Relacja
pomiędzy dochodem a zadowoleniem z życia jest jedną z najczęściej
omawianych kwestii w literaturze dotyczącej badań nad szczęściem jednostki. Zjawisko to
jest o tyle zaskakujące, iż sprawa, na pierwszy rzut oka, wydaje się prosta: zgodnie z teorią
użyteczności, wyższy dochód powoduje przesunięcie się na wyższą krzywą użyteczności a
tym samym, rosnąć powinno zadowolenie.
Jednakże wielu naukowców uważa, iż zależność pomiędzy dochodem a zadowoleniem
jest bardzo słaba. W swoich badaniach Richard A. Easterlin zauważa, iż w obrębie jednego
kraju bogatsi są na ogół szczęśliwsi niż biedniejsi, jednak wzrost dochodu wcale nie zwiększa
poziomu zadowolenia. Z doświadczeń naukowców wynika również, iż dane przekrojowe
najczęściej nie potwierdzają dodatniej korelacji badanego zjawiska. Znacznie lepszy efekt
uzyskiwano przy użyciu mikroekonomicznych danych panelowych, w których te same
jednostki są badane regularnie przez pewien okres czasu. Dane takie wykazują pozytywną
korelację pomiędzy dochodem a szczęściem jednostki. Udowadniano również, iż korelacja
pomiędzy zarobkami a indywidualnym zadowoleniem jest znacznie większa pomiędzy
krajami aniżeli pomiędzy jednostkami w ramach jednego państwa.
Z drugiej strony, wyższe dochody pozwalają ludziom na kupowanie dóbr luksusowych
i bardziej dostatnie życie. Wiemy również, iż znaczna większość społeczeństwa dąży do
poprawienia swojej sytuacji materialnej.
Dlaczego
więc pieniądze tak słabo wpływają na nasze szczęście? Podawane są różne
wyjaśnienia. Po pierwsze, zadowolenie jednostki zależy nie tylko od dochodu w wartości
bezwzględnej lecz raczej od subiektywnej opinii, czy dochód danej jednostki wystarcza jej na
zaspokojenie potrzeb. Po drugie, każdy porównuje swoje zarobki zarówno do swoich
dochodów z przeszłości, jak i do zarobków innych ludzi (to ostatnie zjawisko określa się
najczęściej mianem dochodu porównywalnego). Po trzecie, często uważa się, iż ludzie
dostosowują się do nowych warunków poprzez zmianę swoich oczekiwań, co oznaczałoby
wyższe oczekiwania związane ze wzrostem dochodu.
Omawiany
artykuł ma na celu przetestowanie wpływu dochodu oraz dochodu
porównywalnego w danej grupie odniesienia na szczęście jednostki. Zbudowane zostały
cztery różne modele ekonometryczne, testujące inne hipotezy odnośnie badanego zjawiska.
We wszystkich modelach została uwzględniona spora liczba zmiennych kontrolnych, takich
jak wiek, płeć rozmiar rodziny itp. Niektóre z nich są silnie skorelowane z dochodem i
dlatego zostały uznane za istotne w kwestii wyjaśnienia wpływu dochodu na szczęście.
Ponadto, w używanym zbiorze danych dochód jest zmienną ciągłą w czasie a zmienna
objaśniana mierzona jest w skali od 1 do 10. Podsumowując można więc stwierdzić, że dwie
najważniejsze w badaniu zmienne są dobrej jakości.
Każda jednostka w społeczeństwie jest zainteresowana losem swoich bliskich a
konsumpcja każdego z nas zależy w dużej mierze od decyzji innych. Te dwa powody
sprawiają, iż tak ważną rolę w wyjaśnieniu zadowolenia poprzez dochód stanowi
współzależność preferencji. Przeprowadzono już wiele badań, które udowodniły, że decyzje
konsumpcyjne są w pewnym stopniu wynikiem naśladownictwa innych i podążania za
pewnymi standardami. W związku z powyższym, szczęście jednostki zależy od tego, co
osiąga ona w porównaniu z innymi. Ponadto, wszystkie próby zbadania zależności pomiędzy
zadowoleniem jednostki a dochodem innych osób, wykazywały ujemną korelację.
