USTAWA O PODATKU DOCHODOWYM OD OSÓB FIZYCZNYCH
Podmiot podatku
Osoby fizyczne - każdy człowiek od chwili narodzenia aż do śmierci.
Zgodnie z art. 7 PDOFizU, przyjęto zasadę, iż podatnikiem jest osoba pełnoletnia, tj. posiadająca nie tylko zdolność prawną, ale ponadto pełną zdolność do czynności prawnych, którą to osoba fizyczna, co do zasady, nabywa z chwilą uzyskania pełnoletności (art. 11 KC). Zatem dochody małoletnich dzieci, własnych i przysposobionych, dolicza się do dochodu rodziców lub opiekunów, chyba że nie przysługuje tym osobom prawo pobierania pożytków z przychodów dzieci, z wyjątkiem jednak dochodu małoletnich dzieci z ich pracy, stypendiów, oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, kiedy to podlegają samodzielnemu opodatkowaniu.
Wyłączenia przedmiotowe
Przepisów ustawy nie stosuje się do:
przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej (podatek rolny),
przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach oraz ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (podatek leśny),
przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn (podatek od spadków i darowizn),
przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy,
przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.
Nieograniczony obowiązek podatkowy
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.
Ograniczony obowiązek podatkowy
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozliczenie podatku z pracy zagranicą następuje wówczas, jak podatnik wróci do kraju. Miejsce zamieszkania to stałe miejsce pobytu. Należy uzyskać certyfikat rezydencji podatkowej w miejscu gdzie się przebywa, np. we Francji.
Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.
Małżonkowie między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26. W tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.
Wniosek o łączne opodatkowanie dochodów małżonków, między którymi istniała w roku podatkowym wspólność majątkowa, może być także złożony przez podatnika, który:
1) zawarł związek małżeński przed rozpoczęciem roku podatkowego, a jego małżonek zmarł w trakcie roku podatkowego,
2) pozostawał w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, a jego małżonek zmarł po upływie roku podatkowego przed złożeniem zeznania podatkowego.
Łączne opodatkowanie dochodów osoby fizycznej z dzieckiem
Osoba samotnie wychowująca dzieci - jedno z rodziców albo opiekun prawny, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
Łączne opodatkowanie małżonków lub osób z dziećmi nie ma zastosowania gdy występuje podatek liniowy lub ryczałtowy.
Dochody ze współwłasności
Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali.
Zasada ta ma zastosowanie do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.
Przedmiot opodatkowania i strata
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c (ryczałt) oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, co do zasady, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.
Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.
Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.
Sposoby opodatkowania
Zasady ogólne - skala podatkowa (stawki rosną wraz z wielkością dochodu) z możliwością odliczenia ulg i ujęcia zwolnień.
Tzw. podatek liniowy - tylko dla osób prowadzących działalność gospodarczą bez możliwości odliczenia ulg i ujęcia zwolnień - stała stawka podatku 19%
Źródła przychodów
stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
działalność wykonywana osobiście,
pozarolnicza działalność gospodarcza,
działy specjalne produkcji rolnej,
nieruchomości lub ich części,
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze,
kapitały pieniężne i prawa majątkowe,
odpłatne zbycie rzeczy,
inne źródła.
Strata z prowadzonej działalności nie zmniejsza nam dochodu z pracy (nie łączymy źródeł przychodów).
Ogólne pojęcie przychodu
Przychodami z pewnymi wyjątkami, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przychody ze stosunku pracy i zrównane.
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Przychody z działalności wykonywanej osobiście:
przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych,
przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę,
przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi,
przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 7,
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator zlecił wykonanie określonych czynności,
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.
Przychody z działalności gospodarczej
Za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
wystawienia faktury albo
uregulowania należności.
U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Przychodami są w szczególności:
otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe,
wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń,
wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów),
nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni, objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część,
wynagrodzenie podatnika otrzymane w wyniku umorzenia udziałów (akcji), objętych w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
w spółce podlegającej podziałowi, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie, także majątek pozostający w spółce, nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa - wartość rynkowa składników majątkowych przeniesionych na spółki przejmujące lub nowo zawiązane ustalona na dzień podziału lub wydzielenia.
Do przychodów nie zalicza się:
pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów),
kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów),
zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów lub akcji w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) oraz wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej,
przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz,
zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów,
należnego podatku od towarów i usług,
dopłat wnoszonych do spółki.
Wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Wartością świadczeń częściowo odpłatnych, stanowiącą przychód podatnika, jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według ww. zasad.
Przychody z kapitałów pieniężnych
odsetki od pożyczek,
odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą,
odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych,
dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych,
przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych
Przychody z praw majątkowych
Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.
Przychody ze sprzedaży nieruchomości
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej,
Przychodem z odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw majątkowych, a także innych rzeczy, u każdej ze stron umowy przenoszącej własność jest wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany.
Przychody z innych źródeł
Za przychody z innych źródeł, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje), dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia, nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.
