Racja Stanu to nadrzędny interes państwowy.
Mąż Stanu w Polsce przedwojennej określany mianem państwowca to osoba uzależniająca każde swoje działanie od racji stanu.
Osoby uznawana przez historyków za mężów stanów:
Józef Piłsudski (twórca II RP, Naczelnik państwa 1918-1922)
Winston Churchill (premier Wielkiej Brytanii 1940-1945)
Ronald Reagan (prezydent USA 1981-1989)
Kierunki polskiej polityki do 1989r.
Polityka zagraniczna - to zespół celów ustalających relacje danego państwa z innymi państwami na świecie.
Po II wojnie światowej Polska stała się krajem zależnym od ZSRR przez blisko pół wieku, pozbawionym do prawa o decydowania o swoich politycznych sojuszach. Fundamentem ówczesnej polityki było uczestnictwo Polski w dwóch organizacjach.
1) RWPG Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej - utworzona w 1949 z inicjatywy Stalina: Polska, Czechosłowacja, Albania, Bułgaria, ZSRR, NRD, Węgry, Rumunia. Cele organizacji był rozwój gospodarek narodowych i przyśpieszenie postępu gospodarczego i technologicznego w państwach członkowskich. Rozpad RWPG w 1991r.
2) Układ Warszawski - właściwie Układ o Przyjaźni, Współpracy i Pomocy Wzajemnej, europejski sojusz wojskowo-polityczny ZSRR i państw od niego uzależnionych. Podpisany 14 maja 1955 w Warszawie przez Albanię, Bułgarię, Czechosłowację, NRD, Polskę, Rumunię, Węgry i ZSRR. Wszedł w życie w 1955. Podpisanie Układu Warszawskiego było reakcją na powstanie NATO i remilitaryzację RFN (przyjętej do NATO w 1955). Celem wewnętrznym sojuszu było ujednolicenie struktur wojskowych i podporządkowanie ich ZSRR oraz usankcjonowanie obecności wojsk radzieckich na terytorium NRD, Polski, Rumunii i Węgier.