Scenariusz zajęcia popołudniowego dla grupy dzieci 4-5 letnich przeprowadzonego dnia 30.1L2000r.

Temat: „Jesienna zgaduj - zgadula."

Cele:

• pogłębienie i utrwalenie wiadomości o różnych środowiskach
  przyrodniczych: ogród warzywny, sad, las

• doskonalenie sprawności umysłowych: spostrzeganie, porównywanie,
  analiza - synteza, próby uogólniania

• przeliczanie i porównywanie liczebności zbiorów

• wyrabianie umiejętności współdziałania w zespole, podporządkowanie się
  przyjętym regułom gry z przyzwyczajaniem do przegrywania i
  wygrywania

Pomoce:

• ilustracje przedstawiające ogród warzywny, sad, las

• koperty z zestawami pytań

• kasztany, orzechy

• szarfy- do oznaczania drużyn

• nagranie magnetofonowe „Jarzębinowej piosenki"

PRZEBIEG ZAJĘCIA

• Podział dzieci na dwie drużyny (drużyny zakładają szarfy innego koloru).

• Zaznajomienie z regułami gry.

• Ustalenie zasad przyznawania punktów:

1. prawidłowa odpowiedz l kasztan lub l orzech

2. brak odpowiedzi lub zła bez punktów

• Dzieci wybierają kapitanów drużyn, którzy po zakończeniu zgaduj -
  zgaduli przeliczają wspólnie z dziećmi ilość zebranych kasztanów i
  orzechów.

• Rozwiązywanie zagadek.

• Sprawdzenie liczby zdobytych punktów⁷.

• Nagrodzenie zwycięzców brawami.

• Ilustracja ruchowa „Jarzębinowej piosenki."

Opracowała: Elżbieta Lech

6. Kształcenie zmysłów

(grzechotki

Poziom: grupa młodsza i średnia Lic/ba zajęć: 5

Cele: - wyostrzenie słuchu;

- rozwijanie poczucia rytmu.

Materiały: - oklejone taśmą klejącą pudełka po zapałkach zawie-rające piasek, dzwoneczek, jeden duży koralik, wiele drobnych koralików, kamyki, ziarna, gwoździe... Przygo­towujemy dwa jednakowe zestawy pudełek. Jeden ozna­czamy niebieskimi naklejkami, drugi naklejkami czer­wonymi. Dla każdego dziecka musi znaleźć się co naj­mniej jedno pudełko-grzechotka.

Przebieg: Pierwsze zajęcia

Pudełka oddajemy do dyspo/ycji d/,ieci, które testują ich dźwięk, potrząsają, uderzają, wymieniają na inne.

Nauczyciel obserwuje poc/ynania d/,icci i proponuje zabawę: na dany znak d/icci potrząsają pudełkami, na

następny - przestają nimi poruszać.

Drugie zajęcia

Dzieci odtwarzają zadany przez nauczyciela rytm. Należy zacząć od prostego rytmu, na przykład równo-

miernego klaskania, później nieco trudniejszego: dwa klaśnięcia, pauza, jedno klaśniecie. Z upływem czasu struktury rytmiczne staja się bardziej skomplikowane.

Trzecie zajęcia

Dzieci wystukują rytm poznanej wcześniej piosenki lub wyliczanki, trzymając w jednej dłoni pudełko i uderzając nim o drugą rękę. Dla lepszej ilustracji piosenki/wyli­czanki można wybrać pudełka wydające odpowiednie dźwięki.

Czwarte zajęcia

Zajęcia odbywają się z połowa grupy. Rozdajemy wśród dzieci pudełka z obydwu zestawów. Dziecko szuka kolegi, którego pudełko wydaje taki sam dźwięk, jak jego.

Piąte zajęcia

Poniższa gra przeznaczona jest dla dzieci z grupy średniej. Obydwa zestawy pudełek są rozłożone na stole lub dywanie.

• Każdy gracz bierze trzy pudełka z jednego zestawu.
  na pr/ykład czerwonego, potrząsa nimi i słucha po­
  wstałych dźwięków.

• Wylosowany lub wybrany przez nauczyciela gracz
  bierze ze stołu pudełko z niebieskiej serii i porównuje jego
  dźwięk z odgłosami swoich pudełek. Jeżeli rozpozna Len
  sam dźwięk, zatrzymuje pudełko, w przeciwnym razie
  odkłada je na stół.

• Kolejni gracze postępują w ten sam sposób.

• Wygrywa ten, kto pierwszy zgromadzi trzy pary
  jednakowo brzmiących pudełek.

150

Przeds/kole Samorządowe Nr ]

05-660 Warka, os.35-Lecia PRL 10 pow. Grójec, woj mazowieckie

^W7<17-^p-⁷⁵-³ⁱ⁶-^^6709187feONSPEKT ZAJĘCIA 05.04.200ir.

Grupa wiekowa; pięciolatki

Temat zajęcia: Podpatrujemy życie lasu razem z wiewiórką Rudą Kitką.

Cele:

• rozwijanie umiejętności dostrzegania zjawisk w ekosystemach,
  przewidywania i oceny pewnych następstw obserwowanych zjawisk
  przyrodniczych i czynów człowieka

• wpajanie zasad prawidłowego zachowania się w lesie, umiłowania i
  poszanowania przyrody

• budzenie przyjaznego stosunku do roślin i zwierząt

Metoda: słowna

oglądowa

działalności praktycznej

Formy zajęcia: z całą grupą indywidualna

Materiały źródłowe: „Przedszkole pełne ciekawych zdarzeń" pod red. Zofii

Bojanowskiej

Pomoce: pluszowa wiewiórka, rebus, sceneria zanieczyszczonego lasu,

rozsypanka obrazkowa, ilustracje niewłaściwego zachowania w lesie, magnetofon, kaseta z nagraniem, symbole warunków atmosferycznych, ilustracje zwierząt, ptaków, kartony, klej, kredki.

PRZEBIEG ZAJĘCIA

1. Kto przyszedł do nas w odwiedziny?

N-lka dokonuje analizy słuchowej wyrazów opisując wiewiórkę.

Zwin-nie s-k-a-cz-e po drze-wach r-u-d-ą kit-ką po-wie-wa

Dzieci dokonują syntezy słuchowej wyrazów, określają na podstawie podanych cech kim jest nasz gość?

2. Dokąd zaprasza nas wiewiórka?
Dzieci rozwiązują rebus.

f

(las)

3. Co zasmuciło wiewiórkę?

Dzieci razem z wiewiórką podchodzą do miejsca w którym znajduje się

sceneria zanieczyszczonego lasu.

Wyjaśniają i uzasadniają powód zmartwienia wiewiórki.

N-lka: W jaki sposób możemy jej pomóc?

Dz: Podaj ą przykłady rozwiązania problemu. Sprzątają las.

4. Niespodzianki od Rudej Kitki,

Wiewiórka dziękując za pomoc wręcza każdemu dziecku kopertę z zawartością (rozsypanka obrazkowa). Dzieci siedząc przy stolikach składają obrazki, podając jego nazwę: grzyb, jeż, zając, ptasie gniazdo.

5. Rozmowa wprowadzająca w temat zabawy.

• Czyim domem jest las?

• Kto w nim mieszka?

• Jak powinniśmy zachowywać się w lesie?

• Które ilustracje umieszczone na tablicy są nieprawidłowe?

1. nie łam gałęzi

2. nie depcz kwiatów

3. nie głaskaj dzikich zwierząt

4. nie hałasuj w lesie

5. nie wkładaj patyków w mrowisko

6. nie depcz grzybów

7. nie wybieraj jaj z gniazd itp.

6. Czy znamy mieszkańców lasu?

Dzieci poruszają się w rytm muzyki, w czasie przerwy w muzyce zatrzymują się. Wiewiórka podchodzi do wybranego dziecka mówiąc szumi las - śpiewa las wymień:

• ptaki leśne

• rośliny leśne

• zwierzęta leśne (jakie znasz)

7. Zabawa „Po co potrzebne są drzewa."

Dzieci dzielimy na dwie grupy: I - drzewa, Ił - zwierzęta. Zwierzęta mogą żyć, oddychać, odżywiać się tylko obok wybranego drzewa. Na dany znak muszą zmienić drzewo, w trakcie przebiegania od drzewa - do drzewa dzieci wstrzymuj ą oddech. Prowadząca jest leśnikiem, który ścina drzewo -informuje dlaczego to robi. W miarę upływu czasu zmniejsza się ilość drzew, zwiększa odległość między nimi, robi się coraz ciaśniej pod drzewami. Kiedy

dzieci zgromadzą się przy ostatnim drzewie trzeba zadać im pytanie: Po co potrzebne są drzewa?

8. Drama „Życie lasu."

N-lka pokazuje w dowolnej kolejności symbole oznaczające:

• las nocą (księżyc)

• las w słoneczny dzień (słońce)

• burzę (piorun)

• wichurę (trąbę powietrzną)

Dzieci odgrywają rolę zgodnie z wylosowaną z koszyka kartką, na której narysowane są ptaki, zwierzęta leśne. Wczuwają się w przydzieloną rolę mieszkańca lasu. Przedstawiają sposób jego zachowania w różnych porach dnia i w różnych warunkach atmosferycznych (niedźwiedź, jeż, sowa itp.)

9. Odgadnij kim jest osoba przybyła do lasu?

N-lka wybiera dziecko, aby przedstawiło treść zagadki za pomocą pantonimy. Koledzy obserwuj ą kim jest i co robi osoba przybyła do lasu. Jeżeli dzieci mają kłopoty prowadząca pomaga np.

• jestem drwalem

• jestem grzybiarzem

• jestem chuliganem

10. Praca przy stolikach.

Złożone obrazki dzieci przyklejają na większego formatu karton, a następnie Kolorują kredkami.

11. Podziękowanie. Sprzątanie swojego miejsca pracy.

Opracowała: Renata Gąsior

Scenariusz zajęcia otwartego przeprowadzonego dnia 22.02.0Lr. w grupie dzieci 4-5 letnich przez E. Lech.

Temat: „My się bawimy i mówić się uczymy". Cele:

• Doskonalenie mowy komunikatywnej poprawnej pod względem
  artykulacyjnym

• Poznawanie struktury dźwiękowej słów

• Aktywizowanie i pobudzanie dzieci do starannego wybrzmiewania słów
  oraz poszczególnych głosek sz, cz, rz, s, c, r.

• Dostarczanie bodźców do rozwijania wyobraźni i inwencji twórczej

• Zachęcanie do podejmowania samodzielnych zadań

Metody:

Z grupy metod czynnych: metoda ćwiczeń, zadań stawianych do wykonania,

samodzielnych doświadczeń oglądowych: pokaz

słownych: rozmowa, wiersz, objaśnienie

Pomoce: piosenki- „Dalej dzieci w szeregu", „Stoi bałwan koło płotka", sylwety dzieci uprawiające różne sporty zimowe, garderoba dziecięca wycięta z papieru dła każdego dziecka, kartoniki ze znanymi zwierzętami (kotem, psem, kurą, kozą), wycięte elementy bałwana-składanka, kaseta magnetofonowa, wiersze: J. Brzechwy „Katar", L Salach „Katar Zdzisia".

