WRZENIE I KRZEPNICIE ROZTWORW, Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi


WRZENIE I KRZEPNIĘCIE ROZTWORÓW

Roztwory substancji mają inne temperatury wrzenia i krzepnięcia niż czyste rozpuszczalniki.

Substancje mało lotne (ciecze o wysokich temperaturach wrzenia lub ciała stałe) podwyższają temperaturę wrzenia i obniżają temperaturę krzepnięcia roztworu w stosunku do czystego rozpuszczalnika.

Substancje łatwo lotne (ciecze o niskich temperaturach wrzenia) obniżają temperaturę wrzenia roztworu w stosunku do czystego rozpuszczalnika.

0x08 graphic

Ponieważ wrzenie cieczy jest związane z ciśnieniem pary nasyconej nad tą cieczą to można wnioskować, że ciśnienie pary nasyconej zależy od stężenia roztworu.

0x08 graphic
Mówi o tym prawo Raoulta:

0x08 graphic

Prężnością pary nazywa się ciśnienie jakie w danej temperaturze

wywiera para nasycona.

Dla układu dwuskładnikowego prężność pary nad roztworem będzie równa:

p = p1 + p2

a ponieważ:

p1 = x1 p1o p2 = x2 p2o x1 + x2 = 1

p = x1 p1o + x2 p2o = p1o (1-x2) + p2o x2

0x08 graphic

0x08 graphic

czyli, że

prężność pary nad roztworem jest liniową funkcją składu roztworu.

T = const

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
p

0x08 graphic
p2o p1 - nad czystą substancją A

(np. rozpuszczalnik)

0x08 graphic
p2 - nad czystą substancją B

(np. substancja rozpuszczona)

p1o p2

p1

100% A 100% B

0% B 0%A

xB → ← xA

0x08 graphic

W przypadku, gdy substancja rozpuszczona jest nielotna, tzn.

p2o = 0

powyższa zależność wynosi:

p = p1 = p1o x1 = p1o (1-x2)

0x08 graphic

0x08 graphic

0x08 graphic
Czyli:

Prawo Raoulta stosuje się ściśle tylko do roztworów doskonałych, w których nie ma oddziaływań pomiędzy składnikami. W roztworach rzeczywistych występują odchylenia od tego prawa, które mogą mieć różny charakter.

ODCHYLENIA UJEMNE

jeżeli: fA-A ~ fB-B < fA-B ciśnienie pary nasyconej nad roztworem będzie niższe niż to przewiduje prawo Raoulta , bo: cząsteczki chętnie przebywają w roztworze i trudniej przechodzą do fazy gazowej.

ODCHYLENIA DODATNIE

jeżeli: fA-A ~ fB-B > fA-B ciśnienie pary nasyconej nad roztworem będzie wyższe niż to przewiduje prawo Raoulta, bo: cząsteczki łatwiej będą przechodzić do fazy gazowej.

Roztwory, które wykazują minimum lub maksimum na krzywej ciśnienia pary nasyconej (lub na krzywej temperatury wrzenia) nazywa się azeotropami. Te roztwory, które nie wykazują tej cechy - nazywa się zeotropami.

Prawo Raoulta dla roztworów substancji nielotnych:

0x08 graphic

pAo - ciśnienie pary nasyconej rozpuszczalnika nad samym

rozpuszczalnikiem

xA - ułamek molowy rozpuszczalnika w roztworze

pA - ciśnienie pary nasyconej rozpuszczalnika nad roztworem

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
Ponieważ XA + XB = 1 to

ułamek molowy

0x08 graphic
substancji nielotnej w roztworze

EBULIOMETRIA

Zmiana ciśnienia pary nad roztworem wiąże się z podwyższeniem lub obniżeniem jego temperatury wrzenia i krzepnięcia w stosunku do tych temperatur dla czystego rozpuszczalnika.

0x08 graphic
Zmiana ta wyraża się zależnością:

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

stężenie wyrażone w ilości moli

substancji rozpuszczonej w 1 kg

m` = n / mrozp rozpuszczalnika (tzw. molalność)

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
n = m / M

masa substancji rozpuszczonej [kg] masa molowa substancji rozpuszczonej

0x08 graphic

Dla: m = M oraz mrozp = 1 kg

0x08 graphic

Stała ebulioskopowa równa jest zmianie

temperatury wrzenia roztworu zawierającego 1 mol substancji rozpuszczonej w 1 kg rozpuszczalnika w stosunku do temperatury wrzenia czystego rozpuszczalnika. Jest to wielkość charakterystyczna dla rozpuszczalnika i nie zależy od rodzaju substancji rozpuszczonej.

