Tech. urządz. audio. 313[04].Z3.01.uczeń.doc

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ

Wiesław Wilczyński
Henryk Kowalik

Instalowanie programowych systemów radiotelewizyjnych
przy zastosowaniu radiodyfuzji naziemnej 313[04].Z3.01

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:

dr inż. Marcin Chrzan

Jerzy Orzechowski

Opracowanie redakcyjne:

Piotr Stępień

Konsultacja:

mgr inż. Piotr Ziembicki

Korekta:

Poradnik  stanowi  obudowę  dydaktyczną  programu  jednostki  modułowej  313[04].Z3.01
„Instalowanie  programowych  systemów  radiotelewizyjnych  przy  zastosowaniu  radiodyfuzji
naziemnej”  zawartego  w  modułowym  programie  nauczania  dla  zawodu  technik  urządzeń
audiowizualnych.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Mikrofony bezprzewodowe

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Bezprzewodowa fonia zwrotna

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Linie radiowe

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Cyfrowe łącza światłowodowe

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Wóz transmisyjny

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

4.6. Bezpieczeństwo pracy i ochrona środowiska

6. Sprawdzian osiągnięć

7. Literatura

Słowniczek

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Ci poradnik dla ucznia „Instalowanie programowych systemów

radiotelewizyjnych  przy  zastosowaniu  radiodyfuzji  naziemnej”,  który  będzie  pomocny
w przyswajaniu  elementarnej  wiedzy  z  zakresu  realizacji  radiowej  lub  przewodowej
transmisji  audio  i  videoinformacji oraz przygotowania i zorganizowania emisji  programowej
z zastosowaniem odpowiedniego osprzętu i urządzeń peryferyjnych.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, czyli wykaz umiejętności, jakie powinieneś posiadać przed
przystąpieniem do realizacji tej jednostki modułowej,

−

cele kształcenia, czyli wykaz umiejętności, jakie powinieneś ukształtować podczas zajęć,

−

materiał nauczania, czyli wiedzę teoretyczną z aspektami informacji praktycznych,
pozwalającą na osiągnięcie podanych celów kształcenia,

−

zestaw pytań, który pozwoli Ci sprawdzić opanowanie podanych treści z materiału
nauczania,

−

przykładowe ćwiczenia, które umożliwią Ci nabycie umiejętności praktycznych,

−

sprawdzian postępów, który pozwoli Ci sprawdzić opanowanie umiejętności
praktycznych,

−

sprawdzian osiągnięć, który sprawdzi Twoją wiedzę z opanowania treści programowych
materiału nauczania tej jednostki modułowej,

−

wykaz literatury, z jakiej możesz korzystać podczas nauki.
Pamiętaj o tym, że w czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów,

przepisów bhp oraz przepisów instrukcji przeciwpożarowej, wynikających z rodzaju
wykonywanych prac. Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych.

313[04].Z3.02

Instalowanie nieprogramowych systemów

łączności umożliwiających przewodową

transmisję obrazu i dźwięku

Moduł 313[04].Z3

Instalacja urządzeń audiowizualnych

313[04].Z3.01

Instalowanie programowych systemów

radiotelewizyjnych przy zastosowaniu

radiodyfuzji naziemnej

313[04].Z3.04

Instalowanie systemów projekcji obrazu

i dźwięku związanych z funkcjonowaniem

i oprawą audiowizualną widowisk

313[04].Z3.03

Instalowanie programowych systemów

radiotelewizyjnych przy zastosowaniu

radiodyfuzji satelitarnej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

posługiwać się schematami blokowymi i ideowymi,

−

posiadać umiejętność korzystania z dokumentacji techniczno-ruchowej (DTR),

−

rozpoznawać podstawowe urządzenia elektroakustyczne (stół mikserski, magnetofon,
odtwarzacz CD i DVD),

−

posiadać wiadomości z zakresu instalowania, uruchamiania i obsługiwania urządzeń
elektroakustycznych (stół mikserski, magnetofon, odtwarzacz CD i DVD, mikrofon),

−

rozpoznawać podstawowy sprzęt instalacyjny (kable połączeniowe, złącza),

−

posiadać umiejętność obsługi aparatury kontrolno-pomiarowej,

−

posługiwać się słownictwem technicznym z dziedziny elektroakustyki,

−

współpracować w grupie,

−

uczestniczyć w dyskusji,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisy przeciwpożarowe i przepisy
ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku procesu kształcenia uczeń powinien umieć:

−

dobrać urządzenia i niezbędny sprzęt umożliwiający realizację radiowej lub przewodowej
(CTV) transmisji audio i videoinformacji,

−

zorganizować emisję programową przy wykorzystaniu najprostszego telewizyjnego wozu
transmisyjnego,

−

przygotować i zastosować odpowiedni osprzęt oraz urządzenia peryferyjne,

−

ustalić miejsca instalacji urządzeń,

−

dostosować odpowiedni system transmisji dla potrzeb określonego rodzaju odbiorcy oraz
ustalić warunki ekspozycji obrazu i dźwięku,

−

przeprowadzić kontrolę funkcjonowania zastosowanego do instalacji systemu transmisji
i jej głównych parametrów,

−

porozumieć się ze służbami współpracującymi przy realizacji procesu transmisji,

−

zorganizować realizację zleceń instalacyjnych zgodnie z przepisami bezpieczeństwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Mikrofony bezprzewodowe

4.1.1. Materiał nauczania

Mikrofon to urządzenie służące do przetwarzania fal dźwiękowych w impulsy

elektryczne. W wyniku przetwarzania na wyjściu mikrofonu otrzymuje się przebieg
elektryczny, w postaci siły elektromotorycznej, odpowiadający przebiegowi akustycznemu.

Ze względu na sposób przetwarzania energii mikrofony dzielimy na:

−

węglowe,

−

piezoelektryczne,

−

dynamiczne,

−

pojemnościowe.
Słabe parametry techniczne mikrofonów węglowych i piezoelektrycznych powodują, że

nie znajdują one zastosowania w akustyce.

Mikrofony dynamiczne stosuje się zarówno na scenie do nagłaśniania instrumentów oraz

wokali  jak  i  w  studio  do  nagłaśniania  instrumentów  dętych  i  perkusyjnych,  wzmacniaczy
gitarowych  i  basowych  oraz  linii  wokalnych.  Mikrofony  dynamiczne  nie  wymagają
dodatkowego  zasilania,  wystarczy,  że  podłączymy  je  do  miksera,  karty  dźwiękowej  czy
wzmacniacza.

Mikrofony pojemnościowe stosuje się głównie w studiach nagrań, szczególnie do

nagrywania linii wokalnych  jak  i  instrumentów akustycznych. Są to urządzenia dużo czulsze
niż  mikrofony  dynamiczne,  szczególnie  dobrze  rejestrują  górną  część  średniego  i  wysokie
pasmo  częstotliwości.  Mikrofony  pojemnościowe  potrzebują  dodatkowego  zasilania,  dlatego
większość mikserów, kart i interfejsów audio posiada źródło tego napięcia.

Podstawowe parametry mikrofonu, które znacząco wpływają na końcowy efekt realizacji

dźwięku to:

−

charakterystyka przenoszenia (decyduje o barwie dźwięku),

−

charakterystyka kierunkowa (wpływa na przestrzenność dźwięku),

−

czułość (decyduje o poziomie szumów),

−

szumy własne (wpływają na dynamikę dźwięku),

−

impedancja (decyduje o odporności na zakłócenia).
Ze względu na właściwości kierunkowe mikrofony dzielimy na:

−

wszechkierunkowe (kołowe, dookólne) mające jednakową czułość dla wszystkich
kierunków padania fali dźwiękowej,

−

jednokierunkowe (kardioidalne) o czułości ograniczonej dla dźwięków dobiegających
z boku i od tyłu,

−

ultrakierunkowe (superkardioidalne) o bardzo ostrej charakterystyce jednokierunkowej,

−

dwukierunkowe (ósemkowe) o czułości ograniczonej dla dźwięków dobiegających
z boków.
Wszystkie powyższe rozważania dotyczą także mikrofonów bezprzewodowych.

Zasadnicza różnica pomiędzy mikrofonem przewodowym a bezprzewodowym polega na

sposobie  przesyłania  sygnału  akustycznego.  Zamiast  tradycyjnego  kabla  zastosowano  tutaj
przesyłanie sygnału drogą radiową [rys. 1]. Do przesyłania tego sygnału stosuje się nadajniki
pracujące  z  modulacją  częstotliwości  FM  w  pasmach  VHF  (170  -  240  MHz)  lub  UHF
(470 - 950 MHz).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zestawy mikrofonów bezprzewodowych pracujące w paśmie VHF są narażone na

różnego  rodzaju  zakłócenia.  Najczęściej  są  to  zakłócenia  pochodzące  od  innej  transmisji
radiowej  prowadzonej  w  tym  samym  paśmie  na  obszarze  sąsiadującym  (np.  CB  radio).
Dlatego  też  profesjonalne  zestawy  mikrofonów  bezprzewodowych  pracują  w  paśmie  UHF.
Systemy te są droższe, ale bardziej odporne na zakłócenia.

Proste zestawy mikrofonów bezprzewodowych nie posiadają możliwości zmiany

częstotliwości  kanału  transmisji.  Jeden  mikrofon  (nadajnik)  pracuje  z  jednym odbiornikiem,
który  podłącza  się  bezpośrednio  do  wejścia  liniowego  wzmacniacza  lub  miksera.  Przy
kompletowaniu  większej  ilości  zestawów  mających  działać  w  jednym  miejscu  należy
pamiętać  aby  każdy  z  nich  pracował  w  innym  paśmie  częstotliwości.  Zmianę  częstotliwości
pracy  układu  nadajnik  –  odbiornik  (najczęściej  4  -  8  zakresów)  zapewniają  rozbudowane
systemy mikrofonów bezprzewodowych.

Rys. 1. Schemat blokowy podłączenia mikrofonu bezprzewodowego wg [11].

