(2)
Pojęcie przemysłu turystycznego nie jest określone w sposób jednoznaczny. W ramach gospodarki turystycznej prowadzone są działania handlowe, produkcyjne oraz usługowe zaspokajające popyt turystyczny.
Na przemysł turystyczny składają się:
hotelarstwo
gastronomia
biura turystyczne
organizatorzy turystyki
przemysł pamiątkarski
inne usługi świadczone turystom
Do przemysłu turystycznego zaliczyć możemy także walory turystyczne, takie jak parki narodowe, tereny ekologicznie czyste, obiekty dziedzictwa kulturowego, środki transportu ruchu turystycznego.
Monokultura turystyczna - typowe dla kraji wyspiarskich żyjących w 80% z turystyki. Są kraje typowo turystyczne, w których ten przemysł odgrywa rolę wiodącą, gospodarka turystyczna to kompleks różnorodnych funkcji gospodarczych i społecznych bezpośrednio lub pośrednio rozwijanych w celu zaspokojenia potrzeb uczestników ruchu turystycznego. W Europie zach. Wpływy z turystyki stanowią ok. 10% narodowego produktu brutto, w Europie wsch. ok. 3%. Po przemianach ustrojowych, które dokonały się w Polsce turystyka staje się poważną częścią gospodarki narodowej.
Turystyka i hotelarstwo to dziedziny ściśle ze sobą związane. Aby turystyka mogła się rozwijać konieczne jest :
zwiększenie wielkości i poprawienie stanu bazy noclegowej
podniesienie jakości świadczonych usług
lokalizacja obiektów w miejscach do tego odpowiednich
Od poziomu i rodzaju usług hotelarskich zależy rozwój turystyki. Hotele zapewniają turystom odpowiednie warunki pobytu, zaś turystyka znająca potrzeby turystów określa zapotrzebowanie wobec hotelarzy i dostarcza im klientów.
Do rozwoju turystyki w poszczególnych regionach przyczyniają się:
rozbudowa obiektów
wysoka jakość świadczonych usług i ich wzbogacenie
Ruch turystyczny charakteryzuje się mobilnością. Turyści są bardzo zróżnicowani dla tego na rynku działają różne rodzaje obiektów hotelarskich. Ożywieniu ruchu turystycznego sprzyjają nowe rodzaje zakładów hotelarskich i turystycznych, które specjalizują się w obsłudze określonych gości. W turystyce działa również prawo podaży i popytu.
Podaż usług noclegowych to liczba pokoi i liczba łóżek oferowanych do sprzedaży w określonym czasie i po określonej cenie.
Popyt to wielkość zapotrzebowania na usługi noclegowe w danym czasie za określoną cenę.
Stronę podaży reprezentują:
hotele, motele, środki transportu, walory turystyczne
Po stronie popytu występuje:
turystyka krajowa, międzynarodowa, pielgrzymkowa podróże biznesowe.
W państwach obsługujących dużą liczbę turystów, obserwuje się znaczne oddziaływanie ruchu turystycznego na powstawanie nowych obiektów, masowy ruch turystyczny wpływa także na rozwój całej infrastruktury turystycznej.
Oddziaływanie ruchu turystycznego na podaż usług noclegowych jest bardzo duże. Realizuje się to przez współpracę hoteli z biurami podróży. Turystyka jest najbardziej dochodową działalnością. Największy udział w światowej turystyce przypada na kraje UE. Gospodarka turystyczna jest źródłem koniunktury gospodarczej dla różnych dziedzin gospodarowania biorących udział w organizacji i obsłudze turystów i podróżnych.
Turystyka daje zatrudnienie ludziom o różnych kwalifikacjach. Tworzą się nowe specjalności w zawodach nie występujących w innych branżach. Na rzecz branży turystycznej działalność dochodową prowadzą rolnictwo, handel, gastronomia, rzemiosło, transport, usługi finansowe, ubezpieczeniowe itd. Rozwój gospodarki przez turystykę widoczny jest przede wszystkim w regionach posiadających walory i atrakcje turystyczne oraz rozwinięte usługi i infrastrukturę hotelarską, turystyczną itp.