Przebieg

1. Marsz z wykorzystaniem piosenki „Dalej dzieci w szeregu" ze szczególnym
   zwróceniem uwagi na słowa tup, tup i chlup, chlup, chłup.

2. Krótka rozmowa na temat zabaw zimowych dzieci na śniegu - wskazanie
   odpowiedniej postaci na tablicy czynności przez nią wykonywanej.

3. Wybór odpowiedniej garderoby przez dzieci niezbędnej w okresie zimowym

- ze szczególnym zwróceniem uwagi na wyrazy: czapka. Szalik, kurteczka,
rękawiczki, skarpetki, spodeneczi.

4. Wysłuchanie wiersza J. Brzechwy „Katar" recytowanego przez n-kę oraz
   przez dzieci powtarzających zgłoski a-psik.

5. Dzieci recytują wiersz I. Salach „Katar Zdzisia" - analizowanie zachowań
   chłopca i niewłaściwego ubrania wynikiem czego był katar.

6. Składanie z wyciętych elementów postaci bałwana .

„Stoi tu w kącie postać nijaka może wam się uda zrobić z niego cwaniaka".

7. Śpiewanie piosenki „Stoi bałwan koło płotka".

8. Zabawa ruchowa „Domowe zwierzęta".

Dzieci otrzymują kartoniki z tasiemką na szyję ze znanymi zwierzętami

domowymi, biegają po sali po usłyszeniu głosu swojego zwierzątka naśladują jego głos siadając wszystkie w poszczególnych obręczach.

9. Ćwiczenia słownikowe „Co możesz powiedzieć o owym zwierzątku?"

10. Praca przy stolikach.

Rysowanie kredką kotka w czasie rymowanki. Duże koło, małe kółko, jedno oczko, drugie oczko, jedno uszko, drugie uszko, trzy kreseczki z jednej strony, trzy kreseczki z drugiej strony jest też ogon i już kot zadowolony.

Opracowała: Elżbieta Lech

6.

KONSPEKT ZAJĘCIA

Grupa wiekowa: pięciolatki

Temat zajęcia: Policjant naszym przyjacielem

Cele zajęcia:

- Zapoznanie z mundurem policjanta, czynnościami wykonywanymi przez
niego.

Wdrażanie do szanowania pracy policjanta.

Kształtowanie spostrzegawczości, uważnego słuchania i obserwowania.

Metody zajęcia:

słowna

- oglądowa
działalności praktycznej

Formy zajęcia: z całą grupą

Pomoce: wyposażenie policjanta tj. gwizdek, lizak, kajdanki itp., krążki (żółty, zielony, czerwony), karta z komunikatem, telefon komórkowy, obrazki do kolorowania.

Literatura: „Światła na skrzyżowaniu" W.Faber

PRZEBIEG

1. Powitanie gościa (dzieci stają w kręgu)

Nauczycielka wita wszystkich tak, aby każdy czuł się indywidualnie powitany.

witam wszystkich, którzy dzisiaj sąw radosnym nastroju (macha ręką)

witam wszystkich, którzy są dzisiaj smutni i życzę, aby dzisiejszy dzień

przyniósł im wiele radosnych wrażeń.

witam wszystkie dziewczynki

witam wszystkich chłopców

witam serdecznie gościa, który nas odwiedził.

2. Rozmowa na temat zakresu pracy policjanta.

kierowanie ruchem drogowym

zabezpieczenie ruchu ulicznego podczas imprez np. sportowych, przyjazdu

delegacji państwowych

pilnowanie ładu i porządku w mieście

ściganie przestępców.

3. Obserwacja munduru policjanta

- wyposażenie potrzebne w pracy: gwizdek, lizak, kajdanki, broń palna, pałka, krótkofalówka.

4. Zabawa ruchowa „Samochody"

Dzieci biegają po sali naśladując ruchem i głosem pojazdy. Policjant podnosi do góry krążek czerwony - samochody stają, gdy w górze jest krążek zielony - samochody jadą. Przed rozpoczęciem zabawy recytacja wiersza:

„Światła na skrzyżowaniu" W.Faber

Niech każdy stanie, przed skrzyżowaniem Palą się światła, popatrz na nie,

Światło zielone jak młode listki, Na drugą stroną zaprasza wszystkich

Światło żółte jak liść jesieni

Ostrzega - spiesz się bo ruch się zmieni.

Światło czerwone, jak maki, jak ogień

Wszystkim przechodniom zamyka drogę.

5. Pasowanie na policjanta

Każde dziecko stojące w kręgu zostaje pasowane na policjanta przez dotyk w ramię (prowadzi policjant).

6. Zabawa do wykonania „Policjant na ćwiczeniach"

Recytacja wiersza połączona z ćwiczeniami raje i nóg

Gimnastykę lubimy (ręce wznosimy do góry) Wszyscy chętnie ćwiczymy (ręce w bok)

- Noga lewa (wysuwamy nogę do przodu)
Noga prawa (wysuwamy nogę do przodu)
Sport dla policji to miła zabawa (skłony boczne)
Przysiady (dzieci głośno liczą do pięciu)

„Tunel" - dzieci tworzą tunel z nóg, stoją w rozkroku ustawione w rzędzie. Pojedynczo przechodzą przez tunel

- Uwaga przeszkoda - dzieci przechodzą przez przeszkodę ustawioną przez
nauczycielkę

Relaksacja - wdechy, wydechy z unoszeniem rąk.

7. Opowieść ruchowa tropiciele

Nauczycielka odczytuje komunikat, który „przyszedł" do przedszkola.

Komunikat dowódcy!

Uwaga policjanci! Trzeba wytropić niebezpiecznego rabusia.

Zabrał malej dziewczynce misia i ona teraz jest bardzo smutna.

Musimy odzyskać misia. Ruszajcie do akcji!

Policjant ustala z dziećmi reguły zabawy: jestem waszym dowódcą

• powołuję was do oddziału specjalnego

• jesteśmy odważni

• poruszamy się cicho

wszyscy słuchamy swojego dowódcy Policjant opowiada - dzieci naśladują jego ruchy

Obserwujemy przez lornetki (dzieci naśladuj ą spoglądanie przez lornetkę). Uwaga, uwaga (policjant naśladuje mówienie przez krótkofalówkę) rabuś jest na dachu - wchodzimy! (naśladują wchodzenie po drabinie), ostrożnie czołgać się, ruszamy w pogoń (bieg). Zeskok z dachu (dzieci naśladują zeskok) na niższy budynek, jeszcze jeden zeskok. Stój! Dziękuję -akcja zakończona. Teraz nasi koledzy odwiozą, rabusia radiowozem. Słyszycie dzwoni telefon. Nauczycielka odbiera (improwizuje rozmowę).

Tak, słucham! Tu przedszkole

Dziewczynka już ma misia? Wspaniale!

Cieszymy się bardzo. Zaraz przekażę

Wiadomość dzieciom. Do widzenia.

Nauczycielka informuje dzieci, że wszystko skończyło się szczęśliwie. Dzieci, aby to uczcić, wykonują rakietę (uderzają dłońmi w kolana, w dłonie, wyskok do góry z głośnym „hura").

8. Rozmowa policjanta z dziećmi na temat rodzajów formacji w policji. Wspólnie
odpowiadają sobie na pytanie: dlaczego policjant jest naszym przyjacielem?

Śpiewają piosenkę na melodię „Panie Janie"

„Dziś policjant, dziś policjant.

Z nami jest, z nami jest.

To jest nasz przyjaciel, to jest nasz przyjaciel

O tym wiesz, o tym wiesz ".

9. Pożegnanie w kręgu — iskierka

Policjant „wysyła" iskierkę - ściska dłoń dziecka, iskierka „przechodzi" przez wszystkich i wraca do policjanta. Na zakończenie zajęć rozdaje obrazki do kolorowania dla każdego dziecka.

Zajęcie koleżeńskie przeprowadzone przez Bożenę Kwiecińską w grupie dzieci 5- letnich dnia 22.10.2004 roku.

HASŁO

Poznaję sztukę plastyczną i sam jestem jej twórcą, projektowanie i wykonywanie elementów dekoracji do teatrzyków i inscenizacji tekstu.

TEMAT KOMPLEKSOWY

"Bądźmy uważni ".

TEMAT ZAJĘĆ.

Wykonanie przez dzieci makiety leśnej do inscenizacji opowiadania Hanny Łochockiej pt: "Jak wróbelek Elemelek leśfią dróżką szedł w niedzielę".

CELE:

Umożliwiene dzieciom przeżywania efektów własnych działań , rozwijanie poczucia odpowie­dzialności poprzez szmodzielne planowanie, projektowanie, wywiązywanie z podejmowanych zadań. Wykonywanie i wypełnianie konturów: kredka świecową, flamastrem, naklejanie, wdrażanie do estetyki, odczuwania radości podczas prac plastycznych przeznaczonych do dekoracji makiety leśnej.

Rozwijanie wyobraźni plastycznej przez wyróżnianie i nazywanie barw jesiennych, uwrażli­wienie dzieci na bogactwo otaczającej nas przyrody.

Zwracanie uwagi na konieczność przestrzegania przepisów i zasad ruchu drogowego. Rozbudzanie inwencji twórczej podczas inscenizowania utworu literackiego.

WTEK: Dzieci pięcioletnie.

POMOCE: Wycięte sylwety zwierząt, drzew, kredki, papier kolorowy, klej, krepina, makieta ulicy, znaki drogowe,gitara.

PRZEBIEG ZAJĘCIA.

• . Przywitanie gości piosenką; " Jak to miło i wesoło kiedy panie są wokoło..."

• . Recytacja wierszyka przez nauczycielkę "Szumiał las".

3. Krótka rozmowa na temat: Jak wygląda las, jakie zwierzęta można spotkać, jakie drzewa, nazwy niektórych gatunków: dąb, brzoza, kasztanowiec.

• . Zabawa ruchowa ze śpiewem " Mam listeczki kolorowe"....

• . Wykonywanie prac plastycznych służących do ozdoby makiety, podział na zespoły:

a. zespół nakleja liście, igiełki jeżom.

b. wypełnia kontury zwierząt kredkami, flamastrami, plastełiną.

c. ozdabia znaki drogowe, bociana i wróbelka Elemelka.

6. Dekorowanie makiety pracami dzieci.

7. Mycie rąk.

8. Inscenizacja z wykorzystaniem rekwizytów wykonanych przez dzieci pt:" Jak wróbelek Elemelek

leśną dróżką szedł w niedzielę".

9 , Rozmowa na temat inscenizacji. Wypowiedzi na temat miejsca w których rozgrywa się historia , występujących w niej postaci i zdarzeń. Wypowiedzi dzieci na temat zachowania się na drogach i ulicach, prawidłowym przechodzeniu przez jezdnię.

• . Spotkanie na leśnej dróżce- pantomima. Spotkanie bociana i wróbelka.

• . Pożegnanie gości piosenką "Jesienny kujawiaczek"- śpiew dzieci przy akompaniamencie gitary.

• . Wręczenie paniom jesiennych liści z dedykacją.

