Pytanie : Jak naprawić złe sektory na dysku ? Może użyć low-level format ?
Odpowiedź : Złych sektorów nie da się naprawić. Gdy się one pojawiają jest to oznaka, że dysk się "starzeje" i warto zacząć robić kopie zapasowe istotniejszych danych. W przypadku pojawieniu się bad sectorów należy dokładnie przeskanować powierzchnię dysku w celu ich zaznaczenia. Dla systemu Win 9x najlepiej użyć Norton Disk Doctora lub ScanDiska, a dla serii NT CheckDiska - "chkdsk.exe /r/f" z linii poleceń. Po zaznaczeniu uszkodzonych sektorów nie będą one używane, jednak nie powstrzyma to procesu powstawania nowych błędów.
Na dyskach IDE zdecydowanie NIE JEST zalecane formatowanie niskiego poziomu. Przeprowadzenie takiej operacji może się skończyć kompletnym popsuciem dysku albo w co lepszym wypadku jego widocznym spowolnieniem. Zresztą najnowsze BIOSy i tak mają tą opcję "okaleczoną" - to co robią to nie zawsze jest prawdziwy format low-level.
Producenci dysków na swoich stronach udostępniają programy, które mogą przeprowadzić tzw. inicjalizację, czyli wypełnianie sektorów zerami. Jednak taka operacja na złe sektory nie pomoże i zaleca się ją tylko w szczególnych przypadkach lub ewentualnie jako ostateczność przed wyrzuceniem dysku na śmietnik.
Powrót na początek strony
Pytanie : Kupiłem nową pamięć DIMM SDRAM i BIOS wykrywa tylko jej połowę.
Odpowiedź : Jeżeli posiadasz starszą płytę (np. Intel BX), to będą problemy z niektórymi typami pamięci (głównie z nowszymi). Działać powinny (ale nie muszą, warto pogadać ze sprzedawcą i ewentualnie sprawdzić na miejscu) pamięci o takich oznaczeniach :
16Mx64, jednobankowy, osiem układów scalonych oznaczonych 16Mx8
2x8Mx64, dwubankowy, szesnaście układów scalonych oznaczonych 8Mx8
2x16Mx64, dwubankowy, szesnaście układów scalonych oznaczonych 16Mx8
Powrót na początek strony
Pytanie : Czy karta z AGP "x" pójdzie na płycie z AGP "y" ?
Odpowiedź : Są trzy specyfikacje portu AGP :
AGP 1.0 - prędkości 1x, 2x ; napięcie 3,3 V
AGP 2.0 - prędkości 1x, 2x, 4x ; napięcie 1,5 V
AGP 3.0 - prędkości 4x, 8x ; napięcie 0,8 V
Teraz co do kart graficznych:
karta na AGP 1.0 - pójdzie na płycie z AGP 1.0 oraz 2.0
karta na AGP 2.0 - pójdzie na płycie z AGP 1.0, 2.0 i 3.0 (wszystkie)
karta na AGP 3.0 - pójdzie na płycie z AGP 2.0 i 3.0
To są informacje teoretyczne. W praktyce bywa... zupełnie inaczej :). Są karty AGP 3.0 działające we wszystkich trybach, np. niektóre produkty ATI z serii Radeon - 9700 i 9200.
Powrót na początek strony
Pytanie : Firewall zablokował jakiś pakiet. Czy to włamanie ?
Odpowiedź :
Najpierw sprawdźmy czy to była próba włamania. Informując o odebranym pakiecie firewall zawsze podaje przynajmniej jeden adres IP oraz dwa porty.
Port lokalny - próbowano się podłączyć do naszego komputera pod ten port.
IP oraz port zdalny (remote) - z niego wyszło to połączenie.
Istotny jest port na naszym komputerze. W zależności od jego numeru można już na początku odrzucić możliwość włamania. Otóż każdemu portowi przyporządkowany jest inny program (czasem się to jednak powtarza). Wykaz jaki program na czym nasłuchuje można znaleźć tutaj :
Jeżeli pakiet przeznaczony jest na port numer np. 6346, to patrzymy jakie programy go wykorzystują i szukamy trojanów nasłuchujących na nim. W naszym przypadku znajdziemy program GNUtella (służy on do wymiany plików) - bardzo mała szansa, aby ktoś chciał się włamać nam do GNUtelli, bardziej możliwe, że ktoś po prostu sprawdzał czy mamy ten program (aby np. powymieniać się plikami). A więc nic szkodliwego.
Jeżeli okaże się, że pakiet skierowany był na port jakiegoś trojana, to należy przeskanować komputer antywirusem z najnowszą bazą wirusów. Gdy okaże się on "czysty", to znaczy, że osoba, która wysłała ten pakiet, sprawdzała, czy mamy na komputerze trojana. Jeśli nie mamy żadnego wirusa, to też nie ma się czego bać.
Jeżeli mamy jednak pewność, że to było coś poważnego, to należy dowiedzieć się do kogo należy numer IP atakującego i poinformować o tym jego dostawcę internetu. Adres e-mail, na który należy wysyłać listy ze skargami, można uzyskać np. po sprawdzeniu danego IP w bazie WHOIS.
Baza WHOIS na Europę.
Spis baz WHOIS na różne regiony.
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak usunąć program typu spyware/adware/dialer ?
Odpowiedź : Najpierw spróbujmy go wyłączyć poprzez Task managera (CTRL+ALT+DEL). Ale trzeba uważać, żeby nie wyłączyć czegoś pożytecznego. Większość takich programów umieszcza swoje wpisy w kluczach "Run" w rejestrze i po tym poznamy jego nazwę. Usunięcie podczas zwykłej pracy może się nie powieść, więc trzeba przejść do trybu awaryjnego lub wiersza poleceń (F8 podczas bootowania komputera). Tam skasujemy go bezproblemowo. Po tym ponownie przeglądamy rejestr - głównie klucze:
HKEY_LOCAL_MACHINE/Software/Microsoft/Windows/CurrentVersion
oraz
HKEY_CURRENT_USER/Software/Microsoft/Windows/CurrentVersion
Na koniec warto przeskanować komputer darmowym Ad-aware lub Spybot - Search & Destroy, który pousuwa z systemu pozostałości po nim. Jeżeli wpisy będą powracać, to wszystkie czynności wykonajmy w trybie awaryjnym.
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak ustawić własną stronę startową w MIE, gdy coś ją zmienia/blokuje ?
Odpowiedź : Najpewniej jest to spowodowane uruchomieniem na swoim komputerze złośliwego kodu z jakiejś strony WWW, ściągnięciem jakiegoś modułu spyware, dialera, etc. Na początek polecałbym przeskanowanie komputera, którymś z programów anty-spyware np.
Skanowanie należy przeprowadzić na koncie z uprawnieniami administratora, ewentualnie w trybie awaryjnym.
