Umowy gospodarcze WYKŁAD 23.02.2006
Zasady swobody kontraktowania umów
Zasada swobody kontraktowania umów zakłada istnienie autonomii przedsiębiorstw. Zasada ta polega na tym, że w systemie prawnym istnieje swoboda w następującym zakresie:
a) czy zawrzeć umowę lub kontrakt;
b) z kim zawrzeć umowę lub kontrakt;
c) jaką treść nadać umowie lub kontraktowi;
d) w jakiej formie sporządzić umowę lub kontrakt.
Kontrakty:
- rodzą odpowiedzialność osobistą i majątkową;
- istnieją ograniczenia monopolistyczne;
- istnieją ograniczenia czysto prawne.
Istotnym ograniczeniem swobody umów są tzw. wzorce umowy. Wzorce umowy polegają na tym, że przedsiębiorstwo przygotowuje wzór umowy, formularz. Wiąże się to z masowością zawierania umów.
Wzorce umowy (art. 384-385 KC):
1) Istota wzorców stanowi, że jedna ze stron ustala ogólne warunki umowy, następnie warunki te proponowane są drugiej stronie.
2) Z jaką chwilą wzorzec umowy wiąże drugą stronę.
3) Wzorzec umowy stosowany w relacji z konsumentem powinien być sformułowany jednoznacznie, postanowienia niejasne tłumaczy się na korzyść konsumenta.
4) Postanowienia umowy zawartej z konsumentem, nie uzgodnionej indywidualnie, nie wiążą go, jeżeli umowa ta kształtuje jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Kwestie sporne rozpatrują sądy powszechne.
5) Art. 385 KC zawiera katalog klauzul niedozwolonych, liczy 23 pozycje. Jeżeli we wzorcu umowy znajdują się klauzule niedozwolone, można wystąpić do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumenta, zgłaszając uznanie tych klauzul za niewiążące w umowie.
Umowy gospodarcze WYKŁAD 02.03.2006
Wewnętrzne i zewnętrzne zabezpieczenia kontraktów
Kontrakt, czyli umowa obligacyjna, rodzi zobowiązanie:
- dług, czyli powinność spełnienia świadczenia;
- odpowiedzialność za dług, czyli odpowiedzialność za to, że zadanie zostanie spełnione.
Sensem kontraktu jest to, aby dług powstał i zobowiązanie zostało wykonane. Prawo wprowadza odpowiedzialność za dług. Każdy podmiot bierze odpowiedzialność za to, że zobowiązanie zostanie wykonane. Odpowiedzialność to swoista gwarancja całym majątkiem dłużnika. Odpowiedzialność zakłada, że jeżeli dłużnik nie spłaca zobowiązania, to sprawa trafia do sądu. Sąd wydaje orzeczenie (wyrok) i egzekwuje go.
Zabezpieczenia:
W obrocie gospodarczym nie ma transakcji bez ryzyka. Roztropni uczestnicy obrotu chcą się więc zabezpieczyć. Prawo zna szereg instytucji, które te zabezpieczenia prowadzą. Istnieją zabezpieczenia wewnętrzne i zewnętrzne.
Zabezpieczenia wewnętrzne (stosowane aby wzmocnić umowę):
1) Zadatek - rzecz ruchoma albo kwota pieniężna wręczana jednej stronie przy okazji zawarcia umowy, w celu jej wzmocnienia. Skutki prawne zależą od woli stron. W razie nie wykonania kontraktu przez jedną ze stron, druga może bez wyznaczania terminu dodatkowego odstąpić od umowy i zachować zadatek. Jeżeli sama go dała, może żądać dwukrotnie wyższej sumy. Jeżeli natomiast umowa zostanie spełniona, zadatek przechodzi na poczet umowy.
2) Zaliczka na poczet świadczenia - suma pieniężna wpłacana na początku kontraktu jako część przyszłej ceny, w celu wzmocnienia zobowiązania. W sytuacji, gdy umowa nie zostanie wykonana, to zaliczka powinna być zwrócona.