Stosowanie mikrofonów bezprzewodowych ma szereg zalet i wad:

zalety:

−

umożliwiają użytkownikowi (np. wykonawca, reporter) swobodne poruszanie się,

−

ograniczają ilość kabli połączeniowych,

−

pozwalają na szybką instalację nagłośnienia,

−

zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa ze względu na galwaniczną izolację
użytkownika od systemu sterującego, co jest szczególnie ważne w zastosowaniach
plenerowych,

wady:

−

wysoka cena zestawu,

−

zaniki sygnału gdy użytkownik oddala się od odbiornika, lub gdy na drodze sygnału
znajdują się przeszkody pochłaniające fale,

−

możliwość wystąpienia interferencji fal pochodzących od różnych nadajników,

−

zbliżanie mikrofonów bezprzewodowych do siebie powoduje powstawanie zjawisk
intermodulacyjnych,

−

systematyczna potrzeba wymiany baterii zasilających,

−

zestawy pracujące w paśmie VHF są bardziej narażone na zakłócenia pochodzące
z innych nadajników.
Jakość dźwięku z mikrofonu bezprzewodowego zależy głównie od parametrów

przetwornika mikrofonowego użytego w zestawie. Dlatego też większość producentów daje
możliwość wymiany główki mikrofonu ze znajdującym się w niej przetwornikiem, na taką,
która zapewni wymagane parametry.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Systemy pracy mikrofonów bezprzewodowych można podzielić na jednoantenowe oraz

dwuantenowe,  tzw.  diversity.  W  zestawie  z  jedną  anteną  w  odbiorniku  może  zachodzić
sytuacja,  że  mimo  małej  odległości  między  mikrofonem  a  odbiornikiem,  system  „zgubi”
sygnał  nadajnika  w  przypadku  gdy  ten  przemieszcza  się  w  stosunku  do  odbiornika.
Skutecznym  rozwiązaniem  eliminującym  niebezpieczeństwo  „zgubienia”  sygnału  nadajnika
jest zestaw typu diversity. Odbiornik dywersyjny posiada dwie anteny  i układ elektroniczny,
który automatycznie przełączy się na tą, która odbiera silniejszy sygnał. Zestawy dywersyjne
są  droższe,  ale  zapewniają  lepsze  warunki  eksploatacji,  szczególnie  gdy  pracują  w  pobliżu
źródeł zakłóceń (np. linie energetyczne, pojazdy, itp.).

W celu zapewnienia optymalnych warunków pracy odbiornika zestawu mikrofonu

bezprzewodowego powinny być zachowane poniższe wymagania:

−

nie należy umieszczać go w sąsiedztwie dużych metalowych powierzchni,

−

należy umieścić go co najmniej 1m nad ziemią,

−

dla zapewnienia prawidłowego odbioru między nadajnikiem i odbiornikiem nie powinny
znajdować się żadne duże przedmioty wykonane z różnych materiałów,

−

dla zapewnienia prawidłowego odbioru, anteny odbiornika dywersyjnego powinny być
ustawione pod kątem około 40

względem siebie.

Ponieważ zestaw mikrofonu bezprzewodowego składa się z dwóch części: nadajnika

i odbiornika, wymagane są dwa rodzaje zasilania. Nadajnik, w którym umieszczony jest
mikrofon zasilany jest z baterii lub akumulatorów, natomiast odbiornik zasilany jest z sieci
prądu przemiennego.

Szczegółowe informacje odnośnie obsługi zestawu mikrofonu bezprzewodowego

znajdziesz w instrukcji obsługi.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na poniższe pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania

ćwiczeń.
1.  Co oznacza określenie: mikrofon bezprzewodowy?
2.  Co oznacza pojęcie: mikrofon bezprzewodowy z odbiornikiem dywersyjnym?
3.  W jaki sposób eliminujemy zakłócenia na drodze odbioru?
4.  Jaki skutek wywoła zbliżenie mikrofonów bezprzewodowych na niewielką odległość?
5.  Jakie są zasady instalowania mikrofonu bezprzewodowego?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Posługując się wskaźnikami RF i AF odbiornika wyznacz maksymalny obszar poprawnej

pracy zestawu mikrofonu bezprzewodowego na otwartej przestrzeni.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania pomiarów,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

wykonać pomiary,

−

wyznaczyć obszar poprawnej pracy zestawu,

−

zaproponować zastosowania mikrofonów bezprzewodowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawy mikrofonów bezprzewodowych,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa mikrofonów bezprzewodowych,

−

zestaw odsłuchowy,

−

taśma miernicza.

Ćwiczenie 2

Posługując się wskaźnikami RF i AF odbiornika określ wpływ różnych przeszkód (np.

ściany, metalowe konstrukcje, drzewa itp.) na jakość pracy (zakłócenia, zasięg) zestawu
mikrofonu bezprzewodowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania pomiarów,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

wykonać pomiary,

−

określić wpływ różnych przeszkód na pracę zestawu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawy mikrofonów bezprzewodowych,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa mikrofonów bezprzewodowych,

−

zestaw odsłuchowy.

Ćwiczenie 3

Posługując się wskaźnikami RF i AF odbiornika ustal wpływ kąta wzajemnego

ustawienia anten odbiornika dywersyjnego na poprawną pracę zestawu mikrofonu
bezprzewodowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania pomiarów,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

wykonać pomiary,

−

ustalić optymalny kąt wzajemnego ustawienia anten odbiornika.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawy mikrofonów bezprzewodowych,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa mikrofonów bezprzewodowych,

−

zestaw odsłuchowy,

−

kątomierz.

Ćwiczenie 4

Dokonaj wyboru częstotliwości pracy kanału transmisji dla każdego z czterech

jednocześnie użytkowanych zestawów mikrofonów bezprzewodowych. Sprawdź praktycznie
poprawność wyboru.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

wybrać zakresy częstotliwości pracy kanałów transmisji,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

sprawdzić praktycznie poprawność dokonanego wyboru.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawy mikrofonów bezprzewodowych,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa mikrofonów bezprzewodowych,

−

zestaw odsłuchowy.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak Nie

1. Rozróżniać mikrofony przewodowe i bezprzewodowe

2. Wyznaczyć obszar poprawnej pracy zestawu mikrofonu bezprzewodowego

3. Określić wpływ wyposażenia pomieszczeń na zasięg i jakość pracy zestawu

4. Ustalić optymalny kąt wzajemnego ustawienia anten odbiornika

5. Wybrać częstotliwość kanału transmisji zestawu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Bezprzewodowa fonia zwrotna

4.2.1. Materiał nauczania

Postęp techniczny dokonany w ostatnich latach w dziedzinie produkcji dźwięku objął

swym  zasięgiem  również  systemy  odsłuchowe  pozwalające  odsłuchiwać  rejestrowany
materiał  dźwiękowy  oraz  kontrolować  i  korygować  jego  brzmienie.  Artyści  i  realizatorzy
dźwięku  coraz  częściej  sięgają  po  bezprzewodowe  systemy  fonii  zwrotnej,  które  podczas
występów  „na  żywo”  umożliwiają  pozbycie  się  tradycyjnych,  masywnych  monitorów
głośnikowych ustawianych na scenie.

Bezprzewodowy, indywidualny system odsłuchowy oferuje dzisiejszym wykonawcom

dużo większe możliwości niż standardowe monitory sceniczne zapewniając m.in.:

−

indywidualny, w pełni kontrolowany odsłuch,

−

eliminację sprzężeń zwrotnych na scenie,

−

redukcję ciśnienia akustycznego na scenie,

−

większy komfort pracy podczas występów „na żywo”.

System bezprzewodowej fonii zwrotnej jest szerokopasmowym, słuchawkowym

zestawem odsłuchowym pracującym w paśmie UHF (470 - 950 MHz). W skład takiego
zestawu wchodzi nadajnik, odbiornik osobisty, tzw. bodypack, oraz słuchawki [rys. 2].

Rys. 2. Bezprzewodowy system fonii zwrotnej [12 s. 3].

Odbiornik zestawu odsłuchowego jest najczęściej odbiornikiem dywersyjnym

(dwuantenowym), co w znaczący sposób zabezpiecza przed zakłóceniami fali nośnej. Posiada
wyjście słuchawkowe z regulacją poziomu sygnału wyjściowego (głośności).

Nadajnik zestawu odsłuchowego posiada dwa wejścia liniowe, z których jedno służy do

podłączenia mikrofonu, a do drugiego możemy podłączyć dowolne źródło sygnału (dźwięku)
np. wzmacniacz gitarowy, mikser itp. oraz dwa wyjścia, z których jedno jest źródłem sygnału
akustycznego dla miksera a drugie wykorzystuje się zwykle jako źródło sygnału
akustycznego dla następnego, pracującego jednocześnie, zestawu odsłuchowego [rys. 3].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 3. Schemat połączeń wewnętrznych nadajnika wg [12].

Ponieważ częstotliwość kanału transmisji nadajnika i odbiornika zestawu odsłuchowego

musi być taka sama, więc jeden nadajnik może pracować tylko z jednym odbiornikiem. Przy
jednoczesnej pracy większej ilości systemów fonii zwrotnej należy pamiętać, aby każdy
z nich pracował w innym paśmie częstotliwości.

Standardowe zestawy odsłuchowe posiadają najczęściej 4 - 8 zakresów częstotliwości.

W wysokiej  klasy  systemach  bezprzewodowej  fonii  zwrotnej  wykorzystuje  się syntezę  PLL,
dzięki  czemu  dostępne  jest  kilkaset  kanałów  UHF  o  doskonałej  jakości  dźwięku  i  małym
poziomie  szumów.  Na  scenie  może  pracować  wtedy  kilkanaście  systemów  odsłuchowych
jednocześnie.

Bezprzewodowe systemy fonii zwrotnej mogą pracować w różnych konfiguracjach.

Najczęściej systemu używają do odsłuchu wokaliści, którzy mają poważny problem aby
usłyszeć swój głos lub dźwięki instrumentów wśród coraz większego natężenia decybeli na
scenie.

Rys. 4. Konfiguracja pojedynczego toru bezprzewodowej fonii zwrotnej [12 s. 10].

SUMA

Gniazda wyjściowe XLR

Gniazda wejściowe XLR

Regulatory poziomu
sygnału wejściowego

Antena

nadawcza

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Aby poprawnie skonfigurować tor fonii zwrotnej dla wokalisty należy do jednego z wejść

nadajnika podłączyć jego mikrofon, a do drugiego wejścia, wyjście miksera. Takie połączenie
umożliwia wokaliście odsłuch ścieżki dźwiękowej zawierającej zarówno wokal jak i podkład
muzyczny [rys. 4].

W analogiczny sposób konfiguruje się dwa lub więcej bezprzewodowych systemów fonii

zwrotnej, przy czym w zależności od typu użytych zestawów, jednocześnie może pracować
od kilku do kilkunastu kanałów odsłuchowych [rys. 5].

Rys. 5. Konfiguracja dwóch torów bezprzewodowej fonii zwrotnej [12 s. 11].

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na poniższe pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania

ćwiczeń.
1.  Co rozumiesz przez określenie: system bezprzewodowej fonii zwrotnej?
2.  W jakim paśmie częstotliwości pracują bezprzewodowe systemy fonii zwrotnej?
3.  Dlaczego  każde  urządzenie  bezprzewodowe  musi  pracować  na  innej  częstotliwości

nośnej?

4. Od czego zależy ilość systemów bezprzewodowej fonii zwrotnej, które mogą pracować

jednocześnie?

