1. Aktualne wytyczne dotyczące zastępczej wentylacji płuc podczas prowadzenia zabiegów reanimacyjnych u dorosłych określają czas sztucznego wdechu na około:

1. 4 sekund

2. 3 sekund

3. 2 sekund

4. 1 sekundy

5. wytyczne nie precyzują tej kwestii

2. Prowadząc wentylację zastępczą metodą usta-usta należy każdorazowo wdmuchnąć do płuc ratowanego objętość:

1. około 1000 ml powietrza

2. około 400 ml powietrza

3. powietrza, które spowoduje uniesienie klatki piersiowej

4. równą swojej objętości oddechowej

5. równą swojej pojemności życiowej

3. U dorosłych prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej rozpoczyna się od:

1. 30 uciśnięć mostka

2. 1 oddechu ratowniczego

3. 15 uciśnięć mostka

4. 2 oddechów ratowniczych

5. 5 uciśnięć mostka

4. Która z wymienionych sytuacji klinicznych nie jest zaliczana do mechanizmów zatrzymania krążenia:

1. migotanie komór

2. migotanie przedsionków

3. czynność elektryczna serca bez tętna (PEA)

4. częstoskurcz komorowy bez tętna

5. asystolia

5. Ułożenie osoby nieprzytomnej w pozycji bocznej bezpiecznej ma na celu:

1. zabezpieczenie przed wtórnym urazem złamanych kończyn

2. zapobieganie możliwości zachłyśnięcia się

3. transport chorego nieprzytomnego

4. transport chorego z urazem kręgosłupa

5. zabezpieczenie wentylacji własnej chorego

6. zapobieganie niedrożności dróg oddechowych zapadającym się językiem

prawidłowy zestaw to:

1. 1,2,3

2. 2,3,4

3. 3,4,6

4. 2,5,6

5. 2,4,5

6. Zewnętrzny masaż serca u dorosłego, kiedy w czynnościach ratowniczych bierze udział dwóch ratowników wykonuje się z częstością (uciśnięć na minutę):

1. 60

2. 80

3. 100

4. 120

5. 140

7. Pojęcie reanimacja jako wynik czynności ratowniczych oznacza:

1. Powrót spontanicznego krążenia, oddechu i świadomości

2. Powrót spontanicznego krążenia i oddechu

3. Powrót spontanicznego krążenia

4. Przetrwały stan wegetatywny

5. Wszystkie odpowiedzi nieprawidłowe

8. Wybrać zestaw sytuacji klinicznych, w których nie podaje się adrenaliny:

1. migotanie komór

2. migotanie przedsionków

3. rozkojarzenie elektromechaniczne

4. asystolia

5. zespół preeksctacji

6. napadowy częstoskurcz przedsionkowy

prawidłowy zestaw to:

1. 1,2,5

2. 1,4,5

3. 1,3,4

4. 2,5,6

5. 2,4,6

9. Działanie amiodaronu polega na:

1. wydłużeniu czasu repolaryzacji przedsionków i komór

2. średniego stopnia blokowaniu receptorów alfa i beta adrenergicznych

3. skróceniu odstępu QT

4. A i C

5. A i B

10. Adrenalina:

1. pobudza receptory α i β-adrenergiczne

2. w średnich dawkach rozszerza naczynia trzewi i mięśni szkieletowych

3. powoduje wzrost kurczliwości serca poprzez pobudzenie receptorów

β1-adrenergicznych

4. poprawia przewodnictwo w mięśniu sercowym

5. wszystkie odpowiedzi prawidłowe

11. Po upływie jakiego minimalnego czasu można przerwać resuscytacje krążeniowo-oddechową (RKO) według aktualnych wytycznych Polskiej i Europejskiej Rady Resuscytacji:

1. 20 minutach RKO w migotaniu komór

2. 40 minutach RKO w migotaniu komór

3. 20 minutach RKO asystolii

4. 40 minutach RKO asystolii

5. 15 minutach niezależnie od mechanizmu zatrzymania krążenia

12. Podczas resuscytacji dotchawiczo nie można podawać:

1. adrenaliny

2. amiodaronu

3. atropiny

4. lignokainy

5. żadnego z wymienionych leków

13. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia trombolitycznego nie jest:

1. bezpośredni okres po resuscytacji krążeniowo-oddechowej

2. czynne krwawienie z przewodu pokarmowego

3. niekontrolowane nadciśnienie tętnicze

4. rozpoznany tętniak mózgu

5. rozpoznany świeży udar mózgu

14. Zapis EKG przedstawiony poniżej obrazuje:

1. migotanie przedsionków

2. migotanie komór

3. częstoskurcz komorowy

4. asystolia

5. rozkojarzenie elektro-mechaniczne

15.Przy prawidłowo prowadzonym pośrednim masażu serca, rzut serca osiąga około:

