PRZEBIEG ĆWICZENIA:

Dane:

T_H2O= 12°C

2360 kg/m³

2500 kg/m³

0.8 m

999.5 kg/m³

1) Analiza sitowa - materiał przesypano przez sita o różnej średnicy oczek, dzięki czemu na każdym sicie zatrzymane zostały ziarna o średnicy większej od średnicy oczek. Materiał został rozdzielony na sześć frakcji. Średnice odpowiadające poszczególnym frakcjom przedstawiają się następująco:d₁= 2
m, d₂-3.2
m, d₃=4
m, d₄=6.3
m, 8.0
m, 1.02
m

ZADANIA DO WYKONANIA:

1. Dla odpowiednich średnic wyliczono liczbę Archimedesa, dla której później dobrano liczbę Laszczenki i według niej obliczono prędkość opadania cząstki w wodzie.

Lp	d [m]	Arcegła	ucegła	Lycegła	Arpiasek	Lypiasek	upiasek
1.	2.0	63.15	0.0173	0.30	_______	_______	_______
2.	3.2	258.65	0.0393	3.5	_______	_______	_______
3.	4.0	505.18	0.0495	7.0	_______	_______	_______
4.	6.3	_______	_______	_______	2176.82	46.0	0.0959
5.	8.0	_______	_______	_______	4457.29	90.0	0.1199
6.	1.02	_______	_______	_______	9238.50	190.0	0.1538

2. Materiał rozdzielony w trakcie analizy sitowej umieszczono w sześciu krystalizatorach dla ziaren poszczególnych frakcji badano czas opadania, według którego obliczono prędkość opadania cząstek w wodzie Z prędkości opadania obliczono liczbę Laszczenki, według niej dobrano liczbę Archimedesa. Dzięki temu zabiegowi mogliśmy porównać jak się ma teoria do praktyki. W wyżej wymienionym ćwiczeniu wyliczyliśmy teoretyczną prędkość opadania, jaką powinny posiadać ziarna poszczególnych frakcji. Natomiast teraz należy sprawdzić jak zmierzona doświadczalnie prędkość opadania stosuje się w w/w wzorach empirycznych. Prędkość mianowicie posłużyła nam do wyliczenia Laszczenki, dzięki któremu z wykresu można było obliczyć Archimedesa, co z kolei posłużyło nam do obliczenia teoretycznej średnicy cząstek opadających w płynie.

Lp.	d [m]	opadania	u [m/s]	Lycegła	Arcegła	dobliczone [m] CEGŁA	Lypiasek	Arpiasek	dobliczone[m] PIASEK
1.	2.0	37.0	0.0216	0.53	50	1.8	_______	_______
2.	3.2	21.0	0.0381	2.89	190	2.9	_______	_______
3.	4.0	15.0	0.0533	7.90	500	4.0	_______	_______
4.	6.3	8.0	0.1000	______	______		57.58	2400	6.5
5.	8.0	7.5	0.1067	______	______		69.94	4500	8.0
6.	1.02	6.0	0.1333	______	______		136.38	9300	1.02

Lp.	Próbka	d [m]	u0	urz
1.	cegła	2.0	0.0173	0.0216	1.2485
2.			3.2	0.0393	0.0381	0.9695
3.			4.0	0.0495	0.0533	1.0768
4.		piasek	6.3	0.0959	0.1000	1.0427
5.			8.0	0.1199	0.1067	0.8899
6.			1.02	0.1538	0.1333	0.8667

3. Próbki zważono

Lp.	d [m]	m [g]	x [ułamek masowy
1.	2.0	3.6	0.021
2.	3.2	2.8	0.016
3.	4.0	74.0	0.082
4.	6.3	68.0	0.399
5.	8.0	66.5	0.39
6.	1.02	15.6	0.091

Wykorzystując dane sporządzono krzywą całkową i różniczkową. Krzywą różniczkową wykreślono dla procentu masowego frakcji zatrzymanej na sicie, natomiast krzywą całkową dla procentu masowego frakcji materiału przechodzącego przez oczka danego sita.

4. Klasyfikator hydrauliczny

Dane:

Szerokość rury klasyfikatora = 0.142 m

Wysokość strumienia wody = 0.115 m

Odległość, na którą opadły ziarna piasku = 0.020m













WNIOSKI:

Obie metody pomiarowe wykazały aż nadspodziewaną zgodność w wynikach. W niektórych przypadkach ewentualny błąd może być spowodowany niezbyt poprawnym odczytaniem liczb z wykresu, a także niezbyt dokładnym odmierzeniem czasu podczas opadania cząstek w kolumnie z wodą.

W klasyfikatorze mamy oddzielenie cząstek piasku i cegły od siebie. Cząstki cegły mają mniejszą średnicę, oraz mniejszą gęstość w związku, z czym opadają dużo wolniej niż cząstki piasku. Sprawność klasyfikatora jest bardzo dobra.

Prędkości opadania cząstek w kolumnie są tym większe im większa jest ich średnica.

3

---