„WESELE”

Miejsce akcji: podkrakowskie Bronowice Małe, w domu malarza Włodzimierza Tetmajera. Ślub w Kościele Mariackim w Krakowie.

Czas akcji: jesień noc z 20 na 21listopad 1900 r. (świadczy o tym Chochoł - siano na róże)

Bohaterowie:

Akt I, II, III

Kraków (inteligencja)	Bronowice (chłopi)
Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer, malarz, radny powiatowy i poseł do parlamentu, pionier ruchu ludowego.	Gospodyni - Anna Mikołajczykówna, żona Włodzimierza, siostra Marysi i Jadwigi (Panny Młodej).
Pan Młody - Lucjan Rydel, poeta, wykładowca, przyjaciel Włodzimierza i Wyspiańskiego.	Panna Młoda - Jadwiga Mikołajczykówna, siostra Gospodyni i Marysi.
Radczyni - Antonina Domańska, ciotka pana młodego, autorka powieści dla dzieci.	Czepiec - Błażej Czepiec, gminny pisarz, wuj Panny Młodej.
Rachela - Pepa Singer, córka bronowickiego karczmarza, żydowska emancypantka, oczytaną, inteligentną .	Żyd - Hersz Singer, karczmarz, ojciec Racheli, Nad interesy przedkłada uczucie do córki, wykształconej, rozpoetyzowanej, wrażliwej.
Dziennikarz - Rudolf Starzewski, redaktor „Krakowskiego Czasu” (polityka i sztuka).	Jasiek - Jan Mikołajczyk, brat Panny Młodej, nie odpowiednią osobą do posiadania Złotego Rogu.
Poeta - Kazimierz Tetmajer, kuzyn Włodzimierza	Klimina - Wiejska baba, pełna energii, wesoła.
Haneczka (Anna Rydlówna), Maryna i Zosia (Zofia i Maria Parneńskie) są energiczne, dobrze bawią, na weselu.	Kuba, Wojtuś, Staszek, Kasper, Marysia, Kasia, wiejskie dzieci, bawiące się na zabawie. Marysia to siostra Anny i Jadwigi, była zaręczona z malarzem, Ludwikiem de Laveaux, (gruźlica), żona Wojtka.

Zjawy Akt II, III

Chochoł - zaproszony przez Rachele i Państwa Młodych, jako pierwszy ukazuje się Isi, zapowiada przyjście zjaw, na końcu przygrywa weselnikom na patykach jak na skrzypcach.

Widmo - Ludwik de Laveaux, malarz, zmarł na gruźlicę w Monachium, znajomy Tetmajera. Ukazuje się Marysi, wyznanie miłości (kontekst „Ballada Romantyczność” - Karusia i jej zmarły narzeczony).

Stańczyk - Stanisław Gąska, nadworny błazen Jagiellonów, doradca królów, symbol narodowej mądrości, świetlność Polski, ukazuje się Dziennikarzowi (Stronnictwo Konserwatywne) jest ironiczny; Dzwon Zygmunta jest pretekstem do rozmowy o przeszłości i chwale RP, ale i teraźniejszości i słabości narodu. Dziennikarz nazwany Puszczykiem (zwiastun nieszczęścia), niezdolny do działania, powinien podnosić naród na duchu, pozorna skrucha i żal spowodowana upojeniem alkoholowym.

Rycerz - Zawisza Czarny (zasłyną z bitwy pod Grunwaldem), ukazuje się Poecie, niesie Polakom oręż do walki, przypomina dawną świetlność narodu (waleczność i męstwo), uświadamia Poecie, że poezja (dekadentyzm - schyłek, brak wiary w postęp, kryzys kultury), jaką uprawia nie ma sensu, nawołuje do wskrzeszenia jego potęgi, pragnie duszy Poety (przysięga), ten jednak nie ugina się.

Hetman - Ksawery Branecki, symbol zdrady narodowej (Konfederacja Targowicka 1972 - doprowadziła do rozbiorów i niewoli), towarzyszy mu chór diabłów - oficerów rosyjskich. Ukazuje się Panu Młodemu, zarzuca mu, że jego małżeństwo to zdrada klasowa (ślub z chłopką). Przybywa prosto z Piekła, gdzie przeżywa męki za swoje życie zdrajcy.

Upiór - Jakub Szela, przywódca Rabacji Chłopskiej 1846, wymierzonej przeciw szlachcie. Skąpany we krwi ukazuje się Dziadowi (symbol chłopskiej nędzy), jest przestrogą dla inteligencji.

Wernyhora - wiesz, wróżbita, bohater ukraiński, Kozak, zapowiada odrodzenie Polski. Ukazuje się Gospodarzowi, wydaje rozkazy rozesłania wici (za ich pomocą przekazywano zarządzenie o pospolitym ruszeniu), zgromadzeniu ludu przed kościołem, zwołanie sejmowych stanów, których wypełnienie da Polsce niepodległość, wręcza złoty róg.

---