•l!

KONSPEKT ZAJĘCIA MUZYCZNEGO

DRUGA OCENA PRACY

Grupa wiekowa : czterolatki

Temat : Zfebawa inscenizowana do słów piosenki"Jedzie pociąg-¹ z daleka"

Cele : Zapoznanie z nowa zabawą i jej rolami.

Kształcenie słuchu muzycznego poprzez właściwe odtwarzanie roli śpiewanej.

Oswajanie dziecka z różnymi dźwiękami,przybliżenie mu świata muzyki.

Wzbogacanie wyobraźni.

Pomoce : parawan,instrumenty,magnetofon,laski,czapka + lizak dla koń-duktt>ra, lokomotywa, sto jak na laski, symbol torów, karty pracy, kredki,klej,papierowa lokomotywa dla każdego dziecka.

Literatura : "Piosenki Bo Rysowania czyli Metoda Dobrego Startu? M. Bogdanowicz, D. Szlagwska.

"EDUKACJA W PRZEDSZKOLU ".

1 Dzieci siedzą w gromadce na dywanie.

N-lka pyta: Co się stanie_fgdy bedzremy klaskać w ręce? Zaklaszczcie i posłuchajcie.

Dzieci: Słychać klaskanie.

N-lka: Możemy powiedzieć _fże nasze dłonie są instrumentami,bo £dy klaszczemy wydają dźwięk.

N-lka: Jakie inne części naszego ciała mogą być instrumentami?

^rzewidywane propozycje dzieci:

• tupanie nocami

• kląskanie językiem

• syczenie

• klaskanie o podłogę

2 Zagadki muzyczne

Dzieci siedzą w erromadce przed parawanem. N-łka,a następnie wybrane dziecko pt* na instrumencie.Pozostałe starają się odgadnąć na czym ?ra kolega*

Kolejno wybrane dzieci grają na:

• bębenku

• grzechotce

• tamburynie

• trójkąt + bębenek

• dzwonki + grzechotka

Po każdej prawidłowo odgadniętej czynności pokazujemy dzieciom instrumenty , które wydawały dany dźwięk.

3 Nauczycielka wnosi paczkę » która zostawił Mikołaj.Dzieci zeadują
co w niej może być.(lokomotywa-zabawka)

Krótka rozmowa:

-do czego służy lokomotywa ?

• co przewożą pociągi ?

• po czym jeżdżą pociągi?

4 Zabawa pt.TTory".

Dzieci maszerują w rytm muzyki_tprzechodzac obok stojaka biorą laski

i dalej maszerują _f wystukując rytm o podłogę.

na przerwę w muzyce-na podłodze układają tory z lasek.

5 Zabawa pt^f. "Pociąg 7

Na melodię piosenki "Puf,puf,puf_trusza pociae",dzieci w utworzonym pociągu,rytmicznym ruchem poruszają się po sali,stopy stawiają miedzy laskami.

6 ^owtórka zabawy "Tory ?

Dzieci maszerują w rytm muzyki,wystukując laskami rytrn o podłogę. Przechodząc obok stojaka pozostawiają laski.

7 Zabawa inscenizowana do słów piosenki "Jedzie pociąg: z daleka '.'

Dzieci ustawione w pociąg" poruszają się w rytm piosenki.Jedno z dzieci jest konduktorem. Dzieci śpiewają słowa:

"Jedzie pociąg z daleka

ani chwili nie czeka

Konduktorze łaskawy

zabierz nas do Warszawy?

Śpiewa konduktt>r,a dzieci zatrzymują się;

"Trudno , trudno to będzie mało miejsca jest wszędzie ?

Konduktor staje na czele pociągu i wszyscy ruszają

^MT3uf ,puf ,puf_tpuf_t u_fu,u,u_fu,u_>u_ru,u_t^fl

8 Nauczycielka pokazuje wzór.

-Co przypomina wam ten wzór? -Narysujcie w powietrzu tory. -Spróbujcie śpiewać i rysować w powietrzu tory. Najpierw pionowe podkładyfz góry na dół),potem szyny(od lewej do prawej).

9 ^praca przy stolikach.

Dzieci śpiewają piosenkę "Jedzie poci^g z daleka*! rysuj?, tory kredką Na zakończenie przyklejają lokomotywę,mogą dorysować wagony.

10 Podziękowanie za udzia> w zabawie.

opracowała

Renata Gąsior

Scenariusz zabawy dla dzieci z grup V, VI, VII W KARNAWALE SAME BALE

Przeprowadzony w dniu 12.01.2006r

Temat: Bawimy się wesoło przy muzyce

Obszar edukacji muzycznej : Uczestniczenie w zabawach z elementami

improwizacji ruchowej.

Cele : przeżycie twórczych tanecznych improwizacji

stworzenie atmosfery swobodnej zabawy

integracja uczestników balu

uważne poruszanie się w czasie zabawy Forma : grupowa Metody : słowne

praktyczne Przebieg :

1. „Korowód marszowy"

Uczestnicy zabawy ustawieni parami przy wsparciu wychowawczyń rozpoczynają bal tańcem

2. Powitanie przez panią dyrektor

2. Zabawa przy piosence „Cała sala śpiewa z nami".
   Utworzenie kółeczek do tańca

3. Muzyczne powitania

Podczas muzyki uczestnicy swobodnie pląsają po sali. Podczas przerw w muzyce przedstawiają się kilku najbliżej stojącym osobom. Następuje 3-4 takie przerwy

5. Piosenka „Baja Bongo"

Tancerze wykonują improwizowany układ taneczny: wężyki, obroty, kółeczka

6. Piosenka „Sanna"

Dzieci łączą się w pary - imituj ą zaprzęgi, padający śnieg

7. Piosenka „Biały walczyk''

Dziewczynki proszą chłopców do tańca, l worzą kółeczka w których odtańczą walca.

8. Piosenka „Jedzie pociąg"

Dzieci tworzą pociąg w których „lokomotywami" są wychowawczynie. Pociągi poruszają się po całej sali

9. Piosenka „Kaczuszki"

Dzieci improwizuj ą ruchem treść utworu

10. Spotkanie z Mikołajem , krótka rozmowa, zaproszenie do wspólnej
zabawy, wręczenie upominków

11 .Taniec „Makarena"

Dzieci prezentuj ą taneczne improwizacje utworu

12. Piosenka „Nazywająmnie półeczka¹'

Dzieci w czteroosobowych kółeczkach podskakują, klaszczą, obracają się

13. Pamiątkowe zdjęcia z Mikołajem w każdej grupie

14. Tańczymy „rok and roiła"

Dzieci zapraszają rodziców do wspólnego tańca

15. Taniec „Kankan"

Dziewczynki ustawione w szeregu , trzymają się pod ręce tańczą ~ wymachując nogami, chłopcy klaszczą

16. Taniec „Grek Zorba"

Chłopcy ustawieni w szeregu, trzymają się /.a ramiona - tańczą przeplatając nogami raz w jedną raz w drugą stronę , dziewczynki klaszczą

17. Przy odpowiednio dobranych melodiach dzieci :

improwizują lepienie kuł śniegowych , rzucanie śnieżkami, jazdę na nartach, padający śnieg Jazdę na łyżwach l 8. Zabawy dowolne dzieci - improwizacje ruchowe utworów muzycznych:

Zabawy w kółeczkach , węże , pociągi, obroty, klaskanie, podskoki Piosenki „Hej sokoły¹' , „Kaczka dziwaczka" , „To Mikołaj", „Smerfy"

19. Słodki poczęstunek dla dzieci

20. Zakończenie balu piosenką „Cała sala śpiewa z nami"

Wszyscy uczestnicy: dzieci, rodzice, personel tańczą wspólnie walczyka.

KONKURSY

1. Konkurs na najładniejszy strój balowy

2. Jaka to melodia?

( pszczółka Maj a, Smerfy, Bob budowniczy, Bolek i Lolek, Ko/iołek Matołek, Reksio, Jedyneczka)

3. Która para najładniej tańczy?

4. Kto najładniej wyrecytuje wiersz lub zaśpiewa piosenkę?

5. Kto rozwiąże zagadkę?

6. Wybór króla i królowej balu

Konspekt

zajęcia koleżeńskiego z dn. 11.02.2005r. zrealizowanego w grupie dzieci 5-letnich przez Marię Wodzińską.

Obszar edukacji muzycznej.

Temat kompleksowy: Poznaję instrumenty muzyczne i próbuję na nich grać- improwizacje

rytmiczne do ćwiczeń ruchowych, piosenek, wierszy i opowiadań.

Temat: W krainie dźwięków i muzyki.

Cele:

• uwrażliwienie słuchu, wzbogacenie wyobraźni,

• rozwijanie twórczej inwencji melodycznej, rytmicznej i ruchowej,

• doskonalenie gry na instrumentach perkusyjnych,

• przybliżenie pojęć dyrygent i batuta,

Formy pracy:

• zabawy rytmiczno-ruchowe i improwizacje ruchowe,

• wspólny śpiew,

• gra na instrumentach i aktywne słuchanie muzyki,

Metody:

a pobudzające:

-odkrywanie różnych sposobów wywoływania dźwięków, -poszukiwanie materiałów wywołujących dźwięki,

a eksponujące: -przebywanie treści muzycznych i literackich (treść wiersza, piosenki),

a praktyczne: -granie na instrumentach, -tworzenie muzycznych ilustracji i własnej improwizacji ruchowej.

Pomoce: parawan oraz różne wydające dźwięk przedmioty z naszego otoczenia, folia, papier, szklanka z wodą, monety, metalowa łyżka, instrumenty perkusyjne-bębenek, trójkąty, grzechotki, dzwonki, talerze, kołatki, ilustracje, wiersz D. Gellner „Pada śnieg", magnetofon, nagranie piosenki „Sanna", wstążki.

Przebieg:

1. Powitanie piosenką „Dzień dobry".

2. Inscenizowanie ruchem wiersza D. Gellner „Pada śnieg".

3. Rozmowa z dziećmi o treści wiersza-charakterystyczne cechy obecnej
   pory roku-zimy.

1. Taniec „śnieżynek"- dzieci tańczą swobodnie w rytm muzyki starając się
   oddać jej charakter.

2. Zabawa „Nasze ciało jest instrumentem" — dzieci odkrywają różne
   sposoby wydobywania dźwięków przy pomocy własnego ciała: raje, nóg,
   głosu (klaszczą w dłonie, uderzają dłońmi o kolana i klatkę piersiową,
   pstrykają palcami, tupią nogami).

3. „Co to za dźwięk" - rozpoznawanie i nazywanie odgłosu różnych
   przedmiotów (darcie kartki, gniecenie folii, uderzanie klockiem o klocek,
   przelewanie wody itp.)-

4. Gra na instrumentach perkusyjnych. Dzieci wybierają instrument
   perkusyjny, nazywają go i grają na nim dowolny rytm.

5. Nauczycielka tłumaczy dzieciom, co to jest orkiestra, dyrygent,, jak
   inaczej nazywa się pałeczka dyrygenta (batuta).