Empiryczne badanie w modelu opiera się na subiektywnej zmiennej SWB (subjective
well-being). Zmienna ta jest złożona z odpowiedzi respondentów na pytanie odnośnie
zadowolenia z życia. W niemieckim panelu socjo-ekonomicznym (GSOEP – German Socio-
Economic Panel Study) pytanie o zadowolenie z życia zostało sformułowane w następujący
sposób:
I na koniec chcielibyśmy Zapytać Panią / Pana o Pańską satysfakcję z życia
ogółem. Proszę zaznaczyć odpowiedź w poniższej skali, gdzie 0 oznacza totalnie
niezadowolony / na a 10 – totalnie zadowolony / na.
Jak zadowolony jesteś obecnie ze swojego życia ogółem?
Odpowiedzi na powyższe pytanie dały 10–cio poziomową zmienną dyskretną, która
odpowiadała SWB.
By
móc
wykorzystywać odpowiedzi na powyższe pytanie do badania, potrzebne są
następujące trzy założenia: (1) muszą być w stanie i chcieć odpowiedzieć na pytanie o
satysfakcję, (2) SWB jest ściśle powiązane z ekonomiczną koncepcją dobrobytu, (3)
porównywalność poszczególnych odpowiedzi, dzięki uporządkowanej zmiennej – zakładamy
na przykład, że indywidualny poziom SWB równy 8 oznacza osobę szczęśliwszą niż ta, która
zaznaczyła SWB = 6.
Artykuł ma na celu przetestowanie wpływu dochodu grupy referencyjnej na
satysfakcje danej jednostki. Dla każdego n w czasie t zakłada się następującą relację:
)
,
,
(
X
y
y
SWB
W
r
=
gdzie:
W – ekonomiczna koncepcja dobrobytu lub zadowolenia
y – dochód rodziny
r
y
- dochód rodzin z grupy odniesienia
X – macierz indywidualnych charakterystyk, takich jak wiek, edukacja, liczba dzieci oraz
fakt, czy respondent pracuje.
Dokładne badanie empiryczne będzie się składało z czterech różnych specyfikacji. Równanie
pierwsze, uwzględniające jedynie macierz X oraz dochód danej rodziny. Następnie równanie
drugie, w którym do modelu pierwszego dodany zostanie dochód rodzin z grupy odniesienia,
który powinien być ujemnie skorelowany z SWB i który jest liczony jako średnia z dochodów
jednostek, należących do tej samej grupy odniesienia. Trzeci model zakłada, iż SWB zależy
od różnicy pomiędzy dochodem indywidualnym a dochodem odniesienia (tak zbudowana
zmienna powinna mieć dodatni wpływ na SWB). Ostatni model posłuży do testowania
hipotezy o niesymetryczności efektu porównawczego, czyli do weryfikacji twierdzenia, że
ludzie są niezadowoleni, gdy ich dochód jest niższy niż dochód porównywalny, natomiast nie
są wcale bardziej zadowoleni, gdy osiągają dochody wyższe. W celu przetestowania
czwartego modelu stworzone zostaną dwie zmienne richer i poorer:
Jeśli
r
y
y
>
wówczas
)
ln(
)
ln(
r
y
y
richer
−
=
0
=
poorer
Jeśli
r
y
y
<
wówczas
0
=
richer
)
ln(
)
ln(
y
y
poorer
r
−
=
Jeśli
r
y
y
=
wówczas
0
=
richer
0
=
poorer
Zastosowane w modelach dane pochodzą z niemieckiego badania panelowego German
Socio-Economic Panel (GSOEP) zawierającego dane dla zachodniej części Niemiec od 1984
roku, a dla wschodniej od 1990 roku. Analiza bazuje na danych z lat 1992-1997. Liczba
brakujących obserwacji jest niewielka, gdyż 90% respondentów odpowiedziało na pytanie o
SWB. Próbka składa się z 16 000 respondentów, wśród których 28% pochodzi ze wschodniej
części, 60% pracuje, a 48% to mężczyźni. Autorka oszacowała każdy model na 3 próbach: dla
całych Niemiec oraz oddzielnie dla wschodniej i zachodniej części. Rozdzielenie próbki ma
tutaj sens, gdyż uzyskane wyniki mogą się różnić z powodu podziału Niemiec przed rokiem
1990. Wschodnie Niemcy znajdowały się w odmiennej sytuacji ekonomicznej i pod inną
władzą polityczną. W wykorzystanej próbie zachodnia część odznacza się wyższym średnim
dochodem, a także wyższą wartością średniej satysfakcji z życia.
