1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI

Nazwa substancji: Izobutan

Wzór konstytucyjny: (CH₃)₂CHCH₃

Wzór sumaryczny: C₄H₁₀

Producent:

Dostawca:

Użytkownik:

Telefon awaryjny: (042) 631 47 24 (informacja toksykologiczna w Polsce)

2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH

Chemiczne określenie produktu: izobutan

Składnik stwarzający zagrożenie:

Nazwa chemiczna	% wag	Nr CAS	Nr EINECS	Symbol ostrzegawczy	Symbol zagrożenia (R)
izobutan	100	75-28-5	200-857-2	F+	12

3. IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ

Zagrożenie pożarowe: Gaz skrajnie łatwo palny. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe. Pary są cięższe od powietrza - gromadzą się przy powierzchni i w dolnych partiach pomieszczeń.

Zagrożenie toksykologiczne: Izobutan działa słabo drażniąco na skórę, oczy i drogi oddechowe.

Zagrożenie ekotoksykologiczne: Izobutan to gaz będący naturalnym produktem rozkładu biologicznego, głównie roślin.

4. PIERWSZA POMOC

Uwaga: Izobutan ulega przemieszczaniu do dolnych warstw atmosfery. Z toksykologicznego punktu widzenia nie wykazuje żadnego działania chemicznego. Duszące działanie izobutanu jest proporcjonalne do stężenia w atmosferze, a tym samym do stopnia zmniejszenia się w niej zawartości tlenu.

	Usunąć poszkodowaną osobę ze skażonego izobutanem środowiska na świeże powietrze. Osoby ratujące muszą wchodzić do ubogiej w tlen atmosfery z aparatami oddechowymi. W razie potrzeby zastosować sztuczne oddychanie.
	Skażoną skórę przemyć czystą wodą, a następnie wodą z mydłem.
	Skażone oczy przemywać czystą wodą przy wywiniętych powiekach przez 10-15 minut.
	Do czasu transportu do szpitala zapewnić spokój, ciepło, świeże powietrze.

5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POŻARU

Szczególne zagrożenia:	Gaz skrajnie łatwo palny. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe. Butle z izobutanem narażone na działanie ognia lub wysokiej temperatury mogą eksplodować. Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo wytwarzania się mieszanin wybuchowych z powietrzem. Nie dopuścić do przedostania się izobutanu do kanalizacji ze względu na możliwość eksplozji. Zanieczyszczone powietrze nasycać rozproszoną wodą.
Środki gaśnicze:	Stosować pianę odporną na alkohol, gaśnice proszkowe, ditlenek węgla, wodę; zagrożone butle i zbiorniki polewać intensywnie strumieniami wody.
Zalecenia szczegółowe:	Zagrożony obszar odgrodzić zgodnie z kierunkiem wiatru. Zagrożone butle wywozić w bezpieczne miejsce. Butle objęte pożarem, o ile warunki na to pozwalają, powinny wypalić się do końca.
Sprzęt ochronny strażaków:	Aparaty izolujące drogi oddechowe. Eksplozymetr. Stanowiska ochronne.
Uwaga dodatkowa:	W ogniu powstaje ditlenek węgla i para wodna.

6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO ŚRODOWISKA

Zalecenia ogólne:	Ogłosić alarm. Zlikwidować wszelkie źródła ognia oraz iskrzenia. Odciąć źródła ciepła. Osoby postronne wyprowadzić poza zagrożony obszar w kierunku „pod wiatr”.
Zalecenia szczegółowe, ochrony osobiste:	Skutki awarii likwidują osoby przeszkolone, wyposażone w aparaty oddechowe, ponieważ izobutan wypiera tlen z powietrza. Osoby dokonujące jakichkolwiek czynności związanych z akcją ratowniczą w skażonej izobutanem atmosferze powinny być ubezpieczane jeszcze przez dodatkowe dwie osoby. Jedna osoba asystuje wewnątrz skażonego pomieszczenia (obiektu, którym mogą być również zbiorniki, kanały, studzienki kanalizacyjne, studnie, zagłębienia terenowe i inne), ze względu na fakt, że izobutan jest cięższy od powietrza. Druga osoba, znajdująca się na zewnątrz tego pomieszczenia (obiektu), w każdej chwili musi być gotowa do udzielenia lub sprowadzenia pomocy. Skażone pomieszczenia (obiekty) muszą być intensywnie wentylowane świeżym powietrzem. Dokonać pomiarów eksplozymetrycznych. Nie można używać narzędzi wytwarzających iskry przy uderzeniach o twardą powierzchnię.
Metody utylizacji:	Kontrolowane spalanie - zgodnie z wymogami rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych zasad usuwania, wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych.

