Podział źródeł powietrza atmosferycznego

Naturalne- samoistne zachodzące w przyrodzie np. zjawiska wulkaniczne, produkty rozkładu materii organicznych, pyłki roślin drzew, krzewów, pożary lasów, stepów, tofowisk. Pyły pustynne przenoszone na duże odległości.

Sztuczne (antropogeniczne) - powstałe w wyniku działania człowieka. np. zakłady przemysłu energetycznego, chemicznego, cementowego, petrochemicznego, komunikacja.

Źródła Sztuczne:

*zorganizowane (specjalne przystosowanie do odprowadzania zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego np. komin fabryczny, rura wydechowa)

*niezorganizowane (przypadkowe powstałe w wyniku awarii np. nieszczelności pieców, rurociągów, składowiska odpadów.)

*stacjonarne (znajduje się cały czas w jednym miejscu np. komin fabryczny, składowiska odpadów)

*ruchome (zmieniające swoje położenie np. komin statku, rura wydechowa)

*Zmienne w czasie (kampanijne okresowe, kotłownia osiedlowa, cukrownia, browar)

*stałe w czasie (pracujące w sposób ciągły, czyli emitujące zanieczyszczenia atmosferyczne w drobnej ilości np. elektrownie)

*punktowe pojedyncze (np. komin fabryczny)

*powierzchniowe (kilka źródeł liniowych, umieszczonych na danej powierzchni-, co najmniej 3 np. elektrownie)

*liniowe (kilka źródeł punktowych umieszczonych w jednej linii-, co najmniej 2 np. autostrada, bateria komina)

Czynniki wpływające na rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego.

1) charakter zanieczyszczeń

-gazy (przemieszczające się do wyrównania stężeń, dyfuzja)

-pyły (opadają)

2) Zjawiska meteorologiczne

-wiatr (prędkość, kierunek, częstość występowania)

-opady atmosferyczne (deszcz, śnieg, rosa)

-oczyszczenie powierzchni na skutek adsorpcji gazów na powierzchni.

3) Warunki topograficzne

-kotliny górskie często tworzą się tam gdzie mgły i zatrzymują się zanieczyszczenia w postaci smogu.

lasy- filtry

roślinność- filtry pyłów i gazów

4) Parametry emitorów

-wysokość komina

-gęstość

-temperatura

-prędkość wylotowa gazów z komina

Wyniesienie gazów za pomocą sił termicznych i dynamicznych

Oznaczanie siarki siarczanowej w ściekach

*Próba odczynnikowa (zerowa)- używamy wody destylowanej, przy pomocy cylindra miarowego odmierzamy 20 cm3 w przypadku próby badanej Odmierzone ilości przenosimy do kolby miarowej w objętości 50 cm3.

3 cm3 HNO3 (25%)

5 cm3 CH3COOH (50%)

1 cm3 H3PO4 (stężenie)

*Uzupełnienie próby do objętości 40 cm3 wodą destylowaną

*Dodajemy Ba Cl2 ok. 1 g średnica 0,25-0,6

*do wytrącenia siarczanu Baru w postaci białęgo osadu

*odstawienie próby na czas 1.5 h

*oznaczenie wykonujemy na spekolu lub nefelometrze przy długości fali 490. Bezpośrednio przed oznaczeniem każdą próbę mieszamy 10 razy.

Urządzenia do redukcji zanieczyszczeń pyłowych i gazowych w powietrzu atmosferycznym:

1. Komory osadcze - prymitywne, archaiczne, mało skuteczne, do oczyszczania- siła ciężkości, używane do wstępnego oczyszczania.

2. Odpylacze inercyjne- skomplikowana budowa, niedoskonałe, awaryjne, mało skuteczne

3. Cyklony - (pojedyncze, bateryjne, multicyklowe). Pojedyncze i bateryjne obecnie stosowane głównie często jako pierwszy stopień oczyszczania. Wykorzystują siłę odśrodkową.