Warto
również zauważyć, że dochód rozpatrywany jest tutaj z punktu widzenia całego
gospodarstwa, czyli dochodu rodziny, natomiast grupa odniesienia jest związana ściśle
z danym respondentem. Oznacza to nieformalne założenie, że dana osoba porównuje swój
dochód do dyspozycji z dochodami do dyspozycji swojej grupy odniesienia.
Do estymacji modelu zastosowano uporządkowany probit. Dla zmiennej
nieobserwowalnej można zapisać następujące równanie:
∑
+
+
+
+
=
∗
k
nt
nt
k
k
nt
r
nt
nt
x
y
y
SWB
ε
δ
γ
β
α
,
,
gdzie n oznacza numer respondenta, t oznacza rok badania, x zbiór k zmiennych
objaśniających, m.in. wiek, wykształcenie, czy respondent pracuje, y oznacza
zlogarytmowany dochód gospodarstwa, y
r
zlogarytmowany dochód grupy odniesienia,
ε
składnik losowy.
W celu wykorzystania danych panelowych i uwzględnienia efektu indywidualnego
autorka zastosowała transformację Mundlaka, zakładającą, że efekt indywidualny jest
skorelowany z pewnymi zmiennymi obserwowalnymi, takimi jak dochód lub edukacja.
nt
n
nt
v
η
ε
+
=
,
n
j
n
j
j
n
z
v
ω
λ
+
=
∑
,
gdzie v oznacza efekt indywidualny,
η efekt losowy, natomiast
n
j
z
,
są uśrednionymi w czasie
wartościami zmiennych
nt
j
z
,
, które są podzbiorem zmiennych obserwowalnych x. Wartości
współczynników
λ
mogą mieć również interpretację ekonomiczną, jednak autorka zaznacza,
że zastosowała je tutaj jedynie w celu korekty statystycznej.
Pierwsza, najprostsza, specyfikacja modelu uwzględnia oprócz zmiennych x, tylko
dochód gospodarstwa y. Uzyskane wyniki są zgodne z oczekiwaniami. Zależność od wieku
ma kształt litery „U” z minimum dla około 40 lat. Pracujący deklarują wyższe zadowolenie
z życia. Również mieszkanie z ukochaną osobą zwiększa satysfakcję. Dochód gospodarstwa
jest istotny statystycznie i ma znak dodatni, a więc im wyższy dochód, tym wyższe SWB.
Współczynnik przy dochodzie jest większy dla wschodniej części Niemiec, co sugeruje, że
ubożsi mogą silniej reagować na zmianę dochodu. Autorka przetestowała wpływ dochodu na
SWB w porównaniu do innych zmiennych. W tym celu policzyła SWB dla reprezentantów
poszczególnych regionów (o średnich wartościach zmiennych x dla danego regionu). Dla
wschodu i zachodu uzyskała odpowiednio 3.643 i 3.760, co odpowiada kategorii siódmej w
skali od 0 do 10. Okazało się, że gdyby mieszkający samotnie reprezentant zachodu zaczął
nagle mieszkać z partnerem, to wzrost jego satysfakcji odpowiadałby 200% wzrostowi
dochodu. Dla reprezentanta wschodniej części wielkość ta wyniosła 61%. Dochód jest zatem
ważny w osiąganiu wyższego SWB, jednakże dla wschodniej części jego wpływ jest dość
duży również w porównaniu do innych zmiennych. Z drugiej strony sam dochód nie prowadzi
do wielkich zmian SWB. Wzrost dochodu, umożliwiający zmianę SWB reprezentanta
zachodniej części Niemiec z 3.760 na 4.760, musiałby wynieść 46 000 %, a reprezentanta
wschodu 2 000 % (z SWB 3.643 na 4.643). Spowodowałoby to podniesienie SWB o jedną
kategorię.