Wyjaśnia, jak należy słuchać dyrygenta: batuta w górze - gramy głośno, batuta w dole - gramy cicho, szerokie machnięcie — przestajemy grać.

9. Dzieci biorą wybrane instrumenty i wspólnie śpiewając piosenkę „Sanna"
graj ą na instrumentach tworząc orkiestrę.

łO.Zagadki przy ilustracji:

-znajdź i otocz pętlą przedmioty, które kojarzą ci się z muzyką;

-połącz w pary przedmioty należące do siebie. 11 .Taniec z wstążkami - dziecko improwizuję taniec do słyszanej muzyki,

wykorzystuje w tańcu rekwizyt.

„Pada śnieg" -Dorota Gellner Pada śnieżek, pada śnieżek. Już ze śniegu mam kołnierzyk, białe uszy i policzki i śniegowe rękawiczki.

A jak padać nie przestanie-wiecie, co się ze mną stanie? Będzie kino nie z tej ziemi-nos w marchewkę mi się zmieni!

Opracowała Maria Wodzińska

KONSPEKT ZAJĘCIA 23.io.2000r.

Dział programowy - wychowanie umysłowe

Metody: słowne, oglądowe, samodzielnych doświadczeń

Temat: Zabawy z wiatrem - słuchanie opowiadania naucz. „Bajka o mądrych

dębach/'

Cele dydaktyczne - wzbogacenie słownika dzieci o nowe wyrazy: bryza,

huragan, wichura.

Kształcenie umiejętności porównywania zjawisk przyrodniczych wiatru z tekstem.

Zachęcanie do używania określeń charakterystycznych dla wiatru: cechy pozytywne i ujemne (negatywne). Doskonalenie umiejętności uważnego słuchania czytanego tekstu.

Ćwiczenia artykulacyjne i oddechowe na wyrazach sz, szu, wiu, wi, fu.

Kształcenie umiejętności klasyfikowania przedmiotów (klocki Dinesa) wg kształtu: trójkąt, prostokąt, kwadrat, koło.

Kształcenie umiejętności rozróżniania drzew: kasztanowca, dębu i brzozy.

wychowawczy - wdrażanie do zgodnej, wspólne zabawy, wywołanie u dzieci radosnego nastroju.

Zwrócenie uwagi na szanowanie zieleni, na piękno jesiennych kolorów.

Pomoce: Plansza z wiatrem, pacynka wiatru, klocki Dinesa, gitara, butelki, złotko, papier,

Przebieg

Przywitanie dzieci przez pacynkę Wiatr i zaśpiewanie piosenki „Wiatr

zapukał..."

Słuchanie opowiadania. Przy akompaniamencie gitary zaśpiewanie i zatańczenie

„Jesiennego kujawiaczka".

Rozmowy przy planszy obrazującej różne zjawiska wiatru i porównanie ich z

treścią opowiadania. Wypowiedzi twórcze dzieci, jak wygląda wiatr, czy jest

widoczny, po czym go poznajemy, cechy dodatnie i ujemne wiatru.

Zabawa ruchowa - posegreguj wg kształtu klocki porozrzucane przez wiatr.

Gra na instrumentach niemelodycznych: butelki, złotko, bębenek, papier.

talerze, naśladowanie wiatru.

Zabawa ruchowa „Wiatr wietrzyk, wichura" - ćwiczenia anykulacyjne

Zagadka - rozpoznaj jaki to wiatr, kojarzenie nazwy wiatru z obrazkiem

- lekki od morza, huragan, wichura).

Zabawa ruchowa, stań przy takim drzewie którego nazwę wypowie.

Nauczycielka gra na bębenku na hasło dąb dzieci ustawiają się przy plansz> z

dębem. Omówienie kolorów jesieni.

Zaśpiewanie przy akompaniamencie gitary kolorów np. czerwonego, zielonego

i żółtego.

„W zielonym gaju ptaszki śpiewają, ptaszki śpiewają pod jaworem ..."

Pożegnanie się z paniami.

Opracowała: Bożena Kwiecińska

Scenariusz zajęcia otwartego is 12 2ooor

Grupa wiekowa: 4-latki

Temat: „Prosimy chmurki o śnieg" - zabawy twórcze przy muzyce.

Rodzaj zajęcia: umuzykalnienie

Cele:

• układanie prostych tekstów słownych, próba ich melodyzacji

• przybliżenie przedszkolakom świata dźwięków

• wzbogacenie wyobraźni i inwencji twórczej

• rozbudzenie zainteresowania grą na instrumentach perkusyjnych

Pomoce: 3 chmurki - smutna, figlarna, wesoła, chusta animacyjna, magnetofon, instrumenty, kolorowe kulki, pojemniki w czterech kolorach.

Przebieg zajęcia

1. Muzyka zaprasza do marszu, podskoków. Dostosowanie przez dzieci rodzaju
   ruchu do muzyki.

2. Dzieci siedzą na dywanie.

N-lka pyta: Co się stanie, gdy będziemy klaskać w ręce?

Zaklaszczcie i posłuchajcie.

Dzieci: Słychać klaskanie.

N-Ika: Możemy powiedzieć, że nasze dłonie są instrumentami, bo gdy

klaszczemy wy daj ą dźwięk.

Jakie inne części ciała mogą być instrumentami?

Dzieci pojedynczo podsuwają różne propozycje i demonstrują

Niektóre możliwe pomysły:

• tupanie nogami,

• kląskanie językiem,

• klaskanie dłońmi o kolana,

• klaskanie o podłogę,

• syczenie,

• uderzanie w nadęte policzki.

3. N-Ika: Możemy stworzyć orkiestrę. Każde dziecko wybiera jeden z odgłosów,
   który będzie wydawało. Gramy wszyscy jak orkiestra.

4. N-łka: Dzieci, ktoś usłyszał wasz koncert i nas odwiedził. Zagadka.

„Czasem deszczem lunie Czasem śniegiem sypnie Może także sypnąć gradem - któż to taki?"

(chmura)

Krótka rozmowa:

• jaka ta chmura jest - popatrzcie na minę? (smutna, deszczowa)

• jak myślicie dlaczego jest taka smutna?

• może poprosimy chmurkę o śnieg

N-lka: zachęca dzieci do układania zdań - próśb do chmurki.

N-lka: proponuje, aby dzieci spróbowały rnelodyzować własne teksty.

- Spróbuj zaśpiewać zdanie, które ułożyłeś.

5. Dzieci zamykają oczy. Pojawia się druga chmurka - wesoła, figlarna.
   N-lka rozsypuje kolorowy śnieg. Dzieci porządkują do odpowiednich
   pojemników (według kolorów) kolorowy śnieg.

6. Zabawa z chustą animacyjną „Niebo i chmurki".

Dzieci podzielone na dwie grupy. Pierwszy zespół ma naklejone chmurki ciemnoniebieskie - smutne, drugi zespół białe - wesołe. Dzieci pokazują swoje wesołe minki, smutne, złe.

Rodzice otrzymuj ą chustę animacyjną. Unoszą ją do góry, imitując w ten sposób niebo - falują nią. Dzieci słuchają muzyki - smutna bawią się pod chustą smutne chmurki, wesoła - bawią się wesołe chmurki.

7. Pojawia się trzecia chmurka - wesoła z białym śniegiem:

• dzieci przedstawiają gestem prośbę do chmurki o sypanie śniegiem po
  kolana

• ćwiczenia oddechowe - dmuchamy na gwiazdki śniegowe

8. Ilustracja piosenki „Tak się zachmurzyło" za pomocą gestów naśladowczych
   związanych z jej tekstem.

9. N-łka: Podziękujemy chmurce za śnieg. Może urządzimy koncert? Dzieci
   biorą instrumenty perkusyjne i siadają na dywanie.

N-lka jest dyrygentem

pałeczka (batuta) w górze - gramy głośno

pałeczka (batuta) w dole - gramy cicho

szerokie machnięcie - przestajemy grać

„Dyrygent pałeczką daje znak. Więc gramy, więc gramy, my przedszkolaki -

o tak."

Wspólna gra na instrumentach perkusyjnych: kołatka, trójkąt, tamburyno,

bębenek, grzechotka. Dzieci grają głośno, cicho lub przerywają grę zależnie

od znaków dawanych batutą przez dyrygenta. i Q. Podziękowanie za udział w zabawie.

Opracowała: Grażyna Lenard

KONSPEKT ZAJĘCIA.

Grupa wiekowa :pięciolatki.

Temat :Zanieczyszczona woda i tego następstwa w przyrodzie . Cele : Poznanie wpływu zanieczyszczonych wód w życiu zwierząt. Wzbudzanie aktywności badawczej dzieci i ich dociekliwości . Przeżywanie zadowolenia z pogłębiania wiedzy . Forma zajęcia :grupowa

Zespołowa Metody: słowna

oglądowa

działalności praktycznej

Pomoce: rozsypanka obrazkowa , pojemniki z wodą. olej , proszek do prania , piórka ptasie gumki, samodzielnie zrobiony filtr , obrazki z książek . Literatura: Wychowanie w Przedszkolu nr 8 / 1995 .

PRZEBIEG

l. Wprowadzenie przez nauczyciela :

Niech ze mną utworzy krąg ten , kto uważa , że z przyrodą zgodnie trzeba żyć , przyroda

czysta lubi być .Przekażmy kolegom pozdrowienie uściskiem dłoni.

2 . Rozwiązanie wspólnej zagadki przyrodniczej - praca w grupach . Każda grupa otrzymuje
rozsypankę obrazkową, którą wspólnie układają i odczytują :

I grupa RYBY

II grupa MORS

• grupa KRAN

• grupa STAW

3 . Postawienie problemu :

Jaka wspólna cecha łączy te rozsypania ⁹ ( woda ). Swobodne wypowiedzi dzieci.

4. Szukanie odpowiedzi na pytanie

Czym może być zanieczyszczona woda w stawie , rzece , morzu , oceanie ? . Swobodne wypowiedzi dzieci. Praca w grupach :

I grupa - sprawdzi co się dzieje z c iejem ? Dlaczego utrzymuje się na wodzie ? Jak wygląda
piórko wyjęte z wody , po której pi \wa olej ? Co stanie się z ptakiem ?

II grupa - sprawdzi co się dzieje z wiórkami ptasimi, gdy zanużymy je w czystej wodzie i w
wodzie z proszkiem do prania .

III grupa - zakłada gumki na palce, następnie próbuje je zdjąć bez pomocy drugiej ręki . N-
Ika wyjaśnia , że ptakom , rybom trudno jest pozbyć plastikowych obręczy . Utrudnia im to
zdobywanie pokarmu .

TV grupa - będzie filtrować czyli oczyszczać zanieczyszczoną wodę .

5. Wspólne omówienie doświadczeń .

Co by było gdyby wszystkie morza , rzeki, oceany na ziemi były zanieczyszczone ?

6. Praca indywidualna

Tablica podzielona na dwie części ?. zaznaczonymi papierowymi kroplami . Niebieska kropla oznacza , dbałość ludzi o środowisko , czarna oznacza wszelkie zanieczyszczenia świata . Dzieci oglądają swoje obrazki. Pc zastanowieniu się zawieszają obrazek pod odpowiednią kroplą.