4. Odpylacze wirnikowe- siła odśrodkowa wywołana ruchem obudowy urządzenia. Posiadają skomplikowaną budowę, niedoskonałe, zawodne, awaryjne

5. Odpylacze elektrostatyczne (elektrofiltry)- rurowe i płytowe. Wykorzystywane do oczyszczania dużej ilości gazów (w cementowniach, elektrociepłowniach), duża skuteczność. Wykorzystują siłę elektrostatyczną. (Do ich obudowy przykłada się napięcie elektryczne)

6. Odpylacze z warstwą filtracyjną: typy:

-tkaninowe (odkurzacz, filtr powietrza w samochodzie) - siły bezwładności, dyfuzji;-ceramiczne - elektrostatyka.Wysoka skuteczność

Płuczki wieżowe (bez lub z wypełnieniem). Siły ciężkości, bezwładności. Osadzanie kropelek na ziarnach pyłu zwiększa efekt oczyszczania.

7. Odpylacze mokre z przepływem gazu przez labiryntowe zamknięcie wodne. - Wprowadzone zanieczyszczone powietrze do tego urządzenia, porusza się przeciwprądowo w stosunku do poruszającej się wody, migruje pomiędzy skomplikowanymi labiryntami płynącej wody, kaskadami i miniwodospadami. Jest obmywane przez gorącą wodę. Stosowane dla mniejszych wydatków gazu.

8. Cyklony mokre - następuje w nich osadzanie kropelek wody na ziarnach. Działanie jak w cyklonach ale medium jest woda.

9. Odpylacze ze zwężką Venturiego - stosowane dla pyłów bardzo drobnych o rozdrobnieniu koloidalnym. Kondensacja pary wodnej na ziarnach pyłu.

Oznaczenie chlorków w ściekach Wykonujemy metodę argentometryczną przez miareczkowanie w ścieku azotanem srebra AgHNO3 w obecności chromianu potasu jako wskaźnika w odczynie obojętnym lub alkalicznym (pH badanej próby 6,5 - 10). Chlorki ulegają wytrąceniu w postaci nierozpuszczalnego chlorku srebra, zaś jony srebrowe reagują z chromianem potasu, zmieniając barwę z żółtej na brązową (brunatną). W oznaczeniu chlorków może przeszkadzać pH, bądź barwa. W razie kwaśnego odczynu należy zneutralizować próbkę roztworem NaOH, zaś występującą barwę usunąć, stosując zawiesinę wodorotlenku glinu. Sposób oznaczania: Do oznaczenia odmierzamy za pomocą cylindra miarowego 30 cm sześć. badanej próbki, następnie dodajemy 1 cm sześć. chromianu potasu K2CrO4- następuje zmiana barwy. Miareczkujemy próbę 0,05 molowym azotanem srebra (AgNO3).

[mg Cl
/dm
], gdzie: 0,05 - miano AgNO3

a-ilość 0,05 molowego AgNO3, zużytego do miareczkowania [cm
] 35,5- masa atomowa chloru

1000- przeliczenie z cm
na dm

V- obj. cieku wyrażona w cm

Norma dla wody pitnej - 250 [mg Cl
/dm
]

Potencjalne czynniki stanowiące największe zagrożenie wód naturalnych, do których odprowadzane są ścieki komunalne i przemysłowe:

-związki organiczne cechujące się łatwym rozkładem-zużywają tlen rozpuszczony w wodzie zbiornika, prowadząc do całkowitego deficytu tlenowego i powstania warunków anaerobowych; SKUTKI: śnięcie ryb, odrażający wygląd dna, wydzielanie cuchnących wyziewów np. H2S, merkaptany, aminy organiczne

-substancje nieorganiczne łatwo ulegające utlenianiu np. siarczyny, siarczki, sole żelazowe. Pobierają raptownie tlen rozpuszczony w wodzie.

