Podstawowe umiejętności i techniki psychoterapeutyczne - ćwiczenia

dr Anna Czyżkowska

TERAPIA SEKSUALNA MASTERS I JOHNSON

• Autorzy: Virginia Johnson i Wiliam Masters, małżeństwo.

• „Kompleksowe podejście do leczenia funkcjonalnych zaburzeń seksualnych” (1970)

• „Human sexual response”, „Niedobór seksualny człowieka” (1975)

• Sesje: zawsze para + 2 terapeutów.

• Forma terapii zorientowana na bezpośrednie i szybkie usunięcie określonego symptomu podczas wspólnej pracy z parą, która otrzymuje serie zadań.

• Para omawia z terapeutami okrycia, przebieg treningu, życzenia.

• Zmiana perspektywy od obserwatora do aktywnego uczestnika kontaktów.

• Ważna atmosfera ćwiczeń: przyjazna, współpraca, cierpliwość, swoboda, liczenie się z niepowodzeniami jako nieodłącznego elementu ćwiczeń.

• Terapeuta przy okazji omawiania ćwiczeń wspiera prawidłową komunikację.

• W dysfunkcyjnym seksualnie związku żaden z partnerów nie jest partnerem niezaangażowanym - zawsze musi być para!

• Dobra atmosfera, nauka dobrej komunikacji.

Setting

• 2 tygodnie terapii.

• Codzienne spotkania pary z terapeutą.

• Codzienne ćwiczenie w pokoju hotelowym.

Dzień 1

• Oddzielne wywiady z terapeutą tej samej płci.

Dzień 2

• Oddzielne wywiady z terapeutą przeciwnej płci.

• Terapeuci omawiają dokładnie wywiady i postawy obojga, relacje itd.

Dzień 3

• Dokładne badania somatyczne, nim przystąpimy do psychoterapii (poziom testosteronu, budowa prącia itp.)

• Ocena, wspólna dyskusja nad problemem.

Kolejne dni

• Codzienne spotkania we czwórkę, zadania ćwiczeniowe, ocena postępów, szczera rozmowa o seksie.

• Ćwiczenia 2x na dobę.

• Po 4 dniach 1 dzień przerwy.

• Urlop, zwiedzenie, zabawa, bez dzieci, rodziny, bez problemów.

Przebieg - ogólne zasady

• Każdy z małżonków prowadzi dziennik, uwagi, spostrzeżenia, przebieg ćwiczeń.

• Instrukcje szczegółowe dostają na kartkach.

• Terapeuta nie opowiada się po żadnej ze stron.

• Zapewnić antykoncepcje.

• Zmiana nastawienia do seksu (angażowanie, aktywność):

• Nie zadaniowe podejście, jak na egzaminie,

• Nie myśleć o celu końcowym (orgazm, erekcja, itp.), dać się ponieść,

• Nie zawody, napięcie, wyczyn, sukces,

• Nastawić się na grę miłosną, pieszczoty, kontakt, koncentracja na uczuciach.

Zaburzenia erekcji

• Wzwód mimowolny, automatyczny, nie koncentrować się na nim, nie da się go wywołać.

• Zasada: daje - dostaje źródła erekcji: podniecenie kobiety po jego pieszczotach, jego podniecenie po jej pieszczotach. Koncentracja na kobiecie a nie na sobie.

• Blokuje go: bycie obserwatorem erekcji, brak zainteresowania kobiety.

• Omijać: objawy, nie uczuć erekcji, koncentrować się na przyczynach ZE (dysharmonia w parze)

• Każdy mężczyzna ma zdolność erekcji: atmosfera więzi, zaufania, zrozumienia to pomaga (każdy mężczyzna bez problemów medycznych).

Etapy:

1. Rozmowa z terapeutą (stymulowanie: porozumienia między partnerami, o postawie obserwatora, o lęku)

2. Kompleks wydolności:

• Nie oczekiwać sukcesów, lepiej uczuć się na błędach, celem nie jest erekcja a poznanie lepiej ciała partnerki, pieszczot itp.

• Zakaz seksu przez pierwsze dni, by odwrócić uwagę od erekcji

• Interwencja paradoksalna - skupienie na miłych doznaniach i to da erekcję.

3. Fala ogniska zmysłowego

• Rozbieranie się, jedna osoba dotyka tak, jak druga lubi, na zmianę, najpierw bez sfer erogennych, potem z, najpierw kobieta, potem mężczyzna, nie chodzi o doprowadzenie do orgazmu.

• Falowanie erekcji - drażnić - przerywać.

• Przy długiej grze wstępnej - pojawia się i znika sama, faluje.

4. Nie przedłużać erekcji, która jest niestabilna. Partnerka wchodzi na mężczyznę, kilka razy, mężczyzna wykonuje ruchy frykcyjne, sam kontroluje sytuację.

Pochwica

1. Pierwszy etap pracy to:

• Objaśnienia - rysunki, opisy, filmy.

• Kładzie się kobietę na fotelu ginekologicznym, najpierw lekarz, potem mężczyzna + wkłada palec, by pokazać na czym to polega.

• Para w hotelu: wkładają przedmioty od najmniejszego do największego (średnica), utrzymywać przedmioty w pochwie kilka godzin w nocy.

2. Psychoterapia - analiza przyczyn problemu.

Przewczesny wytrysk

• Pieszczoty: ucisk członka.

• Szukanie ognisk zmysłowych, potem pozycja na jeźdźca, bezruch, ucisk.

• Inne pozycje a ucisk - ćwiczenia.

• Dotychczas: nie dotykali żeby unikać wytrysków to sprawia, że jest zbyt pobudliwy i pogarsza problem. Pojawia się błędne koło: im mniej go dotyka tym bardziej jest pobudliwy, działa nawet 1 ruch na wytrysk.

• Dużo kontaktów, ćwiczeń, regularność!

Brak wytrysku

• Manipulować członkiem tak jak mężczyzna lubi, np.: jak robi to sam, masturbacja aż do wytrysku.

• Identyfikować kobietę jako symbol rozkoszy (nie zagrożenie)

• Zasada: dać-aby dostać, mężczyzna stymuluje kobietę, radość obojga z jej reakcji seksualnych.

• Mężczyzna sygnalizuje moment nieuchronności wytrysku, kobieta na nim siada, ruchy frykcyjne + ciągłe stymulowanie ręką trzonu członka, gdy nadal brak wytrysku to wraca do ręcznej stymulacji.

• Potem praca nad wydłużeniem seksu i stymulacją kobiety.

Anorgazmia

• Wywiad: czego mężczyzna nie spełnia (jakie są wymagania kobiety).

• Nie da się wymusić siłą woli, im więcej kontroli tym gorzej.

