Zwalczanie przestępczości gospodarczej

podinsp. Grzegorz Grabek tel. 5431

Temat: Przestępczość gospodarcza i jej zwalczanie.

Przestępstwo gospodarcze to czyn godzący w porządek prawny w gospodarce popełniony przez sprawcę który ma związek formalno-prawny z podmiotem gospodarczym, w którym czyn ten popełniono i z przedsiębiorcą

Cechy przestępczości gospodarczej:

1. utajony charakter

2. ciągłość działania

3. zorganizowany sposób działania (planowość, grupowość)

4. związek działalności przestępczej z pozycją zawodową i ekonomiczną sprawcy

5. brak przemocy w działaniach sprawcy

Symptomy PG:

• tryb życia wskazujący na inne niż deklarowane dochody

• nagłe zaskakujące wzbogacenie się i zewnętrzne oznaki powodzenia

• częste kontakty ponad przyjętą normę z przedstawicielami organów władzy, kontroli, sądownictwa itp.

• przemiennie występujące czynniki kontroli raz negatywne a raz pozytywne

• duża ilość zgłaszanych wad - usterek produktów

• pojawienie się w obrocie towarów bez oznaczenia - akcyzy

• cena produktów odbiegająca od przeciętnej na danym terenie

• nasilenie się ujawnionych przypadków łapownictwa na danym terenie

• przeprowadzenie operacji gospodarczych wyraźnie odbiegających od ustalonych zwyczajów

• zatrudnianie na czarno

• charakterystyczne dla wybranych przestępstw gospodarczych

Przyczyny przestępczości gospodarczej

• ogólne - wspólne dla całej przestępczości gospodarczej,

• branżowe - istniejące w danej branży gospodarczej,

• szczegółowe - odnoszące się do danej kategorii przestępstw gospodarczych.

Czynniki trwałe (bezwzględnie nieusuwalne - są ściśle związane z działalnością gospodarczą a ich eliminacja pozbawia tą działalność jakiegokolwiek sensu tj czyni ją bezużyteczną. Zaliczyć do niej można:

• właściwości dóbr będących przedmiotem działalności gospodarczej (wytwory produkcji lub same usługi są same e sobie kryminogenne).

• nowoczesne technologie gospodarowania, wynikające z postępu technicznego (tworzenie nowych funkcji i stanowisk o charakterze zarządzającym a jednocześnie ograniczanie stanowisk wykonawczych).

• wprowadzanie nowych środków szybkiej komunikacji (mobilność społeczeństwa, szybka zmiana miejsca pobytu - także sprawców przestępstwa)

• bezosobowe i anonimowe formy kontaktów gospodarczych (oszustwa i nadużycia zaufania),

• wolnorynkowy system gospodarowania (wolność obrotu gospodarczego i dążenie do osiągnięcia w nim maksymalnego zysku).

Czynniki systemowe - odnoszą się one do elementów funkcjonujących w systemach rynkowych, które podlegają jednak różny ograniczeniom ze strony państwa.

• państwowe regulacje rynku walutowego,

• nadmierne progresywne opodatkowanie, wysokie a protekcjonistyczne,

• zmienność sytuacji gospodarczych (recesja, prosperity),

• funkcjonowanie instytucji giełdy, ubezpieczeń, subwencji, dotacji itp,.

• formy prowadzenia działalności gospodarczej np. spółki z o.o.

Czynniki związane z funkcjonowaniem i nadzorem podstawowych instytucji systemu rynkowego. Kryterium przyczynowości - czynniki przedmiotowe - obiektywne

Powstają i rozwijają się niezależnie od osobistych cech, zalet i wad człowieka. Czynnikami takimi są wszelki zakłócenia gospodarki, administracji, kontroli, wymiaru sprawiedliwości, odchylenia od stanu, który w najlepszym stopniu służy ich funkcjonowaniu, a które to zakłócenia i odchylenia stanowią lub mogą stanowić podnietę do dokonania przestępstwa lub ułatwić jego dokonania. Zaliczyć do nich można:

• niewłaściwe zabezpieczenie mienia przed zaborem lub zniszczeniem,

• brak lub wadliwe funkcjonowanie instytucji nadzoru i kontroli,

• luki w systemach rozliczeń, ewidencji, obowiązujących normach, wskaźnikach itp.

• nieprawidłowości w sferze zarządzania i organizacji pracy,

• dysproporcje w podaży i popycie towarów i usług,

• niewłaściwy dobór kadr na stanowiska kierownicze i związane z materialną odpowiedzialnością

• niedoskonałości przepisów prawnych (luki prawne, vacatio legis),

• nienadążanie procesu ustawodawczego za szybko zmieniającymi się zjawiskami ekonomicznymi, finansowymi i rynkowymi,

• dysproporcje między obowiązkami a uprawnieniami,

• niedoskonałość systemu cen, marż, rabatów, podatków itp.

Czynniki subiektywne

Są to przyczyny wynikające z niewłaściwie ukształtowanych w pracusie wychowania umiejętności, skłonności, zwyczajów i obyczajów człowieka, wspólnych mu poglądów i reguł, zasad moralnych i etycznych. Są to subiektywne czynniki dotyczące spracy do których można zaliczyć: wychowanie, wykształcenie, przygotowanie zawodowe, nałogi nawyki itp., do czynników tych zaliczyć można:

• Szkodliwe nałogi danej osoby: alkoholizm, hazard, narkomania,

• Brak zdolności do krocznego myślenia,

• Łatwe uleganie namowom innych osób,

• Egoizm, nieliczenie się z interesami

Skutki przestępstw gospodarczych

ekonomiczne

• straty w gospodarcze wywołane bezpośrednio i pośrednio dzielnością przestępczą, w tym nie uzyskane, a słusznie przewidywane korzyści materialne,

• wydatki związane z utrzymywaniem organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości

• nakłady na usuwanie skutków przestępstw już popełnionych,

• nieuzasadnione bogacenie się sprawców przestępstw gospodarczych.

społeczne:

• demoralizacja społeczeństwa

• osłabienie zaufania do organów władzy i administracji,

• spadek zaufania ekonomicznego przedsiębiorców do danego rynku lub państwa

• poczucie bezkarności,

• poczucie zagrożenia działalnością przestępczą

• dygmatyzm,

• naśladownictwo,

• kształtowanie się negatywnych wzorców zachowań.

Sprawcy przestępstw gospodarczych

• czynni i bierni,

• wywodzący się z warstw społecznych (niskiej, średniej, górnej).

• zawodowi, okazjonalni,

Temat: przestępczość w bankowości:

Działalność parabankowa:

Parabank - „bank” nie mający uprawnień do prowadzenia działalności bankowej.

Odpowiedzialność karna za prowadzenie takiej działalności jest określona w następujących artykułach ustawy prawo bankowe:

Art. 171. 1. ( prowadzenie działalności bankowej bez zezwolenia )

Kto bez zezwolenia prowadzi działalność polegającą na gromadzeniu środków pieniężnych innych osób fizycznych, prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, w celu udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych lub obciążania ryzykiem tych środków w inny sposób, podlega grzywnie do 5.000.000 złotych i karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 171. 2. ( bezprawne używanie nazw bank i kasa )

Tej samej karze podlega, kto, prowadząc działalność zarobkową wbrew warunkom określonym w ustawie, używa w nazwie jednostki organizacyjnej niebędącej bankiem lub do określenia jej działalności lub reklamy wyrazów "bank" lub "kasa".

Art. 171. 3.

Tej samej karze podlega także ten, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 lub 2 działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Oszustwo kredytowe:

Art. 297. § 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z elektronicznego instrumentu płatniczego.

Wyróżniki oszustw bankowych:

• oszustwa kredytowe.

• oszustwa popełniane przy użyciu kart płatniczych.

• oszustwa pożyczkowe, gwarancyjne i inne.

• oszustwa popełniane przy użyciu czeków i weksli.

Kredyty

• indywidualne małe - bankowe

• na podstawione osoby (bankowe i towarowe)

• indywidualne duże, przy współpracy z pracownikiem banku, za poręczeniem osób publicznych.

Oszustwa kradytowe - orzecznictwo

Artykuł 297 § 1 k.k. nie jest przepisem szczególnym wobec art. 286 § 1 k.k. i nie przewiduje skutku w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem, czego wymaga art. 286 § 1 k.k.

Zachowanie sprawcy tego przestępstwa może przybierać formy:

• przedkładania fałszywych dokumentów,

• przedkładania dokumentów stwierdzających nieprawdę,

• przedkładania nierzetelnych pisemnych oświadczeń.

W ujęciu znamion określonych w tym przepisie relewantne są jedynie takie oświadczenia, które dotyczą okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania określonej instytucji.

Na zaistnienie przestępstwa oszustwa kredytowego wystarczy, że starający się o kredyt przedstawi choć jeden fałszywy lub stwierdzający nieprawdę dokument, choć jedno nierzetelne oświadczenie. Za przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. odpowiada nie tylko sam starający się o kredyt dla siebie, który przedkłada bankowi stwierdzający nieprawdę dokument w celu uzyskania tego kredytu, ale także inna osoba, w tym i taka, która z mocy odrębnej umowy z bankiem zawiera, jako sprzedawca towaru zbywanego w systemie sprzedaży ratalnej, umowę kredytową z nabywcą tego towaru, jeżeli przedkłada ona następnie bankowi dokument stwierdzający nieprawdę lub podobne oświadczenie pisemne dotyczące okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania tego kredytu, a więc takie, bez którego ów kredyt, według stosunku łączącego sprzedawcę z bankiem, nie zostałby udzielony, choćby sama umowa kredytowa była sporządzona prawidłowo, a dokumenty przedkładane przez nabywcę towaru, niezbędne dla jej zawarcia, były rzetelne.

Oszustwo kredytowe- piśmiennictwo

W przypadku przedłożenia nierzetelnych dokumentów w imieniu organu kolegialnego, np. zarządu spółki, odpowiedzialność z art. 297 § 1 k.k. ponosić będzie nie tylko osoba podpisująca taki dokument, ale również wszyscy członkowie zarządu, którzy podjęli uchwałę np. o przekazaniu bankowi nierzetelnych danych o kondycji finansowej spółki. Nie będzie ukaranym z omawianego przepisu ten, kto co prawda przedłożył stwierdzające nieprawdę dokumenty albo nierzetelne pisemne oświadczenia, jednak nie dotyczyły one okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania jednej z wymienionych form wsparcia finansowego. W takim przypadku sprawca może zostać ukarany z art. 270, 271 lub 273 k.k. Ustawodawca zawęził odpowiedzialność z art. 297 § 1 k.k. jedynie do wyłudzenia pożyczki udzielonej przez bank. Oznacza to, że wyłudzenie pożyczki udzielonej przez inny podmiot, np. przez towarzystwo ubezpieczeniowe, nie korzysta z ochrony omawianego przepisu.

Aby sprawca odpowiadał z tego przepisu [art. 297 § 2 k.k.], muszą być spełnione łącznie trzy warunki:

1) obowiązek powiadomienia musi wynikać z przepisu prawa,

2) powstałe okoliczności powinny być na tyle istotne, aby mogły mieć wpływ na powstrzymanie lub ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego,

3) po stronie sprawcy musi istnieć świadomość obu powyższych faktów.

Ochrona tajemnicy bankowej

Art. 171. 4. ustawy prawo bankowe:

Kto, będąc obowiązany do podania uprawnionym organom informacji dotyczących banku i klientów banku w zakresie ustalonym w ustawie, podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane, podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 171. 5. ustawy prawo bankowe:

Kto, będąc obowiązany do zachowania tajemnicy bankowej, ujawnia lub wykorzystuje informacje stanowiące tajemnicę bankową, niezgodnie z upoważnieniem określonym w ustawie, podlega grzywnie do 1.000.000 złotych i karze pozbawienia wolności do
lat 3.

Ochrona tajemnicy bankowej

• Informacje dotyczące czynności bankowej, które - z mocy art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) - bank, osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem bank wykonuje czynności bankowe, są obowiązane zachować w dyskrecji jako informacje stanowiące tajemnicę bankową

• Pojęcie danych osobowych klienta banku mieści się w pojęciu informacji i tajemnicy bankowej. W związku zaś z treścią art. 104 i 105 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe przekazywanie tego typu danych osobowych odbywa się według bardziej rygorystycznych zasad określonych w zakresie art. 105 ustawy Prawo bankowe.

• Gromadząc materiał dowodowy w sprawie, w której niezbędne jest uzyskanie informacji posiadanych przez bank, a chronionych tajemnicą bankową, prokurator winien w pierwszej kolejności wykorzystać możliwości jakie daje przepis art. 105 ust. 1 podpunkt 2 lit. b Prawa bankowego. Przepis ten nakłada bowiem na bank obowiązek udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową na żądanie sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy zawartej z bankiem, w zakresie informacji dotyczących tej osoby. Uzyskanie informacji w oparciu o powyższy przepis nie wymaga natomiast uchylania tajemnicy bankowej, a jedynym warunkiem jaki musi być w tej sytuacji spełniony, to wymóg by postępowanie przygotowawcze było w fazie in personam.

Czynności bankowe (zastrzeżone wyłącznie dla banków)

• przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,

• prowadzenie innych rachunków bankowych,

• udzielanie kredytów,

• udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw,

• emitowanie bankowych papierów wartościowych,

• przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych,

• wydawanie instrumentu pieniądza elektronicznego,

• wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Czynnościami bankowymi są również następujące czynności, o ile są one wykonywane przez banki:

1)   udzielanie pożyczek pieniężnych,

2)   operacje czekowe i wekslowe oraz operacje, których przedmiotem są warranty,

3)   wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu,

4)   terminowe operacje finansowe,

5)   nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych,

6)   przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych,

7)   prowadzenie skupu i sprzedaży wartości dewizowych,

8)   udzielanie i potwierdzanie poręczeń,

9)   wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych,

10) pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym

Wydawanie instrumentu pieniądza elektronicznego oraz dokonywanie płatności z jego użyciem określają odrębne przepisy.

Działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności, o których mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie przez banki, z zastrzeżeniem ust. 5.

Jednostki organizacyjne inne niż banki mogą wykonywać czynności, o których wyżej, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.

Tajemnica bankowa

Policja może uzyskać informacje z Banku stanowiące tajemnicę bankową przy pomocy: Prokuratora - ad personam ( na etapie przeciwko osobie ), Sądu - in rem ( w sprawie ) a także samodzielnie w sprawach operacyjnych

Uchylanie się od nadzoru bankowego

Art. 171. 6. ustawy prawo bankowe:

Kto, będąc odpowiedzialnym za zapewnienie właściwego funkcjonowania wewnętrznej kontroli danych i informacji wymaganych w związku ze sprawowaniem nadzoru skonsolidowanego lub za udzielanie informacji i wyjaśnień na żądanie Komisji Nadzoru Bankowego, nie wykonuje ciążącego na nim obowiązku albo wykonuje go nierzetelnie lub nieterminowo, podlega grzywnie do 1.000.000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 171. 7. ustawy prawo bankowe:

Kto, będąc odpowiedzialnym za sporządzenie lub przedstawienie Komisji Nadzoru Bankowego skonsolidowanego sprawozdania finansowego lub innych sprawozdań związanych z nadzorem skonsolidowanym, nie wykonuje ciążącego na nim obowiązku albo wykonuje go nierzetelnie lub nieterminowo, podlega grzywnie do 500.000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 2.

Bezprawna emisja listów zastawnych

Art. 37. 1. Kto dokonuje emisji listów zastawnych nie będąc do tego uprawniony lub przy emisji narusza obowiązki określone w art. 17-19 i 22-24, lub nie będąc uprawniony do emitowania listów zastawnych emitowane papiery wartościowe określa nazwą "list zastawny" lub inną nazwą, która zawiera te wyrazy, podlega grzywnie do 50.000 zł i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej.

3. Jeżeli sprawca nieumyślnie dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 lub 2, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2.

Działanie na szkodę spółki-banku

Art. 585. § 1. Kto, biorąc udział w tworzeniu spółki handlowej lub będąc członkiem jej zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej albo likwidatorem, działa na jej szkodę - podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 i grzywnie.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto osobę wymienioną w § 1 nakłania do działania na szkodę spółki lub udziela jej pomocy do popełnienia tego przestępstwa.

• W zakres pojęcia szkody [...] w art. 585 k.s.h., będą wchodziły rzeczywista strata, jak i utracony zysk. [...]

• Konieczne staje się dookreślenie szerokiego rozumienia pojęcia szkody, a ściślej - utraconych korzyści w przestępstwach działania na szkodę spółek. Wydaje się, że tę postać szkody, rozpatrując kwestię odpowiedzialności karnej za działanie na szkodę spółek kapitałowych, należy traktować jako pozbawienie spółek kapitałowych tylko takich korzyści, których uzyskanie przy zachowaniu zasad prawidłowego gospodarowania byłoby pewne w danych warunkach. [...

• Dla przypisania konkretnemu podmiotowi odpowiedzialności karnej za działanie na szkodę spółki niezbędne jest zatem ustalenie, że obejmował on swoją świadomością i wolą dwa elementy czynu zabronionego, tj. że swym zachowaniem przekroczył przysługujące mu uprawnienia lub nie dopełnił ciążących na nim obowiązków, oraz że w ten sposób działał na szkodę spółki, powodując przez to zagrożenie dla jej interesów

• Jeśli możliwość wywołania szkodliwych zmian graniczy z pewnością i sprawca z tej możliwości korzysta, to przypisze się mu zamiar bezpośredni, nawet jeżeli wprost tych szkodliwych następstw nie chce. Jeżeli natomiast możliwość wywołania szkodliwych następstw jawi się jako wysoce prawdopodobna, sprawcy należałoby przypisać zamiar ewentualny.

• Zakres zastosowania normy sankcjonującej z art. 585 § 1 k.s.h., obejmuje szerszy krąg sytuacji faktycznych niż zakres zastosowania normy sankcjonującej z art. 296 k.k.. w trzech obszarach:

• po pierwsze - w zakresie zachowań polegających na działaniu na szkodę spółki, które przyjmują postać nadużycia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku, nie prowadzą jednak do wyrządzenia spółce znacznej szkody majątkowej;

• po drugie - w zakresie zachowań polegających na działaniu na szkodę spółki niezależnie od tego, czy zachowania te wyrządzają spółce jakąkolwiek (choćby nawet znaczną) szkodę majątkową;

• po trzecie - w zakresie zachowań polegających na działaniu na szkodę interesu niemajątkowego spółki, niezależnie od tego, czy zachowanie sprawcy stanowi nadużycie uprawnień lub niedopełnienie ciążących na nim obowiązków.

Z kolei norma sankcjonująca dekodowana z przepisu art. 296 k.k. obejmuje sytuacje wyrządzenia szkody majątkowej innym podmiotom niż spółki prawa handlowego oraz wyrządzenia szkody majątkowej spółce prawa handlowego przez inne niż wymienione w art. 585 k.s.h. osoby obowiązane do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą takiej spółki.

Działanie na szkodę banku - nadużycie zaufania

Art. 296. § 1. Kto, będąc obowiązany na podstawie przepisu ustawy, decyzji właściwego organu lub umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, wyrządza jej znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 3. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 2 wyrządza szkodę majątkową w wielkich rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 4. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 3 działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 5. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie naprawił w całości wyrządzoną szkodę.

Niektóre czynności składające się na cykl oszukańczego bankructwa znajdują się jednocześnie w obszarze penalizowanym innymi, aniżeli § 2 art. 301 k.k. przepisami. Taką czynność stanowi, między innymi, utworzenie nowej firmy, do której sprawca przekazuje składniki majątkowe upadającej. W tym fragmencie dochodzi ze względu na klauzulę zawartą w art. 308 k.k. do zbiegu z § 1 art. 301 k.k., gdyż ich obszary krzyżują się. Dla oddania całej społecznej szkodliwości zachowania sprawcy wskazane jest przyjęcie kwalifikacji kumulatywnej. Ta sama klauzula (art. 308 k.k.) może doprowadzić do sytuacji w jakiej obszar art. 301 § 2 skrzyżuje się z art. 296 § 1 i 2 k.k. lub 585 § 1 k.s.h. Również w tym wypadku i z tych samych względów uzasadnione jest przyjęcie kwalifikacji kumulatywnej.

Sprzedajność gospodarcza

Art. 296a.  § 1.

Kto, pełniąc funkcję kierowniczą w jednostce organizacyjnej wykonującej działalność gospodarczą lub mając, z racji zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji, istotny wpływ na podejmowanie decyzji związanych z działalnością takiej jednostki, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę w zamian za zachowanie mogące wyrządzić tej jednostce szkodę majątkową albo za czyn nieuczciwej konkurencji lub za niedopuszczalną czynność preferencyjną na rzecz nabywcy lub odbiorcy towaru, usługi lub świadczenia,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto w wypadkach określonych w § 1 udziela albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w § 1 lub 2

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 wyrządza znaczną szkodę majątkową,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 5. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w § 2 albo w § 3 w związku z § 2, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista albo ich obietnica zostały przyjęte, a sprawca zawiadomił o tym fakcie organ powołany do ścigania przestępstw i ujawnił wszystkie istotne okoliczności przestępstwa, zanim organ ten o nim się dowiedział

Działanie na szkodę Bakowego Funduszu Gwarancyjnego
(Ustawa o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym Dz.U.07.70.474)

• Art. 42. 1. Kto będąc członkiem zarządu lub rady banku objętego ustawowym systemem gwarantowania środków pieniężnych doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu w wyniku tego, iż bank nie utworzył funduszu ochrony środków gwarantowanych albo nie utworzył go w odpowiedniej wysokości lub aktywa przeznaczone na fundusz ochrony środków gwarantowanych nie były lokowane w skarbowych papierach wartościowych lub bonach pieniężnych Narodowego Banku Polskiego lub deponowane w sposób, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Tej samej karze podlega członek zarządu lub rady banku objętego ustawowym systemem gwarantowania depozytów bankowych, który doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu, obciążając aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych prawami osób trzecich.

PIRAMIDY FINANSOWE, ZAKUPY W SYSTEMIE KONSORCYJNYM (Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Dz.U.03.153.1503 )

Art. 24a.  Kto organizuje system sprzedaży lawinowej lub takim systemem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 24b.

1. Kto, wbrew warunkom określonym w ustawie, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu mieniem gromadzonym w ramach grupy z udziałem konsumentów w celu finansowania zakupów w systemie konsorcyjnym, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

2. Tej samej karze podlega, kto, wbrew warunkom określonym w ustawie, organizuje grupę konsumentów, o której mowa w ust. 1.

3. Jeżeli wartość mienia zgromadzonego w celu finansowania zakupów w systemie konsorcyjnym jest wielka, sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 2 podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

4. Karom określonym w ust. 1-3 podlega także ten, kto dopuszcza się czynów w nich określonych, działając w imieniu lub w interesie przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą określoną w art. 17e ust. 1 lub 2.

Piramida finansowa

Piramida finansowa - struktura finansowa, wzorowana na marketingu wielopoziomowym, często z nim mylona. Piramida finansowa ma pozornie identyczną strukturę co piramida sprzedaży. Zyski węzła nie pochodzą jednak ze sprzedaży towarów lub usług, a praktycznie w całości z wpłat wpisowego wnoszonego przez nowych członków struktury, pozyskanych przez węzeł i węzły potomne. Na piramidzie finansowej zyskują tylko osoby, które znajdują się u jej szczytu i wystarczająco wcześnie do niej dołączyły. Olbrzymia większość uczestników piramidy na niej traci. W większości krajów świata udział w piramidzie finansowej jest przestępstwem przeciwko mieniu. W Polsce wiele szkód wyrządziły piramidy finansowe Skyline (nie mylić z amerykańską organizacją kościelną o tej samej nazwie), Tytan i ich pochodne.

Zakupy w systemie konsorcyjnym (przykład: Auto-tak)

System konsorcyjny - to prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu mieniem (w tym pieniędzmi) gromadzonym w ramach grupy z udziałem konsumentów, utworzonej w celu sfinansowania zakupu produktu na rzecz uczestników grupy.

Odpowiedzialność pracownika banku za działanie na jego szkodę

Samo niewłaściwe wypełnianie obowiązków przez pracownika nawet tak szczególnej instytucji jak bank, nie jest wystarczające do uznania, że osoba taka kierowała się zamiarem popełnienia przestępstwa, choćby w postaci zamiaru wynikowego. Aby taki zamiar mógł zostać przyjęty, niezbędna jest szczegółowa analiza wszystkich okoliczności dotyczących zachowania sprawcy, odnoszących się między innymi do znaczenia i charakteru naruszonych przezeń obowiązków, instrukcji, poleceń oraz wskazań jego przełożonych, przyczyn które spowodowały nierzetelne postępowanie sprawcy pomocnictwa przez zaniechanie, jego ewentualnych związków z bezpośrednimi sprawcami czynu zabronionego.

Temat: Przestępstwa w obrocie pieniądzem elektronicznym.

Elektroniczny instrument płatniczy - każdy instrument płatniczy, w tym z dostępem do środków pieniężnych na odległość, umożliwiający posiadaczowi dokonywanie operacji przy użyciu elektronicznych nośników informacji lub elektroniczną identyfikację posiadacza niezbędną do dokonania operacji, w szczególności kartę płatniczą lub instrument pieniądza elektronicznego;

instrument pieniądza elektronicznego - urządzenie elektroniczne, na którym jest przechowywany pieniądz elektroniczny, w szczególności kartę elektroniczną zasilaną do określonej wartości;

karta płatnicza - karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu,

Oszustwa:

• z użyciem kart zagubionych - mamy z nimi do czynienia gdy karta zostaje pozostawiona lub zagubiona przez jej posiadacza a następnie wykorzystana przez tą osobę do oszustwa

• z użyciem kart skradzionych - mamy z nimi do czynienia gdy dokonano kradzieży , włamania i inne a dalej sprawca dokonał transakcji przy użyciu takiej karty

• z użyciem kart niedoręczonych - z oszustwem takim mamy do czynienia gdy karta nie dotarła do prawowitego posiadacza a dalej posłużyła się nią osoba nieuprawniona

• związane z wydawaniem karty na podstawie fałszywych aplikacji - polega na tym, że sprawca we wniosku o wydanie karty podaje fałszywe dane i w wyniku tego może się nią posłużyć osoba, która nie istnieje

• związane z fałszywymi kartami:

• z tego rodzaju oszustwami mamy do czynienia gdy dane z karty płatniczej są przeniesione na całkowicie fałszywy wykonany przez oszusta kolorowy plastik włącznie z zakodowaniem paska

• biały plastik włącznie z danymi i zakodowanym paskiem ( o standardowym wymiarze dla karty oraz posiadający wytłoczenia na awersie )

• prawdziwa karta lecz dokonano na niej zmian w numerze wytłoczonym jak i w zakodowanym pasku

• inny niebankowy nośnik informacji magnetycznej

• zamówienia faksowo telefoniczne ( w krajach rozwiniętych ) polega na wykorzystaniu danych z karty w celu dokonania wyłudzenia np. wyłudzenie towaru w domach sprzedaży wysyłkowej bądź otrzymania usługi telefonicznej. Podanie danych z karty do której osoba oszusta nie posiada praw jest możliwe bowiem transakcja odbywa się pośrednio tzn. bez kontaktu osób w niej uczestniczących

• powielanie transakcji:

• może mieć miejsce w punktach obsługi klienta

• dokonywane jest przy współudziale akceptantów ( osób przyjmujących zapłatę kartą ) a wyposażonych w imprinter

• akcept otrzymując kartę dokonuje bez wiedzy i zgody posiadacza dodatkowej lub kilku dodatkowych kopii rachunku z danymi z karty

• następnie dokonuje fikcyjnych sprzedaży u siebie lub innych akceptantów korzystając z przygotowanych wcześniej kopii

• wykorzystanie karty zgłoszonej jako utracona - ta forma oszustwa dokonywana jest przez legalnego właściciela, który najpierw dokonał przy jej użyciu wypłat a następnie zgłosił kradzież karty

• wyłudzenie towaru przez legalnego właściciela

Pokrzywdzonymi są:

• bank ( emitent, właściciel ) karty

• centrum autoryzacyjne pośredniczące w obrocie pieniądza pomiędzy bankiem ( wystawcą karty ) a akceptantem

• akceptant ( marchant ) właściciel punktu handlowego lub usługowego

• posiadacz karty, osoba której rachunek bankowy w banku wystawcy karty jest obciążony za transakcję opłaconą przy jej użyciu

STOP LISTA: jest to lista zastrzeżonych kart płatniczych. Karty te mogą się znaleźć na liście z różnych powodów np. kradzieży, wycofania się banku z kredytowania klienta.