5. Jakich zasad bhp należy przestrzegać podczas używania bezprzewodowych systemów

fonii zwrotnej?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Sprawdź działanie pojedynczego toru bezprzewodowej fonii zwrotnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu bezprzewodowej fonii
zwrotnej,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową stołu mikserskiego audio,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

zainstalować system bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

przeprowadzić kontrolę funkcjonowania zainstalowanego systemu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawy bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

stół mikserski audio,

−

mikrofony,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa zestawu bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa stołu mikserskiego audio,

−

zestaw odsłuchowy,

−

kable połączeniowe.

Ćwiczenie 2

Sprawdź działanie pojedynczego toru bezprzewodowej fonii zwrotnej współdziałającego

z mikrofonem bezprzewodowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu bezprzewodowej fonii
zwrotnej,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową stołu mikserskiego audio,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

zainstalować system bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

zainstalować zestaw mikrofonu bezprzewodowego,

−

ustalić częstotliwość pracy kanału transmisji,

−

przeprowadzić kontrolę funkcjonowania zainstalowanego systemu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestaw bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

zestaw mikrofonu bezprzewodowego,

−

stół mikserski audio,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa zestawu bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa stołu mikserskiego audio,

−

zestaw odsłuchowy,

−

kable połączeniowe.

Ćwiczenie 3

Zainstaluj zestaw bezprzewodowej fonii zwrotnej do monitorowania audycji słowno-

muzycznej, w której artyście, posługującemu się mikrofonem bezprzewodowym, towarzyszy
przygotowany wcześniej podkład muzyczny tzw. playback. Sprawdź działanie zestawu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu bezprzewodowej fonii
zwrotnej,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową stołu mikserskiego audio,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi odtwarzacza CD,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

uzasadnić wybrane rozwiązanie,

−

zainstalować system bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

zainstalować zestaw mikrofonu bezprzewodowego,

−

zainstalować stół mikserski audio,

−

zainstalować odtwarzacz CD,

−

ustalić częstotliwość pracy kanału transmisji,

−

przeprowadzić kontrolę funkcjonowania zainstalowanego systemu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestaw bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

zestaw mikrofonu bezprzewodowego,

−

stół mikserski audio,

−

odtwarzacz CD,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa zestawu bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa zestawu mikrofonu bezprzewodowego,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa stołu mikserskiego audio,

−

instrukcja obsługi odtwarzacza CD,

−

zestaw odsłuchowy,

−

kable połączeniowe.

Ćwiczenie 4

Zainstaluj system bezprzewodowej fonii zwrotnej monitorujący występ zespołu

muzycznego złożonego z wokalisty i trzech instrumentalistów. Sprawdź działanie zestawu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową zestawu bezprzewodowej fonii
zwrotnej,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową stołu mikserskiego audio,

−

zapoznać się z instrukcjami obsługi mikrofonów,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

uzasadnić wybrane rozwiązanie,

−

zainstalować system bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

zainstalować stół mikserski audio,

−

ustalić częstotliwości pracy kanałów transmisji,

−

przeprowadzić kontrolę funkcjonowania zainstalowanego systemu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawy bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

stół mikserski audio,

−

mikrofony,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa zestawu bezprzewodowej fonii zwrotnej,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa stołu mikserskiego audio,

−

instrukcje obsługi mikrofonów,

−

zestaw odsłuchowy,

−

kable połączeniowe.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:
Tak Nie

1. Rozróżnić systemy fonii zwrotnej

2. Określić liczbę kanałów fonii zwrotnej pracujących jednocześnie

3. Wyjaśnić wpływ częstotliwości kanału na pracę zestawów bezprzewodowych

4. Wybrać częstotliwość kanału transmisji zestawu

5. Określić wpływ natężenia dźwięku na słuch

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Linie radiowe

4.3.1. Materiał nauczania

Linie radiowe (radiolinie) służą do przesyłania drogą radiową programu radiowego lub

telewizyjnego pomiędzy poszczególnymi ośrodkami radiowymi lub telewizyjnymi.

Radiolinie pracują w zakresie fal o bardzo wielkich częstotliwościach (mikrofale)

zawierających się w granicach od 3,8 GHz do 10 GHz.

Mikrofale to fale elektromagnetyczne o częstotliwości od 1 GHz do 300 GHz i długości

fali  od  1  mm  do  30  cm.  Propagacja  mikrofal  ogranicza  się  w  zasadzie  do  bezpośredniego
zasięgu,  w  bardzo  małym  stopniu  ulegają  ugięciom  i  odbiciom  od  jonosfery.  Łączność
pozahoryzontalną  uzyskuje  się  dzięki  rozpraszaniu  mikrofal  na  cząstkach  znajdujących  się
w atmosferze.  Mikrofale  ulegają  odbiciu  od  obiektów  o  dużej  gęstości  oraz  rozpraszaniu
i tłumieniu w atmosferze i innych ośrodkach. Tłumienie spowodowane jest głównie opadami
atmosferycznymi (deszcz, śnieg), przy czym intensywność tłumienia zależy od długości  fali.
Efektem  charakterystycznym  dla  mikrofal  jest  zjawisko  echa,  które  jest  wykorzystywane  w
radarach. W radiokomunikacji zjawisko echa jest szkodliwe ponieważ znacznie obniża jakość
sygnału.

W zależności od rodzaju przesyłanych sygnałów rozróżniamy radiolinie:

−

telefoniczne,

−

radiofoniczne,

−

telewizyjne.
W każdej linii radiowej można wyróżnić następujące stacje [rys. 6]:

−

stację końcową, która współpracuje bezpośrednio tylko z jedną stacją linii radiowej,

−

stacje przekaźnikowe, które współpracują z dwoma stacjami linii radiowej (odbywa się
jedynie retransmisja sygnałów),

−

stacje węzłowe, które współpracują z co najmniej trzema stacjami wchodzącymi w skład
dwóch lub więcej linii radiowych.

Rys. 6. Schemat blokowy radiolinii wg [6].

Sygnał

wejściowy

Nadajnik
radiolinii

Stacja

pośrednicząca

radiolinii

Odbiornik

radiolinii

Sygnał

wyjściowy

Antena

nadawcza

Antena

nadawcza

Antena

odbiorcza

Antena

odbiorcza

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Trasa linii radiowych nie może być linią prostą, lecz łamaną. Takie rozwiązanie eliminuje

zakłócenia mogące powstawać na skutek równoczesnego odbioru sygnału przez stację
przekaźnikową ze stacji najbliższej i osłabionego sygnału ze stacji dalszych [rys. 7].

Rys. 7. Trasa przebiegu linii radiowej: a) niewłaściwie zaprojektowana, b) właściwy projekt
[5 s. 420].

Idea przesyłania sygnału za pośrednictwem linii radiowej polega na wysłaniu przez

nadajnik  i  odebraniu  przez  odbiornik  odpowiednio  spreparowanej  wiązki  promieniowania
elektromagnetycznego.  Ze  względu  na  specyfikę  promieniowania  elektromagnetycznego
o częstotliwości rzędu 10 GHz można z pewnym przybliżeniem porównać powyższe zjawisko
do przesyłania wiązki światła. Aby uzyskać połączenie konieczna  jest bezpośrednia  łączność
optyczna pomiędzy miejscem montażu anteny nadawczej i anteny odbiorczej. Wymagane jest
umieszczanie  obu  anten  na  najwyższych  dostępnych  punktach  terenowych,  a  także  warunek
by  punkty  montażu  anten  nie  były  przesłonięte  w  kierunku  planowanego  łącza
mikrofalowego. Drugim podobieństwem do przesyłania światła jest możliwość kształtowania
wiązki promieniowania mikrofalowego. Dzięki temu wykorzystując anteny paraboliczne bądź
offsetowe,  zarówno  po  stronie  nadawczej  jak  i  odbiorczej,  możemy  nawiązywać  łączność
korzystając z urządzeń nadawczych bardzo małej mocy [rys. 8, 9].

Rys. 8. Prawidłowe ustawienie parabolicznej anteny nadawczej i odbiorczej [13 s. 4].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 9. Prawidłowe ustawienie offsetowej anteny nadawczej i odbiorczej [13 s. 4].

W liniach radiowych stosowane są anteny paraboliczne lub podświetlane – offsetowe. Są

to anteny silnie kierunkowe.

Antena paraboliczna składa się z reflektora w postaci fragmentu powierzchni

parabolicznej  i  źródła  oświetlającego,  zwanego  promiennikiem,  umieszczonego  w  ognisku
reflektora.  Powierzchnia  paraboliczna  ma  tę  właściwość,  że  wiązka  promieni  padająca  na
reflektor  równolegle  do  jego  osi  po  odbiciu  przecina  się  w  jednym  punkcie  zwanym
ogniskiem [rys. 10].

Rys. 10. Widok czaszy anteny parabolicznej [1 s. 51].

Element odbiorczy, zwany konwerterem, umieszczony jest w ognisku reflektora i odbiera

całą  energię  fali elektromagnetycznej padającej  na reflektor (czasza anteny). Gdy antena  jest
wykorzystywana  do  nadawania  to  wiązka  promieni  padająca  na  reflektor  z  konwertera  po
odbiciu  jest  emitowana  w  przestrzeń  równolegle  w  stosunku  do  osi  reflektora.  Zadaniem
konwertera  jest  przejęcie  mikrofal  przechwyconych  przez  promiennik  i  zamiana  ich  na
napięcie, wzmocnienie oraz zmiana częstotliwości nośnej.

Antena paraboliczna ma kilka wad:

−

konwerter i jego zamocowanie pochłania część energii fali elektromagnetycznej co
powoduje eliminację części powierzchni z odbioru fal,

−

opady atmosferyczne (śnieg, deszcz) zbierają się na powierzchni czaszy powodując
zmniejszenie zysku energetycznego lub mogą uniemożliwić odbiór.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W zestawach profesjonalnych eliminacja tego zjawiska odbywa się poprzez

podgrzewanie czaszy anteny.

Antena podświetlana (offsetowa) eliminuje wady anteny parabolicznej. Reflektor tej

anteny stanowi fragment powierzchni parabolicznej nie zawierający wierzchołka.

Rys. 11. Widok czaszy anteny podświetlanej (offsetowej) [1 s. 61].

Konwerter i jego mocowanie nie leżą na drodze wiązki fali elektromagnetycznej. Kształt

reflektora tej anteny nie sprzyja gromadzeniu się opadów atmosferycznych [rys. 11].

Zadaniem zawieszenia anten linii radiowych jest dokładne ich skierowanie na siebie

w celu osiągnięcia jak największego zysku energetycznego. Anteny pracujące w liniach
radiowych mocowane są zawieszeniem typu azymut – elewacja [rys. 12].

