Pieśń nad pieśniami - streszczenie

Pierwsza pieśń śpiewana jest przez młodą dziewczynę, Oblubienicę, która pragnie znaleźć się blisko swego kochanka i cieszyć jego pocałunkami, które są słodsze od wina. Dziewczyna ma ciemną karnację, ponieważ jej rodzina posyła ją do pracy w winnicy. Poszukuje swego ukochanego i porównuje go do wędrującego pasterza. Chór zachęca oblubienicę do poszukiwań i radzi, by udała się do jego namiotu.

Kochankowie spotykają się. Oblubieniec chwali piękno swojej ukochanej, jej oczy porównuje do gołębic, szyję do wieży Dawida, piersi do dwojga koźląt. Dziewczyna siebie samą nazywa „kwiatem” przykrytym cieniem ukochanego drzewa owocowego. Porównuje kochanka do młodego jelenia, który przybywa, by zabrać ją ze sobą w porze wiosennej. Ręce ukochanego są niczym walce ze złota, pokryte drogimi kamieniami

, a jego tors to rzeźba z kości słoniowej, inkrustowana szafirami. Oblubienica ostrzega inne kobiety, „Córy Jerozolimy”, by nie zakochiwały się w zbyt młodym wieku.

Oblubienica powraca do swego domu. Nocą śni jej się, że przemierza ulice miasta w poszukiwaniu ukochanego, a kiedy go znajduje, zabiera go do swego domu

. Następnie widzi ślubną procesję - jej ukochany wygląda jak król Salomon. Przemawia i porównuje ciało dziewczyny do różnych zwierząt oraz cennych przedmiotów, przyzywa ją, by zeszła ze szczytu góry i dołączyła do niego. Opisuje ją jako zamknięty ogród pełen dojrzałych owoców z zapieczętowaną fontanną. Dziewczyna zaprasza mężczyznę do swego ogrodu, ten wyprawia tam ucztę i zaprasza ich wspólnych przyjaciół, by świętowali razem z nimi.

W kolejnym śnie dziewczyna słyszy, że jej ukochany puka do drzwi, ale kiedy otwiera, jego nie ma. Dziewczyna, mimo późnej pory, rusza na poszukiwania. Zostaje zaatakowana przez strażników miasta, jednak nie ustaje. Prosi kobiety Jerozolimy, by pomogły jej w poszukiwaniach, a gdy chór pyta, jak jej Oblubieniec wygląda, dziewczyna porównuje jego wygląd do zwierząt, drogich kamieni i cennych kruszców. W końcu Oblubieniec i Oblubienica spotykają się w ogrodzie. Ukochany wychwala piękno ciała dziewczyny i zaprasza ją do tańca. Dziewczyna prosi, by jej ukochany poszedł z nią na pola i do jej wioski, a tam otrzyma jej miłość pośród winnic. Oblubienica żałuje, że mężczyzna nie jest jej bratem, bowiem wtedy ludzie nie byliby zgorszeni ich zachowaniem.

Dziewczyna nakazuje ukochanemu, by zapieczętował swe serce. Wspomina swoje wcześniejsze życie i jest szczęśliwa, ponieważ utraciła swe dzieciństwo dla niego. Oblubieniec mówi, że może król Salomon ma wiele winnic, ale on jest szczęśliwy z jedną - swoją ukochaną.

Pieśń nad pieśniami - Symbolika i wątki w utworu

Głównym motywem „Pieśni” jest miłość i jej moc. Prawdziwej miłości nie zwycięży nawet śmierć, nie pokona jej żadna siła. Tylko prawdziwe uczucie jest w stanie przeciwstawić się wszelkiej niesprawiedliwości. Tylko prawdziwa miłość, w której oboje kochanków szanuje siebie i wierzy w swoją wierność, jest silniejsza od śmierci. Jest jedyną trwałą wartością w życiu człowieka. Jest tą wartością, która nadaje życiu większy, głębszy i ponadczasowy wymiar.

Pieśń nad pieśniami - Wizja miłości zawarta w „Pieśni nad pieśniami”

„Pieśń nad pieśniami”, zwana też „Pieśnią Salomona”, to poemat pochodzący ze Starego Testamentu. Składa się z 6 pieśni, które tworzą dialog pomiędzy głównymi bohaterami księgi: Oblubieńcem i Oblubienicą. Jest to jedna z najbardziej niezwykłych ksiąg Biblii. Przedstawiona została w niej miłość między Oblubieńcem i Oblubienicą, którą odczytywać można na dwa sposoby, dosłowny i metaforyczny.