KRIOMETRIA

0x08 graphic
Roztwory substancji nielotnych mają inne, niż czyste rozpuszczalniki, temperatury krzepnięcia. Zmianę temperatury krzepnięcia roztworu w zależności od jego stężenia wyraża zależność:

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
zmiana temperatury krzepnięcia roztworu

stała krioskopowa rozpuszczalnika molalność

Analogicznie, jak dla ΔTwrz można napisać:

0x08 graphic

0x08 graphic

0x08 graphic

Stała krioskopowa, charakterystyczna dla danego rozpuszczalnika, jest równa zmianie temperatury krzepnięcia roztworu, gdy w 1 kg rozpuszczalnika rozpuszczony jest 1 mol nielotnej substancji.

Na podstawie Δ Twrz i Δ Tkr wyznacza się masy molowe substancji rozpuszczonych w roztworach.

RÓWNOWAGI CIECZ-PARA DLA UKŁADÓW DWUSKŁADNIKOWYCH

Poprzednio pokazano na wykresach zależność ciśnienia pary nasyconej od składu roztworu ciekłego. Dla wielu zastosowań ważne jest przedstawienie zależności ciśnienia pary nasyconej zarówno od składu cieczy, jak i składu pary nad tą cieczą, gdyż skład pary będącej w równowadze z cieczą dla układu dwuskładnikowego jest na ogół inny niż skład cieczy.

Skład pary można wyrazić za pomocą ułamków molowych, jako:

pA

xA(para) = --------------

pA + pB

pA , pB - ciśnienia cząstkowe składników A i B w parze nad cieczą będącą

roztworem A i B.

Z prawa Raoulta pA = xA (ciecz) pAo pB = xB (ciecz) pBo

Zatem:

0x08 graphic

Wzory podają, zależność

między składem pary i

składem cieczy dla układu

0x08 graphic
dwuskładnikowego

znajdującego się w stanie

równowagi.

Po podzieleniu stronami:

0x08 graphic

0x08 graphic
pAo pBo

0x08 graphic

Wzór ten pozwala obliczyć skład pary w równowadze z roztworem doskonałym o dowolnym składzie.

Zależność ciśnienia pary nasyconej lub temperatury od składu pary i składu roztworu (cieczy) przedstawia się następującymi wykresami:

T = const

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
p Krzywa górna - zależność ciśnienia pary

nasyconej od składu cieczy;

ciecz Krzywa dolna - zależność ciśnienia pary

pB nasyconej od składu pary;

Obszar środkowy = współistnienie cieczy

współistnienie i pary w równowadze

cieczy i pary

pA

para

A B

XB

p = const

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
T Krzywa górna - zależność temperatury

wrzenia roztworu od składu pary;

0x08 graphic
0x08 graphic

para Krzywa dolna - zależność temperatury

TwA wrzenia roztworu od składu cieczy;

współistnienie

cieczy i pary Obszar środkowy = współistnienie cieczy

i pary w równowadze

ciecz TwB

A B

XB

Wykresy te powstały przez nałożenie na siebie dwu wykresów: zależności prężności pary nad roztworem od składu roztworu i wykresu składu pary nasyconej nad roztworem w zależności od jej prężności.

0x08 graphic

Wykresy te odnoszą się do układów homozeotropowych (bez minimum czy maksimum na krzywej prężności pary w funkcji składu roztworu) o nieograniczonej mieszalności w fazie ciekłej.

Proces przeprowadzania cieczy w stan pary i następnie skroplenie tej pary nazywa się destylacją. Ponieważ para nad roztworem jest w stosunku do roztworu zawsze bogatsza w składnik bardziej lotny, destylacja jest wykorzystywana jako najprostszy sposób oczyszczania cieczy; szczególnie dobre efekty osiąga się dla mieszanin cieczy znacznie różniących się temperaturami wrzenia.