Azymut to kąt poziomy, zawarty między kierunkiem północnym, a kierunkiem na dany

przedmiot, mierzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Elewacja to kąt zawarty między osią pionową (maszt) a płaszczyzną czaszy anteny.

Rys. 12. Konstrukcja zawieszenia anteny typu azymut – elewacja [3 s. 32].

Zawieszenie tego typu charakteryzuje się możliwością indywidualnego nastawiania

kątów azymutu i elewacji. Pozwala to na dokładne nakierowanie anteny nadawczej na antenę

Promiennik i konwerter

częstotliwości

Powierzchnia

paraboloidy

obrotowej

Reflektor

Ognisko

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

odbiorczą.  Aby  umożliwić  nastawienie  anteny  o  dowolny  kąt  azymutu  zawieszenie  anteny
musi  umożliwić  obrót  czaszy  o  dowolny  kąt.  Aby  ustawić  antenę  na  kąt  elewacji  anteny
odbiorczej  zawieszenie  musi  być  wyposażone  w  zacisk  śrubowy,  pozwalający  na
zablokowanie anteny w tym położeniu.

Do przesyłania sygnału w instalacjach antenowych linii radiowych stosuje się kable

koncentryczne zakończone wtykami typu F. Wszystkie wtyki typu F mają znormalizowaną
średnicę nakrętki gwintowej, natomiast średnica wewnętrznego korpusu metalowego
nakręcanego na kabel koncentryczny jest zmienna [rys. 13].

Rys. 13. Instalacja wtyku typu F na kablu koncentrycznym wg [14].

Złącza typu F dzielą się na zaciskane i nakręcane. Do instalacji złącz zaciskanych stosuje

się specjalne  zaciskarki,  nakręcane  instaluje się ręcznie lub przy pomocy specjalnego klucza
[rys. 14].


     a)                                                                        b)

Rys. 14. Wtyki typu F: a) nakręcany, b) zaciskany wg [14].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na poniższe pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania

ćwiczeń.
1.  Jakie są rodzaje linii radiowych?
2.  Jakie są zadania poszczególnych stacji w liniach radiowych?
3.  Jak  rozumiesz  określenie  „bezpośrednia    łączność  optyczna”  występujące  w  teorii  linii

radiowych?

4.  Jakie anteny stosowane są w liniach radiowych?
5.  Czym charakteryzuje się zawieszenie anteny typu azymut – elewacja?
6.  Jak rozumiesz określenia kąta azymutu i kąta elewacji?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj montaż anteny nadawczej pracującej w torze radiolinii.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z instrukcją montażu anteny nadawczej,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

wybrać miejsce instalacji anteny,

−

zainstalować antenę,

−

sprawdzić jakość montażu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja montażu anteny nadawczej,

−

zestaw anteny nadawczej,

−

maszt,

−

komplet kluczy płaskich,

−

komplet kluczy nasadowych,

−

komplet wkrętaków,

−

poziomica.

Ćwiczenie 2

Ustaw czaszę anteny nadawczej radiolinii zgodnie ze współrzędnymi podanymi przez

prowadzącego zajęcia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową anteny nadawczej,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

ustawić żądany kąt azymutu,

−

ustawić żądany kąt elewacji,

−

sprawdzić współrzędne ustawienia czaszy anteny.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dokumentacja techniczno-ruchowa anteny nadawczej,

−

zestaw anteny nadawczej zainstalowanej na maszcie,

−

komplet kluczy płaskich,

−

komplet kluczy nasadowych,

−

komplet wkrętaków,

−

poziomica

−

kompas lub busola,

−

liniał z kątomierzem.

Ćwiczenie 3

Wykonaj kabel łączący konwerter anteny nadawczej radiolinii z nadajnikiem o długości

podanej  przez  prowadzącego  zajęcia.  Końcówki  kabla  zakończ  wtykami  nakręcanymi  lub
zaciskanymi typu F.

Rys. 15. Przygotowanie końcówek kabla koncentrycznego do zainstalowania wtyku typu F wg [14].

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

odmierzyć żądaną długość kabla,

−

zapoznać się z załączonym rysunkiem,

−

przygotować zakończenia kabla,

−

zapoznać się ze sposobem montażu wtyków nakręcanych typu F,

−

zapoznać się ze sposobem montażu wtyków zaciskanych typu F,

−

zainstalować wtyki typu F,

−

sprawdzić omomierzem poprawność montażu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja montażu wtyków nakręcanych typu F,

−

instrukcja montażu wtyków zaciskanych typu F,

−

wtyki nakręcane i zaciskane typu F,

izolacja zewnętrzna

oplot

żyła wewnętrzna

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

kabel koncentryczny,

−

klucz do wtyków nakręcanych typu F,

−

zaciskarka do wtyków zaciskanych typu F,

−

ściągacz izolacji,

−

nóż monterski,

−

miara,

−

omomierz.

Ćwiczenie 4

Zainstaluj bezprzewodowy tor transmisji sygnału audio przy wykorzystaniu linii

radiowej.

Rys. 16. Schemat blokowy bezprzewodowego toru transmisji sygnału audio.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z załączonym rysunkiem,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową radiolinii,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi generatora sygnałowego,

−

wybrać miejsca instalacji anten radiolinii,

−

zainstalować anteny,

−

ustawić kąty azymutu i elewacji anten,

−

dobrać kable połączeniowe,

−

zainstalować radiolinię,

−

sprawdzić działanie radiolinii.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dokumentacja techniczno-ruchowa radiolinii,

−

instrukcja obsługi generatora sygnałowego,

−

linia radiowa,

−

generator sygnałowy,

−

odbiornik radiowy UKF,

−

miernik poziomu sygnału,

−

przewody połączeniowe,

Źródło

sygnału

audio

Nadajnik

radiolinii

Antena

nadawcza

Odbiornik

radiolinii

Antena

odbiorcza

Zestaw

odtwarzający

Linia radiowa

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

komplet narzędzi do montażu radiolinii,

−

kompas lub busola,

−

liniał z kątomierzem,

−

poziomica.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:
Tak Nie

1. Zainstalować antenę na maszcie

2. Ustawić kąty azymutu i elewacji anteny

3. Dobrać przewody połączeniowe

4. Zainstalować radiolinię

5. Obsłużyć radiolinię

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Cyfrowe łącza światłowodowe

4.4.1. Materiał nauczania

Światłowód jest strukturą optyczną przenoszącą falę elektromagnetyczną na drodze

wielokrotnych odbić. Składa się z rdzenia wykonanego z włókna  szklanego o średnicy kilku
do  kilkudziesięciu  mikrometrów,  który  jest  otoczony  płaszczem  szklanym  o  współczynniku
załamania  światła  mniejszym  niż  dla  rdzenia  [rys.  17].  Fala  świetlna  odbija  się  na  granicy
płaszcza  i  rdzenia  przez  co  większa  jej  część  rozchodzi  się  w  rdzeniu.  Odpowiedni  rozkład
współczynników  załamania  światła  obu  tych  ośrodków  decyduje  o  właściwościach
światłowodu umożliwiając propagację  fali świetlnej prawie  bez strat na znaczne odległości.
Ze względu na to, że szklane włókno światłowodu jest bardzo cienkie i kruche, umieszcza się
je  w  osłonie  o  dużej  wytrzymałości  mechanicznej,  a  całość  pokryta  jest  ochronnym
płaszczem.

Rys. 17. Budowa światłowodu włóknistego wg [4].

Główne obszary zastosowań światłowodów to:

−

telekomunikacja,

−

aparatura medyczna,

−

automatyka i robotyka,

−

technika wojskowa.

Zalety światłowodów to:

−

bardzo duża pojemność informacyjna jednego włókna,

−

małe straty,

−

niewrażliwość na zakłócenia,

−

małe wymiary i ciężar,

−

utrudniony lub prawie niemożliwy podsłuch przesyłanych danych,

−

duża niezawodność,

−

prostota obsługi,

−

koszty porównywalne z kosztami tradycyjnych linii kablowych.

Pokrycie

ochronne

Osłona

Płaszcz

Rdzeń

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W telekomunikacji do celów transmisji dalekiego zasięgu stosuje się światłowody

włókniste jedno lub wielomodowe.

Światłowód jednomodowy ma rdzeń o średnicy kilku mikrometrów. Sygnał wejściowy

wytworzony przez laser ulega tylko niewielkim zniekształceniom. Światło rozchodzi się
prawie równolegle do osi światłowodu i dociera do końca włókna w jednym modzie [rys. 18].

Rys. 18. Światłowód jednomodowy wg [4].

Światłowody

jednomodowe

stosuje

się

dalekosiężnej

telekomunikacji

światłowodowej ponieważ sygnał może być transmitowany bez wzmocniania na odległość do
100 kilometrów z prędkością transferu do 3 Tb/s. Powszechne stosowanie światłowodów
jednomodowych ograniczają wysokie koszty wytwarzania oraz wysokie ceny interfejsów
przyłączeniowych.

Światłowód wielomodowy ma rdzeń o średnicy kilkudziesięciu mikrometrów. Sygnał

wejściowy wytworzony przez diodę LED ulega rozdzieleniu na wiele promieni o takiej samej
długości fali, lecz propagowanymi po innych drogach. Światło dociera do końca włókna
w wielu modach (składowych) [rys. 19].

Rys. 19. Światłowód wielomodowy wg [4].

W światłowodach wielomodowych występują zniekształcenia sygnału wyjściowego, co

ogranicza prędkość transmisji i odległość na jaką może być przesyłany.

Jedną z podstawowych wad światłowodów jest zjawisko tłumienia sygnału optycznego.

Spowodowane  jest przez straty wynikające z niedoskonałości światłowodu. W rzeczywistym
światłowodzie  występuje  rozpraszanie  i  pochłanianie  światła  przez  materiał,  z  którego  jest
wykonany.  Straty  wynikają  także  z  niejednorodności  materiału  światłowodu  spowodowanej
deformacjami mechanicznymi włókna (mikro i makrozgięcia).

Światłowodowy system transmisji składa się z trzech podstawowych bloków: nadajnika,

wzmacniacza pośredniego i odbiornika [rys. 20].

Rys. 20. Światłowodowy system przesyłowy wg [7].

Sygnał

wejściowy

Sygnał

wyjściowy

Nadajnik

Odbiornik

Wzmacniacz pośredni

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Do transmisji danych wykorzystywana jest odpowiednio modulowana wiązka światła

(zapobiega to zniekształceniom sygnału), której źródłem może być laser lub dioda LED. Po
drugiej stronie światłowodu jest ona odbierana przez element światłoczuły np. fotodiodę.

Współczesne standardy telekomunikacyjne wymagają aby sygnał w pojedynczym

włóknie światłowodowym był przesyłany tylko w jedną stronę. Aby mieć możliwość
komunikacji dwukierunkowej (wysyłanie i odbiór) należy wykonać połączenie składające się
z dwóch włókien światłowodowych.

