background image

Zakład Inżynierii Komunikacyjnej 
Wydział Inżynierii Lądowej 
Politechnika Warszawska 
 
 
 
 
 

DROGI SZYNOWE 

 

 

PODSTAWY PROJEKTOWANIA LINII I STACJI KOLEJOWYCH 

 
CZĘŚĆ III – PRZYKŁADOWE ROZWIĄZANIE MAŁEJ STACJI KOLEJOWEJ 
 

Wybór układu torów stacyjnych   

 

 

 

  2 

Numeracja i przeznaczenie torów  

 

 

 

  2 

Numeracja rozjazdów, określenie rodzajów i typów rozjazdów 

  3 

Ustalenie odległości między osiami torów 

 

 

  3 

Określenie minimalnych długości użytecznych torów 

 

  4 

Obliczenie położenia ukresów 

 

 

 

 

  4 

Obliczenie elementów łuków poziomych   

 

 

  5 

Szczegółowe obliczenie długości torów   

  

 

  5 

Szczegółowe obliczenie długości wstawek prostych 

 

  7 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opracował: Stanisław Żurawski 

na podstawie 

− 

Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków 
technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 
151, 1998) 

− 

T. Basiewicz, L. Rudziński, M. Jacyna; Linie kolejowe. Oficyna Wydawnicza PW, 1994 (i 
wydz. późn.). 

− 

A. Oczykowski, K. Towpik; Projektowanie dróg żelaznych. Wydawnictwa PW, 1981 

− 

Drogi kolejowe. Praca zbiorowa pod red. J. Sysaka. PWN, 1982 (i wydz. późn.). 

− 

M. Bałuch; Podstawy dróg kolejowych. Wyd. Politechniki Radomskiej, 2001. 

− 

J. Sysak; Podstawy dróg kolejowych. PWN, 1982 (i wydz. późn.). 

− 

H. Bałuch; Optymalizacja układów geometrycznych toru. WKiŁ, 1983. 

 

Warszawa 2002 

PDF created with pdfFactory Pro trial version 

www.pdffactory.com

background image

Drogi szynowe. Podstawy projektowania linii i stacji kolejowych. Materiały do ćwiczeń. Część  III 

2

 

Opracował:  Stanisław Żurawski. Warszawa 2002 

     

*

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

IM

 

 
Wybór układu torów stacyjnych 
 

 

 
Numeracja i przeznaczenie torów 
 
Dla przyjętego układu torów stacyjnych i usytuowania ich względem pikietażu otrzymujemy 

• 

tor pierwszy (1) – główny zasadniczy, przeznaczony do przyjmowania pociągów 
pasażerskich z kierunku parzystego (przyperonowy) 

• 

tor drugi (2) – główny dodatkowy , przeznaczony do przyjmowania pociągów 
pasażerskich z kierunku nieparzystego (przyperonowy) 

• 

tor trzeci (3) – główny dodatkowy, przeznaczony do przyjmowania pociągów 
towarowych z obu kierunków 

• 

tor piąty (5) – boczny, odstawczy, przeznaczony dla postoju składów wagonów 
obsługiwanych na stacji 

• 

tor siódmy (7) – boczny, obiegowy, przeznaczony do manewrowych przejazdów 
lokomotyw 

• 

tor dziewiąty (9) – boczny, ładunkowy, przeznaczony do podstawiania wagonów pod 
urządzenia przeładunkowe 

• 

tor jedenasty (11) – tor boczny, wyciągowy, przeznaczony do manewrów składami 
towarowymi 

• 

tor trzynasty (13) – boczny, żeberko ochronne, przeznaczony do ochrony przebiegów 
po torze pierwszym oraz jazd manewrowych lokomotyw 

• 

tor piętnasty (15) – boczny, wagowy, przeznaczony do ważenia wagonów towarowych 
i sprawdzania ich gabarytów 

 

 

PDF created with pdfFactory Pro trial version 

www.pdffactory.com

background image

Drogi szynowe. Podstawy projektowania linii i stacji kolejowych. Materiały do ćwiczeń. Część  III 

3

 

Opracował:  Stanisław Żurawski. Warszawa 2002 

     

*

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

IM

 

 
Numeracja rozjazdów, określenie rodzajów i typów rozjazdów 
 
Numerację rozjazdów rozpoczynamy od rozjazdu położonego najbliżej początku pikietażu 
linii. Kolejno numerujemy następujące po sobie rozjazdy w grupie (lewej głowicy stacyjnej). 