Programy te są skuteczne w znakomitej większości przypadków, ale gdyby nie zadziałały pozostaje jeszcze ręczna edycja rejestru. Aby uruchomić zwykłego edytora rejestru trzeba z menu start wybierać "Uruchom" i wpisać regedit. Odnajdujemy klucz :
HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Internet Explorer\Main
i edytujemy wartość Start Page (zmieniamy np. na http://www.enter.pl). Zamykamy rejestr i restartujemy komputer. Żeby wykonać te operacje w systemach z rodziny NT należy zalogować się na konto z uprawnieniami administratora. Jeśli po restarcie komputera, strona startowa zmienia się na poprzednią, ponownie uruchamiamy edycję rejestru i za pomocą polecenia wyszukaj odnajdujemy klucze zawierające adres uciążliwej strony i je usuwamy. Uwaga! Zaleca się sporządzenie kopii tych kluczy poleceniem Plik->eksportuj.
Czasami zdarza się, że złośliwy program dodatkowo zablokuje możliwość edycji rejestru. W Windows XP Proffesional, do odblokowania rejestru wystarczy posłużyć się gpedit.msc rozwinąć gałąź: Zasady komputer lokalny->Konfiguracja użytkownika->Szablony administracyjne->System. Tam znaleźć klucz: Zapobiegaj dostępowi do narzędzi edycji Rejestru (w Windows 2000 nazywa się to Wyłącz narzędzia do edycji Rejestru) i zmienić jego wartość na wyłączony lub nieskonfigurowany.
Uwaga! Rozwiązanie przedstawione poniżej może być bardzo ryzykowne.
Dla Windowa XP Home sytuacja jest bardziej skomplikowana. Potrzebować będziemy jakiegoś edytora szesnastkowego np.: xvi32. Otwieramy w nim plik regedit.exe i znajdujemy ciąg znaków: DisableRegistryTools, który następnie zmieniamy na np. 1DisableRegistryTools. Zapisujemy. Spowoduje to odblokowanie możliwości edycji rejestru. W Windows 98/Me można wykonać analogiczną operację, ale prościej jest odblokować rejestr za pomocą edytora założeń grup (program poledit z płyty instalacyjnej, ewentualnie pobrać go ze strony Microsoftu). Po odblokowaniu możliwości edycji rejestru można zedytować stronę startową.
Powrót na początek strony
Pytanie : Skąd ściągnąć nową wersję BIOSu lub nowe sterowniki ?
Odpowiedź : Oto lista pomocnych stron :
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak awaryjnie przywrócić stary BIOS ?
Odpowiedź : Działanie nasze zależne będzie od producenta BIOS-u, a także od konkretnego modelu płyty głównyj. W jej manualu powinna być odpowiednia instrukcja postępowania przy odzyskiwaniu BIOS-u.
AMI - Trzeba wgrać na czystą dyskietkę plik ze starym BIOS-em pod nazwą "amiboot.rom". Następnie resartujemy komputer i wciskamy klawisze CTRL-HOME. Po skończonym flashowaniu komputer powinien wydać z siebie cztery dźwięki.
AWARD - Trzeba wgrać na czystą dyskietkę plik ze starym BIOS-em i program flashujący. Tworzymy następnie plik "autoexec.bat" z takim tekstem: "nazwa_programu_flashujacego.exe nazwa_pliku_z_biosem", np. "awdflash.exe stary.rom". Restartujemy komputer z włożoną dyskietką do stacji.
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak zainstalować dwa systemy na jednym komputerze na różnych partycjach ?
Odpowiedź : Zależy jakie systemy zamierzamy instalować. Oto możliwe konfiguracje (podział ze względu na serię DOS-ową i serię NT, poprzez NT będę oznaczał systemy Windows NT/2000/XP/2003):
9x/Me + NT - Najpierw należy zainstalować system z rodziny Win 9x/Me (na partycji FAT), a następnie system NT (na partycji FAT lub NTFS). Drugi instalator wszystko powinien sam skonfigurować i po restarcie komputera powinno pojawić się menu z wyborem systemu.
NT + NT - Kolejność instalacji nie ma znaczenia. Tak jak wyżej: drugi instalator wszystko powinien sam skonfigurować i po restarcie komputera powinno pojawić się menu z wyborem systemu.
9x/Me + 9x/Me - Kolejność instalacji również nie ma znaczenia. Mamy tutaj schodki, ponieważ seria DOS-owa nie ma wbudowanego bootmanagera - musimy takowego sami zainstalować. Osobiście polecam darmowy XOSL (mirror) lub Ranish Partition Manager.
Windows (jakiekolwiek) + Linux - Najpierw należy zainstalować Windowsy, a następnie Linuksa. Instalator Linuksa sam powinien wykryć istniejące Windowsy, jeśli jednak tego nie zrobi, to trzeba ręcznie wyedytować plik "/etc/lilo.conf".
Jednak czasem musimy przeprowadzić instalację w "złej" kolejności, np. do już istniejącego NT dograć na inną partycję Win 9x/Me. Tutaj zaczynają się schodki. Nawet nie schodki, ale czasem ogromne schody ;). Postaram się teraz opisać instalację Win 9x/Me obok już istniejących Windowsów z serii NT. Jeżeli NT siedzą na partycji NTFS, to właściwie nie napotkamy specjalnych trudności i proszę pominąć pierwszą część porady (następne dwa akapity).
Załóżmy, że mamy już partycję podstawową typu FAT32 z Windowsami NT i że utworzyliśmy drugą podstawową typu FAT32 dla Win 9x/Me (przy pomocy np. Ranisha, Partition Magic). Jeżeli teraz przystąpimy do instalacji, to Windows 9x/Me wgrają swoje pliki startowe na pierwszą partycję - tam gdzie siedzi nasz system z rodziny NT. Możliwe, że po tym zabiegu nie uda nam podnieść NT, a w przyszłości usunięcie Win 9x/Me będzie utrudnione. Dlatego ja radzę ukryć partycję z systemem NT na czas instalacji (przy pomocy wspomnianego Ranisha) oraz, jeżeli instalujemy system na drugim dysku, czasowo przełączyć go jako master na pierwszym kanale. Win 9x/Me nie będą widziały systemu NT, więc nic w nim nie popsują. Instalację dalej przeprowadzamy normalnie z tym, że pojawia się później kolejny problem.
Otóż po odkryciu partycji NT pozamieniają się literki, co dla Win 9x/Me będzie fatalne w skutkach - zamiast na dysku "C:" znajdą się na "D:". Co zrobić ? Zainstalować np. darmowego bootmanagera XOSL (mirror) i w nim w konfiguracji pozycji Win 9x/Me zaznaczyć ukrycie partycji z systemem NT. Dzięki temu dalej będą się zachowywały jakby systemu NT nie było - no i nie będą miały do niej dostępu. Jeśli instalowaliśmy Windows 9x/Me na drugim dysku i przed instalacją odłączyliśmy nasz główny z systemem NT, to może być jeszcze wymagana zmiana numeru dysku z Win 9x/Me ze 128 na 129 - najłatwiej to zrobić w Ranishu 2.40 (po przejściu na drugi dysk klawiszem F5 będzie widniała na dole programu wyróżniona na czerwono nieprawidłowa wartość 128).
Zainstalowaliśmy nasz Win 9x/Me obok NT (będącego na partycji NTFS lub FAT32), ale nie udaje się nam uruchomić NT - od razu startują Win 9x/Me. Trzeba zabootować komputer z CD-ROM-u instalacyjnego Win NT, wybrać opcję naprawiania (klawisz R) i dalej konsolę odzyskiwania (C). Po wybraniu instalacji i zalogowaniu się jako administrator wpisujemy "fixmbr" oraz jeśli by nie pomogło to i "fixboot".