Dla cieczy (roztworu) o składzie określonym punktem C prężność pary odczytana z krzywej prężności pary (niebieska) wynosi pc, dla tego punktu skład pary odczytuje się z krzywej zależności składu pary od prężności (czerwona) - punkt P para nad roztworem jest bogatsza w składnik bardziej lotny.

T=const 0x01 graphic

p=const

0x01 graphic

Roztwór o składzie C wrze w temperaturze Tw , a para nad nim ma skład P.

Po skropleniu tej pary otrzymuje się ciecz znacznie wzbogaconą w lotniejszy składnik B. Przeprowadzenie roztworu o składzie P w stan pary spowoduje, że para ta będzie zawierała jeszcze więcej tego składnika, a ciecz powstała po jej skropleniu będzie prawie czystym składnikiem B. Powtórzenie tego procesu doprowadzi do zupełnego oddzielenia składnika B od trudniej lotnego składnika A, który pozostanie w naczyniu destylacyjnym.

Wielokrotne powtórzenie procesu destylacji nazywane destylacją frakcyjną - rektyfikacją, może się odbywać w sposób ciągły z zastosowaniem kolumny destylacyjnej w laboratorium lub kolumn rektyfikacyjnych w skali przemysłowej, w których wielokrotnie skrapla się i odparowuje destylat. Jeden cykl parowania-skraplania nazywa się półką teoretyczną. Liczba półek teoretycznych jest proporcjonalna do długości kolumny - dla dobrego rozdziału wskazana jest większa liczba półek,

czyli dłuższa kolumna.

0x01 graphic

0x01 graphic

Aby uniknąć rozkładu substancji w temperaturze wrzenia obniża się tę temperaturę poprzez prowadzenie destylacji pod zmniejszonym ciśnieniem.

0x01 graphic

Oddziaływania pomiędzy cząsteczkami w roztworach rzeczywistych powodują, że zależność prężności pary od składu cieczy i od składu pary wykazuje ekstremum (minimum lub maksimum) - roztwory te są azeotropami.

0x08 graphic

Przykłady mieszanin azeotropowych:

aceton -chloroform, kwas siarkowy-woda, roztwory wodne fluorowcowodorów (HCl, HBr) (odchylenia ujemne-maksimum temperatury wrzenia i minimum na krzywej prężności pary nad roztworem);

etanol-woda, metanol-aceton, chloroform-etanol (odchylenia dodatnie-minimum temperatury wrzenia i maksimum na krzywej prężności pary nad roztworem).

0x01 graphic

0x01 graphic

Na przykład: zupełne rozdzielenie mieszaniny azeotropowej etanol-woda

(~4,7 % wody) można uzyskać stosując substancje wiążące wodę (np. wapno palone) lub dodając do układu trzeci składnik, np. benzen. Ten składnik tworzy z pozostałymi azeotrop trójskładnikowy, który oddestylowuje jako pierwszy (w temperaturze 64,9°C) i tym samym wiąże wodę z układu. Pozostały roztwór etanolu z benzenem tworzy azeotrop dwuskładnikowy, który z kolei rozdziela się na czysty etanol i azeotrop etanol-benzen. Ten ponownie miesza się z azeotropem etanol-woda w celu utworzenia azeotropu trójskładnikowego i proces powtarza się otrzymując kolejne porcje czystego etanolu. Tak otrzymany 100% etanol nie nadaje się do celów spożywczych, gdyż może zawierać śladowe ilości bardzo toksycznego benzenu w postaci azeotropu benzen-etanol. Skład azeotropu etanol-woda można nieznacznie zmieniać stosując zwiększone ciśnienie, ale ten sposób nie jest stosowany do otrzymywania 100% etanolu.

Układ dwu cieczy o ograniczonej rozpuszczalności wzajemnej nie wykazujący maksimum czy minimum ciśnienia pary (lub temperatury wrzenia) nazywa się układem heterozeotropowym (np. woda-kwas salicylowy, woda-kwas benzoesowy). Wzajemną rozpuszczalność tych substancji można zwiększyć poprzez zwiększenie temperatury i ciśnienia,

a układ może przejść w układ homozeotropowy.

Układy cieczy o ograniczonej rozpuszczalności wzajemnej ale wykazujące ekstremum temperatury wrzenia (lub ciśnienia pary) nazywa się układami heteroazeotropowymi (np. woda-anilina, woda-butanol).

