JezusChrystusBogCzlowiek(2)(anonim)

Sopran

Tenor

Bas

zus

˙ ˙

Chry stus,

˙ ˙

Chry stus,

˙ .œ

jœ

Chry stus,

Bóg

Czło

Bóg

Czło

œ œ ˙

Bóg Czło

wiek,

˙ ˙

mą drość

˙ ˙

mą drość

˙ ˙

mą drość

˙ ˙

œ ˙

œ œ ˙

swe

.˙ œ

swe

˙ ˙

go,

˙ œ œ œ œ

czył

˙ ˙

czył

˙ .œ Jœ

czył

˙ ˙

wie

˙ ˙

wie

˙ ˙

wie

œ œ ˙

le cier

˙ ˙

cier

œ œ ˙

cier

pieć

˙ ˙

w świe cie

˙ ˙

w świe cie

˙b ˙

w świe cie

.œ

jœ

dla

grze

˙ ˙

dla

grze

˙ œ œ œ œ

dla

grze

szne

˙ ˙

go.

muzyka: ANONIM

(XVI w.)

autor przekładu polskiego: Walenty z BRZOZOWA

numer katalogowy:

163/XVI/A/0302/STB

2007 © Związek Chórów Kościelnych Caecilianum
Zarząd Główny: ul. Dewajtis 3 , 01-815 Warszawa
tel./fax: (22) 561 01 38 , e-mail: prezes.zg@caecilianum.webd.pl
http://www.caecilianum.webd.pl

Do uŜytku publicznego.

http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl

Jezus Chrystus, Bóg Człowiek,

mądrość Ojca swego

partia chóralna

Tabulatura organowa Jana z Lublina (1537 - 1548)

.œ

jœ œ œ

W nie

dzie

lę

W nie

dzie

.œ

jœ œ œ

W nie

œ œ œ œ

przed

swą

lę

przed

œ œ œ œ

dzie

lę

przed

.˙

œ#

mę

swą

mę

swą

mę

ką

Pan

ką

œ .œ Jœ œ

ką

Pan

.œ Jœ ˙

Pan

œ œ œ ˙

Chryst

œ ˙

Chryst

œ œ ˙

pła

.˙

pła

kał.

˙ œ œ œ œ

Bli

˙ ˙

Bli

.œ Jœ

Bli

˙ ˙

ła

się

˙ ˙

ła

się

˙ ˙

ła

się

œ œ ˙

Wiel

œ œ ˙

Wiel

noc,

˙ ˙

mier

˙ ˙

mier

˙b ˙

mier

.œ

jœ

się

˙ ˙

się

˙ œ œ œ œ

się

cze

kał.

- 2 -

Jezus Chrystus, Bóg Człowiek - ANONIM

http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl

- 3 -

Jezus Chrystus, Bóg Człowiek - ANONIM

http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl

PATRIS SAPIENTIA VERITAS DIVINA

Jezus Chrystus, Bóg Człowiek, mądrość Ojca swego,

Raczył tu wiele cierpieć w świecie dla grzesznego.

W niedzielę przed swą męką Pan Jezu Chryst płakał.

BliŜyła się Wielkanoc, śmierci na się czekał.

Wyszli k niemu za miasto, cześć mu uczynili.

Niźli minął dzień trzeci, inak się zmienili.

Odszeł Judasz Szkaryjot, Pana Chrysta przedał,

Za trzydzieści pieniedzy śydom złym go wydał.

We czwartek po wieczerzy był w ogrodzie z swymi;

Bogu Ojcu się modlił, by kielicha nie pił.

Po trzykroć za to prosząc, aby go mógł minąć.

Na wolą jego puścił, a krwawie się pocił.

Przypadli nań we zbroi jakoby na złego,

Judasz pocałowaniem zdradził jest im jego.

Gdy nań ręce włoŜyli, począł Piotr Pana mścić,

Malchowi ucho uciął, chcąc go mocnie bronić.

Biskupowi go wiedli, po swej woli mieli,

Cała noc ś nim nie spali, bili, jako chcieli.

Twarz naświętszą zaplwali, oczy zawiązali,

Policzki mu dawając, gadać mu kazali.

A z strachem Piotr wielikim tu u ognie stojąc,

Drzewej niŜ kur zaśpiewał, trzykroć się go zaprzał.

Na dzień pierwsze godziny wiedzion do Piłata,

Fałszywie nań skarŜyli starszy i ksiąŜęta.

Nie chciał go Piłat sądzić, widząc go bez winy;

Krzykli: "Bądź ta krew na nas i nasze syny".

K słupu go przywiązali biczować nagiego,

Nie zostawili na nim członku nie zbitego.

CięŜkie korunowanie Pan raczył podstąpić,

Rozliczne pośmiewiska, potem i na śmierć ić.

Czasu szóstej godziny z krzyŜem z miasta wiedzion,

W wielkim pośromoceniu tym krzyŜem obciąŜon.

- 4 -

Jezus Chrystus, Bóg Człowiek - ANONIM

http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl

Miejskie panie płakały, iŜ cierpiał bez winy,

Rzekł im: "Nie płaczcie na mię, ale na swe syny".

Był tak barzo strapiony, Ŝe iść z krzyŜem nie mógł,

Symon jest przyniewolon, by mu go nieść pomógł.

10.

Na krzyŜu go rozbili, gorzki napój dali.

O suknie los mietali, jak prorokowali.

Janowi poruczona jego Matka miła,

Kiedy się jego dusza z ciałem jest dzieliła.

11.

O dziewiątej godzinie wołał Chrystus: "Heli!",

Z czego się niecnotliwi śydzi pośmiewali:

"Helijasza ten woła, aby go ratował;

Wszak dobrze, oglądamy, będzieli go tu miał".

12.

Zawołał głosem wielkim k Ojcu w swych cięŜkościach:

"Ej, czemuś mię opuścił w tak cięŜkich boleściach".

Za nieprzyjacioły swe Ojca swego prosił,

A skłoniwszy swą głowę, duszę jest wypuścił.

13.

KdyŜ nasz miły Zbawiciel na krzyŜu umierał,
Słońce się jest zaćmieło, Ociec gniew objawiał

Za takim okrucieństwem, które nad nim widział.

TamŜe teŜ z grobów świętych powstało wiele ciał.

14.

Zasłona się przetargła, skale się padało,

Niewinnej śmierci jego wielce litowało.

Gdy się jest ziemie trzęsła, jakowy tam strach był.

A rotmistr wyznawał, iŜ Synem BoŜym był.

15.

Za takowymi dziwy ludzie się uznali,

Lutując śmierci jego, Panu chwałę dali.

Wnet tu jeden z rycerzów bok otworzył jemu,

Krew z wodą wypłynęła k zbawieniu naszemu.

16.

Tam wyciekły świątości naszego zbawienia,

Wodą i krwią oczyścił wody wiernych krścienia.

Sjęt jest z krzyŜa k wieczoru, dany od Piłata,

KdyŜ był juŜ za nas umarł Wykupiciel świata.