Numerację w drugiej grupie (prawej głowicy stacyjnej) rozpoczynamy z przeskokiem kilku 
numerów, jako rezerwy przy ew. rozbudowie układu torów. 

W naszym przykładzie przyjmiemy następujące rodzaje i typy rozjazdów: 

rozjazdy zwyczajne 1 i 13 położone w torze głównym zasadniczym muszą umożliwiać 
przejazdy pociągów na tor 2 z prędkością nie mniejszą niż 60 km/h – stąd Rz S60-1:12-500 

rozjazdy zwyczajne 3, 5, 7, 15 i rozjazdy krzyżowe 4 i 14 położone na drodze przebiegu 
pociągów towarowych powinny umożliwiać przejazd tych pociągów na kierunkach 
zwrotnych tych rozjazdów z prędkością do 40 km/h – stąd zasadnym będzie przyjęcie 
Rz S60-1:9-300 i Rk S60-1:9-300 

rozjazdy zwyczajne 2, 8, 11, 12 i rozjazd krzyżowy 6 będą służyć do przejazdów 
manewrowych z małymi prędkościami – stąd zastosujemy rozjazdy Rz S49-1:9-190 i 
Rk S49-1:9-190 

 

 

 
Ustalenie odległości między osiami torów (rozstaw torów, szerokości międzytorzy) 
 
Przy ustalaniu rozstawów torów należy brać pod uwagę rodzaje urządzeń i budowli, które 
będą zlokalizowane na międzytorzach.  
 

 

 
W naszym przykładzie należy przyjąć: 

między torami 1 i 2 będzie położony peron wyspowy, dwukrawędziowy, niski (wys. 0,30 m 
n.g.sz.) z dojściem w poziomie szyn, co daje rozstaw torów min. 9 m – przyjmiemy 10 m 
między torami 1 i 3 będą ustawione sygnalizatory wyjazdowe (a), ew. słupy trakcyjne (b) 
oraz będzie ułożony ciąg drenarski (c) a ponadto przedłużeniem toru 3 będzie tor wyciągowy 
(d) położony obok toru 1 (głównego zasadniczego), co daje rozstaw torów min. dla (a) 4,75 
m, dla (b) 4,90 m, dla (c) 5,10 m i dla (d) 6,00 m – przyjmiemy więc 6,00 m 

PDF created with pdfFactory Pro trial version 

www.pdffactory.com

background image

Drogi szynowe. Podstawy projektowania linii i stacji kolejowych. Materiały do ćwiczeń. Część  III 

4

 

Opracował:  Stanisław Żurawski. Warszawa 2002 

     

*

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

IM

 

 

między torami 3 i 5 będzie ustawiony sygnalizator wyjazdowy w kierunku parzystym (a) i 
ew. słupy trakcyjne (b), co daje rozstaw torów min. dla (a) 4,75 m i dla (b) 4,90 m – 
przyjmujemy 5,00 m 

między torami 5 i 7 będzie tylko ułożony ciąg drenarski, co daje rozstaw torów min. 5,10 m – 
przyjmujemy 5,30 m 
między torami 7 i 9 będą ew. ustawione słupy trakcyjne (a) oraz będzie poruszać się obsługa 
stacyjna (b), co daje rozstaw torów min. dla (a) 4,90 m i dla (b) 5,00 m – przyjmujemy 5,00 m 
 

 

 
Określenie minimalnych długości użytecznych torów 1, 2, 3, 9, 11, 13 i 15 
 
Na torach 1 i 2 będą zatrzymywały się pociągi pasażerskie. Najdłuższy skład będzie liczył 12 
wagonów. Stąd długość peronu powinna wynosić 12·25 m = 300 m a długość użyteczna nie 
mniej niż 300 m + 2·25 m + 15 m = 365 m 
 
Na tor 3 będą przyjmowane i z niego wyprawiane pociągi towarowe, w tym najdłuższe 
kursujące na linii. Stąd dla pociągów towarowych o długości 100 osi obliczeniowych długość 
użyteczna wyniesie: 100·5 m + 2·25 m + 15 m = 615 m 
 
Tor ładunkowy 9 powinien zapewnić możliwość podstawienia pod urządzenia przeładunkowe 
składu wagonów towarowych o maksymalnej długości 20 osi obliczeniowych. Stąd długość 
użyteczna wyniesie: 20·5 m + 10 m = 110 m 
 