Teraz najprawdopodobniej będziemy mogli bootować tylko system z rodziny NT :) - takie życie :))). Jak to naprawić ? Jeśli NT znajdują się na NTFS, a więc nie bawiliśmy się w ukrywanie partycji, to dodajemy mniej więcej taką pozycję na koniec pliku "boot.ini" (znajduje się on w katalogu głównym partycji NT):
C:\="Microsoft Windows 98"
Gdzie "C:\" oznacza literę partycji systemowej Win 9x/Me widzianą z tego systemu.
Jeśli jednak wcześniej ukrywaliśmy partycję FAT32 z systemem NT, to po jej odkryciu, żeby nie pomieszały się litery, trzeba ją jakoś stale chować przed Windows 9x/Me. Najprościej zrobimy to poporzez instalację odpowiedniego bootmanagera (nie powiem nic nowego - XOSL - to nie żadna reklama :), ale po prostu autor wykonuje kawał dobrej i profesjonalnej roboty). W momencie dodawania w nim do menu wyboru systemów pozycji Windows 9x/Me wejdźmy w opcję "Hiding" i ukryjmy przed nimi partycję z systemem NT (wiążne się to z utratą dostępu do tej partycji z poziomu tego systemu, ale z punktu widzenia Windows NT wszystko będzie OK).
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak skasować menu wyboru systemu na Windows 2k/XP/2k3 po usunięciu jakiegoś ?
Odpowiedź : Jeśli mamy zainstalowane kilka systemów operacyjnych, w tym Windows 2000/XP/2003, to przy starcie systemu pojawia się menu wyboru systemu do podniesienia. Pozycje oraz ustawienia tego menu pobierane są z pliku "boot.ini" znajdującego sie w katalogu głównym (korzeniu) partycji systemowej (a właściwie tej na której są pozostałe pliki bootmanagera Windowsów). Po usunięciu jakiegoś systemu mogą pozostać niepotrzebne wpisy w tym menu, więc aby je usunąć trzeba wyedytować wspomniany wcześniej plik. Oto przykład :
[boot loader]
timeout=3
default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(2)\WINNT
[operating systems]
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(2)\WINNT="Microsoft Windows XP Professional" /fastdetect
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(3)\WINNT="Microsoft Windows 2000" /fastdetect
C:\="Microsoft Windows 98"
(dzięki Jurtv za plik ;) )
Inny sposób to wejście do "Panelu sterowania"->"System"->"Zaawansowane"->"Uruchamianie i odzyskiwanie" i zmiana pola "Wyświetl listę systemów przez" na 0.
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak pozwolić użytkownikom bez praw administratorskich na nagrywanie płyt w Windows 2000/XP ?
Odpowiedź : Są trzy różne sposoby. Pierwszy polega na wprowadzeniu kilku zmian do rejestru, a dwa następne wiążą się z działaniem specjalnej usługi (programu) w tle i dotyczą tylko programu Nero.
Uruchamiamy edytor rejestru (regedit.exe) i przechodzimy do gałęzi:
HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Winlogon
Dla Windows 2000 powinniśmy zmodyfikować tam wartości klucza allocatecdroms z "0" na "1". W przypadku dalszego braku dostępu do nagrywarki można spróbować zmienić klucz allocatedasd na "1".
Dla Windows XP wymagana jest jedynie zmiana klucza allocatedasd na "2" (jeśli nie zadziała, to zmieńmy również drugi na "1").
Pobieramy ze strony Nero program Nero BurnRights i instalujemy na komputerze. Program utworzy dodatkową grupę użytkowników z prawami wypalania płyt.
Na stronie serwisu CDRInfo.pl znajduje się opis alternatywnego rozwiązania, ale również związanego z instalacją specjalnej usługi (zatem nie ma wielu różnic w stosunku do drugiego sposobu).
Powrót na początek strony
Pytanie : Nie mogę nagrać płyt CD-R/RW w Nero z powodu błędu fiksacji.
Odpowiedź : W programie Nero Burning ROM pojawia się komunikat "Wykonanie polecenia fiksacja nie jest możliwe" ? Oto możliwe sposoby na obejście problemu :
aktualizacja firmware'u napędu (trzeba wpierw pobrać ze strony producenta odpowiednie pliki)
instalacja nowszej wersji programu do nagrywania
zmiana płyt CD-R/RW na produkty innej firmy
Powrót na początek strony
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak udostępnić internet przez stałe łącze kilku komputerom ?
Odpowiedź : Zazwyczaj nie ma większych problemów z podłączeniem do internetu jednego komputer. Cała zabawa zaczyna się, kiedy mamy w domu kilka komputerów i na wszystkich chcemy mieć sieć. Poza problemami technicznymi jest jeszcze sprawa legalności - nie każdy operator na coś takiego pozwala. Przed rozpoczęciem proponuję zapoznać się dokładnie z umową z naszym dostawcą internetu. Załóżmy, że kwestie prawne rozwiązaliśmy pomyślnie, więc jak to teraz wszystko zrobić ? To zależy właśnie od naszego ISP i są w zasadzie dwie możliwości:
Operator daje nam kilka adresów IP
Operator daje nam tylko jeden adres IP
W pierwszym przypadku musimy mieć koncentrator (hub) lub przełącznik (switch). Do niego podłączamy z kabel od providera oraz wszystkie pozostałe komputery. Konfiguracja jest zależna już od konkretnego operatora.
W drugim przypadku musimy jeden adres IP od dostawcy "rozłożyć" na kilka komputerów. I tutaj są różne rozwiązania:
Stosujemy sprzętowy router z NAT-em
Jeden komputer z dwoma (lub więcej) kartami sieciowymi będzie pełnił rolę routera i NAT-a
Sprzętowy router to zazwyczaj takie małe urządzenie z jednym portem, w który podpinamy kabel od ISP, oraz kilkoma oddzielnymi portami do podpięcia komputerów. W sprawie konfiguracji odsyłam do podręcznika :). NAT, czyli Network Address Translation, to zamiana adresów w nagłówkach pakietach następująca w momencie przekazywania pakietu z sieci LAN do Internetu. Jest to wymagana usługa, aby komputery z sieci lokalnych o nierutowalnych adresach miały dostęp do Internetu. W praktyce często utożsamia się to z pojęciem routera, ale przykładowo przy konfiguracji FreeBSD kładzione jest na to rozróżnienie.
O wiele ciekawszym rozwiązaniem jest wykorzystanie jako routera jednego z komputerów. Co to nam daje ? Teoretycznie o wiele większą swobodę konfiguracji oraz np. możliwość postawienia własnego serwera WWW/FTP/poczty. Komputer udostępniający pozostałym internet powinien mieć zainstalowany stabilny system, gdyż musi być cały czas włączony (czyli zazwyczaj będzie musiał się obejść bez restartu bardzo długo). Moim osobistym faworytem jest tutaj Linuks lub jakiś BSD z uwagi na bogate możliwości konfiguracji, małe wymagania sprzętowe no i główną cechę - jest darmowy ! Wart uwagi jest i jednodyskietkowy system-router FreeSCO. Całkiem dobrze spisywać się będą również Windowsy z serii NT, czyli NT, 2000, XP, 2003. Udostępniać połączenie można i na Win9x/Me, ale z uwagi na ich stabilność i bezpieczeństwo nie jest to polecane :). Opiszę teraz dzielenie łącza na systemie Windows 2000 (w przypadku NT/XP/2003 mogą pozmieniać się niektóre nazwy skrótów/usług itp.). Pozostałe systemy zostawiam komuś innemu - jeśli znalazłaby się chętna osoba, to proszę o kontakt.
