W9-Osnowy realizowane technol GPS

PROJEKTOWANIE --- POMIAR --- PLANOWANIE SESJI POMIAROWYCH

Realizacja osnów geodezyjnych technologią GPS wprowadza podklasy w osnowach
oznaczane: I

, II

III

W osnowach szczegółowych podklasy powinny charakteryzować się błędem

mp≤ 0,03 m

mp≤ 0,05 m

mp≤ 0,07 m

mp≤ 0,10 m

GPS

Met. klasyczna

III

•NaleŜy przeprowadzić badania konstrukcji geometrycznej wyznaczonych punktów przy
projektowaniu osnowy techniką GPS
•Przyjmuje się, Ŝe pomierzony wektor przestrzenny jest równowaŜny 2 obserwacjom:
azymutu i długości boku.
•Badania naleŜy ograniczyć tylko do tzw. niezaleŜnych wektorów. NaleŜy zaznaczyć, Ŝe w
sesji pomiarowej z udziałem n-odbiorników GPS wyznacza się (n – 1) niezaleŜnych
wektorów.

Gdy mamy 2 odbiorniki - 1 wektor

2. Gdy mamy 3 odbiorniki - 2 wektory niezaleŜne (3 wektor jest juŜ zaleŜny)

3. Gdy mamy 4 odbiorniki - 3 wektory niezaleŜne (3 wektor jest juŜ zaleŜny)

Wektory niezaleŜne (najdokładniejsze) – zwykle są to najkrótsze wektory

Przed rozpoczęciem projektowania naleŜy:

−

zapoznać się z siecią istniejącą

−

rozwaŜamy ich przydatność dla sieci mierzonej technologią GPS

Zasady przy projektowaniu sieci technologią GPS
-

Widoczność nie jest konieczna między punktami I i II kl. (instrukcja mówi Ŝe musi być

optyczna widoczność na punkt sąsiedni).

−

Odsłonięty horyzont powyŜej 15 stopni wysokości

−

NaleŜy sprawdzić dogodność dojazdu do punktu

−

NaleŜy sprawdzić czy w pobliŜu nie są zainstalowane urządzenia wytwarzające silne

pole elektromagnetyczne

Urządzenia RTV – odległość większa 1 km

Linie wysokiego napięcia

Minimalizacja szkodliwych odbić sygnału od otaczających obiektów (ściany

budynków, płoty murowane, blaszane w odległości do 15 m)

JeŜeli są moŜliwości wyboru lokalizacji stanowiska ale warunki do wykonania obserwacji
GPS niekorzystne wówczas na opisie topograficznym umieszcza się wykres przestrzeni
dogodnej i niedogodnej do obserwacji (wykres podaje się jako funkcję azymutu i kąta
pionowego)

PROJEKT TECHNICZNY SIECI ZAKŁADANEJ GPS

powinien zawierać szereg elementów wymaganych przy projektowaniu sieci klasycznej

- punktami kierunkowymi powinny być sąsiednie punkty 2 klasy o dobrej widoczności

- widoczność pomiędzy sąsiednimi punktami nie jest konieczna dla wszystkich wektorów
wychodzących z danego punktu

- kształt sieci nie ma tak duŜego znaczenia przy projektowaniu sieci GPS jak przy
pomiarach klasycznych

- wszystkie punkty powinny mieć określoną wysokość

- obliczenie wysokości normalnych wykorzystuje się przy wykorzystaniu numerycznego
modelu geoidy (powierzchnia geoidy nie pokrywa się z powierzchnią elipsoidy)

- wysokościowe nawiązanie sieci GPS naleŜy wykonać do min 4 punktów o znanej
wysokości normalnej równomiernie rozmieszczonych na obszarze sieci

- moŜna przyjmować znaki osnowy wysokościowej naleŜące do I - III klasy W
przypadku braku takich punktów naleŜy wcześniej wykonać

dowiązanie

wysokościowe wybranych punktów sieci poprzez wykonanie pomiaru niwelacji
geometrycznej IV klasy w dowiązaniu do najbliŜszych punktów osnowy
wysokościowej naleŜących do I – III klasy

- pomiar:

−

pomiar powinien być wykonany metodą statyczną

−

przy planowaniu sesji naleŜy przestrzegać zasady aby połoŜenie co

najmniej 1/3 ogólnej liczby połowy połoŜenia punktów było określone w 2
niezaleŜnych sesjach

−

czas trwania sesji zaleŜy od

warunków obserwacji

długości mierzonych wektorów

typu uŜytego sprzętu

Zaleca się aby ten czas wynosił 45 min dla tzw. odbiorników dwuczęstotliwościowych i 60
min dla odbiorników jednoczęstotliwościowych.

Czas ten powinien być wydłuŜony, gdy w czasie pomiaru istnieją zakłócenia w odbiorze
sygnału, równieŜ gdy wektory są dłuŜsze od 15 km.

- przed wyjazdem w teren planuje się poszczególne sesje pomiarowe na tle szkiców
rozmieszczenia punktów

- minimum 2 zespoły pomiarowe

- kaŜda sesja ma swój numer lub inny identyfikator

- w planie sesji określa się kto i na jakim punkcje w poszczególnych sesjach wykonuje
pomiary

- przy planowaniu sesji optymalizuje się drogi przejazdu kaŜdego obserwatora.

- na szkicu roboczym rysuje się planowane wektory, które będą wyznaczane w kaŜdej
sesji.

- szkic prowadzi się na podkładzie mapowym w sposób graficzny, określa się długość
wektorów i do tego dostosowuje czas obserwacji.

