Opracowanie wyników:

1. Obliczenie dla promieniowania tła średniej liczby zliczeń I_t licznika Geigera-Mullera w jednostce czasu.

Liczbę zliczeń I_t [imp/min] obliczamy ze wzoru:

gdzie:

N- liczba zliczeń licznika zarejestrowana podczas pomiaru

t- czas pomiaru

N- 117 [imp]

t- 600[s] = 10 [min]

Obliczona średnia wartość liczby zliczeń tła na jednostkę czasu wynosi:

Dokładność pomiaru określamy z warunku:

- warunek nie spełniony, dokładność nie mieści się w granicy 5%

It=(11,700±0,092)[imp/min]

2. Średnia wartość i odchylenie standardowe obliczone ze wzorów:

t - 60[s] = 1[min]

3. Obliczenie masy absorbenta na jednostkę powierzchni:

Wykorzystujemy wzór:

gdzie:

ρ- 8,92[g/cm³] - gęstość miedzi

x- grubość blaszki

Wyniki obliczeń przedstawia tabela:

x [cm]	ρx[mg/cm^2]
0,000	0,00
0,007	62,4
0,015	133,8
0,020	178,4
0,028	249,8
0,034	303,3
0,041	365,7

4. Wykres zależności logarytmu naturalnego liczby zliczeń w jednostce czasu Ii od masy absorbenta na jednostkę jego powierzchni px.

ρx[mg/cm^2]	Ii[imp/min]	Ln Ii[1]
0,00	85	4,44
62,4	80	4,38
133,8	57	4,04
178,4	43	3,76
249,8	30	3,40
303,3	27	3,29
365,7	25	3,22

5. Wyznaczanie równania prostej aproksymującej:

6. Wyznaczanie masowego współczynnika pochłaniania elektronów i wartości liniowego pochłaniania.

Porównując równanie prostej ln Ii = a ρx + b

z równaniem ln N = a ρx + b

gdzie:

a = -
/

b = ln N_o

otrzymujemy wzór na masowy współczynnik pochłaniania

gdzie:

współczynnik prostej aproksymującej

zależność ln Ii = f(ρx)

masowy współczynnik pochłaniania wynosi
=

= (3,82±0,34)

Na podstawie masowego współczynnika pochłaniania wyznaczamy liniowy współczynnik pochłaniania:

gdzie:

(3,82±0,34)
- masowy współczynnik pochłaniania

ρ= 8960
gęstość miedzi

Obliczanie niepewności liniowego współczynnika pochłaniania metodą różniczki zupełnej.

Liniowy współczynnik pochłaniania wynosi

7.Odczytanie wartości odciętej xmax.

Maksymalny zasięg x_max promieniowania  w miedzi odczytujemy jako odciętą punktu przecięcia się prostej aproksymującej ln I_i = a ρx + b z prosta określającą poziom szybkości zliczeń I_t promieniowania tła.

ln I_i = a ρx + b

,
= (332,461±24,654)

8.Wykres zależności zasięgu maksymalnego max promieniowania beta od jego energii maksymalnej Emax.

	100	150	200	250	300	400	500	800	1000
	13,5	26,5	42	59	78	120	165	310	420

E_{ max} = 800 [keV]

Zestawienie wyników:

It=(11,700±0,092)[imp/min]

(3,82±0,34)
- masowy współczynnik pochłaniania

- liniowy współczynnik pochłaniania.

y=-0,004x+4,5465 - prosta aproksymująca

,
= (332,461±24,654)

E_{ max} = 800 [keV]

9.Wnioski

Celem wykonanego przez nas ćwiczenia było wyznaczenie maksymalnej energii i zasięgu promieniowania beta w ciałach stałych. Grupa dziekańska przeprowadzała ćwiczenie laboratoryjne przy użyciu absorbentów miedzianych.

Dokładność wykonanych pomiarów uwarunkowana była dokładnością dysponowanego przez nas sprzętu, a także przybliżonych wartości kolejnych zliczeń licznika Geigera - Müllera.

---