1. 10% normalnego rzutu serca

2. 20% normalnego rzutu serca

3. 30% normalnego rzutu serca

4. 60% normalnego rzutu serca

5. 90% normalnego rzutu serca

16.Wskazaniem do kardiowersji elektrycznej jest:

1. blok przedsionkowo-komorowy

2. wieloogniskowy częstoskurcz i migotanie przedsionków

3. asystolia

4. migotanie komór

5. wszystkie z wymienionych są wskazaniami do kardiowersji

17. Podczas nagłego zatrzymania krążenia u kobiety w ciąży powyżej 23 tygodnia należy:

1. prowadzić masaż pośredni serca, w ułożeniu na lewym boku pod kątem 15-30°

2. prowadzić masaż pośredni serca w ułożeniu na plecach, gdy jest zastosowane ręczne przemieszczenie macicy w lewo i nieco w kierunku głowy

3. w trwającym ponad 5 minut zatrzymaniu krążenia i nie poddającemu się leczeniu, należy bezzwłocznie dążyć do wykonania cięcia cesarskiego, gdyż płód jest w wieku dającym szansę na przeżycie

4. zastosowanie znajdują wszystkie powyższe metody postępowania

5. żadna z powyższych metod nie powinna być stosowana

30. Niedrożność mechaniczna dróg oddechowych u chorego nieprzytomnego występuje najczęściej na wysokości:

1. jamy nosowej

2. jamy ustnej

3. gardła

4. tchawicy

5. oskrzeli

31. Z wymienionych objawów o uszkodzeniu urazowym cewki moczowej świadczą:

1. krwiak moszny i krocza

2. wysokie położenie gruczołu krokowego w badaniu „per rectum”

3. krew w ujściu zewnętrznym cewki moczowej

4. duży, wypełniony moczem pęcherz moczowy

5. wszystkie powyższe

32. Oparzenie III stopnia obejmuje:

1. naskórek

2. naskórek i częściowo głębsze warstwy skóry

3. wyłącznie skórę pełnej grubości

4. naskórek, skórę i tkankę podskórną

5. naskórek, skórę, tkankę podskórną i struktury głębokie (powięź, mięśnie, kości)

33. Do czynników utrudniających intubację u ciężarnych zalicza się:

1. zmniejszeni ruchomości szyi

2. zmiany w strukturach kostnych pod wpływem estrogenów

3. obrzęk w obrębie języka, gardła i krtani pod wpływem estrogenów

4. zmiany w strukturach chrzęstnych

5. żadne z powyższych

34. Manewr Heimlicha, stosowany w celu bezprzyrządowego udrożnienia górnych dróg oddechowych zatkanych ciałem obcym nie powinien być stosowany:

1. u niemowląt

2. u dzieci ( w wieku 1-8 lat)

3. u dzieci starszych i młodocianych

4. u nieprzytomnych osób dorosłych

5. we wszystkich wymienionych grupach chorych

35. Manewr Sellicka to rękoczyn polegający na uciśnięciu:

1. chrząstki pierścieniowatej

2. chrząstki tarczowatej

3. chrząstki nalewkowatej

4. tchawicy

5. kości gnykowej

36. Pediatryczny schemat postępowania w zabiegach resuscytacyjnych (P-BLS) obowiązuje u dzieci w wieku:

1. do 8 lat

2. do 12 lat

3. do 14 lat u dziewczynek oraz 16 lat u chłopców

4. do 18 lat

5. nie jest ważne ścisłe określenie wieku dziecka, bo jeśli ratownik uważa, że poszkodowany jest dzieckiem, należy użyć algorytmów dla pacjentów pediatrycznych

37. Prawidłowo umiejscowiony cewnik do kaniulacji żył centralnych (wprowadzony przez żyłę podobojczykową lub szyjna wewnętrzną)znajduje się w :