• Ważna dobra atmosfera w domu (szczególnie u kobiet).

Praca z anorgazmią:

1. Ogniska zmysłowe: jakie kobieta ma odczucia, co ją hamuje, co jej pasuje.

2. Pozycja ćwiczeniowa: naprzeciwko siebie w rozkroku, nogi splecione.

3. Pozycja na jeźdźca: wprowadzenie członka, spokojne ruchy, kobieta reguluje, przerwy, leżą obok siebie, stymulacja ręką i ponownie na jeźdźca, kontrola wytrysku.

4. Pozycja boczna: dłużej w niej mężczyzna wytrzymuje.

Problemy w terapii - ZE

1. Partnerzy nie są swobodni, kontrolują erekcję, nastawienie zbyt leniwe.

• Strach, że trening nie zaspokoi kobiety

• Orgazm kobiety bodźcem hamującym erekcję.

• Niestabilna erekcja.

• Po zakończeniu terapii brak konkretnych zadań terapeuty, rezygnują z gry wstępnej, brak zachęty.

2. Problemem jest kobieta.

1. Upokorzenie mężczyzny:

• Łatwo dostępne w przypadku ZE (łatwy cel, okazja)

• Niezaspokojenie seksualne kobiety, frustracja, lęk, że to ona nie jest dla niego podniecająca.

• Złość na partnera za to, że potrzebny do uzyskania satysfakcji (Zależność), z jego powodu nie ma orgazmu (ani stosunku) a potrzebuje tego - jego problemy sprawiają, że ja czegoś nie mam, a jestem od niego zależna.

• Sabotaż terapii - pozorna współpraca, podszyta jadem, złośliwość, brak dobrej atmosfery.

• Mężczyzna: lęk, kompleks niższości, uderzenie w męskość, brak otwartości.

3. Utrata zależności mężczyzny

• Impotencja: był zależny, na jej łasce, na pewno jej nie zdradzi, bo nie mógł, ona: łaskawa, znosi to, jest z nim.

• Potencja: pełne możliwości, może wybierać kogo chce, poszukać innej, nic go nie ogranicza.

• Wtórne korzyści z objawu.

• Nieświadomy sabotaż terapii.

4. Chęć rozwodu (po stronie kobiety)

• Impotencja uzasadnieniem.

• Niby się starała ale nie mogła już dłużej - mniejsze poczucie winy.

• Sabotaż terapii, polecenia wykonywane bez uczucia, mechanicznie, minimalizowanie dobrych efektów.

• Chce od terapii potwierdzenia diagnozy ZE i potwierdzenia, że próbowała.

5. Utrwalona stereotypowa, wzajemna, negatywna reakcja:

• Obrażają się, atakują, obwiniają, upokarzają, krytykują, wyśmiewają.

• Nawet gdy jest postęp w terapii.

Problemy w terapii - anorgazmia

1. Wstyd

• Zakłóca trening

• Nie chcą się rozbierać

• Instrukcje wydają się im zbyt techniczne (nie romantyczne)

2. Łechtaczka

• Przesądy, mity, niewiedza.

• To gorszy orgazm, innej jakości, powinno się szczytować razem

• 70% ma orgazm łechtaczkowy.

3. Nadgorliwość

• Próbują podniecać się siłą woli (orgazm jest mimowolny!)

• Główny cel: orgazm.

• Napięcie, koncentracja na siłę, wymusza, czy to już to?

• Powinna być: spontaniczna, nie kontrolowana reakcja, poddanie się, efekt narastającego podniecenia.

4. Myśli o czymś innym

• Powinna koncentrować się na dotyku, relaksie.

• Gdy bez podniecenia mechanicznie to znudzona (gdy trudności z popędem, wstręt do stosunku).

• Myśli w trakcie o kłopotach świata zewnętrznego, przeżuwanie myśli (ruminacje).

5. Pesymizm

• Niezadowolenie, rezonerstwo, negatywizm, niechęć.

• Podczas treningów: rozczarowanie, z łaską, bojkot, podkreślanie niepowodzeń, niechęć, nic nie pasuje.

• Nie umie się cieszyć.

• Psychoterapia indywidualna jest wskazana.

6. Romantyzm

• Nacisk na spontaniczność, wynikanie seksu z sytuacji, atmosfery, ulotnego uczucia, nagłego uniesienia.

• Planowanie, instrukcje: hamują podniecenie (są nieromantyczne w ich mniemaniu)

• Potrzebna jest w treningach spontaniczność, uczucie, zainteresowanie, więź, miłość

• Ale skoro nie miała spontanicznego orgazmu to musi opanować podstawy techniczne, umiejętności, a na ich podstawie poddawać się uczuciom (jak wirtuoz na skrzypcach)

7. Kłótnie

• U kobiet wpływają na ich reaktywność, gotowość, chęć, popęd, zamykają się, nie oddzielają tego, przeżuwają.

• Zła atmosfera, negatywne emocje i napięcie blokują podniecenie

• Zalecenie: konstruktywne sprzeczki, lub unikanie kłótni na czas treningu

TERAPIA SEKSUALNA - HELEN KAPLAN

Helen S.Kaplan

• „The new sex therapy” 1974

• Profesor psychiatrii w NY

• Włączenie treningu Masters-Johnson do szerszego kontekstu terapeutycznego (nie tylko techniczny charakter terapii zaburzeń seksualnych)

• Zwraca uwagę na problemy intrapsychiczne i interpersonalne

• Pary zadania wykonują w domu - dostarczanie nowych przeżyć, przezwyciężanie dawnych wzorów

• Połączenie systematycznych, zorientowanych na przeżycia ćwiczeń z sesjami psychoterapeutycznymi z elementami terapii psychodynamicznej

Kaplan-Setting

• Zmienny, dostosowany do potrzeb pary (ubogie przedmieścia NY)

• Bez wyjazdów

• 3 konsultacje/tydzień

• Zadania w domu

• Czas trwania: kilka miesięcy

Terapia

• Czemu objaw służy, jakie są głębsze ukryte mechanizmy

• W jaką grę grają partnerzy ze sobą

TERAPIA SEKSUALNA - JOSEPH LOPICCOLO

• „Handbook of sex therapy” 1978

• Centrum Terapii Seksualnej NY

• Dokładnie opracowana metoda autostymulacyjnych ćwiczeń dla kobiet z anorgazmią, poprzedzających ćwiczenia pary

• Bierze pod uwagę korzyści wynikające z symptomu dysfunkcyjnego, które utrzymują patologiczną homeostazę w systemie partnerskim i stoją na przeszkodzie postępowi w terapii

• Usuwanie objawu - pacjent coś traci, polubić objaw i zastąpić go w inny sposób

• Terapia poznawcza, behawioralna, systemowa

Trening LoPicollo

Ćwiczenie 1:

• Kobieta bada dotykiem całe ciało

• Ogląda się w lustrze

• Obkurcza pochwę na palcu

• Ćwiczy pozytywne nastawienie do swojego ciała, seksu

Ćwiczenie 2:

• Dotyka ręką narządów płciowych, różna intensywność i kierunek

• Koncentruje się na dotyku i szuka najprzyjemniejszego

Ćwiczenie 3:

• Jak w ćw. 2, szuka najbardziej pobudliwych miejsc

Ćwiczenie 4:

• Koncentruje się na pobudzaniu obszarów ciała o największym podnieceniu

Ćwiczenie 5: przedłuża czas pobudzania aż do przeżycia czegoś nowego lub zmęczenia

Ćwiczenie 6: jeśli nie wystąpił orgazm to używa wibratora

Ćwiczenie 7: odtwarza orgazm w obecności partnera pokazując mu najlepszą dla siebie stymulacje, tu może pojawić się opór

Ćwiczenie 8: partner powtarza tą najlepszą dla niej stymulację doprowadzając ją do orgazmu

Ćwiczenie 9: seks + pobudzanie przez partnera

Kiedy stosować trening autostymulacyjny ?

• Wytrysk przedwczesny

• Anorgazmia

• ZE

• Pochwica

• Zahamowania i brak doświadczeń seksualnych

• Osoba po przerwie we współżyciu, żeby podtrzymać aktywność seksualną

• Zespół wdowca

• Nie używany narząd: gorszy przepływ krwi, zanikowe zmiany w jądrach, osłabienie reaktywności seksualnej

TRENING REISINGERA

• Pokaz filmów porno, kobieta wybiera te, które ją najbardziej podniecają

1 etap

• Kobieta pobudza się ręką + fantazje erotyczne

• 6 sesji po 20 minut

2 etap

• 5 minut powtórka etapu 1, potem kobieta ogląda filmy, które wybrała

• 8 sesji

3 etap

• Taki jak 1, ale wyobraźnia rozbudowana o sceny z filmów

• 8 sesji

Minusy treningu autostymulacyjnego

• Nadmierne ukierunkowanie na orgazm i autoerotyzm bez kontaktu

• Osoby wierzące (masturbacja negatywnie oceniona 1984 przez Watykan)

• Dyskomfort, brak akceptacji, kompleks onanistyczny

Przeciwwskazania treningu autostymulacyjnego

• Narcyzm

• Egocentryzm seksualny

• Negatywne postawy wobec masturbacji

• Kompleks onanistyczny

• Uwarunkowanie na masturbacje

Czynniki, które mają pozytywny wpływ na leczenie w terapii seksualnej

Hawton

• Dobra jakość związku partnerskiego

• Dobra motywacja obojga

• Brak choroby psychicznej

• Występowanie pociągu fizycznego u obojga

• Dobra współpraca podczas wstępnych ćwiczeń domowych

TAJEMNE PUNKTY

Punkt G

• Przestrzeń Grafenberga

• Dwa-trzy centymetry (dwa palce) od wejścia do pochwy

• Górna/przednia ściana pochwy (górna jak kobieta leży, przednia jak stoi)

• Między kością łonową a szyjką macicy

• W pobliżu tylnej ściany cewki moczowej, obok szyjki pęcherza (u niektórych kobiet, gdy pęcherz jest pusty, nie odczuwają przyjemności, dlatego lepiej mieć trochę zapełniony pęcherz podczas stosunku)

• Chropowaty

Punkt A

• Anterior Fornex Erogeneus

• Przednia/górna ściana pochwy

• 1/3 odległości od szyjki macicy

• W połowie odległości między punktem G a szyjką

Męska prostata

• Otacza cewkę moczową pod pęcherzem moczowym

• Dojście przez odbytnicę

• Skórcze mięśni wokół prostaty powodują wyrzucenie zawartości prostaty do cewki (zawartość ta odpowiada za specyficzny zapach nasienia), tam łączy się to z nasieniem z jąder i innymi wydzielinami

Żeńska prostata

• Tkanka dookoła cewki moczowej

• Wrażliwa, erekcyjna, z gruczołami do cewki moczowej

• Ciało gąbczaste cewki moczowej z gruczołami Skene'a

• Wydzielina wyrzucana do cewki pod ciśnieniem po ucisku mięśni przy podnieceniu

• Odpowiada za tzw. kobiecy wytrysk

Łechtaczka

• 2-4 cm trzon zakończony żołędzią bardzo wrażliwą

• W stanie silnego podniecenia łechtaczka chowa się pod napletkiem, ulega erekcji

• Bardzo unerwiona żołądź, dwa razy bardziej niż żołądź prącia ( 8 tys. włókien nerwowych)

• Pobudzać oralnie, ręcznie, żołędzią

• Trzon wyczuwalny palcem pod fałdem skórnym (miejsce zaznaczone strzałką)

• 5-9 cm od nogi łechtaczki mają kontakt z pochwą i przekazują odczucie rozkoszy w głąb

• Tkanka przypomina ciała jamiste prącia

METODY TRENINGOWE LECZENIA ZABURZEŃ SEKSUALNYCH

Modelowanie (pokazywanie na przykładzie)

• Niski poziom uświadomienia

• Słaba wyobraźnia erotyczna

• Brak doświadczenia

• Pokazywanie zakresu zachowań, reakcji, pozycji, technik

• Obrazki, filmy, schematy

Metoda zakazanego owocu

• Autor: Leonhard w 1963

• Psychogenne ZE

• Zakazanie stosunku + rozbudowa pieszczot

• Bez lęku związanego z powinnością odbycia stosunku

• Mężczyzna przekracza zakaz gdy nabiera pewności siebie

• Ważna współpraca kobiety

Metoda miodowego miesiąca

• Modyfikacja Leonhard'a by Imieliński

• Wstęp do terapii: odwrócić uwagę od seksu, kobiecie nie chodzi tylko o seks

• Zakaz stosunku na jeden miesiąc, dużo pieszczot

• Często przebywać razem w łóżku, czytać książki, oglądać TV

• Łóżko ≠ stosunek

• Kontakt ≠ seks

• Stworzenie miłej atmosfery wokół bliskości

Metoda stosunku udowego

• ZE

• Pozycja boczna przednia, partnerka obejmuje członek udami, imitują stosunek

• Stymulacja bez zagrożenia kontaktu pochwowego (erekcja)

• Immisja w pozycji bocznej, później zmieniać pozycję

Metoda ćwiczenia mięśnia Kegla

• 1952, uczenie samokontroli nad pęcherzem przy nietrzymaniu moczu (niespodziewany efekt seksualny)