- przy budowie sieci naleŜy uwzględnić wytyczne, aby stosunek liczby wektorów
niezaleŜnych do liczby punktów wyznaczonych był nie mniejszy niŜ 2 (liczba wektorów
niezaleŜnych jest o 1 mniejsza od liczby zastosowanych odbiorników)

- zaleca  się aby  ze  względu  na  ekonomikę pomiary  były  wykonywane  między  punktami
najbliŜszymi(5  – 15  km)  dla  osnowy  II  klasy; wektory  dłuŜsze  moŜna  stosować w
wyjątkowych  wypadkach np.  przy  powiązaniu  zakładanej  osnowy  z  osnową istniejącą
wyŜszej klasy.

- kaŜdy obserwator przed rozpoczęciem pomiarów otrzymuje: mapę topograficzną z
wyniesionymi punktami mierzonej osnowy, opisy topograficzne punktów, plan sesji i
rozmieszczenie obserwacji, aparaturę, środek łączności i transportu

Projektowanie sieci III klasy:

- do pomiaru tej sieci mogą być zastosowane: metoda statyczna i metoda szybka statyczna
(rapid static)

- sieć wektorów wyznaczających połoŜenie punktów powinna składać się z wieloboków
złoŜonych z co najmniej z 8 wektorów ale wyznaczonych w róŜnych sesjach pomiarowych.

-oczka nie mogą mieć więcej niŜ 6 wektorów (albo zaleŜnych albo niezaleŜnych – nie
rozróŜnia się); najkrótsze powinny być niezaleŜne

- sieć wydłuŜoną stosowaną do obsługi obiektów inŜynierskich naleŜy konstruować w
sposób zapewniający wyznaczenie kaŜdego punktu przez 2 niezaleŜne wektory

- punkty nawiązania powinny znajdować się na granicach obiektu i w środku i być
oddalone o kilkanaście kilometrów.

- przy projektowaniu obserwacji naleŜy uwzględnić wytyczne, aby stosunek liczby
wektorów niezaleŜnych do liczby punktów wyznaczanych był nie mniejszy od 1,33

- czas trwania obserwacji zaleŜy od warunków oraz uŜytego sprzętu i technologii pomiaru:

dla

metody

statycznej

minut

przy

zastosowaniu

odbiorników

dwuczęstotliwościowych i 45 minut przy jednoczęstotliwościowych

dla metody szybkiej statycznej czas obserwacji 5 – 30 minut dla długości wektorów

do 15 km

Przy zastosowaniu  metody  szybkiej  statycznej  zaleca  się wyznaczania  wektorów  między
odbiornikami  ustawionymi  na  2  punktach  bazowych  gromadzących  dane  w  trakcie
wielogodzinnych  sesji  pomiarowych.  Pozwala  to  na  znaczne  zwiększenie  liczby  punktów
wyznaczanych w tym samym okresie (kaŜdy dodatkowy obserwator obsługujący odbiornik
ruchomy  prowadzi  obserwacji  niezaleŜnie  od  innych).  Jako  punkty  bazowe  powinny  być
wybierane  punkty  w  odkrytym  terenie  o  dobrych  warunkach  obserwacji.  W  przypadku
duŜych  obszarów  zaleca  się

zaobserwowanie dodatkowych wektorów łączących

poszczególne wiązki wyznaczane w oparciu o parę punktów bazowych

Aktywna Sieć Geodezyjna ASG-PL została uruchomiona w roku 2002 zrealizowana przez Główny
Urząd Geodezji i Kartografii oraz Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego.

System ASG-PL charekteryzuje:

•bardzo wysoki poziom automatyzacji,

•moŜliwość korzystania z systemu przez całą dobę, przez 7 dni w tygodniu

•całość komunikacji z systemem odbywa się za pośrednictwem strony www

•wyniki obliczeń prezentowane są w 4 układach współrzędnych: EUREF'89, 1992, 2000, 1965 oraz
wysokości: elipsoidalne, normalne (Kronsztadt 1986)

•w systemie ASG-PL przetwarzane są dane z systemu satelitarnego GPS. W przypadku dostarczania
obserwacji satelitarnych zawierających takŜe sygnały z satelitów Glonass, system kontrolny ASG-PL
usuwa z plików obserwacyjnych ten typ obserwacji

•lokalizacja stacji zapewnia równomierne pokrycie siecią stacji całego województwa śląskiego

Stacja referencyjna w województwie śląskim składa się z dwóch podstawowych modułów:

•modułu GPS: antena i odbiornik GPS, moduł zasilania, instalacja odgromowa

•modułu sterującego stacji: serwer lokalny, moduł komunikacji (router), moduł zasilania stacji.

ASG-PL i ASG-EUPOS

System ASG-EUPOS został stworzony z myślą o uŜytkownikach całego kraju, którzy za pomocą
jednego odbiornika będą mogli wykonywać pomiary RTK o dokładności 3 cm.

Podstawowe załoŜenia systemu to stworzenie jednolitego geodezyjnego układu odniesień
przestrzennych na terenie całe Polski

System ASG-EUPOS składa się z :

- centrum zarządzania systemem w Krakowie i w CODGiK Warszawie,

- 75 stacji nowych,

- 16 istniejących.

Nadal trwają prace nad włączeniem pozostałych stacji istniejących oraz przygranicznych stacji

referencyjnych, które uzupełnią listą stacji dostępnych w systemie. Przyczynią się one do poszerzenia
obszaru systemu ASG-EUPOS o strefy przygraniczne.

Dla zwiększenia bezpieczeństwa oraz niezawodności pracy systemu podczas instalacji

oprogramowania poszczególne funkcje systemu zostały podzielone na kilkanaście serwerów. W
przypadku awarii jednego z nich funkcje automatycznie przejmuje serwer zapasowy.