Istotnym elementem wielu współczesnych systemów telekomunikacyjnych są analogowe

łącza światłowodowe [rys. 21]. Są one wykorzystywane do:

−

transmisji sygnałów odbieranych przez anteny i przesyłanych do dalszej obróbki,

−

odbioru i przesyłania sygnałów wytwarzanych przez różnego typu czujniki i czujki,

−

transmisji sygnałów w sieciach telewizji kablowej CATV.

Rys. 21. Analogowe łącze optyczne wg [15].

Sygnał użyteczny po wzmocnieniu moduluje sygnał optyczny, który światłowodem jest

przesyłany do odbiornika. Po detekcji wzmocniony do odpowiedniego poziomu pojawia się
na wyjściu odbiornika.

Nadajnik łącza jest układem optoelektronicznym przetwarzającym wejściowy sygnał

elektryczny w zmodulowany sygnał optyczny. Jako element zamieniający sygnał elektryczny
w zmodulowany sygnał optyczny stosuje się lasery lub diody LED.

Odbiornik łącza jest również układem optoelektronicznym mającym za zadanie zamienić

zmodulowany sygnał optyczny dostarczony przez światłowód na sygnał elektryczny. Jako
fotodetektory stosuje są fotodiody p-i-n, fotodiody lawinowe i fototranzystory.

Rozwój techniki transmisji cyfrowej spowodował, że obecnie w układach praktycznych

najczęściej stosowane są optyczne łącza cyfrowe, pozwalające na bezbłędne przesyłanie
sygnału w postaci cyfrowej pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem [rys. 22].

Rys. 22. Cyfrowe łącze optyczne wg [15].

Sygnał

wejściowy

Nadajnik

Sygnał

wyjściowy

Odbiornik

Światłowód

Przetwornik

A/C

Przetwornik

C/A

Nadajnik

Odbiornik

Światłowód

Sygnał

wejściowy

Sygnał

wyjściowy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Cyfrowe łącze optyczne składa się z nadajnika, światłowodu i odbiornika. Przygotowany

odpowiednio przez układy elektroniczne sygnał wejściowy trafia do nadajnika optycznego.
Umieszczony tam laser modulowany jest bezpośrednio sygnałem cyfrowym. Sygnał optyczny
generowany przez laser jest następnie transmitowany światłowodem do odbiornika.
W odbiorniku optycznym odbywa się detekcja bezpośrednia na fotodiodzie skąd sygnał trafia
do układów elektronicznych gdzie następuje jego odtworzenie.

Niejednokrotnie zachodzi konieczność łączenia ze sobą światłowodów. Połączenie takie

wykonuje się klejąc lub spawając rdzeń i płaszcz światłowodu (połączenie stałe) lub stosując
precyzyjne łącza mechaniczne (połączenie rozłączne).

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na poniższe pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania

ćwiczeń.
1.  Jak jest zbudowany światłowód włóknisty?
2.  Czym się różnią światłowody jednomodowe i wielomodowe?
3.  Jaka jest zasada działania optycznego łącza analogowego?
4.  Jaka jest zasada działania optycznego łącza cyfrowego?
5.  Jakie są sposoby łączenia światłowodów?
6.  Jakie są zastosowania światłowodów?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Sprawdź działanie cyfrowego łącza światłowodowego.

Rys. 23. Schemat blokowy układu do transmisji sygnału akustycznego cyfrowym łączem światłowodowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z załączonym rysunkiem,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową cyfrowego łącza światłowodowego,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

wybrać urządzenia do przeprowadzenia transmisji,

−

dobrać kable połączeniowe,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

zestawić układ do przeprowadzenia transmisji,

−

sprawdzić praktycznie działanie toru transmisji.

Źródło

sygnału

akustycznego

Przetwornik

A/C

Urządzenie

odsłuchowe

Nadajnik

optyczny

Odbiornik

optyczny

Przetwornik

C/A

Światłowód

Cyfrowe łącze światłowodowe

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dokumentacja techniczno-ruchowa cyfrowego łącza światłowodowego,

−

cyfrowe łącze światłowodowe,

−

odtwarzacz CD,

−

wzmacniacz mocy m. cz. z zestawem kolumn głośnikowych,

−

kable połączeniowe.

Ćwiczenie 2

Wykonaj pomiar tłumienności całkowitej linii światłowodowej za pomocą reflektometru

światłowodowego OTDR.

Rys. 24. Układ pomiarowy do badania tłumienności linii światłowodowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z instrukcją do wykonania ćwiczenia,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową reflektometru,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

wybrać urządzenia do przeprowadzenia wymaganych pomiarów,

−

zestawić układ pomiarowy,

−

wykonać pomiary.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

cyfrowe łącze światłowodowe,

−

reflektometr światłowodowy,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa reflektometru światłowodowego,

−

kable połączeniowe,

−

złączka światłowodowa.

Ćwiczenie 3

Dobierz wzmocnienie wzmacniacza optoelektronicznego pracującego w analogowym

torze światłowodowym tak, aby poziom sygnału wyjściowego linii był równy poziomowi
sygnału na wejściu linii.

Rys. 25. Schemat blokowy analogowej linii światłowodowej.

Złączka

Mierzony światłowód

Reflektometr

światłowodowy

OTDR

Wyjściowy

układ

optyczny

Nadajnik

Sygnał

wejściowy

Odbiornik

Sygnał

wyjściowy

Światłowód

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z załączonym rysunkiem,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową analogowego łącza światłowodowego,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową wzmacniacza optoelektronicznego,

−

przedyskutować w grupie sposób wykonania ćwiczenia,

−

wybrać urządzenia potrzebne do wykonania ćwiczenia,

−

dobrać kable połączeniowe,

−

zestawić układ pomiarowy,

−

wykonać regulację wzmocnienia wzmacniacza optoelektronicznego.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

analogowe łącza światłowodowe,

−

wzmacniacz optoelektroniczny,

−

generator sygnałowy,

−

multimetry cyfrowe,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa analogowego łącza światłowodowego,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa wzmacniacza optoelektronicznego,

−

kable połączeniowe.

Ćwiczenie 4

Wykonaj instalację cyfrowego toru elektroakustycznego wg załączonego rysunku.

Połączenia wykonaj kablami światłowodowymi, tzw. optolinkami. Sprawdź działanie układu.

Rys. 26. Schemat montażowy toru elektroakustycznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z załączonym rysunkiem,

−

zapoznać się z instrukcją do wykonania ćwiczenia,

Odtwarzacz CD

Magnetofon cyfrowy

Wzmacniacz

akustyczny

Mikser

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową stołu mikserskiego audio,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi odtwarzacza CD,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi magnetofonu cyfrowego,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi wzmacniacza akustycznego,

−

zapoznać się z parametrami technicznymi połączeniowych kabli światłowodowych,

−

wybrać urządzenia odpowiednie do wykonania ćwiczenia,

−

uzasadnić wybór metody wykonania ćwiczenia,

−

połączyć układ wg. rysunku,

−

sprawdzić praktycznie działanie toru elektroakustycznego.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

stół mikserski audio,

−

odtwarzacz CD,

−

magnetofon cyfrowy,

−

wzmacniacz akustyczny,

−

połączeniowe kable światłowodowe,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa stołu mikserskiego audio,

−

instrukcja obsługi odtwarzacza CD,

−

instrukcja obsługi magnetofonu cyfrowego,

−

instrukcja obsługi wzmacniacza akustycznego,

−

karty katalogowe połączeniowych kabli światłowodowych.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:
Tak Nie

1. Zrealizować transmisję sygnału analogowym łączem światłowodowym

2. Zrealizować transmisję sygnału cyfrowym łączem światłowodowym

3. Określić wpływ parametrów łącza na jakość transmisji

4. Wykonać pomiary parametrów łącza przy pomocy reflektometru

5. Dobrać wzmocnienie wzmacniacza optoelektrycznego

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Wóz transmisyjny

4.5.1. Materiał nauczania

Telewizyjny wóz transmisyjny stanowi niezależny zespół programowy ośrodka

telewizyjnego.  Umożliwia  przeprowadzenie  bezpośredniej  transmisji  telewizyjnej  lub
rejestracji  magnetycznej  programu  z  terenu  leżącego poza  obszarem  ośrodka macierzystego.
Wyposażenie  techniczne  wozu  transmisyjnego  stanowi  ścisły  odpowiednik  studia
telewizyjnego  i  obejmuje  kompletną  aparaturę  foniczną,  wizyjną  oraz  urządzenia  zasilające,
które  uniezależniają  wóz  od  zewnętrznych  źródeł  energii  w  miejscu  transmisji  [rys.  27].
Wszystkie  urządzenia  są  zainstalowane  w  specjalnie  do  tego  celu  przystosowanym
samochodzie.

Rys. 27. Schemat funkcjonalny wozu transmisyjnego [7 s. 119].

Część foniczna zespołu programowego [rys. 28] posiada zazwyczaj kilka torów

elektroakustycznych (kanałów) przeznaczonych do nagrywania, kształtowania, rejestracji,
odtwarzania i transmisji sygnałów dźwiękowych i zawiera następujące urządzenia:

−

mikrofony przewodowe i bezprzewodowe,

−

stół mikserski,

−

edytory dźwięku,

−

modyfikatory dźwięku,

−

rejestratory dźwięku,

−

urządzenia do słuchowej i wizualnej kontroli dźwięku.
Zapewnia realizatorowi dźwięku następujące możliwości:

−

poprawę właściwości źródeł dźwięku,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

poprawę akustyki wnętrz,

−

niwelację niedoskonałości przetworników i torów,

−

realizację koncepcji nagrania,

−

dostosowanie sygnału wyjściowego do warunków transmisji i odbioru.

Rys. 28. Część foniczna zespołu programowego [7 s. 93].

Centralnym urządzeniem części fonicznej zespołu programowego jest mikser foniczny,

który zasadniczo spełnia trzy funkcje:

obróbka sygnałów:

−

wzmocnienie wstępne,

−

dostosowanie poziomów sygnału,

−

korekcja częstotliwości,

−

dodawanie efektów,

rozsył sygnałów:

−

do urządzeń efektowych,

−

do urządzeń nagrywający,

−

do wzmacniaczy końcowych,

−

do słuchawek,

miksowanie:

−

ustawienie właściwych poziomów głośności poszczególnych instrumentów i głosów
względem siebie,

−

rozmieszczenie poszczególnych głosów w panoramie stereo,

−

kontrola poziomu całego zmiksowanego sygnału.
Wysoka jakość dźwięku wymaga zastosowania najwyższej jakości przedwzmacniaczy.