• Przy: trudności z osiąganiem orgazmu w trakcie stosunku, „luz w pochwie”, ZE w trakcie stosunku, cienki członek, kontrola nad wytryskiem

• Szeroko rozstawić nogi w trakcie oddawania moczu, przerywać strumień co chwila zaciskaniem (na stojąco), po to aby wyczuć mięsień

• 6x dziennie, napiąć na 1-2 sek. 10 skurczów, 10-15 tygodni

• Kurczyć mięśnie pochwy na palcu, wibratorze

• Efekty: wzrost podniecenia w trakcie stosunku (18,4% anorgazmia pierwotna, 23,5% anorgazmia wtórna, 50% grupa kontrolna) i orgazm (14,3% anorgazmia pierwotna, 18% anorgazmia wtórna)

Metoda ucisku członka

• Masters i Johnson, przedwczesny wytrysk

• 3-4 sek. Silnie odczekać 15-30 sek. Znów stymulacja, w sumie 20 minut

• Pozycja treningowa, później na jeźdźca, boczna

• Co najmniej raz w tygodniu, stałe stosunki

• Brak erekcji jest przejściowy

Metoda zmęczenia

• Przedwczesne wytryski ale dobre, niezawodne erekcje

• Maksymalnie dużo kontaktów seksualnych

• Czas trwania reakcji ulega wydłużeniu

Metoda kąpieli

• Seks w wodzie

• Przedwczesny wytrysk

• Woda miejscowo zmniejsza wrażliwość zmysłową, wydłuża czas reakcji

• Uwaga na uwarunkowanie się na wodę, prysznic

Metoda wolnego stosunku

• Przedwczesny wytrysk, dobra erekcja

• Wolne ruchy, bezruch, gdy czują, że zbliża się wytrysk (partner komunikuje)

Metoda przedłużania linii pochwy

• Dłonią objąć silnie członek w trakcie immisji

• Wytrysk opóźniony, ZE w trakcie stosunku

• Uważać na uwarunkowanie na masturbację

Metoda stymulacji analnej

• Palec do odbytu, ucisk ściany sąsiadującej z pochwą w trakcie stosunku (on lub ona)

• Trudności z orgazmem kobiety, zanik erekcji w trakcie stosunku, luz w pochwie

• Zagadnienia estetyczne

Poprzeczne ruchy miednicy

• Trudności z orgazmem

• Ruchy członka trafiające w punkty 4-8 przy jednoczesnym napinaniu mięśni Kegla dają maksymalne podniecenie

Punkt G

• Anorgazmia, problemy z pobudliwością

• Pobudzać palcem, żołędzią

• Pozycje o płytkiej immisji w kierunku przedniej ściany pochwy

• Odkrył go niemiecki ginekolog w 1950 r. (przestrzeń Grafenberga)

Metoda ułożenia ginekologicznego

• Brak doświadczenia, defloracja, nerwice, ZE, autor: Imieliński

• Kobieta leży na wznak na stole, pośladki do krawędzi, nogi maksymalnie na bok, zgięte, na krzesłach

• Narządy na tej samej wysokości (regulować wysokością stołu, w razie potrzeby książki)

• Mężczyzna kontroluje wzrokiem, ma obie ręce do pomocy, nie musi zdążyć zanim wzwód zniknie

• Ewentualnie żel nawilżający, pieszczoty

• Najpierw 1 palec, potem 2 (wskazujący i środkowy), wprowadzić członek niezależnie od wzwodu, bezruch, żeby nie wypadł

• Pieszczoty, spadek napięcia = wzwód, seks

• Przełamanie: trudności ze współżyciem, lęk napięcia zahamowań, fobii seksualnych, niemożności immisji

Minusy:

• Gdy mężczyzna chce ukrywać leczenie i udawać sprawnego

• Przedmiotowe potraktowanie kobiety

• Wulgaryzacja

• Kompleksy, wstyd (odsłonięty srom)

• Niecierpliwość

• Uwarunkowanie się na tą nietypową pozycję

• Podejrzenie zdrady z doświadczoną osobą

Desensytyzacja

• Terapia behawioralna, warunkowanie klasyczne

1. In vitro (wprowadzić pacjenta w stan relaksu i stopniowo wprowadzać bodźce lękowe - wyobraźnia pacjenta)

2. In vivo (ekspozycja na bodźce lękotwórcze w warunkach naturalnych, pacjent wchodzi w sytuacje wywołujące lęk)

• Sterowania ekspozycja na bodźce lękotwórcze

• Wobec zachowań niepożądanych polegających na unikaniu kontaktów z bodźcem lękotwórczym

• Inaczej nie można wygasić reakcji lękowej, bo pacjent jej nie doświadcza unikając bodźców lękotwórczych

• Relaksacja: pobudzanie układu parasympatycznego, to hamuje układ sympatyczny (aktywizujący się przy lęku)

• Bodźce lękotwórcze podawane są pacjentowi od najsłabszego do najsilniejszego 1/sesję, najlepiej żeby ją opisywał cudzy głos, żeby terapeuta nie kojarzył się z lękiem

• Bodźce lękowe są uszeregowane przez pacjenta.

Desensytyzacja - pochwica

1. In vitro - relaks, wyobrażać sobie wprowadzanie przedmiotów do pochwy, 20-30% skuteczności.

2. In vivo - relaks, na fotelu ginekologicznym. Wprowadzanie do pochwy palca, hegary, wibratora, sztucznego penisa. 12 wizyt, partner się uczy, potem w domu, nie na siłę. 30% skuteczności.

Desensytyzacja - lęki seksualne

• Przed defloracją, bólem, męskimi genitaliami, stosunkiem, itp.

• Lista 15-20 scen seksualnych związanych z lękiem.

• Relaks, 1 seans - 20 minut, 15-30 seansów, 3 dni przerwy.

• Lista bodźców przyjemnych, które da się połączyć z seksem.

• Ze spokoju w stronę podniecenia.

Relaksacja

Relaksacja - ZE

1. Relaksacja.

2. Sugestie: z każdym ćwiczeniem staje się spokojniejszy i bardziej wierzę w siebie, jestem zdrowym, silnym mężczyzną.

3. Wyobrażenie siebie podczas seksu: do podbrzusza napływa ciepło, członek jest ciepły, powiększa się.

4. Stosunek przebiegł pomyślnie w przyszłości będzie w pełni udany, oboje jesteśmy szczęśliwi.

5. Jestem pełen energii.

Relaksacja - przedwczesny wytrysk

• Relaksacja.

• Autosugestie: brak wrażliwości w palcu, potem penisie (penis jak z drewna).