Tor wyciągowy 11 powinien pomieścić najdłuższy skład manewrujący na stacji. W naszym 
przykładzie będzie to skład wagonów o długości 40 osi obliczeniowych. Stąd długość 
użyteczna wyniesie: 40·5 m + 2·25 m + 10 m = 260 m 
 
Na torze 13 (żeberko) powinny zmieścić się dwie lokomotywy podczas manewrów a dla 
ochrony przebiegów po torze 1 jego długość powinna wynosić 50 m. Stąd długość użyteczna 
została przyjęta jako 2·25 m + 10 m = 60 m 
 
Odcinek prosty i poziomy toru wagowego 15 powinien wynosić wg wytycznych 20 m + 12 m 
+ 20 m = 52 m. Długość pomostu wagowego przyjęto 12 m. Stąd długość użyteczna 
wyliczona wg poniższego schematu wyniesie: 52,942 m 
 
Obliczenie położenia ukresów 
 

skos rozjazdu 

położenie ukresu 

1:12 

48,00 m 

1:9 

36,00 m 

10,00 

6,00 

5,00 

5,30 

5,00 

PDF created with pdfFactory Pro trial version 

www.pdffactory.com

background image

Drogi szynowe. Podstawy projektowania linii i stacji kolejowych. Materiały do ćwiczeń. Część  III 

5

 

Opracował:  Stanisław Żurawski. Warszawa 2002 

     

*

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

IM

 

 
Obliczenie elementów łuków poziomych 
 
W torze głównym dodatkowym (2) występują dwa odcinki łukowe. Wielkości promieni tych 
łuków należy tak przyjąć co najmniej równe promieniom łuków w rozjazdach 1 i 13 to jest 
500 m.  

Dla promienia łuku R = 500 m i kąta zwrotu α = 4˚45’49” styczna do łuku T = 20,80 m a 
długość łuku K = 41,57 m. 

Jednocześnie należy sprawdzić, czy niezrównoważone przyspieszenia nie przekraczają 
wartości dopuszczalnych. Dla prędkości pociągów 60 km/h w łuku bez przechyłki 
otrzymujemy niezrównoważone przyspieszenie równe 0,56 m/s

2

. Jest to wartość większa od 

wartości dopuszczalnej dla poszerzeń międzytorzy (0,3 m/s

2

) i mniejsza od wartości 

dopuszczalnej dla pojedynczych łuków kołowych (0,8 m/s

2

). W naszym przykładzie łuki w 

torze (2) możemy potraktować jako pojedyncze i nie zastosujemy przechyłki.  

Natomiast powinniśmy sprawdzić konieczność zastosowania krzywych przejściowych. Ich 
minimalne długości wyliczamy ze wzoru l

min

 = 0,0214 v

3

/ψ·R i dla v = 60 km/h, ψ = 0,3 m/s

3

R = 500 m otrzymujemy l

min

 = 30,82 m, przyjmujemy l = 31,00 m.  

Sprawdzamy jeszcze długość łuku kołowego po zastosowaniu krzywych przejściowych K

1

 = 

K – l = 41,57 – 31,00 = 10,57 m. Jest to wartość większa od minimalnej, która dla linii 
znaczenia miejscowego wynosi 10,00 m. (Uwaga: na rys. zamiast T powinno być T+l/2) 
 

 

 
W torach bocznych przykładowej stacji występują trzy odcinki w łukach poziomych. Przyjęto 
promienie tych łuków nie mniejsze od promieni łuków w sąsiednich rozjazdach (1:9-190) to 
jest R = 200 m. Kąty zwrotu α równe są kątom w sąsiednich rozjazdach i wynoszą 6˚20’25”. 
Stąd styczna T = R tg(α/2) = 11,08 m i długość łuku K = Rπα/180 = 20,13 m. 

Dla tych łuków nie stosujemy przechyłki i krzywej przejściowej, gdyż zakładamy ruch pocią-
gów po tych łukach z prędkością manewrową ok. 5 km/h. 
 
 
Szczegółowe obliczenie długości torów (użytecznej, rzeczywistej, budowlanej) 
 
Bazową długością dla obliczeń długości torów będzie odległość między środkami geometry-
cznymi rozjazdów 3 i 15, wynikająca z długości użytecznej toru (3), najdłuższej wymaganej 
na przykładowej stacji. 

W pierwszej kolejności określamy odległość między rozjazdami 7 i 14. Przy torze trzecim 
będą ustawione sygnalizatory (dla każdego kierunku) w odległości 50 m od ukresu lub 
początku rozjazdu oraz odcinki izolowane o długości 30 m ułożone bezpośrednio za rozjaz-
dami, co daje wspomnianą wyżej odległość równą 747,615 m.  