Przemysł turystyczny wpływa na kierunki rozwoju hotelarstwa światowego w nast. sposób:
ze względu na masowość ruchu powstają hotele proste i tanie
wyjazdy biznesowe wpływają na rozwój hoteli o wysokim standardzie - te obiekty są najbardziej dochodowe
specjalizacja hoteli np. hotele apartamentowe
obiekty hotelarskie w obiektach zabytkowych dla bardzo zamożnych turystów
wiele obiektów nastawia się na obsługę turystów zmotoryzowanych
następuje rozwój międzynarodowych systemów hotelarskich i systemów rezerwacyjnych
Unifikacja - wszystkie obiekty są takie są takie same
W turystyce polskiej rozwijać się będą:
ruch tranzytowy: wsch.-zach., pn.-pd.
turystyka przyjazdowa to wizyty turystów z państw sąsiednich
podstawą funkcjonowania rynku turystycznego będzie turystyka krajowa
wzrastać będzie liczba podróży weekendowych
znaczna część przyjazdów odbywać się będzie w celach handlowych
Aby polska turystyka rozwijała się we właściwym kierunku należy opracować zmiany dotyczące:
strategii rozwoju produktu turystycznego Polski za granicą
program rozwoju prod. turystycznego w poszczególnych regionach
system informacji turystycznej
centralnej rezerwacji bazy noclegowej
Czynnikami, które wpływają na rozwój gosp. turystycznej są:
tranzytowe położenie kraju
walory i atrakcje turystyczne
wielkość, rozmieszczenie i rozwój bazy noclegowej
moda na uprawianie turystyki i wypoczynek w społeczeństwie
kształtowanie kadr turystycznych
rezerwa siły roboczej
Do czynników utrudniających rozwój gosp turystycznej zaliczamy:
stan bezpieczeństwa podróżnych w Polsce
niedorozwój bazy rekreacyjnej
niski standard bazy noclegowej
niewystarczająca promocja turystyki kraju na rynkach zagranicznych
brak kadr
(3) Turystyka- Turystyka obejmuje ogół działań ludzi, którzy podróżują i przebywają dla wypoczynku, w interesach i w innych celach (z wyłączeniem działalności zarobkowej) przez okres nie przekraczający 12 miesięcy w miejscach znajdujących się poza ich zwykłym otoczeniem. Pojęcie turystyki wykracza poza turystykę ograniczoną do rynku wakacyjnego. W ten sposób obejmujemy światowy rynek podróży związany z szeroko rozumianym przemieszczeniem się ludności. Termin " turystyka" (odwiedzających, którzy zatrzymują się ci najmniej na jedna noc), jak i "odwiedzających jednodniowych".
Zagraniczna turystyka przyjazdowa - obejmuje przejazdy do danego kraju osób mieszkających na stałe za granicą.
Zagraniczna turystyka wyjazdowa - obejmuje wyjazdy z danego kraju osób mieszkających w tym kraju
Turystyka krajowa - obejmuje krajowe wyjazdy mieszkańców danego kraju.
Przychody dewizowe (wpływy z turystyki przyjazdowej) - wszystkie wydatki ponoszone w czasie pobytu w Polsce przez cudzoziemców odwiedzających Polskę (wydatki cudzoziemców w Polsce) powiększone o przekazy na konta polskich podmiotów turystycznych z tytułu usług świadczonych cudzoziemcom na terytorium Polski (wg danych NBP).
Wyjazdy urlopowo-wakacyjne - wyjazdy poza miejscem zamieszkania, które trwają co najmniej 5 dni.
Wyjazdy weekendowe - wyjazdy z co najmniej jednym noclegiem trwające nie dłużej niż 4 dni.
Odwiedzający - każda osoba podróżująca do miejsca znajdującego się poza jej" zwykłym otoczeniem" na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeśli podstawowy cel podróży jest inny niż podjęcie działalności zarobkowej, wynagradzanej w odwiedzanej miejscowości. W praktyce liczbę przekroczeń granicy przez cudzoziemców traktuje się jako liczbę cudzoziemców odwiedzających Polskę. Oznacza to, że osoba kilkakrotnie przekraczająca granicę jest traktowana jak kilka osób.
Odwiedzający jednodniowi - odwiedzający, którzy nie nocują w obiektach zakwaterowania zbiorowego ani w kwaterach i obiektach prywatnych w odwiedzanym kraju.