Sposoby działania sprawców:

• Phishing - polega na wysyłaniu do użytkowników sieci specjalnych wiadomości e-meilowych. Ich zadaniem jest nakłonienie odbiorcy do odwiedzania specjalnej witryny internetowej i zaktualizowanie na niej informacji dotyczących nr login i hasła dostępu do serwisu bankowego. Strona WWW. Wyglądem do złudzenia przypomina znany użytkownikowi oryginalny serwis

• Pharming - bardziej niebezpieczna dla użytkownika oraz trudniejsza do wykrycia forma phishingu. Oszust wykorzystuje w niej dodatkowo serwer DNS celem wykrycia prawdziwego adresu IP podrobionej karty internetowej

• Skiming - kopiowanie paska magnetycznego karty

• Carding

• Podrobienie - wykonanie duplikatu w oparciu o oryginalną kartę i autentyczne lub częściowo fikcyjne dane

• Przerobienie - zmiana danych na oryginalnej karcie

Osoby występujące w obrocie kartami:

• Posiadacz karty

• Marchant

• Equajer ( pośrednik )

• Bank

Hacking - nie jest przestępstwem bo polega na obejściu zabezpieczeń a nie włamaniu do systemu

Kraking - jest przestępstwem bo polega na włamaniu tj. złamaniu zabezpieczeń

Metody przestępczego działania:

• libańskie oczko

• wenezuelski dysk

• fałszywe bankomaty

• kradzież bankomatu

• nakładanie klawiatury i czytników PIN

• skiming

• fałszywe sklepy w internecie

• zakupy przez Internet

• hacking, w celu uzyskanie danych o kartach

• przejęcie konta

• powielanie transakcji

• zamówienia telefoniczno-faxowe

• biały plastik

• karty fałszywe i sfałszowane

• wyłudzenia karty płatniczej

• karty niedoręczone

Temat: Przestępczość ubezpieczeniowa.

Cel działania firm ubezpieczeniowych - łączenie indywidualnego ryzyka w celu redystrybucji kosztów poniesionych strat z tych którzy je ponieśli na całą grupę ubezpieczeniową

Podział ubezpieczeń

1. majątkowe (ochrona własności, majątku)

2. osobowe:

a. ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

2. życiowe :

- ochrona rodziny i najbliższych w przypadku śmierci ubezpiecz.

• akumulacja kapitału w celu osiągnięcia dodatkowego dochodu po odejściu na emeryturę

3. społeczne

lub

1. obowiązkowe ( OC pojazdów, zielona karta, OC rolników indywidualnych od szkód budynków gospodarczych z tytułu prowadzenia działalności rolniczej, społeczne /ZUS, KRUS/

2. nieobowiązkowe

Nadzór nad rynkiem ubezpieczeń sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego do której zadań m. in. należy ochrona interesu osób ubezpieczonych i zapobieganie sytuacjom …..

Podział firm ubezpieczeniowych:

1. towarzystwa ubezpieczeniowe w formie S.A.

2. towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych

3. firmy reasekuracyjne (zabezpieczenie firm przed nadmiernym ryzykiem - ubezpieczenie firmy w innej firmie)

Agent ubezpieczeniowy ( art. 7 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym ) przedsiębiorca ący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeniowym i wpisany do rejestru

Broker ubezpieczeniowy - działa na rzecz ubezpieczanego. Jest on kimś na wzór adwokata w zakresie ubezpieczeń. Jest nim osoba fizyczna lub prawna posiadająca wydane przez organ nadzoru zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej i jest wpisany do rejestru.

Multiagent - agent który wykonuje w zakresie ubezpieczeń czynności na rzecz kilku różnych zakładów ubezpieczeniowych

Aktuariusz jest to osoba fizyczna wykonująca czynności w zakresie tematyki ubezpieczeniowej

Podział agentów ubezp.

1. pełnomocnicy - zawierają umowy z innymi firmami

2. pośrednicy - pośredniczą w zawieraniu umów między firmą a interesantem

3. broker - działa w imieniu i na rzecz klienta. Ponosi pełną odpowiedzialność finansową za błędy przy wykonywaniu usług doradczych.

Warunki działalności ubezpieczeniowej i pośrednictwa: zezwolenie na prowadzenie działalnosci wyd. przez Ministra Finansów, po pozytywnej opinii Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń.

Działalność ubezpieczeniowa - wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych ( wykonywana wyłącznie za zgodą Ministra Finansów przez zakłady ubezpieczeń i reasekuracji a nie np. przez firmą zajmującą się pośrednictwem ubezpieczeniowym).

Szkoda - każdy uszczerbek, który dotyka poszkodowanego ( majątkowy - strata i utrata korzyści jakiej można było się spodziewać gdyby nie szkoda; lub nie majątkowy )

Rodzaje czynności ubezpieczeniowych:

• zawieranie umów , gwarancji ubezpieczeniowych, reasekuracji

• wypłacanie odszkodowań i innych należności, świadczeń

• przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeniowy

• ustanowienie zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych

Symptomy przestępstw ubezpieczeniowych:

• zgłoszenie roszczenia krótko po zawarciu umowy, podwyższenia lub zmiany warunków ubezpieczenia;

• występowanie w przeszłości z podobnymi roszczeniami dot. podobnego zdarzenia;

• przedłożone rachunki (napraw, leczenia) przekraczają znacznie zakres udokumentowanych szkód,

• ujawnione dowody rzeczowe nie potwierdzają zgłaszanych strat

• przedkładanie wraz z wnioskiem o odszkodowanie wyłącznie kserokopii dokumentów

• wykazywanie ponadprzeciętnej znajomości przepisów ubezpieczeniowych i procesu zgłaszania roszczeń, przy jednoczesnym słabym udokumentowaniu wniosku

• dążenie ubezpieczonego do zawarcia szybkiej ugody z ubezpieczycielem

• istnienie motywu - problemy finansowe (małżeńskie)

Oszustwa ubezpieczeniowe - są to wszelkie działania bądź zaniechania mające na celu uzyskanie nienależnego odszkodowania lub uzyskanie go w wysokości większej niż wartość szkody

Przestępstwa ubezpieczeniowe popełniane są na etapie:

• Zawierania umowy ubezpieczenia,

• Trwania umowy,

• Rozwiązania umowy lub likwidacji szkody

Metody działania sprawców w sferze ubezpieczeń nieruchomości - przykłady

1. Sprawca pozoruje zdarzenie będące podstawą do wypłaty, odszkodowania, np. udaje że elementy budynku zostały zniszczone w wyniku pożaru, choć w istocie uległy zniszczeniu w wyniku braku konserwacji (np. w przypadku okien czy drzwi)

2. Sprawca, w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym, wykazuje większe straty, aniżeli miały one miejsce w rzeczywistości,

3. Sprawca bierze na siebie odpowiedzialność za jakieś zdarzenie, np. złamanie nogi i doprowadzenie do wypłaty odszkodowania nieuprawnionemu (w rzeczywistości, noga została z łamana zupełnie gdzie indziej). Na to miejsce min. Wówczas , gdy zdarzenie losowe nie uzasadnia wypłaty odszkodowania. W związku z powyższym powoduje się lub pozoruje inne zdarzenie, które już czyniłoby ubezpieczyciela zobowiązanym do wypłaty odszkodowania.

4. Ubezpieczający zawyżył wartość ubezpieczonego mienia, co skutkuje wyższym odszkodowaniem lub ubezpieczył mienie wielokrotnie - w różnych towarzystwach ubezpieczeniowych (ubezpieczony w kilku towarzystwach ubezpiecza lokal, a następnie doprowadza do jego podpalenia i dochodzi kilku odszkodowań)

5. Ubezpieczono przedmiot, który nie istnieje, np. wyposażenie lokalu.

6. Zdarzenie, które jest podstawą do wypłaty odszkodowania miało miejsce przed zawarciem umowy ubezpieczenia.

7. Zdarzenie, które jest podstawą do wypłaty odszkodowania jest wypadkiem ubezpieczeniowym, gdyż musiało się ziścić (stan nieruchomości jest taki, że musi dojść do jej zawalenia, alb wówczas będzie trudne do wykazania, co było faktyczną przyczyną zdarzenia).

8. Zdarzenie faktycznie zaistniało, ale wyłączone jest z odszkodowania na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia, a sprawca próbuje ten stan zatai, np. mienie ubezpieczone jest na tzw. pierwsze ryzyko, a miały miejsce w krótkim czasie dwa wypadki. Ubezpieczony zataja pierwszy w celu wyłudzenia odszkodowania za drugi (nieruchomość została w krótkim czasie dwa razy zalana).

Przestępstwa w OC:

• Fałszowanie polis, nieopłacenie lub opłacanie w zaniżonej wysokości obowiązujących stawek,

• Przedkładanie fałszywych oświadczeń sprawców kolizji,

• Przedkładanie ubezpieczycielowi zawyżonych lub sfałszowanych rachunków napraw pojazdów, również przy współudziale przedstawicieli firm ubezpieczeniowych i rzeczoznawców,

• Przedstawianie do oględzin pojazdów, które mają większe uszkodzenia niż pojazd ubezpieczony np. dzięki zmianie tablic rejestracyjnych,

• Spowodowanie niezawinionej kolizji, wypadku drogowego.

w AC:

• Antydatowanie polis, tj zawieranie umów po zaistnieniu szkody,

• Zawyżanie rzeczywistej wartości pojazdu, by po jego celowym zniszczeniu uzyskać wyższą kwotę odszkodowania,

• Zawieranie umów z kilkoma ubezpieczycielami zakładając kilkukrotne uzyskanie odszkodowania za jedną szkodę (tylko majątkowe)

• Sprzedaż samochodu za granicę przy jednoczesnym zgłoszeniu kradzieży,

• zawarcie umowy na ubezpieczenie nieistniejącego przedmiotu,

• pomijania faktu skutkującego zwyżką kwoty lub stawki ubezpieczenia (np. że pojazd służy zarobkowaniu - jeżeli jest takie zastrzeżenie w umowie)

• celowe niszczenie lub uszkodzenie pojazdu, (narzędziem, spowodowanie `niezawinionej kolizji, wypadku drogowego)

w umowach transportowych i żywiołach:

• fingowanie włamań, kradzieży pojazdów, napadów za granicą

• fałszowanie dokumentacji celnej przewozowej,

• ubezpieczenie mienia niewłaściwie zabezpieczonego,

• ukrywanie mienia,

• zawyżanie wartości mienia

• fałszowanie dokumentacji potwierdzającej straty

wspólne:

• nieodprowadzanie składek przez agentów i brokerów,

• sfałszowanie całej dokumentacji postępowania likwidacyjnego

• wprowadzenie klienta w błąd co do wysokości odszkodowania

• podanie fałszywych danych o zniżkach,

• ukrywanie faktów

Przestępstwa związane z ubezpieczeniami:

Wynikające z kodeksu karnego

( oszustwo )Art. 286. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

( oszustwo ubezpieczeniowe ) Art. 298. § 1. Kto, w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia, powoduje zdarzenie będące podstawą do wypłaty takiego odszkodowania,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wypłacie odszkodowania.

( podrobienie i przerobienie dokumentu ) Art. 270. § 1. Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

( poświadczenie nieprawdy ) Art. 271. § 1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca

podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

( wyłudzenie poświadczenia nieprawdy ) Art. 272. Kto wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

( użycie dokumentu potwierdzającego nieprawdę ) Art. 273. Kto używa dokumentu określonego w art. 271 lub 272,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

( pranie brudnych pieniędzy ) Art. 299. § 1. Kto środki płatnicze, papiery wartościowe lub inne wartości dewizowe, prawa majątkowe albo mienie ruchome lub nieruchome, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, przekazuje lub wywozi za granicę, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto będąc pracownikiem banku, instytucji finansowej lub kredytowej albo innego podmiotu, na którym z mocy przepisów prawa ciąży obowiązek rejestracji transakcji i osób dokonujących transakcji, przyjmuje w gotówce, wbrew przepisom, pieniądze lub inne wartości dewizowe, dokonuje ich transferu lub konwersji albo przyjmuje je w innych okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie, że stanowią one przedmiot czynu określonego w § 1, albo świadczy inne usługi mające ukryć ich przestępne pochodzenie lub usługi w zabezpieczeniu przed zajęciem.

§ 3. Kto, będąc odpowiedzialny w banku, instytucji finansowej lub kredytowej za informowanie zarządu lub organu nadzoru finansowego o przeprowadzeniu operacji finansowej, nie czyni tego niezwłocznie w formie przewidzianej przepisami prawa, mimo że okoliczności przeprowadzenia operacji finansowej wzbudzają uzasadnione podejrzenie, że chodzi o źródło ich pochodzenia określone w § 1,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto w banku, instytucji finansowej lub kredytowej, będąc odpowiedzialny za wyznaczenie osoby uprawnionej do przyjmowania informacji, o których mowa w § 3, lub udzielania ich osobie uprawnionej, nie czyni zadość obowiązującym przepisom.

§ 5. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 lub 2, działając w porozumieniu z innymi osobami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 6. Karze określonej w § 5 podlega sprawca, jeżeli dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, osiąga znaczną korzyść majątkową.

§ 7. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2, sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli przedmiot, korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.

§ 8. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-4, kto dobrowolnie ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz okoliczności jego popełnienia, jeżeli zapobiegło to popełnieniu innego przestępstwa; jeżeli sprawca czynił starania zmierzające do ujawnienia tych informacji i okoliczności, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary.

( udział w grupie przestępczej ) Art. 258.  § 1. Kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Jeżeli grupa albo związek określone w § 1 mają charakter zbrojny albo mają na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, sprawca

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 3. Kto grupę albo związek określone w § 1 w tym mające charakter zbrojny zakłada lub taką grupą albo związkiem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 4. Kto grupę albo związek mające na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym zakłada lub taką grupą lub związkiem kieruje,

podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

( zaostrzenie kary ) Art. 294. § 1. Kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 278 § 1 lub 2, art. 284 § 1 lub 2, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 288 § 1 lub 3, lub w art. 291 § 1, w stosunku do mienia znacznej wartości,

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 2. Tej samej karze podlega sprawca, który dopuszcza się przestępstwa wymienionego w § 1 w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury.

Wynikające z ustawy o działalności ubezpieczeniowej:

Art. 224 - kto biorąc udział w czynnościach mających na celu powstanie zakładu ubezpieczeń albo będąc członkiem zarządu lub rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń lub likwidatorem działa na szkodę zakładu ubezpieczeń podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 działając w imieniu osoby prawnej,

Art. 225 - kto bez wymaganego zezwolenia wykonuje czynności ubezpieczeniowe podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2

Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1. Działając w imieniu osoby prawnej

Art. 226 - kto nie będąc uprawnionym przez zakład ubezpieczeń zawiera w jego imieniu umowy ubezpieczenia podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, (nie mylić z pośrednictwem)

Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 działając w imieniu osoby prawnej.

Art. 227 - kto przy wykonywaniu obowiązków określonych w ustawie ogłasza dane nieprawdziwe albo przestawia je organowi zakładu ubezpieczeń, władzom państwowym lub osobie powołanej do rewizji podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności do lat 2.

Jeżeli sprawca działa nieumyślnie podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 228 - kto będąc członkiem zarządu lub rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń podaje organowi nadzoru informacje niezgodne ze stanem faktycznym albo w inny sposób wprowadza w błąd ten organ podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 229 - kto będąc członkiem zarządu zakładu ubezpieczeń albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o upadłość zakładu ubezpieczeń pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów upadłość zakładu ubezpieczeń, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku,

Art. 230 - kto wykonując działalność gospodarczą, nie będąc zakładem ubezpieczeń, używa w nazwie albo do określenia wykonywanej działalności lub w reklamie wyrazów wskazujących na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej

Art. 231 - dyrektor głównego oddziału, który nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 123 ust. 4 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 232 - kto będąc obowiązany do zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 19 ust. 1, ujawnia ją lub wykorzystuje, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 3, jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie lub kare pozbawienia wolności do lat 5.

Wynikające z ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym:

47.1. - kto wykonuje:

1. Działalność agencyjną, nie będąc do tego upoważnionym,

2. Czynności agenta ubezpieczeniowego, nie będąc do tego upoważnionym,

3. Działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji bez wymaganego zezwolenia,

4. Czynności brokerskie, nie będąc do tego upoważnionym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo…

48.1. Kto, nie będąc agentem ubezpieczeniowym albo brokerem ubezpieczeniowym lub

reasekuracyjnym, używa, do określenia zakresu własnej działalności gospodarczej

lub w reklamie, oznaczeń, o których mowa w art. 14 i art. 27, wskazujących na wykonywanie

działalności agencyjnej albo działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do roku.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w

imieniu osoby prawnej.

Wynikające z ustawy o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych:

Art. 90 prowadzenie działalności ubezpieczeniowej lub brokerskiej bez zezwolenia

Działania sprawdzające dot. przestępstw ubezp.

• analizy rachunków za naprawy

• analizy częstych zmian właścicieli pojazdów

• rozpoznanie osób często pobierających odszkodowania, często zmieniających samochód

• zatrudnionych w przedsiębiorstwach ubezpieczeniowych, które w nadmiernie krótkim okresie czasu wzbogaciły się.
  Współpraca, Policja a instytucje:

• Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny,

• Rzecznik Ubezpieczonych

• Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych

• Polska Izba Ubezpieczeń

• Minister Finansów

• Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń

Temat: przestępstwa podatkowe.

Podatek: to świadczenie pieniężne, ogólne, zasadnicze, bezzwrotne, nieodpłatne, jednostronnie ustalone i pobierane przez państwo lub inny podmiot prawa publicznego od:

- określonego podmiotu

- z tytułu istnienia określonego przedmiotu podatkowego.

- na konkretnej podstawie wymiarowej

- w wysokości wynikającej z określonej stawki podatkowej (stopy, skali)

- z zachowaniem ściśle określonych warunków płatności.

Podmiot stosunku podatkowego:

• czynny - czyli na rzecz którego pobiera się podatek. Jest nim państwo, związki samorządu terytorialnego, inne podmioty publiczno - prawne np. związki wyznaniowe, kościoły - jednakże w Polsce tylko Państwo i Gminy. Nie może być pobierany na rzecz instytucji prywatnej.

• bierny - są nim podatnik; płatnik, inkasent

P o d a t n i k. jest nim określony przez państwo podmiot na który nałożony został podatek. Państwo ma absolutną swobodę w określaniu osoby podatnika (osoba prawna, osoba fizyczna, jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, cudzoziemcy, obywatele kraju, osoby zamieszkałe w kraju, mające siedzibę poza granicami kraju) Wyjątkowo nawet podatnikiem może być państwo obce.

Innym podziałem występującym w sferze podmiotu podatkowego a konkretnie podatnika jest ich podział oparty na podatkach formalnych i rzeczywistych.

Podatnik formalny to podmiot na którym ciąży z formalnego punktu widzenia obowiązek zapłacenia podatku na którego nazwisko opiewa nakaz płatniczy lub jest on wyznaczony z mocy ustawy (np. prowadzący działalność handlową, usługową, itp.).

Jednocześnie nie musi być podatnikiem rzeczywistym - jest nim bowiem ta osoba która ponosi faktycznie ciężar podatku. Dla którego zapłata podatku wiąże się z uszczupleniem jego dochodu lub majątku. W niektórych przypadkach osoby te są tożsame.

P ł a t n i k - to osoba obowiązana ustawowo lub w drodze zlecenia do dokonywania następujących czynności:

• obliczania podatku

• pobierania podatku

• odprowadzania podatku na rachunek budżetu państwa lub gminy.

W większości przypadków podatnik i płatnik pokrywa się. Jednakże w coraz większej liczbie, w większym stopniu osoby te są różne. np. w podatku od osób fizycznych, w podatku od spadków i darowizn.

I n k a s e n t. to osoba której zlecony jest pobór podatku w drodze inkasa. Zobowiązany jest on do 2 czynności a mianowicie do:

• potrącenia podatku

• odprowadzenia podatku na właściwy rachunek budżetu państwa lub gminy. np. jest nim sołtys w zakresie podatku rolnego, ADM w zakresie podatku od posiadania psów. Administracja targowisk pobiera opłatę targową która de facto jest podatkiem.

Przedmiot podatku - to element od którego ustawodawca uzależnia obowiązek powstawania zobowiązania podatkowego . Może być nim: przychód, dochód, wydatek a także w inny sposób określone zjawisko, stan faktyczny lub prawny z którym ustawodawca wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Istnieje pełna dowolność określania przedmiotu podatku: pies, środki transportowe, dochód ze stosunku pracy, czy nabycie w drodze spadku własności rzeczy i praw majątkowych, itd.

Od przedmiotu podatku należy odróżnić pojęcie źródła podatkowego są nimi środki podatnika z których opłaca on podatek. Mogą być nimi: a/ dochód podatnika b/ majątek podatnika

podstawa opodatkowania - to ilościowo lub jakościowo skonfigurowany przedmiot opodatkowania.

Skonkretyzowanie to następuje bądź w jednostkach pieniężnych (np. wysokość dochodów w złotych bądź w jednostkach fizycznych (np. powierzchnia nieruchomości wyrażona w metrach kwadratowych) w nawiązaniu do konkretnego przedziału czasowego. Określa się ją w sposób ścisły na podstawie określonych danych faktycznych (księgi handlowe, księgi przychodów i rozchodów) bądź też w drodze odpowiedniego szacunku opartego na z góry określonych normach szacunkowych. Stanowi ona konkretną wartość lub wielkość wg której wymierza się dla danego podatnika podatek za określony czas.

Skala - stawka podatkowa - określa stosunek kwoty podatku do podstawy opodatkowania. Jest narzędziem ustalającym wysokość podatku w nawiązaniu do konkretnej podstawy opodatkowania. Ze względu na formę w jakiej jest ona wyrażona mówimy o stawkach kwotowych, ułamkowych, procentowych.

Rodzaje skal, stawek podatkowych:

• proporcjonalna (skala liniowa)

• nieproporcjonalna

• progresywna - obecna

• degresywna - względna wielkość obciążenia podatkowego wzrasta w miarę wzrostu najniższych szczebli podstawy opodatkowania - porównywalna z płaską skalą progresywną (małe różnice między progami)

• regresywna - stawki maleją w miarę wzrostu podstawy opodatkowania

Warunki płatności podatku - należy przez nie rozumieć

• środek zapłaty podatku

• tryb zapłaty podatku

• termin zapłaty podatku.

• sposób zapłaty podatku.

Formy zapłaty podatku:

• zapłata, potrącenie, przejęcie

• umorzenie

• przedawnienie

Rodzaje podatków:

• od nieruchomości

• leśny.

• rolny.

• od spadków i darowizn.

• od zysków z lokat bankowych

• od posiadania psów.

• od czynności cywilo-prawnych

• dochodowy od osób fizycznych

• akcyzowy.

• VAT

VAT - Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabywaniu towarów i usług (czyli tego który został już wcześniej dołączony do towaru czy usługi - do jej wartości)

Pnależny - Pnaliczony = P. do zapłacenia

Podstawę stanowi suma kwot podatku wyliczonego i faktycznego. Obniżenie podatku należnego dokonuje się w rozliczeniu za miesiąc w którym podatnik otrzymał fakturę lub w następnym.

Jeżeli podatek naliczony jest w okresie rozliczeniowym wyższy od kwoty podatku należnego podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy, różnica podlega zwrotowi przez US. Np. gdy całość opodatkowana jest stawką niższą (nabycie po 22% zaś produkty obłożone są stawką 7%.

Dokumentacja podatkowa:

• paragon fiskalny ( raport z kasy fiskalnej )

• rachunek

• faktura

• deklaracja podatkowa

• karta podatkowa

• podatkowa książka przychodów i rozchodów

• księga handlowa

• inne ( dowód rzeczywisty, wz, ww, pz, nota księgowa

Przestępstwa i wykroczenia skarbowe przeciwko obowiązkom podatkowym i rozliczeniom z tytułu dotacji lub subwencji.

Przestępstwo skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności.

Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi.

Usiłowanie przestępstwa skarbowego zagrożonego karą nieprzekraczającą roku pozbawienia wolności lub karą łagodniejszą jest karalne tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi.

Z Kodeksu karnego skarbowego wynika odpowiedzialność za popełnienie następujących czynów określonych w niżej wymienionych artykułach:

Uchylanie się od opodatkowania Art. 54 § 1. Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Firmanctwo .Art. 55 § 1. Podatnik, który w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności, posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i przez to naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Oszustwo deklaracyjne Art. 56 § 1. Podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie,podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

§ 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten podatnik, który mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia.

Uszczuplenie opłaty skarbowej: Art. 58

§ 1. (uchylony).

§ 2. Kto uszczupla opłatę skarbową przez użycie skasowanego znaku opłaty skarbowej,

podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.

§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto skasowany znak opłaty skarbowej puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła, albo pomaga w jego zbyciu lub ukryciu.

§ 4. Jeżeli kwota uszczuplonej opłaty skarbowej albo wartość użytego skasowanego znaku tej opłaty nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 2 lub 3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Fałszerstwo znaków urzędowych: Art. 59

§ 1. Kto w celu użycia w obrocie publicznym podrabia albo przerabia znak urzędowy mający stwierdzić uiszczenie opłaty skarbowej albo takiego znaku jako autentycznego używa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Tej samej karze podlega ten, kto w obrocie publicznym podrobiony albo przerobiony znak urzędowy mający stwierdzić uiszczenie opłaty skarbowej puszcza w obieg, nabywa lub go używa albo przechowuje w celu puszczenia w obieg.

§ 3. Karze określonej w § 1, podlega także ten, kto używa w obrocie dokumentu opatrzonego takim podrobionym lub przerobionym znakiem.

§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Nieprowadzenie lub nierzetelne prowadzenie księgi handlowej Art. 60

§ 1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

§ 2. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje księgi w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, przedstawicielstwo lub oddział, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi - w miejscu określonym w umowie z biurem rachunkowym lub w miejscu wskazanym przez kierownika jednostki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten podatnik lub płatnik, który nie zawiadamia w terminie właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego, lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg w jego imieniu i na jego rzecz.