0x08 graphic

Sumaryczne ciśnienie pary nad takimi cieczami w roztworze jest równe sumie ciśnień pary nad poszczególnymi cieczami składowymi:

p = pAo + pBo

a cząstkowe prężności każdego składnika nie zależą od jego stężenia.

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
p

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
całkowita prężność pary

prężność składnika B

prężność składnika A temperatura wrzenia

0x08 graphic
0x08 graphic

0% A skład 100%A 0% A skład 100%A

100%B 0%B 100%B 0%B

0x08 graphic

0x08 graphic

Fakt ten jest wykorzystywany w procesie destylacji z parą wodną,

0x08 graphic

Elementy zestawu do destylacji z parą wodną.

  1. wytwornica pary (kociołek) wraz z rurką odpowietrzającą bezpieczeństwa

  2. wężyk gumowy, 3- rurka doprowadzająca parę, 4- chłodnica,

5-odbieralnik, 6- kolba okrągłodenna z mieszaniną rozdzielaną, 7- ogrzewanie

Destylacja z parą wodną jest stosowana do rozdziału (lub oczyszczania) cieczy wysokowrzących słabo rozpuszczalnych w wodzie, jak np. nitrobenzen. Proces ten prowadzi się tak, aby do naczynia z trudno lotną substancją organiczną dostarczyć ze źródła zewnętrznego strumień pary wodnej. Para ta, wraz z substancją organiczną wydostaje się z naczynia, skrapla się, po czym w odbieralniku substancja oddziela się od warstwy wodnej.

W ten sposób uzyskuje się nie tylko rozdział substancji, ale temperatura tego procesu jest znacznie niższa, niż gdyby stosować zwykłą destylację

(np. dla nitrobenzenu obniżenie temperatury wynosi 100°C!), co często zapobiega rozkładowi związku.

RÓWNOWAGA CIECZ - CIECZ W UKŁADACH DWUSKŁADNIKOWYCH

Mieszanina dwu cieczy o ograniczonej mieszalności stanowi układ dwufazowy (dwie fazy ciekłe). Obszar stężeń, w którym następuje mieszanie się cieczy jest różny dla różnych substancji i zależy od temperatury. Współistniejące ze sobą fazy ciekłe są nasyconymi roztworami jednej cieczy w drugiej , nazywane są mieszaninami skoniugowanymi.

Temperatura decyduje o ciśnieniu cząstkowym obu składników w stanie pary oraz o składzie obu faz ciekłych.

W stałej temperaturze skład mieszanin skoniugowanych jest stały i nie zależy od stosunku ilościowego obu składników. Zmiana tego stosunku zmienia jedynie ilość obu faz.

KLASYFIKACJA MIESZANIN SKONIUGOWANYCH:

A mieszalność obu składników rośnie ze wzrostem temperatury, stan pełnej mieszalności osiąga się w temperaturze zwanej górną krytyczną temperaturą mieszania (np. woda- fenol) - powyżej tej temperatury - układ jednofazowy, wewnątrz wykresu - dwie fazy;

B mieszalnośc cieczy maleje ze wzrostem temperatury (np.woda -dietyloamina) - dolna temperatura krytyczna, poniżej tej temperatury jest jedna faza - powyżej zaś układ dwufazowy;

C mieszalność cieczy rośnie, a następnie maleje (np. woda-nikotyna) dwie temperatury krytyczne - wewnątrz obszaru układ dwufozowy;

W niektórych układach (np. woda-eter dietylowy, woda-chloroform) nie ma obszarów o całkowitej mieszalności.

0x01 graphic

A B C

0x08 graphic
Prawo podziału Nernsta:

0x08 graphic

0x08 graphic

współczynnik podziału

0x08 graphic
Prawo podziału Nernsta wykorzystuje się w procesie ekstrakcji, polegającym na takim doborze układu dwu cieczy niemieszających się, aby dzięki dużej różnicy rozpuszczalności oczyszczanej substancji w tych cieczach uzyskać efekt przeprowadzenia jej do jednej z cieczy, pozostawiając towarzyszące zanieczyszczenia w cieczy drugiej.

Stała wartość współczynnika podziału zachowana jest

tylko wtedy, gdy oczyszczana substancja w obu cieczach występuje w tej samej postaci. Gdy w jednej z użytych do ekstrakcji cieczy substancja ulega np. dysocjacji lub asocjacji - obserwuje się odstępstwa od prawa podziału Nernsta.