7. Podziękowanie za wspólną żaba vę.

Opracowała RENATA GĄSIOR .

KONSPEKT ZAJĘCIA

Grupa wiekowa: pięciolatki Temat: Na ratunek ziemi Cele zajęcia:

• Pogłębianie wrażliwości estetycznej dziecka przez poznawanie utworów

• literackich o tematyce przyrodniczej.

• Rozwijanie ekspresji słownej, ruchowej, plastycznej podczas tworzenia
  przedstawienia.

• Przygotowanie wspólnie z nauczycielką, dekoracji i elementów kostiumowych
  potrzebnych do inscenizacji.

Forma zajęcia: grupowa Metody:

• Słowne

• Oglądowa

• Działalności praktycznej

Pomoce: materiały potrzebne do wykonania dekoracji i kostiumów, wyznaczone miejsca dla

dzieci z innych grup, które będą widzami. Literatura: „Pośpieszmy na ratunek". Teresa Fiutowska.

PRZEBIEG

Nauczycielka wita wszystkich gości i zaprasza do oglądania przedstawienia. Inscenizacja pt.

„Pospieszmy na ratunek¹¹.

Występują:

• Ziemia

• Słońce

• Woda

• Powietrze

• 4 dzieci
  Ziemia

Jestem Ziemia - planeta,

Na której żyjecie,

Wokół siebie się obracam...

Dzieci (podchodzą do Ziemi)

Lecz to nie jest przecież Ziemio, Bardzo ciężka praca?

Ziemia

Muszę także się obracać Dookoła Słońca, W ciągu doby odbył drogę Od początku aż do końca.

Dzieci

Czy nie lubisz za to Słońca? Powiedz nam to szczerze.

Ziemia

Lubię, bo jest mi potrzebne.

Dzieci

Teraz już ci wierzę.

Ziemia

Bardzo mi potrzeba Promieni złocistych...

Dzieci

Czego jeszcze potrzebujesz?

Ziemia

Powietrza, wód czystych Powietrza świeżego, Dużo czystej wody... Wtedy zawsze będę czysta I pełna urody.

Dzieci

Lecz powiedz dokładniej,

Po co ci Słońce, Powietrze, Woda

Ziemia

Odpowiedzieć na to krótko Naprawdę się nie da. Wyszło słońce spoza chmury, Więc mam pomysł dzieci -Ono samo niech wam powie, Czemu na mnie świeci...

Słońce

Powiem, bo być tutaj z wami

Jest mi bardzo miło

Lecz pomyślcie trochę sami:

Co byłoby - gdyby mnie nie było?

Dzieci

Byłoby nam bardzo zimno I ciemno straszliwie.

Słońce

Więc oświetlam Ziemię jasno I grzeję troskliwie.

Ziemia

Ono grzeje na mnie - glebę, Zboża, drzewa, grzyby, kwiaty..

Słońce

Dzięki mnie zwierzęta żyją-Słoń, wąż, pies i bąk skrzydlaty.

Dzieci

Powiedz jeszcze nasza Ziemio, Jeśli czasu ci nie szkoda -Po co wszystkim na tym globie Potrzebna jest woda? (Wchodzi Woda)

Woda

Na to sama wam odpowiem, Gdyż przed wami stoję. Sionce Ziemię wam grzeje A ja ją napoję.

Dzieci

Co to znaczy? Powiedz Wodo, Na czym to polega?

Woda

Pije wodę, to co żyje -Taka jest potrzeba

Dzieci

A fabrykom - wiem od taty, Wody trzeba wiele... Elektrowniom, młynom, statkom W dni powszednie i w niedzielę,

Woda

Więc widzicie drogie dzieci, Gdy na Ziemi Słońce świeci Wody zbraknąć jej nie może... Okręt płynie... rośnie zboże... (wchodzi Powietrze)

Powietrze

Bez Powietrza Ziemia także Obejść się nie może.

Dzieci

Czy potrzebne jest koniecznie Na Ziemi Powietrze?

Powietrze

Ziemia żyje, bo ja jestem. Rozumiecie wreszcie?

Woda

Teraz wiecie, że o Wodę

I Powietrze trzeba bardzo dbać...

Powietrze

Nie zatruwać, nie zaśmiecać...

Dzieci

Słowo mamy dać? Nie będziemy truć Powietrza! Nie będziemy brudzić Wody! Mądrze chcemy korzystać ze Słońca! (dzieci otaczają Ziemię kółkiem) będziesz nasza Ziemio piękna, urodzajna i pachnąca!

Ziemia

Gdy będziecie dbać o Ziemię, Słońce, Wodę i Powietrze Wtedy życie dla nas wszystkich Będzie znacznie lepsze.

Woda

Zawsze będą urodzaje.

Powietrze

Dla wszystkich dostatek.

Słońce

Zdrowe będą rosnąć dzieci Ku radości swoich matek.

Dzieci

Gdy pojawi się ktoś taki, Co ład na złe chciałby zmienić... To my wszyscy pospieszymy Na ratunek naszej Ziemi!

Opracowała RENATA GĄSIOR

KONSPEKT ZAJĘCIA

Grupa wiekowa: pięciolatki Temat: Tajemnice powietrza Cele zajęcia:

• Poznanie niektórych właściwości powietrza za pomocą doświadczeń i obserwacji

• Inspirowanie dzieci do wypowiadania się na temat wyników prowadzonych
  doświadczeń

• Doskonalenie umiejętności pracy w zespole
Forma zajęcia: grupowa

Metody:

• słowne

• Oglądowe

• Działalności praktycznej

Pomoce: miednica, plastikowe butelki, gąbki, rurki, globus, strzykawki jednorazowe,

2 podstawki, świeczki, słoik, kolorowa woda, przedmioty napełnione powietrzem, dętka, koło ratunkowe, materac, pompowane zabawki: żyrafa, słoń, kaczka.

PRZEBIEG:

1. Własności powietrza

Dzieci z nauczycielką siedzą w kręgu. Na środku stoi duża miska z wodą. Dyżurny

rozdaje kilku dzieciom i nauczycielce małe puste butelki po wodzie mineralnej.

Wspólnie szukają odpowiedzi na pytanie: Co jest w butelce? Zaglądają do swoich

butelek, dmuchają w nie, odwracają itp. Wydają opinie na temat ich zawartości.

Nauczycielka zanurza swoją butelkę w misce, przyciska do dna i puszcza prosząc, aby

dzieci zrobiły to samo. Trwa dyskusja - dlaczego butelka wypłynęła na powierzchnię

wody?

Kolejny raz nauczycielka zanurzając butelkę w misce, przytrzymuje ją. Wydostają się

bąbelki- co to jest?

Dzieci wyjmują butelki i wypowiadają się na temat ich zawartości.

Wybrane dzieci biorą gąbki do mycia, kładą je na wodzie, obserwują ich zachowanie, a

następnie zanurzają i ściskają. Skąd się wzięły bąbelki - co to jest? (powietrze).

Po odłożeniu gąbek, dzieci otrzymują rurki, których jeden koniec zanurzają w wodzie, a

w drugi dmuchają. Na powierzchnię wypływają pęcherzyki powietrza. Nauczycielka

przypomina, że na Ziemi są ciała, które nie mają kształtu, są niewidoczne dla oczu, a

istnieją-to gaz.

Nauczycielka pokazuje dzieciom ilustrację kuli ziemskiej otoczonej atmosferą. Wyjaśnia

że Ziemię otacza gaz, który nazywa się powietrzem. Dzieci wykonują wdech i wydech.

Wypowiadają się na temat znaczenia powietrza dla ludzi.

2. Czy powietrze można ścisnąć ?

Nauczycielka wręcza kilku dzieciom jednorazowe strzykawki, proponuje sprawdzić: Czy powietrze można ścisnąć w strzykawce? Pokazuje jak można się o tym przekonać. Palcem jednej dłoni zatyka otwór na igłę, drugą ręką próbuje docisnąć tłok do dna. Dzieci powtarzają działania, starają się podać przyczynę oporu tłoka.

X*'

3. Ruchowa zabawa naśladowcza

Nauczycielka mówi dzieciom, że wszyscy są na polu, zbierają duże ciężkie kamienie,

które muszą złożyć w jedno miejsce.

Następnie kamienie zamieniły się w duże dzbany wody, które trzeba przenieść na głowie

do domu tak, aby nie wylał wody. Dzbany zamieniły się w kolorowe motyle, fruwające

nad łąkami.

Nie ma już kamieni, dzbanów, motyli. Dzieci trzymają duże pojemniki z czystym

powietrzem, niosą je tam, gdzie ludzie je zanieczyścili. Nauczycielka opowiadając, bawi

się razem z dziećmi.

4. Czemu gaśnie?

Prowadząca ustawia na stoliku dwie podstawki, a na nich świeczki, obydwie zapalone. Kiedy płoną jasnym płomieniem, jedną z nich nakrywa szklanym słoikiem. Płomień nakrytej świeczki staje się coraz mniejszy, wreszcie gaśnie - dlaczego? (brak tlenu), Na potwierdzenie tego wykonuje kolejne doświadczenie. Na stoliku zostaje jedna podstawka ze świecą. Nauczycielka zlewa trochę kolorowej wody, nakrywa świecę słoikiem, dziecko flamastrem zaznacza poziom wody w słoiku.

Nauczycielka zapala świecę i powtórnie nakrywa słoikiem. Po zgaśnięciu świeczki poziom wody w słoiku podniósł się. Prowadząca wyjaśnia dzieciom, że w powietrzu było tyle tlenu, o ile podniósł się poziom wody.

5. Uwięzione powietrze

Dzieci przy stolikach znajdują przedmioty wykonane przez człowieka, w których znajduje się powietrze np. pompowane żyrafy, słonie itp.

Obok znajdują się przedmioty użyteczne: piłka do gry, pompka rowerowa, koło ratunkowe, materac. Chętne dzieci mogą nadmuchać zabawki, pozostałe bawią się przygotowanymi przedmiotami.

6. Podziękowanie dzieciom za wspólną zabawę.

Przygotowała RENATA GĄSIOR

KONSPEKT ZAJĘCIA.

Grupa wiekowa : pięciolatki. Temat: Dla kogo woda ?

Cele zajęcia : Uświadomienie dzieciom niezbędności wody do życia na Ziemi . Poznanie zasad działania prostego filtra . Uświadomienie konieczności chemicznego uzdatniania wody użytkowej .

Forma zajęcia : grupowa

Metody: słowne oglądowe działalności praktycznej

Pomoce : obrazki przedstawiające ludzi, rośliny , zwierzęta , glebę , auto oraz książkę, krzesło, telefon, opaski na głowę z ilustracjami zwierząt, obręcze, próbki wody z różnych zbiorników, duże plastikowe butelki, flanela, wata, żwir, węgiel drzewny, piasek.

Literatura : „Rozmowa z kroplą wody" T. Fiutowska.