Zwolnienia przedmiotowe:
Renty inwalidów wojennych,
wygrane w kasynach gry, wideoloteriach, grach na automatach, grach na automatach o niskich wygranych oraz grach w bingo pieniężne i fantowe urządzanych i prowadzonych przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach i zakładach wzajemnych,
odprawy pośmiertne i zasiłki pogrzebowe,
ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność,
diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika,
świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,
nagrody wypłacane przez Polski Komitet Olimpijski i Polski Komitet Paraolimpijski za uzyskanie wyników na igrzyskach olimpijskich i paraolimpijskich,
przychody członków Ochotniczych Straży Pożarnych, uzyskane z tytułu uczestnictwa w szkoleniach, akcjach ratowniczych i akcjach związanych z likwidowaniem klęsk żywiołowych,
kwoty umorzonych pożyczek studenckich lub kredytów studenckich udzielonych na podstawie przepisów o pożyczkach i kredytach studenckich,
kwoty jednorazowej pomocy finansowej wypłaconej ofiarom prześladowań hitlerowskich przez Fundację Polsko-Niemieckie Pojednanie.
Definicja kosztów
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 (katalog negatywny).
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23.
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
wydatków na nabycie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych - kosztem są odpisy amortyzacyjne,
wydatków na spłatę pożyczek (kredytów),
darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju,
kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań,
grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar,
kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych
kosztów reprezentacji,
składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa,
wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji,
poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji,
umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne,
podatku od towarów i usług,
strat powstałych w wyniku nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków lub niedoborów,
składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 EURO, przeliczona na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia,
strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym,
strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek, zadatków) w związku z niewykonaniem umowy.
Amortyzacja dotyczy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
Amortyzacja stanowi wyraz zużywania się środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) w danym okresie czasu, określony przez sumę pieniężną konieczną do utrzymania danego środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) w stanie technicznym i ekonomicznym pozwalającym na prawidłową eksploatację oraz na ich odtworzenie w przypadku zużycia. Wielkość pieniężną zużycia środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) określa się przy zastosowaniu odpowiedniej metody amortyzacji, stawki procentowej lub kwotowej co daje w danym miesiącu kwotę odpisu amortyzacyjnego.
Amortyzacji podlegają
stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty,
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu zwane środkami trwałymi.
Amortyzacji podlegają również niezależnie od przewidywanego okresu używania:
przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",
budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
składniki majątku niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1 (leasing), zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający
- zwane także środkami trwałymi,
Amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:
spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych,
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy lesingu zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Amortyzacji nie podlegają:
grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 2,
składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3 500 zł;
Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania - amortyzacja jednorazowa
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych tj. wartość do amortyzacji, uważa się:
w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia,
w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu nieodpłatnego,
w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia,
w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
Przepisy podatkowe nie wymieniają wprost metod amortyzacji, jednak wyróżniają dwie metody
Metoda liniowa jest metodą podstawową, a bezwzględnie stosuje się ją w stosunku do budynków i budowli, samochodów osobowych - samochodów, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe, oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, środków trwałych przyjętych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw oraz do wartości niematerialnych i prawnych, a także taboru transportu morskiego w budowie.
Metoda degresywna amortyzacji określona w przepisach podatkowych polega na tym, iż zmienna jest podstawa obliczania odpisów amortyzacyjnych, a degresja wielkości odpisów jest właśnie skutkiem zmniejszania się w każdym roku podatkowym tej podstawy o sumę odpisów z poprzedniego roku, liczonych metodą degresywną. Podstawa obliczania odpisów jest wartością netto danego środka trwałego, którą mnoży się przez stawkę określoną w Wykazie podwyższoną o współczynnik 2 lub 3
pierwszy rok podatkowy - środek trwały amortyzuje się od jego wartości początkowej (wartość brutto),
każdy następny rok podatkowy - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej pomniejszonej o sumę dokonanych odpisów do końca roku poprzedzającego dany rok podatkowy.
Okres amortyzacji uzależniony jest od:
wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
wysokości zastosowanych metod i stawek przez podatnika,
przepisów które określają minimalne okresy amortyzacji,
wystąpienia okoliczności takich jak likwidacja, zbycie składnika majątku.
Obowiązek prowadzenia ksiąg
Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych. Jeżeli ustalenie dochodu (straty) na podstawie ksiąg nie jest możliwe, dochód (stratę) ustala się w drodze oszacowania.
Dokumentacja podatkowa cen transakcyjnych
Podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji.
Podobnie podatnicy powiązani w kraju
Podstawę opodatkowania stanowi dochód (przychód - koszt podatkowy) po odliczeniu:
składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych
wydatków na cele rehabilitacyjne
wydatków ponoszonych przez podatnika z tytułu użytkowania sieci Internet
ulgi na dzieci
darowizn przekazanych na cele:
a) określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie, realizującym te cele,
b) kultu religijnego,
- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.
Zasady ogólne - taryfa podatkowa
Stawki podatku wynoszą odpowiednio 19%, 30%, 40% (skala podatkowa),
Taryfa progresywna - stawki podatku określają wysokość podatku w stosunku do podstawy opodatkowania.
Opłaty licencyjne - 20% przychodu
Dochody doszacowane w związku z cenami transferowymi - 50%,
Dywidendy, udział w zyskach osób prawnych - 19% dochodu lub przychodu (ryczałt),
Dochody nieujawnione - 70%.
Zapłata podatku
zaliczki miesięczne do 20 dnia miesiąca następnego / w grudniu podwójna zaliczka listopadowa,
zeznanie roczne i zapłata do 30 kwietnia roku następnego.
Osoby zatrudnione, emeryci rozliczają zaliczki poprzez płatnika, mogą również rozliczyć w ten sposób zeznanie roczne
10