-zawiesiny organiczne i nieorganiczne-tworzą złogi osadów dennych, wypłycają odbiornik tworząc rozlewiska; SKUTKI: hamują rozwój organizmów wodnych

-związki toksyczne np. cyjanki, fenole, sole kadmu, chromu, miedzi, niklu, cynku, ołowiu, pestycydy- szkodliwie wpływają na organizmy wodne, rybostan, hamują naturalne procesy samooczyszczania

-kwasy i zasady wprowadzone w dużych ilościach przekraczające zdolności buforowe odbiornika-powodują zmianę odczynu pH, działają korozyjnie, mogą powodować wydzielanie siarkowodorów z osadów dennych

-oleje i tłuszcze mineralne-trudno ulegają rozkładowi biochemicznemu, tworzy na powierzchni wody cienką błonkę, która uniemożliwia procesy reaeracji (natleniania); na powierzchni błonki mogą osadzać się drobiny pyłu, kurzu, rdzy, czyniąc wodę niezdatną do celów rekreacyjnych, kąpieli

-nadmierne zasolenie wód-chlorkami, siarczkami, szkodliwie działa na biocenozę, nieprzyjemny smak, podwyższenie kosztów uzdatniania

-substancje powodujące powstawanie uciążliwych złogów osadów np. miał węglowy, piasek kwarcowy, osady pokoagulacyjne, wapno-uniemożliwia rozwój fauny dennej

-zmiana cech fizycznych-np. podwyższona temperatura, zmiana barwy, nienaturalny zapach, piana

-związki nadające wodzie specyficzne zapachy np. fenole, produkty naftowe, olejki eteryczne-wzrost kosztów oczyszczania i uzdatniania

-mikroorganizmy chorobotwórcze-mogą być źródłem epidemii rozprzestrzeniającej się za pośrednictwem wody

-substancje pożywkowe np.fosforany, azotany, związki biogenne- powodują eutrofizację (przenawożenie)

-radioaktywność-z systemów chłodzenia awarii przy elektrowniach, z błon filmowych w fotografii, z zakładów naukowo-badawczych

Chlor w postaci chlorków stanowi 0,045% masy skorupy ziemskiej, z której jest uwalniany w procesie wietrzenia minerałów skałotwórczych i następnie wymywany z wodami powierzchniowymi do mórz i oceanów.

Stężenie chlorków w wodzie morskiej: 19 gCl-/dm3

W wodzie rzecznej: 8,6 gCl-/dm3

Wody powierzchniowe I-klasy zawierają do 100 mgCl-/dm3, II-klasy do 200 mgCl-/dm3.

Woda do picia-dopuszczalny zakres stężeń dla chlorków do 250 mgCl-/dm3.

Chlorki w środowisku zwłaszcza wodnym są składnikiem zachowawczym, czyli nie ulegają emisji do atmosfery, nie są wiązane przez glebę i osady denne, nie tworzą trwałych związków z substancją organiczną ani innymi substancjami rozproszonymi w wodzie, są jedynie organizmami żywymi, a po ich obumarciu są z łatwością uwalniane.

Właściwości te można wykorzystać do identyfikacji substancji zanieczyszczonych w wodzie oraz śledzenia szybkości i kierunku przemieszczania się tych substancji a nawet do przemieszczania się samych wód.

Źródła chlorków w środowisku:

-opad atmosferyczny, w którym chlorki pochodzą głównie z rozpylania wody morskiej, a następnie są przemieszczane na duże odległości np. Szwecja 2,5-40 kg/ha w ciągu roku, Norwegia do 457 kg/ha w ciągu roku, Polska 4,9-29,1 kg/ha w ciągu roku

- chlorki stosowane, jako składnik żywności wprowadzane, jako dodatek w postaci soli kuchennej, jeśli nie solimy to jemy 6-8 g chlorków soli na dobę

-chlorek sodu jest używany do większości środków czystości

-chemiczne technologie odśnieżania dróg (chlorek sodu i chlorek wapnia)