3) Kara umowna - zastrzeżenie w kontrakcie, że w razie nie wykonania bądź nienależytego wykonania umowy, strona podlega karze pieniężnej zdefiniowanej w umowie. Zgodnie z art. 484 KC w razie nie wykonania lub nienależytego wykonania umowy, kara umowna należy się wierzycielowi bez względu na poniesione szkody. Natomiast obniżenie kary umownej następuje w przypadku, gdy zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane, lub gdy kara jest rażąco wygórowana.
4) Odsetki karne - jest to zastrzeżenie, w którym strony zastrzegają, że w przypadku nie uregulowania umowy, dłużnik zapłaci odsetki karne.
5) Umowne prawo odstąpienia od umowy - strony mogą zastrzec, że jedna ze stron może odstąpić od umowy w trakcie wyznaczonego terminu. Prawo to wykonuje się przez oświadczenie woli złożone drugiej stronie. Stosowane jest w szczególności, gdy jedna ze stron nie wykonuje umowy.
6) Odstępne - zastrzega się prawo odstąpienia od umowy, ale po uiszczeniu określonej sumy.
Zabezpieczenia zewnętrzne (uruchamiane są równolegle do podpisywanej umowy):
1) Poręczenie cywilne - przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Oświadczenie poręczyciela powinno być złożone na piśmie. Najczęściej poręczenie takie występuje przy pożyczkach, kredytach. Odpowiedzialność w tym przypadku ma charakter osobisty, majątkowy, akcesoryjny. W razie gdy poręczyciel spłaca wierzyciela, to z mocy prawa może żądać spłaty długu przez dłużnika głównego.
2) Gwarancja bankowa.
3) Zabezpieczenia osobiste.
4) Zabezpieczenia wekslowe, np. weksel in blanco.
5) Zabezpieczenia rzeczowe, np. hipoteka, zastaw, zastaw rejestrowy, przewłaszczenia.
Umowy gospodarcze WYKŁAD 09.03.2006
Szczególny tryb zawierania kontraktów w obrocie gospodarczym
Kontrakt (umowa obligacyjna) jest to czynność prawna zawierana co najmniej między dwoma stronami, której istotą jest zgodność oświadczeń woli tych stron. W przypadku kontraktów gospodarczych stronami są przedsiębiorcy. Kontrakty regulowane są w części ogólnej prawa cywilnego jak i w części dotyczącej zobowiązań. Z punktu widzenia trybu zawierania kontraktu mają znaczenie pkt 61 i 65 KC.
KC reguluje trzy tryby zawierania umów:
1) tryb ofertowy;
2) rokowania / negocjacje;
3) przetargi / aukcje.
Oferta - propozycja zawarcia oznaczonej umowy zawierająca jej istotne postanowienia.
Negocjacje - ustalenia punkt po punkcie treści przyszłej umowy. Umowa zostanie zawarta, gdy strony uzgodnią wszystkie punkty umowy. W ramach negocjacji strony muszą ujawniać informacje o prowadzonej działalności gospodarczej.
Przetargi - mają charakter pisemny. Wskazuje się termin, do którego na piśmie trzeba przedstawić oferty. Oferty muszą spełniać określone wymogi. Przetarg zamyka komisja przetargowa, która wybiera najlepszą ofertę. Często wymaga się składania wadium jako zabezpieczenia.
Aukcja - jest to przetarg ustny.
Instytucje poprzedzające zawarcie umowy ostatecznej:
a) list intencyjny - oświadczenie pisemne zawierające zamiar zawarcia określonej umowy albo realizację określonego przedsięwzięcia. List nie wywołuje żadnych skutków prawnych.
b) umowa ramowa (kooperacyjna) - umowa/kontrakt określająca procedury współpracy pewnych podmiotów w pewnej dziedzinie obrotu.
c) umowa przedwstępna - umowa poprzez którą jedna lub obie strony zobowiązują się zawrzeć w przyszłości określoną umowę i określają cenę.
