EMISYJNA SPEKTROMETRIA ATOMOWA
W emisyjnej spektrometrii atomowej EAS do analizy wykorzystuje się widma emisyjne. Metoda ta dotyczy atomów, ponieważ duża energia wzbudzenia niszczy strukturę cząsteczkową próbki,
a powstałe widma mają charakter liniowy a nie pasmowy. Widma emisyjne pierwiastków zbadano,
a występujące w nich linie opisano. Znając długość fali określonej linii widmowej, można w atlasach widm emisyjnych znaleźć pierwiastek, któremu ona odpowiada. Długość linii rezonansowych, czyli położenie jest podstawą analizy jakościowej.. Analiza ilościowa polega na pomiarze natężenia pewnej specjalnie wybranej linii widmowej pierwiastka, którego zawartość ma być oznaczona. Metodami, które stosuje się w analizie ilościowej są metoda krzywej wzorcowej, metoda dodatku wzorca i metoda wzorca wewnętrznego. W ASE rozróżnia się następujące procesy: wzbudzenie atomów i emisję promieniowania, rozszczepienie emitowanego promieniowania, rejestrację widma
i interpretację widma.
Dział spektralnej analizy emisyjnej z zastosowaniem jako źródła wzbudzenia płomienia palnika gazowego nosi nazwę fotometrii płomieniowej. Metoda ta ma zastosowanie dla pierwiastków niskich potencjałach wzbudzenia (o niskiej energii potrzebnej do wzbudzenia atomów), czyli litowców
i berylowców. Schemat aparatury jest analogiczny jak w płomieniowej ASA, przy czym stosuje się inne źródło promieniowania. Roztwór badany jest pobierany z odpowiedniego naczyńka do rozpylacza (nebulizatora), gdzie doprowadzane jest powietrze (gaz utleniający). Rozpylony roztwór przechodzi następnie do mieszalnika, gdzie miesza się z gazem palnym (propan, wodór, acetylen, gaz świetlny). Mieszanina gazów spala się w palniku. W płomieniu analizowane pierwiastki ulegają wzbudzeniu,
a emitowane promieniowanie jest kierowane na monochromator. Wyodrębnione promieniowanie danego pierwiastka pada na detektor (fotopowielacz). Prąd powstały rejestruje galwanometr.
Analiza ilościowa oparta jest o wzór Scheibego-Łomakina I=acb gdzie I- natężenie linii spektralnej, c- stężenie oznaczanego składnika, a i b - parametry charakteryzujące daną linię spektralną, odzwierciedlające procesy zachodzące podczas wzbudzenia. Natężenie promieniowania jest proporcjonalne do stężenia substancji w wąskim przedziale stężeń, a odchylenia są spowodowane samoabsorpcją, jonizacją, syntezą związków w płomieniu.