-produkcja rolna (nawozy potasowe w postaci chlorku potasu); sól dodaje się także do pasz, jako konserwacja kiszonek, na pastwiskach ustawiane są lizawki dla zwierząt

-zakłady przerabiające sole sodowe i potasowe np. w Janikowie i Kłodawie

-zakłady przeróbki kopalni (Wieliczka, Bochnia) - tam powstają słone ścieki

-chlor używany jest do uzdatniania wody w celu jej dezynfekcji

Dz.U. 2006r nr123 poz.858

ŚCIEKI-są to wprowadzane do wód lub do ziemi:

-wody zużyte, w szczególności na cele bytowe lub gospodarcze

-ciekłe odchody zwierzęce, z wyjątkiem gnojówki z gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach określonych z dnia 26,07,2000 o nawozach i nawożeniu

-wody odpadowe lub roztopowe, ujęte w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacyjne pochodzące z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni, w szczególności z miast, portów, lotnisk, terenów przemysłowych, handlowych, usługowych i składowych, baz transportowych oraz dróg i parkingów

-wody odciekowe ze składowisk odpadów i miejsc ich magazynowania, wykorzystane solanki, wody lecznicze i termiczne

-wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych z wyjątkiem wód wtłaczanych do górotworu, jeżeli rodzaje i ilość substancji zawartych w wodzie wtłaczanej o górotworu są tożsame z rodzajami i ilościami substancji zawartych w pobranej wodzie

-wody wykorzystane, odprowadzane z obiektu chowu lub hodowli ryb łososiowatych

-wody wykorzystane, odprowadzane z obiektu chowu lub hodowli ryb innych niż łososiowate albo innych organizmów wodnych, o ile produkcja tych ryb lub organizmów, rozumiana, jako średnio roczny przyrost masy tych ryb albo tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów rybnych tego obiektu w jednym roku danego cyklu ŚCIEKI BYTOWE-są to ścieki z budynków mieszkalnych zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej powstające w wyniku ludzkiego metabolizmu lub funkcjonowania gospodarstw domowych oraz ścieki o zbliżonym składzie pochodzące z tych budynków. ŚCIEKI KOMUNALNE-to ścieki bytowe lub mieszanina ścieków bytowych ze ściekami przemysłowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi, odprowadzana urządzeniami służącymi do realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych. ŚCIEKI PRZEMYSŁOWE-ścieki nie będące ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi, powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego podmiotu odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu. ROZTWORY STANDARDOWE-są to roztwory o znanej ściśle określonej zawartości badanego pierwiastka, związku chemicznego, substancji. Służą do wykreślenia krzywej standardowej (wzorcowej) charakterystycznej dla danego oznaczenia i danego aparatu.

Biochemiczne zapotrzebowanie tlenu(BZT)-jest pojęciem umownym określającym ilość tlenu wyrażoną w mg/dm
potrzebną do utlenienia związków organicznych obecnych w wodzie na drodze biochemicznej w warunkach aerobowych w temp.20st.C.Jednostka mgO
/dm
. Proces BZT składa się z dwóch etapów. Proces biochem.utlenienia zachodzi w wodzie wg schematu: związki org.+O

>
CO
+H
O+bakterie. Końcowym produktem bioch.utlenienia jest CO
i H
O. Drugi etap procesów bioch. Zachodzących w wodzie następuje zwykle po bioch. utlenieniu i jest nim nitryfikacja związków azotowych.Czasami jednak procesy te zachodzą na siebie.Produktem końcowym nitryfikacji są azotany.Przebieg procesu nitryfikacji można przedstawić za pomocą schematu: NH

>NO

>NO
.