1. żyle głównej górnej, nad ujściem do prawego przedsionka

2. żyle głównej górnej przy jej ujściu do prawego przedsionka

3. prawym przedsionku serca

4. prawej komorze serca

5. żyle płucnej prawej

38. Do wczesnych następstw zatrucia tlenkiem węgla należy toksyczne:

1. uszkodzenie szpiku

2. zapalenie wątroby

3. uszkodzenie mięśnia sercowego i obrzęk mózgu

4. zapalenie płuc

5. uszkodzenie nerek

39. Wskazać stwierdzenie nieprawidłowe:

1. w zatruciu paracetamolem stosuje się N-acetylocysteinę

2. w zatruciach paracetamolem stosuje się glukagon

3. alkohol etylowy stosuje się w zatruciach metanolem

4. alkohol etylowy stosuję się w zatruciu glikolem etylenowym

5. w zatruciach środkami fosforoorganicznymi stosuje się atropinę

40. Najczęstszym powikłaniem ostrego, doustnego zatrucia benzyną etylizowaną jest:

1. toksyczne zapalenie płuc

2. ostra niewydolność nerek

3. krwawienie z przewody pokarmowego

4. ciężkie uszkodzenie miąższu wątrobowego

5. zapalenie wielonerwowe

41. Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym zakłada wprowadzenie zespołów ratownictwa medycznego:

1. podstawowego w składzie co najmniej jednego lekarza systemu i jednego ratownika lub pielęgniarki systemu oraz specjalistycznego w składzie co najmniej jednego lekarza systemu i dwóch ratowników lub pielęgniarek systemu.

2. podstawowego w składzie co najmniej dwóch ratowników lub pielęgniarek systemu oraz specjalistycznego w składzie co najmniej trzech ratowników lub pielęgniarek systemu

3. podstawowego w składzie co najmniej jednego lekarza systemu i ratownika lub pielęgniarki systemu oraz specjalistycznego w składzie co najmniej trzech ratowników lub pielęgniarek systemu

4. podstawowego w składzie co najmniej dwóch ratowników lub pielęgniarek systemu oraz specjalistycznego w składzie co najmniej jednego lekarza i dwóch ratowników lub pielęgniarek systemu.

5. Wymieniona ustawa w ogóle nie precyzuje tego zagadnienia

42. Według ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym maksymalny czas dotarcia zespołów ratownictwa medycznego do miejsca zdarzenia nie może być dłuższy niż:

1. 8 minut w mieście powyżej 10 tyś. mieszkańców i 15 minut poza miastem powyżej 10 tyś. mieszkańców

2. 10 minut w mieście powyżej 10 tyś. mieszkańców i 18 minut poza miastem powyżej 10 tyś. mieszkańców

3. 15 minut w mieście powyżej 10 tyś. mieszkańców i 20 minut poza miastem powyżej 10 tyś. mieszkańców

4. 20 minut w mieście powyżej 10 tyś. mieszkańców i 25 minut poza miastem powyżej 10 tyś. mieszkańców

5. wymieniony akt prawny nie określa maksymalnego czasu dotarcia zespołów ratownictwa medycznego

43. Dekontaminacja medyczna poszkodowanych np. podczas katastrofy chemicznej jest to:

1. proces polegający na odszukaniu w strefie zagrożenia i odseparowaniu ofiar skażonych substancją toksyczną od pozostałych poszkodowanych

2. proces fizyczny polegający na szybkim zredukowaniu, usunięciu i / lub zneutralizowaniu substancji toksycznej, skażającej powierzchnię ludzkiego ciała

3. wyznaczenie i odpowiednie oznakowanie poszczególnych stref skażenia

4. zespół działań służb ratunkowych pozwalający na uratowanie maksymalnej ilości chorych przy ograniczonych środkach medycznych wynikającej z nadzwyczajnej sytuacji

5. stawianie zapór na ciekach lub obszarach i zbieranie substancji niebezpiecznej z powierzchni wody lub gleby

44. Segregacja medyczna ofiar wypadków masowych i katastrof (triage)to proces polegający na:

1. rozdzieleniu zadań służbom ratunkowym pozwalający na ratowanie poszkodowanych przy ograniczonych środkach medycznych wynikających z nadzwyczajnej sytuacji wypadku masowego / katastrofy

2. jak najszybszym odszukaniu i umieszczeniu w specjalnie wyznaczonym punkcie zmarłych, tak by oddzielić ich od pozostałych przy życiu poszkodowanych w wypadku masowym / katastrofie

3. wdrażaniu kolejnych procedur przez Centrum Powiadamiania Ratunkowego zarządzające akcją ratunkową przy ograniczonych środkach medycznych wynikających z nadzwyczajnej sytuacji wypadku masowego / katastrofy

4. ustaleniu priorytetów (kolejności i zakresu) udzielania pomocy oraz ewakuacji, pozwalający uratować maksymalną liczbę poszkodowanych przy ograniczonych środkach medycznych wynikających z nadzwyczajnej sytuacji wypadku masowego / katastrofy