§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Niewystawienie dowodu nabycia: art. 62

§ 1. Kto wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku za wykonanie świadczenia, wystawia je w sposób wadliwy albo odmawia ich wydania, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.

§ 2. Kto fakturę lub rachunek, określone w § 1, wystawia w sposób nierzetelny albo takim dokumentem posługuje się, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

§ 3. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje wystawionej lub otrzymanej faktury lub rachunku, bądź dowodu zakupu towarów.

§ 4. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto wbrew przepisom ustawy dokona sprzedaży z pominięciem kasy rejestrującej albo nie wyda dokumentu z kasy rejestrującej, stwierdzającego dokonanie sprzedaży.

§ 5. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-4podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Nielegalny obrót wyrobami akcyzowymi art. 63

§ 1. Kto wbrew przepisom ustawy wydaje wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami, w stosunku do których zakończono procedurę zawieszenia poboru akcyzy, bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom ustawy przywozi na terytorium kraju w wyniku nabycia wewnątrz wspólnotowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub importuje wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy.

§ 3. Karze określonej w § 1 podlega także, kto dopuszcza się czynu zabronionego określonego w § 1 i 2 w stosunku do wyrobów akcyzowych, które oznaczono nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi.

§ 4. Jeżeli należny podatek akcyzowy jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 5. Jeżeli należny podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Bezprawne wydanie towarów akcyzowych art. 64

§ 1. Producent, który wydaje wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami przeznaczone do wywozu za granicę bez pisemnego zawiadomienia w terminie właściwego organu o zamiarze ich wywozu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Paserstwo akcyzowe art. 65

§ 1. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 lub 64, lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby lub opakowania z tymi wyrobami przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu, jeżeli ich rodzaj, ilość lub wartość wskazują na zamiar wprowadzenia do obrotu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe, o których na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że stanowią przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 lub 64, lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby lub opakowania z tymi wyrobami przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu, jeżeli ich rodzaj, ilość lub wartość wskazują na zamiar wprowadzenia do obrotu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 4. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Niewłaściwe oznaczenie wyrobów akcyzowych art. 66

§ 1. Kto wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami oznacza nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Fałszerstwo znaków skarbowych akcyzy art. 67

§ 1. Kto podrabia albo przerabia znak akcyzy albo upoważnienie do odbioru banderol, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Kto w celu popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w § 1 uzyskuje lub przysposabia środki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 3. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe określone w § 2 sprawca, który odstąpił od jego dokonania, w szczególności zniszczył uzyskane lub przysposobione środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości.

§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Nieoznaczeni towarów znakami akcyzy art. 68

§ 1. Kto nie dopełnia obowiązku oznaczania wyrobów akcyzowych lub opakowań z tymi wyrobami znakami akcyzy w razie:

1) pakowania, rozlewania lub rozważania wyrobów,

2) wystąpienia w obrocie wyrobów nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto, będąc posiadaczem wyrobów określonych w § 1 pkt 2, nie sporządza ich spisu i nie przedstawia w terminie do potwierdzenia właściwemu organowi.

Niezgłoszenie czynności akcyzowych art. 69

§ 1. Kto bez przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podejmuje czynności bezpośrednio związane z produkcją, importem lub obrotem wyrobami akcyzowymi lub opakowań z tymi wyrobami, a także z ich oznaczaniem znakami akcyzy, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 2. Producent, który podaje nieprawdziwe dane o rodzaju, ilości lub jakości wyprodukowanego wyrobu akcyzowego lub opakowań z tym wyrobem, podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych.

§ 3. Kto wbrew przepisom usuwa wyrób akcyzowy lub opakowania z tym wyrobem z miejsca produkcji, przerobu, zużycia, przechowywania lub podczas przewozu podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

§ 4. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w § 2 lub 3 jest karalne.

Bezprawny obrót znakami akcyzy art. 70

§ 1. Kto wbrew przepisom ustawy zbywa lub w inny sposób przekazuje znaki akcyzy osobie nieuprawnionej,podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto w celu użycia lub puszczenia w obieg nabywa lub w inny sposób przyjmuje znaki akcyzy od osoby nieuprawnionej lub usuwa je z wyrobu akcyzowego lub z opakowania z tym wyrobem w celu ponownego ich użycia lub puszczenia w obieg.

§ 3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w § 1 lub 2 jest karalne.

§ 4. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto, nie będąc do tego uprawnionym, posiada, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi znaki akcyzy.

§ 5. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1, 2 i 4 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

71 - narażenie na niebezpieczeństwo utraty, zniszczenia, kradzieży, zgubienia znaków skarbowych akcyzy,

72 - nierozliczenie stanu zużycia znaków skarbowych akcyzy,

73 - zmiana w użyciu celu, przeznaczenia lub warunku prawnego wyrobu akcyzowego,

73a - zmiana przeznaczenia wyrobu akcyzowego w postaci oleju opałowego jako napędowego,

74 - nieprowadzenie i nieprzechowywanie ewidencji znaków skarbowych akcyzy,

75 - nieuzyskanie przez importera od podmiotu dostawcy niewspólnotowego rozliczenia przekazanych mu znaków skarbowych akcyzy.

Nienależny zwrot podatku art. 76

§ 1. Kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowym, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Nienależny zwrot wydatków art. 76a

Art. 76a

§ 1. Kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot wydatków, o których mowa w przepisach o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot wydatków, o których mowa w § 1, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot wydatków, o których mowa w § 1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Niewpłacenie pobranego zarobku art. 77

§ 1. Płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota niewpłaconego podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota niewpłaconego podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

§ 4. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego, jeżeli przed wszczęciem postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe określone w § 1 lub 2 wpłacono w całości pobrany podatek na rzecz właściwego organu.

§ 5. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe określone w § 3 wpłacono w całości pobrany podatek na rzecz właściwego organu.

Zaniechanie poboru podatku art. 78 § 1. Płatnik, który nie pobiera podatku albo pobiera go w kwocie niższej od należnej podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota niepobranego podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota niepobranego podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Niezłożeni deklaracji podatkowej art. 80

§ 1. Kto wbrew obowiązkowi nie składa w terminie właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej, podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych.

§ 2. Płatnik, podmiot, o którym mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, niepełniący funkcji płatnika lub pośredni odbiorca, który wbrew obowiązkowi nie składa w terminie podatnikowi lub właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej lub informacji, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 lub art. 42 c ust. 1 powołanej ustawy, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli informację określoną w § 1 lub 2 złożono nieprawdziwą, sprawca podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Nierzetelność w rozliczaniu dotacji - subwencji art. 82

§ 1. Kto naraża finanse publiczne na uszczuplenie poprzez nienależną wypłatę, pobranie lub niezgodne z przeznaczeniem wykorzystanie dotacji lub subwencji, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

§ 2. Jeżeli wypłata lub pobranie nienależnej, nadmiernej lub wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem dotacji lub subwencji nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Utrudnianie bądź udaremnianie kontroli skarbowej art. 83.

§ 1. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej lub czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto wbrew żądaniu tej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej lub księgę lub inny dokument niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznymi, ukrywa lub usuwa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Temat: Przestępczość intelektualna.

UTWÓR (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych)- to każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia

Ochronie prawnej podlegają utwory bedące przedmiotem prawa autorskiego: ( Zakres przedmiotowy ochrony )

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

• plastyczne;

• fotograficzne;

• lutnicze;

• wzornictwa przemysłowego;

• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

• muzyczne i słowno-muzyczne;

• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

• audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia;

Zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów

Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Wyłączenia przedmiotowe

• akty normatywne lub ich urzędowe projekty;

• urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole;

• opublikowane opisy patentowe lub ochronne;

• proste informacje prasowe;

• odkrycia;

• idee;

• procedury;

• metody i zasady działania;

• oncepcje matematyczne;

Ograniczenia podmiotowo-przedmiotowe

Przepisy ustawy stosuje się do utworów:

• których twórca lub współtwórca jest obywatelem polskim lub których twórca jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub

• które zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo równocześnie na tym terytorium i za granicą, lub

• które zostały opublikowane po raz pierwszy w języku polskim, lub

• które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona wynika z tych umów.

Prawo autorskie a stosunek pracy Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Rozpowszechnienie - utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został w jakikolwiek sposób udostępniony publicznie;

Autorskie prawa osobiste Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, chronią one nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

• autorstwa utworu;

• oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;

• nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;

• decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;

• nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Autorskie prawa majątkowe Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu

Dozwolony użytek chronionych utworów Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:

• już rozpowszechnione:

a)  sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,

b)  aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne, chyba że zostało wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie jest zabronione,

c)  aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie,

• krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów, o których mowa w pkt 1 lit. a i b;

• przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych;

• mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby;

• krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.

Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie rozpowszechnione utwory podczas ceremonii religijnych, imprez szkolnych i akademickich lub oficjalnych uroczystości państwowych, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub bezpośrednio korzyści majątkowych i artyści wykonawcy nie otrzymują wynagrodzenia, z wyłączeniem imprez reklamowych, promocyjnych lub wyborczych.

Autorskie prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu:

• od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich - od śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych;

• w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany - od daty pierwszego rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość;

• w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca - od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony - od daty jego ustalenia;

• w odniesieniu do utworu audiowizualnego - od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego.

Prawa pokrewne

• Prawa do artystycznych wykonań

• Prawa do fonogramów i wideogramów

• Prawa do nadań programów

• Prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych

Organizacje zbiorowego zarządzania - w rozumieniu ustawy, są nimi stowarzyszenia zrzeszające twórców, artystów wykonawców, producentów lub organizacje radiowe i telewizyjne, których statutowym zadaniem jest zbiorowe zarządzanie i ochrona powierzonych im praw autorskich lub praw pokrewnych oraz wykonywanie uprawnień wynikających z ustawy

Kontrola produkcji nośników optycznych Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sprawuje kontrolę w zakresie produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych, w szczególności w celu zapewnienia ich zgodności z udzielonymi przez uprawnionych, na podstawie niniejszej ustawy, upoważnieniami.

Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 1101, jest obowiązany do stosowania kodów indentyfikacyjnych we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji nośników optycznych.

Przedsiębiorca przekazuje, w terminie do dziesiątego dnia każdego miesiąca, informacje za okres miesiąca poprzedzającego, dotyczące

• zbiorczej wielkości produkcji i jej rodzaju;

• wykonywania zamówień poza miejscem prowadzenia działalności;

• rozporządzenia urządzeniami do produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych.

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może, w każdym czasie, z uwzględnieniem przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, zarządzić przeprowadzenie kontroli działalności przedsiębiorcy w zakresie zgodności ze stanem faktycznym informacji

Odpowiedzialność karna:

• wynikająca z ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych

Art. 115. 1. Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.

3. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób niż określony w ust. 1 lub ust. 2 narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne określone w art. 16, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1, art. 191, art. 86, art. 94 ust. 4 lub art. 97, albo nie wykonuje obowiązków określonych w art. 193 ust. 2, art. 20 ust. 1-4, art. 40 ust. 1 lub ust. 2, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 116. 1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

4. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 117. 1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom w celu rozpowszechnienia utrwala lub zwielokrotnia cudzy utwór w wersji oryginalnej lub w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Spotykane formy działalności pirackiej w dziedzinie oprogramowania komputerowego:

• Powielanie na poczekaniu programu na terenie giełdy lub na zapleczu sklepu.

• Przyjęcie zamówienia na giełdzie i realizacjaw umówionym terminie (metoda ta ma zastosowanie również w Internecie).

• Wykonanie zleceń telefonicznych lub przekazanych pocztą elektroniczną.

• Sprzedaż nowych komputerów wraz z zainstalowanym nielegalnym oprogramowaniem, oraz sprzedaż oprogramowania do nabywanego komputera.

• Sprzedaż oprogramowania wśród nieletnich przez nieletnich

• Nielegalna eksploatacja pirackiego oprogramowania na domowych i firmowych komputerach.

• Nadprodukcja oprogramowania w legalnych tłoczniach.

• Sprzedaż przemyconych programów komputerowych.

Art. 118. 1. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiot będący nośnikiem utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu rozpowszechnianego lub zwielokrotnionego bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom nabywa lub pomaga w jego zbyciu albo przedmiot ten przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5.

3. Jeżeli na podstawie towarzyszących okoliczności sprawca przestępstwa określonego w ust. 1 lub 2 powinien i może przypuszczać, że przedmiot został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 1181.1. Kto wytwarza urządzenia lub ich komponenty przeznaczone do niedozwolonego usuwania lub obchodzenia skutecznych technicznych zabezpieczeń przed odtwarzaniem, przegrywaniem lub zwielokrotnianiem utworów lub przedmiotów praw pokrewnych albo dokonuje obrotu takimi urządzeniami lub ich komponentami, albo reklamuje je w celu sprzedaży lub najmu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

2. Kto posiada, przechowuje lub wykorzystuje urządzenia lub ich komponenty, o których mowa w ust. 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 119. Kto uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie prawa do kontroli korzystania z utworu, artystycznego wykonania, fonogramu lub wideogramu albo odmawia udzielenia informacji przewidzianych w art. 47, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 122. Ściganie przestępstw określonych w art. 116 ust. 1, 2 i 4, art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1, art. 1181 oraz art. 119 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Właściwość rzeczowa sądów - sprawy o przestępstwa określone w art. 115-119 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, z obszaru właściwości danego sądu okręgowego, z zastrzeżeniem ust. 2, rozpoznają sądy rejonowe w miastach będących siedzibami sądów okręgowych

• wynikająca z kodeksu karnego:

Art. 278. § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

§ 5. Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.

Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

• wynikająca z prawa własności przemysłowej:

Art. 303. 1. Kto przypisuje sobie autorstwo albo wprowadza w błąd inną osobę co do autorstwa cudzego projektu wynalazczego albo w inny sposób narusza prawa twórcy projektu wynalazczego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 304. 1. Kto, nie będąc uprawnionym do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, zgłasza cudzy wynalazek, wzór użytkowy, wzór przemysłowy lub cudzą topografię układu scalonego w celu uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Tej samej karze podlega, kto ujawnia uzyskaną informację o cudzym wynalazku, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym albo cudzej topografii układu scalonego lub w inny sposób uniemożliwia uzyskanie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

3. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 2 działa nieumyślnie, będąc zobowiązanym do zachowania w tajemnicy uzyskanej informacji, podlega grzywnie.

Art. 305. 1. Kto, w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary podrobionym znakiem towarowym, zarejestrowanym znakiem towarowym, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego w ust. 1 podlega grzywnie.

3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo dopuszcza się tego przestępstwa w stosunku do towaru o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

Ustawa prawo własności towarowej normuje:

1) stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych;

2) zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców;

3) zadania i organizację Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Urzędem Patentowym".

Ochronę znaku uzyskuje się poprzez jego rejestrację. Innym dokumentem stwierdzającym ochronę może być świadectwo ochronne Urzędu Patentowego.

• wynikająca z Ustawy o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych

Art. 41. 1. Kto, nie będąc uprawnionym do używania oznaczenia geograficznego wpisanego na listę, wprowadza do obrotu napoje spirytusowe oznaczone takim oznaczeniem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Tej samej karze podlega kto używa w obrocie oznaczenia geograficznego wpisanego na listę z naruszeniem warunków zawartych w opisie napoju spirytusowego, którego oznaczenie zostało wpisane na listę.

3. Tej samej karze podlega kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w ust. 1 lub 2.

4. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 lub 2 stałe źródło dochodu albo jeżeli dopuścił się przestępstwa określonego w ust. 1-3 w stosunku do napojów spirytusowych o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

Art. 42. 1. Kto wyrabia napoje spirytusowe niezgodnie ze sposobem produkcji, warunkami technologicznymi, lub parametrami jakościowymi, określonymi dla nich w ustawie, przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 2, lub art. 1-4 rozporządzenia nr 1576/89, lub art. 1-7 rozporządzenia nr 1014/90 lub wprowadza tak wytworzone napoje do obrotu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Tej samej karze podlega kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w ust. 1.

3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo jeżeli dopuścił się przestępstwa określonego w ust. 1 w stosunku do napojów spirytusowych o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

Art. 43. 1. Kto oznacza napoje spirytusowe niezgodnie z wymaganiami w zakresie ich definicji lub opisu, lub prezentacji, określonymi w art. 5-9 rozporządzenia nr 1576/89 lub wprowadza tak oznaczone napoje do obrotu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Tej samej karze podlega kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w ust. 1.

3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo jeżeli dopuścił się przestępstwa określonego w ust. 1 w stosunku do napojów spirytusowych o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

Art. 44. 1. Kto bez wymaganego wpisu do rejestru wyrabia lub rozlewa napoje spirytusowe, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w stosunku do napojów spirytusowych o znacznej wartości, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

• Wynikająca z Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Art. 23. 1. Kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi w stosunku do przedsiębiorcy, ujawnia innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli wyrządza to poważną szkodę przedsiębiorcy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Tej samej karze podlega, kto, uzyskawszy bezprawnie informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, ujawnia ją innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej.

Art. 24. Kto, za pomocą technicznych środków reprodukcji, kopiuje zewnętrzną postać produktu lub tak skopiowany wprowadza do obrotu, stwarzając tym możliwość wprowadzenia klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu, czym wyrządza poważną szkodę przedsiębiorcy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 24a. Kto organizuje system sprzedaży lawinowej lub takim systemem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Art. 25. 1. Kto, oznaczając lub wbrew obowiązkowi nie oznaczając towarów albo usług, wprowadza klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów lub usług albo nie informuje o ryzyku, jakie wiąże się z korzystaniem z nich, i naraża w ten sposób klientów na szkodę, podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy lub sprzedaży, o której mowa w art. 17a.

Art. 26. 1. Kto rozpowszechnia nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd wiadomości o przedsiębiorstwie, w szczególności o osobach kierujących przedsiębiorstwem, wytwarzanych towarach, świadczonych usługach lub stosowanych cenach albo o sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorstwa, w celu szkodzenia przedsiębiorcy, podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto, w celu przysporzenia korzyści majątkowej lub osobistej sobie, swojemu przedsiębiorstwu lub osobom trzecim, rozpowszechnia nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd wiadomości o swoim przedsiębiorstwie lub przedsiębiorcy, w szczególności o osobach kierujących przedsiębiorstwem, wytwarzanych towarach, świadczonych usługach lub stosowanych cenach albo o sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorcy lub przedsiębiorstwa.

Art. 27. 1. Ściganie przewidzianych w niniejszej ustawie przestępstw następuje na wniosek pokrzywdzonego, a wykroczeń - na żądanie pokrzywdzonego.

• Wynikająca z ustawy o ochronie niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym

Ustawa określa zasady ochrony prawnej niektórych usług świadczonych odpłatnie drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym.

Art. 6. 1. Kto, w celu użycia w obrocie, wytwarza urządzenia niedozwolone lub wprowadza je do obrotu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

2. Tej samej karze podlega, kto świadczy usługi niedozwolone.

Art. 7. 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiada lub używa urządzenie niedozwolone, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Jeżeli sprawca używa urządzenia niedozwolonego wyłącznie na własne potrzeby, podlega grzywnie

urządzenia niedozwolone - sprzęt lub oprogramowanie, które zostały zaprojektowane lub przystosowane w celu umożliwienia korzystania z usług chronionych bez uprzedniego upoważnienia usługodawcy

Art. 8. Sąd orzeka przepadek urządzeń niedozwolonych stanowiących przedmioty czynów, o których mowa w art. 6 lub 7, chociażby nie były one własnością sprawcy

Art. 9. Ściganie przestępstw określonych w art. 6 i 7 następuje na wniosek:

1)   pokrzywdzonego świadczącego usługi oparte na dostępie warunkowym,

2)   pokrzywdzonego świadczącego usługi polegające na dostępie warunkowym,

3)   krajowych lub regionalnych organizacji, których celem statutowym jest ochrona interesów przedsiębiorców świadczących usługi oparte lub polegające na dostępie warunkowym,

4)   Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,

5)   Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,

5. Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

• Wynikająca z ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin

Art. 37.  Kto:

1)   narusza wyłączne prawo do odmiany,

2)   oznacza nazwą odmiany chronionej wyłącznym prawem materiał siewny lub materiał ze zbioru innej lub nieznanej odmiany - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Temat: Przestępczość w telekomunikacji.

Rozmiar strat

• Typowa strata to 3-5% przychodów operatora (ale zdarza się także 10 lub 20%)

• Dodatkowe koszty za opłaty międzyoperatorskie

• Koszty w postaci należności dla dostawców usług typu 0-700 (część dochodu z połączeń na 0-700)

• Przychody niemożliwe do windykacji

• Koszty administrowania rachunkiem oszusta: np. pozyskanie klienta, instalacja, rozliczanie, windykacja

Straty pośrednie

• Utrata dobrego imienia firmy, rozgłos w mediach

• Utrata zaufania abonentów do operatora, odejście do konkurencji

• Przeciążenie sieci, uszkodzenia sprzętu

• Dodatkowe wymagania dla infrastruktury sieciowej

• Niewłaściwy marketing i planowanie

• Przyciąganie kolejnych oszustów zwabionych bezkarnością poprzedników

• Motywy nadużyć

• Zysk finansowy

• Oszczędność pieniędzy

• Potrzeba anonimowości

• Chęć wykazania, sprawdzenia się

• Powodowanie strat lub zniszczeń

• Publiczne udostępnianie usług

Metody działania sprawców

• Pajęczarstwo.- podsłuch lub uruchamianie impulsów taryfikacyjnych

• Włamania do automatycznych sekretarek. - uzyskanie informacji

• Dodatkowa linia.- działanie na szkodę spółki

• Reklamacja.- oszustwo

• Łapownictwo.

• Kradzież usług.- oszustwo

• Podsłuch.

• Fałszerstwo kart telefonicznych.

• Kradzież automatów telefonicznych.

• Odbijanie lub generowanie impulsów - oszustwo

• Wykorzystywanie usług central telefonicznych - oszustwo

• Niszczenie automatów publicznych - niszczenie mienia

• Przełamywanie simlock - ów (dostęp warunkowy) posługiwanie się urządzeniem niedozwolonym.

Rodzaje nadużyć

• Nadużycia dochodowe dla oszustów:

• Sprzedaż usług (połączeń)

• Nadużycia typu 0-700 (Premium Rate Service fraud)

• Nadużycia bez przychodu finansowego oszustów:

• Wszelkie działania umożliwiające darmowy dostęp do usług

• Pomoc w dokonywaniu nadużyć:

• Dostarczanie na szerszą skalę różnego rodzaju produktów telekomunikacyjnych pozyskanych nieuczciwie (aparaty, kody dostępu, karty)

• Pomoc inżynierska (podpinanie się do linii, usuwanie zabezpieczeń)

• Fałszywe reklamacje

• Zmiany w danych rozliczeniowych

• Często problem wewnętrzny operatora

Metody dokonywania nadużyć

• Oszustwa subskrypcyjne (związane z umową):

• Fałszywe dane osobowe w umowie (często początek cięższych nadużyć)

• Unikanie płatności (np. zmiana adresu, porzucenie wynajmowanego lokalu)

• Podszywanie się pod innego abonenta:

• Fizyczne podpinanie się do cudzej linii

• Nieuczciwe wykorzystywanie aparatów publicznych

• Włamywanie się do centralek PABX: w szczególności przedsiębiorstw, które dysponują DISA- Direct Inward Service Access, zwykle początek większych nadużyć takich jak 0-700 lub połączenia międzynarodowe przez VPN korporacji o zasięgu światowym

• Podszywanie się pod innego abonenta (c.d):

• Wykorzystywanie przez hackerów infolinii 0-800 do włamań do centralek

• Wykorzystywanie usług nowoczesnych (!) central Call Divert/Call Forward

• Kradzież kart calling cards, podglądanie kodów dostępu (nr karty i PIN)

• Klonowanie aparatów

• Utrudnianie identyfikacji połączeń

• Nadużycia, w których dla wykonywanych połączeń nie są generowane rekordy połączeniowe CDR lub są one modyfikowane, tak aby nie dało się dokonać rozliczenia

• Nadużycia 0-700 Premium Rate Service

• Nieuczciwa firma świadcząca usługi typu 0-700 w celu nieuczciwego uzyskania dochodu od operatora

• Wykorzystywanie różnych metod i technik do generowania ruchu na „własny” numer 0-700 (metody techniczne i nietechniczne np. odłożona słuchawka w innej firmie, lokalu; usługi typu fax-back service)

• Oszust wykorzystuje różnicę w cyklu bilingowym / rozliczeniowym tak aby uzyskać należności od operatora za ruch na „jego” numer usługowy 0-700 zanim wymagana jest płatność od abonenta dzwoniącego na ten numer

• Możliwe jest występowanie zależności pomiędzy numerem wywołującym a wywoływanym

Oszustwa subskrypcyjne 0- symptomy

Charakterystyka:

• Oszust posługuje się fałszywymi dokumentami w celu uzyskania dostępu do usług

• Unika bezpośredniego kontaktu z pracownikami operatora (np. w Biurze Obsługi Klienta)

• Często stara się o kilka linii do prywatnego mieszkania lub do nowo otwartej małej firmy

• Dyskutuje rachunki, zwykle tuż przed odłączeniem

• Nalega na udostępnienie połączeń międzynarodowych od samego początku

• Nie ma zamiaru płacić za realizowane usługi

• Często używana metoda do innych typów oszustw

• Nielegalna sprzedaż usług

• Oszust czerpie zyski z umożliwienia dokonywania połączeń po niskich stawkach (niższych od operatora)

• Klientów stanowią ludzie, którzy nie mogą sobie pozwolić na połączenia po normalnych kosztach

• Duża liczba połączeń międzynarodowych

• Duża ilość połączeń

• Zjawisko ustaje gdy oszuści podejrzewają, że zostali wykryci

• Częsty sposób zarabiania pieniędzy dzięki wykorzystywaniu innych metod nadużyć.

• Włamania do centralek PBX z DISA

• Oszust łączy się do PBX i uzyskuje wtórny sygnał wyjściowy, dzięki któremu wykonuje połączenia międzynarodowe lub na PRS (0-700) za cenę rozmowy lokalnej

• Duża ilość bardzo krótkich połączeń do PBX (próby hackerskiego włamywania)

• Wykorzystywanie komputerów do łamania numerów PIN

• Wykorzystywanie wewnętrznej informacji o konfiguracji centralki PBX

Temat: Przestępczość komputerowa.

Do najpoważniejszych przestępstw komputerowych Komitet Ekspertów Rady Europy zaliczył:

• Oszustwo komputerowe.

• Fałszerstwo komputerowe.

• Nieuprawnione wejście (włamanie) do systemu komputerowego - hacking.

• Niszczenie danych lub programów komputerowych.

• Sabotaż komputerowy.

• Nieuprawnione przechwycenie informacji - podsłuch komputerowy.

• Nielegalne kopiowanie, rozpowszechnianie lub publikowanie programów komputerowych chronionych prawem autorskim (piractwo komputerowe i kradzież oprogramowania).

• Bezprawne kopiowanie topografii półprzewodników.

Na liście fakultatywnej Komitetu Ekspertów Rady Europy ujęto:

• Modyfikację danych lub programów komputerowych.

• Szpiegostwo komputerowe.

• Używanie komputera bez zezwolenia.