Erotyczny Trening Relaksacyjny

Kobiety:

1. Moje wargi są rozluźnione, przyjemnie zwilżone.

2. Szyja jest rozluźniona.

3. Moje piersi są ciężkie, przyjemnie ciężkie (prawa/lewa).

4. Moje brodawki są napięte, sterczące.

5. Mój brzuch jest rozluźniony i ciepły.

6. Uda są rozluźnione, przyjemnie rozluźnione.

7. Uda są ciepłe, przyjemnie ciepłe.

8. Srom jest ciepły, przyjemnie ciepły (najpierw akceptacja tego faktu).

9. Pochwa jest ciepła, wilgotna.

10. Czuje skurcz pochwy, jest miły, przyjemny.

Mężczyźni:

1-5 tak samo jak u kobiet.

6. Grubość i długość członka.

7. Napięcie i temperatura moszny.

Metoda Plissit Annon

1. Przyzwolenie:

• Stworzenie dobrych warunków do redukcji lęków wywołanych myślami, fantazjami, snami, zachowaniami seksualnymi.

2. Informacja:

• Edukacja seksualna.

• Poprawa samooceny, redukcja lęku.

3. Specyficzne sugestie:

• Zbieranie dokładnego wywiadu, nawiązanie kontaktu.

• Podanie sugestii terapeutycznych związanych z problemem pacjenta.

• Sugestie profilaktyczne: uprzedzić o objawach, które mogą się pojawić w następstwie leczenia.

• Zasada innej okazji: treningi nie muszą dać natychmiastowych rezultatów, zawsze będzie inna okazja do ich zastosowania, to nie egzamin.

• Techniczne metody pracy z zaburzeniami seksualnymi (z Masters-Johnson).

4. Intensywna terapia:

• Szczegółowy program terapii dostosowany do pacjenta.

• Program jest elastyczny.

Plissit - ZE i problemy z podnieceniem

1. Odwrócenie uwagi:

• Stymulować kobietę oralnie i manualnie.

• Immisji dokonuje kobieta.

• Podejmować często aktywność seksualną, ale przerywać gdy pierwsza oznaka lęku (wtedy relaksacja, TV).

2. Wskazówki dla partnerki:

• Stymulować, gdy stosunek jest niemożliwy (np.: w samochodzie).

• Cierpliwość, nie oczekiwać szybkich rezultatów, każda aktywność seksualna przyjemna.

Plissit - ZE i brak partnerki

• Zdjęcia, fantazje.

• Masturbować się ręką nie dominującą (praworęczny masturbuje się lewą).

• Jeśli problem z erekcją to przerywać (zasada innej okazji).

• Doprowadzić się do orgazmu, wtedy wyobrażać sobie stosunek.

Plissit

• Szukanie ognisk zmysłowych (bez seksu)

• Leasing technique - stymulowanie członka przywracające erekcję

• Quiet vagina technique - technika cichej waginy - łagodne ruchy, zakaz ruchów frykcyjnych, koncentracja na odczuciach.

Dating session

• Stosujemy, gdy zaburzenia seksualne w parze trwają długo.

• Dokładne instrukcje, dowolna liczba sesji w ciągu dnia.

• Program rozrywkowy (teatr, kino) oddziela sesję.

Sesja 1

• Wspólny, uroczysty obiad.

• Wspólne zakupy kosmetyków, razem wybierają.

• Kolacja: powiedzieć 3 rzeczy, które lubią i 3 których nie lubią w zachowaniu seksualnym partnera.

Sesja 2

• Kobieta dominuje.

• Jej pomysł na rozrywkę (wymyśla kilka, on może wybrać).

• Po powrocie on się myje tymi kosmetykami, ona przygotowuje pokój.

• Ona się myje, a on relaksuje.

• Spotykają się nago, on szuka najlepszej stymulacji kobiety.

Sesja 3

• Mężczyzna dominuje.

• Jego pomysł na rozrywkę.

• On szykuje pokój, ona się myje kosmetykami.

• On się myje, ona relaksuje.

• Kobieta szuka jak najlepszej stymulacji mężczyzny.

Sesja 4

• Wzajemne pieszczoty z twórczym wykorzystaniem przedmiotów z otoczenia.

Sesja 5 - używają rąk, ust, języka, zębów (tylko i tylko w takiej kolejności).

Sesja 6 - wszystkie pieszczoty, które do tej pory przypadły im do gustu.

Sesja 7

• Wzajemna stymulacja.

• Teasing technique, qui et vagina technique przeplatane relaksacją.

• W pozycji na jeźdźca, łagodne ruchy.

TRANS

Trans

• Stan psychiczny polegający na wycofaniu uwagi ze świata zewnętrznego i kierowanie jej do świata wewnętrznego (zamyślił się, odpłynął)

• Spotykany w życiu codziennym, gdy wykonujemy czynności automatyczne (mycie zębów, itp.)

• Ma charakter cykliczny jak czynności fizjologiczne (jak wdech - wydech).

• Co 1,5 godziny człowiek „wyłącza” się na 5-20 minut.

• Relaksacja, odpoczynek od świata zewnętrznego.

• Bezruch, stan relaksu, spojrzenie transowe (w nieskończoność).

• Aktywacja układu immunologicznego.

• Aktywacja obszarów pamięciowych.

Technika - język

• Zawiły, niejednoznaczny.

• Nieprecyzyjny (dawniej, wcześniej, mniej, więcej).

• Tylko pozytywne określenia (bez partykuły „nie”, bo podświadomość nie zna słowa „nie”.

• Język niekategoryczny (sugestie: możesz czuć - zwodzimy świadomość, nie może zaprzeczyć, za chwilę możesz poczuć się zrelaksowana, nie musisz, ale możesz).

• Głos spokojny i łagodny, lekkie pochylenie głowy do przodu i w lewo.

Technika

• Cały czas mówić, nie robić przerw (nasz głos jest nitką, która łączy pacjenta ze światem zewnętrznym, zapewnia poczucie bezpieczeństwa).

• Utylizacja (wykorzystać głosy ze świata zewnętrznego wplatając je sprytnie w treść transu i w opowieść).

Fazy transu

1. Wprowadzenie w trans

Oczywistość	Sugestia
Odwołując się do zmysłów	Język zawiły, wieloznaczny, niekategoryczny
Słyszysz mój głos	Możesz poczuć rozluźnienie mięśni twarzy
Czujesz jak twoje stopy dotykają ziemi	Może teraz jeszcze nie, może trochę później.
Słyszysz śpiew ptaków
Świadomość to potwierdza

2. Faza właściwa

• Kontakt z podświadomością pacjenta i adresowanie do niej pewnych treści.

• Odwołanie się do zasobów pacjenta.

• Język ładny, prosty.

3. Wyprowadzenie z transu

• Innym językiem: prostym, jednoznacznym, ton nakazu.

• Weź 3 wdechy, otwórz oczy, porusz ręką i nogą.

