Pyt.1 Czym zajmuje się budownictwo? Co to jest budowla, budynek, obiekt inżynierski, ustrój budowlany a co element budowlany?

Budownictwo jest dziedziną wiedzy inżynierskiej zajmującej się techniką wznoszenia i konserwacji budowli oraz innymi związanymi z tym umiejęt-nościami.

BUDOWLA - Obiekt związany trwale z gruntem składający się z zespołu ustrojów budowlanych.

BUDYNEK - Budowla zamykająca dachem i ścianami zewnętrznymi przestrzeń tworząc warunki pobytu ludzi,zwierząt it

OBIEKT INŻYNIERSKI - Budowla nie zamykająca przestrzeni, spełniająca określone funkcje.

USTRÓJ BUDOWLANY - Zespół elementów budowlanych tworzących całość o określonej formie architektonicznej, konstrukcyjnej i funkcjonalnej.

ELEMENT BUDOWLANY- Podstawowa jednostka o skończonej formie i funkcji : konstrukcyjny(ława, stopa itd.), architektoniczny-gzyms attyka itd

Pyt. 2 Wzkaż przykład ustrojów budowlanych tworzących budynek, wymień i omów podstawowe warunki, jakie musi spełniać budowla.

Przykład ustrojów budowlanych: Fundamenty, dach, strop, stropodach, ściany, więźba dachowa. itp.

Warunki:

Funkcjonalność - W pełni odpowiadać swemu przeznaczeniu

Bezpieczeństwo - Być wykonaną według prawideł sztuki budowlanej.

Estetyka - Zaspokajać potrzeby estetyczne.

Pyt. 3 Podaj i omów ogólne zasady pracy budowli

Budowle jak i urządzenia z nimi związane, należy tak projektować i wykonywać, aby obciążenia na nie działające zarówno w trakcie budowy jak i eksploatacji nie doprowadziły do:

• zniszczenia całości lub części budowli,

• przemieszczeń i odkształceń o niedopuszczalnej wielkości,

• uszkodzenia części budowli, połączeń lub zainstalowanego wyposażenia,

• zniszczenia na skutek wypadku, w stopniu nieproporcjonalnym do jego przyczyny.

Wymagania techniczne dotyczące konstrukcji to:

• zgodność z wymogami Prawa Budowlanego, warunkami technicznymi, normami itp.

• wytrzymałość, stateczność, sztywność.

Zapewniamy to wykonując dokumentacje techniczną, na którą składają się między innymi projekt techniczny konstrukcji z obliczeniami statycznymi, przyjętym schematem statycznym, rozwiązaniami materiałowymi itp.

Przyjmując schemat statyczny należy uwzględnić:

• warunki posadowienia,

• zastosowane rozwiązania materiałowe,

• ekonomikę rozwiązania.

Pyt. 4 Wymień i omów typy budynków oraz ich układy konstrukcyjne.

a) KONSTRUKCJE ZE ŚCIANAMI MASYWNYMI-nośnymi

- BUDYNKI O ŚCIANACH Z ELEMENTÓW DROBNOWYMIAROWYCH

- BUDYNKI ZE ŚCIANAMI MONOLITYCZNYMI

- BUDYNKI O ŚCIANACH PREFABRYKOWANYCH

b) KONSTRUKCJE SKIELETOWE

- BUDYNKI SZKIELETWE HALOWE

- BUDYNKI SZKIELETOWE KILKUKONDYGNACYJNE

- BUDYNKI SZKIELETOWE WIELOKONDYGNACYJNE - SŁUPOWE

c) KONSTRUKCJE MIESZANE I INNE

- BUDYNKI O KONSTRUKCJI MIESZANEJ ŚCIANA + SZKIELET

- BUDYNKI TRZONOWE

- KONSTRUKCJE SPECJALNE

Pyt. 6 Narysuj i omów zasady dylatowania budynków.

Dylatacje stosuje się by umożliwić poszczególnym częściom budynku lub konstrukcjom swobodnych ruchów niezależnych od siebie. W dłuższych budynkach konieczność ich stosowania może zachodzić z uwagi na:

• zmiany temperatury otoczenia ,

• skurcz (pęcznienie) betonu, zaprawy,

• nierównomierne osiadanie,

• drgania konstrukcji.

Budynki murowane: a) z cegły ceramicznej na zaprawie cementowej b) jw. na zaprawie wapiennej c) z pustaków betonowych, cegły cementowej itp. na zaprawie cem-wap. d) jw. na zaprawie wapiennej	50 60 15÷30 15÷40
Budynki monolityczne z betonów niezbrojonych: a) lekkich b) zwykłych	20÷30 20
Budynki monolityczne o szkielecie żelbetowym	40÷60
Budynki prefabrykowane z elem. wielkoblokowych	60
Budynki prefabrykowane z elem. wielkopłytowych	100
Budynki prefabrykowane szkieletowe żelbetowe: a) halowe ze stykami spawanymi lub betonowanymi b) halowe z podłużnymi elementami monolitycznymi c) wielokondygnacyjne ze ścianami prefabrykowanymi	80÷100 70÷80 60÷70
Budynki stalowe: a) wielokondygnacyjne b) halowe	60 120

Pyt. 7 Podaj zasady ochrony przeciwpożarowej budynków oraz sposób obliczenia względnego czasu trwania pożaru.

Intensywność pożaru i czas jego trwania zależne są od ilości materiałów palnych przypadających na jednostkę powierzchni pomieszczenia, tj. od wartości obciążenia ogniowego.

Obciążenie ogniowe wyraża się wartością ciepła spalania materiałów palnych w przeliczeniu na równoważ-nik1,0 kg drewna i określane jest w kilogramach drewna na 1,0 m2 powierzchni podłogi pomieszczenia, przy czym ciepło spalania przyjmuje się Wd =18,4 MJ/kg.

Obciążenie ogniowe [kg/m2] oblicza się według wzoru:




gdzie: n - liczba materiałów palnych znajdujących się w pomieszczeniu (strefie pożarowej),

α - współczynnik przeliczeniowy dla poszczególnych materiałów,

Gi - masa poszczególnych materiałów [kg],

F - powierzchnia rzutu poziomego pomieszczenia (strefy pożarowej) [m2].




Współczynnik :

w którym Qc - ciepło spalania danego materiału [MJ/kg].

Względny czas trwania pożaru, w zależności od obciążenia ogniowego, wyznaczamy z wykresu.

Podczas pożaru temperatura płomienia może dochodzić do temperatury 1200÷1600ºC ale temperatura powietrza nie w pomieszczeniu objętym pożarem nie przekracza zwykle 1200ºC, praktycznie waha się między 750 a 1200ºC.

Przykładowe obciążenia ogniowe wynoszą:

-mieszkania zależnie od zagęszczenia 24÷50kg/m2,

-pokoje biurowe ok. 40kg/m2,

-hotele 20÷30kg/m2,

-domy handlowe 75÷600kg/m2.

Ze względu na zachowanie się w wysokiej temperaturze materiały budowlane dzielimy na niepalne i palne, te ostatnie z kolei na: niezapalne, trudno zapalne i łatwo zapalne.

Konstrukcje budowlane klasyfikujemy na podstawie umownej (ustalonej przepisami) odporności ogniowej i stopnia rozprzestrzeniania ognia.