Umowy gospodarcze WYKŁAD 23.03.2006
Prawo kontraktowe
Wykonanie i skutki niewykonania zobowiązania kontraktowego
Umowa (kontrakt) jest źródłem zobowiązania, w ramach którego jedna strona może żądać świadczenia, a druga strona musi wykonać np. usługę.
Wykonanie zobowiązania kontraktowego polega na podjęciu przez jedną ze stron kontraktu działań opisanych w kontrakcie. Wykonanie jest to czynność praktyczna (wydanie towaru, przewóz osoby). Wykonanie zobowiązania jest czynnością prawną, ten kto wykonuje zobowiązanie musi mieć osobowość prawną. Wykonanie zobowiązania powinno się wiązać z tym, że strona która je wykonuje, powinna mieć dowód, że je wykona. Ten kto wykonuje zobowiązanie, może żądać pokwitowania od odbiorcy. Z wykonaniem zobowiązania wiążą się kwestie:
- Miejsce, gdzie musi się udać dłużnik aby to zobowiązanie wykonać.
- Czas wykonania. Dłużnik musi wiedzieć kiedy ma to uczynić. Termin wykonania umowy zdefiniowany jest w umowie. Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, dłużnik powinien spełnić zlecenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela.
Zobowiązanie wzajemne - zobowiązanie, gdzie obie strony są wierzycielami i dłużnikami.
Zasada jednoczesności świadczeń - jeśli jedna strona świadczy, a druga nie, ta pierwsza może podnieść zarzut braku świadczenia wzajemnego.
Prawo zatrzymania - polega na tym, że w przypadkach określonych w kodeksie jedna strona wydaje rzecz, a druga jest uprawniona do odbioru. Jednocześnie w przypadku nie uiszczenia zapłaty jedna ze stron może zatrzymać rzecz.
Odpowiedzialność kontraktowa - za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania strona umowy może żądać: odszkodowania, naprawy szkody, jaką poniosła przez to, że druga strona nie wykonała zobowiązania lub wykonała je nienależycie. Powody:
a) istnienie zobowiązania;
b) niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania;
c) wyrządzenie szkody.
Prawo przyjmuje domniemanie winy dłużnika, który musi wykazać że nie zawinił.
Odpowiedzialność kontraktowa oparta jest na zasadzie winy i ryzyka. Wina dłużnika polega na nie zachowaniu należytej staranności. Na zasadzie ryzyka dłużnik odpowiada za szkody wyrządzone przez osoby, z których pomocą zobowiązanie wykonuje bądź którym wykonanie zobowiązania powierza. Najczęstszym przypadkiem nie wykonania bądź nienależytego wykonania jest zwłoka lub opóźnienie w terminie. Następstwem opóźnienia są odsetki. Zwłoka zaś (zamierzone opóźnienie) daje prawo, aby w dalszym ciągu żądać spełnienia świadczenia, a poza tym można żądać naprawienia szkody. W przypadkach określonych w KC, wierzycielowi przysługuje wykonanie zastępcze. Wykonanie zastępcze polega na tym, że w przypadku braku terminowego wykonania zlecenia, zobowiązanie wykonuje osoba trzecia na koszt dłużnika.
Korzystne dla wierzyciela jest zastrzeżenie kary umownej, czyli odszkodowania umownego. Kara umowna polega na tym, że strony ustalają w umowie, jaką kwotę poniesie dłużnik, w razie nie wykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.
Umowy gospodarcze WYKŁAD 30.03.2006
Umowa sprzedaży
Występuje w trzech odmianach w polskim obrocie prawnym:
a) umowa sprzedaży w obrocie powszechnym (dwie osoby fizyczne);
b) umowa sprzedaży handlowej (dwóch przedsiębiorców);
c) umowa sprzedaży konsumenckiej (sprzedawcą jest przedsiębiorca, kupującym konsument).