Przebieg procesów bioch.można zilustrować za pomocą krzywej:

Przyjmuje się że prawie całkowita mineralizacja substancji org. zawartych w wodzie(ok.99%) występuje po okresie ok.20dni(wskaźnik BZT
) najintensywniej proces przebiega w ciągu 5 pierwszych dób(BZT
) i dlatego parametr ten jest uważany za wskaźnik zanieczyszczenia wody substancjami organicznymi. Oznaczenie BZT
nie obejmuje zwykle procesu nitryfikacji. Ze względu na ciągle przebiegające procesy bioch.oznaczeni BZT należy przeprowadzić możliwie szybko po pobraniu próbki. W oznaczeniu mogą przeszkadzać substancje toksyczne,chlor,kwasy,zasady,które przed przystąpieniem do oznaczenia należy wyeliminować. Przebieg reakcji bioutleniania zależy od:1.ilości mikroorganizmów zawartych w wodzie.2.aktywności biologicznej,3.temperatury,4.pH,5.substancji toksycznych.

Zależność szybkości procesu BZT od temperatury: Wzrost temp.przyspiesza proces BZT jednak do pewnej wartości optymalnej, powyżej której wzrost temp.powoduje zahamowanie procesu.Przy wysokich temp.następuje całkowity zanik procesu,wynika to z tego że biorą w nim udział mikroorganizmy i bakterie stosunkowo wrażliwe na temp.

Wpływ subst.pożywkowych na BZT:Do najważniejszych pierwiastków limitujących rozwój flory bakteryjnej należą:azot i fosfor.Przy ich braku prędkość procesu znacznie się zmniejsza.Przyjmuje się że dla prawidłowego przebiegu procesu BZT minimalna zawartość azotu i fosforu w stosunku do BZT
jest następująca: BZT
:N:P=100:5:1. Wpływ pH na BZT: Proces BZT przebiega optymalnie,gdy zakres zawartości pH wynosi między 7 a 8.W środowisku silnie kwaśnym i alkalicznym proces zużycia tlenu zostaje zahamowany.

Oznaczenie BZT wykonujemy w celu:1.Dokonania oceny zanieczyszczenia wody subst.org.2.Ustalenie wymaganego stopnia oczyszczania ścieków wprowadzanych do wód powierzchniowych.3.Oceny sanitarnej zbiorników wodnych i ich zdolności do samooczyszczania.

Metody oznaczania BZT
. 1.Metoda rozcieńczeń-polega na określeniu zużycia tlenu w procesach mineralizacji związków org.w temp.20stC w ciągu 5-dniowego okresu inkubacji próbki ścieków w termostacie.Wody silnie zanieczyszczone są rozcieńczone uprzednio przygotowaną zaszczepioną wodą stanowiącą źródło tlenu.Obecnie nie stosowana, obarczona dużym błędem.2.Metody manometryczne-metoda z zastosowaniem Oxi Top firmy WTW..3.Metody automatyczne-(z zastosowanie aparatu Sapromat)urządzenia oparte na modelach matematycznych,wynik natychmiastowy.

Oxi Top składa się z: 1.butelka inkubacyjna z ciemnego szkła,do której wlewana jest próbka ścieków o określonej objętości,ustalamy ją na podstawie spodziewanej wartości BZT
. Można przyjąć 80% CHZT
BZT
. 0-40 mgO
/dm
432cm
. 2.mieszadło magnetyczne-wkładamy do butelki z próbką.3.kołczan gumowy-zakładany na szyjkę butelki.4.ług sodowy(NaOH)-1 lub 2 płatki,właściwości żrące,higroskopijny,absorbuje CO
.5.główka(głowica)pomiarowa-rejestrator.6.podstawka magnetyczna-na której ustawiamy butelkę-zmienne pole magnetyczne powoduje obracanie mieszadła i mieszanie się próbki.7.szafa termostatowa-do której wkładamy aparat Oxi Top, temp.20stC. Metoda manometryczna polega na pomiarze objętości tlenu zużytego przez ścieki w zamkniętym szczelnym układzie-przy dostępie tlenu w stałej temp.(20stC) i przy ciągłym procesie mieszania.Wydzielający się CO
, będący produktem rozkładu materii organicznej będącej w ściekach przez bakterie i drobnoustroje zostaje zabsorbowany przez NaOH.Ilość zużytego tlenu określany jest za pomocą wielkości podciśnienia panującego w układzie i przeliczonego na wartość BZT.