Odporność ogniowa - czas [h], w którym podczas pożaru normowego element zachowuje wytrzymałość mecha-niczną, szczelność pożarową i przewodnictwo cieplne.

Ze względu na rozprzestrzenianie się ognia elementy budowlane dzielimy na trzy grupy:

- elementy nie rozprzestrzeniające ognia wykonane z materiałów niepalnych lub niezapalnych,

- elementy słabo rozprzestrzeniające ogień wykonane z materiałów trudno zapalnych,

- elementy silnie rozprzestrzeniające ogień wykonane z materiałów łatwo zapalnych.

Elementy warstwowe z materiału palnego osłonięte szczelnie materiałem niepalnym lub niezapalnym, lub elementy z wykładzinami palnymi (np. papa, tapeta na materiale niepalnym itp.), które są mocowane bezpośrednio na materiałach niepalnych, zalicza się do elementów nierozprzestrzeniających ognia.

Ustalono pięć klas odporności ogniowej budynku A, B, C, D, E. Zaliczenie do klasy zależy od:

• kategorii niebezpieczeństwa pożarowego,

• obciążenia ogniowego,

• kategorii zagrożenia ludzi,

• wysokości budynku.

W zależności od przeznaczenia i sposobu użytkowania budynki zaliczamy pod względem wymagań ochrony ppoż. do grupy:

• kategorii niebezpieczeństwa pożarowego,

• kategoria zagrożenia ludzi.

Do grupy pierwszej zaliczamy budynki na potrzeby przemysłu i handlu związane z produkcją, handlem i magazynowaniem (garaże, budynki inwentarskie itp.).

Do grupy drugiej zalicza się pomieszczenia i budynki mieszkalne, użyteczności publicznej, które podzielono na pięć kategorii:

• ZL I -domy towarowe, kina , sale konferencyjne itp. obiekty w których może przebywać jednorazowo ponad 50 osób,

• ZL II -szpitale, żłobki, sanatoria itp. (pomieszczenia przeznaczone dla ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się).

• ZL III -budynki biurowe, hotele, szkoły itp.

• ZL IV -budynki mieszkalne,

• ZL V - archiwa, muzea i biblioteki.

W zależności od kwalifikacji do grupy, budynki powinny spełniać wymagania jednej z pięciu klas odporności ogniowej.

Pyt. 8 Określ cel obliczeń statycznych i wytrzymałościowych, wskaż metody, omów metodę stanów granicznych.

Celem obliczeń statycznych i wytrzymałościowych jest zapewnienie lub ocena bezpieczeństwa konstrukcji budowlanych oraz możliwości ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem w założonym czasie eksploatacji.

Stosowana i popularna w Polsce metoda obliczeń i projektowania konstrukcji to metoda stanów granicznych.

Inne, już praktycznie nie stosowane metody, to:

• metoda naprężeń dopuszczalnych,

• metoda odkształceń plastycznych.

• metoda nośności granicznej.

METODA STANÓW GRANICZNYCH.

Sprawdzenie stanu granicznego nośności polega na wykazaniu że wartości sił wewnętrznych wywołanych działaniem obciążeń obliczeniowych nie są większe od nośności konstrukcji lub podłoża, wyznaczonej dla obliczeniowych wytrzymałości, lub innych obliczeniowych cech materiałów i parametrów geofizycznych podłożą gruntowego.

NOSNOŚĆ KONSTRUKCJI - zdolność konstrukcji, lub jej elementu, do przenoszenia obciążeń, wyrażona największą (często umowną) wartością naprężeń dopuszczalnych, obciążeń itp.

Zakładamy istnienie stanu granicznego, po osiągnięciu którego uważa się że konstrukcja, (element) zagraża bezpieczeństwu, lub przestaje spełniać wymagania użytkowe.

Rozróżniamy dwa rodzaje stanów granicznych i z uwagi na możliwość ich wystąpienia według nich sprawdzamy konstrukcje a są to:

• stan graniczny nośności,

• stan graniczny użytkowania.

Do stanów granicznych nośności zlicza się:

• utratę stateczności całości lub części konstrukcji traktowanej jako ciało sztywne,

• zniszczenie bardzo wytężonych przekrojów konstrukcji,

• zniszczenie części lub postępujące zniszczenie całości konstrukcji (np. w efekcie eksplozji gazu itp.),

• przekształcenie się konstrukcji w mechanizm w wyniku uplastycznienia lub zarysowania (pęknięcia) materiału w niektórych przekrojach lub utraty stateczności kształtu niektórych elementów konstrukcji,

• stany powstałe w wyniku uplastycznienia materiału lub podłoża oraz nadmiernego rozwarcia się rys (spękania) prowadzące do zniszczenia lub niedopuszczalnej zmiany kształtu konstrukcji.

Do stanów granicznych użytkowania zalicza się:

• nadmierne odkształcenia konstrukcji lub podłoża,

• nadmierne zarysowanie konstrukcji,

• nadmierne drgania konstrukcji.

Pyt. 9 Co to jest stan graniczny, na czym polega sprawdzenie stanu granicznego nośności a na czym stanu granicznego użytkowania?

Stan graniczny - stan, po osiągnięciu którego uważa się że konstrukcja lub jej element zagraża bezpieczeństwu lub przestaje spełniać określone wymagania użytkowe.

Sprawdzenie stanów granicznych nośności polega na wykazaniu, że siły wewnętrzne wywołane obciążeniami obliczeniowymi nie są większe od nośności konstrukcji lub podłoża wyznaczonej dla obliczeniowych wytrzymałości lub innych obliczeniowych cech mechanicznych materiałów czy podłoża gruntowego.

Sprawdzenie stanów granicznych użytkowania polega na wykazaniu, że wielkości odkształceń konstrukcji, szerokość rozwarcia rys itp., wywołanych działaniem obciążeń charakterystycznych przy założeniu charakte-rystycznych wartości cech mechanicznych materiałów lub podłoża, nie są większe od uznanych za graniczne.

Pyt. 10 Zdefiniuj pojęcia: obciążenie charakterystyczne (normowe) i obliczeniowe, wytrzymałość charakterystyczna (normowa) i obliczeniowa oraz współczynnik obciążenia i materiałowy.

Obciążenie charakterystyczne (normowe) - obciążenie w postaci czynnych sił zewnętrznych lub oddziaływań wywołanych wpływami temperatury, skurczu, osiadania podpór itp., ustalane na podstawie danych statystycznych i odpowiadające określonemu prawdopodo-bieństwu nieprzekroczenia w założonym czasie eksplo-atacji; przy braku danych statystycznych, za obciążenie charakterystyczne przyjmować można obciążenia nominalne, ustalane deterministycznie odpowiednio do przewidywanego sposobu użytkowania konstrukcji.

Obciążenie obliczeniowe - obciążenie o wartości niekorzystniejszej od obciążenia charakterystycznego, równe iloczynowi obciążenia charakterystycznego i współczynnika obciążenia.

Wytrzymałość charakterystyczna (normowa) - wytrzymałość materiału ustalana na podstawie danych statystycznych i odpowiadająca określonemu prawdopo-dobieństwu występowania wytrzymałości nie mniejszych od niej.