1. Umowa sprzedaży z pkt a i b podlega regulacji KC. Umowa z pkt c podlega regulacji zawartej w ustawie z 22.07.2002 o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie KC Dz.U. nr 141 poz. 1176 z późniejszymi zmianami. Jedynie w sprawach nieuregulowanych stosujemy przepisy KC.
2. Pojęcia
Wg art. 535 KC przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, zaś kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z art. 555 KC przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii lub praw, co oznacza że przedmiotem sprzedaży może być rzecz, energia (elektryczna, cieplna) oraz prawa.
3. Cena jest elementem transakcyjnym podlegającym uzgodnieniu przez strony. Wyjątkowo, jeśli przepisy ustaw tak stanowią, istnieją ograniczenia w ustalaniu cen. Ograniczenia w wysokości ceny dotyczą również leków refundowanych.
Art. 546 KC stanowi, że sprzedawca zobowiązany jest udzielić kupującemu potrzebnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy sprzedanej oraz zobowiązany jest wydać posiadane przez siebie dokumenty. Jeżeli jest to potrzebne do należytego korzystania z rzeczy, sprzedawca powinien dołączyć instrukcję obsługi.
Art. 547 KC stanowi, że koszty wydania ponosi sprzedawca, a koszty odebrania ponosi kupujący.
Art. 548 KC stanowi, że z chwilą wydania rzeczy sprzedanej, przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.
4. Rękojmia za wady rzeczy sprzedanej
a) Rękojmia to szczególny reżim odpowiedzialności za wady fizyczne i prawne rzeczy sprzedanej, obciążające z mocy prawa sprzedawcę wobec kupującego. Wg art. 558 KC strony umowy mogą jednak odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć.
b) Kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi jeżeli nie zawiadomi sprzedawcy o wykryciu wady w terminie miesiąca od jej wykrycia, zaś w obrocie między przedsiębiorcami, jeżeli kupujący nie zbadał rzeczy przy odbiorze i nie zawiadomił o tym sprzedawcy.
c) Wg art. 560 KC kupujący może w trybie rękojmi żądać:
- usunięcia wady;
- wymiany rzeczy wadliwej na wolną od wad;
- obniżenia ceny;
- może odstąpić od umowy.
d) Uprawnienia z tytułu rękojmi wygasają po upływie roku, a jeśli chodzi o wady budynku po 3 latach od wydania rzeczy.
5. Gwarancja jakości rzeczy sprzedanej
a) Uregulowania w art. 577-581 KC stanowią, że podstawą odpowiedzialności z tytułu gwarancji jest dokument gwarancyjny / karta gwarancyjna.
b) To, jakie uprawnienia przysługują kupującemu, znajdują się w karcie gwarancyjnej.
c) Wystawcą karty gwarancyjnej jest producent rzeczy, importer, a rzadko sprzedawca.
d) Standardowo kupujący może w trybie gwarancji żądać naprawienia rzeczy lub wymiany rzeczy wadliwej na wolną od wad. Odpowiedzialność z tytułu gwarancji jest równoległa i trwa tak długo, jak to wynika z karty gwarancyjnej.
6. Sprzedaż konsumencka
a) W tym przypadku ma zastosowanie ustawa z 27.07.2002 o sprzedaży konsumenckiej. Stosuje się ją do sprzedaży dokonywanej przez przedsiębiorcę osobie fizycznej, która nabywa rzecz w celach nie związanych z jej działalnością zawodową i gospodarczą.
b) Sprzedawca jest zobowiązany podać do wiadomości kupującego cenę oferowanego towaru oraz cenę jednostkową. Przy sprzedaży za cenę ponad 2000 zł sprzedawca jest zobowiązany potwierdzić na piśmie istotne warunki umowy, zaś w pozostałych przypadkach jest zobowiązany uczynić to na żądanie kupującego.
c) Sprzedawca zobowiązany jest także udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych, nie wprowadzających w błąd informacji o sprzedawanym towarze. Informacje powinny być sporządzone w języku polskim.
d) Kupujący konsument może dochodzić wobec sprzedawcy uprawnień, w razie stwierdzenia niezgodności towaru z umową, przewidzianych w art. 4 ustawy.