Odczytując tekst „Pieśni” dosłownie, otrzymujemy piękny poemat opisujący miłość dwojga młodych ludzi. Dziewczyna, zwana Oblubienicą, jest bardzo piękna. Ma ciemną karnację, ponieważ pracuje w winnicy. Jej ukochany przyrównuje elementy jej wyglądu do wielu różnych rekwizytów: „Oczy twe jak gołębice”, „Szyja twoja jak wieża Dawida”, „Piersi twe jak dwoje koźląt...”, „Łuk twych bioder jest jak brylantowa kolia”, „Pępek twój jest jak okrągła czasza/ w której nigdy nie zabraknie wina”, „Twe łono jest jak snop pszenicy wśród róż”, „włosy twoje są jak szkarłat”. Świadczy to o gorącym i namiętnym uczuciu, jakim darzy ją ukochany. Dziewczyna swojego Oblubieńca kocha w podobny sposób, a opisując jego wygląd, także posługuje się porównaniami: „...podobny do gazeli/ do młodego jelenia”, „Ręce jego jak walce ze złota/ wysadzane drogimi kamieniami

/ Tors jego rzeźba z kości słoniowej/ pokryta szafirami”. Zwracanie uwagi na cielesność obu postaci świadczy o tym, iż miłość, która ich łącza

, jest nie tylko duchowa. Kochankowie pragną siebie nawzajem, chcą być blisko siebie i doświadczać rozkoszy miłości cielesnej. Miłość ich jest więc miłością erotyczną. Para odwołuje się do wielu symboli, które o tym świadczą, np. do „zamkniętego ogrodu” lub „zapieczętowanej fontanny”, oznaczających dziewictwo dziewczyny, a także do uczty w ogrodzie, które oznacza skonsumowanie ich związku. Jednak ta wizja miłości nie jest ani trochę grzeszna, świadczy o tym niewinność i głębokość uczuć, jakie łączą tę parę, przecież żar tych uczuć jest „Płomieniem Boga!”.

Drugi obraz miłości, ten metaforyczny, przedstawia doskonałą miłość, jaka łączy Boga i każdego człowieka. Uczucie to jest ze strony Stwórcy bezinteresowne, nieograniczone i niezniszczalne, lecz ze strony ludzi jest ono dopiero poznawane, a kiedy rozkwitnie, stanie się w pełni odwzajemnione. Człowiek poszukuje Stworzyciela tak, jak Oblubienica poszukiwała Oblubieńca, po drodze napotykając na niebezpieczeństwa i żyjąc w obawie, iż nie uda się jej obiektu uczuć odnaleźć. Spotkanie z Bogiem przynosi tak wielką radość, jak zetknięcie się dwojga rozdzielonych kochanków. Człowiek tak samo pragnie połączyć

się ze Stwórcą, jak kochający się ludzie pragną swej bliskości. Niedojrzałość Oblubienicy - „zamknięty ogród” i „zapieczętowana fontanna” mogą symbolizować duszę ludzką, zanim poznała Boże miłosierdzie, zaś uczta w ogrodzie może być wyrazem poznania Boga. Ogród łączy się także z osobą Adama i Ewy, którzy w Edenie przeżyli najszczęśliwsze chwile w pobliżu Stworzyciela, ale także popełnili grzech pierworodny.

„Pieśń nad pieśniami” ukazuje nam dwie wizje miłości: uczucie Boga do człowieka oraz uczucie między dwojgiem kochanków, które znacznie nie różnią się między sobą. Ideałem miłości jest ta, którą odczuwa Bóg do całego stworzenia. Dostępuje jej każdy człowiek, lecz nie zawsze zdaje sobie z tego sprawę. Z kolei miłość między Oblubieńcem a Oblubienicą może stanowić ideał miłości ziemskiej, w której kochankowie uwielbiają się wzajemnie, pragną zawsze być blisko siebie, a każdą chwilę rozstania odczuwają jak cierpienie.

Pieśń nad pieśniami - Plan wydarzeń

1. Pieśń Oblubienicy - chęć odnalezienie ukochanego.

2. Spotkanie w namiocie pasterskim.

3. Opisy wyglądu kochanków.

4. Ostrzeżenie dla kobiet, by nie ulegały miłości w zbyt młodym wieku.

5. Powrót Oblubienicy do domu.

6. Sen dziewczyny - ślubna procesja i porównanie Oblubieńca do Salomona.

7. Przyrównanie Oblubienicy do zamkniętego ogrodu.

8. Pukanie do drzwi domu

dziewczyny.

9. Nocne poszukiwania Oblubieńca.

10. Wezwanie „córek Jerozolimy” do pomocy.

11. Spotkanie w ogrodzie.

12. Wspomnienie niedojrzałości dziewczyny.

---