7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE

7.1.	Zaleca się podejmowanie środków ostrożności podczas przemieszczania i magazynowania izobutanu, ponieważ materiał został sklasyfikowany jako skrajnie łatwo palny; tworzy mieszaniny wybuchowe z powietrzem. Należy unikać źródeł ciepła, zaiskrzeń i otwartego płomienia. W pomieszczeniach zamkniętych stosować wydajną wentylację mechaniczną. Zainstalować urządzenia gaśnicze. Temperatura wewnątrz pomieszczeń nie powinna przekraczać 35^oC. Pomieszczenie powinno posiadać lekką konstrukcję dachu i być dobrze wentylowane. Butli nie wolno rzucać, przewracać, toczyć, uderzać, używać do celów niezgodnych z ich przeznaczeniem.
7.2	Ładowanie, wyładowywanie i przenoszenie butli, zarówno napełnionych, jak i opróżnionych, o pojemności ponad 10 litrów, powinno być wykonywane z należytą ostrożnością przez co najmniej dwóch pracowników, odpowiednio zaznajomionych z tymi czynnościami.
7.3	Izobutan przechowuje się w stanie sprężonym, w odpowiednio wytrzymałych stalowych butlach (wytrzymałość sprawdzana okresowo), wyposażonych w zawory przykryte nakręcanymi kołpakami. Butle w dolnej części mają czterokątną podstawkę. Masa butli stalowej, w zależności od przeznaczenia, waha się w granicach 29-75 kg. Butle turystyczne wykonane są z blachy stalowej i przeważnie zawierają od 0,5 do 10 kg gazu płynnego. Miejscem przechowywania są w zasadzie pomieszczenia zamknięte. Izobutan może być przechowywany pod wiatami, na równej podłodze, osłonięty przed promieniowaniem słonecznym.
7.4	Butle (napełnione lub opróżnione) powinny być przewożone z nałożonymi kołpakami ochronnymi oraz ze ślepą nakrętką ochronną na króćcu bocznym zaworu butlowego.
7.5	W przypadku awarii połączonej z wydostaniem się większej ilości izobutanu do środowiska, zagrożone pomieszczenia oraz obszar określony jako strefa bezpieczeństwa wyizolowane są z otoczenia. Poza jego obręb wyprowadzane są osoby postronne. Skutki awarii likwidują osoby przeszkolone, wyposażone w ochrony dróg oddechowych.
7.6	Nad pomieszczeniami, w których znajdują się butle z izobutanem, nie mogą być organizowane miejsca pracy.
7.7	W miejscach przeładunku butli z izobutanem nie mogą przebywać osoby niezatrudnione przy tych pracach.

8. KONTROLA NARAŻENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Najwyższe dopuszczalne stężenie w środowisku pracy (NDS):

Dla izobutanu - nie ustanowiono.

Dla podobnego we własnościach butanu:

NDS - 1800 mg/m³,

NDSCh - 3000 mg/m³.

Ochrona zbiorowa pracowników:

Wentylacja na stanowiskach pracy i w magazynach, wyciągi pneumatyczne na stanowiskach pracy, urządzenia elektryczne w wykonaniu przeciwwybuchowym.

Ochrony osobiste:

Drogi oddechowe:	W warunkach normalnych nie są potrzebne. W razie konieczności aparaty oddechowe.
Ręce:	Rękawice ochronne robocze.
Oczy:	Okulary ochronne w szczelnej obudowie.
Skóra i ciało:	Ubrania ochronne robocze.
Inne informacje:	Przestrzegać ogólnych zasad higieny. Nie jeść, nie pić podczas pracy. Po zakończeniu pracy umyć ręce. Zanieczyszczone ubranie wymienić. W pomieszczeniach zamkniętych wskazane jest okresowo dokonywać pomiarów eksplozymetrycznych.

Zapobieganie:

Wszędzie tam, gdzie możliwe jest występowanie większych koncentracji izobutanu, należy przeprowadzać okresowe lub stałe pomiary eksplozymetryczne. Osoby, które wykazują wrażliwość na obecność gazowych węglowodorów alifatycznych, nie powinny pracować w atmosferze zawierającej izobutan.

Uwaga: Przebywanie w atmosferze zawierającej ponadnormatywne ilości izobutanu doprowadza do zatrucia, które może zakończyć się komplikacjami zdrowotnymi. Pomocniczymi badaniami są badania hematologiczne oraz ocena czynności wątroby i nerek.