Podobnie ustalane są wartości charakterystyczne dla innych cech mechanicznych materiałów i podłoża.

Wytrzymałość obliczeniowa - wytrzymałość niższa od wytrzymałości charakterystycznej, równa ilorazowi wytrzy-małosci charakterystycznej i współczynnika materiało-wego.

Wartości obliczeniowe innych cech materiałów i podłoży ustalane są podobnie.

Współczynnik obciążenia (γf) - częściowy współczynnik bezpieczeństwa uwzględniający prawdopodobieństwo występowania wielkości obciążeń o wartościach nieko-rzystniejszych od obciążeń charakterystycznych.

Współczynnik materiałowy (γm) - częściowy współczyn-nik bezpieczeństwa uwzględniający prawdopodobień-stwo występowania wytrzymałości materiałów niższych od wartości charakterystycznych, a także rodzaj zniszczenia konstrukcji (bez lub z ostrzeżeniem).

Częściowe współczynniki bezpieczeństwa ustalane są też dla innych cech mechanicznych materiałów oraz dla parametrów geotechnicznych podłoża.

Obciążania konstrukcji, podział obciążeń w zależności od czasu trwania i sposobu działania.

Obciążenia stałe, które należy przyjmować w obliczeniach statycznych to:

• obciążenia ciężarem własnym konstrukcji,

Wartości charakterystyczne ciężaru własnego należy określać według wymiarów projektowych konstrukcji, przyjmując ciężary objętościowe według norm. Np. PN-82/B-0200 „Obciążenia budowli. Obciążenia stałe”.

• obciążenia gruntem,

Obciążenia gruntem należy ustalać określając schemat obliczeniowy podłoża i parametry geotechniczne podłoża z norm tego dotyczących. Ciężary objętościowe gruntu z normy jw.

• obciążenie od wstępnego sprężenia konstrukcji.

Sprężenie konstrukcji uważa się za obciążenie w tych przypadkach, gdy siła sprężająca jest przykładaną siłą zewnętrzną (stadium sprężenia). Obciążeniem obliczeniowym jest siła sprężająca pomnożona przez współ-czynnik obciążenia γf>1,0 lub γf<1,0 w zależności od dodatniego lub ujemnego wpływu siły sprężającej.

Obciążenia zmienne w całości długotrwałe to:

• ciężar własny tych części konstrukcji, których położenie może być zmieniane w czasie użytkowania,

• ciężar własny urządzeń na stałe związanych z użytkowaniem budowli, np. ciężar przewodów i ruro-ciągów z armaturą, kotłów, pieców, zbiorników, stałych urządzeń dźwigowych, silników, aparatury, obrabiarek, przenośników taśmowych itp.

• ciężar własny i parcie ciał stałych (sypkich), cieczy i gazów wypełniających urządzenia lub przez nie transportowanych w procesie eksploatacji, ciśnienie powietrza ( nad i podciśnienie) w szybach wentylacyjnych itp.

• obciążenie gruntem budowli zagłębionych w gruncie, ciśnienie górotworu,

• parcie wody o stałym poziomie jej zwierciadła

• obciążenie temperaturą o w procesie eksploatacji urządzeń stałych.

Obciążenia zmienne w części długotrwałe to:

• obciążenia stropów w pomieszczeniach magazynowych, przemysłowych, mieszkalnych, użyteczności publicznej oraz inwentarskich,

• ciężar wody o zmiennym poziomie jej zwierciadła,

• ciężar pyłu, jeżeli jego gromadzeniu nie można zapobiegać,

• siły wywołane nierównomiernym osiadaniem podłoża, któremu nie towarzyszą zmiany struktury gruntu,

• siły wynikające ze skurczu, pełzania lub relaksacji elementów konstrukcji,

• ciężar ludzi, urządzeń i materiałów w miejscach remontu maszyn i urządzeń,

• obciążenia od urządzeń dźwigowo-transportowych np. suwnic mostowych, wciągarek, ładowarek wykorzystywanych w czasie eksploatacji konstrukcji,

• parcie gruntu wynikające z działania innych obciążeń zmiennych w części dlugotrwałych.

Obciążenia zmienne w całości krótkotrwałe to:

• obciążenia powstające w czasie wykonywania, transportu i wzno-szenia konstrukcji, w czasie montażu i przestawiania wyposażenia a także tymczasowo składanych na budowie wyrobów i ziemi z wyjątkiem obciążeń w miejscach specjalnie na to przeznaczonych,

• obciążenie powodowane w czasie rozruchu i zatrzymania, w warunkach przejściowych i badawczych,

• obciążenie śniegiem,

• obciążenie wiatrem,

• obciążenie termiczne pochodzenia klimatycznego,

• oblodzenie,

• parcie kry lodowej,

• obciążenie wywołane warunkami produkcji i właściwościami materiału np. zawilgocenie, itp.

• obciążenie gruntem występujące doraźnie w czasie budowy itp.

• obciążenie próbne.

Pyt. 11 Na czym polega projektowanie konstrukcji? Wymień etapy projektowania konstrukcji

Pyt.12 Co to jest koordynacja wymiarowa, koordynacja modularna, system modularny, moduł jego pochodne?

Podstawową zasadą typizacji to wprowadzenie do rozwiązań projektowych koordynacji wymiarowej, na podstawie ustalonego systemu modularnego.

Koordynacja wymiarowa - dobór współza-leżnych wymiarów przy projektowaniu, pro-dukcji i montażu elementów polegający na zapewnieniu ich ogólnej zgodności między sobą z uwzględnieniem wymagań techniczno- funkcjonalnych.

Koordynacja modularna - koordynacja wy-miarowa wykonana w oparciu o ustalony moduł, na podstawie przyjętego systemu modularnego.

System modularny - zbiór zasad dotyczący wzajemnego doboru wymiaru elementów, przestrzeni obudowywanej, jak i ich zes-tawów w budynkach i budowlach w oparciu o ustalony moduł.

Moduł - jednostka długości, której krotnoś-ciami są wszystkie wymiary skoordynowane elementów oraz przestrzeni obudowywanej.

Moduł podstawowy - M - moduł ustalony i przyjęty za podstawę koordynacji.

Multimoduł - Mm - moduł pochodny będący wynikiem mnożenia modułu podstawowego przez liczbę naturalną m>1.

Submoduł - M/m - moduł pochodny będący wynikiem podzielenia modułu podstawowego przez liczbę naturalną m>1.

Pyt. 13 Co to jest element modularny a co zmodulowany? Narysuj zestaw modularny elementów

Element modularny - element, który zestawiony z elementami analogicznymi w dowolnej wielokrotności wraz charakterystyczną dla nich spoiną s tworzy wymiar zestawczy (połączeniowy) modularny.

Element zmodułowany - element, który jedynie w pewnych zestawach łącznie z innymi elementami dopełniającymi i charakterystyczna dla nich spoiną s tworzy wymiar zestawczy (połączeniowy) modularny.

Pyt. 14 Na czym polega wymiarowanie elementu? Zdefiniuj pojęcia: wymiar modularny i teoretyczny oraz tolerancji.

Przed określeniem wymiarów należy:

• określić cechy kształtu (wielkości wrębów, skosów itp.),

• wielkość ze względów technologicznych i ekonomicznych,

• grubość spoiny (tolerancje i pasowania).

