WARSZTATY NIESIENIA POSŁANIA AA DO
ZAKŁADÓW KARNYCH
Witam Was serdecznie, mam na imię Heniek i jestem alkoholikiem . Mamy zaszczyt z Eweliną poprowadzić warsztaty, których tematem jest:
„- Odpowiedzialność za podjętą decyzję wzięcia udziału w pracy Dwunastego Kroku.
- Czy jesteśmy gotowi podporządkować się wszystkim przepisom obowiązującym w placówkach zamkniętych, do których wchodzimy?”
Ja zajmę się pierwszym problemem, którego dotyczy dzisiejszy warsztat, czyli odpowiedzialnością za podjętą decyzję wzięcia udziału w pracy Dwunastego Kroku.
Aby przygotować się do tego warsztatu musiałem sobie odpowiedzieć na pytanie - co takiego musiało wydarzyć się w moim życiu aby iść za mury więzienne z posłaniem AA?
Posłanie to Krok Dwunasty Programu AA. Moje początki niesienia posłania w zakładach karnych są dosyć odległe. Minęło już na pewno osiemnaście, a może i więcej lat z małą przerwą. Gdy pierwszy raz poszedłem za mury więzienne było we mnie dużo obawy, a jeszcze więcej lęku. Dzisiaj wiem dlaczego. Dlatego, że nie byłem wtedy przebudzony duchowo w wyniku realizacji Programu AA. W tamtym czasie miałem za sobą pięć lat abstynencji ale nie pracowałem nad sobą i nie realizowałem Programu AA w codziennym życiu. Stosowałem więc dwukrok. Czyli pierwszą część Kroku Pierwszego i Krok Dwunasty. Nie piłem 5 lat, chodziłem na mityngi i wydawało mi się, że sobie poradzę za murami. Dziś wiem, że nie mogłem sobie poradzić, ponieważ sam byłem nieuporządkowany. Do tego nie bardzo rozumiałem na czym ma polegać moje posłanie. Nie byłem karany, nie siedziałem w więzieniu, nie znałem obyczajów i zasad jakie obowiązują „za muram”i. Zadawałem sobie pytanie - co ja tu tak naprawdę robię? Jak mam nieść posłanie, jak powiedzieć im co robię że jestem trzeźwy. Jak dać przykład realizacji Programu AA w życiu codziennym. Wtedy go nie realizowałem i dlatego bardzo szybko zrezygnowałem z chodzenia „za mury”. Wytłumaczenie miałem dobre, „nie siedziałem więc nikt mnie tu nie rozumie”. A to ja nie rozumiałem na czym polega niesienie posłania AA. Dzisiaj, z perspektywy czasu rozumiem dlaczego jest tak mało chętnych do niesienia posłania w zakładach karnych. Być może jest wielu takich jak ja z przed kilkunastu lat. A nie można podzielić się czymś, czego się samemu nie ma, jak napisano w Wielkiej Księdze. Trzeźwość to odpowiedzialność, a ja zawsze uciekałem przed odpowiedzialnością. Tak więc najpierw musiałem popracować nad swoim powrotem do zdrowia. To ze trafiłem do wspólnoty AA to na pewno cud,
a dalej to ciężka praca nad sobą aby wrócić do zdrowia i wyzdrowieć z alkoholizmu. Realizacja Programu AA to przede wszystkim poprawienie relacji z drugim człowiekiem. Tak więc poprosiłem drugiego człowieka o pomoc w zrozumieniu Programu AA. Po sześciu latach niepicia okazało się, że nic z tego prostego Programu AA nie rozumiem. Nie rozumiałem nawet Pierwszego Kroku, a szczególnie drugiej jego części mówiącej, że przestałem kierować własnym życiem. Nie mogłem nieść posłania do zakładów karnych, bo moje wady charakteru na to nie pozwalały. Było we mnie dużo lęku, brak mi było tolerancji i zrozumienia, cierpliwości, miłości dla drugiego człowieka. Cierpiałem na wielki brak bezinteresowności. Aby dojść do tego jaki naprawdę jestem musiałem przejść przez cały Program AA ze sponsorem. .Musiałem ten Program pisać i zacząć stosować w codziennym życiu.
Krok Czwarty pokazał mi ile mam błędnych przekonań, ile jest we mnie niedojrzałości emocjonalnej, ile jest we mnie wad charakteru. Sponsor poświęcił mi dużo czasu. To on mi pokazał jak można coś robić bezinteresownie dla drugiego człowieka, jak można żyć w czystości, uczciwości i miłości. Te wszystkie uczucia składają się na wdzięczność. Często myliłem pojęcia, miałem błędne przekonania i to rodziło lęki z których wynikały kłopoty.
- Kroki to mój osobisty rozwój , który muszę zrealizować ze sponsorem.
- Tradycje to przewodnik do lepszego planowania mojej pracy i życia , to lekarstwo na moje wady charakteru, a dla grupy AA na trwanie w harmonii.
- Koncepcje to przewodnik w służbie, to wypracowane zasady dla każdego poziomu struktury służby.