Nowoczesny  stół  mikserski  wyposażony  jest  w  procesor  efektów,  system  wykrywania
sprzężeń  FBQ  oraz  układ  karaoke.  Dołączony  interfejs  USB  wykorzystywany  jest  jako  port
do nagrywania za pomocą komputerów.

Współpraca miksera z urządzeniami zewnętrznymi wymaga stosowania różnego rodzaju

kabli przyłączeniowych, które zawsze powinny być wysokiej jakości.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przy korzystaniu z wejść i wyjść dwuścieżkowych miksera należy stosować kable

zakończone złączem typu RCA (cinch).

Rys. 29. Kabel połączeniowy z łączem typu RCA (cinch) [16 s. 14].

Mikrofony są podłączane do miksera poprzez symetryczne złącza typu XLR.

Rys. 30. Złącze typu XLR [16 s.14].

Wejścia liniowe mikserów fonicznych wyposażane są w symetryczne lub niesymetryczne

gniazda typu TRS (jack) mono lub stereofoniczne.

Rys. 31. Monofoniczne złącze typu TRS (jack) [16 s. 14].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 32. Stereofoniczne złącze typu TRS (jack) [16 s. 14].

Rys. 33. Stereofoniczne złącze słuchawkowe typu TRS (jack) [16 s. 14].

Część wizyjna zespołu programowego umożliwia realizatorowi programu korzystać

z wielu źródeł sygnału telewizyjnego [rys. 34]. Sygnały te doprowadzane są do miksera
wizyjnego i jako całość podlegają kontroli, regulacji i podglądowi za pomocą monitorów. Do
podstawowych urządzeń części wizyjnej zespołu programowego zalicza się:

−

kamery,

−

urządzenia kodujące i wzmacniające,

−

mikser wizyjny,

−

krosownice,

−

generator synchronizujący,

−

magnetowidy,

−

generatory efektów, napisów i sygnałów kontrolnych,

−

monitory kontrolne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 34. Część wizyjna zespołu programowego [7 s. 92].

Mikser wizji umożliwia miksowanie (przełączanie lub nakładanie) obrazów

uzyskiwanych z poszczególnych źródeł sygnału. Przełączanie lub nakładanie może być
realizowane przez jeden z systemów miksowania:

−

miksowanie błyskawiczne – przełączanie błyskawiczne z jednego źródła sygnału na
drugie (aby nie było widoczne na ekranie należy przełączać źródła sygnału w czasie
trwania impulsu gaszącego) [rys. 35],

Rys. 35. Miksowanie błyskawiczne [7 s. 99].

−

miksowanie przez przenikanie – miksowanie pozwalające na powolne przejście z jednego
obrazu do drugiego (obrazy nakładają się) [rys. 36],

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 36. Miksowanie przez przenikanie [7 s. 99].

−

miksowanie trikowe – umożliwia utworzenie efektu, który składa się z kilku obrazów
pochodzących z różnych źródeł [rys. 37],

Rys. 37. Miksowanie trikowe [7 s. 99].

Zasada miksowania sygnałów TVC zależy od systemu kodowania telewizji kolorowej.

Pierwsze  miksery  posiadały  trzy  równoległe  tory  dla  każdej  składowej  R  G  B.  W  takim
mikserze  można  było  kodować  sygnały  niezależnie  od  przyjętego  systemu  kodowania.  Ze
względu  na  zwielokrotnienie  torów  mikserskich,  trudności  z  zachowaniem  współbieżności,
koniecznością prowadzenia potrójnej liczby kabli do urządzenia mikserskiego system ten nie
znalazł  powszechnego  zastosowania.  Zaletą  tego  miksera  jest  istnienie  w  układzie  tylko
jednego kodera na wyjściu miksera [rys. 38].

Rys. 38. Schemat blokowy miksera telewizji kolorowej pracującego z sygnałami barw podstawowych

[7 s. 100].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W drugim sposobie miksowania każde źródło sygnałów wyposażone jest we własny

koder a do miksera doprowadza się tylko jeden sygnał, a więc tylko jeden kabel sygnałowy
[rys. 39].

Rys. 39. Schemat blokowy miksera telewizji kolorowej pracującego z całkowitym sygnałem wizji [7 s. 100].

Prawidłową pracę kamery telewizyjnej zapewnia zespół niezbędnych urządzeń zwany

torem kamerowym [rys. 40].

Rys. 40. Schemat blokowy toru kamerowego [6 s. 72].

W skład toru kamerowego wchodzą:

−

kamera – przekazuje wytworzony sygnał wizji do urządzenia sterującego (długość toru
przesyłowego wynosi około 300 m.),

−

urządzenie sterujące – wytwarza całkowity sygnał wizyjny oraz umożliwia sterowanie
kamery z pulpitu zdalnej regulacji,

−

pulpit zdalnej regulacji – umożliwia zdalną regulację kamery (współpracuje
z urządzeniem sterującym),

−

zasilacz – zasila poszczególne urządzenia toru.
Wszędzie tam, gdzie zastosowanie połączeń kablowych jest utrudnione lub wręcz

niemożliwe, do współpracy z wozem transmisyjnym stosuje się telewizyjne kamery

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

bezprzewodowe. Warunki w jakich niejednokrotnie odbywa się transmisja za pomocą wozu
transmisyjnego wymuszają stosowanie kamer z bardzo czułymi przetwornikami i lekką,
zwartą konstrukcją odporną na narażenia mechaniczne i klimatyczne.

Zestaw do bezprzewodowej transmisji sygnału audio/video (A/V) składa się z kamery

telewizyjnej, nadajnika i odbiornika [rys. 41].

Rys. 41. Schemat blokowy bezprzewodowego toru telewizyjnego.

Sygnał wizyjny z kamery przesyłany jest na odległość za pośrednictwem

zmodulowanych  częstotliwościowo  fal  radiowych.  Jako  fale  nośne  stosuje  się  mikrofale
o częstotliwości 2,4 GHz  lub 5,8 GHz. Ponieważ fale w zakresie UHF  nie uginają się wokół
wzniesień  bądź  dużych  obiektów,  dla  zapewnienia  dobrego  odbioru  potrzebne  są
odpowiednie  anteny  zewnętrzne.  Zastosowanie  analogowej  transmisji  sygnałów  audio/video
nie powoduje strat w jakości przesyłanego sygnału ani opóźnień w transmisji.

Ze względu na ograniczoną szerokość pasm częstotliwości stosowanych przez kamery

bezprzewodowe, w jednym systemie może pracować do 8 niezależnych kanałów video.

Maksymalny zasięg zestawu w otwartej przestrzeni wynosi około 100 m.

Dodatkowym wyposażeniem wozu transmisyjnego jest:

−

linia radiowa umożliwiająca przesłanie wytworzonego sygnału do ośrodka telewizyjnego,

−

interkom, który umożliwia obsłudze wozu porozumiewanie się między sobą, z
operatorami kamer i reżyserem,

−

system łączności radiowej umożliwiający porozumiewanie się z macierzystym ośrodkiem
dla właściwego ustawienia anteny radiolinii oraz zapewnienia właściwej realizacji
transmisji.

Wóz transmisyjny nie ma wewnętrznego źródła zasilania, zachodzi więc potrzeba

korzystania z zespołów prądotwórczych. Jest to zazwyczaj specjalny wóz zasilający, na
którym zainstalowany jest agregat prądotwórczy.

W wozie transmisyjnym można prowadzić rejestrację programu z kamer

rozmieszczonych poza wozem oraz późniejszy montaż uzyskanego materiału, który następnie
przesyła się do ośrodka telewizyjnego. Przesył realizuje się za pomocą specjalnego wozu
emisyjnego, który ma urządzenia nadawcze i odbiorcze radiolinii oraz komplet anten
[rys. 42].

Nadajnik

Odbiornik

kamera

Monitor

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 42. Schemat blokowy transmisji przy użyciu wozu transmisyjnego.

Uzyskanie dobrej jakości technicznej obrazu przy przyjętych standardowych parametrach

sygnału jest uzależnione od prawidłowego działania i wyregulowania torów nadawczo-
odbiorczych sygnału wizyjnego.

Do kontroli pracy nadajnika wozu transmisyjnego wykorzystuje się monitor wyposażony

dodatkowo  w  oscyloskop.  Monitor  jest  sterowany  sygnałem  telewizyjnym  małej
częstotliwości.  Oscyloskop  umożliwia  podgląd  kształtu  sygnału  oraz  poziomu  składowych,
łącznie  z  obrazem  jednej  linii  i  pola  w  całości  lub  wycinkowo.  Ponieważ  znormalizowany
poziom sygnału telewizyjnego wynosi 1V

i odnosi się to zarówno do poziomu wejściowego

nadajnika,  jak  również  do  poziomów kontrolnych  po poszczególnych  jego  stopniach,  można
za  pomocą  monitora  i  oscyloskopu  kontrolować  sygnał  na  wyjściu  odbiornika
jednowstęgowego  jak  i  na  wyjściu  toru  wizyjnego.  Odbiornik  jednowstęgowy  stanowi
praktycznie  odbiornik  telewizyjny  o  podwyższonym  standardzie  jakości  i  służy  do  kontroli
sygnału telewizyjnego na wyjściu nadajnika.

Niezbędnym urządzeniem kontrolno-pomiarowym służącym do prowadzenia normalnej

eksploatacji  nadajnika oraz prowadzenia okresowej kontroli  jego podstawowych parametrów
jest  generator  testów.  Dostarcza  on  sygnałów  umożliwiających  ustawienie  właściwych
poziomów  sygnału  i  sprawdzenia  pracy  poszczególnych  stopni  oraz  sprawdzenie  jakości
sygnału wyjściowego.

Praca wozu transmisyjnego jest możliwa tylko w czasie postoju, nigdy zaś w czasie

jazdy. Dzieje się tak ze względu na brak źródła zasilania wewnętrznego urządzeń wozu oraz
z bardzo dużej wrażliwości na wstrząsy aparatury elektronicznej znajdującej się wewnątrz
wozu.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na poniższe pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania

ćwiczeń.
1.  Jakie urządzenie wchodzą w skład części fonicznej wozu transmisyjnego?
2.  Jaką rolę pełni mikser foniczny?
3.  Jakie urządzenie wchodzą w skład części wizyjnej wozu transmisyjnego?
4.  Jaką rolę pełni mikser wizyjny?
5.  Jakie są systemy miksowania sygnałów wizyjnych?

