Ebuliometria - metoda określania ciężaru cząsteczkowego danej substancji przy wykorzystaniu zjawiska podwyższania się temperatury wrzenia roztworu względem temperatury wrzenia czystego rozpuszczalnika. Po rozpuszczeniu w cieczy substancji trudno lotnej, prężność pary nasyconej nad daną cieczą obniża się. Z tego względu prężność pary nasyconej nad roztworem substancji trudnolotnej jest zawsze niższa niż nad czystym rozpuszczalnikiem, przy czym tym niższa, im roztwór jest bardziej stężony. podwyższenie temperatury wrzenia jest proporcjonalne do stężenia molalnego twrz = E * cM stała E jest molalnym podwyższeniem temperatury wrzenia roztworu
E = RTo2M/1000ΔHW Ebuliometrię można również wykorzystać do określania stopnia czystości cieczy i rozpuszczalności substancji
Krioskopia-Konsekwencją obniżenia prężności pary nad roztworem ciała stałego w lotnym rozpuszczalniku jest obniżenie temperatury krzepnięcia roztworu.
Za temperaturę krzepnięcia lub topnienia przyjmuje się temperaturę, w której faza ciekła jest w równowadze z fazą stałą pod ciśnieniem 1 atm.
Stała krioskopo-zależną od rodzaju rozpuszczalnika, jego właściwości fizycznych i chemicznych. Jej wartość jest liczbowo równa obniżeniu temperatury krzepnięcia 1-molalnego roztworu substancji nielotnej w lotnym rozpuszczalniku
Osmoza jest to dyfuzja rozpuszczalnika przez błonę półprzepuszczalną rozdzielającą dwa roztwory o różnym stężeniu. Osmoza spontanicznie zachodzi od roztworu o niższym stężeniu substancji rozpuszczonej do roztworu o wyższym, czyli prowadzi do wyrównania stężeń obu roztworów. Zjawisko to zachodzi gdy błona rozdzielająca roztwory ma inną przepuszczalność dla rozpuszczalnika i inną dla substancji rozpuszczonej. Ciśnienie osmotyczne-różnica ciśnień wywieranych na półprzepuszczalną membranę przez dwie ciecze, które ta membrana rozdziela. Przyczyną pojawienia się ciśnienia osmotycznego jest różnica stężeń związków chemicznych lub jonów w roztworach po obu stronach membrany i dążenie układu do ich wyrównania. Zależy od stężenia związku chemicznego w rozpuszczalniku, którym najczęściej jest woda.
Jeżeli dwa roztwory posiadają to samo ciśnienie osmotyczne, mówimy wówczas, że są one względem siebie izotoniczne. Komórka umieszczona w takim roztworze nie zmienia potencjału osmotycznego, siły ssącej i turgoru. Roztwór, który posiada wyższe ciśnienie osmotyczne od porównawczego, nazywa się hipertonicznym (plazmoliza, oddzielenie protoplastu od ściany), a o niższym ciśnieniu osmotycznym od porównawczego hipotonicznym (uwodniona, jędrna). Elektrodializa-membranowy proces rozdziału, którego istotą jest ukierunkowany transport jonów, spowodowany różnicą potencjału elektrycznego po obu stronach półprzepuszczalnej membrany, przy czym jony transportowane są z roztworu o stężeniu mniejszym do roztworu o stężeniu większym. Wytworzenie potencjału elektrycznego powoduje ruch kationów do katody, a anionów do anody. Membrany to półprzepuszczalne błony uzyskane z przestrzennie usieciowanych polimerów z wbudowanymi w ich strukturę grupami jonowymiennymi; są kationo- lub aniono-selektywne, co oznacza, że albo jony naładowane dodatnio albo naładowane ujemnie mogą przez nie przejść. Filtry do wody - w procesie elektrodializy siłą napędową jest różnica potencjału elektrycznego po obu stronach membrany, przez którą transportowane są jony z roztworu o stężeniu mniejszym do roztworu o stężeniu większym. Metoda ta w oczyszczaniu wody może być stosowana do odsalania wód słonych
ciecze: zachowują własną objętość, przyjmują kształt naczynia, w którym się znajdują, wykazują niewielką ściśliwość-podobną do ciał stałych, mają mniejszą rozszerzalność termiczną w porównaniu z gazami, mogą przeciwstawiać się ściskaniu i rozciąganiu.
Płyn - każda substancja, która może płynąć, tj. dowolnie zmieniać swój kształt w zależności od naczynia, w którym się znajduje (piana, emulsja, zawiesina i pasta).
Napięcie powierzchniowe cieczy powstaje w wyniku wzajemnego oddziaływania cząsteczek we wnętrzu i na powierzchni cieczy. Cząsteczki położone w warstwie powierzchniowej znajdują się w zupełnie innych warunkach jak cząsteczki znajdujące się we wnętrzu cieczy. Siła wypadkowa działająca na cząsteczki położone na powierzchni jest skierowana w głąb cieczy i działa prostopadle do jej powierzchni i usiłuje zmniejszyć swobodną powierzchnię cieczy. Ciecz dąży zatem do zmniejszenia liczby cząsteczek na swojej powierzchni, a więc do osiągnięcia możliwie najmniejszej swobodnej powierzchni. Napięcia powierzchniowe cieczy możemy zmieniać przez rozpuszczenie w cieczy obcej substancji, lub poprzez zmianę temperatury.
Lepkość cieczy- Jest wynikiem sił tarcia wewnętrznego pomiędzy cząsteczkami cieczy.
Siły takie powstają przy ruchu jednej warstwy cieczy wzdłuż drugiej. Lepkość cieczy zależy od: rodzaju cieczy i temperatury cieczy. Wraz z podwyższeniem temperatury lepkość cieczy silnie maleje. Dializa to zdolność przechodzenia niektórych cząsteczek i jonów przez błonę półprzepuszczalną, rozdzielającą dwa roztwory. Jest ona pewnym rodzajem osmozy służącym do oczyszczania roztworów koloidalnych. Celem tego postępowania jest usunięcie dużej części jonów wprowadzonych w czasie otrzymywania roztworu koloidalnego.
Prawo raoulta-określa skład pary nasyconej nad cieczą o znanym składzie. Jest słuszne dla roztworów idealnych (brak oddziaływań międzycząsteczkowych) a dla roztworów rzeczywistych stosuje się w zasadzie tylko w przypadku roztworów rozcieńczonych. Mówi o tym, że ciśnienie cząstkowe pary rozpuszczalnika nad roztworem jest proporcjonalne do jego ułamka molowego