BAŚNIE I METAFORY

Metafora

• Figura stylistyczna, w której przynajmniej jeden wyraz ma inne, obrazowe znaczenie oprócz tego rozumianego wprost.

• Przypowieść, bajka, alegoria, baśń, mit, anegdota.

Baśń

• Autor: Bettelheim.

• Baśń pomaga dziecku rozumieć siebie i świat, wspiera rozwój jego osobowości i moralności.

• Dzieci uczą się więcej o problemach człowieka i ich możliwych rozwiązaniach z baśni, nawet jeśli są one dla nich intelektualnie mało dostępne.

• Baśń mówi o przeżywanych przez dziecko napięciach wewnętrznych w taki sposób, że rozumie je ono na poziomie nieświadomym.

• Nie bagatelizuje przeżyć dziecka, podaje przykłady wyjścia z wewnętrznej opresji.

• Polaryzacja postaci (dobry/zły, mądry/głupi) przystaje do dziecięcego rozumienia świata.

• Przykłady: Władca Pierścieni, Harry Potter, James Bond, Gwiezdne Wojny.

• Seriale, telewizyjne bajki, konflikt dobro/zło, bohater dobry, sprytny, wyjątkowy, magia.

• Walka z trudnościami jest nieunikniona, jest częścią życia, trzeba jej stawić czoło, pokonać przeszkody, odeprzeć nawet niespodziewane i niesprawiedliwe ciosy.

• Na dvd: Shrek, Rybka Nemo, Toy Story, Epoka Lodowcowa, Madagaskar, Wall-E, Odlot.

• Dzieci oglądają w kółko bajkę, która odzwierciedla problem, z jakim chcą sobie poradzić.

• Porusza ważne i trudne tematy.

Anegdota

• „to mi przypomina…. Pamiętam jak…miałam taką koleżankę, której ojciec…to zupełnie tak samo jak u mojego kolegi, który…”

• Pacjent pyta terapeuty, czy ma się poddać psychoterapii: kiedyś mój znajomy wszedł do sklepu i zapytał czy ma coś kupić.

Metafora

• Przyciąga uwagę gdy jest ciekawa, bardziej niż wywód intelektualny.

• Ludzie uwielbiają snuć opowieści i ich słuchać.

• Porusza wyobraźnię, poszerza perspektywę patrzenia na problem, może obudzić nagłe zrozumienie.

• Nie opisuje szczegółowych zaleceń, tylko ogólnie kilka nowych możliwych punktów widzenia.

• Przedstawia pośrednio, więc jest mniej zagrażająca niż powiedzenie tego wprost kawę na ławę, jeśli jej głębszych znaczeń słuchacz nie przyjmuje, to skupi się na fabule (wtedy nikt nic nie straci).

• Każdy skorzysta z innych znaczeń zawartych w opowieści, nieświadomie dopasowując sobie do swoich celów.

• Dobre też do nawiązania kontaktu z dziećmi.

• Odwołuje się do prawej półkuli mózgowej.

• Pacjent nie potrzebuje intelektualnych wyjaśnień dlaczego coś czuje czy robi, potrzebuje odmiany, postawy emocjonalnej i możliwości innego patrzenia na świat.

Kliniczne zastosowanie metafor

• Stawianie (ilustracja) tez - przedstawienie hipotez dotyczących źródeł problemu, nie pouczenia.

• Podsuwanie możliwych rozwiązań.

• Pomoc w poznawaniu siebie - opowiadanie o ludziach, którzy w podobnej sytuacji jak pacjent zachowali się analogicznie.

• Sugerowanie pomysłów, wzmacnianie motywacji - opowiadanie o ludziach, którzy pokonali jakieś trudności, dodawanie odwagi.

• Kontrolowanie relacji terapeutycznej - element zaskoczenia, nowa konwencja, szok, klient dominujący wsłuchuje się i na chwilę ustępuje pola terapeucie.

• Zmniejszanie oporu - pośrednia forma komunikacji omijająca opór, sens i przekaz idzie wprost do nieświadomości.

• Przeformułowanie problemu - nowy punkt widzenia punktem wyjścia do zmiany.

• Przypominanie klientowi o zasobach - pokazywanie ludziom, że już kiedyś przezwyciężyli jakieś trudności i nie utracili tych zdolności tylko o nich zapomnieli.

Dobrze sformułowany cel

• W kategoriach pozytywnych: emocjonalne postawy i możliwości ich zmiany w podświadomości, która funkcjonuje (nie słysząc zaprzeczeń), nie mówimy „nie”, np.: nie chcę być grubychcę być chudy.

• Po czym sprawdzić, że osiągnąłeś ten cel - zachowanie pacjenta, stan wewnętrzny (już go kiedyś doświadczył, więc go rozpozna), zależy od osoby.

• Ekologiczny - koszty po osiągnięciu celu i profity z osiągnięć celu, konsekwencja, sprzeczne motywy.

Założenia terapii strategicznej

1. Zmiany funkcjonowania pacjenta podczas terapii uzyskujemy przez bezpośrednie lub pośrednie uruchomienie jego wewnętrznych zasobów.

2. To pacjent ma określić czym jest sukces w terapii, po czym go pozna.

3. Cel każdego zachowania i intencje każdego człowieka są zawsze pozytywne (cel a nie działanie).

4. Ludzie dokonują najlepszych wyborów na jakie ich stać w danym momencie na tym etapie rozwoju.

5. Terapia poszerza zakres możliwości wyborów człowieka.

TECHNIKI TERAPEUTYCZNE

Wizualizacja

• Technika posługująca się formowaniem obrazu wzrokowego.

• Umożliwia uświadomienie sobie i wykorzystanie treści zawartych w podświadomości.

• Ingerencja w nieświadome treści - skorygowanie sposobu w jaki fakty zostały w umyśle opracowane.

• Aktywizowanie doświadczeń zmysłowych i emocjonalnych aby zasoby psychiczne jednostki mogły być wykorzystane do realizacji jej planów.

Kreatywna wizualizacja

• Na co dzień oczekujemy trudności, wyobrażamy sobie własne niepowodzenie, chorobę, zagrożenia.

• Utrzymanie w umyśle pewnych wyobrażeń, idei może przyczynić się do ich realizacji w życiu.

Stosowanie kreatywnej wizualizacji

1. Głęboki relaks.

2. Wyobrażenie sobie szczegółowe zbliżanie się do celu (zdefiniowanie go wg zasad).

Przeszkody w trakcie wizualizacji

• Lęki, obawy, złość, poczucie winy, wątpliwości, skojarzenia zakłócające wyobrażenie celu.

• Nie walczyć z nimi, nie koncentrować się na tych trudnościach.