Windows NT/2000/XP/2003
Komputer udostępniający połączenie internetowe, dalej dla uproszczenia zwany routerem, musi mieć oddzielną kartę sieciową do sieci lokalnej łączącej domowe komputery. Jeżeli zatem internet idzie do Ciebie przez kabel sieciowy (skrętkę czy koncentryk) do karty sieciowej, to musisz włożyć do komputera drugą. Do tej drugiej karty podłączasz wszystkie Twoje komputery - budujesz małą sieć lokalną.
To tyle z części sprzętowej - przejdźmy do konfiguracji Windowsów (wszystko proszę wykonywać z poziomu administratora lub użytkownika o jego prawach). Po uruchomieniu komputera i wykryciu nowej karty sieciowej uruchamiamy "Usługi" (w Win2000 "Panel Sterowania"->"Narzędzia administracyjne"). Tam sprawdzamy, czy następujące usługi są ustawione jako "Ręcznie" lub "Automatycznie" :
"Udostępnianie połączenia internetowego"
"Menedżer połączeń usługi Dostęp zdalny"
"Menedżer automatycznego połączenia dostępu zdalnego"
Przechodzimy dalej w "Panelu Sterowania" do "Połączeń sieciowych i telefonicznych". Wchodzimy we właściwości internetowego połączenia (można poznać np. po type karty sieciowej wyswietlonej w kolejnym oknie) i przechodzimy do zakładki "Udostępnianie". Zaznaczamy pole "Włącz udostępnianie połączenia internetowego dla tego połączenia" i klikamy OK. Pojawi się informacja o zmianie adresów IP (karta sieciowa od LAN-u będzie miała adres np. 192.168.0.1) - klikamy "Tak". No i to właściwie tyle :). Każdy komputer w sieci lokalnej powinien mieć we właściwościach protokołu TCP/IP "Uzyskaj adres IP automatycznie". Jeżeli nasz router ma zainstalowanego firewalla osobistego, to powinniśmy dodać w nim tzw. strefę "bezpieczną" czy też "zaufaną" w postaci zakresu 192.168.0.1 - 192.168.0.254.
Konfiguracja systemów Windows NT/XP/2003 będzie podobna do tej, aczkolwiek mogą zmienić się niektóre nazwy i ścieżki. Opis dzielenia łącza przez Windowsy z serii 9x lub Uniksa/Linuksa zostawiam jakiemuś ochotnikowi :).
FreeBSD
Gdy ktoś chce stawiać router na FreeBSD, to zakładam, że orientuje się ogólnie jak to działa i jak posługiwać się "ifconfig" oraz "tcpdump"... Jeśli nie, to odsyłam do Google i obszernego Podręcznika FreeBSD. Ten FAQ opisze podstawowe czynności oraz niektóre napotkane (przeze mnie) problemy.
Naszą zabawę zacznijmy od sprawdzenia nazw interfejsów poprzez "ifconfig". Otrzymamy coś w tym stylu :
ed0: flags=8843<UP,BROADCAST,RUNNING,SIMPLEX,MULTICAST> mtu 1500
inet 192.168.0.1 netmask 0xffffff00 broadcast 192.168.0.255
inet6 fe80::202:ffff:ffff:ffff%ed0 prefixlen 64 scopeid 0x1
rl0: flags=8843<UP,BROADCAST,RUNNING,SIMPLEX,MULTICAST> mtu 1500
inet6 fe80::250:ffff:ffff:ffff%rl0 prefixlen 64 scopeid 0x2
inet X.X.X.X netmask 0xfffffe00 broadcast X.X.X.255
media: Ethernet autoselect (100baseTX <full-duplex>)
lo0: flags=8049<UP,LOOPBACK,RUNNING,MULTICAST> mtu 16384
inet 127.0.0.1 netmask 0xff000000
inet6 fe80::1%lo0 prefixlen 64 scopeid 0x3
Zakładam, że jeden z nich jest działającym interfejsem podpiętym do Internetu (u mnie "rl0"), a drugi do sieci lokalnej ("ed0"). "lo0" to interfejs pętli zwrotnej (loopback) i nie musimy się nim interesować. Jako root edytujemy teraz plik "/etc/rc.conf", w którym dopisujemy takie linie (lub zmieniamy ich wartości na podane) :
gateway_enable="YES"
firewall_enable="YES"
firewall_script="/etc/ipfw.rules" # Ten plik sami utworzymy
firewall_logging="YES" # Logowanie przyda sie przy pierwszych probach.
# Po poprawnej konfiguracji mozna wylaczyc
natd_enable="YES"
natd_interface="rl0" # Nazwa interfejsu publiczny (internetowego)
natd_flags=""
Spróbujmy teraz uruchomić demona NAT-u :
natd -v -interface rl0
Jeśźeli pojawił się komunikat o błędzie w stylu "natd: Unable to create divert socket.: Protocol not supported", to najprawdopodobniej znaczy, że nasz kernel nie ma wbudowanej obsługi NAT-u. Rozwiązać to można na dwa sposoby. Pierwszym jest dosyć trudna dla początkującego operacja kompilacja jądra z dodaniem do pliku konfiguracyjnego:
options IPFIREWALL
options IPDIVERT
Podręcznik FreeBSD bardzo dokładnie opisuje konfigurację kernela.
Drugi, łatwiejszy sposób polega na dynamicznym załadowaniu tych modułów :
kldload ipfw
kldload ipdivert
Załóżmy, że nowe jądro lub stare z wgranymi modułami działa poprawnie :), więc można przejść do konfiguracji firewalla. Tworzymy plik "/etc/ipfw.rules", w którym znajdą się reguły filtrowania. Sam oparłem się na ostatnim przykładzie z podręcznika FreeBSD, ale jak się okazało konieczne było usunięcie części reguł DENY, gdyż blokowały one normalny ruch z komputera-bramki. Zresztą nie zamierzamy stawiać sieci korporacyjnej, więc celem jest wygoda, a nie całkowite odseparowanie się od sieci publicznej (dla osoby stawiającej jednak firewalla w sieci korporacyjnej... moje rady będą po prostu zbyt lamerskie, więc tego przypadku nie rozważamy :) ).
Dalej jednak był problem z odwołaniami do DNS-u. Okazało się, że NAT ich nie przekierowuje dalej, ponieważ komputer w sieci lokalnej uważał bramkę za swój serwer DNS (zwracane pakiety "Destination unreachable" pokazał "tcpdump -i ed0"). Można było rozwiązać to albo stawiając DNS-a albo ręcznie klientom w LAN-ie przydzielić prawdziwe adresy naszych serwerów DNS i lekko zmodyfikować wpisy DIVERT w regułach firewalla.