Określenie wymiaru elementu:

L=n*Mm±s

L - wymiar produkcyjny

n - liczba naturalna

Mm - wartość modułu; s - spoina

Wymiar - zasięg ciała w określonym kierunku (długość, szerokość, wysokość, głebokość, średnica itp.) - wielkość fizyczna.Wymiar - wartość liczbowa wielkości fizycznych wyrażona za pomocą jednostki miary - wartość liczbowa.

Wymiar rzeczywisty - idealnie pomierzony (pojęcie teoretyczne).

Wymiar stwierdzony - uzyskany przez pomiar.

Wymiary graniczne - dwa wymiary skrajne dopuszczalne między którymi winien być zawarty wymiar stwierdzony.

Odchyłka - różnica algebraiczna między wymiarem stwierdzonym a projektowanym.

Tolerancja - dopuszczalna niedokładność.

Tolerancja liniowa - różnica między wymiarem granicznym górnym i dolnym, jest zawsze dodatnia i równa różnicy algebraicznej miedzy odchyłką górną i dolną.

Tolerancja produkcyjna - tolerancja obowiązująca producenta dla wymiarów nietolerowanych w projekcie.

Klasy dokładności - uporządkowany szereg wartości tolerancji związanych w określony z wymiarami projektowymi.

Pyt. 17 Co to jest ściana? Określ jej cechy i wskaż zadania.

Ściana to element konstrukcyjny przenoszący obciążenia głównie pionowe, oddzielający pomieszczenia między sobą (ściany wewnętrzne) lub od środowiska zewnętrznego (ściany zewnętrzne).

Zadania ścian:

• przenoszenie obciążeń,

• izolacyjność cieplna i akustyczna.

Podstawowe cechy ściany to:

• ciężar własny,

• izolacyjność akustyczna.

• izolacyjność cieplna,

• nośność,

• trwałość.

Pyt. 18 Omów pracę i kolejne fazy zniszczenia muru ceglanego pod obciążeniem.

Obciążenie muru siłami pionowymi:

Pw - ciężar własny muru, siła działa pionowo w osi muru, zmienia się na całej wysokości.

Ps - obciążenie od stropu, działa na mimośrodzie e co powoduje wyboczenie muru.

FAZA 1.

W miarę wzrostu obciążenia pojawiają się w cegłach mało dostrzegalne pęknięcia, które rozwijają się z drobnych pęknięć włoskowatych cegły. Naprężenie osiąga wartość 0,4÷0,6fk (dla muru na zaprawie wapiennej), w murze na zaprawie cementowo-wapiennej 0,5÷0,7fk. Pęknięcia te nie stanowią zagrożenia, nie powiększają się bez wzrostu obciążenia.

FAZA 2.

Pęknięcia pojedynczych cegieł w fazie pierwszej przechodzą w nieprzerwane pęknięcia na wysokość do kilkunastu warstw cegieł. Naprężenia różne od 0,8÷0,9fk. Pęknięcia powiększają się często bez przyrostu obciążeń, stan muru jest groźny, należy założyć paski kontrolne. Granicznym stanem fazy drugiej jest pojawienie się pięknieć tworzących oddzielne słupki o grubości ½ cegły, lub brył oddzielających się ukośnie.

FAZA 3.

Następuje całkowite zniszczenie, gdy obciążenie osiąga wytrzymałość muru, pojedyncze słupki tracą stateczność, mur rozpada się.

Pyt. 19 Od czego zależy wytrzymałość muru? Jakie są zasady wiązania cegieł w murze? Omów na wybranym przykładzie.

Wytrzymałość muru, szczególnie w dużych słupach, zależy:

• wytrzymałości cegły,

• wytrzymałości zaprawy,

• grubości spoin,

• prawidłowego wiązania (rodzaj wiązania),

• wypełnienia spoin głównie pionowych.

Wiązanie cegieł i innych elementów murowych oparte jest na następujących zasadach:

1. Warstwy muszą leżeć poziomo (wzdłuż i w poprzek muru) to znaczy prostopadle do sił ściskających.

2. Spoiny poprzeczne (pionowe) dwóch leżących nad sobą warstw muszą się mijać o ½ cegły (12cm) lub o ¼ cegły (6cm).

3. Spoiny przyszczelne (poprzeczne) jednej warstwy mogą przechodzić przez całą grubość muru.

4. Należy jak najwięcej cegieł kłaść w poprzek muru jako ściągacze.

5. W narożach warstwa wozówkowa jednego muru przechodzi w układ główkowy drugiego muru.

6. Wiązanie tym lepsze im mniej używa się połówek, ćwiartek, trzyćwiartek i kawałków cegieł.

W wiązaniu pospolitym występują na przemian dwie warstwy cegieł główkowa i wozówkowa. Spoiny tych warstw przewiązane są co ¼ cegły.

Pyt. 20 Narysuj wiązanie pospolite muru grubości dwóch cegieł.





Pyt. 21 Narysuj układ cegieł w narożu muru grubości 1,5 cegły.





Pyt. 22 Podaj przykład murów z bloczków i pustaków, omów sposób wiązania.

Mury z bloczków i pustaków betonowych oraz pustaków ceramicznych.

Walory konstrukcyjne i izolacyjne tych murów zależą od rodzaju materiału z jakiego został wykonany jak też ilości, kształtu i wymiarów otworów jakie posiada element murowy. Wymienić można grupy elementów:

• bloczki z betonu komórkowego (gazobeton),

• bloczki i pustaki z betonów zwykłych i lekkich kruszywowych,

• pustaki ceramiczne.

Pyt. 23 Co to jest przypora, pilaster, ryzalit, gzyms i cokół?

Pilaster, ryzalit - prostopadłościenne występy z jednej lub z dwóch stron ściany. Mają znaczenie konstrukcyjne i architektoniczne. Pilaster-słupek w murze , Ryzalit- odsadzka

Gzyms - występ ze ściany budynku w kształcie poziomych w szczególnych wypadkach pochyłych pasów o stosunkowo nieznacznych wysokościach.

Cokoły - dolne części ścian zewnętrznych położone bezpośrednio nad terenem i wyodrębniające się z ogólnej powierzchni elewacji.

Pyt. 24 Zdefiniuj fundament, omów jego pracę i współpracę z podłożem gruntowym, wskaż sposoby posadowienia budowli.

Fundament - ustrój budowlany przekazujący wszystkie obciążenia (pionowe i poziome) od budowli na podłoże gruntowe.

Grunt z uwagi na swoje specyficzne właściwości ma o wiele mniejsze wytrzymałości charakterystyczne (oraz inne parametry techniczne) niż materiały budowlane. Pod wpływem obciążeń osiada.

Odpowiednie poszerzenie muru, słupa itp. rozkłada obciążenie na większą powierzchnię, tak by naprężenia pod fundamentem nie przekroczyły wielkości dopuszczalnych.

Fundamenty mogą być posadowione bezpośrednio na gruncie - posadowienie bezpośrednie lub w sposób pośredni - posadowienie pośrednie.

Posadowienie bezpośrednie - podstawa fundamentu opiera się na gruncie, który w naturalnym stanie zalegania przejmuje obciążenia z budowli i prze-nosi je na głębsze warstwy podłoża.