Drugi model uwzględnia oprócz dochodu gospodarstwa również średni dochód grupy
referencyjnej. Nie wprowadza to dużych zmian do poprzedniej części. Nowy współczynnik
ma zgodnie z oczekiwaniem wartość ujemną, natomiast co do wielkości podobną do
współczynnika dochodu. Oznacza to, że podwyżka wszystkich osób w danej grupie
odniesienia nie powoduje żadnych zmian SWB, gdyż satysfakcja z poprawy własnej sytuacji
finansowej jest niwelowana przez niezadowolenie ze wzrostu dochodu grupy odniesienia.
Trzecia specyfikacja modelu zamiast średniego dochodu grupy odniesienia
wprowadza różnicę między własnym dochodem a dochodem grupy odniesienia. Nowa
zmienna okazała się istotna jedynie dla próby całych Niemiec. Wprowadzona zmiana
natomiast spowodowała, że nieistotny stał się dochód gospodarstwa.
Zadaniem czwartego modelu było sprawdzenie asymetrii efektu porównawczego.
W tym celu zostały utworzone dwie nowe zmienne:
r
y
y
>
:
0
)
ln(
)
ln(
=
−
=
poorer
y
y
richer
r
r
y
y
<
:
)
ln(
)
ln(
0
y
y
poorer
richer
r
−
=
=
r
y
y
=
:
0
0
=
=
poorer
richer
Zgodnie z teorią asymetrii efektu porównawczego ubożsi odczuwają niezadowolenie
z faktu, że ich dochody są poniżej średniej grupy odniesienia, natomiast bogatsi nie są wcale
szczęśliwsi z powodu uzyskania dochodów powyżej przeciętnej. Oczekiwano więc, że
zmienna richer będzie nieistotna bądź znacznie mniejsza od zmiennej poorer. Po estymacji
modelu asymetria potwierdziła się w przypadku próbki całych Niemiec i zachodniej części.
Dla wschodniej części natomiast uzyskano symetrię, lecz obie zmienne okazały się nieistotne
statystycznie. W celu wyjaśnienia tego zjawiska autorka powołuje się na badania, jakie Senik
przeprowadziła dla Rosji. Uzyskała ona dodatni wpływ dochodu grupy odniesienia na
satysfakcję z życia, argumentując, że w gospodarkach niestabilnych wzrost dochodu grupy
odniesienia wywołuje efekt informacyjny. Ludzie obserwując pozytywne zmiany w otoczeniu
zaczynają wierzyć, że ich dochód ulegnie poprawie i tym samym zwiększa się ich
zadowolenie z życia. Mimo że nie powinno się porównywać Niemiec z Rosją, to gospodarka
wschodnio-niemiecka była dość niepewna, o czym świadczy wysokie bezrobocie. Efekt
informacyjny mógł więc występować na równi z efektem porównawczym doprowadzając do
uzyskanych oszacowań.
Zbadanie czterech różnych form modelu pozwoliło autorce wyciągnąć kilka wniosków
dotyczących natury wpływu, jaki ma dochód na subiektywną ocenę satysfakcji z życia.
Ogólnie rzecz biorąc wpływ ten nie jest zbyt duży, jednakże ma istotne znaczenie
w porównaniu z innymi zmiennymi. Zmiana dochodu powoduje większe zmiany satysfakcji
we wschodniej części Niemiec niż w zachodniej. Wzrost dochodu gospodarstwa nie wnosi
większych zmian, jeśli towarzyszy mu wzrost dochodu grupy odniesienia. Im większy dochód
gospodarstwa w porównaniu do otoczenia, tym większe zadowolenie odczuwają respondenci.
Asymetria efektu porównawczego została udowodniona dla zachodnich i całych Niemiec.