Oto mój prosty plik z regułami dla firewalla - zapisujemy go jako "/etc/ipfw.rules" i dokonujemy kilku zmian zgodnie z instrukcjami zawartymi w komentarzach w nim. Plik z regułami można ręcznie uruchomić (jeśli ma ustawione prawa wykonywania), co spowoduje odświeżenie konfiguracji firewalla (nie trzeba restartować maszyny). Jeśli nasza komunikacja będzie blokowana, to zajrzyjmy do "/var/log/security" i sprawdźmy, które reguły blokują "dobre" pakiety.
Musimy jeszcze dokonać ostatniej poprawki. Otóż "tcpdump" wykrył, że posyłane są do Internetu zapytania o DNS adresu 192.168.0.66, czyli z klasy nierutowalnej! Taka sytuacja nie może mieć miejsca tym bardziej, że nikt nie lubi ogłaszać światu, że dzieli łącze... Radą jest edycja pliku "/etc/hosts", a dokładniej dopisanie do niego linii z adresami IP naszych komputerów wraz z odpowiednimi nazwami (z usunięciem już istniejących takich linii) :
192.168.0.1 nasz_prawdziwy_adres_DNS.i.domena.pl nasz_adres # komputer-router-NAT
192.168.0.66 wymyslona.domena.pl wymyslona # 1-szy komputer w sieci LAN, to samo dla kolejnych
Powrót na początek strony
Pytanie : Windows 2000/XP same restartują się po 60 sekundach (Blaster/Sasser)
Odpowiedź : Jeśli podczas pracy pojawia się komunikat o zamykaniu systemu w takiej postaci (wersja angielska), to mamy do czynienia z luką w RPC (Remote Procedure Call) i wirusem Blaster.
Z kolei jeśli wyskakuje taki lub taki komunikat, to przyczyną jest wirus Sasser oraz luka w module LSASS (Local Security Authority Subsystem Service).
Żeby zatrzymać zamykanie systemu w przypadku Blastera należy kliknąć "Uruchom" i wpisać "shutdown -a", a w przypadku Sassera wystarczy przesunąć do tyłu czas systemowy. Następnie należy ściągnąć z Internetu narzędzie usuwające danego wirusa (do Blastera FixBlast, a do Sassera FixSasser). Dodatkowo koniecznie należy pobrać ze strony Microsoftu następujące łaty uniemożliwiające późniejsze infekcje i naprawiające opisane luki w systemie:
Trzeba zainstalować te łatki, a następnie narzędziami FixBlast/FixSasser usunąć samego robaka.
Dodatkowe informacje można znaleźć na stronach Symanteca: o Blasterze, o Sasserze
oraz na odpowiadających im stronach polskiego MKS-a: o Blasterze, o Sasserze.
P.S. W przypadku instalacji antysasserowej łaty MS04-011 na systemach Windows 2000 z włączonym agentem IPSec mogą wystąpić problemy (brak możliwości zalogowania, 100% zajętego czasu procesora przez proces "System"). Aby ich uniknąć najlepiej za wczasu wyłączyć usługę "Agent zasad IPSec". Szczegółowo opisuje to dokument KB841382.
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak zgrać na dysk więcej niż kilka minut filmu ?
Odpowiedź : Godzina zrzutu DV na dysk to około 13 GB, dlatego ogranicza Cię system plików FAT32 - maksymalny rozmiar pliku to 4GB. Najprostszym wyjściem jest przejście na system z rodziny NT i przekonwertowanie partycji dysku na NTSF.
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak załadować film do Virtual Dub'a (Gordian Knota) ?
Odpowiedź : Zrzut z kamery to DV Type 1, natomiast Virual Dub (Gordian Knot) wspiera DV Type 2. Aby można było taki plik otworzyć VD (GK) należy zainstalować kodek DV np. Main Concept.
Powrót na początek strony
Pytanie : Podłaczyłem kamerę DV do USB i nie mogę osiągnąć zadowalającej jakości zrzutu.
Odpowiedź : Port USB w kamerze nie służy do zgrywania filmu, gdyż z powodu zbyt małej przepustowości tego interfejsu nie uzyska sie pełnej rozdzielczości DV 720x576. Za pomocą USB można zgrywać jedynie materiał z karty pamięci. Aby zgrać w pełnej rozdzielczości DV należy podłaczyć kamerę za pomocą interfejsu Fire Wire.
Powrót na początek strony
Pytanie : System nie wykrywa kamery DV.
Odpowiedź : Oto możliwe przyczyny takiego stanu rzeczy :
Uszkodzony kontroler FireWire (mało prawdopodobne)
Uszkodzony kabel (wielce prwdopodobne)
Uszkodzone wejście FireWire (przełóż w inne)
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak zgrać analogowe wideo za pomocą wejścia wideo in na karcie graficznej i tunerze TV ?
Odpowiedź :
Pierwszy krok to instalacja sterowników do capturowania (zgrywania) obrazu wideo. Czasami sterowniki dołączane są do sterowników karty graficznej, jak np. w kartach Asusa.
Należy skorzystać z programów do wyświetlania i capturowania, dołączonych przez producenta karty, lub uniwersalnych, takich jak :
Ustawiamy w sterownikach format, rozdzielczość oraz format obrazka.
W przypadku gdy chcemy skorzystać z kodeka sprzętowego (np. w kartach Asus kodek m-jpeg ASV lub sprzętowe mpeg1/2), zaznaczamy go, jeśli z programowego to wybieramy formaty bez kompresji 24bitRGB, UYVY albo inne dostępne formaty, i następnie dokonujemy w oknie "kompresja" wyboru kodeka programowego.
Zgrywanie kodekiem sprzętowym m-jpeg, powoduje że nie jest potrzebny silny procesor, ale materiał da się odtworzyć tylko na tej karcie. Następnie wybieramy kompresję.
Kodeki zewnętrzne kompresujące materiał bezstratnie to np. huffyuv, co w połączeniu ze zgrywaniem w pełnej rozdzielczości 768x576 daje najlepszą jakość, konieczny jest duży i szybki dysk, gdyż w tych warunkach materiał zgrywany jest z prędkością kilkunastu MB/s.
Równie dobre są kodeki programowe m-jpeg, np. morgan, picvideo. Dają one plik o wielkości 1-1,5MB na każdą sekundę filmu.
Można taki materiał już zgrać na płytę DVD, ale w większości przypadków potrzebna będzie kompresja ponowna np. kodekiem Div-X.
Lepiej zgrywać materiał w pełnej rozdzielczości 768x576 i potem zmniejszać rozdzielczość razem z kompresją, niż od razu zgrywać w małej rozdzielczości. Daje to dużo lepszą jakość materiału wynikowego.
Karty najczęściej dają rozdzielczość 704x576 lub 720x576, nie musimy się tym przejmować, gdyż odtwarzacze mają możliwość rozszerzenia kadru do pełnego wymiaru 768x576.
Powrót na początek strony
Pytanie : Brak koloru w wyświetlanym obrazie na TV (w magnetowidzie) z komputera.
Odpowiedź :
Należy ustawić w sterownikach karty system koloru PAL B/G.
W telewizorze uaktywnić wejście pod które podany jest sygnał z wyjścia karty graficznej. Najcześciej jest to AV obsługujące zespolony sygnał wideo lub S-Video, które potrzebuje rozdzielonego sygnału wideo na luminancję i chrominancję (czyli sygnału koloru).