Turyści - odwiedzający, którzy przynajmniej przez jedną noc korzystają z obiektów zakwaterowania zbiorowego lub indywidualnego w odwiedzanym kraju, regionie, miejscowości.
Uczestnictwo w turystyce (uczestnictwo w wyjazdach turystycznych, aktywność turystyczna społeczeństwa) - procentowy udział osób wyjeżdżających poza miejsce swego zamieszkania chociaż raz w roku i spędzający poza miejscem swego zamieszkania przynajmniej jedna noc - w populacji ludności danego kraju, regionu, miejscowości.
Gospodarka turystyczna - oznacza popyt turystyczny obejmujący nie tylko dobra i usługi służące bezpośrednio konsumpcji turystycznej, ale także takie rodzaje aktywności gospodarczej, które są ściśle bądź częściowo uzależnione od ruchu podróżnych i których rozwój nie byłby możliwy (lub byłby znacznie ograniczony), gdyby nie turystyka. Do popytu na usługi i produkty gospodarki turystycznej zalicza się: podróże indywidualne, podróże służbowe, wydatki z budżetu państwa na turystykę, nakłady inwestycyjne, wpływy dewizowe z turystyki przyjazdowej oraz inne wpływy z eksportu zawiązanego z turystyką.
Przemysł turystyczny - obejmuje produkcję dóbr i usług stricte turystycznych, takich jak zakwaterowanie, wyżywienie, usługi rekreacyjne i transport turystów.
(4)
Przez turystykę rozumie się podróże podejmowane dla zaspokojenia ciekawości i zabicia czasu. Tak definiowano to pojęcie w encyklopediach i słownikach aż do czasów nam współczesnych, traktując turystykę jako zajęcie wyjątkowe przysługujące jedynie przedstawicielom elit. Prawdziwy przemysł turystyczny jest jednym z elementów zjawiska kultury masowej, w obrębie której funkcjonuje masowa produkcja, masowa dystrybucja, masowa konsumpcja i masowa komunikacja.
Współczesne wydawnictwa definiują turystykę jako „podróżowanie (pieszo lub różnymi środkami lokomocji) odbywane z własnej woli i dla przyjemności, nie z powodów komercyjnych lub zawodowych. Ze względu na sposób uprawiania turystyka dzieli się na: 1) indywidualną - odbywaną w pojedynkę lub w małej grupie, z własnym programem, 2) zbiorową (masową) - odbywaną w dużych grupach, organizowanych przez instytucje, biura podróży itp.”
Rynek turystyczny rozumie się jako rynek zaspakajający potrzeby specyficznych grup nabywców (np. młodzieżowy, rodzinny, trzeciego wieku itp.), rynek podróżujących w określonych celach (np. służbowo, na wypoczynek itp.), rynek turystyki krajowej i międzynarodowej (to znaczy konsumpcja dóbr turystycznych przez obywateli własnego państwa lub cudzoziemców w oparciu bazę krajową oraz organizowanie wyjazdów turystycznych swoim obywatelom i cudzoziemcom za granicę).
Zasadniczym problemem, przed którym stoi przedsiębiorstwo turystyczne definiując swój docelowy rynek jest określenie takich elementów jak: produkt czyli obiekt wymiany, podmioty rynkowe, warunki niezbędne do spełnienia przy wejściu na rynek, właściwości popytu i podaży.
Produkt turystyczny składa się z następujących elementów:1. dóbr materialnych;2. usług materialnych;3. usług niematerialnych. Produkt turystyczny jest kategorią subiektywnie postrzeganą przez grupy poszczególnych nabywców. Decydują o tym takie czynniki jak panująca aktualnie moda (np. moda na: opalanie lub jej przeciwieństwo, na jakiś region lub kraj , sposób spędzania czasu wolnego, sport itp.), potrzeby kontaktu z przyrodą, efekt kampanii promocyjnej, naśladowanie przedstawicieli grup i środowisk stanowiących grupy odniesienia i aspiracji itp. Mody ulegają częstym zmianom i dlatego rynek marketingowy wymaga ustawicznej obserwacji i elastycznych, wielowariantowych strategii działania firmy. Permanentnie obserwować należy zmiany dokonujące się w obrębie produktu turystycznego, którym dysponujemy w ofercie ponieważ nie wszystkie jego elementy są od nas w pełni zależne