Ten sposób posadowienia umożliwiają fundamenty płytkie.

Pyt. 25 Od czego zależy głębokość posadowienia budowli?

O głębokości posadowienia budowli, czyli oparcia fundamentów na gruncie, decydują względy użytkowe jak:

• podpiwniczenie,

• ilość kondygnacji podziemnych,

• wysokość tych kondygnacji itp.

Umowna głębokość przemarzania, równa minimalnej głębokości posadowienia należy przyjmować według obowiązującej normy.

Przy ustalaniu głębokości posadowienia należy uwzględniać:

• głębokość występowania poszczególnych warstw geotechnicznych,

• wody gruntowe i przewidywane zmiany ich stanów,

• występowanie gruntów pęczniejących, zapadowych i wysadzinowych,

• projektowaną niweletę terenu, poziom rozmycia dna rzeki,

• poziom posadowienia sąsiednich budowli,

• umowną głębokość przemarzania.

Pyt. 26 Co to jest posadowienie bezpośrednie? Omów na wybranym przykładzie.

Rysunki pyt. 39

Posadowienie bezpośrednie to posadowienie za pomocą fundamentów płytkich bezpośrednio na warstwie gruntu nośnego. Rodzaje fundamentów w tej grupie:

1. Ławy fundamentowe,

2. Stopy fundamentowe,

3. Fundamenty płytowe,

4. Ruszty fundamentowe,

5. Skrzynie fundamentowe.

Pyt. 27 Omów pracę ławy fundamentowej, omów rozwiązania konstrukcyjne i materiałowe.

Ławy fundamentowe - stosujemy pod ścianami nośnymi budynku. Jest to gruba płyta wspornikowa biegnąca nie-przerwanie wzdłuż muru. W zależności od obciążenia i warunków gruntowych mogą być wykonane z różnych materiałów i o różnym kształcie jako ławy:

1. Kamienne,

2. Ceglane,

3. Betonowe,

4. Żelbetowe.

Ławy kamienne mogą być symetryczne lub z odsadzką jednostronną. Powinny być murowane na zaprawie cementowo- wapiennej. Pochylenie h:s≥2 a w ławach niesymetrycznych s:a≤0,5.

Ławy ceglane poszerzają się ku dołowi odsadzkami. Taką ławę nazywano też bankietem. Odsadzki mają ¼ cegły przy ławie symetrycznej, przy odsadzkach jednostronnych ½ cegły. Pochylenie h:s zależy od użytej zaprawy

Ławy kamienne i ceglane stosuje się na gruntach mocnych, stosuje się maks. cztery odsadzki a spód ławy powinien być powyżej wód gruntowych.

Ławy betonowe mogą mieć kształt prostokąta lub trapezu, mogą być sy-metryczne lub nie. Pochylenie musi być takie by nie przekroczyć wytrzymałości na zginanie (α=45°)

Ławy żelbetowe to płyty wspornikowe wzmocnione prętami stalowymi w kie-runku prostopadłym do osi muru. W przekroju poprzecznym nadaje się im kształt prostokątny lub schodkowy.

Ławy stosuje się też pod szereg mocno obciążonych słupów.

Ławy żelbetowe to betonowe płyty wspornikowe wzmocnione prętami sta-lowymi w kierunku prostopadłym do osi muru. W kierunku poprzecznym ławom nadaje się kształt prostokątny, trapezowy lub schodkowy.

Ławy żelbetowe stosuje się też pod szereg mocno obciążonych słupów.

Pręty główne (wg obliczeń) układa się w strefie dolnej rozciąganej, prosto-padle do jej długości. Pręty podłużne - rozdzielcze - układa się co 30cm.

Pyt. 28 Gdzie i dlaczego zastosujemy stopę fundamentową? Podaj przykłady rozwiązań konstrukcyjnych stóp fundamentowych.

Stopy fundamentowe - stosuje się głównie w miejscu skupionego obciążenia a więc pod słupami lub tam gdzie zastosowanie ław jest nieekonomiczne lub niemożliwe.

Stopa względem słupa winna być tak usytuowana aby pionowa siła wypadkowa przechodziła przez środek ciężkości stopy.

Stopy wykonujemy przeważnie jako betonowe lub żelbetowe.






Pyt. 39 Płyta fundamentowa - omów zasady pracy i konstrukcję, wskaż możliwości zastosowań

Fundament płytowy stanowi rozwinięcie wymiarów fundamentów typu ława lub stopa co daje fundament płytowy pod całą budowlę. Obciążenie rozkłada się na dużą powierzchnię.

Stosowana bywa pod budowlami silnie obciążającymi fundament (małe w planie a wysokie). Jest to przeważnie płyta żelbetowa krzyżowo zbrojona oparta na ścianach lub o bardziej skomplikowanym kształcie.

Pyt. 30 Jakie zalety ma ruszt fundamentowy na tle innych rozwiązań fundamentowania?

Ruszt fundamentowy - to dwa układy ław wzajemnie prostopadłych tworzące ruszt jako fundament dla konstrukcji szkieletowej. Słupy konstrukcji stoją w węzłach. Stosuje się je gdy:

• ławy wypadają zbyt szerokie,

• gdy trzeba zwiększyć sztywność w celu wyrównania osiadań.

Obliczenia są dość złożone, dlatego stosuje się uproszczenia. (Np. zginanie jednego kierunku powoduje skręcanie drugiego.) W kształcie ław stosuje się skosy wzmocnienia itp.

Pyt. 31 Gdzie i dlaczego jako fundament zastosujemy skrzynię fundamentową? Omów konstrukcję i pracę tego fundamentu.

Fundament skrzyniowy - stanowi monolit żelbetowy złożony z płyty dennej, płyty górnej, ścian obwodowych i wewnętrznych w jednym lub dwu kierunkach.

Fundamenty skrzyniowe mają dużą sztywność i znajdują zastosowanie:

a) gdy zależy na przeniesieniu na grunt nierównomiernego obciążenia,

b) gdy zależy na zabezpieczeniu budowli od pęknięć powodowanym nierównomiernym osiadaniem.

c) gdy są słabe grunty o niejednolitej strukturze

Zależnie od potrzeb i warunków gruntowo-wodnych konstrukcja może być również:

• otwarta górą i dołem (sztywne ściany oparte na ławach)

• otwarta tylko górą (strop nad skrzynią opiera się swobodnie).




Pyt. 32 Omów zasady posadowienia pośredniego budowli, omów pracę pala i studni.

Fundamenty głębokie - jako fundamenty pośrednie stosuje się gdy:

1. Grunt nośny znajduje się w głębszych warstwach podłoża gruntowego.

2. Zachodzi potrzeba posadowienia budowli głębiej ze względu na kondygnacje podziemne.

3. Wykonanie fundamentów w wykopach płytkich jest utrudnione ze względu na poziom wody gruntowej

Wybór sposobu posadowienia (pale, studnie itp.) zależy od warunków gruntowych i możliwości technicznych.

Pod względem pracy statycznej mamy dwa rodzaje pali:

• Pal przechodzi przez warstwy słabe opierając się warstwie gruntu nośnego,

• Pale nie mają oparcia w warstwie nośnej, przechodzą przez warstwy gruntu zagęszczają go i pracują z pod-łożem jako całość - pale zawieszone.