Typy wyjść z karty graficznej (zaspolonego sygnału composite-video) :
wejście S-Video na gnieździe S-Video (din4): pin 3 - luminancja, pin 4 - chrominancja
wejście S-Video na gnieździe EuroScart : pin 20 - luminancja, pin 15 - chrominancja
Typowe podłączenie właściwych wejść/wyjść skutkuje prawidłowym wyświetlaniem kolorowego obrazu. Przykłady prawidłowych połączeń:
chinch (composite) -> chinch (composite)
S-Video (din4) -> S-Video (din4)
chinch (comopsite) -> EuroScart pin20
S-Video (din4) pin3 -> EuroScart pin20 (luminancja) oraz pin4 -> EuroScart pin 15 (chrominancja)
Nietypowe przykłady połączenia, gdy TV/magnetowid nie obsługują wejścia S-Video :
S-Video (din4) -> chinch - S-Video pin3 (luminancja) bezpośrednio łączymy na chinch i do tego samego styku chinch dodatkowo poprzez kondensator 470pF podajemy sygnał chrominancji z pinu4 wyjścia S-Video karty graficznej.
S-Video (din4) -> EuroScart - na pin20 podajemy bezpośrednio sygnał luminancji z wyjścia karty S-Video pin3 i dodatkowo sygnał chrominancji z wyjścia S-Video pin4 poprzez kondensator 470pF
W przypadku zakupu przejściówki S-Video->EuroScart, gdy nie ma koloru i telewizor nie obsługuje wejścia S-Video, należy połączyć piny 15 i 20 we wtyczce Euro przejściówki za pomocą kondensatora 470pF.
Powrót na początek strony
Pytanie : Brak koloru na wejściu video-in karty graficznej.
Odpowiedź :
Te różnice to takie, że wyjście sygnału wideo composite z gniazda euroscart jest na pinie 19 i w przypadku gdy TV/magnetowid, nie mają wyjść S-Video, a karta tylko takim dysponuje, musimy rozdzielić sygnał wideo composite z TV/magnetowidu na luminancję (pin3 gniazda S-Video na karcie łączymy bezpośrednio z pinem 19 gniazda EuroScart) oraz chrominancję (pin4 gniazda S-Video na karcie poprzez kondensator 470pF również do pin19 Euro).
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak zamontować partycje Windowsowe pod Linuksem ?
Odpowiedź : Aby zamontować partycje Windowsów pod Linuksem, musimy najpierw utworzyć dla każdej osobny katalog w /mnt. Z poziomu użytkownika root (aby przelogować się na niego używamy komendy "su") piszemy w konsoli tekstowej przykładowo :
mkdir /mnt/win_c
chmod a+rx /mnt/win_c
To drugie polecenie powoduje udostępnienie tego katalogu dla wszystkich użytkowników.
Jeżeli partycję chcemy zamontować tylko chwilowo (do najbliższego restartu), to skorzystajmy z tej komendy :
mount /dev/hdXY /mnt/win_c
gdzie X to litera dysku (a, b, c lub d), a Y to numer partycji. Oznaczeń XY możemy dowiedzieć się po wykonaniu polecenia :
cat /proc/part*
lub
fdisk -l
Partycję możemy odmontować "umount /mnt/win_c".
Jeżeli chcielibyśmy jednak, aby partycja była montowania automatycznie przy każdym uruchomieniu komputera, to musimy wyedytować plik "/etc/fstab" (np. w Midnight Commanderze). Dla partycji NTFS dodajemy linijkę :
/dev/hdXY /mnt/win_c ntfs ro,umask=000 0 0
Jeśli montujemy partycję FAT32, to :
/dev/hdXY /mnt/win_c vfat umask=000 0 0
Dodatkowo do poczytania : Red Hat - Accessing a Windows Partition.
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak przywrócić LILO po instalacji innego systemu ?
Odpowiedź : Jeżeli zniknęło nam LILO, to musimy skorzystać z ratunkowej płyty (lub dyskietki). Często taką ratunkową płytą jest pierwsze CD instalacyjne - po zabootowaniu z niego wpisujemy w opcjach bootowania rescue lub podobnie. Niektóre dystrybucje (np. Mandrake) oferują zautomatyzowane odzyskiwanie LILO (powinno pojawić się menu wyboru czynności), ale jeżeli nie mamy takiej możliwości, to trzeba zrobić to ręcznie.
Załóżmy, że udało się nam wejść w tryb ratunkowy. Wypatrujmy komunikatów o miejscu zamontowania naszej głównej partycji /. Jeśli takowego komunikatu nie ma i partycja nie figuruje jako zamontowana (można to np. sprawdzić poleceniem "df"), to trzeba ją ręcznie zamontować. Tworzymy w tym celu katalog :
mkdir /tmp/partycja
i montujemy partycję :
mount /dev/hdXY /tmp/partycja
Gdzie XY to oznaczenia naszej partycji / - można się ich dowiedzieć po wykonaniu polecenia "cat /proc/partitions".
Teraz przywracamy LILO (najpierw tylko testując) ze zmianą korzenia na miejsce zamontowania partycji (przełącznik "-r katalog_z_partycją") :
lilo -v -t -r /tmp/partycja
i jeśli wszystko poszło dobrze, to właściwa komenda :
lilo -v -r /tmp/partycja
Powrót na początek strony
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak wypalić płyty z konsoli przy pomocy cdrecord ?
Odpowiedź :
Wszystkiego o cdrecord oraz dowiemy się z manuala - man cdrecord. Podstawowa składnia brzmi :
cdrecord opcje dev=urządzenie opcje_ścieżek ścieżki
W każdym przypadku obowiązkowo trzeba podawać nazwę urządzenia, czyli nagrywarki, a ją dowiemy się po wykonaniu komendy cdrecord -scanbus. Dostaniemy taki zrzut :
1,0,0 100) 'TEAC ' 'DV-W512G ' 'T4S5' Removable CD-ROM
1,1,0 101) ' LG ' 'CD-ROM CRD-8322B' '1.10' Removable CD-ROM
W tym przypadku używalibyśmy dev=1,0,0, ale biorąc pod uwagę, że mamy nagrywarkę ATAPI, to wymagana mogła by być dodatkowa informacja o interfejsie, czyli dev=ATA:1,0,0. W celu sprawdzenia możliwości napędu można wpisać cdrecord dev=urządzenie -checkdrive.
cdrdao służący do nagrywania w trybie Disk-at-Once (DAO) ma podobne opcje i składnię z tym, że potrzebuje on pliki TOC (Table Of Contents) lub CUE. Przykład jego wykorzystania znajduje się w podpunkcie 9 (urządzenie podawane jest w takim sam sposób jak w przypadku cdrecord).
A oto przykłady typowych komend z wykorzystaniem tych programów.
Informacje nt. nośnika i jego zawartości uzyskamy poleceniami :
cdrecord dev=urządzenie -msinfo (dane o sesjach na płytach wielosesyjnych)
cdrecord dev=urządzenie -toc (dane o zawartości płyty - TOC)
cdrecord dev=urządzenie -atip (informacje o nośniku)
Czyszczenia płyty wielokrotnego zapisu dokonamy komendą :
cdrecord blank=typ speed=X dev=urządzenie
gdzie typ określa rodzaj czyszczenia (all/fast/unclose - odpowiednio: całej płyty/szybkie/otwarcie ostatniej sesji), a X, to prędkość wypalania.