W razie stwierdzenia niezgodności towaru z umową kupujący może żądać bezpłatnej wymiany lub naprawy, a jedynie wyjątkowo może żądać obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy. Uprawnienia te nie przysługują, jeśli kupujący nie zawiadomi sprzedawcy w ciągu dwóch miesięcy od wykrycia wady. Roszczenia kupującego z tytułu niezgodności towaru z umową przedawniają się po dwóch latach od wydania towaru. Ochrona kupującego dotyczy również towaru używanego, ale trwa najwyżej rok.
Umowy gospodarcze WYKŁAD 20.04.2006
Umowy bankowo-kredytowe
Banki są to instytucje, które działają na podstawie koncesji (Komisja Nadzoru Bankowego - organ działający w strukturze NBP). Banki mogą wydawać tzw. bankowe wzorce umów (wzory umów, formularze, regulaminy). Dokumenty te wiążą ich klientów, o ile strony w umowie nie postanowiły inaczej. Banki narzucają swoją wolę klientom. Mają specjalny status wierzycielski. Banki na podstawie art. 96-98 Prawa Bankowego mogą wystawiać Bankowe Tytuły Egzekucyjne.
Bankowy Tytuł Egzekucyjny jest to dokument wydany przez bank, który to po nadaniu przez bank tytułu wykonalności, może być podstawą do wszczęcia egzekucji. Podstawą wydania Bankowego Tytułu Egzekucyjnego jest wola dłużnika, tzw. poddanie się egzekucji.
Umowa rachunku bankowego
Jest regulowana w art. 725-733 KC oraz w art. 49-62 Prawa Bankowego. Wg art. 725 KC przez Umowę rachunku bankowego, bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku do przechowywania jego środków pieniężnych oraz do przeprowadzania na ich zlecenie rozliczeń pieniężnych. W art. 728 przy umowie zawartej na czas nieoznaczony, bank jest zobowiązany informować posiadacza rachunku o każdej zmianie stanu rachunku bankowego. Rachunki bankowe mogą prowadzić obok banków SKOK-i, ale wyłącznie dla swoich członków.
Wg art. 49 Prawa Bankowego wyróżniamy następujące rodzaje rachunków:
1) Rachunki rozliczeniowe (bieżące i pomocnicze);
2) Rachunki lokat terminowych;
3) Rachunki oszczędnościowe, oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz terminowych lokat oszczędnościowych;
4) Rachunki powiernicze.
Rachunki oszczędnościowe, oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz terminowych lokat oszczędnościowych mogą być prowadzone wyłącznie dla:
1) Osób fizycznych;
2) Szkolnych Kas Oszczędności;
3) Pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych.
Prawo Bankowe zna tzw. rachunki wspólne, które mogą być prowadzone dla kilku osób fizycznych bądź dla kilku jednostek samorządu terytorialnego.
Umowa rachunku bankowego jest zawierana na piśmie. Musi określać dane wynikające z art. 52 Prawa Bankowego.
Środki na rachunkach bankowych są gwarantowane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w zakresie:
1) do 1000 € w 100%;
2) od 1000 € do 22500 € w 90%;
3) powyżej 22500 € w 0%.
W roku 2004 wprowadzono w Polsce rachunki powiernicze. Art. 59 Prawa Bankowego stanowi, że na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi przez osoby trzecie. Stronami są bank i powiernik. Środki te są zwolnione od zajęcia egzekucyjnego oraz nie wchodzą w skład masy upadłości.
Umowy gospodarcze WYKŁAD 27.04.2006
Umowa kredytowa
Regulowana jest w Prawie Bankowym w art. 69-79. Jest to umowa stricte-bankowa, tzn. że kredytodawcą może być bank lub SKOK (w odniesieniu do swoich członków).
