Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna
Temat:
Dlaczego zobowiązują pedagoga słowa Marii Grzegorzewskiej
„Nie ma kaleki jest człowiek”?
Pojęcie „kaleka” nie jest w literaturze określane jednoznacznie, ale najogólniej mówiąc są to ludzie, którzy wykazują różnego rodzaju odchylenia od normalnego rozwoju psychofizycznego. U takich osób następuje obniżenie w stosunku do norm stanu sprawności organizmu powodując pewne ograniczenia i utrudnienia w wypełnianiu ról społecznych. Te osoby. na które spadła niepełnosprawność niezależnie czy jest to upośledzenie umysłowe, głuchota, ślepota itp. nie są temu winne, dlatego też nie powinniśmy ich dyskryminować. Obecnie coraz więcej zaczyna się mówić na ten temat, próbując pomóc takim ludziom w codziennym życiu, w pokonywaniu przeszkód, które są stawiane na ich drodze. Nie wszyscy rozumieją, iż należy takie osoby traktować na równi ze zdrowymi, gdyż są stuprocentowymi ludźmi - nie powinniśmy odbierać im praw do godnego człowieczeństwa.
Dlatego też radzenie sobie ze skomplikowanymi sytuacjami, które napotykają niepełnosprawni jest trudne, wymaga wiedzy i wielu praktycznych umiejętności. Naprzeciw takim potrzebom zawsze powinien wychodzić pedagog.
„Nie ma kaleki jest człowiek” - te słowa Marii Grzegorzewskiej powinny zobowiązywać każdego pedagoga, aby uporczywie i kompromisowo walczył o pełne prawo do nauki, pracy i do szacunku osób upośledzonych, przekonywać, że kalectwo nie pomniejsza wartości i godności człowieka. Taka postawa pedagoga jest oczywista, wypływająca z zadania jakie spada na niego z racji wykonywanego zawodu. Pedagog powinien starać się w sposób szczególny ukazywać pełną wartość osoby niepełnosprawnej dążąc do jej samorealizacji w życiu prywatnym jak i zawodowym.
By osoba kaleka mogła czuć się całkowicie sprawna społecznie powinna starać się maksymalnie doskonalić w najważniejszych dziedzinach życia. Pedagog powinien przyczyniać się do tego poprzez skłanianie i mobilizację danej osoby do:
wszechstronnego i gruntownego poznanie przez osobę niepełnosprawną badanego przedmiotu czy zjawiska
zrozumienie treści środowiska społecznego w ich wzajemnej zależności
stosowania form pracy zespołowej
kształtowania czynnej postawy wobec życia przez wartości pracy i piękna w realizacji zamierzeń
kształtowania poczucia odpowiedzialności
A gdy to zostanie wdrożone w życie dnia codziennego osób niepełnosprawnych wówczas pozwoli im na akceptację i całkowite zaistnienie w danym środowisku społecznym, jako osoba w pełni wartościowa.
Pedagog tworząc osobie kalekiej korzystne warunki do jego rozwoju powinien zdobywać się na to, by upośledzenie danej osoby nie było jego najistotniejszą sprawą w jego życiu. Na pewno nie jest to łatwe, by kierować się na co dzień tą zasadą. Należy pamiętać, że sposób w jaki odczuwamy upośledzenie osoby jest głównym czynnikiem kształtującym jego własne nastawienie do braku pełnej sprawności. Tak więc pedagog powinien próbować pozbawić osobę niepełnosprawną myśli negatywnych w jego chorobie lecz wzbudzić w nim pozytywne nastawienie do życia i swojej osoby.
Aby to wszystko o czym napisałem mogło przynieść jakiekolwiek efekty najpierw należałoby uświadomić zdrowej części społeczeństwa, że kaleka jest przede wszystkim człowiekiem, którego należy szanować, rozumieć i traktować na równi z innymi.