9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

9.1	Masa cząsteczkowa: 58,13 g/mol
9.2	Postać fizyczna, barwa, zapach: W warunkach normalnych izobutan jest bezbarwnym gazem, o typowym zapachu charakteryzującym niższe węglowodory alifatyczne nasycone.
9.3	Temperatura topnienia: -160^oC
9.4	Temperatura wrzenia: -12^oC
9.5	Gęstość: 0,557 g/l (20^oC)
9.6	Gęstość gazu w stosunku do powietrza: 2,11
9.7	Temperatura zapłonu: 28^oC
9.8	Temperatura samozapalenia: 460^oC
9.9	Zakres tworzenia z powietrzem mieszanin wybuchowych: 1,8-8,5% obj.
9.10	Prężność par: 21600 hPa/19^oC
9.11	Mieszalność z wodą i innymi rozpuszczalnikami: Izobutan nie miesza się z wodą. Miesza się z acetonem, alkoholami, eterami, chloroformem.
9.12	Reaktywność: Izobutan jest stabilny chemicznie. Reaguje z silnymi utleniaczami.
9.13	Własności korozyjne: Brak
9.14	Inne: Na skalę przemysłową izobutan otrzymywany jest na drodze frakcyjnej destylacji ropy naftowej. Jest składnikiem eteru naftowego. Izobutan stosuje się jako składnik paliw oraz do syntez organicznych.

10. REAKTYWNOŚĆ I STABILNOŚĆ

Izobutan jest substancją stabilną chemicznie. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe. Reaguje wybuchowo z ditlenkiem chloru i silnymi środkami utleniającymi oraz z nadtlenkiem baru w wysokiej temperaturze.

11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE

11.1	Drogi narażenia: oczy - w przypadku kontaktu z ciekłą mieszaniną, skóra - w przypadku kontaktu z ciekłą mieszaniną, spożycie - mało prawdopodobne, wdychanie - tak.
11.2	Działanie miejscowe (skóra, oczy, błony śluzowe): Skroplony izobutan, parując z powierzchni ciała, może spowodować odmrożenie.
11.3	Skutki zdrowotne narażenia ostrego: Izobutan jest słabo czynny biologicznie. Wykazuje pewne działanie narkotyczne, mogące powodować zaburzenia ruchowe, a nawet omdlenie. Nie wykazuje żadnego działania chemicznego. Zaliczony został do gazów „duszących fizycznie”. Zanim osiągnie stężenie działające dusząco, staje się wcześniej przyczyną wybuchu. Przy zawartości mieszaniny gazowej w atmosferze przekraczającej 20%, występują objawy będące wynikiem hipoksji, tj. przyśpieszenie akcji serca i oddychania, utrudnienie koncentracji uwagi i precyzji ruchów. Przy większym stężeniu narasta duszność, pojawiają się zaburzenia świadomości, senność, nudności i wymioty. Przy stężeniach jeszcze większych - ponad 75% - spadek ciśnienia tętniczego krwi, utrata przytomności, drgawki i wreszcie zaburzenia oddychania poprzedzające śmierć.
11.4	Skutki zdrowotne narażenia przewlekłego: W literaturze przedmiotu brak informacji odnośnie do zdrowotnych skutków przewlekłego zatrucia izobutanem. Skutki takie mogą być odnotowywane po dłuższym czasie systematycznego narażenia, w szczególności dla układu nerwowego i narządów ruchu.

12. INFORMACJE EKOLOGICZNE

W literaturze przedmiotu brak informacji odnośnie do szczególnych zagrożeń dla środowiska ze strony izobutanu.

Wskaźnik ostrej toksyczności odnośnie do ssaków wynosi 1.

Zagrożenie dla wód jest praktycznie żadne. Skutki takie mogą być ponadto odnotowywane w następstwie działania zanieczyszczeń znajdujących się w mieszaninie.

13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI

Metody unieszkodliwiania:

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

Wskazane jest powolne opróżniane butli i zbiorników z izobutanu. Spalać mały strumień gazu u wylotu rurki wyprowadzonej z zaworu. Operację przeprowadzać w wyznaczonych miejscach.

14. INFORMACJE O TRANSPORCIE

14.1	Nazwa stosowana w transporcie:	izobutan
14.2	Numer ONZ:	1969
14.3	Klasa RID/ADR/IMO:	2
14.4	Kod klasyfikacyjny:	2F
14.5	Numer rozpoznawczy zagrożenia:	23
14.6	Numer indeksowy (EC)	601-004-00-0
14.7	Symbole niebezpieczeństwa (R):	12
14.8	Symbole bezpieczeństwa (S):	2-9-16
14.9	Nalepka ostrzegawcza wg ADR/RID Nr 3 (materiał łatwo palny):

Kartę wykonano zgodnie z:

• Wytycznymi Dyrektywy UE Nr 1999/45/EG, Dyrektywy 67/548 EEC oraz Dyrektywy UE 88/379/EEC (Dangerous Product Regulations incl. EC Guidelines), dotyczącymi klasyfikowania, oznaczania i sporządzania informacji o materiałach niebezpiecznych.

• Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11 stycznia 2001 r. (Dz. U. Nr 11, poz. 84; Nr 100, poz. 1085; Nr 123, poz. 1350; Nr 125, poz. 1367 ze zmianą z dnia 5 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 1187).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego (Dz. U. Nr 140, poz. 1171).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem - ZAŁĄCZNIK (Dz. U. Nr 129, poz. 1110).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1173).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1172).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych, których opakowania należy zaopatrywać w zamknięcia utrudniające otwarcie przez dzieci i wyczuwalne dotykiem ostrzeżenie o niebezpieczeństwie (Dz. U. Nr 140, poz. 1174).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 lipca 2002 r. w sprawie obowiązku dostarczenia karty charakterystyki niektórych preparatów nie zaklasyfikowanych jako niebezpieczne (Dz. U. Nr 142, poz. 1194).

• Normą PN-ISO 11014-1:1998 „Bezpieczeństwo chemiczne - Karta charakterystyki bezpieczeństwa produktów chemicznych”.

• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1998 r. (Dz. U. Nr 79, poz. 513) ze zmianą z 2 stycznia 2001 r. (Dz. U. Nr 4, poz. 36) w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

• Rozporządzeniem MZiOS z dnia 11 września 1996 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 571) w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki.

• Rozporządzeniem MOŚZNL z dnia 28 kwietnia 1998 r. (Dz. U. Nr 55, poz. 355) w sprawie dopuszczalnych wartości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu.

• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 października 1998 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 942) i zmianą z 5 marca 2001 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 251) w sprawie szczegółowych zasad usuwania, wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych.

• Ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

• Klasyfikacją materiałów niebezpiecznych według Umowy Europejskiej dotyczącej Międzynarodowego Przewozu Materiałów Niebezpiecznych ADR (ważnej od 01.07.2001 r.).

• Niniejsza karta charakterystyki substancji niebezpiecznej jest bezpośrednio przekazywana użytkownikowi izobutanu, bez zapewnień lub gwarancji co do kompletności bądź szczegółowości odnośnie do wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.

• Niniejsza karta nie jest żadną podstawą zobowiązującą do jakiejkolwiek odpowiedzialności jakiegokolwiek rodzaju ze strony dostawcy izobutanu. Przedsiębiorstwo nie będzie odpowiedzialne za jakiekolwiek zejście śmiertelne, chorobę lub uszczerbek na zdrowiu jakiejkolwiek natury, będący następstwem zastosowania lub niewłaściwego wykorzystania karty charakterystyki substancji niebezpiecznej lub materiału, którego karta dotyczy.

• Informacje zawarte w niniejszej karcie przedstawiają aktualny stan naszej wiedzy i doświadczeń dotyczących bezpiecznego stosowania wyrobu.

Na etykietach należy umieścić następujące informacje:

Symbole ostrzegawcze na opakowaniach jednostkowych:
Napis ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych:			„Substancja skrajnie łatwo palna.”
Symbole zagrożenia
R 12		Substancja skrajnie łatwo palna.
Symbole bezpieczeństwa
S 2	Przechowywać poza zasięgiem dzieci.
S 9	Przechowywać pojemnik w pomieszczeniu dobrze wentylowanym.
S 16	Nie przechowywać w pobliżu źródeł zapłonu - nie palić tytoniu.

Uwaga: Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy użytkownika.

16. INNE INFORMACJE

• Pomieszczenia magazynowe przeznaczone do składowania gazów palnych powinny spełniać wymogi określone dla pomieszczeń zagrożonych wybuchem.

• Przechowywanie materiałów palnych oraz wykonywanie prac z otwartym ogniem w odległości do 10 m od magazynów i 20 m od zadaszonych składów gazów palnych jest zabronione.

• Przewóz mieszaniny skroplonych gazów palnych klasy 2-2F o masie powyżej 10 000 kg wymaga nadzoru.

• Maksymalna ilość materiałów w jednostce transportowej dla klasy 2 grupy F wynosi 300.

Chemiczne określenie produktu, wzór chemiczny: Izobutan
16.2 Znaczenie symboli:
F+	Substancja skrajnie łatwo palna.
Numer rozpoznawczy zagrożenia:
23		Gaz palny.
Znaczenie oznaczeń transportowych
Klasa 2-2F		Gaz palny.
Numer ONZ: 1969		Izobutan.

Uwaga: Użytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów prawa krajowego. Informacje zawarte w powyższej karcie stanowią opis wymogów bezpieczeństwa użytkowania substancji. Użytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu do konkretnych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy użytkownika. Karta charakterystyki nie może być traktowana jako gwarancja właściwości substancji.

* * * * *

Zgodnie z Rozporządzeniem MZ z dnia 3 lipca 2002 r., PN-ISO 11014-1 i Dyrektywą 91/155/EEC

	KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI	Wydanie: I Data wydania: 20.12.02 Strona/stron 7/7
Nazwa:	IZOBUTAN

Izobutan

---