Wóz

transmisyjny

Wóz

emisyjny

Agregat prądotwórczy

Antena

nadawcza

radiolinii

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6.  Jak działa tor kamerowy?
7.  Jakie dodatkowe wyposażenie posiada wóz transmisyjny?
8.  Do czego służy zespół prądotwórczy?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj kable połączeniowe o długości podanej przez prowadzącego zajęcia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

odmierzyć żądaną długość kabla,

−

zapoznać się z załączonymi rysunkami zakończeń kabli,

−

przygotować końcówki kabla,

−

zapoznać się ze sposobem montażu wtyków typu cinch, jack, XLR,

−

zainstalować złącza typu cinch, jack, XLR,

−

sprawdzić omomierzem poprawność montażu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcje montażu wtyków typu cinch, jack, XLR,

−

wtyki typu cinch, jack, XLR,

−

kabel ekranowany,

−

ściągacz izolacji,

−

nóż monterski,

−

miara,

−

omomierz.

Ćwiczenie 2

Wykonaj miksowanie sygnałów fonicznych w sposób podany przez prowadzącego

zajęcia.

Rys. 43. Schemat montażowy toru fonicznego.

Mikser foniczny

Odtwarzacz CD

Magnetofon cyfrowy

Wzmacniacz

akustyczny

Odtwarzacz CD

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z instrukcją do wykonania ćwiczenia,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową stołu mikserskiego audio,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi odtwarzacza CD,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi magnetofonu cyfrowego,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi wzmacniacza akustycznego,

−

zapoznać się z parametrami technicznymi kabli połączeniowych,

−

wybrać urządzenia do wykonania ćwiczenia,

−

połączyć układ,

−

wykonać miksowanie sygnałów fonicznych,

−

sprawdzić uzyskane efekty.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

stół mikserski audio,

−

odtwarzacz CD,

−

magnetofon cyfrowy,

−

wzmacniacz akustyczny,

−

kable połączeniowe,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa stołu mikserskiego audio,

−

instrukcja obsługi odtwarzacza CD,

−

instrukcja obsługi magnetofonu cyfrowego,

−

instrukcja obsługi wzmacniacza akustycznego,

−

karty katalogowe kabli połączeniowych.

Ćwiczenie 3

Wykonaj miksowanie sygnałów wizyjnych w sposób podany przez prowadzącego

zajęcia.

Rys. 44. Schemat montażowy toru wizyjnego.

Odtwarzacz DVD

Magnetowid

Mikser wizyjny

Kamera

Monitor

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z instrukcją do wykonania ćwiczenia,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową stołu mikserskiego wizyjnego,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi odtwarzacza DVD,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi magnetowidu,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi kamery,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi monitora,

−

zapoznać się z parametrami technicznymi kabli połączeniowych,

−

wybrać urządzenia do wykonania ćwiczenia,

−

połączyć układ,

−

wykonać miksowanie sygnałów wizyjnych,

−

sprawdzić uzyskane efekty.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

stół mikserski wizyjny,

−

odtwarzacz DVD,

−

magnetowid,

−

kamera,

−

monitor,

−

kable połączeniowe,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa stołu mikserskiego wizyjnego,

−

instrukcja obsługi odtwarzacza DVD,

−

instrukcja obsługi magnetowidu,

−

instrukcja obsługi kamery,

−

instrukcja obsługi monitora,

−

karty katalogowe kabli połączeniowych.

Ćwiczenie 4

Zrealizuj bezprzewodową transmisję widowiska sportowego przy wykorzystaniu wozu

transmisyjnego.

Rys. 45. Schemat blokowy transmisji przy pomocy wozu transmisyjnego.

Kamera 1

Kamera 2

Kamera 3

Kamera 4

Tory akustyczne

Tory kamerowe

Wóz

transmisyjny

Wóz

emisyjny

Agregat prądotwórczy

Antena

nadawcza

radiolinii

Mikrofony

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

−

zapoznać się z instrukcją do wykonania ćwiczenia,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową wozu transmisyjnego,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową wozu emisyjnego,

−

zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową agregatu prądotwórczego,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi kamery,

−

zapoznać się z instrukcją obsługi mikrofonu,

−

zapoznać się z parametrami technicznymi kabli połączeniowych,

−

wybrać urządzenia do wykonania ćwiczenia,

−

zainstalować urządzenia,

−

uruchomić agregat prądotwórczy,

−

uruchomić wóz transmisyjny,

−

uruchomić wóz emisyjny,

−

przeprowadzić transmisję.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

wóz transmisyjny,

−

wóz emisyjny,

−

agregat prądotwórczy,

−

kamery,

−

mikrofony,

−

kable połączeniowe,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa wozu transmisyjnego,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa wozu emisyjnego,

−

dokumentacja techniczno-ruchowa agregatu prądotwórczego,

−

instrukcja obsługi kamery,

−

instrukcja obsługi mikrofonu,

−

karty katalogowe kabli połączeniowych.

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:
Tak Nie

1. Obsłużyć mikser foniczny?

2. Wykonać miksowanie sygnałów fonicznych?

3. Obsłużyć mikser wizyjny?

4. Wykonać miksowanie sygnałów wizyjnych?

5. Rozróżnić poszczególne rodzaje kabli połączeniowych?

6. Zorganizować emisję sygnału audio i wideoinformacji przy pomocy wozu

transmisyjnego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Bezpieczeństwo pracy i ochrona środowiska

Zasilanie urządzeń

Większość urządzeń występujących w torach elektroakustycznych zasilana jest z sieci

prądu  przemiennego  o  napięciu  230V  i  częstotliwości  50Hz.  W  celu  uniknięcia  zagrożenia
porażenia prądem zabrania się zdejmowania obudów lub tylnych ścianek urządzeń wtedy, gdy
są one podłączone do sieci zasilającej.
      Kable sieciowe należy układać tak, aby nie były narażone na deptanie i działanie ostrych
krawędzi, co mogłoby doprowadzić do ich uszkodzenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na
odpowiednią  ochronę  miejsc  w  pobliżu  wtyczek  i  przedłużaczy  oraz  na  miejsce,  w  którym
kabel sieciowy przymocowany jest do urządzenia.
      W  żadnym  przypadku  nie  należy  usuwać  zabezpieczeń  z  wtyczek  z  uziemieniem  gdyż
dodatkowy wtyk uziemienia służy do zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikowi.
      W celu wykluczenia zagrożenia porażenia prądem lub zapalenia się urządzenia nie wolno
zasłaniać  otworów  wentylacyjnych  obudowy,  ustawiać  urządzenia  w  pobliżu  źródeł  ciepła,
wystawiać go na działanie deszczu i wilgoci oraz dopuszczać do tego, aby do wnętrza dostała
się woda lub inna ciecz.
      Mając na uwadze  bezpieczeństwo użytkowników producenci  sprzętu umieszczają na  nim
odpowiednie symbole ostrzegawcze:

Ten symbol sygnalizuje obecność nie izolowanego i niebezpiecznego
napięcia we wnętrzu urządzenia i oznacza zagrożenie porażenia prądem.

Ten symbol informuje o ważnych wskazówkach dotyczących obsługi
i konserwacji urządzenia w dołączonej dokumentacji, z którymi należy
się zapoznać.

Promieniowanie elektromagnetyczne

Promieniowanie elektromagnetyczne wszystkich zakresów fal wykorzystywanych

w radiokomunikacji,  z  uwagi  na  znikomą  energię  kwantów,  należy  do  promieniowania
niejonizującego.  W  tym  zakresie  możliwe  jest  uzyskiwanie  bardzo  dużych  gęstości  energii,
jednak energia ta nie  może powodować bezpośredniej  jonizacji, może natomiast wywoływać
efekty fotochemiczne lub efekty termiczne. Absorbowane w ciele człowieka promieniowanie
wywołuje w efekcie podgrzewania komórek organizmu. Przekroczenie dopuszczalnej granicy
intensywności promieniowania i czasu ekspozycji może wywołać groźny dla organizmu szok
termiczny.

Przepisy (normy) dotyczące ochrony przed niejonizującym promieniowaniem

elektromagnetycznym

określają

dopuszczalną

wielkość

energii

jaką

mogą

być

napromieniowani ludzie. Obowiązuje generalna zasada, że w strumieniu mocy o gęstości
poniżej 1 mW/m

może człowiek przebywać bez ograniczeń, natomiast przy gęstości mocy

przekraczającej 10 mW/m

możliwa jest jedynie praca w ciągu bardzo krótkiego czasu.

W czasie jakichkolwiek prac przy antenie, do której doprowadzona jest moc w.cz. należy

bezwzględnie przestrzegać następujących zaleceń:

−

nie wolno zbliżać się do anteny na małą odległość w kierunku jej promieniowania,

−

nie wolno zbliżać głowy (oczu) do obszaru ogniska anteny,

−

nie należy przebywać bez potrzeby w strefie promieniowania anteny, niezbędne
czynności w polu elektromagnetycznym należy wykonać szybko i natychmiast wycofać
się z wiązki mikrofal.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ochrona słuchu i wzroku

Odsłuchu torów akustycznych dokonuje się przy pomocy głośników lub słuchawek.

Niewłaściwe  ich  użytkowanie  (poziom  głośności)  stwarza  warunki  prowadzące  do
uszkodzenia  lub  do  utraty  słuchu.  Zachodnie  agencje  zdrowia  publicznego  podają
orientacyjne  wartości  natężenia dźwięku i czasu pracy, które  mogą powodować uszkodzenia
słuchu.

Tab. 1. Orientacyjne wartości natężenia dźwięku powodujące uszkodzenie słuchu.

Natężenie dźwięku w dB

Czas pracy w godzinach

100

105

110

0,5

115

0,25

Jeżeli natężenie dźwięku przekracza 120 dB może to spowodować trwałe uszkodzenie

słuchu. Pierwszym sygnałem informującym użytkownika o nieprawidłowym korzystaniu
z urządzenia jest ból w uszach. W takiej sytuacji należy jak najszybciej skorzystać z pomocy
laryngologa.

Jeżeli słuchawki wykorzystywane są przez kilka osób należy bezwzględnie przed każdym

ich użyciem, części stykające się z małżowinami usznymi przetrzeć płynem antyseptycznym.

Do transmisji informacji łączem optycznym (światłowodem) wykorzystywana jest

odpowiednio modulowana wiązka światła, której źródłem może być laser lub dioda LED.
Bezpośrednie patrzenie na wiązkę promieniowania może prowadzić do poważnego
uszkodzenia wzroku.

Praca na wysokości

Pojęcie „pracy na wysokości” dotyczy wszystkich prac konstrukcyjno-montażowych

prowadzonych powyżej 2 m nad poziomem otoczenia. Do prac tych należy też zaliczyć
wszelkie prace antenowe.