Oznaczanie utlenialności w ściekach metodą nadmanganianową:

Do oznaczenia używamy kolb stożkowych o objętości 250 ml w oznaczeniu będziemy mieć próbę zerową - woda destylowana w ilości 100 cm3 i próby badane (stanowi łącznie 100 cm3)

- 50 cm3 ścieku

- 50 cm3 wody destylowanej

Następnie do wszystkich próbek dodajemy 10 cm3 kwasu siarkowego w stosunku w stosunku 1:3

- 10 cm3 0,01 KMnO4

- następnie dodajemy kilka kulek szklanych, aby wymieszać i zapewnić równomierne ogrzewanie

Kolejno nastawiamy próbę na ogrzewanie i od momentu wrzenia gotujemy je przez 10 min, (jeżeli próba się odbarwi oznaczenie powtórzyć)

Jeżeli jest ok to na gorąco dodajemy 10 cm3 0,005 Na2C2O4, który powoduje zmianę barwy z fioletowej na bezbarwną. Następnie przystępujemy do miareczkowania; miareczkujemy 0,01 mol KMnO4 do barwy jasno różowej ( oznaczenie powtarzamy, jeżeli zużyjemy więcej niż 5 cm3 0,01 KMnO4 do miareczkowania). Do ponownego przygotowania próbki do oznaczenia należy przygotować np. 60 cm3 wody destylowanej i 40 cm3 ścieku i wykonujemy gdy próba się odbarwiła

U=((a-b)*0,08*f*1000)/V (mg02/dm3)

U - utlenialność

a - ilość 0,01 KMnO4 zużytego do miareczkowania badanej próbki wyrażona w cm3

b - ilość 0,01 KMnO4 zużytego do miareczkowania wody destylowanej użytej do rozcieńczenia ścieków, wyrażona w cm3

0,08 - ilość tlenu odpowiadająca 1 cm3 0,01 KMnO4 wyrażona w mg

f - współczynnik przeliczeniowy molarności użytego KMnO4 do ściśle 0,01

f= Maktualana/0,01

V - obj. Ścieku w cm3

ChZT

Chemiczne zapotrzebowanie tlen jest pojęciem umownym i oznacza ilość tlenu wyrażoną w mg/dm3 pobranego w warunkach umownych z utleniacza na utlenianie o0becnych w wodzie zw. org. i niektórych zw. nieorganicznych tj. np. soli żelaza, siarkowodoru, siarczków, azotanów

Oznaczenie ChZT musi być ściśle w określanych warunkach, ponieważ stopień utleniania zw. org. zależy od rodzaju utleniacza, temp., czasu reakcji utleniania, w zależności od zastosowanego środka utleniającego rozróżnia się:

- zapotrzebowanie na tlen nadmanganianowe

- zapotrzebowanie na tlen dwuchromianowe

Oznaczenie ChZT z zastosowaniem KMnO4 nazywamy utlenialnością natomiast metodę z zastosowaniem dwuchromianu potasu ChZT

Substancje organiczne wyst. w wodach naturalnych utleniane są za pomocą nadmanganianu, średnio w 60%, utlenialność daje więc tylko przybliżone pojęcie o zw. org. zawartych w wodzie.

Najmniejsza utlenialność wykazują wody artezyjskie ok. 2 mgO2/dm3 i czyste wody powierzchniowe ok. 4 mgO2/dm3. Dla wód pochodzenia bagiennego utlenialność może dochodzić do 400 mgO2/dm3 wysoka wartość utlenialności wskazuje na jej zanieczyszczenie przez substancje organiczne zawarte w wodzie jak i przez dopływ ścieków.