RÓWNOWAGA CIECZ - CIAŁO STAŁE W UKŁADACH DWUSKŁADNIKOWYCH

Dla tych układów można podać dwa podstawowe typy wykresów fazowych zależnie od tego, czy wydzielająca się podczas oziębiania układu faza stała jest roztworem jednego składnika w drugim (tzw. kryształy mieszane), czy też ze względu na ograniczoną rozpuszczalność obu składników w fazie stałej powstają dwie fazy stałe.

0x08 graphic
0x08 graphic
p = const

T Krzywa górna - zależność temperatury

topnienia od składu cieczy - krzywa topnienia;

0x08 graphic
0x08 graphic
roztwór ciekły Krzywa dolna - zależność temperatury topnienia

TB od składu fazy stałej - krzywa krzepnięcia;

Obszar środkowy = współistnienie cieczy

i ciała stałego w równowadze

TA roztwór stały Całkowita mieszalność składników w obu fazach

0x08 graphic

A B (np. stopione Ni+Cu)

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
Składniki nie mieszają się w stanie stałym (np. lód - NaCl)

p= const

T

roztwór ciekły b

0x08 graphic
0x08 graphic
a roztwór roztwory

ciekły Bt

przechłodzone

roztwór

ciekły At

TE

E

składniki stałe A i B E - punkt eutektyczny

A B

xB

TE - temperatura topnienia mieszaniny o składzie eutektycznym

Krzywa a-E - charakteryzuje równowagę roztworu ciekłego z fazą stałą A

Krzywa b-E - charakteryzuje równowagę roztworu ciekłego z fazą stałą B.

Pod tymi krzywymi - obszary przechłodzenia i przesycenia- czyli braku równowagi ciekłego roztworu.

0x08 graphic

Poniżej TE układ składa się tylko z dwóch faz stałych, które stanowią mieszaninę kryształów czystych składników A i B.

W punkcie eutektycznym trójfazowy układ:

roztwór - substancja A - substancja B

ma liczbę stopni swobody równą zero. Czyli, że zmiana jednego z parametrów stanu układu spowoduje zmianę stanu równowagi, przy czym zniknie jedna z faz.

Jeżeli zmieszamy lód w 0°C i stały NaCl, to dla każdej ilości dodanej soli mieszanina w stanie ciekłego roztworu będzie miała temperaturę krzepnięcia niższą od 0°C. Taką mieszaninę nazywa się mieszaniną oziębiającą.

Najniższą temperaturę, jaka można osiągnąć w tej mieszaninie jest temperatura punktu eutektycznego, wynosząca ok. - 20°C. Poniżej tej temperatury pod ciśnieniem atmosferycznym istnieją tylko stałe NaCl i lód.

Temperatura eutektyczna dla mieszanin niektórych innych soli z lodem może być niższa, np. dla CaCl2 wynosi ok. - 50°C.

Mieszaniny oziębiające mają zastosowanie praktyczne.

RÓWNOWAGA W UKŁADACH TRÓJSKŁADNIKOWYCH

Wykresy fazowe charakteryzujące równowagę w takich układach obrazuje się za pomocą tzw. trójkąta Gibbsa.

Wierzchołki tego trójkąta - odpowiadają czystym składnikom A,B,C;

Boki == stężenia roztworów dwuskładnikowych;

Punkty wewnątrz trójkąta == stężenie układu trójskładnikowego;

Wielkość obniżenia lub podwyższenia temperatury wrzenia czy krzepnięcia roztworu w stosunku do tych temperatur dla czystego rozpuszczalnika zależy od stężenia roztworu.

pi = pio xi

Prężność pary danego składnika nad roztworem jest proporcjonalna do ułamka molowego tego składnika w roztworze. Przy czym pio jest prężnością pary nad czystym składnikiem i.

p = p1o + x2 (p2o - p1o)

p = p1 + p2

Twrz B o wyższej prężności pary < Twrz A o niższej prężności pary

p1o - p Δp

---------- = x2 = -------

p1o p1o

Względne obniżenie prężności pary rozpuszczalnika nad roztworem jest równe ułamkowi molowemu substancji rozpuszczonej w roztworze

pA = pAo xA

pAo - pA

------------- = xB

pAo

Względne obniżenie ciśnienia pary nasyconej rozpuszczalnika nad roztworem substancji nielotnej jest wprost proporcjonalne do ułamka molowego składnika nielotnego w roztworze