Pale są przeważnie żelbetowe lub betonowe, rzadziej stalowe lub drewniane.

Mogą być wbijane, wiercone lub wciskane.

Gdy mamy o czynienia z dużym obciążeniem w jednym punkcie, stosujemy studnie opuszczane, betonowe lub żelbetowe.

Pyt. 33 Zdefiniuj strop, wskaż jego części, omów zadania konstrukcji nośnej stropu.

Strop w budynku to płaska przegroda pozioma, oddzielająca poszczególne kondygnacje.

Części stropu:

• konstrukcja nośna stropu,

• konstrukcja podłogi,

• sufit.

Konstrukcja nośna stropu spełnia następujące funkcje:

• przenieść obciążenia (obcią-żenia użytkowe, ciężar własny oraz innych konstrukcji leżących na stropie),

• zwiększyć sztywność przes-trzenną budynku i przenosić siły poziome na ściany konstrukcyjne budynku,

• chronić kondygnacje przed przenikaniem ciepła i dźwięków, (ewentualnie inne funkcje).

Pyt. 34 Dokonaj podziału stropów z uwagi na materiał, konstrukcję i technologię wykonania, podaj przykłady.

Z uwagi na materiał to:

1. Stropy drewniane

2. Stropy stalo-ceramiczne

3. Stropy ceramiczno-żelbetowe

4. Stropy żelbetowe

5. stropy stalowe.

Z uwagi na rodzaj konstrukcji dzielimy stropy na:

1. Płytowe,

2. Belkowe,

3. Płytowo - żebrowe,

4. Rusztowe.

Z uwagi na technologię wykonania:

1. Monolityczne,

2. Prefabrykowane,

3. Technologie specjalne.

35. Omów wady i zalety stropów drewnianych, narysuj ich rozwiązania i szczegóły konstrukcyjne, wskaż możliwości zastosowań.

Rysunek pytanie 45

Konstrukcja stropu drewnianego to:

• belkowanie (elementy nośne)

• wypełnienie ciepłochłonne i dźwiękochłonne (pułap),

• podłoga,

• podsufitka.

Elementy nośne to belki drewniane (sosna, świerk, jodła) o przekroju prostokątnym h:b=7:5 (max. 2,5).

Maksymalna rozpiętość stropów (belek stropowych) do 6,0m, roz-staw belek 0,8÷1,2m. Oparcie belki na ścianie równe jej wysokości.

Przy kominach i podobnych przejściach elementów, stosujemy tzw. wymiany.

Jeżeli belki drewniane kotwimy w ścianach to strop jest wtedy „pół-sztywny”. Strop drewniany nie usztywnia budynku w poziomie.

Rodzaje stropów drewnianych:

1. Strop nagi,

2. Strop legarowy,

3. Strop legarowo-listwowy,

4. Strop listwowy,

5. Strop z bali,

6. Strop kasetonowy.

Pyt. 36 Narysuj i omów rozwiązania stropu odcinkowego i stropu Kleina, wskaż możliwości zastosowań.

Rysunek pytanie 47

Elementem nośnym są belki stalowe - profile stalowe walcowane, dwuteownik, lub rzadziej. Zasady układania belek stalowych niewiele odbiegają od zasad układania belek drewnianych.

Oparcie belki stalowej na ścianie przy przeciętnym obciążeniu:

a≥15cm+⅓h, rozstaw: 0,8÷1,2m.

Ognioodporność - przy tempe-raturze +500÷600°C tracą ok. 50% wytrzymałości.

Rodzaje stropów staloceramicznych:

1. Sklepienie odcinkowe na bel-kach stalowych,

2. Strop Kleina (płyta Kleina),

3. Płyty żelbetowe na belkach stalowych.

Strop Kleina.

Rodzaje płyt:

• płyta ciężka,

• płyta półciężka,

• płyta lekka.

Wkładki z bednarki od 1x15 do 2x30mm, lub pręty d=6mm.

Cegła pełna lub dziurawka.

Pyt. 37 Wskaż wady i zalety stropu ceramiczno- żelbetowego na przykładzie stropu Akermana

Stropy ceramiczno-żelbetowe to stropy gdzie elementem nośnym jest belka żelbetowa a elementem wypełniającym kształtka ceramiczna. Pustak ceramiczny ze względu na pustki i szczeliny zmniejsza ciężar jednostkowy stropu.

Z uwagi na rozstaw żeberek (belek nośnych) mniejszy od 60cm, są to stropy zaliczane do gęstożebrowych.

Przykłady tego typu stropów:

• Strop Akermana o rozpiętoś-ciach 7,0÷8,0m przy różnych wyso-kościach pustaków h=15, 18, 20, 22cm. Strop uniwersalny.

• Strop FERT o rozpiętościach modularnych 2,7÷6,0m. Strop dla budownictwa powszechnego. Belka przed zabetonowaniem stanowi ustrój samonośny.

Pyt. 38 Narysuj i omów konstrukcję stropu żelbetowego płytowo-żebrowego, podaj podstawowe proporcje wymiarowe, wskaż możliwości zastosowań.

Rysunek pytanie 48

Strop płytowo-żebrowy - jego zalety:

• duża sztywność, monolityczność,

• możliwość przenoszenia dużych obciążeń,

• odporność na działanie ognia.

Jego wady:

• pracochłonność i czasochłonność,

• nieestetyczny wygląd,

• niska izolacyjność.

Pyt. 49 Narysuj i omów żelbetowy strop krzyżowo-zbrojony, podaj podstawowe proporcje wymiarowe, wskaż możliwości zastosowań.

Strop krzyżowo zbrojony - oparty na obwodzie, na wszystkich kra-wędziach (na ścianach lub żebrach). Najlepiej jak płyta jest kwadratowa, nie można przekroczyć stosunku b/a=1/2. Grubość płyty h=1/40÷1/45 l (rozpiętości).

Przenosi duże obciążenia, ze względu na gładki sufit chętnie stosowany w budownictwie mieszkaniowym.

Pyt. 40 Narysuj schemat konstrukcji stropu żelbetowego grzybkowego, podaj proporcje wymiarowe i możliwości zastosowań.

Strop grzybkowy - bezbelkowy, oparty na słupach za pomocą głowic (punktowo).

Płyta między siatką słupów powinna mieć układ zbliżony do kwadratu. Grubość płyty nie mniej niż 15cm.

Dzięki wyeliminowaniu belek z powierzchni sufitu wnętrze uzyskuje lekki i jasny wygląd.

Najczęściej stosowana siatka słupów 6,0 x 6,0m.




Pyt. 41 Co to są stropy gęstożebrowe? Omów ich konstrukcje i zasady pracy na wybranym przykładzie.

Stropy gęstożebrowe - strop o osiowym rozstawie żeber lub belek nie większym niż 90 cm.

Tworzą konstrukcję w zasadzie monolityczną, dzięki betonowaniu po ułożeniu elementów prefabrykowanych.

Zalety: stosunkowo szybki montaż (przeważnie bez szalunków), oszczędność w porównaniu ze stropami tradycyjnymi.