• Używanie prawnie chronionego programu komputerowego bez upoważnienia

System komputerowy narażony jest na 4 podstawowe niebezpieczeństwa:

• ujawnienie przechowywanej i przetwarzanej informacji,

• utratę lub zniekształcenie danych,

• wymuszenie przerwy w pracy systemu (poprzez uszkodzenie aplikacji, systemu operacyjnego lub samego sprzętu komputerowego),

• wykorzystanie go do celów sprzecznych z przyjętym porządkiem prawnym (np. rozpowszechnianie informacji nielegalnych - pornografii, treści rasistowskich, obraźliwych, nawołujących do przestępstwa; produkcja fałszywych dokumentów) i regułami obowiązującymi w przedsiębiorstwie (np. wykorzystywanie służbowego sprzętu do celów prywatnych, nieraz komercyjnych).

Systematyka norm karnych związanych z przestępczością komputerową:

XXXIII - przestępstwa przeciwko ochronie informacji,

XXXV - przestępstwa przeciwko mieniu,

XX - przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu,

XVII - przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

XXXIV - przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów.

Przestępstwa przeciwko mieniu:

• Nielegalne uzyskanie programu komputerowego - art. 278 § 2 kk.

Art. 278. § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

§ 5. Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.

• Paserstwo programu komputerowego - art. 293 § 1 kk.

Art. 293. § 1. Przepisy art. 291 i 292 stosuje się odpowiednio do programu komputerowego.

§ 2. Sąd może orzec przepadek rzeczy określonej w § 1 oraz w art. 291 i 292, chociażby nie stanowiła ona własności sprawcy. )

• Oszustwo komputerowe - art. 287 § 1 kk.

Art. 287. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 3. Jeżeli oszustwo popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Sprowadzenie niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w znacznych rozmiarach - art. 165 § 1 ust. 4

Art. 165. § 1. Kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach:…., …. 4)  zakłócając, uniemożliwiając lub w inny sposób wpływając na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

• Nieumyślne zakłócenie automatycznego przetwarzania informacji związane za sprowadzeniem niebezpieczeństwa powszechnego - art. 165 § 2 kk. ( § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat

• Zamach terrorystyczny na statek morski lub powietrzny - art. 167 § 2 kk. Art. 167. § 1. Kto umieszcza na statku wodnym lub powietrznym urządzenie lub substancję zagrażającą bezpieczeństwu osób lub mieniu znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku urządzenie nawigacyjne albo uniemożliwia jego obsługę, jeżeli może to zagrażać bezpieczeństwu osób.

Przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej:

• Szpiegostwo komputerowe albo wywiad komputerowy - art. 130 § 2 i 3 kk.

Art. 130. § 1. Kto bierze udział w działalności obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 2. Kto, biorąc udział w obcym wywiadzie albo działając na jego rzecz, udziela temu wywiadowi wiadomości, których przekazanie może wyrządzić szkodę Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

§ 3.  Kto, w celu udzielenia obcemu wywiadowi wiadomości określonych w § 2, gromadzi je lub przechowuje, wchodzi do systemu informatycznego w celu ich uzyskania albo zgłasza gotowość działania na rzecz obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej,

• Szpiegostwo albo wywiad komputerowy na szkodę państwa sojuszniczego - art. 138 § 2 kk.

Art. 138. § 1. Przepisy art. 136 oraz 137 § 2 stosuje się, jeżeli państwo obce zapewnia wzajemność.

§ 2. Przepisy art. 127, 128, 130 oraz 131 stosuje się odpowiednio, jeżeli czyn zabroniony popełniono na szkodę państwa sojuszniczego, a państwo to zapewnia wzajemność.

Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów

• Fałszerstwo komputerowe - art. 270 § 1 kk..

Art. 270. § 1. Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Inne rodzaje przestępstw:

• Nielegalne przywłaszczenie autorstwa, bezprawne utrwalanie, zwielokrotnianie, rozpowszechnianie lub publikowanie prawnie chronionego programu komputerowego - art. 115, art. 116, art. 117, art. 118 i 119 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. nr 24, poz. 83 z późniejszymi zmianami) oraz ich paserstwo.

• Nielegalne kopiowanie układów scalonych - art. 42 ustawy z 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów scalonych (Dz.U. nr 100, poz. 498).

Przestępstwa przeciwko ochronie informacji:

• Ujawnienie tajemnicy państwowej - 265 kk

(Art. 265. § 1. Kto ujawnia lub wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje stanowiące tajemnicę państwową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Jeżeli informację określoną w § 1 ujawniono osobie działającej w imieniu lub na rzecz podmiotu zagranicznego, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 3. Kto nieumyślnie ujawnia informację określoną w § 1, z którą zapoznał się w związku z pełnieniem funkcji publicznej lub otrzymanym upoważnieniem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

• Ujawnienie tajemnicy służbowej - 266 1 kk

Art. 266. § 1. Kto, wbrew przepisom ustawy lub przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informację, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Funkcjonariusz publiczny, który ujawnia osobie nieuprawnionej informację stanowiącą tajemnicę służbową lub informację, którą uzyskał w związku z wykonywaniem czynności służbowych, a której ujawnienie może narazić na szkodę prawnie chroniony interes, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Hacking, craking, podsłuch, podgląd, ujawnienie uzyskanej informacji ( może być hacking z użyciem narzędzi do przełamywania, z użyciem podstępu, z zastosowaniem podsłuchu, z wykorzystaniem luk bezpieczeństwa - art. 267 kk.

Art. 267. § 1. Kto bez uprawnienia uzyskuje informację dla niego nie przeznaczoną, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do przewodu służącego do przekazywania informacji lub przełamując elektroniczne, magnetyczne albo inne szczególne jej zabezpieczenie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 3. Tej samej karze podlega, kto informację uzyskaną w sposób określony w § 1 lub 2 ujawnia innej osobie.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Podsłuch komputerowy (nieuprawnione przechwycenie informacji) - art. 267 § 2 kk.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem specjalnym.

• Bezprawne niszczenie informacji - art. 268 kk.

Art. 268. § 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 dotyczy zapisu na komputerowym nośniku informacji, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 3. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, wyrządza znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Niszczenie, uszkadzanie, zmienianie danych informatycznych zakłócanie możliwości ich przetwarzania, gromadzenia - 268a kk.

Art. 268a. § 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa, zmienia lub utrudnia dostęp do danych informatycznych albo w istotnym stopniu zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1, wyrządza znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Sabotaż komputerowy - art. 269 kk.

Art. 269. § 1. Kto niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia dane informatyczne o szczególnym znaczeniu dla obronności kraju, bezpieczeństwa w komunikacji, funkcjonowania administracji rządowej, innego organu państwowego lub instytucji państwowej albo samorządu terytorialnego albo zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, niszcząc albo wymieniając nośnik informacji lub niszcząc albo uszkadzając urządzenie służące do automatycznego przetwarzania, gromadzenia lub przekazywania danych informatycznych.

• Zakłócanie pracy systemu komputerowego 269a kk

Art. 269a. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, przez transmisję, zniszczenie, usunięcie, uszkodzenie lub zmianę danych informatycznych, w istotnym stopniu zakłóca pracę systemu komputerowego lub sieci teleinformatycznej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

• Obrót urządzeniami przestępczymi urządzeniami służącymi do popełniania przestępstw komputerowych i pomocnictwo do ich nieuprawnionego uzyskania informacji z systemu komputerowego lub sieci 269b kk

Art. 269b.  § 1. Kto wytwarza, pozyskuje, zbywa lub udostępnia innym osobom urządzenia lub programy komputerowe przystosowane do popełnienia przestępstwa określonego w art. 165 § 1 pkt 4, art. 267 § 2, art. 268a § 1 albo § 2 w związku z § 1, art. 269 § 2 albo art. 269a, a także hasła komputerowe, kody dostępu lub inne dane umożliwiające dostęp do informacji przechowywanych w systemie komputerowym lub sieci teleinformatycznej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1, sąd orzeka przepadek określonych w nim przedmiotów, a może orzec ich przepadek, jeżeli nie stanowiły własności sprawcy.

Inne czyny zabronione jakie mogą zostać popełnione przy pomocy sprzętu komputerowego:

• Zagrożenie bezpieczeństwa powszechnego, obronności i w komunikacji:

art. 174 kk. bezpośrednie sprowadzenie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, powietrznym lub wodnym,

art. 163 kk. sprowadzenie zagrożenia życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach,

art. 164 kk. typ kwalifikowany art. 163 § 1 kk. - przestępstwo z narażenia,

art. 166 kk. przejęcie poprzez podstęp kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym,

art. 167 kk. umieszczenie na statku wodnym lub powietrznym urządzenia zagrażającego bezpieczeństwu osób lub mienia znacznej wartości.

• Obraza uczuć religijnych - art. 196 kk..

• Propagowanie faszyzmu lub totalitaryzmu - art. 256 kk..

• Nawoływanie do nienawiści na tle narodowościowym, etniczny, rasowym, wyznaniowym lub bezwyznaniowym - art. 256 kk..

• Znieważenie grupy ludności lub poszczególnej osoby na tle narodowościowym, etniczny, rasowym, wyznaniowym lub bezwyznaniowym - art. 257 kk..

• Publiczne pomawianie o postępowanie lub właściwości, które mogą podmiot wskazany w przepisie, poniżyć w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności - art. 212 kk..

• Publiczne znieważenie osoby - art. 216 kk..

• Publiczne nawoływanie do popełnienia występku - 255 k.k..

• Poplecznictwo, poprzez zatarcie dowodów komputerowych - 239 k.k..

• Namowa do samobójstwa - 151 k.k..

• Narażenie na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia np. poprzez zakłócenie funkcjonowania sprzętu informatycznego podtrzymującego funkcje życiowe - 160 kk..

• Udział w działalności obcego wywiadu - 130 k.k..

Przykładowe efekty działalności przestępczej lub błędów w użytkowaniu sprzętu komputerowego:

• Wyświetlanie nietypowych obrazów na ekranie, rysunków, znaków firmowych,

• Napisy zawierające np.komunikaty polityczne, personalne albo ideologiczne,

• Zakłócenia lub zmiany plików lub danych użytkownika, w tym:

• wymiany lub zmiany danych,

• oznaczania miejsca na dysku jako "uszkodzone",

• uszkadzania bloku parametrów BIOS-u, kodu sektora ładowania albo tablicy partycji, co stwarza wrażenie zreformatowania lub zniszczenia danych,

• reformatowania partycje dysku albo formatowania na niskim poziomie;

• Zakłócanie lub oddziaływanie na porty komunikacyjne, w tym: przechwytywanie lub zmienianie informacji z klawiatury przez wysyłanie kodów klawiszy symulujących błędy maszynowe albo dysleksję, odrzucanie pewnych znaków, umieszczanie zabawnych albo kłopotliwych dodatkowych informacji w buforze klawiatury, a także zmianę wskaźników stanu klawiatury;

• spowalnianie pracy systemu komputerowego przez modyfikowanie zegara systemowego (przyśpieszanie lub zwalnianie, przypadkowe zerowania lub skoki) albo działanie tzw. ślepych programów powodujących zwolnienie całego systemu lub wybranych programów;

• spowodowanie fizycznego uszkodzenie podzespołów systemu komputerowego.

Podstawowe pojęcia:

craking - usuwanie zabezpieczeń uniemożliwiających swobodne kopiowanie oprogramowania.

exploit - program wykorzystujący błędy w systemie operacyjnym lub oprogramowaniu w celu zwiększenia uprawnień. Pozwalają one m.in. na zmianę pojemności konta czy przejęcie uprawnień administratora.

hacking - włamanie się do systemu komputerowego. Najczęściej włamania dokonywane są w celu uzyskania dostępu do informacji znajdujących się w systemie.

Inżynieria społeczna - to sposób na uzyskiwanie haseł i innych podobnych informacji poprzez podszywanie pod użytkowników lub pracowników serwisu.

IP spoofing - wysyłanie przez komputer hackera pakietów z takim samym źródłowym adresem IP jak, maszyna na której pracuje legalny użytkownik.

snifing - monitorowanie ruchu w danej sieci. Umożliwia to przechwytywanie początkowej sekwncji bajtów każdej sesji, które zwierają identyfikatory i hasła użytkowników monitorowanej sieci.

Sprawcami przestępstw komputerowych są: kadra kierownicza użytkownicy, urzędnicy, pracownicy, programiści, klienci, inni

Wg kryterium celu działania, sprawców można podzielić na[1]:

Hackerów - którzy dokonują naruszenia bezpieczeństwa dla samego faktu i potwierdzenia swoich umiejętności.

Szpiegów -działających w celu uzyskania informacji, która można wykorzystać, np. do celów politycznych lub gospodarczych.

Terrorystów -którzy próbują wywołać zagrożenie w celu osiągnięcia korzyści politycznych.

Nieuczciwych pracowników - popełniających przestępstwa na szkodę konkurencyjnej firmy, oraz w celu uzyskania korzyści majątkowych.

Przestępców zawodowych - popełniających przestępstwa dla korzyści majątkowych.

Wandali - popełniających przestępstwa w celu dokonania zniszczeń.

Hazardzistów - popełniających przestępstwa dla doznań strachu czy emocji związanych z faktem popełniania takiego czynu czy uzyskiwania istotnych informacji.

Temat: Przestępstwa przeciwko środowisku.

Ochrona środowiska - całokształt działań (także zaniechanie działań) mających na celu właściwe wykorzystanie oraz odnawianie zasobów i składników środowiska naturalnego, zarówno jego składników abiotycznych, jak i żywych ochrona przyrody.

Obszary ochrony środowiska:

• ochrona środowiska oraz zapobieganie i ograniczanie zanieczyszczeń,

• ochrona przyrody,

• gospodarka wodna i ochrona przeciwpowodziowa,

• ochrona lasów i gospodarka leśna,

• gospodarowanie zasobami mineralnymi, w tym przyznawanie koncesji na prace badawcze i wydobywanie kopalin.

Rodzaje zagrożeń środowiska

• hałas,

• wibracje,

• zanieczyszczenie powietrza,

• zanieczyszczenie odpadami,

• zmiany krajobrazu i obszarów o szczególnym znaczeniu,

• zmniejszanie populacji fauny i flory,

• ochrona życia i zdrowia zwierząt (w tym ludzi)

Najważniejsze skutki zanieczyszczenia powietrza

• efekt cieplarniany,

• kwaśne deszcze,

• zmniejszanie warstwy ozonu,

• zmniejszanie zasobów paliw kopalnych,

• zachwianie równowagi ekologicznej między tlenem i dwutlenkiem węgla

• zachwianie równowagi biologicznej ekosystemów,

• pogarszanie jakości żywności,

• zanieczyszczanie gleby i wody.

ODPOWIEDZIALNOŚC KARNA:

Wynikająca z kodeksu karnego ( Rozdział XXII Przestępstwa przeciwko środowisku )

• Niszczenie fauny i flory:

Art. 181. § 1. Kto powoduje zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Kto, wbrew przepisom obowiązującym na terenie objętym ochroną, niszczy albo uszkadza rośliny lub zwierzęta powodując istotną szkodę, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto niezależnie od miejsca czynu niszczy albo uszkadza rośliny lub zwierzęta pozostające pod ochroną gatunkową powodując istotną szkodę.

§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 5. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 2 lub 3 działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

Art. 181.  § 1i 4 Szkoda w znacznych rozmiarach w zakresie przestępstw przeciwko środowisku [rt. 181 § 1 i 4 k.k.] to szkoda odnosząca się do wielkości przestrzennej zagrożonego obiektu, a nie jego wartości kwotowej. W związku z tym każdorazowo należy odnosić spowodowaną szkodę do rzeczywistej szkody w zasobach świata roślinnego i zwierzęcego na konkretnym terenie, w konkretnych realiach przestrzenno-czasowych.

Możliwe jest także popełnienie tego rodzaju występku [określonego w rt. 181 § 2 k.k.] poprzez zniszczenie lub uszkodzenie nawet jednego egzemplarza występującego na określonym obszarze - obszarze objętym ochroną.

• Zanieczyszczenie środowiska:

Art. 182. § 1. Kto zanieczyszcza wodę, powietrze lub ziemię substancją albo promieniowaniem jonizującym w takiej ilości lub w takiej postaci, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

• Niewłaściwe postępowanie z odpadami:

Art. 183.§1. Kto wbrew przepisom składuje, usuwa, przetwarza, dokonuje odzysku, unieszkodliwia albo transportuje odpady lub substancje w takich warunkach lub w taki sposób, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom przywozi z zagranicy substancje zagrażające środowisku.

§ 3. Karze określonej w § 1 podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1, 2 i 4.

§ 4. Karze określonej w § 1 podlega, kto wbrew przepisom przywozi odpady z zagranicy lub wywozi odpady za granicę.

§ 5. Kto bez wymaganego zgłoszenia lub zezwolenia, albo wbrew jego warunkom przywozi z zagranicy lub wywozi za granicę odpady niebezpieczne, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 6. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1-5 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

• Zagrożenie materiałem jądrowym:

Art. 184. § 1. Kto przewozi, gromadzi, składuje, porzuca lub pozostawia bez właściwego zabezpieczenia materiał jądrowy albo inne źródło promieniowania jonizującego, jeżeli może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1.

§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

• Zniszczenie fauny i flory w znacznych rozmiarach:

Art. 185. § 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w rt. 182 § 1, rt. 183 § 1 lub 3 lub w rt. 184 § 1 lub 2 jest zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w rt. 182 § 1, rt. 183 § 1 lub 3 lub w rt. 184 § 1 lub 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Zaniechanie ochrony środowiska:

Art. 186. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie utrzymuje w należytym stanie lub nie używa urządzeń zabezpieczających wodę, powietrze lub ziemię przed zanieczyszczeniem lub urządzeń zabezpieczających przed promieniowaniem radioaktywnym lub jonizującym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto oddaje lub wbrew obowiązkowi dopuszcza do użytkowania obiekt budowlany lub zespół obiektów nie mających wymaganych prawem urządzeń określonych w § 1.

§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

Spowodowanie istotnej szkody w środowisku:

Art. 187. § 1. Kto niszczy, poważnie uszkadza lub istotnie zmniejsza wartość przyrodniczą prawnie chronionego terenu lub obiektu, powodując istotną szkodę, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności

• Zagrożenie terenów chronionych:

Art. 188.  Kto, na terenie objętym ochroną ze względów przyrodniczych lub krajobrazowych albo w otulinie takiego terenu, wbrew przepisom, wznosi nowy lub powiększa istniejący obiekt budowlany albo prowadzi działalność gospodarczą zagrażającą środowisku, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Wynikająca z Ustawy z dnia 7 lipca 1994r Prawo budowlane Dz.U. Nr 156 poz. 1118 z 2006 r

• Samowola budowlana:

Art. 90  Kto, w przypadkach określonych w art. 48, art. 49b, art. 50 ust. 1 pkt 1 lub art. 50 ust. 1 pkt 2, wykonuje roboty budowlane, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Wynikająca z ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne Dz.U. Nr 53 poz. 533 z 2004 r.

Art. 124. Kto wprowadza do obrotu lub przechowuje w celu wprowadzenia do obrotu produkt leczniczy, nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie do obrotu,

Art. 125. Kto bez wymaganego zezwolenia podejmuje działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub importu produktu leczniczego,

Art. 127. Kto bez wymaganego zezwolenia podejmuje działalność w zakresie prowadzenia:

1)   hurtowni farmaceutycznej lub

2)   apteki ogólnodostępnej, lub

3)   punktu aptecznego,

Art. 132b. Kto nie posiada dokumentów nabycia i stosowania u zwierząt, z których lub od których tkanki i produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi, produktu leczniczego weterynaryjnego posiadającego właściwości anaboliczne, przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwzapalne, hormonalne i psychotropowe,

Wynikająca z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze Dz.U. Nr 228 poz. 1947 z 2005 r. (118 -126c)

Art. 118. 1. Kto prowadząc bez wymaganej koncesji lub wbrew warunkom w niej określonym działalność w zakresie:

1)   poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin,

2)   wydobywania kopalin ze złóż,

3)   bezzbiornikowego magazynowania substancji lub składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych,  wyrządza poważną szkodę w mieniu - podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo poważnej szkody w mieniu - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

3. Jeżeli sprawca nieumyślnie dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 lub ust. 2 - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 119. Kto bez wymaganej koncesji lub wbrew warunkom w niej określonym prowadzi działalność w zakresie:

1)   poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin,

2)   wydobywania kopalin ze złóż,

3)   bezzbiornikowego magazynowania substancji lub składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych, - podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 119a. Kto wydobywa kopalinę wbrew zakazowi określonemu w art. 15 ust. 4 - podlega karze grzywny.

Wynikająca z Ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie Dz.U. Nr 127 poz. 1066 z 2005 r.

• Kłusownictwo łowieckie:

Art. 53. Kto:

1)   poluje na przelotne ptactwo łowne na wybrzeżu morskim w pasie 3.000 m od brzegu w głąb morza lub 5.000 m w głąb lądu,

2)   poluje z chartami lub ich mieszańcami,

3)   poluje w czasie ochronnym,

4)   poluje nie posiadając uprawnień do polowania,

5)   wchodzi w posiadanie zwierzyny za pomocą broni i amunicji innej niż myśliwska, środków i materiałów wybuchowych, trucizn, karmy o właściwościach odurzających, sztucznego światła, lepów, wnyków, żelaz, dołów, samostrzałów lub rozkopywania nor i innych niedozwolonych środków,

6)   nie będąc uprawnionym do polowania wchodzi w posiadanie zwierzyny - podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.

Art. 52. Kto:

1)   gromadzi, posiada, wytwarza, przechowuje lub wprowadza do obrotu narzędzia i urządzenia przeznaczone do kłusownictwa,

2)   wchodzi w posiadanie bezprawnie pozyskanej tuszy lub trofeów zwierząt łownych,

3)   bez wymaganego zezwolenia wprowadza do obrotu zwierzynę żywą lub mięso zwierzyny ubitej,

4)   hoduje lub utrzymuje bez zezwolenia charty rasowe lub ich mieszańce,

5)   sprawując zarząd z ramienia dzierżawcy, a w obwodach niewydzierżawionych z ramienia zarządcy, zezwala na polowanie osobie nieuprawnionej do wykonywania polowania lub na przekroczenie zatwierdzonego w planie łowieckim pozyskania zwierzyny,

6)   pozyskuje zwierzynę innego gatunku, innej płci lub w większej liczbie, niż przewiduje upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

wykroczenia

Art. 51. 1. Kto:

1)   strzela do zwierzyny w odległości mniejszej niż 500 m od miejsca zebrań publicznych w czasie ich trwania lub w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań mieszkalnych,

2)   wybiera jaja, pisklęta, niszczy gniazda ptaków łownych lub niszczy ich lęgowiska,

3)   przetrzymuje zwierzynę bez odpowiedniego zezwolenia,

4)   niszczy nory i legowiska zwierząt łownych,

5)   niszczy urządzenia łowieckie, wybiera karmę lub sól z lizawek,

6)   poluje, nie posiadając przy sobie wymaganych dokumentów,

7)   wbrew przepisom art. 42b ust. 2 nie dokonuje wymaganych wpisów w upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego - podlega karze grzywny.

Wynikająca z ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego Dz.U. Nr 17 poz. 127 z 2006 r.

Art. 25.  Kto:

1)   podaje zwierzętom, z których lub od których pozyskuje się produkty pochodzenia zwierzęcego, substancje niedozwolone z wyłączeniem substancji o działaniu beta-agonistycznym oraz hormonalnym, w tym tyreostatycznym, podanych w celu leczniczym lub zootechnicznym,

2)   wykorzystuje zwierzęta, którym podawano substancje niedozwolone, do produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem zwierząt, którym podawano substancje o działaniu beta-agonistycznym oraz hormonalnym, w tym tyreostatycznym, w celu leczniczym lub zootechnicznym, jeżeli upłynął okres karencji określony dla tych substancji,

3)   poddaje ubojowi zwierzęta poza rzeźnią, wbrew przepisom art. 17,

4)   wprowadza na rynek produkty pochodzenia zwierzęcego w sposób niezgodny z rodzajem działalności określonej dla danego podmiotu w rejestrze prowadzonym przez powiatowego lekarza weterynarii,

5)   wywozi produkty pochodzenia zwierzęcego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich środkami transportu, na które nie nałożono plomb w sposób określony w art. 9a,

6)   usuwa lub niszczy plomby, o których mowa w art. 9a, nie będąc do tego uprawnionym

- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Wynikająca z ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym Dz.U. Nr 66 poz. 750 z 1999 r.

• Kłusownictwo rybackie: ( przestępstwa )

Art. 27a. 1. Kto:

1)   poławia ryby nie będąc uprawnionym do rybactwa (art. 4),

2)   dokonuje połowu ryb bez upoważnienia, o którym mowa w art. 5,

3)   narusza zakazy określone w art. 8 ust. 1 pkt 1-10 i ust. 2, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1 pkt 2,

4)   narusza zakazy określone w art. 10 ust. 1, art. 14 ust. 2 oraz art. 19 ust. 1 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. W razie skazania za przestępstwa określone w ust. 1 orzeka się:

1)   nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego uprawnionego do rybactwa w wysokości określonej przez sąd,

2)   przepadek narzędzi lub innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, a także przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa.

3. Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może dotyczyć również przedmiotów nie stanowiących własności sprawcy.

Kłusownictwo rybackie ( wykroczenia )

Art. 27. 1. Kto:

1)   dokonuje amatorskiego połowu ryb bez posiadania dokumentów lub zezwolenia, o których mowa w art. 7 ust. 2, uprawniających do takiego połowu,

2)   dokonując amatorskiego połowu ryb narusza zakazy określone w art. 8 ust. 1 pkt 1-4 i pkt 11-13,

3)   narusza przepisy art. 2, art. 3, art. 9, art. 10 ust. 2 oraz art. 11, art. 13 ust. 2, art. 16 i art. 20 ust. 1 i 2 oraz 4 i 5,

4)   narusza oznakowania obrębów hodowlanych i ochronnych (art. 16 i art. 21 pkt 4) bądź nie będąc do tego uprawniony umieszcza takie oznakowania- podlega karze grzywny.

2. W razie ukarania za wykroczenia wymienione w ust. 1, kolegium do spraw wykroczeń może orzec:

1)   nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego uprawnionego do rybactwa w wysokości do pięciokrotnej wartości przywłaszczonych ryb,

2)   przepadek narzędzi i innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, a także przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia,

3)   zakaz amatorskiego połowu ryb na okres od 6 do 18 miesięcy.

3. W wypadku orzeczenia kary dodatkowej, o której mowa w ust. 2 pkt 3, orzeka się o cofnięciu karty wędkarskiej lub karty łowiectwa podwodnego.

4. Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może również dotyczyć przedmiotów nie stanowiących własności sprawcy.

Wynikające z ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne Dz.U. Nr239 poz. 2019 z 2005 ( przestępstwa )

Art. 189. 1. Kto wbrew postanowieniu art. 33 uniemożliwia lub utrudnia korzystanie z wody do zwalczania poważnych awarii, klęsk żywiołowych, pożarów albo innych miejscowych zagrożeń lub do zapobieżenia poważnemu niebezpieczeństwu grożącemu życiu, zdrowiu osób lub mieniu znacznej wartości - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1 jest śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka lub znaczna szkoda w mieniu - sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5.