Δ Twrz = Keb m`

zmiana temperatury wrzenia roztworu

stała ebulioskopowa

Keb m

Δ Twrz = -----------

M mrozp

Δ Twrz = Keb

Δ Tkr = Kkr m`

Kkr m

Δ Tkr = -----------

M mrozp

Δ Tkr = Kkr

xA (ciecz) pAo

xA (para) = ---------------------

pA + pB

xB (ciecz) pBo

xB (para) = ---------------------

pA + pB

xA (para) xA (ciecz) pAo

--------------- == -------------------------

xB (para) xB (ciecz) pBo

para, w porównaniu z cieczą z której powstała jest zawsze bogatsza w składnik bardziej lotny

Odczytując wykresy należy pamiętać: w danej temperaturze od składu cieczy zależy prężność jej pary nasyconej, a z wartości tej prężności można wnioskować o składzie pary nad cieczą

W punkcie ekstremalnym skład cieczy jest taki sam jak skład pary nad tą cieczą , a temperatura wrzenia takiego roztworu wykazuje minimum (dla maksimum prężności pary) lub maksimum (dla minimum prężności pary). Azeotropów nie można rozdzielić na czyste składniki metodą destylacji i trzeba stosować inne metody!!

Jeżeli mamy układ dwu cieczy niemieszających się, to każda z nich ma takie właściwości, jak gdyby znajdowała się sama w układzie.

Temperatura wrzenia takiego układu jest stała przy danym ciśnieniu zewnętrznym, nie zależy od stosunku ilościowego składników i jest zawsze niższa od temperatury wrzenia każdego z czystych składników występujących osobno.

0x01 graphic

Jeżeli do układu złożonego z dwóch niemieszających się cieczy A i B wprowadzi się trzecią substancję rozpuszczającą się w obu cieczach, to substancja ta tworzy roztwór bardziej stężony z tą cieczą, w której wykazuje większą rozpuszczalność.

Stosunek stężeń tej substancji w obydwu warstwach ciekłych w stałej temperaturze ma wartość stałą:

Csubst. w cieczy A

-------------------- == K dla T = const

Csubst. w cieczy B

Lepszą wydajność procesu ekstrakcji osiągnie się przez wielokrotnie powtórzonym wytrząsaniu roztworu z małymi porcjami rozpuszczalnika, w porównaniu z użyciem dużej jego objętości jeden raz.

Temperatura topnienia mieszaniny o składzie eutektycznym TE jest najniższą temperaturą topnienia mieszaniny obu składników.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
5 Wiazania chemiczne, Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
BIOPIERWIASTKI 19.11 (22.11), Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
KINETYKA CHEMICZNA, Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
1 Wprowadzenie – podstawowe pojęcia, Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
ROWNOWAGI, Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
SYSTEMATYKA ZWIAZKOW NIEORGANICZNYCH 5.11 (8.11), Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Ma
UKŁADY KOLOIDALNE (22.01), Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
6 Zależność właściwości substancji od rodzaju wiązania chemicznego, Budownictwo PK, Chemia, Chemia n
ELEKTROCHEMIA, Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
ADSORPCJA JONOWYMIENNA (22.01), Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
4 Układ okresowy pierwiastków, Budownictwo PK, Chemia, Chemia nieorganiczna od Marysi
WRZENIE I KRZEPNICIE ROZTWORW, ! UR Towaroznawstwo, I ROK, Chemia, wyklady nieorganiczna
ściaga+chemia, Budownictwo PK, Chemia Budowlana
TEST z 22.01.09 pytania, Budownictwo PK, chemia
Instrukcja I roztwory, Biologia UJ, Chemia nieorganiczna, laboratoria
Jakie jest stężenie jonów wodorotlenkowych w roztworze jeżeli wiadomo, Chemia nieorganiczna zadania
Zaliczenie-11.05 rozwiazania, PK, chemia, nieorganiczna, nieorg zadania lab
zal termin3, PK, chemia, nieorganiczna, nieorg zadania lab
wzór Sprawozdanie, budownictwo sem3, Chemia, materiały od prowadzącej

więcej podobnych podstron