Utworzenie hybrydowego obrazu ISO obraz.iso o etykiecie nazwa_płyty z zawartości katalogu /home/user/na_cd/ :
mkisofs -iso-level 3 -J -r -V nazwa_plyty -o obraz.iso /home/user/na_cd
Zamontowanie tego obrazu w katalogu /mnt w celu sprawdzenia zawartości przed wypaleniem (z poziomu roota) :
mount obraz.iso -r -t iso9660 -o loop /mnt
Wypalenie obrazu ISO z prędkością X :
cdrecord speed=X driveropts=burnfree dev=ATA:1,0,0 obraz.iso
Wypalenie płyty "w locie" (tzn. bez tworzenia pośredniczącego obrazu na dysku) z katalogu :
mkisofs -r -J -iso-level 3 /home/user/na_cd | cdrecord -v fs=8m speed=4 dev=urządzenie -
Dodatkowymi opcjami mogą być -overburning, driveropts=burnfree (jeśli nasza nagrywarka obsługuje technologie typu Burn-proof itp.), -dao (Disk-at-Once) - pełny wykaz na stronach manuala.
Konwersja pliku MP3 na WAV programem mpg123 :
mpg123 -w plik.wav plik.mp3
file plik.wav (wyświetli informacje o WAV-ie, aby sprawdzić czy ma próbkowanie 44kHz i 16 bit; ewentualne przesamplowanie na 44kHz należy przeprowadzić przy pomocy SoX)
Wypalenie AudioCD z plików WAV (można używać masek *) :
cdrecord dev=urządzenie speed=X -v -audio -pad plik1.wav plik2*.wav
Utworzenie i nagranie obrazu BIN płyty VCD z pliku strumieniowego AVI (wymagany pakiet mjpegtools) :
lav2wav stream.avi | mp2enc -V -o dzwiek.mp2 (wpierw przygotowanie ścieżki dźwiękowej)
lav2yuv stream.avi | yuvscaler -O VCD | mpeg2enc -f 1 -r 16 -o wideo.mpg (przygotowanie wideo w formacie VCD)
mplex -f 1 dzwiek.mp2 wideo.mpg -o vcd_out.mpg (połączenie w MPEG)
vcdimager vcd_out.mpg (utworzy obraz płyty videocd.bin oraz odpowiedni plik CUE)
cdrdao write --device urządzenie --speed X videocd.cue (w razie kłopotów z wykryciem sterownika nagrywarki i samym wypaleniem można użyć przełącznika --driver generic-mmc-raw - na testowym napędzie DVD-/+RW rozwiązało problemy)
Więcej szczegółów w manualu :).
Powrót na początek strony
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak przerobić film Div-x na VCD ze zintegrowanymi napisami ?
Odpowiedź : Do przerobienia filmu Divx do VCD i wgrania do niego napisów potrzebne będą następujące programy :
SubEditPlayer pozwalający na przekonwertowanie napisów z formatu tekstowego na format obsługiwany przez Virtual Duba.
TMPGEnc, który posłuży do zakodowania filmu.
Przygotowanie napisów
Zaczynamy od zmiany formatu napisów txt na format rozpoznawalny przez VD czyli SSA. Aby przekodować napisy uruchamiamy SubEditPlayer, z menu wybieramy opcję "otwórz plik z napisami..." wskazujemy plik tekstowy i klikamy na "otwórz" .Następnie z menu "napisy" wybieramy opcję "konwertuj format napisów". W nowym oknie wpisujemy liczbę klatek na sekundę, z jaką film jest zapisany. Typową wartością jest 25 FPS. W przypadku nieprawidłowego podania wartości FPS film nie będzie zsynchronizowany z napisami. Wpisaną liczbę zatwierdzamy "OK". W nowym oknie zaznaczamy format SSA, wybieramy najbardziej odpowiednią czcionkę, jej rozmiar i zatwierdzamy "OK". Po zakończeniu konwertowania zapisujemy plik na dysku.
Integrowanie napisów z filmem
Uruchamiamy Virtual Duba (VD), z menu wybieramy "Open video file" i wczytujemy film. Następnie wybieramy opcję "Filters", w nowym oknie klikamy na "Add", a potem z listy dostępnych wtyczek wybieramy "subtitler" i zatwierdzamy "OK". W oknie "Subtitler configuration" zaptaszamy "Enable advanced rasterizer", co ma za zadanie polepszenie jakości napisów i wczytujemy wcześniej przygotowane napisy SSA. Klikając na "Show preview" możemy podejrzeć jak będą wyglądały napisy na filmie.
Następnie zaznaczamy "Smart word wrapping - automatic, with lines evenly broken", czyli automatyczny podział długich napisów. Klikamy "OK" i wracamy do głównego okna VD. Następnie wybieramy "File->Start frame server...". Pojawia się okno "Frameserver setup" klikamy na "Cancel", w nowym oknie wpisujemy nazwę pliku, pod którą uruchomiony zostanie serwer klatek (frameserver). Plikowi należy nadać rozszerzenie vdr, na ekranie pojawi się okno informujące że serwer klatek został uruchomiony.
Kodowanie do VCD
Nie wyłączając VD uruchamiamy TMPGEnc. Jeśli program uruchomiony został w trybie Project Wizard należy wyłączyć ten tryb "Cancel". Klikamy na "Load" i wczytujemy "VideoCD (PAL).mcf" następnie klikamy na przycisk "Browse" przy "Video source" i w oknie zaznaczamy plik vdr, który utworzyliśmy w poprzedniej wskazówce i klikamy na "Otwórz". W pole "Output file name" wpisujemy nazwę pliku wynikowego, który chcemy utworzyć (domyślnie nazwa jest taka sama jak pliku vdr tylko z rozszerzeniem mpg).
TMPGEnc jest gotowy do pracy, klikamy na "Start" i możemy śmiało zaparzyć sobie kawkę, gdyż czas kodowania będzie dość długi i uzależniony od mocy obliczeniowej naszego komputera (od kilku do kilkunastu godzin).
Po zakończeniu działania programu otrzymujemy plik mpg o parametrach zgodnych z VCD. Teraz należy odpowiednio wypalić go na płytę i po ptokach. :-)
Powrót na początek strony
Pytanie : Jak zrobić kopię płytę DVD z filmem do Divx-a ?
Odpowiedź : Do tego celu posłużymy się darmowym, bardzo dobrym programem Gordian Knot. Aby uniknąć niespodzianek należy zainstalować dedykowane dla GK kodeki, choć nie koniecznie. Może się okazać, że te, które są w systemie, spełnią swoją rolę.