Do podstawowych zasad bezpiecznego wykonywania prac antenowych należy:

−

zabezpieczenie terenu montażu przed dostępem osób postronnych,

−

monterzy powinni pracować w kaskach ochronnych,

−

zespół przewidziany do wykonywania prac na wysokości powinien być co najmniej
dwuosobowy i wyposażony w środki łączności,

−

praca na wysokości powinna odbywać się ze stałą asekuracją przy pomocy linki
bezpieczeństwa,

−

zarówno sprzęt jak i narzędzia należy zabezpieczyć przed przypadkowym zrzuceniem,

−

w przypadku zbliżania się burzy lub w czasie jej trwania należy prace wysokościowe
bezwzględnie przerwać.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ochrona środowiska

Prawidłowe pozbycie się zużytych części i urządzeń pomaga zapewnić właściwe

postępowanie z odpadami oraz ich odzyskiwanie i przetwarzanie wtórne, zapobiegając
potencjalnie niebezpiecznemu wpływowi na środowisko i ludzkie zdrowie, które mogłyby
zostać zagrożone w przypadku niewłaściwego postępowania z odpadami.

Zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne wymagają oddzielnego traktowania

zgodnie  z prawem,  które  nakłada  obowiązek właściwego  postępowania  z  takimi  produktami
oraz  ich  odzyskiwania  i  przetwarzania  wtórnego.  Zgodnie  z  tym  prawem  należy  zużyte
urządzenia elektryczne i elektroniczne zwracać do wyznaczonych punktów zbiórki.
      Produkty,  dla  których  istnieje  oddzielny  system  zbiórki  oznaczane  są  specjalnym
symbolem.

Ten symbol oznacza, że nie należy mieszać zużytego urządzenia ze
zwykłymi odpadami.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

Instrukcja dla ucznia

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test zawiera 20 zadań o różnym stopniu trudności. Zadania nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10,

11, 12, 13, 14, 16, 17, 19 są to zadania wielokrotnego wyboru i tylko jedna odpowiedź
jest prawidłowa. Zadania nr: 15 i 18 to zadania z luką. Zadanie nr. 20 to zadanie krótkiej
odpowiedzi.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi.

•

w zadaniach wielokrotnego wyboru zaznacz prawidłową odpowiedź stawiając

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem
a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową,

•

w zadaniach z luką wpisz brakujące wyrazy.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Kiedy udzielanie odpowiedzi będzie ci sprawiało trudności, wtedy odłóż jego

rozwiązanie na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 40 min.

Powodzenia!

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zestaw zadań testowych

1. Symbol graficzny

oznacza:

a)  uwaga wyładowania atmosferyczne,
b)  uwaga zagrożenie porażeniem prądem elektrycznym,
c)  uwaga niebezpieczne  nie  izolowane napięcie we wnętrzu urządzenia – zagrożenie

porażeniem prądem,

d) uwaga niebezpieczne napięcie.

2. Najmniejsze zakłócenia w pracy mikrofonu bezprzewodowego zapewni transmisja sygnału
w paśmie częstotliwości:

a)  KF,
b)  UKF,
c)  VHF,
d)  UHF.

3. Optymalne ustawienie względem siebie anten odbiornika dywersyjnego powinno wynosić
około:

a) 40

b) 90

c) 30

d) 10

4. Odbiornik zestawu mikrofonu bezprzewodowego może pracować:

a)  z jednym mikrofonem bezprzewodowym,
b)  z dwoma mikrofonami bezprzewodowymi,
c)  z trzema mikrofonami bezprzewodowymi,
d)  z czterema mikrofonami bezprzewodowymi.

5. Fala nośna w systemach bezprzewodowej fonii zwrotnej jest modulowana:

a)  amplitudowo,
b)  fazowo,
c)  częstotliwościowo,
d)  impulsowo.

6. Jeden nadajnik systemu bezprzewodowej fonii zwrotnej może pracować z:

a)  jednym odbiornikiem,
b)  dwoma odbiornikami,
c)  trzema odbiornikami,
d)  czterema odbiornikami.

7. Linie radiowe pracują w zakresie częstotliwości:

a)  średniofalowym,
b)  krótkofalowym,
c)  mikrofalowym,
d)  długofalowym.

8. Która z wymienionych anten jest stosowana w radioliniach?

a)  dipolowa,
b) siatkowa,
c)  paraboliczna,
d)  prętowa.

9. Kąt azymutu zawieszenia anteny odbiorczej radiolinii zawiera się w granicach:

a) od 0

do 90

b) od 0

do 360

c) od 0

do 180

d) od 90

do 270

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10. Poniższy rysunek przedstawia światłowód:

a)  jednowłóknowy jednomodowy,
b)  jednowłóknowy wielomodowy,
c)  wielowłóknowy jednomodowy,
d)  wielowłóknowy wielomodowy.

11. Nadajnikiem optycznym łącza światłowodowego może być:

a)  dioda impulsowa,
b)  dioda Zenera,
c)  dioda LED,
d)  fotodioda.

12. Tłumienie toru światłowodowego o długości 50km i tłumienności 0,4dB/km wynosi:

a)  25 dB,
b)  20 dB,
c)  50 dB,
d)  75 dB.

13. Poniższy rysunek przedstawia:

a)   niesymetryczne złącze XLR,
b) symetryczne złącze XLR,
c)   niezrównoważone złącze XLR,
d)   zrównoważone złącze XLR.

14. Poniższy rysunek przedstawia antenę:

a)  offsetową,
b)  paraboliczną,
c)  dipol półfalowy,
d)  dookólną.

Promiennik i konwerter

częstotliwości

Powierzchnia

paraboloidy

obrotowej

Reflektor

Ognisko

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15. Uzupełnij zdanie:
Rysunek przedstawia schemat blokowy ……………........... łącza światłowodowego.

16. Na podstawie zaprezentowanego wykresu czasowego określ rodzaj miksowania:

a)  miksowanie błyskawiczne,
b)  miksowanie przez przenikanie,
c)  miksowanie efektowe,
d)  miksowanie trikowe.

17. W torze bezprzewodowej fonii zwrotnej nadajnik i odbiornik pracują:

a)  z taka samą częstotliwością,
b)  częstotliwość nadajnika jest dwa razy większa od częstotliwości odbiornika,
c)  częstotliwość nadajnika jest dwa razy mniejsza od częstotliwości odbiornika,
d)  mogą pracować na dowolnej częstotliwości.

18. Uzupełnij zdanie:
Blok oznaczony na rysunku literą A to .………………………………….

Sygnał

wejściowy

Nadajnik

Sygnał

wyjściowy

Odbiornik

Światłowód

Monitor

DVD

Magnetowid

Kamera

Sygnał wyjściowy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ........................................................................

Instalowanie

programowych

systemów

radiotelewizyjnych

przy

zastosowaniu radiodyfuzji naziemnej.

Zaznacz poprawną odpowiedź

Nr zadania

Odpowiedzi

Punkty

Razem

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1.  Bem D.J.: Telewizja satelitarna. Warszawa, SIGMA NOT 1991.
2.  Bogdan T.: Urządzenia radiowe. Warszawa, WKiŁ 1991.
3.  Lepper P.: Technika telewizji satelitarnej. Warszawa, HAPRO 1991.
4.  Majewski A.: Podstawy techniki światłowodowej. Warszawa, Wydawnictwo PW 2000.
5.  Masewicz T.: Telewizja dla praktyków. Warszawa, WKiŁ 1982.
6.  Morawski J.: Urządzenia telewizyjne. Warszawa, WSiP 1988.
7.  Niemiecko B.: Pomiar wyników kształcenia. Warszawa WSiP 1999.
8.  Niemiecko B.: Pomiar sprawdzający w dydaktyce. Warszawa PWN 1990.
9.  Orzechowski J.: Podstawy techniki telewizyjnej. Warszawa, WSiP 1999.
10.  Praca zbiorowa: Wademecum techniki audio video. Warszawa, WNT 1991.
11.  Rusin M.: Systemy transmisji. Warszawa, WKiŁ 1990.
12.  Sołtys  D.,  Szmugiel  M.:  Doskonalenie  kompetencji  nauczycieli  w  zakresie  diagnozy

edukacyjnej. Kraków „Zamiast korepetycji” 2000.

13. Szlostek F.: Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych. Radom, Wydawnictwo

Instytutu Technologii Eksploatacji 1995.

14. Sztekmiler K.: Podstawy nagłośnienia i realizacji nagrań. Warszawa, NCK 2003.
15. Strona internetowa:

http://www.behringerdownload.de/UL2000M/UL2000M_POL_Rev_C.pdf

16.  Strona internetowa:
      http://www.shure.com/stellent/groups/public/@gms_gmi_web_ug/dokuments/
      web_resource/us_pro_psm200_en_ug.pdf
17. Strona internetowa:  http://mavi.l.pl/pol/techniczna.html
18. Strona internetowa:  http://www.pokosat.com/16000_technika.html
19. Strona internetowa:
      http://www.okno.pw.edu.pl/biblioteka/ebiblioteka/przedmioty/kier_weiti/top.php
20. Strona internetowa:
      http://www.behringerdownload.de/SL2442FX-PRO_SL3242FX-PRO/SL3242FX-
      PRO_SL2442FX-PRO_POL_Rev_A.pdf

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SŁOWNICZEK

AF – wskaźnik poziomu demodulowanego sygnału audio,

Aux Send – potencjometr regulujący poziom sygnału zmiksowanego,

Aux Send Fx – potencjometr regulujący poziom sygnału przesyłanego do procesorów
efektów,

CD/Tape Input – gniazda przeznaczone do podłączenia magnetofonu lub odtwarzacza CD,

CD/Tape Output – gniazda przeznaczone do odsłuchu zewnętrznych źródeł sygnału,

Channel On-Off – przełącznik włączenie/wyłączenie kanału,

Direct Out – wyjście pozwalające na bezpośrednie wysłanie sygnału z kanału do
magnetofonu wielośladowego lub innego urządzenie zewnętrznego,

EQ – sekcja korektora,

Gain Control – regulator czułości wejściowej, służy do ustawiania wysterowania kanału
przez sygnał mikrofonowy lub liniowy,

HFF – filtr górnoprzepustowy, powoduje wycięcie bardzo niskich częstotliwości,

Insert Point – punkt insertowy, pozwala na umieszczenie urządzeń zewnętrznych w torze
wejściowym,

Interfejs USB/audio – efektywny port do nagrywania za pomocą komputerów,

Line In – wejście liniowe, używane do podłączania urządzeń o liniowym poziomie sygnału
wyjściowego (keyboardy, samplery, maszyny perkusyjne),

Mic In – wejście mikrofonowe, używane jest do podłączania mikrofonów,

Pan – potencjometr regulujący położenie sygnału w panoramie stereofonicznej,

RF – wskaźnik dewiacji,

System Voice Canceeller – jest to układ filtrujący, za pomocą którego można usunąć wokal
ze ścieżki dźwiękowej,

System wykrywania sprzężeń FBQ – umożliwia natychmiastowe wykrycie częstotliwości
krytycznych (sprzężenia),

Trim – potencjometr regulujący wzmocnienie wstępne danego kanału.