PRZEBIEG

1. Zabawa dydaktyczna. Komu i do czego potrzebna jest woda?

• Dzieci dobierają się parami, nauczycielka daje każdej parze obrazek prosząc, aby
  zapoznali się z jego treścią i zastanowiły się jak opisać znajdujący się na ilustracji
  przedmiot tak, aby inne dzieci odgadły co jest na obrazku. Po ułożeniu zagadek
  wracają do kręgu. Nauczycielka kładzie na środku koło niebieskie - z kroplą wody
  (proszę o wodę) oraz czerwone - bez kropli (dziękuję - nie piję).

• Rozpoczyna się zadawanie i rozwiązywanie zagadek. Para, której zagadka została
  rozwiązana ma za zadanie odłożenie swojego obrazka do odpowiedniego koła.

• Na zakończenie dzieci sprawdzają jakie przedmioty zgromadzone zostały w kołach.

2. Zabawa „Rozmowa z kroplą wody"

Rolę kropli wody przyjmuje nauczycielka (między swymi wypowiedziami podpowiada dzieciom pytania, które zadają wodzie),

• Jestem kropla, bardzo potrzebna, kropla wody

• Komu?

• Ludziom

• Do czego?

• Do picia, mycia i gotowania, zmywania naczyń i do sprzątania

• Skąd przychodzisz Kropelko?

• Z rzeki

• Oj to nie jesteś czysta, bo do rzeki wpływają ścieki

• W goście bnidna nie przychodzę, piorą mnie do czysta w drodze

• Jaką odbywasz drogę?

• Przez różne sitka, filtry i rury, płynę coraz bardziej czysta o dziwo
  do góry

• Twoja czystość warta pochwały....

• Moja? To wielu ludzi trud niebywały, by do picia, do prania, do
  mycia dla was i dla ludzi wszystkich nie zabrakło nigdy w kranach
  wody czystej .

3. W nawiązaniu do „Rozmowy z kroplą wody", nauczycielka rozbudowuje informacje
na temat oczyszczania i uzdatniania wody.

• Jak nazywa się miejsce gdzie oczyszcza się wodę?

• W jaki sposób się to robi?

• Dlaczego woda lecąca z kranu ma czasem zapach chloru?

• Dlaczego należy pić tylko przegotowaną wodę?

• Jaką wodę można pić nie przegotowaną?

4. Oglądanie próbek wody z różnych zbiorników „gołym okiem". Porównują wygląd
   wody ze: stawu, rzeki, kałuży, kranu. Stwierdzają, że najbrudniejsza, brzydko pachnąca
   jest z kałuży. Woda z kranu jest najczystsza, ale ma zapach chloru. Nauczycielka
   przypomina o konieczności gotowania wody w celu „wygotowania" chloru niezdrowego
   dla człowieka, używanego z konieczności.

5. Zabawa ruchowa z elementami dramy „Wody, wody, wody". Dzieci zmieniają się w
   zwierzęta, dobierają sobie opaski z ilustracjami zwierząt np. pies, lis, sarna itp. Na
   początku głosem i ruchem naśladują zachowanie poszczególnych zwierząt, po odejściu od
   wodopoju, kiedy zwierzęta nie są spragnione. Na słowa nauczycielki Wielka susza....
   dzieci - zwierzęta zmieniają swoje zachowanie. Na podstawie doświadczeń, wiedzy,
   wyobraźni odtwarzają ciałem, ruchem, głosem jak czują się zwierzęta, kiedy brak im
   wody.

Na zakończenie zabawy dzieci przedstawiają zachowanie człowieka, który jest mocno spragniony.

6. Wykonanie w obecności dzieci prostego filtra do oczyszczania brudnej wody.

Nauczycielka przecina dużą plastikową butelkę. Dolna część butelki to zbiornik na oczyszczoną wodę. Część butelki z szyjką odwrócona zostaje do dołu, a następnie wypełniona: flanelową szmatką, gazą, węglem drzewnym, żwirkiem, a następnie piaskiem. Zostaje ona nałożona na część butelki tworzącą zbiornik oczyszczonej wody. Do tak przygotowanego filtru można wlać brudną wodę.

7. Praca w dwuosobowych zespołach.

Dzieci wykonują takie same filtry (butelki zostały wcześniej przecięte przez nauczycielkę). Po wykonaniu filtru dzieci filtrują brudną wodę, którą zostawiły po malowaniu.

8. Podsumowanie

Nauczycielka zwraca uwagę na koszty, wysiłek potrzebny do wykonania filtrów miejskich, gdzie oczyszcza się olbrzymie ilości wody. Podkreśla konieczność jej oszczędzania.

Opracowała RENATA GĄSIOR

KONSPEKT ZAJĘCIA

Grupa wiekowa: pięciolatki Temat: Na ratunek ziemi Cele zajęcia:

• Pogłębianie wrażliwości estetycznej dziecka przez poznawanie utworów

• literackich o tematyce przyrodniczej.

• Rozwijanie ekspresji słownej, ruchowej, plastycznej podczas tworzenia
  przedstawienia.

• Przygotowanie wspólnie z nauczycielką, dekoracji i elementów kostiumowych
  potrzebnych do inscenizacji.

Forma zajęcia: grupowa Metody:

• Słowne

• Oglądowa

» Działalności praktycznej Pomoce: materiały potrzebne do wykonania dekoracji i kostiumów, wyznaczone miejsca Jia

dzieci z innych grup, które będą widzami. Literatura: „Pośpieszmy na ratunek". Teresa Fiutowska.

PRZEBIEG

Nauczycielka wita wszystkich gości i zaprasza do oglądania przedstawienia. Inscenizacja pt.

„Pospieszmy na ratunek".

Występują:

• Ziemia

• Słońce

• Woda

• Powietrze

• 4 dzieci
  Ziemia

Jestem Ziemia - planeta.

Na której żyjecie,

Wokół siebie się obracam...

Dzieci (podchodzą do Ziemi)

Lecz to me jest przecież Ziemio, Bardzo ciężka praca?

Ziemia

Muszę także się obracać Dookoła Słońca, W ciągu doby odbył drogę Od początku aż do końca.

Dzieci

Czy nie lubisz za to Słońca? Powiedz nam to szczerze.

Ziemia

Lubię, bo jest mi potrzebne.

Dzieci

Teraz już ci wierzę.

Ziemia

Bardzo mi potrzeba Promieni złocistych...

Dzieci

Czego jeszcze potrzebujesz?

Ziemia

Powietrza, wód czystych Powietrza świeżego, Dużo czystej wody... Wtedy zawsze będę czysta I pełna urody.

Dzieci

Lecz powiedz dokładniej,

Po co ci Słońce, Powietrze, Woda

Ziemia

Odpowiedzieć na to krótko Naprawdę się nie da. Wyszło słońce spoza chmury, Więc mam pomysł dzieci -Ono samo niech wam powie, Czemu na mnie świeci...

Słońce

Powiem, bo być tutaj z wami

Jest mi bardzo miło

Lecz pomyślcie trochę sami:

Co byłoby - gdyby mnie nie było?

Dzieci

Byłoby nam bardzo zimno I ciemno straszliwie

Słońce

Więc oświetlam Ziemię jasno I grzeję troskliwie.

Ziemia

Ono grzeje na mnie - glebę, Zboża, drzewa, grzyby, kwiaty..

Słońce

Dzięki mnie zwierzęta żyją-Słoń, wąż, pies i bąk skrzydlaty.

Dzieci

Powiedz jeszcze nasza Ziemio, Jeśli czasu ci nie szkoda -Po co wszystkim na tym globie Potrzebna jest woda? (Wchodzi Woda)

Woda

Na to sama wam odpowiem, Gdyż przed wami stoję. Słońce Ziemię wam grzeje A ja ją napoję.

Dzieci

Co to znaczy? Powiedz Wodo,

Na czym to polega?

Woda

Pije wodę, to co żyje -Taka jest potrzeba

Dzieci

A fabrykom - wiem od taty_: Wody trzeba wiele... Elektrowniom, młynom, statkom W dni powszednie i w niedzielę,

Woda

Więc widzicie drogie dzieci, Gdy na Ziemi Słońce świeci Wody zbraknąć jej nie może... Okręt płynie... rośnie zboże... (wchodzi Powietrze)

Powietrze

Bez Powietrza Ziemia także Obejść się nie może.

Dzieci

Czy potrzebne jest koniecznie Na Ziemi Powietrze?

Powietrze

Ziemia żyje, bo ja jestem. Rozumiecie wreszcie?

Woda

Teraz wiecie, że o Wodę

I Powietrze trzeba bardzo dbać...

Powietrze

Nie zatruwać, nie zaśmiecać...

Dzieci

Słowo mamy dać? Nie będziemy truć Powietrza! Nie będziemy brudzić Wody! Mądrze chcemy korzystać ze Słońca! (dzieci otaczają Ziemię kółkiem) będziesz nasza Ziemio piękna, urodzajna i pachnąca!

Ziemia

Gdy będziecie dbać o Ziemię, Słońce, Wodę i Powietrze ; Wtedy życie dla nas wszystkich Będzie znacznie lepsze.

Woda

Zawsze będą urodzaje.

Powietrze

Dla wszystkich dostatek.

Słońce

Zdrowe będą rosnąć dzieci Ku radości swoich matek.

Dzieci

Gdy pojawi się ktoś taki, Co ład na złe chciałby zmienić... To my wszyscy pospieszymy Na ratunek naszej Ziemi!

Opracowała RENATA GĄSIOR

KONSPEKT ZAJĘCIA 7.11.20001-.

Temat: Kształcenie w umysłach dzieci świadomości schematu własnego ciała.

Cele:

• rozwijanie zdolności do skupienia uwagi na gestach i mimice drugiego
  człowieka

• odczytywanie komunikatów podanych przy pomocy gestu, miny, wyrazu
  oczu; wymiana takich komunikatów

• poznawanie schematu własnego ciała: oglądanie i nazywanie

• symetria i wzajemne podobieństwo

• wymiana serdecznych gestów i słów

Pomoce: tamburyno, dla każdego dziecka lusterko o wymiarach 10x15 cm, kredki, karton.

Organizacja zajęć: Lusterka leżą na stoliku, tak aby dzieci mogły je sprawnie wziąć. Kartony do rysowania i kredki - na stolikach.

PRZEBIEG ZAJĘCIA

1. Marsz przy dźwiękach tamburyna. Dzieci tworzą koło i zatrzymują się.
Koncentruję na sobie uwagę, gestem pokazuję mówiąc: - To jest moja głowa,
to są moje włosy. To moje uszy: tu jedno, a tu drugie (gest), a to brwi,
odrobinę niżej - powieki, one nakrywaj ą oczy. To są policzki, a tu w środku -
nos. Niżej wargi: góma i dolna. Razem - to są moje usta. Tu broda. To jest
moja twarz. To jestem ja.

Dzieci naśladują moje gesty i razem ze mną pokazują i nazywają części swego ciała: to jest moja głowa itp.

2. Przykładam otwarte dłonie do swej twarzy tak, aby podkreślić jej symetrię.
   Odsłaniam połowę i mówię: z tej strony połowa czoła, oko, jeden policzek
   itd. Tu jest tak samo - po odsłonięciu drugiej połowy twarzy.