Art. 190. 1. Kto wbrew postanowieniom art. 65 ust. 1 pkt 3, art. 85 ust. 1 oraz art. 107 ust. 2 pkt 2 wykonuje w pobliżu urządzeń wodnych roboty lub czynności zagrażające tym urządzeniom - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1 jest znaczna szkoda - sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 191. Kto niszczy lub uszkadza brzegi śródlądowych wód powierzchniowych, tworzące brzeg wody budowle lub mury niebędące urządzeniami wodnymi oraz grunty pod śródlądowymi wodami powierzchniowymi albo utrudnia przepływ wody w związku z wykonywaniem lub utrzymywaniem urządzeń wodnych - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

( wykroczenia )

Art. 192. 1. Kto bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo z przekroczeniem warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym korzysta z wody lub wykonuje urządzenia wodne albo inne czynności wymagające pozwolenia wodnoprawnego - podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega ten, kto nie wykonuje obowiązków określonych w decyzji stwierdzającej wygaśnięcie lub cofnięcie pozwolenia wodnoprawnego.

3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli korzystanie z wód dotyczy wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi albo do urządzeń kanalizacyjnych.

Art. 193. Kto wbrew obowiązkowi:

1)   nie utrzymuje w należytym stanie wód lub urządzeń wodnych,

2)   uniemożliwia dostęp do wód, o którym mowa w art. 28 ust. 1 i 2,

3)   nie prowadzi pomiarów, o których mowa w art. 46,

4)   nie wykonuje lub nie utrzymuje w należytym stanie urządzeń zapobiegających szkodom, o których mowa w art. 128 ust. 1 pkt 7a

- podlega karze grzywny.

Art. 194. Kto:

1)   zmienia stan wody na gruncie,

2)   grodzi nieruchomości przyległe do powierzchniowych wód publicznych w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu,

3)   nie przekazuje danych niezbędnych do prowadzenia katastru wodnego,

4)   nie stosuje się do zakazów, o których mowa w art. 39 i art. 40 ust. 1,

5)   rozcieńcza ścieki wodą w celu uzyskania ich stanu i składu zgodnego z przepisami,

6)   wykorzystuje ścieki w sposób niezgodny z ustawą,

7)   nie zapewnia ochrony wód przed zanieczyszczeniem zgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 42,

8)   nie usuwa ścieków ze statku do urządzenia odbiorczego na lądzie,

9)   nie stosuje koniecznego sposobu lub rodzaju upraw rolnych oraz leśnych w pasie gruntu przylegającym do linii brzegu,

10)  nie oznacza granic terenu ochrony bezpośredniej i ochrony pośredniej ujęcia wody,

11)  nie stosuje się do zakazów, nakazów i ograniczeń obowiązujących w strefie ochronnej ujęcia wody albo w strefie ochronnej urządzeń pomiarowych,

12)  niszczy, uszkadza, przemieszcza oznakowanie stref ochronnych ujęć wód albo stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb państwowych,

13)  wykonuje na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią roboty oraz czynności, które mogą utrudnić ochronę przed powodzią,

14)  przemieszcza bez upoważnienia urządzenia pomiarowe służb państwowych,

15)  udostępnia osobom trzecim informacje, o których mowa w art. 110 ust. 3 i 4, w celu wykorzystania ich do celów komercyjnych - podlega karze grzywny.

Wynikająca z ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest Dz.U. Nr 3 poz. 20 z 2004 r.

Art. 7b. 1. Kto wbrew przepisom ustawy wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej azbest lub wyroby zawierające azbest, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

2. Tej samej karze podlega, kto produkuje wyroby zawierające azbest lub dokonuje obrotu azbestem lub wyrobami zawierającymi azbest.

Wynikająca z ustawy o doświadczeniach na zwierzętach - przestępstwa

Art. 38. Kto, przeprowadzając doświadczenia, naraża zwierzęta doświadczalne na zbędny ból, cierpienie, strach lub trwałe uszkodzenia w ich organizmie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 39. Kto przeprowadza doświadczenia bez odpowiedniego znieczulenia, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 40. 1. Kto przeprowadza doświadczenia w celu testowania kosmetyków lub środków higienicznych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 41. Kto powtórnie wykorzystuje zwierzęta doświadczalne do przeprowadzenia doświadczenia powodującego silny ból, strach lub cierpienie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

wykroczenia

Art. 42.  Kto wykorzystuje do doświadczeń zwierzęta bezdomne, podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 43. Kto wykorzystuje do doświadczeń zwierzęta gatunków uznanych za zagrożone wyginięciem lub zwierzęta dzikie, z wyłączeniem art. 7 ust. 3 pkt 2-4, podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 44. Kto pozyskuje zwierzęta bezdomne w celu ich hodowli jako zwierzęta laboratoryjne, podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 45. 1. Kto prowadzi hodowlę zwierząt laboratoryjnych lub dostarcza zwierzęta doświadczalne:

1)  bez wymaganego zezwolenia lub

2)  nie zapewnia zwierzętom właściwych warunków ich utrzymywania,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Wynikająca z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt j.t. Dz.U. nr 106 poz. 1002 z 2003 r.

Art. 35. 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4, albo znęca się nad nim w sposób określony w art. 6 ust. 2, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, sąd może orzec przepadek zwierzęcia, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2, sąd orzeka przepadek zwierzęcia - jeżeli sprawca jest jego właścicielem.

4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może orzec wobec sprawcy zakaz wykonywania określonego zawodu, prowadzenia określonej działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, a także może orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa.

5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 25 zł do 2.500 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.

Wynikająca z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt j.t. Dz.U. nr 106 poz. 1002 z 2003 r.- wykroczenia

Art. 37. 1.  Kto narusza nakazy albo zakazy określone w art. 9, art. 12 ust. 1-6, art. 13 ust. 1, art. 14, art. 15 ust. 1-5, art. 16, art. 17 ust. 1-7, art. 18, art. 22 ust. 1, art. 22a, art. 25 i art. 27, podlega karze aresztu lub grzywny.

2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo do czynu określonego w ust. 1 jest karalne.

3. W razie ukarania za wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, można orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia oraz przedmiotów z niego pochodzących, jak również można orzec przepadek zwierzęcia.

4. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w ust. 1, można orzec nawiązkę w wysokości do 1.000 zł na cel związany z ochroną zwierząt.

Art. 37a. 1. Kto prowadzi hodowlę lub utrzymuje psa rasy uznawanej za agresywną bez wymaganego zezwolenia, podlega karze aresztu lub grzywny.

2. W razie ukarania za wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, można orzec przepadek zwierzęcia.

Art. 37b.  1. Kto, będąc przewoźnikiem w rozumieniu art. 2 lit. x rozporządzenia nr 1/2005:

1)   transportuje zwierzęta bez dokumentów, o których mowa w art. 4, art. 10 i art. 11 rozporządzenia nr 1/2005, lub

2)   transportuje zwierzęta bez licencji, o której mowa w art. 17 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2005, lub

3)   transportuje zwierzęta bez świadectw zatwierdzenia, o których mowa w art. 18 ust. 1 albo art. 19 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2005, lub

4)   nie zapewnia transportowanym zwierzętom warunków, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia nr 1/2005, lub

5)   nie wypełnia obowiązku określonego w art. 6 ust. 4 i 6 rozporządzenia nr 1/2005,

podlega karze aresztu lub grzywny.

2. Kto, będąc:

1)   opiekunem w rozumieniu art. 2 lit. k rozporządzenia nr 1/2005, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 8 tego rozporządzenia,

2)   operatorem punktu gromadzenia zwierząt, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 9 rozporządzenia nr 1/2005,

podlega karze aresztu lub grzywny.

Wynikająca z ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym Dz.U. nr 73 poz. 761 z 2001 r.

Art. 53. Kto:

1)   prowadzi obrót leśnym materiałem rozmnożeniowym wyprodukowanym z leśnego materiału podstawowego niezarejestrowanego w Krajowym Rejestrze,

2)   wprowadza do obrotu leśny materiał rozmnożeniowy bez świadectwa pochodzenia i nieoznaczony etykietą: "Nie dla leśnictwa",

3)   wprowadza do obrotu leśny materiał rozmnożeniowy wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 38,

4)   prowadzi obrót leśnym materiałem rozmnożeniowym, nie będąc wpisanym do rejestru dostawców,

5)   wykorzystuje leśny materiał rozmnożeniowy do uprawy w lasach lub na gruntach przeznaczonych do zalesienia niezgodnie z zasadami regionalizacji nasiennej określonymi w art. 52 ust. 1 oraz na podstawie art. 52 ust. 2, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności lub karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 54. Kto:

1)   utrudnia lub uniemożliwia organom, o których mowa w art. 9, i upoważnionym przez nie pracownikom prowadzenie czynności służbowych,

2)   wprowadza w błąd nabywców, podając nieprawdziwe informacje na etykietach, o których mowa w art. 36 ust. 2 oraz art. 42 ust. 1,

3)   bez wymaganego pozwolenia przywozi leśny materiał rozmnożeniowy z państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, podlega grzywnie.

Wynikająca z ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody Dz.U. Nr 92 poz. 880 z 2004 r.

Art. 128. Kto:

1) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom albo bez świadectwa fitosanitarnego przewozi przez granicę państwa rośliny lub zwierzęta, o których mowa w art. 61 ust. 1, a także ich rozpoznawalne części i produkty pochodne,

2) narusza przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące ochrony gatunków dziko żyjących zwierząt i roślin w zakresie regulacji obrotu nimi poprzez:

a) nieprzedkładanie zgłoszenia importowego,

b) używanie okazów określonych gatunków w innym celu niż wskazany w zezwoleniu importowym,

c)  korzystanie w sposób nieuprawniony ze zwolnień od nakazów przy

dokonywaniu obrotu sztucznie rozmnożonymi roślinami,

d)  oferowanie zbycia lub nabycia, nabywanie lub pozyskiwanie, używanie lub

wystawianie publicznie w celach zarobkowych, zbywanie, przetrzymywanie lub przewożenie w celu zbycia okazów określonych gatunków roślin lub zwierząt,

e)  używanie zezwolenia albo świadectwa dla okazu innego niż ten, dla którego było ono wydane,

f)  składanie wniosku o wydanie zezwolenia importowego, eksportowego, reeksportowego, lub świadectwa bez poinformowania o wcześniejszym odrzuceniu wniosku- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Wynikająca z ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody Dz.U. Nr 92 poz. 880 z 2004 r. - wykroczenia

Art. 127. Kto umyślnie:

1)   narusza zakazy obowiązujące w:

a)  parkach narodowych,

b)  rezerwatach przyrody,

c)  parkach krajobrazowych,

d)  obszarach chronionego krajobrazu,

e)  obszarach Natura 2000,

2)   narusza zakazy obowiązujące w stosunku do:

a)  pomników przyrody,

b)  stanowisk dokumentacyjnych,

c)  użytków ekologicznych,

d)  zespołów przyrodniczo-krajobrazowych,

e)  roślin, zwierząt lub grzybów objętych ochroną gatunkową,

3)   nie zgłasza do rejestru, o którym mowa w art. 64 ust. 1, posiadanych lub hodowanych zwierząt

- podlega karze aresztu albo grzywny.

Wynikająca z ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody Dz.U. Nr 92 poz. 880 z 2004 r. - wykroczenia

Art. 131. Kto:

1)   prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu zwierzętami, o których mowa w art. 61 ust. 1, nie posiada lub nie przekazuje odpowiedniej dokumentacji stwierdzającej legalność pochodzenia zwierzęcia,

2)   bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom utworzy lub prowadzi ogród botaniczny, ogród zoologiczny lub ośrodek,

3)   przeprowadzając likwidację ogrodu zoologicznego lub ośrodka nie zapewni przebywającym tam zwierzętom warunków odpowiadających ich potrzebom biologicznym,

4)   poza ogrodami zoologicznymi, placówkami naukowymi prowadzącymi badania nad zwierzętami lub cyrkami utrzymuje lub prowadzi hodowlę zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w tym drapieżnych i jadowitych,

5)   bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom przenosi z ogrodu botanicznego lub ogrodu zoologicznego do środowiska przyrodniczego rośliny lub zwierzęta gatunków zagrożonych wyginięciem,

6)   wykonuje prace ziemne oraz inne prace związane z wykorzystaniem sprzętu mechanicznego lub urządzeń technicznych w obrębie bryły korzeniowej drzew lub krzewów na terenach zieleni lub zadrzewieniach w sposób znacząco szkodzący drzewom lub krzewom,

7)   stosuje środki chemiczne na drogach publicznych oraz ulicach i placach w sposób znacząco szkodzący terenom zieleni lub zadrzewieniem,

8)   bez decyzji wojewody lub wbrew ustalonym w niej warunkom prowadzi na terenach o szczególnych wartościach przyrodniczych roboty polegające na regulacji wód oraz budowie wałów przeciwpowodziowych, a także roboty melioracyjne, odwodnienia budowlane oraz inne roboty ziemne zmieniające stosunki wodne,

9)   wprowadza do środowiska przyrodniczego lub przemieszcza w tym środowisku rośliny, zwierzęta lub grzyby gatunków obcych, a także ich formy rozwojowe,

10)  bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom sprowadza do kraju rośliny, zwierzęta lub grzyby gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym,

11)  nie powiadamia wojewody lub wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o odkryciu kopalnych szczątków roślin lub zwierząt,

12)  wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary,

13)  wbrew przepisom art. 125 zabija zwierzęta, niszczy rośliny lub grzyby lub niszczy siedliska roślin, zwierząt lub grzybów - podlega karze aresztu albo grzywny.

Wynikająca z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Dz.U. Nr 69 poz. 625 z 2004 r.

Art. 77. Kto:

1) prowadząc działalność nadzorowaną, nie spełnia wymagań weterynaryjnych przewidzianych dla określonego rodzaju i zakresu tej działalności, powodując przez to zagrożenie epizootyczne lub epidemiczne lub niewłaściwą jakość zdrowotną produktów, albo prowadzi taką działalność bez stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych,

2) dokonuje przywozu zwierząt, niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego lub ubocznych produktów zwierzęcych wbrew zakazowi przywozu lub bez zachowania, lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie,

2a) wbrew zakazowi przywozi produkty pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w przepisach o produktach pochodzenia zwierzęcego,

3) dokonuje handlu lub umieszcza na rynku zwierzęta, niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego lub uboczne produkty zwierzęce bez zachowania lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie,

4) dokonuje przemieszczania koniowatych bez zachowania lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie,

5) umieszcza zwierzęta w gospodarstwie lub transportuje je bez zachowania lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie,

6) nie stosuje się do zakazu określonego w:

a)  art. 7 rozporządzenia nr 999/2001,

b)  art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 37, str. 92, z późn. zm.),

7)    wykonuje badania i inne czynności z żywym czynnikiem zakaźnym, jego materiałem genetycznym, antygenami lub szczepionkami wytwarzanymi z takich antygenów w celach badawczym, diagnostycznym lub wytwórczym bez zatwierdzenia, o którym mowa w art. 43a

- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Wynikająca z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Dz.U. Nr 69 poz. 625 z 2004 r.

Art. 78.  Kto:

1)   wbrew zakazowi prowadzi szczepienia przeciwko chorobom zakaźnym zwierząt lub wykonuje takie szczepienia,

2) nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń wydanych w celu zwalczania choroby zakaźnej zwierząt lub zapobiegania takiej chorobie, wymienionych w art. 44 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 9, pkt 10 lit. c, pkt 12-14 i 17, ust. 1a pkt 1, 2 i 6 lit. c, art. 45 ust. 1 pkt 2-6, 10 i 11 oraz art. 46 ust. 3 pkt 2-6, 8a i 10,

3) nie stosuje się do nakazu przeprowadzenia powszechnych badań, leczenia lub innych zabiegów na zwierzętach z gatunków wrażliwych wydanego na podstawie art. 47 ust. 1,

4) nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń, wydanych na podstawie art. 48 ust. 3 lub art. 48a ust. 3 pkt 1 - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Wynikająca z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Dz.U. Nr 69 poz. 625 z 2004 r.

Art. 79. 1. Kto:

1)   umieszcza na rynku, w celu podawania zwierzętom, substancje o działaniu tyreostatycznym oraz stilbeny, pochodne stilbenów, ich sole i estry,

2)   umieszcza na rynku, w celu podawania zwierzętom, z których lub od których są pozyskiwane produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, substancje o działaniu beta-agonistycznym oraz oestradiol 17b i jego pochodne estropodobne

- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

2. Kto wbrew zakazowi:

1)   podaje zwierzętom gospodarskim, zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie lub zwierzętom akwakultury substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1,

2)   utrzymuje w gospodarstwie zwierzęta akwakultury, w których organizmie znajdują się lub u których wykryto substancje wymienione w art. 64 ust. 1,

3)   umieszcza na rynku lub dokonuje uboju zwierząt gospodarskich lub zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje wymienione w art. 64 ust. 1,

4)   umieszcza na rynku przeznaczone do spożycia przez ludzi zwierzęta akwakultury, którym były podawane substancje wymienione w art. 64 ust. 1, oraz przetworzone produkty pochodzące od tych zwierząt,

5)   umieszcza na rynku i przetwarza mięso zwierząt, o których mowa w pkt 2 i 3

- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

3. Kto podaje w celach leczniczych zwierzętom gospodarskim lub zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie substancje, o których mowa w art. 65, niezgodnie z przepisami tego artykułu

- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Wynikająca z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Dz.U. Nr 69 poz. 625 z 2004 r.

Art. 80. 1. Kto, będąc posiadaczem zwierząt gospodarskich, posiada i przechowuje w gospodarstwie produkty lecznicze weterynaryjne zawierające substancje o działaniu beta-agonistycznym, które mogą być stosowane w celu przyspieszenia porodu, oraz zawierające oestradiol 17b lub jego pochodne estropodobne - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

2. Kto podaje w postaci zastrzyków substancje, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 lit. b, zwierzętom hodowlanym, włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

3. Kto wykonuje czynności zootechniczne na zwierzętach przeznaczonych do chowu lub hodowli, włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

4. Kto podaje zwierzętom gospodarskim lub zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie:

1)   substancje o działaniu hormonalnym:

a)  działające jako osad,

b)  o okresie karencji dłuższym niż 15 dni,

c)  dla których nie istnieją odczynniki lub urządzenia stosowane w technikach analitycznych, umożliwiające wykrycie obecności pozostałości przekraczających dopuszczalne poziomy,

2)   produkty lecznicze weterynaryjne zawierające substancje o działaniu beta-agonistycznym o okresie karencji dłuższym niż 28 dni - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

5. Kto umieszcza na rynku mięso lub inne produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, niezgodnie z przepisami art. 71 ust. 3 - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Wynikająca z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Dz.U. Nr 69 poz. 625 z 2004 r.

Art. 81. Kto wbrew zakazowi przywozi z państw trzecich zwierzęta gospodarskie, zwierzęta dzikie utrzymywane przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie lub zwierzęta akwakultury albo pochodzące od takich zwierząt mięso lub produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 82. Kto stosuje niezgodnie z przepisami substancje o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i beta-agonistycznym lub produkty lecznicze weterynaryjne zawierające takie substancje - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 83. Kto produkuje, prowadzi marketing lub umieszcza na rynku w celu stosowania u krów mlecznych somatotropinę bydlęcą albo podaje somatotropinę bydlęcą krowom mlecznym - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Wynikająca z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Dz.U. Nr 69 poz. 625 z 2004 r. - wykroczenia

Art. 85. 1. Kto:

1)   prowadząc działalność nadzorowaną, nie spełnia wymagań weterynaryjnych określonych dla danego rodzaju i zakresu tej działalności albo prowadzi taką działalność bez zawiadomienia w wymaganym terminie o zamiarze jej rozpoczęcia,

1a)  prowadząc działalność nadzorowaną w zakresie zbierania, transportowania, przechowywania, operowania, przetwarzania oraz wykorzystywania lub usuwania ubocznych produktów zwierzęcych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji, o której mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002), albo prowadzi ją lub przechowuje niezgodnie z tymi przepisami,

2)   wbrew obowiązkowi nie zawiadamia właściwych organów lub innych podmiotów o podejrzeniu wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt albo nie przekazuje informacji wskazujących na możliwość wystąpienia takiej choroby, albo nie stosuje się do innych obowiązków w razie podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt,

2a) uchylony

2b)   uchyla się od obowiązku informowania powiatowego lekarza weterynarii o każdym przypadku padnięcia bydła, owiec lub kóz,

3)    nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń, wydanych w celu zwalczania choroby zakaźnej zwierząt lub zapobiegania takiej chorobie, wymienionych w art. 44 ust. 1 pkt 4, 5, 7, 8, pkt 10 lit. a i b, pkt 11, 15 i 16, ust. 1a pkt 3-5 i 6 lit. a i b, art. 45 ust. 1 pkt 7 i 8 oraz art. 46 ust. 3 pkt 7,

4)   świadcząc usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej:

a)   (uchylona),

b)  nie prowadzi lub prowadzi w sposób nieprawidłowy dokumentację lekarsko-weterynaryjną,

4a)  świadcząc usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej albo prowadząc zakład higieny weterynaryjnej lub inne laboratorium w rozumieniu przepisów o Inspekcji Weterynaryjnej, nie przekazuje powiatowemu lekarzowi weterynarii informacji o:

a)  podejrzeniu wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej notyfikacji w Unii Europejskiej lub

b)  chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji, lub

c)  chorobach odzwierzęcych i odzwierzęcych czynnikach chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania, lub

d)  wynikach monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe,

5)   prowadząc działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego lub pasz w rozumieniu przepisów o środkach żywienia zwierząt, nie przekazuje próbek do badań laboratoryjnych w kierunku chorób odzwierzęcych lub odzwierzęcych czynników chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania lub nie przechowuje wyników tych badań,

5a)   prowadząc działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, nie przechowuje tych produktów lub ich próbek,

6)   prowadząc laboratorium wykonujące badania w kierunku chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania, nie przechowuje izolatów odzwierzęcych czynników chorobotwórczych lub nie przekazuje tych izolatów zakładom, o których mowa w art. 52c ust. 2,

7)   będąc posiadaczem zwierząt gospodarskich, nie prowadzi lub prowadzi w sposób nieprawidłowy ewidencję leczenia zwierząt,

8)   uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia zwierzęcia przeciwko wściekliźnie,

9)   uchyla się od obowiązków określonych w:

a)   programie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt lub programie mającym na celu wykrycie występowania zakażeń czynnikami wywołującymi choroby zakaźne zwierząt lub poszerzenie wiedzy o ryzyku wystąpienia takich chorób, wprowadzonych na podstawie art. 57 ust. 3 lub 7,

b)  krajowym programie zwalczania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, wprowadzonym na podstawie art. 57a ust. 3

- podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo karze grzywny.

Wynikająca z ustawy o odpadach j.t. Dz.U. nr 39 poz.251 z 2007 r.

Art. 69a. 1. Kto poddaje odzyskowi lub unieszkodliwianiu niesegregowane odpady komunalne, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych lub komunalne osady ściekowe poza obszarem województw, o których mowa w art. 9 ust. 3 i 4 podlega karze grzywny.

2. Tej samej karze podlega ten, kto unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne poza obszarem województw, o których mowa w ust. 1.

Art. 70. Kto:

1)   będąc zobowiązanym do odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, pozbywa się ich lub przekazuje podmiotom, które nie uzyskały wymaganych zezwoleń, lub

2)   wbrew zakazom dotyczącym składowania odpadów lub niezgodnie z wymaganiami określonymi w zatwierdzonej instrukcji eksploatacji składowiska odpadów składuje odpady, lub

3)   w miejscach na ten cel nieprzeznaczonych magazynuje lub składuje odpady, lub

4)   w celu spełniania kryteriów dopuszczenia odpadów do składowania na składowiskach odpadów, rozcieńcza lub sporządza mieszaniny odpadów ze sobą lub innymi substancjami lub przedmiotami, lub

5)   powodując wzrost zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzi lub środowiska, miesza odpady niebezpieczne różnych rodzajów lub odpady niebezpieczne z odpadami innymi niż niebezpieczne lub dopuszcza do mieszania tych odpadów, lub

6)   bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie zbierania, transportu, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 71. Kto wbrew zakazowi termicznie przekształca odpady poza spalarniami odpadów lub współspalarniami odpadów

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 72. Kto PCB (polichlorowane difenyle, polichlorowane trifenyle, monometylotetrachlorodifenylometan, monometylodichlorodifenylometan, monometylodibromodifenylometan oraz mieszaniny zawierające jakąkolwiek z tych substancji w ilości powyżej 0,005 % wagowo łącznie):

1)   poddaje odzyskowi lub

2)   spala na statkach, lub

3)   miesza z olejami odpadowymi w czasie zbierania lub magazynowania,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 73. Kto miesza oleje odpadowe z innymi odpadami niebezpiecznymi w czasie ich zbierania lub magazynowania, jeżeli poziom zanieczyszczeń w olejach odpadowych przekracza dopuszczalne wartości,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 74. Kto, prowadząc działalność gospodarczą, w wyniku której powstają odpady w postaci baterii lub akumulatorów, zbiera te odpady w sposób nieselektywny lub unieszkodliwia je łącznie z innymi rodzajami odpadów,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 75. Kto stosuje nieustabilizowane lub nieprzygotowane odpowiednio do celu i sposobu ich stosowania komunalne osady ściekowe lub wbrew obowiązkowi nie przeprowadza badań komunalnych osadów ściekowych lub gruntów, na których mają być stosowane,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 75a. Kto, prowadząc punkt zbierania odpadów metali, przyjmuje odpady metali inne niż metalowe odpady opakowaniowe po produktach żywnościowych, bez potwierdzenia tożsamości osoby przekazującej te odpady lub bez wypełnienia formularza przyjęcia odpadów metali,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 76. Kto:

1)   wytwarza odpady bez wymaganej decyzji zatwierdzającej program gospodarki odpadami niebezpiecznymi lub z naruszeniem jej warunków lub

2)   wytwarza odpady bez wymaganego złożenia informacji o wytworzonych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami lub prowadzi gospodarkę odpadami niezgodnie ze złożoną informacją, lub

3)   wytwarza odpady pomimo wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 24 ust. 5, albo rozpoczyna działalność powodującą powstawanie odpadów przed upływem terminu do wniesienia sprzeciwu, lub

4)   nie posiadając zatwierdzonej instrukcji eksploatacji składowiska odpadów, eksploatuje składowisko odpadów, lub

5)   bez wymaganej zgody organu zamyka składowisko lub jego wydzieloną część, lub

6)   będąc obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów lub przekazywania wymaganych informacji lub zbiorczego zestawienia danych, nie wykonuje tego obowiązku albo wykonuje go nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym,

podlega karze grzywny.

Art. 76a. Kto, będąc wytwórcą odpadów powstałych w wyniku poważnej awarii lub poważnej awarii przemysłowej, nie składa informacji o wytworzonych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami lub składa niekompletną informację

podlega karze grzywny.