Woda do picia przez ludzi wartość utlenialności nie powinna być wyższa niż 5 mgO2/dm3

Dokładniejsze wyniki można uzyskać przez zastosowanie, jako utleniacza dwuchromianianu potasu. Metoda dwuchromianowa daje bardzo wysoki stopień utleniania zw. org. dochodzący do 100%.

Oznaczenie ChZT wykonuje się w celach: dokonania szybkiej kontroli przy oczyszczaniu ścieków; określenia ilości zw. org. zawartych w ściekach i odprowadzanych do wód powierzchniowych.

Oznaczanie kwasowości w ściekach

Kwasowość wody naturalnej polega na jej zdolności do uwalniania protonów, czyli zobojętniania dodawanych do niej silnych zasad lub węglanów potasowców i wapniowców.

Kwasowość wody może być powodowana przez obecność słabo zjonizowanych kwasów mineralnych (huminowy, fulwowy), a także produkty hydrolizy niektórych soli mocnych kwasów i słabych zasad (siarczanu żelaza lub siarczanu glinu). W przypadku ścieków zwłaszcza przemysłowych kwasowość mogą powodować również obecne w nich wolne kwasy mineralne (solny, siarkowy), w wodach naturalnych na ogół wyst. równowaga między stężeniem węglanów, wodorowęglanów i dwutlenku węgla.

Czynnik powodujące kwasowość wody naturalnej mogą pochodzić z atmosfery bądź z gleby( CO2, dw. Siarki) Ze składników chemicznych dodawanych do wody podczas jej uzdatniania, a w wodach ściekowych mogą być wywołane także procesami fermentacyjnymi.

Kwasowość wody do picia bezpośrednie znaczenie ma jedynie wtedy gdy wywołana jest przez wolne kwasy nieorganiczne (woda wykazuje wtedy niską wartość odczynu), a także produkty hydrolizy soli. Taką kwasowość jest w wodzie do picia niepożądana, gdyż woda o niskim pH może rozpuszczać szkodliwe dla zdrowia metale. Ścieki charakteryzujące się kwasowością mineralną wykazuje działanie silnie korozyjne i nie mogą być odprowadzone do kanalizacji i do wód powierzchniowych bez oczyszczenia.

W wodzie wyst. kwasowość ogólna wywołana przez sumę kwasów mocnych i słabych, którą oznacza się przez miareczkowanie 0,05 molową NaOH do pH 8,3 wobec wskaźnika fenoloftaleiny od barwy bezbarwnej do barwy różowej.

Kwasowośc mineralna wywołana jest mocnymi kwasami, oznaczanie wykonuje się przez miareczkowanie roztworem 0,05 mol NaOH do pH 4,5 wobec wskaźnika oranżu metylowego od barwy malinowej do żółtej

W oznaczeniu możemy spotkać się z problemami.

Sposób oznaczania:

Kwasowość ogólna: 50 cm3 ścieku +10 kropel fenoloftaleiny; 0,05 NaOH; b. bezbarwna->b. różowa; Xogólne = 50*a/V (mval/dm3) a- ilość 0,05 NaOH, które zużyjemy do miareczkowania; V-obj. ścieku w cm3;

Kwasowość mineralna: 50 cm3 ścieku +3 krople oranżu metylowego; 0,05 NaOH; b. malinowa ->b. żółta; Xmin = 50*b/V (mval/dm3) b- ilość 0,05 NaOH, które zużyjemy do miareczkowania; V-obj. ścieku w cm3;

Zasadowość wód naturalnych i ścieków określa ich zdolność do przyjmowania protonów, a tym samym do zobojętniania kwasów do określonej wartości pH. Zdolność tę wodom naturalnym nadają obecne w nich wodorowęglany i węglany, głównie Ca, Mg. W przypadku wód o pH powyżej 8,3 także wodorotlenki, w niektórych wodach mogą wyst. wodorowęglany sodu i potasu oraz węglany.

doby

20

BZT

5

BZT

99%

78-80%

nitryfikacja

Utleniania zw.org.

---