Uli 45° w stosunku do celu, a strzelec o długich rękach •— pod mniejszym kątem.
Strzelec wysoki, o długiej szyi, powinien się ułożyć pod kątem mniej - szym niż 45°. Każdy strzelec, kierując się opisanymi wyżej zasadami, powinien, w zależności od swoich indywidualnych właściwości, wypracowywać najwygodniejszą postawę strzelecką, osiągając przy tym jednakowe położenie kolby przy ramieniu (kolba wyżej — strzał wyżej i odwrotnie), najwygodniejsze położenie tułowia, rąk, nóg i jednakowe ułożenie łokci na ziemi. Chodzi o to, aby podczas strzelania kąt zawsze był jednakowy. Zależy to przede wszystkim od zawsze jednakowego położenia dłoni w stosunku do środka ciężkości broni, jednakowego położenia kolby przy ramieniu i ułożenia łokci. Jeśli warunki te będą jednolicie zachowane uzyskamy zawsze zmniejszenie prostokąta rozrzutu w pionie.
Ważne jest także, aby strzelec we wszystkich postawach, a szczególnie w leżącej i stojącej, miał cofnięty prawy bark jak najbardizej do tyłu. Spowoduje to zlikwidowanie lub bardzo znaczne osłabienie odrzutu broni tzw. „kopnięcie”.
Początkujący strzelec w chwili złożenia się wysuwa często prawy bark do przodu. Przy odpaleniu, mięśnie obręczy barkowej rozluźniają się i bark przyjmuje naturalne i dogodne dla siebie położenie (cofa się), zmieniając tym samym kierunek broni i lot pocisku. Często także zdarza się, że strzelec prawidłowo składa się, lecz w obawie przed oddaniem strzału ostrego, w momencie odpalenia wysuwa - bark do przodu (instynkt samozachowawczy), zmieniając przez to kierunek broni i lot pocisku.
Błąd ten, tak jak i zrywanie języka spustowego, instruktor łatwo wykryje, wkładając do magazynka zamiast naboju ostrego •— ćwiczebny.
Kolbę należy przykładać szczelnie (środkową częścią stopki tzn. całą j ej powierzchnią) do ramienia, takie ułożenie kolby zapewnia bowiem odpowiednie ustawienie ciała w stosunku do celu.
Od prawidłowego położenia kolby przy ramieniu zależy w znacznym stopniu celność strzelania. Instruktor musi uważać, aby strzelec opierał kolbę nie na obojczyku, lecz na miękkiej części ramienia. Niejednolite ułożenie kolby przy ramieniu zmienia położenie średniego punktu trafienia w pionie.
2. Niewłaściwa postawa strzelecka leżąca z podpórką
Podczas przygotowania się do strzelania z postawy leżącej z podpórką, trzeba nauczyć zawodników stosowania odpowiedniej jej wysokości, zgodnej z indywidualnymi właściwościami ich budowy.
Podpórka powinna być tak wysoka, by po normalnym wydechu linia celowania nie mogła wskazywać wyżej niż strzelec ma wycelować. Broń winna leżeć na podpórce zawsze w jednym miejscu, najlepiej swoim środkiem ciężkości. Przeniesienie broni w tył lub w przód powoduje rozrzut pocisków w pionie.