Moje doświadczenie podpowiada, że aby nieść posłanie do ZK i AŚ powinienem zrealizować Program AA. Ile razy muszę być na bramie cierpliwy, bo nie mogę wejść, bo jest teraz transport, bo muszę czekać? Tu muszę pamiętać o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami .Będąc sponsorem zachęcam swoich podopiecznych do uczestnictwa w mityngach w ZK i są tego wyraźne efekty. Moi podopieczni niosą posłanie za mury. Jako Łącznikowi d/s ZK i AŚ Intergrupy „Gdańska” nie udało mi się namówić żadnej osoby do niesienia posłania za mury mimo apeli ponawianych na comiesięcznych spotkaniach.
Natomiast na mojej grupie jest realizowany Program sponsorowania i grupa współpracuje z ZK na gdańskiej Przeróbce. Prawie w każdym mityngu uczestniczy rotacyjnie trzech skazanych. Grupa potwierdza ich obecność ponieważ posiada swoja pieczątkę.
Ja na razie dziękuję i przekazuję głos Ewelinie, która rozwinie drugą część dzisiejszego tematu
Mam na imię Ewelina, jestem alkoholiczką i zmierzę się z drugim zagadnieniem zawartym w temacie tego warsztatu, czyli pytaniem:
„Czy jesteśmy gotowi podporządkować się wszystkim przepisom obowiązującym w placówkach zamkniętych, do których wchodzimy”.
Najkrótsza odpowiedź na tak postawione pytanie brzmi - TAK. Musimy się tym przepisom podporządkować bezwzględnie, jeśli chcemy nieść posłanie Dwunastego Kroku do ZK i AŚ z korzyścią dla Wspólnoty AA i dotkniętych alkoholizmem osadzonych. Jest to moje zdanie, oparte na mojej wiedzy i dotychczasowym doświadczeniu oraz konsultacjach z przyjaciółmi, którzy posłanie za mury więzienne niosą, nieraz od kilkunastu lat.
Teraz odpowiem dlaczego tak uważam. Reprezentujemy wobec osadzonych i Służby Więziennej Wspólnotę AA i jej Program Dwunastu Kroków. A naczelną zasadą Programu jest bezwzględna uczciwość. Dwunasty Krok wyraźnie mówi, że możemy naprawdę skutecznie nieść posłanie dopiero gdy jesteśmy „przebudzeni duchowo” i mamy stosować zasady Programu „we wszystkich naszych poczynaniach”.
Jeśli nawet resztki naszej zbuntowanej duszy alkoholika próbują się buntować to nie mamy wyjścia. Zasady obowiązujące gości w ZK i AŚ są elementem systemu prawnego naszego państwa i jako obywatele jesteśmy zobowiązani ich przestrzegać.
Jako członkowie AA jesteśmy w ZK i AŚ gośćmi, przyjmowanymi za zgodą zarządzających nimi naczelników. I mamy obowiązek zachowywać się odpowiednio ponieważ reprezentujemy całą Wspólnotę. Nie możemy naruszać norm prawnych panujących w ZK i AŚ bo moglibyśmy w ten sposób narazić na szwank dobre imię całego AA. Mało tego! Mogłoby to pozbawić osadzonych możliwości korzystania z naszej pomocy gdyby Wspólnota została wyproszona na dłuższy czas z więzienia, czy aresztu. Jednocześnie byłyby to zachowania demoralizujące dla osadzonych, naruszające i tak wątłe najczęściej, poczucie praworządności jakie posiadają.
Tak więc chcąc iść „za mury” z posłaniem Dwunastego Kroku powinniśmy się po pierwsze zapoznać się z przepisami, które będą nas obowiązywać i dowiedzieć się jakie niedogodności mogą nas tam spotkać (np. długie czekanie na bramie). Najlepiej zapytać o to Łącznika d/s ZK i AŚ naszej intergrupy, jeśli sam nas z tym wszystkim nie zapozna. Tu kłania się kolejna zasada Programu: „gdy nie wiem to pytam”.
A po zapoznaniu się z tym co nas czeka, powinniśmy to przemyśleć i zadać sobie szczere pytanie - czy jestem gotów bezwzględnie poddać się tym rygorom? Jeśli tak, to witamy wśród niosących posłanie „za więzienne mury”. Jeśli nie, to odłóżmy ten zamiar do czasu, gdy nasze nastawienie się zmieni. A jeśli będziemy pracowali ze sponsorem nad Programem i dojrzewali duchowo na pewno tak się stanie. Rezygnacja z niesienia posłania do ZK i AŚ w takiej sytuacji będzie przejawem odpowiedzialności i absolutnie nie ma się czego wstydzić.
PYTANIA DO WARSZTATU W JASTRZĘBIEJ GÓRZE
Czy jesteś gotowy zaakceptować nieformalne zasady panujące w ZK i AŚ ?
Co byś radził koledze z AA, który szedłby pierwszy raz „za mury” nieść posłanie Dwunastego Kroku ?
Czy odpowiadam za kolegę, którego wprowadzam po raz pierwszy na mityng do ZK lub AŚ ?
Czym się kierowałeś, idąc po raz pierwszy do ZK lub AŚ w ramach Dwunastego Kroku ?
.