Kopiujemy film na dysk
Zaczynamy od skopiowania pików z filmem DVD na dysk. W zależności od długości filmu będzie potrzeba od 4 do 10 GB wolnej przestrzeni dyskowej. Wkładamy płytę z filmem do napędu DVD i uruchamiamy Gordian Knota. W oknie programu, w pierwszej zakładce "Rippowanie" klikamy na przycisk "DVD Decrypter", aby uruchomić jeden ze składników GK do zgrywania filmu na dysk. Włącza się dosyć długo analizując płytę. Podajemy ścieżkę, gdzie ma zostać zapisany film, klikając na ikonę folderu, klikamy na przycisk z symbolem HDD i CD i już się rozpoczyna kopiowanie. Czas kopiowania jest uzależniony od długości filmu, szybkości napędu i jakości płyty. Proces ten może trwać do kilkunastu minut. W oknie widoczny jest postęp kopiowania. Po zakończeniu kopiowania we wskazanym wcześniej miejscu znajdziemy pliki z rozszerzeniem *vob i *idx. Plik *idx nie będzie nam potrzebny, więc można go usunąć. Zamykamy okno kopiowania. Dobrze jest w tym momencie odptaszyć ukrywanie znanych rozszerzeń plików, ułatwi to wyszukiwanie odpowiednich plików.
Tworzymy napisy
Aby skopiować napisy przechodzimy do zakładki "Napisy" i klikamy na "Skonfiguruj", w nowym oknie klikamy na "Open", w katalogu z filmem wskazujemy na plik VTS_01_0.ifo, następnie go otwieramy. Program zawoła, aby wskazać katalog do którego chcemy skopiować plik. Najlepiej skopiować go do katalogu z filmem. Na ekranie pojawi się następne okno. W górnej, prawej części okna zostawiamy tylko te wersje językowe, które chcemy skopiować, czyli polską. Pozostałe usuwamy za pomocą strzałki skierowanej w lewa stronę. Klikamy na przycisk "OK", aby rozpocząć kopiowanie. Po zakończeniu kopiowania zamykamy okno programu. Tak przygotowane napisy w formacie *sub można wypalić wraz z Divx-em, aby stacjonarne odtwarzacze DVD z obsługą Divx wyświetlały napisy, albo przekonwertować odpowiednim narzędziem, np. SubEditPlayer-em do *txt.
Analiza filmu
Przechodzimy do zakładki "Rippowanie" i uruchamiamy "DVD2AVI". W nowym oknie w menu "Audio -> Output method", zaznaczamy "Demoux All Tracks". Następnie z menu "File" wybieramy "Open", wskazujemy położenie plików z filmem, zaznaczamy pierwszy z nich i otwieramy. Następnie klikamy na "OK". Wciskamy F4, zapisujemy nasz projekt nadając mu dowolna nazwę. Program analizuje teraz film, może to potrwać nawet kilkanaście minut. Gdy w dolnej prawej części pojawi się "FINISH" oznacza to, że film został zapisany. Zamykamy okno programu DVD2AVI.
Wybór parametrów kodowania
Teraz czas przejść do zakładki "Bitrate". W prawym dolnum rogu klikamy na przycisk "Zmień Nazwy" i wpisujemy nazwę projektu, dzięki temu nie musimy kończyć pracy za jednym podejściem. Gordian Knot automatycznie powinien rozpoznać długość filmu i w polach "Długość" powinna pojawić się prawidłowa długość filmu. Radzę jednak to sprawdzić z rzeczywistością, jeśli nie zgadza się długość filmu z zadeklarowana przez GK, należy ręcznie wklepać prawidłowe parametry długości. W części "Tryb" zaznaczamy "Oblicz średni bitrate". W okienku umieszczonym niżej nazwanym "Dzwięk A" wybieramy bitrate audio, parametr opisujący jakość dzwięku jaką chcemy uzyskać, takim standardem jest 128 kBit/s. W prawej części okna w polu "Całkowity rozmiar" wybieramy na ilu i jak długich płytach CD ma się zmieścić film. Pamiętać należy, że film dłuższy niż 90 min nie da się zakodować do jednej płytki bez znacznej utraty jakości, dlatego dłuższe filmy zalecam umieszczać na 2 CD. W górnej prawej części okna wybieramy jakim kodekiem chcemy zakodować film. W części "Obraz" będzie widać z jakim średnim bitrate zakodowany zostanie film. Jeśli będzie on niższy od 800, jakość będzie słaba, jeśli większy od 1200 jakość będzie bardzo dobra.
Wybieramy format zapisu dźwięku - najpopularniejszy to MP3 ze zmiennym bitrate, zaznaczamy w części "Interleaving & AVI - overhead, 1x vbr-mp3". Przyciskiem "Otwórz" w dolnym, lewym rogu otwieramy stworzony programem DVD2AVI projekt, przechodzimy do zakładki "Rozdzielczość", wybieramy system PAL i ustawienia proporcji filmu zgodnie z oryginałem, najlepiej według informacji na opakowaniu. Jeśli film jest w proporcjach 4:3 pozostawiamy takie proporcje zaznaczając odpowiednie pole, podobnie z 16:9 itd. Jeśli film jest w formacie 16:9, w części "Rozdzielczość wyjściowa" Sz-moduł i Wys-moduł ustawiamy na 16, a szerokość filmu na 720. W polu "Przycięcie" zaznaczmy "Piksel" i naciskamy przycisk "Automatyczne przycięcie", aby pozbyć się niechcianych pasków na krawędziach filmu. Proces ten można śledzić na otwartym wcześniej oknie z projektem filmu. Można również zrobić ręczną korektę przycięcia filmu. Po ustawieniu parametrów filmu, w oknie z filmem naciskamy "Zapisz & Koduj", w kolejnym oknie wybieramy "Neutral Bicubic", resztę parametrów zostawiamy bez zmian. Klikamy na "Zapisz & Koduj", na ekranie pojawi się pytanie gdzie zapisać plik pomocniczy. Wskazujemy katalog z filmem i klikamy na "Zapisz". W następnym oknie przechodzimy do zakładki "Audio1" i przyciskiem "Wybierz" wskazujemy przygotowany wcześniej plik z dźwiękiem. Plik tez znajduje się w katalogu z filmem stworzonym podczas pracy DVD2AVI. Zazwyczaj mamy do wyboru kilka ścieżek, należy dokładnie przyjrzeć się i wybrać odpowiednią - powinna być oznaczona jako: "Audio English AC3(6Ch) 48 kHz". Ale równie dobrze może być tylko jedna słuszna ścieżka dźwiękowa, wówczas nie ma problemu z wyborem. Przechodzimy do zakładki użytego kodeka np. Divx 5, klikamy "Dodaj pracę do kolejki", GK zawoła, aby ustawić parametry kodeka w obu przebiegach, jeśli nie umiesz tego robić kliknij na "Przebieg1" i "OK" pozostawiając domyślne parametry kodeka. To samo należy zrobić z drugim przebiegiem. Klikamy ponownie na "Dodaj pracę do kolejki", następnie "YES" i rozpoczyna się proces dwuprzebiegowego kodowania filmu DVD do Divx.
Teraz możemy wyjść z domu na spacer zapraszając okienko z poleceniem automatycznego wyłączenia komputera po skończeniu pracy. Czas kodowania jest ściśle powiązany i wprost proporcjonalny do mocy obliczeniowej procesora. Athlon 1200 TB film niespełna dwugodzinny kodował do pliku 1.4 GB kodekiem Divx 5,1 "tylko" 9 godzin. Niestety GK nie rozdziela automatycznie filmu na części jeśli film nastawiliśmy na więcej niż jedno CD. Podział należy wykonać VirtualDubem.
Powrót na początek strony
|
