puszkę
w ręce, przekazuje następnej osobie. Wygrywa zespół, który wykona zadanie szybciej.
• Dzieci biegają w rozsypce. Na hasło nauczyciela jaskółki przyjmują pozycje jaskółki – stoją na
jednej nodze, pochylając tułów w przód z rozłożonymi w bok rękami. Osoba, która najdłużej
utrzyma równowagę, zostaje nagrodzona brawami. Zabawę tą powtarzamy kilka razy.
• Szybciej rzucaj, szybciej kozłuj. Nauczyciel dzieli klasę na dwie drużyny. Jedna ustawiona
w rzędzie wykonuje rzuty do kosza z odległości około 2 m od obręczy (drużyna dostaje
2 piłki do siatkówki, po rzucie rzucający udaje się na koniec rzędu, głośno liczą ilość
celnych rzutów). W tym czasie druga drużyna ustawia się w rzędzie i kolejno dzieci wy-
konują bieg z kozłowaniem piłki, omijając tyczkę. Powracają, trzymając piłkę w rękach
i przekazują ją kolejnej osobie. Pierwszy zespół rzuca do momentu, kiedy drugi ukończy
wyścig. Następnie następuje zamiana ról obu zespołów.
• Broń kręgli. Dzieci ustawiają się w kole o średnicy 6–8 m. Jedna osoba – obrońca – wy-
brana przez nauczyciela stoi w środku, w którym umieszczone jest koło o średnicy 1 m,
a w nim kręgle. Zadaniem dzieci na obwodzie dużego koła jest strącenie piłką kręgli.
Aby to zrobić, dzieci muszą podawać sobie piłkę. Natomiast osoba w środku ma za za-
danie bronić kręgli. Obrońca może postawić przewrócone kręgle tylko wtedy, kiedy
piłka jest poza boiskiem. Gra odbywa się do momentu zbicia kręgli. Nauczyciel rotuje
obrońców i liczy im czas. Wygrywa zawodnik, który najdłużej bronił kręgli.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Zabawa uspokajająca Trzymaj – puść. Uczestnicy ustawieni w parach siadają w szeregu
naprzeciwko siebie. Na hasło nauczyciela: trzymaj! dzieci mają się puścić. Z kolei na ha-
sło: puść! mają się trzymać za ręce. Wygrywa para, która się nie pomyli. Zabawa toczy się
w bardzo szybkim tempie.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
Notatki
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Oto ja cz 8
Oto ja cz 11
Oto ja cz 10
Oto ja cz 2
Oto ja cz 3
OTO JA JESTEM Z WAMI-Misterium Męki Pańskiej, konspekty, scenariusze
Oto Ja- poznajemy się wzajemnie, scenariusze
Oto ja poślij mnie, Teksty piosenek i pieśni liturgicznych wraz z akordami
OTO JA JESTEM Z WAMI-Misterium Męki Pańskiej, konspekty, scenariusze
Pomóż Mikołajowi wykreślanka (11 liter Oto ja)
Mój przyjaciel i ja cz I Lepkowski
więcej podobnych podstron