Stropy tego typu opieramy na ścianach za pomocą wieńców żelbetowych. Wieńce dajemy wokół stropów na wszystkich ścianach konstrukcyjnych (podłużnych i pop-rzecznych). Wieńce w ścianach zewnętrznych wymagają ocieplenia.

Aby belki stropowe nie „klawiszowały” dajemy żebra rozdzielcze.

Stropy tego typu: DMS, DZ, TERIWA itp.

Stropy gęstożebrowe przed za-betonowaniem wymagają pod-parcia na czas dojrzewania betonu. Dopiero po jego związaniu strop osiąga pełna wytrzymałość.

Żebra rozdzielcze biegną w poprzek belek stropowych wiążąc je między sobą. Dajemy je przy rozpiętościach stropu przekraczających 3,0m.

Pyt. 42 Narysuj i omów pracę stropu DMS i DZ

Rysunek pytanie 51

Pyt. 43 Narysuj i omów pracę stropu TERiWA.

Pyt. 44 Omów i scharakteryzuj strop płytowo żelbetowy typu ŻERAŃ i FILIGRAN

STROP TYPU FILIGRAN.

System łączy cechy technologii monolitycznej i prefabrykowanej. Prefabrykat to żelbetowa płyta szalunkowa,na której wylewana jest betonu. W płycie zatopione jest zbrojenie główne (przęsłowe) i dźwigarki kratowe, przenoszące siły rozwarstwiające w płaszczyźnie zespolenia.

Stropy mogą pracować jako jednokierunkowo lub dwukierunkowo zbrojone.

Stropy FILIGRAN są stosowane w budynkach budownictwa mieszkaniowego, użyteczności publicznej i przemysłowego.

Maksymalne wymiary:

długość 12m,

szerokość 2,5m,

grubość prefabrykatu 5,0cm,

grubość min. stropu 10,0cm,

ciężar prefabrykatu 120kg/m2.

PŁYTA STROPOWA KANAŁOWA

typ: ŻERAŃ

Długość modularna: 2,4÷6,0m.

Szerokość modularna: 0,9÷1,2m.

Grubość: 24cm.

Dopuszczalne obciążenie charakterystyczne: 4,5 KN/m2.

Głębokość podparcia płyt: ≥ 8,0cm.

Pyt. 45 Co to jest balkon a co wykusz? Wskaż istotne różnice w rozwiązaniach konstrukcyjnych materiałowych.

Płyty wysunięte przed lico budynku w poziomie stropu, opatrzone balustradą, nazywamy balkonem.

Rozróżniamy:

• balkony żelbetowe,

-płyta żelbetowa jako wspornik oparty na murze, belce, wieńcu, przedłużenie stropu itp.

-płyta żelbetowa oparta na belkach wspornikowych

• balkony na belkach stalowych,

• balkony kamienne,

• balkony drewniane itp.

Części budynku wysunięte na wyższych kondygnacjach przed lico budynku dla powiększenia pomieszczeń, nazywamy wykuszami.

Wykusz podobny jest do balkonu ale zamknięty jest ścianami i nakryty stropem, jego konstrukcja musi być mocniejsza.

Pyt. 46 Narysuj i omów rozwiązania konstrukcyjne balkonu na belkach stalowych i balkonu żelbetowego.

Rysunki pytanie 53 i 54

Pyt. 47 Omów rolę i znaczenie komunikacji pionowej w budynku, wymień jej rodzaje

Umożliwia komunikację pomiędzy różnymi poziomami budynku

Rodzaje komunikacji pionowej:

- schody

- schody ruchome

- pochylnie

- windy

Pyt. 48 Gdzie i dlaczego zastosujemy do komunikacji pionowej schody a gdzie pochylnie

Pochylnie stosuje się tam, gdzie różnice poziomów pokonują pojazdy kołowe lub gdzie odbywa się przetłaczanie ciężarów, czyli w garażach wielopiętrowych, magazynach, zakładach przemysłowych. Bywają również wykonywane zamiast schodów na drogach ewakuacyjnych np. przy wyjściach z kin

Pyt. 49 Omów zasady budowy schodów, zarówno pod względem funkcjonalnym jak i konstrukcyjnym

Budowa schodów:

a) bieg

b) spoczniki

- piętrowy

- międzypiętrowy

c) balustrada

d) stopień

- przednówek

- podnóżek

Pyt. 50 Wymień i scharakteryzuj schody w zależności od kształtu.

a) jednobiegowe proste

b) kilkubiegowe

- powrotne

- łamane

c) zabiegowe

d) wachlarzowe

e) kręte

Pyt. 51 Wymień rodzaje schodów drewnianych, omów i narysuj szczegółowo schody policzkowe.

Rysunek pytanie 65

a) drabiniaste

b) policzkowe

- ze stopniami wsuwanymi od góry

- ze stopniami wsuwanymi od dołu

- ze stopniami osadzonymi w gniazdach

c) siodłowe

Pyt. 52 Omów i narysuj konstrukcję schodów na belkach stalowych

Rysunek pytanie 66

Pyt. 53 Schody żelbetowe - podaj rodzaje, omów i narysuj konstrukcje.

a) płytowe - składają się z jednej płyty z nadbetonowanymi stopniami, opartej na belkach spocznikowych i płyt spocznikowych, opartych jednym brzegiem na belce spocznikowej, drugim zaś na murze klatki schodowej. Płyta może być oparta również na ścianach klatki schodowej i tworzyć jednocześnie bieg i opoczniki.

b) policzkowe - nazwę swą zawdzięczają bocznym belkom niosącym stopnie. Belki policzkowe opierają się na belkach spocznikowych

c) schody wspornikowe - mają stopnie osadzone wspornikowo w ścianie klatki schodowej. Zbrojenie główne umieszcza się wówczas wówczas górnej części stopnia. Oprócz tego stopnie całego biegu są połączone cienka siatką (ok. 5cm) płytą zbrojoną siatką, dzięki czemu bieg pracuje podobnie do plyty spocznikowej, którą też często zamocowuje się wspornikowo w ścianie klatki schodowej. Obecnie schody wspornikowe są bardzo często projektowane jako ażurowe, tj. bez podstawek. Stopnie są wypuszczane albo są na belce biegnącej przeważnie na środku biegu schodowego. Wspornikowe są też stopnie w schodach kręconych. Wypuszcza się je ze słupa ustawionego pośrodku.

Pyt. 54 Wskaż zalety i wady schodów ruchomych, wskaż ich zastosowania.

Schody ruchome - stosuje się je zazwyczaj we wnętrzach tam, gdzie powinien odbywać się ciągły sprawny transport ludzi 9domy towarowe, lotniska, dworce kolejowe). Szybkość schodów wynosi 0,6 - 1,0 m/s, co daje możliwość przewiezienia 10 tysięcy ludzi w ciągu godziny. Podstawowym elementem jest taśma ciągła nawinięta na 2 koła. Jedno napędowe z silnikiem elektrycznym, drugie prowadzące. Taśma składa się z segmentów segmentów wymiarach odpowiadających stopniom, które na początku i na końcu biegu chowają się, tworząc płaski pas. Balustradą schodów ruchomych jest taśma poruszajaca się z taką samą szybkością co schody. Ze względu na duże wymiary mechanizmów schody zajmują dużo miejsca i mogą byż montowane jedynie w przestrzennych przestrzennych wysokich wnętrzach.