Dalej zgodnie ze schematem obliczamy odległość między rozjazdami 3 i 15. Wyniesie ona 
903,845 m. 

PDF created with pdfFactory Pro trial version 

www.pdffactory.com

background image

Drogi szynowe. Podstawy projektowania linii i stacji kolejowych. Materiały do ćwiczeń. Część  III 

6

 

Opracował:  Stanisław Żurawski. Warszawa 2002 

     

*

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

IM

 

 

W kolejnym kroku wyliczamy odległości między rozjazdami 4-14, 6-12, 8-11 i załomami w 
torze (9). Wyniki obliczeń przedstawione zostały na rysunku poniżej i posłużą do obliczeń 
długości torów. Odległość 3-5 i 4-7 jest równa 48,23 m, 5-13 jest równa 803,203 m a 7-14 
równa 747,615 m. 

 

Długość toru (2) wyznaczymy zgodnie ze schematem.  
Długość między środkami geometrycznymi rozjazdów 1 i 13 równa się 904,625 m. 

 

 

tor  długość użyteczna 

długość rzeczywista 

długość budowlana 

803,203-(16,615+30,0)-
(50,0+48,0)= 658,588 

803,203-36-48=719,203 

803,203-16,615-
20,797=765,791 

904,625-84,12-72,57-30-
20,797=697,138 

904,625-48-48=808,625 

904,625-20,797-
20,797=863,031 

615,00 

615+30+50=695,00 

615+30+50+36-
22,639=708,361 

705,845-36-36=633,845 

633,845 

705,845-16,615-
16,615=672,615 

610,445-36-36=538,445 

538,445 

610,445-16,615-
16,615=577,215 

534,945 (prakt. 498,285) 

534,945 

573,715 

11  260,00 

260,00 

260+15=275,00 

13  60,00 

60,00 

60+15+(36-22,639)= 88,361 

15 

52,942 (prakt. 52,00) 

52,942 

52,942+36+36-16,615-
16,615=91,712 

 

PDF created with pdfFactory Pro trial version 

www.pdffactory.com

background image

Drogi szynowe. Podstawy projektowania linii i stacji kolejowych. Materiały do ćwiczeń. Część  III 

7

 

Opracował:  Stanisław Żurawski. Warszawa 2002 

     

*

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

iM

 P

W

 *

 Z

IK

 I

D

IM

 

 
Szczegółowe obliczenie długości wstawek prostych 
 

Wstawki między rozjazdami 1-3, 3-5 i 13-15 położone są w torze głównym zasadniczym i 
powinny mieć długość nie mniejszą niż 15,00 m. 

Wstawki między rozjazdami 3-4, 5,7 i 
14-15 występują w połączeniu torów 
równoległych i ich długości 
obliczamy wg schematu:  
a – szerokość międzytorza, 
b = a · n (n - skos rozjazdu), 
*, ** - długości elementów rozjazdów 

 

Wstawki między rozjazdami 4-6, 6-8, 
11-12 i 12-14 obliczamy wg schematu 
a – szerokość międzytorza, 
n - skos rozjazdu, 
*, ** - długości elementów rozjazdów 

 

Wstawkę między rozjazdami 4-7 
obliczamy wg schematu 

 

Wstawkę między rozjazdami 2-4 
obliczamy wg schematu 

 

 
 

wstawka między 

rozjazdami 

obliczona długość wstawki  

[m] 

1-3, 3-5, 13-15 

15 m 

3-4,14-15 

(

)

078

,

15

639

,

22

615

,

16

6

54

2

2

=

+

+

 

5-7 

(

)

102

,

21

615

,

16

615

,

16

6

54

2

2

=

+

+

 

4-6 

(

)

115

,

12

615

,

16

639

,

22

5

45

2

2

=

+

+

 

4-7 

(

) (

)

976

,

8

615

,

16

639

,

22

615

,

16

0

,

15

615

,

16

=

+

+

+

 

2-4 

(

) (

)

441

,

40

615

,

16

639

,

22

615

,

16

0

,

52

08

,

11

=

+

+

+

 

6-8, 11-12 

(

)

856

,

20

523

,

10

615

,

16

3

,

5

7

,

47

2

2

=

+

+

 

 

PDF created with pdfFactory Pro trial version 

www.pdffactory.com