Art. 77. Kto, zarządzając spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów:

1)   przyjmując odpady do ich termicznego przekształcenia, nie ustala masy odpadów lub nie sprawdza zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadu lub

2)   przyjmując odpady niebezpieczne do ich termicznego przekształcenia, nie zapoznaje się z opisem odpadów lub nie pobiera lub nie przechowuje próbek tych odpadów

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 77a. Kto unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne w inny sposób niż spalanie w spalarni odpadów

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 78. Kto, zarządzając składowiskiem odpadów, nie dopełnia ciążących na nim obowiązków w zakresie:

1)   ustalenia ilości odpadów przed przyjęciem odpadów na składowisko lub

2)   sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadu, lub

3)   utrzymywania i eksploatacji składowiska odpadów w sposób zapewniający właściwe funkcjonowanie urządzeń technicznych stanowiących wyposażenie składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań sanitarnych, bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także zasad ochrony środowiska, zgodnie z zatwierdzoną instrukcją eksploatacji składowiska odpadów, lub

4)   odmowy przyjęcia na składowisko odpadów o składzie niezgodnym z dokumentami wymaganymi przy obrocie odpadami lub zezwoleniem, lub

5)   monitorowania składowiska odpadów w trakcie jego eksploatacji i po jej zakończeniu lub prowadzi monitorowanie niezgodnie z wymaganiami, lub

6)   przesyłania uzyskanych wyników monitorowania składowiska odpadów wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, lub

7)   powiadamiania wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o stwierdzonych zmianach obserwowanych parametrów wskazujących na możliwość wystąpienia zagrożeń dla środowiska, lub

8)   przechowywania zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku lub unieszkodliwiania tych odpadów oraz przekazania ich następnemu właścicielowi lub zarządcy nieruchomości,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Odpad:

• wszystkie przedmioty oraz substancje stałe, a także nie będące ściekami substancje ciekłe, powstałe w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej lub bytowania człowieka i nieprzydatne w miejscu lub czasie, w którym powstały; za odpady uważa się również osady ściekowe" według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3.1 po zmianie).

• "każda substancja lub przedmiot, w kategoriach ustalonych w załączniku do Dyrektywy, których posiadacz się wyzbywa lub zamierza się pozbyć, lub też których pozbycie się jest wymagane" - Dyrektywa Rady 75/442/EWG z 15 lipca 1975 roku .

• materiały nie stanowiące głównego produktu, których podstawowym źródłem jest przemysł produkcyjny. Odpady powstają w przemyśle jako produkty uboczne procesów wytwarzania, jak i w formie odpadów poużytkowych wyprodukowanych dóbr" - ustalenia WHO .

Odpady niebezpieczne są to odpady, które ze względu na swoje pochodzenie, skład chemiczny, biologiczny i okoliczności, stanowią zagrożenie dla życia, lub zdrowia ludzi albo dla środowiska" według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3.2.)

ęMuszą posiadać odpowiedni skład i charakteryzować się jedną lub więcej właściwościami przedstawionymi poniżej:

• H1 wybuchowe (pod wpływem płomienia, wstrząsu, tarcia}

• H2 utleniające (połączone z innymi substancjami powodują silną reakcję egzotermiczną)

• H3-A wysoce łatwopalne

• temperatura zapłonu poniżej 21° C (substancje i preparaty w stanie ciekłym),

• zapłon w temperaturze otoczenia (przy kontakcie z powietrzem),

• zapłon po krótkim kontakcie ze źródłem ognia (substancje i preparaty w stanie stałym), itd." - Dyrektywa Rady 91/689/EWG

Odpady komunalne "rozumie się przez to stałe i ciekłe odpady powstające w gospodarstwach domowych, w obiektach użyteczności publicznej i obsługi ludności, a także w pomieszczeniach używanych na cele biurowe lub socjalne przez wytwarzającego odpady, w tym nieczystości gromadzone w zbiornikach bezodpływowych, porzucone wraki pojazdów mechanicznych oraz odpady uliczne, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych," według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3.3.)

Najważniejsze wykroczenia przeciwko środowisku to:

1. nie przeprowadzanie wymaganych pomiarów zanieczyszczeń powietrza i promieniowania,

2. niestosowanie środków niezbędnych do zachowania równowagi przyrodniczej przy przygotowywaniu i wykonywaniu robót ziemnych zmieniające stosunki wodne albo naruszenie ustalonych przez IOŚ lub WIOŚ warunków prowadzenia robót na terenach o szczególnych wartościach społeczno-gospodarczych,

3. nieprzestrzeganie zarządzeń nadzwyczajnych mających na celu ochronę powietrza, naruszenie wprowadzonych zakazów lub nakazów mających na celu ochronę walorów wypoczynkowych i krajobrazowych terenu, naruszenie zasad postępowania w parku wiejskim, naruszenie zakazu pogarszania warunków korzystania ze środowiska,

4. niszczenie roślinności służącej wiązaniu gleby albo roślin lub zwierząt przyczyniających się do oczyszczania środowiska, stosowania środków chemicznych, wykonywanie robót ziemnych lub korzystanie ze sprzętu mechanicznego albo urządzeń technicznych w sposób powodujący uszkodzenie drzew,

5. nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska przed odpadami,

6. nieprzestrzeganie obowiązków związanych z zapewnieniem ochrony środowiska przed promieniowaniem,

7. nieuwzględnienie wymagań ochrony środowiska w projektowanych, konstruowanych lub wytwarzanych maszynach i innych urządzeniach technicznych bez poddania ich obowiązkowej ocenie co do zgodności z wymogami ochrony środowiska,

8. nie wyposażanie maszyny lub innego urządzenia w zabezpieczenia chroniące środowisko lub nie przeprowadzanie wymaganych okresowych kontroli.

Jeśli chodzi o ochronę przyrody wykroczeniami są:

1. umyślne naruszenie zakazów mających na celu ochronę tworów przyrody,

2. nabywanie, przyjmowanie, pomaganie w ich zbyciu lub ukryciu przedmiotów pochodzących z wykroczenia (np. chronionych roślin lub zwierząt).

W gospodarce wodnej za wykroczenia uznano m.in.:

korzystanie z wody lub wykonywanie urządzeń wodnych bez wymaganego pozwolenia wodno-prawnego, korzystanie z wody z przekroczeniem warunków określonych w pozwoleniu wodno-prawnym.

W budownictwie przyjęto, że wykroczenia popełnia ten. kto przy projektowaniu, wykonywaniu robót budowlanych nie spełnia obowiązków ochrony środowiska w budownictwie

W łowiectwie wykroczeniem jest m.in. podbieranie jaj i niszczenie gniazd ptaków łownych, przetrzymywanie zwierzyny bez odpowiedniego zezwolenia, hodowanie lub utrzymywanie bez zezwolenia chartów bądź ich mieszańców.

W dziedzinie rybactwa śródlądowego wykroczeniem jest bezprawny połów ryb bądź amatorski połów ryb bez właściwych dokumentów i zezwoleń oraz połów ryb niewymiarowych w czasie ochronnym zakazanymi narzędziami elektrycznymi, środkami wybuchowymi. Według Kodeksu Wykroczeń przewiduje się również odpowiedzialność za naruszanie przepisów o szeroko pojętej ochronie środowiska obejmujące np. takie wykroczenia jak: usuwanie, niszczenie lub uszkadzanie drzew lub krzewów przydrożnych, niszczenie lub uszkadzanie w miejscach publicznych roślinności, niezachowanie przepisów przeciwpożarowych w lasach, zbieranie owoców leśnych lub grzybów sposobem niedozwolonym itp.

Temat: Przestępstwa w rolnictwie.

Instytucje związane z rolnictwem:

• Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Regionalnego

• ARR ( Agencja Rynku Rolnego )

• ARiMR ( Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa )

• ANR ( Agencja Nieruchomości Rolnej )

• Główny Inspektor Weterynarii

• Wojewódzka Inspekcja Sanitarna i Przetwórstwa Artykułów Rolnych

Agencja Rynku Rolnego - swoją działalnością obejmuje ponad 20 grup towarowych i realizuje w ramach niej blisko 60 mechanizmów wspólnej polityki rolnej m. in.:

• interwencyjny zakup i sprzedaż produktów rolnych i ich przetworów

• dopłaty do prywatnego przechowywania produktów

• administrowanie regulacjami handlowymi i w tym wydawanie pozwoleń na przywóz i wywóz oraz wypłacanie refundacji

• administrowanie zyskami wybranych produktów ( mleka, skrobi ziemniaczanej i tytoniu )

• wsparcie popytu wewnętrznego poprzez stosowanie dopłat w tym dopłat do przetwórstwa , spożycia oraz sprzedaży po obniżonych cenach produktów organizacjom o charakterze niedochodowym

Rynki Rolne: ( obszary zainteresowania ARR )

• mleko i przetwory mleczne

• zboża

• nasiona

• mięso

• sektor jaj i drobiu

• cukier

• tytoń

• skrobia

• owoce

• warzywa

• produkty pszczelarskie ( wsparcie rynku )

• len i konopie

• wino

Temat: Przekształcenia własnościowe.

Prywatyzacja, - proces przekazywania majątku państwowego podmiotom prywatnym, przekształcania gospodarki państwowej w gospodarkę prywatną, ograniczania roli państwa w gospodarce. Proces prowadzący do zmiany kontroli nad gospodarką i zmiany własności społecznej w prywatną.

Metody prywatyzacji

• udostępnienie osobom trzecim akcji/udziałów w spółkach z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa, powstałych z przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego,

• udostępniania osobom trzecim mienia przedsiębiorstwa,

• sprzedaży przedsiębiorstwa .

Formy prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych:

• Prywatyzacja

• bezpośrednia

• pośrednia

• Komercjalizacja

• Likwidacja

• Uwłaszczenie, denacjonalizacja, reprywatyzacja,

Rodzaje prywatyzacji

Prywatyzacja kapitałowa - sposób ten dotyczy głównie dużych przedsiębiorstw działalności nierolniczej. Mogą brać w niej udział pracownicy, menedżerowie, krajowi i zagraniczni inwestorzy oraz wszyscy kupujący akcje oferowane do publicznej sprzedaży.

Prywatyzacja bezpośrednia - to sprzedaż przedsiębiorstwa, wniesienie go do powstającej spółki lub oddanie do odpłatnego korzystania (leasing, dzierżawa). Metoda ta stosowana jest w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw o złej kondycji.

Powszechne uwłaszczenie - własność otrzymali wszyscy obywatele (Program Powszechnej Prywatyzacji - świadectwa udziałowe).

Cel prywatyzacji

• wzrost efektywności gospodarki,

• trwałe oddzielanie gospodarki (po 45 latach centralnego sterowania procesami gospodarczymi) od aparatu państwowego,

• stworzenie struktury własności, w której proporcje udziału sektorów państwowego i prywatnego były by podobne do państw kapitalistycznych, wysokorozwiniętych,

• zrównanie statusu przedsiębiorców prywatnych i państwowych,

• zachowanie miejsc pracy w upadających przedsiębiorstwach państwowych,

• wparcie finansowe oraz poprawa sytuacji gospodarczej i finansowej samorządów lokalnych ( komunizacja),

• oddzielenie przedsiębiorców od wpływu polityków.

Mała prywatyzacja: dotyczy głównie stosunkowo niewielkich obiektów usługowych i handlowych, będących zazwyczaj w gestii władz lokalnych (sklepy, punkty gastronomiczne, maszyny, urządzenia, budynki, małe przedsiębiorstwa)

Prywatyzacja kapitałowa: polega najczęściej na przekształceniu przedsiębiorstwa w jednoosobową spółkę skarbu państwa, a następnie na emisji i sprzedaży akcji (udziałów) tej spółki osobom fizycznym lub prawnym, w tym również jej pracownikom. Odbywa się to głownie w drodze zapraszania do rokowań tzw. inwestorów strategicznych (zwłaszcza zagranicznych) oraz oferty publicznej. Przekształcenie ma charakter pełnej transformacji. Spółka wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki przekształconego przedsiębiorstwa państwowego, nie tylko cywilnoprawne, ale także wynikające z decyzji administracyjnych. Jest to metoda stosowana przede wszystkim w odniesieniu do przedsiębiorstw stosunkowo dużych, będących w dobrej kondycji finansowej. Jest ona powolna i kosztowna, z uwagi m.in. na konieczność starannej wyceny majątku przedsiębiorstw oraz ze względu na nakłady związane z emisją i sprzedażą udziałów.

Prywatyzacja likwidacyjna: główna metoda prywatyzacji polskich przedsiębiorstw państwowych. Polega ona na likwidacji przedsiębiorstwa w celu sprzedaży całości lub wyodrębnienia części jego mienia, wniesienia tego mienia do spółki lub przekazania go do odpłatnego korzystania osobom fizycznym lub prawnym

Prywatyzacja założycielska: jest najmniej znaną metoda prywatyzacji, której istotą jest powstawanie i rozwój całkowicie nowych przedsiębiorstw prywatnych.

Polega na przekształceniu przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę skarbu państwa (SA lub z o.o.) Może być etapem pośrednim przed prywatyzacją kapitałową.

Cele:

• zmiany prawne - funkcje dotychczasowych organów założycielskich (wojewodowie, ministrowie) przechodziły na skarb państwa (MSP)

• ekonomiczne - pobudzenie do prorynkowej restrukturyzacji; odchodzenie od branżowego modelu gospodarki państwowej

• organizacyjne - usprawnienie systemu zarządzania i kontroli w tych jednostkach

Prywatyzacja bezpośrednia -uwagi ogólne

Proces prywatyzacji bezpośredniej jest zdecentralizowany - decydującą rolę odgrywają tu organy założycielskie przedsiębiorstwa, czyli wojewodowie. MSP kontroluje proces poprzez wydawanie zgody na rozpoczęcie określonego projektu prywatyzacyjnego. Do zadań wojewodów ws. prywatyzacji bezpośredniej należą: przygotowanie przedsiębiorstwa państwowego do prywatyzacji, wyłanianie inwestorów, ustalanie warunków transakcji (umowy), a po uzyskaniu zgody MSP na prywatyzację danego pp., sfinalizowanie procesu prywatyzacji i podpisanie w imieniu SP odpowiednich umów z inwestorem.

Bariery prywatyzacji bezpośredniej:

• wewnętrzne : uzyskanie akceptacji jego organów i związków zawodowych dla planowanej prywatyzacji;

• branżowe i regionalne (nieatrakcyjne branże lub regiony kraju) utrudniające pozyskanie inwestorów;

• prawne polegające na niedostosowaniu przepisów do zmieniających się warunków gospodarczych i zbytnie sformalizowanie niektórych regulacji prawnych dotyczących prywatyzacji, podatków itp.;

• trudności w uregulowaniu stanu prawnego nieruchomości przedsiębiorstw państwowych;

• brak wystarczających środków finansowych na prywatyzację bezpośrednią (promocję sprzedaży przedsiębiorstw, dofinansowanie analiz i wycen).

Odpowiedzialność karna związana z prywatyzacją:

Wynikająca z ksh.

• Działanie na szkodę spółki:

Art. 585. § 1. Kto, biorąc udział w tworzeniu spółki handlowej lub będąc członkiem jej zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej albo likwidatorem, działa na jej szkodę - podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 i grzywnie.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto osobę wymienioną w § 1 nakłania do działania na szkodę spółki lub udziela jej pomocy do popełnienia tego przestępstwa.

• Fałszowanie informacji o spółce:

Art. 587. § 1.  Kto przy wykonywaniu obowiązków wymienionych w tytule III i IV ogłasza dane nieprawdziwe albo przedstawia je organom spółki, władzom państwowym lub osobie powołanej do rewizji - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

• Nabycie własnych udziałów lub akcji:

Art. 588. Kto, będąc członkiem zarządu albo likwidatorem, dopuszcza do nabycia przez spółkę handlową własnych udziałów lub akcji albo do brania ich w zastaw - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 6 miesięcy.

• Nadużycie zaufania:

Art. 296. § 1. Kto, będąc obowiązany na podstawie przepisu ustawy, decyzji właściwego organu lub umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, wyrządza jej znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 3. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 2 wyrządza szkodę majątkową w wielkich rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 4. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 3 działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 5. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie naprawił w całości wyrządzoną szkodę.

Wynikająca z kodeksu karnego:

• Oszustwa:

Art. 286. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Działanie na szkodę wierzycieli:

Art. 301. § 1. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli udaremnia lub ogranicza zaspokojenie ich należności przez to, że tworzy w oparciu o przepisy prawa nową jednostkę gospodarczą i przenosi na nią składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności.

§ 3. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli w sposób lekkomyślny doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

• Działanie na szkodę przedsiębiorcy:

Art. 303. § 1. Kto wyrządza szkodę majątkową osobie fizycznej, prawnej albo jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nieprowadzenie dokumentacji działalności gospodarczej albo prowadzenie jej w sposób nierzetelny lub niezgodny z prawdą, w szczególności niszcząc, usuwając, ukrywając, przerabiając lub podrabiając dokumenty dotyczące tej działalności, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 wyrządza znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego w § 1 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Udaremnianie lub utrudnianie przetargu publicznego:

Art. 305. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udaremnia lub utrudnia przetarg publiczny albo wchodzi w porozumienie z inną osobą działając na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg jest dokonywany, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto w związku z publicznym przetargiem rozpowszechnia informacje lub przemilcza istotne okoliczności mające znaczenie dla zawarcia umowy będącej przedmiotem przetargu albo wchodzi w porozumienie z inną osobą, działając na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg jest dokonywany.

§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Symptomy przestępczości związanej z przekształceniami własnościowymi:

• Zaniżanie, zawyżanie wartości prywatyzowanego przedsiębiorstwa,

• Stosowanie niedozwolonych metod wyceny przedsiębiorstwa,

• Niezgodne z prawem nabywanie akcji lub udziałów własnej spółki,

• pomijanie w wycenie niektórych składników majątkowych

• Istnienie rozbieżności w ocenie wartości składników majątkowych

• Nabycie mienia przez inwestora, który nie uczestniczył w postępowaniu przetargowym,

• Zawarcie umowy na składniki majątkowe o większych rozmiarach niż wymienione w ofercie przetargowej,

• Przekroczenie progów procentowych sprzedawanych akcji lub udziałów,

• Nieprzekazanie ustawowo zagwarantowanych akcji, udziałów pracownikom, rolnikom i rybakom,

• Podejmowanie decyzji prywatyzacyjnych bez dostatecznego określenia celu prywatyzacji,

• Przyjęcie nieprawidłowych założeń wyceny wartości,

• Postanowienia umów prywatyzacyjnych nie zostały zrealizowane lub zostały zrealizowane niewłaściwie,

• Niedoprecyzowanie zapisów umów, dzięki czemu Kupujący wykorzystali środki z podwyższenia kapitałów przeznaczone na realizację zobowiązań umownych, na inwestycje w inne spółki, zasilając je kapitałowo a nie Spółki prywatyzowane przez Skarb Państwa,

• Naruszenie zasad uczciwej konkurencji podczas rokowań w sprawie zbycia akcji,

• nieuzasadnione upoufnienie całej treści umowy prywatyzacyjnej,

• Zawieranie niekorzystnych umów w zakresie wpływu na decyzje prywatyzowanych jednostek (procent akcji, udziałów) i podziały dywidendy,

• zatrudnienia doradcy prywatyzacyjnego w niekonkurencyjnym trybie -huty stali-PHS SA

• poświadczenia nieprawdy przez Prezydenta Miasta (huty stali-PHS SA ),

• nie zasięgnięcie wymaganej prawem opinii dyrektora izby skarbowej przez wojewodę,

• Przedłużająca się procedura,

• Bezzasadne unieważnianie procedury przetargowej,

• Nieuwzględnianie opinii wyspecjalizowanych doradców finansowych,

• Złożenie, przyjęcie niespełnających wymogów rozporządzenia analiz przedprywatyzacyjnych,

• zawarcie umów bez uzyskania porozumienia w sprawach bezpieczeństwa, ochrony środowiska, zabytków,

• Brak gwarancji realizacji zobowiązań finansowych,

• Podjęcie negocjacji tylko z jednym z oferentów,

• Brak określenia celu prywatyzacji

• Brak określenia zasad zbywania akcji,

• Sporządzanie nierzetelnych odpisów aktualizujących należności główne przedsiębiorstwa,

• Wybór niekorzystnego czasu dla dokonania oceny wyników finansowych przedsiębiorstwa, w celu wykazania jego małej wartości,

• nie podjęcie przez podmiot prywatyzujący skutecznych działań w celu wyegzekwowania przed prywatyzacja przedsiębiorstwa uzyskanych przez nie dotacji budżetowych,

• Bezzasadne rozwiązywanie umów na zarządzanie (przy dobrych wynikach zarządzającego),

• Wprowadzanie zarządu komisarycznego mimo zaistnienia przesłanek ustawowych (prowadzenie działalności ze stratą) do złożenia wniosku o upadłość,

• Wybór mniej korzystnej oferty (Elektrociepłownia Białystok SA -26 mln strat)

• Zaniżenie wartości aportu wnoszonych przez przedsiębiorstwa prywatyzowane (ZAP i ZAK) do spółek zależnych - niekorzystne dla tych zakładów i zysków z ich prywatyzacji,

Temat: Prawo zamówień publicznych.

Zamówienie publiczne - jest to umowa odpłatna zawierana między zamawiającym a wykonawcą, której przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane opłacone w części lub w całości ze środków publicznych.

Przedmiot zamówień publicznych:

• dostawa - nabywanie rzeczy, praw oraz innych dóbr w szczególności na podstawie umowy sprzedaży, dostawy, najmu, dzierżawy oraz leasingu

• roboty budowlane - wykonanie albo zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych w sposób uregulowany w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

• usługa - wszelkie świadczenia, których przedmiotem nie są roboty budowlane lub dostawy

Publikacja ogłoszeń zamówień publicznych: ( odbywa się w )

• Biuletynie Zamówień Publicznych - udostępniany na stronach portalu internetowego Urzędu Zamówień Publicznych

• Dzienniku Urzędowy Unii Europejskiej - jeżeli zamówienia są przekazywane Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich

Ogłoszenia dotyczące zamówień przekazuje się do UOPWE, jeżeli wartość zamówień:

1) udzielanych przez zamawiających z sektora finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, z wyjątkami jest równa lub przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty:

a) 133.000 euro - dla dostaw lub usług

b) 5.150.000 euro - dla robót budowlanych

2) udzielanych przez zamawiających innych niż określeni w pkt 1, z wyjątkiem zamówień sektorowych oraz konkursów jest równa lub przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty:

a) 206.000 euro - dla dostaw lub usług

b) 5.150.000 euro - dla robót budowlanych

Tryby udzielania zamówienia publicznego:

• Przetarg nieograniczony

• Przetarg ograniczony

• Negocjacja z ogłoszeniem

• Dialog konkurencyjny

• Negocjacja bez ogłoszenia

• Zamówienie z wolnej ręki

• Zapytanie o cenę

• Licytacja elektroniczna

Przetarg nieograniczony - to tryb udzielenia zamówienia, w którym w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą składać wszyscy zainteresowani wykonawcy. Zamawiający wszczyna postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego, zamieszczając ogłoszenie o zamówieniu w miejscu publicznie dostępnym w swojej siedzibie oraz na stronie internetowej.

Terminy składania ofert przy przetargu nieograniczonym:

• Jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r. , zamawiający wyznacza termin składania ofert, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia oferty, z tym że w przypadku dostaw lub usług termin ten nie może być krótszy niż 7 dni od dnia zamieszczenia ogłoszenia o zamówieniu w Biuletynie Zamówień Publicznych, a w przypadku robót budowlanych nie krótszy niż 20 dni.

• Jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r. , termin składania ofert nie może być krótszy niż:

1) 40 dni - od dnia przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, drogą elektroniczną zgodnie z formą i procedurami wskazanymi na stronie internetowej określonej w dyrektywie;

2) 47 dni - od dnia przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w sposób inny niż określony w pkt 1.

Przetarg ograniczony - to tryb udzielenia zamówienia, w którym, w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu, wykonawcy składają wnioski o dopuszczenie do udziału w przetargu, a oferty mogą składać wykonawcy zaproszeni do składania ofert.

Terminy składania wniosków przy przetargu ograniczonym:

• Jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r., zamawiający w ogłoszeniu o zamówieniu wyznacza termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia wymaganych dokumentów, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 7 dni od dnia zamieszczenia ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych.

• Jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r., termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w przetargu ograniczonym nie może być krótszy niż:1) 30 dni - od dnia przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, drogą elektroniczną zgodnie z formą i procedurami wskazanymi na stronie internetowej określonej w dyrektywie;2) 37 dni - od dnia przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w inny sposób niż określony w pkt 1.

Terminy składania ofert przy przetargu ograniczonym:

• Jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r., zamawiający wyznacza termin składania ofert, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia oferty, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 7 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert dla dostaw lub usług i nie krótszy niż 14 dni dla robót budowlanych.

• Jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r., termin składania ofert nie może być krótszy niż 40 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert.

Negocjacje z ogłoszeniem - to tryb udzielenia zamówienia, w którym, po publicznym ogłoszeniu o zamówieniu, zamawiający zaprasza wykonawców dopuszczonych do udziału w postępowaniu do składania ofert wstępnych niezawierających ceny, prowadzi z nimi negocjacje, a następnie zaprasza ich do składania ofert.

Warunki zastosowania trybu negocjacji z ogłoszeniem (minimum jedno kryterium):

• w postępowaniu prowadzonym uprzednio w trybie przetargu nieograniczonego, przetargu ograniczonego albo dialogu konkurencyjnego wszystkie oferty zostały odrzucone, a pierwotne warunki zamówienia nie zostały w istotny sposób zmienione

• w wyjątkowych sytuacjach, gdy charakter dostaw, usług lub robót budowlanych lub związane z nimi ryzyko uniemożliwia wcześniejsze dokonanie ich wyceny

• nie można z góry określić szczegółowych cech zamawianych usług w taki sposób, aby umożliwić wybór najkorzystniejszej oferty w trybie przetargu nieograniczonego lub przetargu ograniczonego

• przedmiotem zamówienia są roboty budowlane prowadzone wyłącznie w celach badawczych, doświadczalnych lub rozwojowych, a nie w celu zapewnienia zysku lub pokrycia poniesionych kosztów badań lub rozwoju

• wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r.

Terminy składania ofert przy negocjacjach z ogłoszeniem:

Zamawiający wyznacza termin składania ofert wstępnych, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia oferty wstępnej, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 10 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert wstępnych. Zamawiający wyznacza termin składania ofert, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia oferty, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 10 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert.

Dialog konkurencyjny - to tryb udzielenia zamówienia, w którym po publicznym ogłoszeniu o zamówieniu zamawiający prowadzi z wybranymi przez siebie wykonawcami dialog, a następnie zaprasza ich do składania ofert.

Warunki zastosowania dialogu konkurencyjnego (łącznie dwa kryteria):

1) nie jest możliwe udzielenie zamówienia w trybie przetargu nieograniczonego lub przetargu ograniczonego, ponieważ ze względu na szczególnie złożony charakter zamówienia nie można opisać przedmiotu zamówienia lub obiektywnie określić uwarunkowań prawnych lub finansowych wykonania zamówienia

2) cena nie jest jedynym kryterium wyboru najkorzystniejszej oferty.

Terminy składania ofert przy dialogu konkurencyjnym:

Zamawiający wyznacza termin składania ofert, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia oferty, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 10 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert.