• Poznać swoje podstawowe negatywne przekonania, przyjrzeć się im, zrozumieć co stoi na drodze do osiągnięcia życiowych celów.

Sposób działania wizualizacji

• Uaktywnia się prawa półkula (podświadomość, emocje).

• Umysł świadomy znajduje się pod wpływem nieświadomego, w konflikcie woli i wyobraźni wygrywa podświadomość, praca z obrazami.

• Zmiana najgłębszych postaw wobec siebie, ludzi, życia.

Wizualizacja u chorych somatycznie

• Biofeedback: system sprzężenia zwrotnego między funkcjami biologicznymi organizmu a wyobrażeniami ich dotyczącymi.

• Zmiana ciśnienia, temperatury ciała, rytmu serca za pomocą wyobrażeń.

• Choroba rozwija się na płaszczyźnie fizycznej i psychicznej (wola życia/rezygnacja).

• Udowodniono wzajemne oddziaływanie między wyobrażeniami, myślami a reakcją na poziomie komórek organizmu, narządów, tkanek.

• Bakterie, wirusy, komórki nowotworowe, czynniki genetyczne + styl życia, filozofia, odżywianie, chęć życia, stres.

Kora mózgowa (świadome myślenie)




Układ limbiczny (emocje, motywacje, przetwarzanie zjawisk

psychicznych w biologiczne)




biologia

Techniki wizualizacji

1. Relaksacja

• Uwolnienie od napięcia (mięśni, emocjonalnego), uwolnienie energii.

• Stres: negatywne emocje, napięcie mięśni, płytki oddech, nadciśnienie.

• Samoakceptacja, odpoczynek, regeneracja sił, wiara w siebie.

2. Antycypacja (wyobrażenie) celu

• Wyobrażenie, że jest dowódcą białych krwinek atakujących komórki nowotworu, odgłosy, zapachy, obrazy.

• Koncentrowanie się na celu.

3. Sugestia

• W głębokim relaksie jest dostęp do nieświadomości i duża podatność na zasugerowane obrazu i treści.

• Nieświadomość posługuje się językiem, przeczuć, obrazów, snów, symboli.

• Obudzić instynkt zdrowienia, radzenia sobie.

Diagnoza

• Poznać wyobrażenia pacjentów, obrazy, które wytwarza ich psychika.

• Obrazy wewnętrzne mogą być przyczyną problemów emocjonalnych.

• Sedno problemu, ominięcie mechanizmów obronnych, racjonalizacji, intelektualizacji, obrazy mówią…

• Narysuj swój problem, narysuj swój największy lęk i przyjrzyj mu się.

Przewartościowanie

Nic nie jest złe samo w sobie. Miara jaką przykładamy do poszczególnych zjawisk sprawia, że odbieramy je jako negatywne. To my budujemy kontekst. Jedno zachowanie w różnych kontekstach jest raz złe raz dobre (rodzina/praca). Jedno zachowanie jest jednocześnie złe i dobre.

• Psycholog nie zaprzecza skardze pacjenta, zmienia punkt odniesienia.

• Wymaga dobrego przygotowania.

• Podane zbyt szybko i zbyt lekko może zostać odrzucone, wywołać złość, poczucie bycia niezrozumianym.

• Najpierw uszanuj problem, daj się wyżalić.

• Terapeuta próbuje znaleźć pozytywne znaczenie zachowania (czasem w szerszym kontekście), np.: „to, że tak intensywnie się Państwo kłócicie świadczy o dużej energii zaangażowanej w związek”.

• Każdy wybór, zachowanie, zjawisko ma swoje negatywne i pozytywne wartości. Trzeba pokazać klientowi pełen wachlarz żeby sam dokonał wyboru.

• Zobaczenie własnego zachowania z innego punktu widzenia uwalnia klienta od sztywności i negatywnych uczuć.

MUZYKOTERAPIA

Cele:

• Diagnoza - obserwacja reakcji, zachowań pacjenta.

• Działanie na procesy fizjologiczne - na metabolizm, narządy, czynności fizjologiczne.

• Oddziaływanie na procesy psychiczne - uspokajające, mobilizujące, oczyszczające, pobudzanie wyobraźni.

Koncepcja pitagorejska

• Muzyka jako wzór boskiej harmonii, prowadzi do katharsis.

• Odpowiednie melodie doskonalą duszę zmieniając jej stan na przeciwny (jest mi smutno - pobudzająca muzyka i na odwrót).

Koncepcja Arystotelesa

• Naśladowanie muzyką stanu psychicznego pacjenta.

• Naśladowanie wady, od której dusza ma się uwolnić prowadzi do naprawy tej wady.

• Odreagowanie za pomocą muzyki nasilenia afektu prowadzi do jego wyczerpania (smutny, depresyjny - smutna, spokojna muzyka, pobudzony - żywa muzyka).

Koncepcja Platona

• Określone tonacje, rytmy, instrumenty są nośnikami + lub stanów duszy.

• Najlepiej wzmacniać w ludziach umiarkowanie, silne afekty (skrajności) działają chorobotwórczo.

Profesjonalna muzykoterapia

• II Wojna Światowa, powstała w USA.

• Do leczenia psychiatrycznego weteranów wojennych.

• 1950 rok - National Association for Music Therapy.

• Rozwój psychoterapii - przejście od wyłącznie intelektualnego kontaktu z pacjentem do komunikacji niewerbalnej, zabarwionej emocjami.

• Początkowo jako terapia przestrajania nastroju wg zasady Arystotelesa:

• Bierne słuchanie muzyki uspokajającej vs pobudzającej

• Regulowanie procesów fizjologicznych zamiast lęków.

Koncepcja twórczego wychowania muzycznego

• Pacjenci używają instrumentów do wyrażania siebie i komunikowanie się.

• Improwizacje, aktywny kontakt z muzyką, sobą, innymi.

Struktura muzyki

1. Warstwa akustyczna (dźwięki, wibracje).

2. Warstwa semantyczna (nośnik znaczeń).

3. Warstwa estetyczna (istota i wartość dzieła).

Działanie w terapii

1. Dzieci niewidome, niedosłyszące (techniki wibracyjno - akustyczne), warstwa 1.

2. Chorzy somatyczne (regulacja procesów fizjologicznych).

3. Nerwice, zaburzenia odżywiania, zaburzenia osobowości (semantycznie, warstwa 2).

4. Psychozy (warstwa 3, odczucia estetyczne).

Fizjologiczny mechanizm działania

• Zjawisko rezonansu - synchronizacja rytmów biologicznych (oddech, serce, mózg) z rytmem muzyki.

Psychologiczny mechanizm działania

• Aktywizowanie doświadczeń jednostki, emocji i zdarzeń (wspomnienia, wyobrażenia).