Pyt. 55 Gdzie i dlaczego stosujemy dźwigi (windy) jako komunikację pionową? Omów zasady budowy i narysuj szyb windowy.

Rysunek pytanie 68

W budynkach wielokondygnacyjnych lub magazynach piętrowych i fabrycznych instalowane są dźwigi.

Dźwigi poruszają się w specjalnie na cel wykonanych szybach, których wymiary sa znormalizowane. Wzdłuż szybu biegnie prowadnica kabiny dźwigu. Ponad szybem umieszczona jest maszynownia.

Pyt.56 Zdefiniuj pojęcie dach, omów role i zadania części z których się składa, wskaż od czego zależy spadek połaci dachowej.

Dach - konstrukcja budynku, która ma zadanie zabezpieczenie budynku przed czynnikami zewnętrznymi oraz nadanie bryle budynku odpowiedniego wyglądu

Spadek dachu ustala się w zależności od materiału użytego na pokrycie, warunków klimatycznych, przyjętego w danym regionie stylu architektonicznego, rodzaju konstrukcji dachu oraz możliwości uzytkowania poddasza

Każdy dach składa się z:

- konstrukcji nośnej

- podkładu - jej zadaniem jest podtrzymanie i usztywnienie pokrycia

- pokrycia - obejmuje wierzchnią warstwę izolacyjną oraz tzw. Obróbki załamań powierzchni dachu

Pyt. 57 Narysuj widok ogólny dachu tak aby wskazać na nim wszystkie jego elementy, wymień i narysuj znane ci kształty dachów w zależności od układu połaci.

Rysunek pytanie 74

Pyt. 58 Co to jest więźba dachowa, co jest wiązarem? Wymień rodzaje wiązarów dachowych, narysuj dach krokwiowy.

Więźbą dachową (konstrukcja ciesielska) jest dach o konstrukcji drewnianej i składa się on z pojedynczych konstrukcji zwanych wiązarami

Rodzaje wiązarów:

- krokwiowe

- jętkowe

- płatwiowo-kleszczowe

- wieszakowe

Pyt. 59 Narysuj konstrukcje dachu jętkowego, wskaż możliwości jego zastosowania

Rysunek pytanie 75

- bezstolcowe (L do 7,5 m)

- jednostolcowe ( L do 9,0 m)

- dwustolcowe (do L do 12 m)

Pyt. 60 Narysuj i omów konstrukcję wiązara płatwiowo-kleszczowego w wersji dachu stromego i płaskiego.

Rysunek pytanie 76

W dachach o małym spadku oparcie krokwi w kalenicy jest słabe i należy stosować płatew kalenicową.

Przez podwyższenie wiązara otrzymujemy stosunkowo wysoka ramkę stolcową, wskutek czego konstrukcja byłaby mało sztywna. W celu zwiększenia jej sztywności podpieramy słupki stolcowe zastrzałami oraz płatwie dolne łaczymy za pomocą dodatkowych kleszczy.

Pyt. 61 Gdzie zastosujemy dach o konstrukcji wieszarowej? Narysuj taki wiązar dachowy

Rysunek pytanie 79

Jeżeli nie można ustawić na stropie ramek stolcowych, to stosuje się wiązary wieszakowe

- jednowieszakowe - do 8 m

- dwuwieszakowe - do 12 m

Pyt. 62 Narysuj i omów konstrukcję dachu mansardowego

Rysunek pytanie 82

Dachy mansardowe wykonuje się na budynkach, w których chce się lepiej wykorzystać poddasze na pomieszczenia użytkowe. Połacie dachowe są tu załamane. Górna ich część ma spadek łagodniejszy, dolna zaś jest bardziej stroma.

Jest to ustrój dwukondygnacyjny, w którym konstrukcję górną stanowi wiązar przeważnie płatwiowo - kleszczowy lub jętkowy. Konstrukcja dolna to słupki ścian zewnętrznych usztywnione zastrzałami, które kształtują strome połacie części dolnej

Pyt. 63 Narysuj przykładową konstrukcję dachu na budynkach mieszkalnym z zastosowaniem żelbetowych płyt korytkowych oraz drugą wersję z płytami panwiowymi na hali przemysłowej.

Pyt. 64 Zdefiniuj pojęcie stropodach, narysuj stropodach pełny i wentylowany

Rysunki pytanie 85 i 86

Stropodach - jest to strop nad najwyższą kondygnacją budynku, który pełni jednocześnie funkcję dachu.

Pyt. 65 Omów zasady funkcjonowania stropodachów kanalikowych i szczelinowych

Pyt 66 Narysuj i wyjaśnij budowę stropodachu odpowietrzanego na papie perforowanej

Pyt. 67 Omów i narysuj rozwiązanie tarasu na stropodachu w wersji zwykłego tarasu użytkowego i tarasu zielonego

Rysunek pytanie 87

Taras - stropodach nad budynkiem lub jego częścią, który dzięki wyposażeniu go w odpowiednią nawierzchnię i zabezpieczeniu krawędzi balustradą jest przystosowany do przebywania na nim ludzi.

Pyt. 68 Wymień rodzaje przewodów kominowych i ich przeznaczenie, omów sposób funkcjonowania, prowadzenia i usytuowania w budynku

Kanały dymowe - średnica lub bok 14 cm na całej długości. Do jednego kanału można podłączyć nie więcej niż 3 piece, przy zachowaniu odległości między wlotami nie mniejszej niż 1,5 m. Przewody muszą być doprowadzone do piwnicy i tam zaopatrzone w stalowe drzwiczki rewizyjne w celu oczyszczenia przewodu z sadzy. Jakiekolwiek elementy drewniane nie mogą znajdować się w mniejszej odległości niż 30 cm od przewodu

Kanały spalinowe - mogą obsługiwać najwyżej 2 piecyki gazowe. Kanały zaopatrzone w otwory rewizyjne (mogą się znajdować w tym samym pomieszczeniu co wlot, lecz 50 cm poniżej tego wlotu). Jeżeli do 1 kanału podłączono 2 piecyki to ponad wyższym z tych trzeba pozostawić 2 kondygnację wolnego przewodu

Kanały spalinowe i dymowe muszą być szczelne, wykonane z mat niepalnych niepalnych odpowiedniej odporności ogniowej.

Kanały wentylacyjne - do zbiorczego przewodu można włączyć przewody boczne, odprowadzające powietrze z pomieszczeń jednakowym charakterze znajdujących się po tej stronie świata. Dwie ostatnie kondygnacje od góry powinny mieć indywidualne przewody wyprowadzone ponad dach. Otwory wlotowe zaopatrzone w kratki, w wc i łazienkach w żaluzje. Boczne przewody powinny mieć otwory rewizyjne umieszczone w miejscu podłączenia przewodu bocznego do zbiorczego.

Pyt. 69 Jakie wymagania muszą spełniać przewody dymowe

Pyt. 70 Omów wymagania stawiane przewodom wentylacyjnym i przewodom spalinowym, wskaż różnice między nimi

Pyt 71 Wymień i scharakteryzuj podstawowe rodzaje systemów kominowych

Pyt 72 Narysuj i omów budowę komina do pracy z kotłem z zamkniętą komorą spalania











---