3. Marsz, na sygnał utworzenie par i zatrzymanie się naprzeciw siebie. Dzieci z
   jednego rzędu dotykają swych kolegów i mówią: to jest twoja głowa, to twoje
   włosy, masz takie puszyste włosy. To jest czoło itd. To jesteś ty! Lubię Cię!
   Zmiana ról.

4. Marsz. Na sygnał dzieci podchodzą i biorą lusterka. Siadają na dywanie.
   Mówię by dzieci obejrzały dokładnie swoją głowę. Zaobserwowały jakiego
   koloru są ich włosy i oczy. Pytam po kolei dzieci.

2. Proszę o odłożenie lusterek i przyjrzenie się mojej marzy Jaką tnarr m
   (wesoła). Pokazuję minę smutną, wyrażającą zdziwienie, złcsc Dziec:
   odgadująje.

3. Teraz będziemy oglądać swoje miny w lusterkach Robimy minę - wes
   smutną itp.

4. Marsz, odkładamy lusterka i siadamy naprzeciw siebie. Zabawa w
   rozwiązywanie zagadek. Dziecko z jednego rzędu robi minę, a dziecko
   naprzeciw odgaduje jaka to mina. Zmiana ról.

8. Rysowanie własnego portretu, wystawa prac.

Opracowała: Barbara Kołodziejska

Scenariusz zajęcia przeprowadzonego dnia 25.10.2000r. w grupie dzieci 4-5 letnich przez E. Lech.

Temat: Ryba i rak.

Cele:

• doskonalenie mowy komunikatywnej, poprawnej pod względem
  artykulacyjnym

• stopniowe poznawanie struktury dźwiękowej wyrazów

• ćwiczenia w wyodrębnianiu głoski w nagłosie (r)

• szybka i sprawna reakcja na polecenia n-ki, wdrażanie do umiejętnego
  wykorzystania swojej pozycji w grupie

Forma: z całą grupą, kontakty indywidualne

Metody:

z grupy metod czynnych - metoda ćwiczeń, zadań stawianych do wykonania

z grupy metod oglądowych - pokaz

z grupy metod słownych - rozmowa, wiersz, objaśnienie

Pomoce: sylwety 4 ryb i 3 raków, instrumenty perkusyjne, kaseta z nagraniem „Warszawskiej półeczki" - (tańcowała ryba z rakiem)

PRZEBIEG ZAJĘCIA

1. Zabawa ruchowa ze śpiewem „Stary Niedźwiedź".

2. Ćwiczenia narządów mowy poprzez ćwiczenie mięśni języka - liczenie
   zębów, dotykanie górnego i dolnego podniebienia, ćwiczenia na głoskach: a,
   o, u, i, e - kontynuacja zabawy „Stary Niedźwiedź".

3. Mlaskanie piosenki „Wietrzyk leci w dał przez poła".

4. Słuchanie wiersza K. Pokorskiej „Er się mówi tak".

5. Rytmiczne odczytywanie refrenu wiersza przez dzieci z sylwet przypiętych
   wcześniej na tablicy

„ryba, rak, ryba, rak" - „ryba, ryba, rak"

6. Zabawa z rakiem w kole - nauka rymowanki „Idzie rak, nieborak jak ugryzie
będzie znak"

- oglądanie wyglądu raka - żywego okazu

7. Zabawa ruchowa ze śpiewem „Warszawska półeczka" - nagrarje
   magnetofonowe.

8. Praca z książką- 5-latki kolorowanie na obrazku rzeczy i zwierzał, kionch
   nazwy zaczynają się głoską „r".

4-latki - ozdabianie ryby - kolorowanie.

KONSPEKT ZAJĘCIA 23 02 2ooir

Grupa wiekowa: pięciolatki

Temat: Poznajemy pracę pielęgniarki.

Cełe:

• Zapoznanie dzieci z pracą wykonywaną przez pielęgniarkę - ukazanie
  jej znaczenia dla ludzi.

• Utrwalenie znaczenia zabiegów higienicznych dla dobrego samopoczucia
  i zdrowia.

• Wdrażanie do uważnego słuchania i rozumienia mowy.

• Wzbogacenie słownika czynnego o wyrazy: hospicjum, mikroby,
  profilaktyka.

• Budzenie wiary dzieci w swoje możliwości podczas tworzenia.

Forma zajęcia - grupowa

- indywidualna

Pomoce: kukiełki bakterii i wirusa, ilustracje przyborów higienicznych, bandaż, termometr, ciśnieniomierz, strzykawka, woda utleniona, kredki, kartony.

Materiały źródłowe: „Wojna z mikrobami" Buratowska, treść zagadki.

PRZEBIEG ZAJĘCIA

1. Rozwiązanie zagadki:

Ma biały fartuszek i biały czepek a żebyś był zdrowy, czasem ukłuć musi.

(pielęgniarka)

2. Wprowadzenie - powitanie gościa.

3. Pogadanka z pielęgniarką.

• Kto może zostać pielęgniarką?

• Gdzie można spotkać pielęgniarkę? (odpowiedź dzieci)
  przychodnia, szpital, hospicjum - uzupełnienie, wyjaśnienie pielęgniarki.

• Na czym polega ta praca?

• Jakich przedmiotów używa pielęgniarka najczęściej?

• Jak wygląda strój roboczy?

• Dlaczego musi być czysty - biały?

4. Pokaz założenia opatrunku.

5. Zabawa ruchowa ze śpiewem:

Gimnastyka to zabawa, to dla zdrowia, ważna sprawa. Ręce w górę w przód i w bok, krok do przodu, przysiad, hop!

6. Inscenizacja utworu „Wojna z mikrobami."

My jesteśmy mikroby, roznosimy choroby,

Czaimy się skrycie, czyhamy na życie.

Gdzie lubi pani mieszkać Pani bakterio.

Za brudnym paznokciem

W nie wypranych kocach

W kurzu na podłodze

W nie wymytych owocach

W pierwszych lepszych brudach

Wszędzie gdzie się uda

A Pan Panie Wirusie?

Na brudnym obrusie

W nie umytych rękach

Z daleka od wody

Woda to udręka!

Zwłaszcza jeśli z mydłem!

Ach mydło obrzydłe

Nie przesadzaj tak, mój drogi

Szczęściem dla nas, wielu łudzi

Zbytnio myciem się nie trudzi

Więc choroby kwitną zdrowo

Do ataku, marsz bojowo!

My jesteśmy mikroby, roznosimy choroby

Czaimy się skrycie, czyhamy na życie.

7. Rozmowa na podstawie inscenizacji i dotychczasowej wiedzy:

• Jakie postacie występowały?

• Co to są: mikroby, wirusy, bakterie? - uzupełnienie przez pielęgniarkę

• W jakim środowisku żyją?

• Jak się ustrzec przed nimi?

8. Zabawa „Do czego to służy"

Pokazywanie ruchami używanie jakiegoś przedmiotu i odgadywanie o który nam chodzi - pantonima. Dzieci odszukują przedmiot na tablicy.

9. Szukanie odpowiedzi na pytanie; dlaczego praca pielęgniarki jest ważna i
potrzebna? - odpowiedzi dzieci.

10. Rysowanie kredkami nt. „Jak twoim zdaniem wyglądają bakterie i wirusy"
    narysuj je.

11. Wystawa prac - wspólna ocena.

12. Wręczenie upominku - pożegnanie gościa.

Opracowała: Renata Gąsior

U-//

KONSPEKT ZAJĘCIA 24 04 200ir

Grupa wiekowa: pięciolatki

Temat: Poznajemy muzykę poważną na przykładzie F. Chopina.

Cel dydaktyczny: wyrabianie umiejętności słuchania i śpiewania piosenek.

Kształcenie umiejętności wykorzystania naturalnych efektów

Perkusyjnych (tupanie, klaskanie, pstrykanie jako

akompaniament podczas rytmicznego recytowania zdań.

Rozbudzanie zainteresowań grą na instrumentach

niemelodycznych i perkusyjnych.

Układanie muzyki do krótkiego tekstu.

Zapoznanie z barwą dźwięków instrumentów oraz

umiejętności ich rozpoznawania brzmienia fortepianu,

skrzypiec, instrumentów perkusyjnych.

Wdrażanie dzieci do słuchania krótkich utworów

instrumentalnych.

Wprowadzenie muzyki mistrzów Fryderyka Chopina. Cel wychowawczy: wdrażanie do kulturalnego zachowania się w czasie

słuchania muzyki poważnej i podczas zabaw. Rozbudzanie zamiłowania do słuchania muzyki mistrzów (F. Chopina), umiejętnego jej odbierania.

Pomoce: magnetofon, nagrania I części 4 pór roku „Wiosna." Nokturm F.

Chopina, instrumenty niemelodyczne, żabki papierowe i bocian, gitara, fotografie F. Chopina.

Metody: słowna

oglądowa czynna

Forma pracy: z całą grupą

PRZEBIEG ZAJĘCIA

1. Wprowadzenie iskierki radości i przesłanie jej między sobą w rytm melodii
   „Dalej, dalej..."

2. Króciutka charakterystyka pory roku „Wiosny."

3. Słuchanie utworu poważnego „Cztery pory rpku" częśp I „Wiosna," króciutka
   rozmowa -jakie instrumenty słychać, co można o niej powiedzieć, używanie

przymiotników (żywa, wesoła, jakby było słychać świergot ptaków).

4. Zapis graficzny prostych dźwięków, wywodzących się z koncepcji C. Orffa i
   zrytmizowanie ich do słów „Kwiecień, plecień, bo przeplata, trochę zimy,
   trochę łata."

5. Słuchanie muzyki F. Chopina - wypowiedzi na temat utworu, jaki instrument
   słychać, jak myślicie o czym opowiada nam ta muzyka.

6. Zabawa rytmiczna „Ptaszki" - dzieci w rytm muzyki dobierają się parami,
   wiją gniazda, wypuszczają małe, dziobią pokarm na l ,2,3 klaszcząc w ręce.

7. Układanie muzyki do wiersza „Wiosenny wietrzyk."

Ilustracja ruchowa piosenki „Żabka mała" - wykorzystanie instrumentów niemelodycznych, rekwizyty żabek i bociana.

Opracowała: Bożena Kwiecińska

TEMAT I MODUŁU:

„Muzyka i plastyka**- terapia manualna w muzykotentpii.

Krótkie wprowadzenie teoretyczne, przybliżenie problemu MUZYKOTERAPII. I. Rys historyczny.

Muzykolerapia jest dziedziny tak starą jak sama muzyka. Od samego początku ludzkości zaczęto zauważać lecznicze działanie muzyki na organizm człowieka. Przykładem mogą być:

tańce szamana nad chorym,

tańce z okazji zawarcia małżeństwa (mają ustr/ec parę przed demonami),

tańce z okazji narodzin dziecka (rytmiczne bicie bębnów w trakcie porodu - zniesienie bólów

porodowych, przyspieszenie akcji porodu),

podczas inicjacji (całkowite zniesienie odczuć bółtt).