• Działanie na układ limbiczny (procesy emocji i motywacji) i jego powiązanie z korą (wspomnienia, myśli).

• Wpływ na nastrój, uruchamianie emocji, wprowadzanie w stan zmienionej świadomości (odrealnienie), myślenie metaforyczne.

• Podobieństwo bodźca muzycznego do zachowań emocjonalnych, werbalnych, ruchowych.

• Uaktywnienie śladów pamięciowych podczas słuchania

• Powstawanie wspomnień podczas słuchania.

• Terapia osób upośledzonych (pamiętają przebieg spektaklu, gdy prowadzi ich muzyka „przypominając”)

• Terapia osób z Alzhaimerem (aktywizuje pamięć, zapobiega utracie tożsamości)

Muzyka dla pacjentów

• Zintensyfikować przeżywanie do takiego poziomu, który stanie się zauważalny dla pacjenta (dla osób z utrudnionym dostępem do swoich przeżyć).

• Nabrać dystansu do przeżyć.

• Doświadczyć w bezpiecznych warunkach terapii nowego sposobu przeżywania i ekspresji.

• Dotrzeć do treści, emocji, obszarów osobowości niedostępnych dla technik werbalnych terapii.

• W połączeniu z psychodramą dokonać symbolicznego naprawienia doświadczeń urazowych.

Efektywność muzykoterapii

1. Upośledzenie, deficyty rozwojowe - poprawa uwagi, pamięci, naśladowania, percepcji, komunikacji, kontroli impulsów, umiejętności szkolnych i społecznych.

2. Choroby somatyczne - obniżenie poziomu lęku, bólu, użycia leków, napięcia mięśniowego, hormonów stresu.

3. Rehabilitacja - poprawa sfery ruchowej, mowy, komunikacji.

4. Geriatria - poprawa orientacji w rzeczywistości, komunikacji, motywacji do działania, nastroju, umiejętności motorycznych i społecznych.

5. Ostra psychoza - poprawa ekspresji emocjonalnej, komunikacji, radzenia sobie z lękiem, interakcjami społecznymi, wglądu.

6. Seksuologia

1. Stwarzanie nastroju (kontakt terapeutyczny, relaksacja).

2. Diagnoza (pacjent w trakcie słuchania utworu ujawnia: reakcje z ciała, skojarzenia, potrzeby, co pomaga w poznaniu i interpretacji jego problemów seksualnych).

3. Terapia. Dobór utworów:

• Muzyka odprężająca (pogodna, spokojna, instrumentalna).

• Muzyka mobilizująca (Beethoven V symf., Chopin Ballada f.moll, Duke Ellington).

• Muzyka erotyczna (Blues, operetka, balet, Arabska muzyka instrumentalna (flet), utwory jawnie erotyczne (Rihanna).

Seks i muzyka

• Za pomocą muzykoterapii poruszać najbardziej intymne tematy.

• Temat „Zaloty i miłość” do fragmentu muzycznego.

• Poznać potrzeby, zachowania seksualne, zaburzenia.

Badania

• Osoby, które słuchają jazzu, mają aż o 34% więcej stosunków seksualnych niż ludzie, którzy zwykle słuchają muzyki pop.

• Słuchanie muzyki klasycznej wpływa na obniżenie potrzeby seksualnej, usypia nasze zmysły.

• Fani jazzu, muzyki klasycznej osiągają zwykle ponadprzeciętne wyniki w testach inteligencji.

• Fani rapu lub metalu są często bardziej nieśmiali i wstydliwi niż ich rówieśnicy.

• Muzyka lecąca w tle może pomóc skoncentrować się ekstrawertykom, z kolei męczy i drażni introwertyków.

• Miłośnicy opery są trzy razy bardziej skłonni do popełnienia samobójstwa.

• Fani muzyki country i popu są zazwyczaj bardziej konwencjonalni, szczerzy i prości w porównaniu z fanami innych gatunków.

• Fani Dance i soul są bardziej skłonni do impulsywnego wyrażania swoich myśli.

Kierunek psychoanalityczny w muzykoterapii

Muzyka poważna	Muzyka rozrywkowa
Przeżycie progresywne bardzo świadome	Przeżycie regresywne
Poziom EGO	Muzyka popędowa, muzyka ID
Szersze informacje diagnostyczne dotyczące całej osobowości, psychiki, uczuciowości	Informacje dotyczące popędów (ciała, seksualności, zmysłowości)

• Oba przeżycia (regresywne i progresywne) mają wartość terapeutyczną.

• Dzięki muzyce można łatwiej dotrzeć do najwcześniejszych relacji przeżyć pacjenta i na nowo je zrekonstruować.

W dzieciństwie

• Muzyka dociera do dziecka w życiu płodowym, czują je całym ciałem.

• Profilaktyka patologii ciąży.

• Muzyka podczas porodu wpływa na nastrój i regulacje oddechu.

• Muzyka w inkubatorach zamiast matki i jej obecności.

• Małe dzieci łatwo usypiają przy szumie (suszarka, woda, okap, samochód), dlatego, bo w łonie matki zawsze słyszy szum.

Macierzyństwo muzyczne

Ostra psychoza:

• Nasycanie pacjenta prostą i łatwą muzyką (np.: rozrywkową o niewielkim ładunku emocjonalnym), symbolicznie karmiąc go mlekiem muzycznym.

• Kołysanki.

• Stopniowo dawkować coraz trudniejszą muzykę.

• Posuwanie pacjenta w kierunku dalszego rozwoju tożsamości rozwoju relacji z innymi

Kierunek behawioralny w muzykoterapii - USA

1. Edukacyjno - rozwojowe - rehabilitacja, przywracanie zdolności.

2. Medyczne - redukowanie bólu i lęku w chorobie.

3. Rekreacyjne - spędzanie wolnego czasu, nabywanie umiejętności społecznych.

4. Psychoterapeutyczne - rozwój intra - i interpersonalny.

5. Duchowe - rozwój samoświadomości, doskonalenie, coaching.

6. Prewencyjne - ochrona przed chorobą, profilaktyka.

Behawioryzm i muzyka

• Muzyka jako wzmocnienie (negatywne/pozytywne)

• Wygaszanie niepożądanych zachowań.

• Treningi relaksacyjne z muzyką.

• Łączenie muzyki (bodziec warunkowy) z lekiem nasennym, później sama muzyka wywołuje samoczynny sen u pacjenta.

Regulatywna muzykoterapia SCHWABE

• Podczas słuchania muzyki przemieszczanie uwagi między ciałem, myślami, uczuciami, nastrojem.

• Wewnętrzna refleksja, kontakt z muzyką i sobą, relaks.

• Trening służący regulacji napięcia i samoświadomości (choroby somatyczne).

23

---