Negocjacje bez ogłoszenia - to tryb udzielenia zamówienia, w którym zamawiający negocjuje warunki umowy w sprawie zamówienia publicznego z wybranymi przez siebie wykonawcami, a następnie zaprasza ich do składania ofert. Warunki zastosowania trybu negocjacji bez ogłoszeniem (minimum jedno kryterium) :

1) w postępowaniu prowadzonym uprzednio w trybie przetargu nieograniczonego albo przetargu ograniczonego nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, nie zostały złożone żadne oferty lub wszystkie oferty zostały odrzucone

2) został przeprowadzony konkurs, w którym nagrodą było zaproszenie do negocjacji bez ogłoszenia co najmniej dwóch autorów wybranych prac konkursowych;

3) przedmiotem zamówienia są rzeczy wytwarzane wyłącznie w celach badawczych, doświadczalnych lub rozwojowych, a nie w celu zapewnienia zysku lub pokrycia poniesionych kosztów badań lub rozwoju;4) ze względu na pilną potrzebę udzielenia zamówienia niewynikającą z przyczyn leżących po stronie zamawiającego, której wcześniej nie można było przewidzieć, nie można zachować terminów określonych dla przetargu nieograniczonego, przetargu ograniczonego lub negocjacji z ogłoszeniem.

Zamówienie z wolnej ręki - to tryb udzielenia zamówienia, w którym zamawiający udziela zamówienia po negocjacjach tylko z jednym wykonawcą.

Warunki zastosowania trybu zamówienia z wolnej ręki (minimum jedno kryterium):

1) przedmiot zamówienia może być świadczone tylko przez jednego wykonawcę

2) przeprowadzono konkurs, w którym nagrodą było zaproszenie do negocjacji w trybie zamówienia z wolnej ręki autora wybranej pracy konkursowej

3) ze względu na wyjątkową sytuację, niewynikającą z przyczyn zamawiającego i nie możliwą do przewidzenia, w której nie można zachować terminów określonych dla innych trybów

4) w prowadzonych kolejno postępowaniach (co najmniej jedno to tryb nieograniczony albo ograniczony) nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, nie zostały złożone żadne oferty lub wszystkie oferty zostały odrzucone

5) w przypadku udzielania dotychczasowemu wykonawcy usług lub robót budowlanych zamówień dodatkowych, nieobjętych zamówieniem podstawowym i nieprzekraczających łącznie 50% wartości realizowanego zamówienia

6) w przypadku udzielenia, w okresie 3 lat od udzielenia zamówienia podstawowego, dotychczasowemu wykonawcy usług lub robót budowlanych zamówień uzupełniających, stanowiących nie więcej niż 50 % wartości zamówienia podstawowego

7) w przypadku udzielania, w okresie 3 lat od udzielenia zamówienia podstawowego, dotychczasowemu wykonawcy dostaw, zamówień uzupełniających, stanowiących nie więcej niż 20 % wartości zamówienia podstawowego

8) możliwe jest udzielenie zamówienia na dostawy na szczególnie korzystnych warunkach w związku z likwidacją działalności innego podmiotu, postępowaniem egzekucyjnym albo upadłościowym

9) zamówienie na dostawy jest dokonywane na giełdzie towarowej

10) zamówienie jest udzielane przez placówkę zagraniczną a wartość zamówienia jest mniejsza niż określone w Rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r.

Zapytanie o cenę - to tryb udzielenia zamówienia, w którym zamawiający kieruje pytanie o cenę do wybranych przez siebie wykonawców i zaprasza ich do składania ofert.

Warunki zastosowania trybu zapytanie o cenę:

Zamawiający może udzielić zamówienia w trybie zapytania o cenę, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi powszechnie dostępne o ustalonych standardach jakościowych, a wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r.

Licytacja elektroniczna - to tryb udzielenia zamówienia, w którym za pomocą formularza umieszczonego na stronie internetowej, umożliwiającego wprowadzenie niezbędnych danych w trybie bezpośredniego połączenia z tą stroną, wykonawcy składają kolejne korzystniejsze oferty (postąpienia), podlegające automatycznej klasyfikacji.

Warunki zastosowania trybu licytacji elektronicznej:

Zamawiający może udzielić zamówienia w trybie licytacji elektronicznej, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi powszechnie dostępne o ustalonych standardach jakościowych, a wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r.

Terminy składania wniosków oraz otwarcia licytacji elektronicznej:

Zamawiający wyznacza termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w licytacji elektronicznej nie krótszy niż 7 dni od dnia ogłoszenia.

Zamawiający otwiera licytację elektroniczną w terminie określonym w ogłoszeniu o zamówieniu, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 5 dni od dnia przekazania wykonawcom zaproszenia do składania ofert.

Środki ochrony prawnej:

• Protest

• Odwołanie

• Skarga do sądu

Protest: wnoszony jest wobec treści ogłoszenia o zamówieniu, czynności podjętych przez zamawiającego w toku postępowania oraz w przypadku zaniechania przez zamawiającego czynności, do której jest obowiązany na podstawie ustawy

Wnosi się w terminie 7 dni od dnia, w którym powzięto lub można było powziąć wiadomość o okolicznościach stanowiących podstawę jego wniesienia.

Protest dotyczący treści ogłoszenia oraz specyfikacji istotnych warunków zamówienia prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego wnosi się w terminie 14 dni od dnia publikacji ogłoszenia w DUUE lub zamieszczenia specyfikacji istotnych warunków zamówienia na stronie internetowej - jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r.

Przy postępowaniach w trybie innym niż przetarg nieograniczony, protest dotyczący postanowień specyfikacji istotnych warunków zamówienia wnosi się nie później niż 3 dni przed upływem terminu składania ofert - jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w RPRM z dnia 19 grudnia 2007 r. oraz nie później niż 6 dni - jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza w/w kwoty.

Rozstrzygany jest w ciągu 10 dni od upływu ostatniego z terminów na wniesienie protestu bądź w ciągu 10 dni od dnia jego wniesienia.

Odwołanie: przysługuje od rozstrzygnięcia protestu, jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty od których jest uzależniony obowiązek przekazywania UOPWE ogłoszeń o zamówieniach na dostawy lub usługi. Wnosi się do Prezesa Urzędu w terminie 5 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia protestu lub upływu terminu rozstrzygnięcia protestu, jednocześnie przekazując jego kopię zamawiającemu Wymaga uiszczenia wpisu, opłaconego najpóźniej w dniu wniesienia odwołania. Rozpoznaje Izba w składzie trzyosobowym w terminie 15 dni od dnia jego doręczenia Prezesowi Urzędu.

Skarga do sądu:

Przysługuje stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego na orzeczenie Izby

Wnosi się do sądu okręgowego właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania zamawiającego za pośrednictwem Prezesa Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia Izby

Prezes Urzędu przekazuje skargę wraz z aktami postępowania odwoławczego sądowi w terminie 7 dni od dnia jej otrzymania.

W terminie 21 dni od dnia wydania orzeczenia skargę może wnieść także Prezes Urzędu

Sąd rozpoznaje skargę w terminie 1 miesiąca od dnia jej wpływu

Odpowiedzialność:

Wynikająca z naruszenia przepisów ustawy o zamówieniach publicznych:

Art. 200.

1. Zamawiający, który:

1) udziela zamówienia:

a) z naruszeniem przepisów ustawy określających przesłanki stosowania poszczególnych trybów udzielenia zamówienia,

b) bez wymaganego ogłoszenia,

c) bez stosowania ustawy,

2) unieważnia postępowanie o udzielenie zamówienia z naruszeniem przepisów

ustawy określających przesłanki unieważnienia,

3) dokonuje czynności przewidzianych w ustawie bez wymaganej zgody Prezesa Urzędu lub narusza przepisy ustawy dotyczące obowiązku przekazania zawiadomienia Prezesowi Urzędu;

4) dokonuje zmian w zawartej umowie z naruszeniem przepisów ustawy

- podlega karze pieniężnej.

2. Karze pieniężnej podlega również zamawiający, który:

1) określa warunki udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia w sposób, który utrudnia uczciwą konkurencję,

2) opisuje przedmiot zamówienia w sposób, który utrudnia uczciwą konkurencję,

3) prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia z naruszeniem zasady jawności,

4) nie przestrzega terminów określonych w ustawie,

5) wyklucza wykonawcę z postępowania o udzielenie zamówienia z naruszeniem przepisów ustawy określających przesłanki wykluczenia,

6) odrzuca ofertę z naruszeniem przepisów ustawy określających przesłanki odrzucenia oferty,

7) dokonuje wyboru najkorzystniejszej oferty z naruszeniem przepisów ustawy

- jeżeli naruszenie to ma wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia.

Art. 201.

1. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w art. 200, ustala się w zależności od wartości zamówienia.

2. Jeżeli wartość zamówienia:

1) jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 - kara pieniężna wynosi 3 000 zł;

2) jest równa kwocie lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8, a jest mniejsza niż 10 000 000 euro dla dostaw lub usług oraz 20 000 000 euro dla robót budowlanych - kara pieniężna wynosi 30 000 zł;

3) jest równa lub przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10 000 000 euro dla dostaw lub usług oraz 20 000 000 euro dla robót budowlanych

- kara pieniężna wynosi 150 000 złotych.

Art. 202.

1. Karę pieniężną nakłada Prezes Urzędu w drodze decyzji administracyjnej.

2. Decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie można nadać klauzuli natychmiastowej wykonalności.

Art. 203.

1. Środki z kary pieniężnej stanowią dochód budżetu państwa.

2. Kary pieniężne podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym

w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.

Wynikająca z ustawy o dyscyplinie finansów publicznych:

• Odpowiedzialność ponoszą podmioty sektora finansów publicznych oraz podmioty, które otrzymały środki publiczne

• W przypadku ujawnienia naruszenia dyscypliny finansów publicznych Prezes Urzędu zawiadamia rzecznika dyscypliny finansów publicznych, który wszczyna postępowanie przed Komisją Orzekającą

• Karami są: upomnienie, nagana, kara pieniężna, zakaz pełnienia funkcji kierowniczych związanych z dysponowaniem środkami publicznymi na okres od 1 roku do 5 lat

Wynikająca z kodeksu karnego:

Art. 297.§ 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia,- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z elektronicznego instrumentu płatniczego.

§ 3. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wykorzystaniu wsparcia finansowego lub instrumentu płatniczego, określonych w § 1, zrezygnował z dotacji lub zamówienia publicznego albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego.

Art. 305.§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udaremnia lub utrudnia przetarg publiczny albo wchodzi w porozumienie z inną osobą działając na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg jest dokonywany,- podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.§ 2. Tej samej karze podlega, kto w związku z publicznym przetargiem rozpowszechnia informacje lub przemilcza istotne okoliczności mające znaczenie dla zawarcia umowy będącej przedmiotem przetargu albo wchodzi w porozumienie z inną osobą, działając na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg jest dokonywany.§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Na egzaminie mogą być z tego pytania:

Obowiązanymi do stosowania przepisów ustawy w zakresie udzielenia zamówień publicznych ( zgodnie z art. 3 ustawy ) są:

1) jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych;

2) inne, niż określone w pkt 1, państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej;

3) inne, niż określone w pkt 1, osoby prawne, utworzone w szczególnym celu zaspokajania potrzeb o charakterze powszechnym niemających charakteru przemysłowego ani handlowego, jeżeli podmioty, o których mowa w tym przepisie oraz w pkt 1 i 2, pojedynczo lub wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio przez inny podmiot:

a) finansują je w ponad 50 % lub

b) posiadają ponad połowę udziałów albo akcji, lub

c) sprawują nadzór nad organem zarządzającym, lub

d) mają prawo do powoływania ponad połowy składu organu nadzorczego

lub zarządzającego;

3a) związki podmiotów, o których mowa w pkt 1 i 2, lub podmiotów, o których mowa w pkt 3;

4) inne niż określone w pkt 1-3a podmioty, jeżeli zamówienie jest udzielane w celu wykonywania jednego z rodzajów działalności, o której mowa w art. 132, a działalność ta jest wykonywana na podstawie praw szczególnych lub wyłącznych albo jeżeli podmioty, o których mowa w pkt 1-3a, pojedynczo lub wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio przez inny podmiot wywierają na nie dominujący wpływ, w szczególności:

a) finansują je w ponad 50 % lub

b) posiadają ponad połowę udziałów albo akcji, lub

c) posiadają ponad połowę głosów wynikających z udziałów albo akcji,

lub

d) sprawują nadzór nad organem zarządzającym, lub

e) mają prawo do powoływania ponad połowy składu organu zarządzającego;

5) inne niż określone w pkt 1 i 2 podmioty, jeżeli łącznie zachodzą następujące okoliczności:

a) ponad 50 % wartości udzielanego przez nie zamówienia jest finansowane ze środków publicznych lub przez podmioty, o których mowa w pkt 1-3a,

b) wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8,

c) przedmiotem zamówienia są roboty budowlane obejmujące wykonanie czynności w zakresie inżynierii lądowej lub wodnej, budowy szpitali, obiektów sportowych, rekreacyjnych lub wypoczynkowych, budynków szkolnych, budynków szkół wyższych lub budynków wykorzystywanych przez administrację publiczną lub usługi związane z takimi robotami budowlanymi;

6) inne, niż określone w pkt 1 i 2, podmioty, jeżeli zamówienie jest finansowane z udziałem środków, których przyznanie jest uzależnione od zastosowania procedury udzielania zamówienia określonej w ustawie;

7) podmioty, którym podmioty określone w pkt 1-3a udzieliły koncesji na roboty budowlane, w zakresie, w jakim udzielają zamówienia w celu jej wykonania.

Wyłączenia. Ustawy nie stosuje się zgodnie z art. 4 do:

1) zamówień udzielanych na podstawie:

a) szczególnej procedury organizacji międzynarodowej odmiennej od określonej w ustawie,

b) umów międzynarodowych, których stroną jest RP, dotyczących stacjonowania wojsk, jeżeli umowy te przewidują inne niż ustawa procedury udzielania zamówień,

c) umowy międzynarodowej zawartej między RP a jednym lub wieloma państwami niebędącymi członkami UE, dotyczącej wdrożenia lub realizacji przedsięwzięcia przez strony tej umowy, jeżeli umowa ta przewiduje inne niż ustawa procedury udzielania zamówień;

2) zamówień NBP związanych z:

a) wykonywaniem zadań dotyczących realizacji polityki pieniężnej, a w szczególności zamówień na usługi finansowe związane z emisją, sprzedażą, kupnem i transferem papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych,

b) obrotem papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa,

c) obsługą zarządzania długiem krajowym i zadłużeniem zagranicznym,

d) emisją znaków pieniężnych i gospodarką tymi znakami,

e) gromadzeniem rezerw dewizowych i zarządzaniem tymi rezerwami,

f) gromadzeniem złota i metali szlachetnych,

g) prowadzeniem rachunków bankowych i przeprowadzaniem bankowych rozliczeń pieniężnych;

3) zamówień, których przedmiotem są:

a) usługi arbitrażowe lub pojednawcze,

b) usługi Narodowego Banku Polskiego,

c) (uchylona),

d) (uchylona),

e) usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych oraz świadczenie usług badawczych, z wyjątkiem usług w całości opłacanych przez zamawiającego, zamawianych w celu prowadzenia jego własnej działalności, których rezultaty stanowią wyłącznie jego własność,

f) dostawy i usługi, do których stosuje się art. 296 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

g) nabycie, przygotowanie, produkcja lub koprodukcja materiałów programowych przeznaczonych do emisji przez nadawców radiowych lub telewizyjnych,

h) zakup czasu antenowego,

i) nabycie własności nieruchomości oraz innych praw do nieruchomości, w szczególności dzierżawy i najmu,

j) usługi finansowe związane z emisją, sprzedażą, kupnem lub transferem papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych, w szczególności związane z transakcjami mającymi na celu uzyskanie dla zamawiającego środków pieniężnych lub kapitału;

4) umów z zakresu prawa pracy;

4a) (uchylony);

5) zamówień objętych tajemnicą państwową zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych albo jeżeli wymaga tego istotny interes bezpieczeństwa państwa, albo zamówień objętych tajemnicą służbową, jeżeli wymaga tego istotny interes publiczny lub istotny interes państwa;

6) zamówień na usługi udzielane innemu zamawiającemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1-3a, któremu przyznano, w drodze ustawy lub decyzji administracyjnej, wyłączne prawo do świadczenia tych usług;

7) przyznawania dotacji ze środków publicznych, jeżeli dotacje te są przyznawane na podstawie ustaw;

8) zamówień i konkursów, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 14 000 euro;

9) (uchylony);

10) zamówień udzielanych przez podmioty wykonujące co najmniej jeden z następujących rodzajów działalności:

a) udostępnianie publicznej sieci telekomunikacyjnej,

b) eksploatacja publicznej sieci telekomunikacyjnej,

c) świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych za pomocą publicznej sieci telekomunikacyjnej lub usług poczty elektronicznej za pomocą takiej sieci - jeżeli zamówienie jest udzielane wyłącznie w celu wykonywania jednego z tych rodzajów działalności;

11) nabywania dostaw, usług lub robót budowlanych od centralnego zamawiającego lub od wykonawców wybranych przez centralnego zamawiającego.

Komisja przetargowa:

• jej członków powołuje i odwołuje kierownik zamawiającego i składa się z co najmniej 3 osób a kierownik określa jej organizację, skład, tryb pracy oraz zakres obowiązków jej członków, mając na celu zapewnienie sprawności jej działania, indywidualizacji odpowiedzialności jej członków za wykonywane czynności oraz przejrzystości jej prac

• powoływana ( obligatoryjnie ) do przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określonej na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy prawo zamówień publicznych

• może być powołana ( fakultatywnie ) jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8, kierownik zamawiającego.

• może mieć charakter stały lub być powoływana do przygotowania i przeprowadzenia określonych postępowań

• jest zespołem pomocniczym kierownika zamawiającego powoływanym do oceny spełniania przez wykonawców warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia oraz do badania i oceny ofert

• kierownik zamawiającego może powierzyć jej dokonanie innych, niż określone wyżej czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia oraz czynności związanych z przygotowaniem postępowania o udzielenie zamówienia

• przedstawia kierownikowi zamawiającego propozycje wykluczenia wykonawcy, odrzucenia oferty oraz wyboru najkorzystniejszej oferty, a także w zakresie, o którym mowa wyżej występuje z wnioskiem o unieważnienie postępowania o udzielenie zamówienia.

SIWZ - specyfikacja istotnych warunków zamówienia

CPV - tł. wspólnotowy słownik zamówień.

Temat: Przestępczość związana z zatrudnieniem.

Państwowa inspekcja pracy:

Organizacja Państwowej Inspekcji Pracy

• jest ona organem powołanym do sprawowania nadzoru i kontroli przestrzegania prawa pracy, w szczególności przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów dotyczących legalności zatrudnienia i innej pracy zarobkowej w zakresie określonym w ustawie.

• podlega Sejmowi. Nadzór nad Państwową Inspekcją Pracy w zakresie określonym w ustawie sprawuje Rada Ochrony Pracy.

• Jednostkami organizacyjnymi PIP są: Główny Inspektorat Pracy oraz okręgowe inspektoraty pracy a nią kieruje Główny Inspektor Pracy przy pomocy zastępców.

Do zadań Państwowej Inspekcji Pracy należy:

• nadzór i kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy, w szczególności przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów dotyczących stosunku pracy, wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy, czasu pracy, urlopów, uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, zatrudniania młodocianych i osób niepełnosprawnych;

• kontrola przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy projektowaniu budowy, przebudowy i modernizacji zakładów pracy oraz stanowiących ich wyposażenie maszyn i innych urządzeń technicznych oraz technologii;

• kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, wykonywania działalności oraz kontrola przestrzegania obowiązku:

a) informowania powiatowych urzędów pracy o zatrudnieniu bezrobotnego lub powierzeniu mu wykonywania innej pracy zarobkowej,

b) informowania powiatowych urzędów pracy przez bezrobotnych o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności,

c) opłacania składek na Fundusz Pracy;

d) dokonania wpisu do rejestru agencji zatrudnienia działalności, której prowadzenie jest uzależnione od uzyskania wpisu do tego rejestru,

e) prowadzenia agencji zatrudnienia zgodnie z warunkami określonymi w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;

• kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców; uczestnictwo w przejmowaniu do eksploatacji wybudowanych lub przebudowanych obiektów budowlanych albo ich części w zakresie ustalonym w odrębnych przepisach;

• kontrola wyrobów wprowadzanych do obrotu pod względem spełniania przez nie wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, określonych w odrębnych przepisach;

• podejmowanie działań polegających na zapobieganiu i eliminowaniu zagrożeń w środowisku pracy, a w szczególności:

a) badanie i analizowanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz kontrola stosowania środków zapobiegających tym wypadkom,

b) analizowanie przyczyn chorób zawodowych oraz kontrola stosowania środków zapobiegających tym chorobom,

c) inicjowanie prac badawczych w dziedzinie przestrzegania prawa pracy, a w szczególności bezpieczeństwa i higieny pracy,

d) inicjowanie przedsięwzięć w sprawach ochrony pracy w rolnictwie indywidualnym,

e) udzielanie porad i informacji technicznych służących eliminowaniu zagrożeń dla życia i zdrowia pracowników, a także porad i informacji w zakresie przestrzegania prawa pracy;

• współdziałanie z organami ochrony środowiska w zakresie kontroli przestrzegania przez pracodawców przepisów o przeciwdziałaniu zagrożeniom dla środowiska;

• kontrola przestrzegania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, określonych w ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811 z późn. zm.[3]));

• opiniowanie projektów aktów prawnych z zakresu prawa pracy;

• prawo wnoszenia powództw, a za zgodą osoby zainteresowanej - uczestnictwo w postępowaniu przed sądem pracy, w sprawach o ustalenie istnienia stosunku pracy;

• wydawanie i cofanie zezwoleń w przypadkach, o których mowa w art. 3045 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.[4]));

• udzielanie na pisemny wniosek osoby zainteresowanej informacji o minimalnych warunkach zatrudnienia pracowników, określonych w dziale drugim rozdziale II a ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy;

• współpraca z urzędami państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za nadzór nad

• warunkami pracy i zatrudnienia pracowników, polegająca na:

a) udzielaniu informacji o warunkach zatrudnienia pracowników skierowanych do wykonywania pracy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na określony czas, przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium RP,

b) informowaniu o stwierdzonych wykroczeniach przeciwko prawom pracowników skierowanych do wykonywania pracy na terytorium RP na określony czas przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej,

c) wskazywaniu organu nadzoru nad rynkiem pracy, właściwego do udzielania żądanej informacji ze względu na zakres jego działania;

• ściganie wykroczeń przeciwko prawom pracownika określonych w Kodeksie pracy, wykroczeń, o których mowa w art. 119-123 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.[5])), a także innych wykroczeń, gdy ustawy tak stanowią oraz udział w postępowaniu w tych sprawach w charakterze oskarżyciela publicznego;

• wykonywanie innych zadań określonych w ustawie i przepisach szczególnych.

Do zadań Państwowej Inspekcji Pracy należy ponadto nadzór i kontrola zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy:

• osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy oraz osobom wykonującym na własny rachunek działalność gospodarczą w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę lub przedsiębiorcę, niebędącego pracodawcą, na rzecz którego taka praca jest świadczona;

• przez podmioty organizujące pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż stosunek pracy, w ramach prac społecznie użytecznych;

• osobom przebywającym w zakładach karnych i zakładach poprawczych, wykonującym pracę, a także żołnierzom w służbie czynnej, wykonującym powierzone im prace.

PIP sprawuje także nadzór i kontrolę zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków zajęć odbywanych na jego terenie przez studentów i uczniów niebędących pracownikami, oraz może podejmować działania w zakresie prowadzenia badań oraz analizowania czynników szkodliwych i uciążliwych w środowisku pracy.

Ochrona prawna funkcjonariuszy PIP:

Zgodnie z art. 225 . § 1 kk osoba która utrudnia funkcjonariuszowi PIP kontrolę podlega karze.

Art. 225. § 1. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzania kontroli w zakresie ochrony środowiska lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto osobie uprawnionej do kontroli w zakresie inspekcji pracy lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej.

§ 3. Tej samej karze podlega, kto osobie uprawnionej do kontroli, o której mowa w rozdziale 1e ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641, z późn. zm.) lub osobie przybranej do jej pomocy udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowych.

Państwowa Inspekcja Pracy może korzystać z:

• Krajowej Ewidencji Podatnika

• Krajowego Rejestru Urzędowego Podatnika Gospodarki Narodowej REGON

• ZUS na koncie ubezpieczonego i płatnika w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym

• PESEL

Efekty kontroli legalności zatrudnienia w 2007r:

Najczęściej ujawniane nieprawidłowości:

• Niedopełnienie obowiązku odbierania przez pracodawcę od osób przyjmowanych do pracy pisemnych oświadczeń o pozostawaniu lub niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych i poszukujących pracy

• Niepowiadomienie przez pracodawcę PUP o zatrudnieniu

• Niezgłoszenie lub nieterminowe zgłoszenie pracownika do ZUS

• Nieopłacanie lub nieterminowe opłacanie składek ZUS

• Nieopłacanie lub nieterminowe opłacanie składek na Fundusz Pracy

• Zatrudnianie bez zawarcia pisemnej umowy o pracę

• Zawieranie umów cywilno-prawnych w warunkach w których powinna być zawarta umowa o pracę

• Nielegalne wykonywanie pracy przez cudzoziemców

Przestępstwa przeciwko prawom osób wykonującym pracę zarobkową:

• naruszenie praw pracowniczych art. 218

Art. 218. § 1. Kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Osoba określona w § 1, odmawiająca ponownego przyjęcia do pracy, o której przywróceniu orzekł właściwy organ, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 3. Osoba określona w § 1, która będąc zobowiązana orzeczeniem sądu do wypłaty wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia ze stosunku pracy, obowiązku tego nie wykonuje podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

• Naruszenie przepisów o ubezpieczeniach społecznych art. 219

Art. 219. Kto narusza przepisy prawa o ubezpieczeniach społecznych, nie zgłaszając, nawet za zgodą zainteresowanego, wymaganych danych albo zgłaszając nieprawdziwe dane mające wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

• Niedopełnienie obowiązku bhp art. 220 kk

Art. 220. § 1. Kto, będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnia wynikającego stąd obowiązku i przez to naraża pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 3. Nie podlega karze sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo.

• Niepowiadomienie o wypadku w pracy art. 221 kk

Art. 221. Kto wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy lub chorobie zawodowej albo nie sporządza lub nie przedstawia wymaganej dokumentacji, podlega grzywnie do 180 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności.

Temat: Przestępczość na rynku papierów wartościowych.

Papiery wartościowe: dokument lub zapis w systemie informatycznym na rachunku papierów wartościowych, który stwierdza prawa majątkowe w taki sposób, że dane uprawnienia przysługują osobie wskazanej jako uprawniona w treści dokumentu ( choćby jako okaziciel ) a przedłożenie go jest warunkiem koniecznym i wystarczającym do realizacji uprawnienia.

