1.Globalizacja jest pojęciem używanym do opisywania zmian w społeczeństwach i gospodarce światowej, które wynikają z gwałtownego wzrostu międzynarodowej wymiany handlowej i kulturowej. Opisuje zwiększenie wymiany informacyjnej, przyśpieszenie i spadek cen transportu, a także wzrost handlu międzynarodowego oraz inwestycji zagranicznych spowodowanych znoszeniem barier oraz rosnących współzależności między państwami. W ekonomii termin ten oznacza głównie zjawiska związane z liberalizacją wymiany handlowej lub “wolnym handlem”. W szerszym znaczeniu odnosi się do rosnącej integracji i współzależności między jednostkami działającymi globalnie na platformie społecznej, politycznej czy ekonomicznej. W skrócie : jest łączeniem się i przenikaniem systemów gospodarczych.
2. 1.PAŃSTWO
oddziałuje na gospodarkę prowadząc politykę ekonomiczną(w szczególności zagraniczną).
Wielkie znaczenie ma również stopniowa deregulacja narodowych systemów finansowych, oraz wielostronna liberalizacja handlu międzynarodowego(polega na podejmowaniu negocjacji i zawieraniu międzynarodowych umów w 3 płaszczyznach):
*porozumienie wielostronne(liberalizuję wymianę międzynarodową)
*porozumienie regionalne(powstaje w ramach regionów)
*porozumienie dwustronne(zawierane między parami krajów)
2.KONCERNY MIĘDZYNARODOWE
Działalność koncernów przyczyniły się do zmian w zakresie umiędzynarodowienia działalności gospodarczej, rozpowszechniania rynku i liberalizacji, oligopolizacji , regionalizacji oraz instytucjonalizacji.
Działania koncernów skoncentrowane są w tych gałęziach gospodarki, w których następuje szybki postęp techniczny np. w mikroelektronice, motoryzacji, lotnictwie, telekomunikacyjnych.
3.INSTYTUCJE MIĘDZYNARODOWE
Wywierają wpływ na mechanizmy międzynarodowej współpracy gospodarczej, a także na strukturę i charakter stosunków ekonomicznych między podmiotami gospodarki światowej. Spełniają w gospodarce funkcję regulacyjną, czyli ustanawiają pewne wzorce czy normy postępowania.
Opisowe:
1. Podstawowe przyczyny tendencji do regionalnej integracji gospodarczej wśród krajów słabo rozwiniętych, to - najogólniej biorąc - sprowadzają się one do chęci ułatwienia
i przyspieszenia przez integrację rozwoju gospodarczego. Przede wszystkim chodzi tu
o stwarzaną przez stopniową integrację możliwość podejmowania przez określone grupy krajów wspólnych inwestycji infrastrukturalnych, dających podstawę do późniejszego, także skoordynowanego rozwoju przemysłowego i wzajemnej wymiany towarowej. Integracja może również przeciwdziałać rozproszeniu szczupłych środków posiadanych przez kraje
- na odrębne inwestycje przemysłowe i niezbędny import, koncentrując je w gałęziach produkcji najbardziej z punktu widzenia ich ogólnego rozwoju efektywnych, umożliwiających lepsze wykorzystanie posiadanych zasobów naturalnych, ograniczenie importu lub rozszerzenie i zdywersyfikowanie eksportu.
Ze względu jednak na niski poziom rozwoju oraz na ogół bardzo mały stopień komplementarności gospodarczej, mimo istniejących form instytucjonalnych w postaci dość licznych regionalnych ugrupowań o charakterze integracyjnym, rzeczywiste procesy integracji w grupie krajów słabo rozwiniętych napotykają na trudności i dokonują się bardzo wolno.
W grupie krajów wysoko rozwiniętych do głównych przyczyn integracji gospodarczej trzeba przede wszystkim zaliczyć charakterystyczne dla współczesności tendencje w rozwoju przemysłu i postępu technicznego. Tendencje te sprowadzają się do tego, że rozwój licznych współczesnych gałęzi przemysłu, np. maszynowego, elektronicznego, motoryzacyjnego jest uwarunkowany jednoczesnym rozwojem wielu uzupełniających gałęzi przemysłowych, wytwarzających surowce, paliwa, energię, niezbędne półfabrykanty, maszyny, urządzenia. Jednocześnie rozwój postępu technicznego zmusza niejako do rozwoju produkcji przemysłowej na wielką skalę, gdyż tylko w takich warunkach nowoczesne techniki czy technologie produkcyjne mogą znaleźć opłacalne zastosowanie w przemyśle.Z kolei duża produkcja wymaga odpowiednio rozległych i chłonnych rynków zbytu, a rynki te nie wzrastały proporcjonalnie do możliwości produkcyjnych tych krajów, a uległy istotnemu ograniczeniu.
2.
Korzyści wynikające z globalizacji
W procesie globalizacji dostrzeżono wiele pozytywnych cech. Dzięki globalizacji (umowy GATT) staje się możliwe podniesienie poziomu życia społeczeństw państw ubogich, czego efektem jest to, że same mogą być podmiotem polityki międzynarodowej, jako uczestnik, a nie jak do tej pory petent proszący o jałmużnę.
Jednakże część intelektualistów uważa za błąd narzucanie systemu kapitalistycznego i demokratycznego.
Globalizacja integruje społeczeństwo, które w kontakcie z innością przybyszów wraca do korzeni własnej kultury, cywilizacji.
W skrajnych wypadkach, globalizacja wymusza wprowadzenie standardów zachodnich i życie według nich, nie patrząc czy "oswobadzane" społeczeństwa są zainteresowane przyjęciem takiego modelu życia.
Ponadto w tzw. erze globalizacji (określeniem tym niektórzy historycy nazwali III tysiąclecie) dzięki ułatwionemu kontaktowi z jednej strony naukowcami, a z drugiej strony zwykłymi ludźmi innych kultur zdecydowanie zwiększył się zasób oraz dostęp do wiedzy powszechnej
Zagrożenia wynikające z globalizacji
Lista problematycznych kwestii związanych z procesem globalizacji jest długa. Do najczęściej wymienianych należą:
rozpad państw narodowych;
przyznawanie kart stałego pobytu, obywatelstwa osobom niezasymilowanym;
powstanie i rozrastanie się globalnych dysproporcji, w wyniku czego znaczna część kapitału należy do niewielkiej liczby państw, stanowiących globalne centrum, a niewielka część kapitału do krajów peryferyjnych;
migracje spowodowane pojawianiem się gett etnicznych;
konflikty międzyrasowe i międzyetniczne;
napięcie pomiędzy prawami człowieka i obywatela;
zanik tożsamości narodowej;
zanikanie tradycji i zwyczajów lokalnych;
Często podkreśla się, że globalizacja zagraża ciągłości i autentyczności państw narodowych, ich niezależności, jak również niszczy lokalną kulturę i tradycję. Prowadzi to do powstawania i rozwoju ruchów antyglobalistycznych.