W starożytnej Grecji muzyka tamowano upływ krwi, dzięki muzyce dokonywano duchowego oczyszczenia, czyli Katharsis. pojęcie to wprowadził Arystoteles, Podejmował on również pierwsze próby leczenia obłąkanych - doprowadzał ich do szału dźwiękami trąb, a następnie uspokajał melodiami fletów.

Galen (lekarz rzymski) w II w. pnę. odkrył i potwierdził oddziaływanie muzyki na nasz układ nerwowy. W średniowieczu dochodzą wzmianki o tzw, tańcu ekstatycznym - uczestnicy misterium przy dźwiękach hałaśliwej muzyki, po zawrotnym i długotrwałym wprawiają się w stan ekstazy i znieczulenia okaleczając sami siebie (np. obcinają genitalia) - w ten sposób dokonywano również operacji.

W 1681 po raz pierwszy Kircner, (Niemiec) w dziele „Phonurgia nova" zwraca uwagę na ruch cząsteczek w powietrzu (fale dźwiękowe), które spotykając się w organizmie z naszymi cząsteczkami wywołują efekt terapeutyczny. Muzyka trafia do naszego umysłu poprzez zmysł słuchu, a więc najpierw ulecza umysł, a następnie poszczególne części ciała.

2. Współczesne spojrzenie na muzykoterapie.

Obecnie muzykoteTapia traktowana jest jako PROFILAKTYKA MUZYCZNA - jest to wykorzystanie

muzyki i form z nią związanych do utrzymania równowagi lub poprawy stanu psychicznego zdrowych

odbiorców. Wykorzystywana jest również jako proces wspomagający przy leczeniu różnych schorzeń np. w

rehabilitacji.

Sama muzykoterapia polega na systematycznym i metodycznym zastosowaniu muzyki w kompleksie

działań leczniczych.

Profilaktyka Muzyczna ma ogromne zastosowanie wśród dzieci i młodzieży.

Dzieci nie mająjeszcze upodobań muzycznych!

My możemy kształtować postawę młodych ludzi!

Korygować: nadpobudliwość ruchową,

konflikty z otoczeniem, brak koncentracji uwagi, wadliwą postawę ciała,

nieprawidłowy oddech itp.

CELE PROFILAKTYKI I TERAPII MUZYCZNEJ

1. Odreagowanie napięć psychofizycznych, pozbycie się nadmiaru energii i agresji (stresów).

2. Ujawnienie stanów lękowych.

3. Nauczenie autorelaksu i oddychania.

4. Integracja słuchaczy - poprawa komunikacji w grupie.

5. Uwrażliwienie kulturowe - ujawnienie zdolności twórczych, przywrócenie spontaniczności.

6. Wzrost aktywności - formy aktywizacji (dzieci wyciszone, wstydliwe, zamknięte).

FORMY MUZYKOTERAPII

Forma receptywna: pacjent - terapeuta, oddziaływanie muzyką w gabinecie, indywidualnie. Forma odtwórcza (aktywna): zajęcia w grupie, zabawa, taniec, wykorzystanie instrumentarium OrfTa.

FAZY MOBILNEJ REKREACJI MUZYCZNEJ

Pojęcie to wprowadza Maciej Kieryl (lekarz, anestezjolog, muzykoterapcuta) w r. 1974. Swój zajęcia przeprowadza on wg Mobilnego Modelu Rekreacji Jyfuzyczncj. Mobilny - znaczy zmienia się w zależności od potrzeb schematu OZURA. Każda faza jest bardzo ważna i spełnia odrębną rolę terapeutyczna.

SCHEMAT OZURA + (plakat)

1. Odreagowanie - krótki,. szybkie ćwiczenia ruchowe na tle muzyki dynamicznej np. swobodny taniec.

2. Zrytmizowanie - krótkie ćwiczenia ruchowe z udziałem instrumentów perkusyjnych lub klaskanie -
   poddane dyscyplinie muzycznej.

Uwrażliwienie - na przebieg i nastrój muzyki np. równoczesna gra na instrumentach perfc. wraz z kasetą, włączenie pantomimy, poezji, wykonanie prac plastycznych do wysłuchanych utworów.

3. Kefaks - trening autogenny wg Shutza - wygodna pozycja.

4. Aktywizacjia - łagodna lub dynamiczna: przywrócenie naturalnej aktywności życiowej i motywacji
   do działania.

MUZYKA RELAKSACYJNA (plakat - wykres)

Służy do: - ćwiczeń oddechowych (korekcja postawy, udrażnianie nosa)

- miękki ruch w obrębie ramion (zmniejsza napięcie mięśni

pasa barkowego)

• ruch poszerzający terytorium

• ćwiczenia izometrycznc

• bliski kontakt z innymi - integracja (np. cicha mowa)

• relaks (pozycja embrionalna),

• uwrażliwianie

• ujawnienie zdolności twórczych (np. dział, plastyczna)

Muzyka relaksacyjna to muzyka odtwarzana cicho, grana legato, miękka linia melodyczna, tempo poniżej 80/min. - nasze tętno:

• Obniża ciśnienie;

• Zwalnia akcję serca;

• Rozluźnia mięśnie;

• Zwalnia oddech;

• Wywołuje skojarzenia - sugestia słowna, obraz.

MUZYKA AKTYWIZUJĄCA (plakat)

Służy do: - zachęca do ruchu

• ekspresja, odreagowanie

• działania perkusyjne (również uwrażliwia i integruje)

• do pracy

• do tańca

• integracja w grupie

• do słuchania w podróży

Muzyka aktywizująca: odtwarzana głośniej, tempo powyżej 80/min.

• Przyspiesza akcję serca;

• Podwyższa ciśnienie;

• Napina układ mięśniowy;

• Działa kinetyzująco.

W zajęciach muzykoterapii bardzo ważna jest poetyka zajęć oraz przerywniki na ćwiczenia oddechowe.

SCENARIUSZ ZAJOĘĆ PROWADZONYCH PODCZAS WARSZTATÓW nt „Muzyka i plastyka" - terapia manualna w muzykoterapii. Opracowany wg schematu OZURA.

Metody:

odreagowujące - wyobrażeniowe: wywofanie skojarzeń pozamuzycznych celem pobudzenia emocji,

które wyzwalają zablokowaną energię emocjonalną;

treningowe - relaksacyjne: usuwanie napięcia psychofizycznego poprzez umiejętne napinanie i

rozluźnianie mięśni;

komunikatywne: nawiązanie kontaktów w nowoutworzonej grupie (integracja uczestników)

kreatywne: improwizacja instrumentalna wg idei Orffa;

Cele:

odreagowanie napięć psychofizycznych i pozbycie się nadmiaru energii i agresji; zrytmizowanie organizmu, poprawienie koordynacji ruchowej; ujawnienie zdolności twórczych, przywrócenie spontaniczności;

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

1. Różne sposoby powitania:

• Polonez - marsz z apaszką, osoba która ją otrzyma wymyśla sposody maszerowania;

• „Bingo" - zabawa z piosenką:

• „Ja - ty" - przekazywanie dowolnego rekwizytu w kote (muz. Tfiorgh te World);

• ćwiczenia oddechowe - wdech (wznoszenie ramion do góry) wydech (ramiona w dół);

2. Zrytmizowanie:

• Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze "W lesie'' - uczestnicy siadają tyłem do koła - wydawanie odgłosów
  przypominających las;

• Zabawy z plastikowymi butelkami: „Siedmioskoczek". „Pokój pełen muzyki" - piosenka, „Slalom
  miedzy butelkami⁷⁷;

• Ćwiczenia oddechowe - wdmuchiwanie powietrza w otwartą butelkę;

3. Odreagowanie:

• „Taniec z szablami"' - muz. A. Chaczaturiaa - butelki zastępują szable, imitowana walka na szable, po
  skończeniu ćwiczenia można zmierzyć tętno lub słuchać bicia serca partnera;

• „CiuleandnT - taniec integracyjny (Bułgaria,^

• „Klaskanie⁷' - odreagowanie do muzyki Michała Lorenca do filmu pt. Bandyta";

• „Darcie papieru⁷' - rozładowanie nagromadzonych emocji,

• Tworzenie papierowych postaci z wcześniej przygotowanych kawałków papieru, z użyciem kleju,
  sznurka i zszywacza.

4. Relaksacja:

• Słuchanie tekstu relaksacyjnego podczas odtwarzania muzyki z odgłosami śpiewu ptaków - w
wygodnej pozycji;

*- Słuchanie bicia serca lub mierzenie tętna po relaksie:

• „Air" - muz. J.S. Bacha - „Muzeum figur woskowych''

• ćwiczenia oddechowe - „Ukłon japoński";

5. Łagodna aktywizacja:

• malowanie muzyki, (wywołanie skojarzeń pozamuzycznych): pierwszy przykład - podaję tytuł utworu
  np. ,JIima" Vivaldiego, malowanie białą farbą na ciemnym tle;

• przykład drugi - nie podaję tytułu, malowanie własnych wyobrażeń, dopiero po skończeniu pracy
  smchacze poznają tytuł utworu;

6. _TTPapapa"-pożegnanie.

EWALUACJA

„Termometr zaangażowania" - na dużym arkuszu narysowany jest termometr y.c skałą od -5 do +5 stopni C. Każdy z uczestników postawi swój znaczek w odpowiednim punkcie skali w zależności od stopnia zaangażowania podczas zajęć.

KONSPEKT ZAJĘCIA KOLEŻEŃSKIEGO

przeprowadzonego przez Ewę Janczewską

w dniu 12. 04. 2006r.

Obszar edukacji technicznej:

- zapoznanie z wybranymi zawodami związanymi z wytwarzaniem znanych dzieciom produktów (np. od ziarenka do bochenka),

— poznanie techniki stworzonej przez człowieka oraz wiełoetapowości pracy,

Grupa wiekowa - 5 łatki

Temat: „Od ziarenka do bochenka'^r - poznanie podstawowych etapów związanych z pieczeniem chleba.

Cele:

• zdobycie wiedzy na temat zawodu jaki wykonuje piekarz,

• poznanie podstawowych etapów związanych z pieczeniem chleba,

• poznanie wielkanocnych wypieków,

• opanowanie umiejętności zwią/aindi z nawykami kulturalno -
  higienicznymi lj.: mycie rąk, dbanie o porządek w miejscu pracy 7.
  zachowaniem bezpieczeństwa,

• opanowanie umiejętności związanych z samodzielnym ubieraniem się w
  chustkę i fartuch,

• umożliwienie dzieciom przeżywania efektów własnej pracy,

• obserwowanie i posługiwanie się różnymi narzędziami ułatwiającymi
  codzienne życie np.: sitko, deska, piecyk elektryczny.

Metody:

• oglądowa,

• czynna,

• metod aktywnych.

Pomoce:

• plansze edukacyjne przedstawiające proces pieczenia chleba „Od ziarenka
  do bochenka",

• kaseta, magnetofon,

-•>•• fartuszki, chustki (-czepkt), — — — • — •— —

• produkty niezbędne do pieczenia chleba: mąka, drożdże, sól, woda,
  ziarenka ( maku, sezamu, słonecznika ), olej,

• sito, drewniana łyżka, deseczki, piecyk elektryczny, miseczki, foremki do
  ciast, ściereczki.

---