Rynek finansowy a kapitałowy:

finansowy: to miejsce gdzie dokonuje się transakcji szeroko rozumianymi środkami pieniężnymi a w jego strukturze zawiera się m. in. rynek kapitałowy. Rynek finansowy uregulowany jest przepisami ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym, która określa organizację i zakres sprawowania nad nim nadzoru a także wskazuje realizację zapewnienia prawidłowego toku działania rynku poprzez inne ustawy

kapitałowy: jest segmentem rynku finansowego, na którym dokonywane są transakcje z udziałem papierów wartościowych. Uregulowana jest w ustawie o nadzorze na rynku kapitałowym

Podział papierów wartościowych ze względu na rodzaj przenoszonego prawa:

1. Pieniężne

• Weksel - rodzaj papieru wartościowego imiennego lub na zlecenie, w którym wystawca weksla zobowiązuje się bezwarunkowo że inna osoba ( trasant ) dokona na rzecz odbiorcy weksla ( remitenta do zapłaty określonej sumy pieniężnej( weksel trasowany )albo sam przyrzeka, że zapłaci sumę weksla odbiorcy weksla ( weksel własny )

• Czek - pisemne zlecenie wpłacenie określonej kwoty wydane bankowi przez posiadacza rachunku bankowego. Wystawienie czeku bez pokrycia rodzi odpowiedzialność zarówno cywilną jak i karną. Ryzyko zapłaty za czek sfałszowany obciąża bank, który może dochodzić odszkodowania od klienta opierając się na zarzucie niedotrzymania umowy.

• Obligacje - papier wartościowy w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym. Są to papiery wartościowe masowego obrotu, występujące w seriach. Nie dają one posiadaczowi prawa względem emitenta do dywidendy. Podmiotami uprawnionymi do emisji obligacji są: 1. skarb państwa, NBP, podmioty prowadzące działalność gospodarczą, posiadające osobowość prawną, gminy, powiaty, województwa i związki powyższych, inne podmioty upoważnione do emisji obligacji na podstawie innych ustaw i banki

• Świadectwo udziałowe NFI

• Publiczne papiery wartościowe emitowane na podstawie przepisów o finansach publicznych w banku centralnym

• Bankowe papiery wartościowe

• Warrant subskrypcyjny

2.udziałowe ( korporacyjne )

• akcje - papier wartościowy łączący w sobie prawa o charakterze majątkowym i niemajątkowym, wynikające z uczestnictwa akcjonariusza w spółce akcyjnej. Akcja powinna być sporządzona na piśmie z wyjątkiem spółek publicznych, które mają postać zdematerializowaną. Każdy emitent przed rozpoczęciem oferty publicznej jest obowiązana do zawarcia z krajem depozytu umowy, której przedmiotem jest rejestracja w depozycie papierów wartościowych, papierów wartościowych objętych operacją publiczną. Każda akcja ma w spółce postać nominalną i rynkową, przy czym ta ostatnia zmienia się w zależności od popytu i podaży, Akcje są emitowane po cenie emisyjnej, która musi być równa lub wyższa od ceny nominalnej. Dają one posiadaczowi prawa korporacyjne ( uczestnictwo w Spółce Akcyjnej, zwoływanie nadzwyczajnych walnych zgromadzeń akcjonariuszy po zebraniu 5 % głosów, udział w zwyczajnych i nadzwyczajnych zgromadzeniach akcjonariuszy z prawem do głosu, prawo wglądu w dokumenty niezbędne dla właściwej oceny spółki, prawo zaskarżania uchwał walnego zgromadzenia, prawo wniesienia powództwa )

• certyfikat inwestycyjny

3. towarowe

• konosament - jest to papier wartościowy, list przewozowy potwierdzający odbiór określonego towaru na statek i zobowiązanie przewoźnika do wydania ładunku w porcie przeznaczenia posiadacza konosamentu. Jest dokumentem wystawianym przez przewoźnika w jego imieniu przez kapitana statku lub inną osobę

• dowód składowy

Forma papierów wartościowych:

• materialne - sporządzane w formie dokumentów papierowych

• zdematerializowane - istniejące wyłącznie w formie zapisu elektronicznego po dematerializacji bądź jako dokument elektroniczny bez materialnego pierwowzoru

Prawo blokady rachunku przysługuje organom ścigania zgodnie z art. 40 Ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym

Art. 40.

1. W przypadku otrzymania zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

określonego w art. 181-183 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, prokurator może postanowić o dokonaniu blokady rachunku na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące od otrzymania tego zawiadomienia.

2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się organ wydający postanowienie, datę jego wydania, zakres, sposób i termin blokady rachunku, uzasadnienie oraz pouczenie o prawie do złożenia zażalenia do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach ogłoszenie postanowienia, o którym mowa w ust. 1, może być odroczone na czas oznaczony, niezbędny ze względu na dobro sprawy. O wydaniu postanowienia zawiadamia się wówczas niezwłocznie podmiot nadzorowany.

4. Blokada rachunku upada, jeżeli przed upływem 3 miesięcy od otrzymania zawiadomienia o przestępstwie nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym.

5. W zakresie nieuregulowanym w przepisach niniejszego rozdziału do blokowania rachunku stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.2)).

Odpowiedzialność karna:

• Wynikająca z ustawy z dnia 29.07.2005r, o nadzorze na rynku kapitałowym:

Niedopełnienie obowiązku zablokowania rachunku bankowego Przestępstwo Art. 45. Kto, działając w imieniu lub interesie podmiotu nadzorowanego, nie dopełnia obowiązku dokonania blokady rachunku, podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

Utrudnianie postępowania kontrolnego Wykroczenie Art. 46. 1. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzanie czynności w postępowaniu kontrolnym, administracyjnym lub wyjaśniającym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo karze grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

• Wynikająca z ustawy z dnia 29.07.2005r o obrocie instrumentami finansowymi:

nielegalny obrót akcjami i innymi papierami - Art. 178. Kto bez wymaganego zezwolenia lub upoważnienia zawartego w odrębnych przepisach albo nie będąc do tego uprawnionym w inny sposób określony w ustawie, prowadzi działalność w zakresie obrotu maklerskimi instrumentami finansowymi, podlega

grzywnie do 5 000 000 zł

ujawnienie lub wykorzystanie informacji w obrocie papierami wartościowymi - Art. 179.

Kto, będąc obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej, ujawnia lub wykorzystuje w obrocie papierami wartościowymi informacje stanowiące tajemnicę zawodową, podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

Ujawnienie informacji poufnej - Art. 180. Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 156 ust. 2 pkt 1, ujawnia informację poufną, podlega grzywnie do 2 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

Wykorzystanie informacji poufnej - Art. 181. 1. Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 156 ust. 1, wykorzystuje informację poufną, podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie.

Zaostrzenie kary w stosunku do członków zarządu i innych osób - Art. 181. 2. Jeżeli czynu określonego w ust. 1 dopuszcza się osoba, o której mowa w art. 156 ust. 1 pkt 1 lit. a, podlega ona grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, albo obu tym karom łącznie.

Udzielenie rekomendacji lub nakłanianie do nabycia lub zbycia instrumentów finansowych - Art. 182. Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 156 ust. 2 pkt 2, udziela rekomendacji lub nakłania do nabycia lub zbycia instrumentów finansowych, których dotyczy informacja poufna, podlega grzywnie do 2 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie

Manipulacja na giełdzie - Art. 183. 1. Kto dokonuje manipulacji, o której mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1-3, pkt 4 lit. a lub pkt 5-7, podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie.

2. Kto wchodzi w porozumienie z inną osobą mające na celu manipulację, o której

mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1-3, pkt 4 lit. a lub pkt 5-7, podlega grzywnie do 2 000 000 zł.

• Wynikające z ustawy o obligacjach z dnia z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach.

Emisja obligacji bez uprawnień - Art. 38. 1. 1. Kto dokonuje emisji obligacji nie będąc do tego uprawnionym lub przy emisji nie zachowuje warunków określonych w ustawie, podlega grzywnie do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

2. Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej dopuszcza się czynu określonego w ust. 1.

Podawanie nieprawdziwych danych lub zatajanie nieprawdziwych informacji Art. 39. 1. Kto, przy emisji obligacji, o której mowa w art. 9 pkt 2 i 3, podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane, które mogą w istotny sposób wpłynąć na ocenę zdolności emitenta do wywiązania się z zobowiązań wynikających z obligacji, podlega grzywnie do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając

w imieniu lub w interesie osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej

osobowości prawnej.

Nieudostępnienie sprawozdań - Art. 40. . Kto nie udostępnia sprawozdań finansowych, o których mowa w art. 10 ust. 3-5, lub sprawozdań, o których mowa w art. 23a ust. 5, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając

w imieniu lub w interesie emitenta.

Przeznaczenie środków pochodzących z emisji obligacji na inne cele - Art. 41.

Kto przeznacza środki pochodzące z emisji obligacji na inne cele niż określone w warunkach emisji, podlega grzywnie do 5 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 2 albo obu tym karom łącznie.

• Wynikające z Kodeksu Spółek Handlowych:

Działanie na szkodę spółki przez jej twórcę lub pracownika zarządu art. 585 § 1. Kto, biorąc udział w tworzeniu spółki handlowej lub będąc członkiem jej zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej albo likwidatorem, działa na jej szkodę - podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 i grzywnie.§ 2. Tej samej karze podlega, kto osobę wymienioną w § 1 nakłania do działania na szkodę spółki lub udziela jej pomocy do popełnienia tego przestępstwa.

Umożliwienie bezprawnego głosowania - art. 590  Kto w celu umożliwienia bezprawnego głosowania na walnym zgromadzeniu lub bezprawnego wykonywania praw mniejszości:

1) wystawia fałszywe zaświadczenie o złożeniu dokumentu akcji uprawniającej do głosowania,

2) użycza innemu dokumentu akcji, która nie uprawnia jej właściciela do głosowania

- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Posłużenie się dokumentem fałszywym przy głosowaniu - art. 591 Kto przy głosowaniu na walnym zgromadzeniu lub wykonywaniu praw mniejszości posługuje się:

1) fałszywym zaświadczeniem o złożeniu dokumentu akcji uprawniającej do głosowania,

2) cudzym dokumentem akcji bez zgody właściciela,

3) cudzym dokumentem akcji, która nie uprawnia jej właściciela do głosowania

- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

• Wynikająca z kodeksu karnego:

Podrobienie lub przerobienie środka płatniczego - Art. 310. § 1. Kto podrabia albo przerabia polski albo obcy pieniądz, inny środek płatniczy albo dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub z pieniędzy, innego środka płatniczego albo z takiego dokumentu usuwa oznakę umorzenia, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności.

§ 2. Kto pieniądz, inny środek płatniczy lub dokument określony w § 1 puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

§ 4. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1 lub 2,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji o stanie majątkowym oferenta At. 311. Kto, w dokumentacji związanej z obrotem papierami wartościowymi, rozpowszechnia nieprawdziwe informacje lub przemilcza informacje o stanie majątkowym oferenta, mające istotne znaczenie dla nabycia, zbycia papierów wartościowych, podwyższenia albo obniżenia wkładu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Puszczenie w obieg podrobionego pieniądza Art. 312. Kto puszcza w obieg podrobiony albo przerobiony pieniądz, inny środek płatniczy albo dokument określony w art. 310 § 1, który sam otrzymał jako prawdziwy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Podrobienie urzędowego znaku Art. 313. § 1. Kto, w celu użycia lub puszczenia w obieg, podrabia albo przerabia urzędowy znak wartościowy albo ze znaku takiego usuwa oznakę umorzenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto urzędowy znak wartościowy podrobiony, przerobiony albo z usuniętą oznaką umorzenia puszcza w obieg, nabywa lub go używa albo przechowuje w celu puszczenia w obieg.

Podrobienie znaku mającego stwierdzić wynika badania - Art. 314. Kto, w celu użycia w obrocie gospodarczym, podrabia albo przerabia znak urzędowy, mający stwierdzić upoważnienie lub wynik badania albo w obrocie publicznym używa przedmiotów opatrzonych takimi podrobionymi albo przerobionymi znakami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Podrobienie zalegalizowanego narzędzia pomiarowego - Art. 315. § 1. Kto, w celu użycia w obrocie gospodarczym, podrabia lub przerabia zalegalizowane narzędzie pomiarowe lub probiercze, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto podrobionego albo przerobionego narzędzia pomiarowego lub probierczego w obrocie gospodarczym używa albo takie narzędzie w celu użycia w obrocie gospodarczym przechowuje.

Przepadek podrobionych rzeczy - Art. 316. § 1. Pieniądze, dokumenty i znaki wartościowe podrobione, przerobione albo z usuniętą oznaką umorzenia oraz podrobione lub przerobione narzędzia pomiarowe, jak również przedmioty służące do popełnienia przestępstw określonych w tym rozdziale ulegają przepadkowi, chociażby nie stanowiły własności sprawcy.

§ 2. Podrobione albo przerobione znaki urzędowe określone w art. 314 należy usunąć, chociażby to miało być połączone ze zniszczeniem przedmiotu.

Temat: Przestępczość hazardowa.

Hazard - ryzykowne przedsięwzięcie, którego wynik zależy wyłącznie od przypadku

Gra hazardowa - to taka gra w której wygrana lub przegrana zależy tylko od przypadku ( gra w pokera itp. )

Urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w automatach i gier na automatach o niskich wygranych jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie

Prowadzenie działalności w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych, wideoloterii i gry telebingo stanowi monopol Państwa.

Wykonywanie monopolu należy do ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, który, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, w tym celu tworzy jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry bingo pieniężne, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych może być prowadzona wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Akcje (udziały), może nabywać lub obejmować:

1) osoba prawna lub spółka niemająca osobowości prawnej, której siedziba znajduje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego;

2) osoba fizyczna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Podstawowe pojęcia:

Grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin. Są to:

• gry liczbowe, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek;

• loterie pieniężne, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne;

• wideoloterie, które są urządzane w sieci terminali wideo połączonych z centralnym systemem sprawozdawczym i monitorującym, a uczestniczy się w nich poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, przy czym gracz może typować liczby, znaki lub inne wyróżniki, a podmiot urządzający wideoloterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne;

• gra telebingo, w której uczestniczy się przez nabycie dowodu udziału w grze zawierającego przypadkowe zestawy liczb lub znaków z góry ustalonego zbioru liczb lub znaków, przeprowadzana na skalę ogólnokrajową z losowaniem nadawanym jako audycja telewizyjna, a podmiot urządzający grę oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;

• loterie fantowe, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;

• gry cylindryczne, w których uczestniczy się w grze poprzez wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranej zależy od z góry określonego stosunku wpłaty do wygranej, wynik zaś gry ustalany jest za pomocą urządzenia obrotowego;

• gry w karty: black jack, poker, baccarat;

• gry w kości;

• gra bingo pieniężne, w której uczestniczy się poprzez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek;

• gra bingo fantowe, w której uczestniczy się poprzez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;

• loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;

• loterie audioteksowe, w których uczestniczy się poprzez odpłatne połączenie telefoniczne, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe.

Zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne, polegające na odgadywaniu:

• wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;

• zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, pomiędzy przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.

Grami na automatach są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych.

Grami na automatach o niskich wygranych są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie może być wyższa niż równowartość 15 euro, a wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze nie może być wyższa niż 0,07 euro. Równowartość 15 euro i 0,07 euro ustala się według kursu kupna, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia poprzedniego roku kalendarzowego.

Loterie fantowe, gry bingo, loterie promocyjne i loterie audiotekstowe mogą być urządzane przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej na podstawie udzielonego zezwolenia Gry te mogą być urządzane jednorazowo w skali ogólnonarodowej lub lokalnej. Dochód z loterii fantowej i gry bingo fantowe przeznaczone są w całości na realizację określonych w zezwoleniu i regulaminie gry celów społecznie użytecznych w szczególności dobroczynnych.

Urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty oraz gier w kości dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry a gier na automatach w kasynach gry lub w salonach gier na automatach

Urządzanie gier na automatach o niskich wygranych jest dozwolone wyłącznie w punktach gier na automatach o niskich wygranych.

Urządzanie gry bingo pieniężne dozwolone jest wyłącznie w salonach gry bingo pieniężne.

Przyjmowanie zakładów wzajemnych ……

Wartość wygranej w grach i zakładach wzajemnych nie może być niższa od ceny losu lub innego dowodu udziału w grze albo kwoty.

Zezwolenia:

Podmiot ubiegający się o zezwolenie na urządzanie lub prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach oraz podmiot wykonujący monopol Państwa w zakresie gier losowych przedstawiają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, do zatwierdzenia, projekt regulaminu takiej gry lub zakładu. Regulamin taki zatwierdza minister właściwy do spraw finansów publicznych a każdą zmianę regulaminu również.

W kasynach gry prowadzi się, na koszt podmiotu urządzającego grę, rejestrację gości.

Rejestracja taka jest warunkiem wstępu do kasyna gry i polega na zapisywaniu, gromadzeniu i każdorazowym sprawdzaniu danych osobowych wchodzących do kasyna:

1) imienia i nazwiska;

2) daty i miejsca urodzenia;

3) numeru, serii i cech dokumentów potwierdzających tożsamość.

Osoby sprawujące zarząd nad ośrodkami gier i punktami przyjmowania zakładów, osoby zatrudnione w celu sprawowania nadzoru nad grami i zakładami wzajemnymi, oraz osoby bezpośrednio prowadzące te gry lub zakłady są obowiązane uzyskać świadectwo zawodowe.

Świadectwo zawodowe wydaje minister właściwy do spraw finansów publicznych, na czas określony, osobie, która spełnia łącznie następujące warunki:

1) ma nienaganną opinię;

2) posługuje się językiem polskim w stopniu wystarczającym do sprawdzenia wiedzy niezbędnej do zajmowania stanowiska, o które się ubiega;

3) nie była karana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej;

4) posiada wiedzę potwierdzoną egzaminem.

Może on uznać za równoważne ze świadectwami zawodowymi świadectwa wydane przez wyspecjalizowaną organizację prowadzącą szkolenie w zakresie gier i zakładów wzajemnych.

Zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności:

• w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach udziela minister właściwy do spraw finansów publicznych.

• w zakresie gier na automatach o niskich wygranych udziela izba skarbowa, na której obszarze działania są urządzane i prowadzone takie gry.

Jeżeli o jedno zezwolenie ubiega się więcej niż jeden podmiot spełniający określone w ustawie warunki, minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza i przeprowadza przetarg.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze rozporządzenia, określonym dyrektorom izb skarbowych i naczelnikom urzędów skarbowych uprawnienia do wydawania zezwoleń na urządzanie loterii fantowych, gry bingo fantowe, loterii promocyjnych i loterii audioteksowych urządzanych na obszarze jednego województwa oraz określić szczegółowy sposób ich wydawania, uwzględniając ochronę praw grających oraz potrzebę właściwej kontroli urządzania i prowadzenia gier.

Wysokość kapitału spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ubiegającej się o zezwolenie, nie może wynosić mniej niż równowartość:

1) 1 mln euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia kasyna gry;

2) 500 tys. euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia salonu gier na automatach, salonu bingo pieniężne lub przyjmowania zakładów wzajemnych;

3) 200 tys. euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych.

Zasady opodatkowania:

• Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier i zakładów, o których mowa w art. 2, na podstawie udzielonego zezwolenia oraz podmioty urządzające gry i loterie stanowiące monopol Państwa podlegają opodatkowaniu podatkiem od gier.

• Obowiązek podatkowy w podatku od gier powstaje z chwilą rozpoczęcia wykonywania działalności, a kończy się z chwilą zaprzestania wykonywania działalności.

Podstawy opodatkowania:

Podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi:

• w loteriach i grze telebingo - suma wpływów uzyskanych ze sprzedaży losów lub innych dowodów udziału w grze;

• w grach liczbowych - suma wpłaconych stawek;

• w wideoloteriach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą wpłaconą lub zakredytowaną w pamięci terminala a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier

• w grze bingo pieniężne - wartość nominalna kartonów zakupionych przez spółkę;

• w grze bingo fantowe - wartość nominalna kartonów użytych do gry;

• w grach cylindrycznych, grach w kości i grach w karty, z wyjątkiem gry w pokera kwota stanowiąca różnicę pomiędzy sumą wpłat gotówkowych z tytułu wymiany żetonów w kasie i na stole gry a sumą wypłaconych z kasy kwot za zwrócone żetony;

• w grach na automatach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą uzyskaną z wymiany żetonów do gry lub wpłaconą do kasy salonu i zakredytowaną w pamięci automatu lub wpłaconą do automatu a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier;

• w pokerze, w którym uczestnicy grają pomiędzy sobą, a kasyno urządza grę - suma wpływów kasyna z tego tytułu;

• w zakładach wzajemnych - suma wpłaconych stawek.

Podatnicy urządzający loterię fantową lub grę bingo fantowe, niezależnie od obowiązku złożenia deklaracji, są obowiązani do przedstawienia właściwemu urzędowi skarbowemu rozliczenia wyniku finansowego urządzanych gier w terminie 30 dni od dnia zakończenia gry, określonego w zezwoleniu.

Podmioty podlegające opodatkowaniu podatkiem od gier,( podatnicy ) są obowiązane do obliczania i wpłacania podatku od gier za okresy miesięczne.( wyjątkiem są podatnicy urządzający gry liczbowe )

Podatek od gier jest wpłacany na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie.( wyjątkiem od reguły są podatnicy urządzający gry liczbowe )

Podatnicy urządzający gry liczbowe wpłacają podatek od gier na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie 10 dni od dnia losowania.

Stawki podatku:

• od gier wynosi dla:

1) loterii fantowych, gry bingo fantowe, gry bingo pieniężne oraz zakładów wzaj. - 10 %;

2) loterii pieniężnej i gry telebingo - 15 %;

3) gier liczbowych - 20 %;

4) gier prowadzonych w kasynach gry, salonach gier na automatach i dla wideoloterii- 45 %.

• od gier z tytułu prowadzenia działalności w zakresie zakładów wzajemnych na sportowe współzawodnictwo zwierząt na podstawie zezwoleń udzielonych wyłącznie na ich urządzanie wynosi 2 %.

Podatnicy posiadający zezwolenie na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych uiszczają podatek od gier w formie zryczałtowanej, w wysokości stanowiącej równowartość za okres od dnia 1 stycznia 2006 r. - 125 euro - miesięcznie od gier urządzanych na każdym automacie.

Odpowiedzialność karna:

• wynikająca z kodeksu karnego skarbowego:

prowadzenie lub urządzanie gry hazardowej bez zezwolenia Art. 107. § 1. Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie, grę na automacie o niskich wygranych lub zakład wzajemny, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uczestniczy w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym.

§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w grze losowej, grze na automacie, grze na automacie o niskich wygranych lub zakładzie wzajemnym,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

urządzanie lub prowadzenie gry podlegającej szczególnemu nadzorowi podatkowemu

Art. 107a. § 1. Kto urządza lub prowadzi gry podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu bez urzędowego sprawdzenia lub bez nałożenia wymaganych urzędowych zabezpieczeń, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

urządzanie lub prowadzenie loterii bez zezwolenia Art. 108. § 1. Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia urządza lub prowadzi loterię fantową, grę bingo fantowe, loterię promocyjną lub loterię audioteksową, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

§ 2. Jeżeli nadwyżka z loterii fantowej, gry bingo fantowe, loterii promocyjnej lub loterii audioteksowej była przeznaczona na cel społecznie użyteczny, w szczególności dobroczynny, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych.

uczestniczenie w grze Art. 109. Kto uczestniczy w grze losowej, zakładzie wzajemnym, grze na automacie lub grze na automacie o niskich wygranych, urządzonych lub prowadzonych wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia, podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych.

sprzedaż losów bez zezwolenia Art. 110. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej, zakładzie wzajemnym, grze na automacie lub grze na automacie o niskich wygranych, podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności, albo obu tym karom łącznie.

• Wynikająca z kodeksu karnego

Oszustwo Art. 286. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy.

§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

• Wynikająca z kodeksu wykroczeń:

Urządzanie gry hazardowej Art. 128. § 1. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej urządza grę hazardową albo użycza do niej środków lub pomieszczenia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

§ 2. Pieniądze i inne przedmioty służące do gry podlegają przepadkowi, choćby nie stanowiły własności sprawcy.

Temat: Współdziałanie z innymi podmiotami zobowiązanymi do zwalczania przestępczości gospodarczej.

Determinanty współdziałania:

• Wszelkiego rodzaju niekorzystne zjawiska patologie występujące w sferze gospodarczej, stanowią istotne zagrożenie dla stabilności ekonomicznej państwa

• Według szacunków policji rzeczywistą strata ponoszoną przez skarb państwa z tytułu działalności przestępczej w sferze obrotu gospodarczego przekraczają rocznie kwotę rzędu 5 miliardów złotych

• Przestępstwa przeciwko mieniu uczestników obrotu gospodarczego ( kradzież oszustwo, przywłaszczenie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

• Przestępstwa w bankowości związane z wykorzystaniem kart płatniczych

• Przestępstwa komputerowa

• Przestępstwa intelektualne

• Przestępstwa związane z ubezpieczeniami

• Inne

Instytucje współdziałające:

• Ministerstwo SWiA ( centralne rejestry takie jak PESEL, CEPIK itp. )

• Ministerstwo Finansów ( kontrola skarbowa, podatkowa, celno-akcyzowa i kontrola gier, GIODO, Bankowy Fundusz Gwarancyjny, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny )

• Ministerstwo Sprawiedliwości ( Prokuratury, Krajowy Rejestr Sądowy, Krajowy Rejestr Karny )

• Ministerstwo Skarbu Państwa ( kto, kiedy, w jaki sposób i czy wszystko odbyło się zgodnie z prawem w trakcie prywatyzacji )

• Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi - agencje związane z rolnictwem ( ANR, ARiMR, ARR )

• Ministerstwo Infrastruktury ( Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, Urząd Komunikacji Elektronicznej )

• Ministerstwo Środowiska

• Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

• Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego( NASK - Narodowa Akademicka Sieć Komputerowa )

• Komisja Nadzoru Finansowego

• Najwyższa Izba Kontroli

• Straż Graniczna

• Centralne Biuro Antykorupcyjne

• Inspekcja Ochrony Środowiska

• Urząd Zamówień Publicznych

• Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

• Urząd Komitetu Integracji Europejskiej

• Zakład Ubezpieczeń Społecznych

• Główny Urząd Statystyczny

• Generalny Inspektor Ochrony Danych osobowych

• Główny Inspektor Pracy

• Główny Inspektor Sanitarny

• Główny Inspektor Farmaceutyczny

Krajowy Rejestr Sądowy - jest scentralizowaną informatyczną bazą danych składającą się z trzech osobnych rejestrów:

• Rejestru przedsiębiorców

• Rejestru stowarzyszeń i innych organów społecznych i zawodowych, fundacji oraz podobnych publicznych zakładów …

• …….

Rodzaje Tajemnic prawnie chronionych

• Informacje niejawne

• Dane osobowe

• Tajemnica bankowa

• Tajemnica skarbowa

• Tajemnica ubezpieczeniowa

• Tajemnica przedsiębiorstwa

• Tajemnica postępowania przygotowawczego

Współdziałanie:

• Policji i Organów Kontroli Skarbowej - na podstawie porozumienia Komendanta Głównego Policji i Generalnego Inspektora …..

• Policji i Służby Celnej - na podstawie porozumienia Ministra Finansów i Komendanta Głównego Policji z 6 listopada 2003r w sprawie współdziałania służby celnej i policji ( Durz. KGP z 12.12.2003r nr 03.21.123 ) zostało zmienione tym opisanym w pkt. 3.

• Policji i Straży Granicznej - Porozumienie Komendanta Głównego Policji i Komendanta Głównego Straży Granicznej z 17 czerwca 2004r, w sprawie współdziałania Policji i SG .

Rozporządzenie Prezesa RM z 28 grudnia 2007r w sprawie trybu i form współdziałania niektórych organów z Państwową Inspekcją Pracy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz legalności zatrudnienia

1

---