5. żadna z powyższych nie jest definicją segregacji medycznej

45. Dopasować...

Kolor Stan według ciężkości obrażeń ofiar Priorytet ewakuacji

9. zielony a. bardzo ciężki (stan ogólny niestabilny), 1. pierwszorzędny

ale potencjalnie zdolny do przeżycia

II. czarny b. zgon lub stan agonalny (potencjalnie 2. drugorzędny

niezdolny do życia

III. czerwony c. ciężki, ale stan ogólny stabilny, zdolny 3. trzeciorzędny

do przeżycia

IV. żółty d. lżejszy, mogą chodzić 4. Zostaje do

Końcowego etapu

Akcji

1. 1,c,4

2. II,d,1

3. II,b,2

4. III,a,1

5. IV,c,3

46. Co należy rozumieć pod pojęciem „złotej godziny”:

1. jest to konieczność dowiezienia ofiary wypadku do szpitala w czasie nie przekraczającym 60 minut

2. jest to czas prowadzenia działań ratowniczych na miejscu zdarzenia zgodnie z zasadą „zostań i działaj”

3. jest to optymalny czas na wdrożenie stosownego postępowania ratowniczego od przyjęcia zawiadomienia do definitywnego leczenia szpitalnego ofiary w danym zdarzeniu

4. jest to zasada nakazująca prowadzenie zabiegów reanimacyjnych nie krócej niż 60 minut

5. jest to czas prowadzenia akcji ratowniczej, w wyniku której wszystkie ofiary wypadku masowego muszą być ewakuowane ze strefy zagrożenia

47. W przypadku wystąpienia awarii chemicznej, strefa skażenia definiowana jest jako:

1. obszar wyznaczony przez kierującego akcją ratowniczą, gdzie prowadzone są medyczne działania ratownicze w zakresie ALS, ATLAS itp.

2. Teren, wyznaczony przez kierującego działaniami ratowniczymi, gdzie realizowana jest identyfikacja obrażeń i dekontaminacja poszkodowanych

3. Obszar wyznaczony przez kierującego działaniami ratowniczymi obejmujący teren, gdzie realizowane jest zabezpieczenie logistyczne działań ratowniczych

4. Obszar wyznaczony przez kierującego działaniami ratowniczymi, na terenie którego bezwzględnie nikt nie może przebywać i prowadzić akcji ratowniczej

5. Obszar wyznaczony przez kierującego działaniami ratowniczymi obejmujący teren, obiekt, budowlę, akwen, gdzie istnieje zagrożenie. W tym obszarze mogą działać ratownicy tylko w specjalnych ubiorach ochronnych

48. Ostra reakcja na stres wywołana na przykład nagłym zdarzeniem o charakterze masowego wypadku lub katastrofy:

1. zawsze występuje w sytuacji trudnej niezależnie od rodzaju bodźca jaki ją wywołuje

2. może wystąpić 6 miesięcy po wydarzeniu stresowym

3. pojawia się w ciągu 1 godziny od zadziałania silnego stresu

4. to częściowa lub całkowita utrata normalnej integracji pomiędzy wspomnieniami przeszłości, poczuciem tożsamości, wrażeniami czuciowymi i kontrolą ruchu ciała

5. to okres złości i gniewy ofiar wypadku

49. Psychologia katastrof opisująca skutki psychologiczne powodowane nagłymi, tragicznymi wydarzeniami, wyróżnia kilka faz reakcji ofiar wypadków i katastrof na wywołany stres. Faza rezystencji to:

1. faza powstawania urazu psychicznego

2. faza, w której organizm funkcjonuje maksymalnie zaadaptowany do stresu

3. następstwo załamania mechanizmów obronnych u ofiar wypadku / katastrofy

4. moment kiedy ofiary zwracają się przeciwko ratującym

5. pierwszy etap reakcji organizmu na stres

50. W jakiej sytuacji zespół terapeutyczny powinien utrzymywać oddech zastępczy i podtrzymywanie czynności narządów u hospitalizowanego po stwierdzeniu przez stosowna Komisję zgonu chorego w wyniku śmierci mózgu:

1. jeżeli nie uzyskano zgody stosownej Prokuratury na zaprzestanie terapii

2. jeżeli rodzina zmarłego nie zgadza się na stwierdzenie zgonu w wyniku śmierci mózgu u swojego krewnego

3. jeżeli środowisko szpitalne nie popiera zaprzestania terapii po stwierdzeniu zgonu w wyniku śmierci mózgu

4. jeżeli narządy zmarłego mają zostać wykorzystane do transplantacji

5. żadna z powyższych sytuacji nie uprawnia do kontynuacji oddechu zastępczego i podtrzymywania funkcjonowania narządów

---