Definicja umowy kredytowej
Przez umowę kredytową bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, do zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu, do zapłaty odsetek oraz prowizji od udzielonego kredytu. Umowa kredytowa musi być zawarta na piśmie i musi zawierać następujące elementy:
a) strony umowy;
b) walutę i kwotę kredytu;
c) cel na który kredyt został udzielony;
d) zasady i terminy spłaty kredytu;
e) wysokość oprocentowania i warunki jego zmian;
f) sposób zabezpieczenia kredytu;
g) terminy wypłaty poszczególnych transz;
h) wysokość prowizji.
Bank może udzielić kredytu tylko podmiotowi, który ma zdolność kredytową. Przez tę zdolność rozumie się zdolność do spłaty kredytu wraz z odsetkami w terminach określonych w umowie. Zdolność ta mierzona jest sytuacją majątkową, finansową i gospodarczą kredytobiorcy. Wyjątkowo kredyt może zostać udzielony nowemu podmiotowi nawet w przypadku braku zdolności, jeśli przedstawi specjalne zabezpieczenie tego kredytu. Bank jako podmiot który ponosi ryzyko kredytowe ma prawo kontrolować sytuację kredytobiorcy w okresie trwania umowy kredytowej. Jeżeli stwierdzi że kredytobiorca łamie umowę lub utraci zdolność kredytową, bank może bądź obniżyć kwotę kredytu lub wypowiedzieć umowę kredytową. Wypowiedzenie trwa 30 dni, a w razie zagrożenia upadkiem kredytobiorcy 7 dni. Specjalny status ma umowa kredytowa zawierana między bankiem a kredytobiorcą-konsumentem. Tę umowę reguluje ustawa z 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim, DU nr 109.
Kredyt konsumencki to instytucja przejęta z prawa UE. Jest po to, żeby chronić konsumenta.
a) Dotyczy sprzedaży ratalnej, leasing-u. Chroniony jest konsument zawierający umowę z przedsiębiorcą w celu bezpośrednio nie związanym z działalnością.
b) Ochrona przysługuje tylko wtedy, gdy konsument zaciąga kredyt do 80000 zł.
c) W umowie o kredyt konsumencki muszą być zawarte różne dane związane z interesami konsumentów, informacje o całkowitym koszcie kredytu i rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania. Musi być podana informacja o wszystkich opłatach i prowizjach jakie konsument ma zapłacić.
d) Konsument może spłacić kredyt przed terminem. W takim wypadku kredytodawca musi mu zmniejszyć koszty kredytu.
e) Weksel księgowany jako zabezpieczenie kredytu konsumenckiego musi być papierem wartościowym imiennym.
f) Art. 11: konsument może bez podania przyczyn odstąpić od umowy o kredyt konsumencki w terminie 10 dni od jej zawarcia. Konsument musi być poinformowany o tym, jeśli nie zostanie poinformowany, może odstąpić od umowy w ciągu 3 miesięcy.
g) Gdy konsument nie zapłacił dwóch kolejnych rat, to kredytodawca musi go wezwać do zapłaty w terminie nie krótszym niż 7 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy.
h) Jeżeli bank nie wykona swoich zobowiązań wobec kredytobiorcy, sankcją będzie to, że kredytobiorca będzie musiał spłacić tylko kapitał.
Bankowa pożyczka pieniężna
Umowa pożyczki regulowana jest w KC w art. 720-724. Zgodnie z art. 720 przez umowę pożyczki pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na pożyczkobiorcę określoną ilość pieniędzy bądź rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, zaś pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy.
Umowa pożyczki, której wartość przekracza 500 zł powinna być potwierdzona pismem. Gdy termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony to dłużnik zobowiązany jest zwrócić pożyczkę po 6 tygodniach od wypowiedzenia pożyczkobiorcy.
Art. 78 Prawa Bankowego stanowi że do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez banki stosuje się odpowiednio przepisy prawa bankowego dotyczące zabezpieczenia spłaty oraz oprocentowania kredytu. Banki obok kredytów mogą udzielać pożyczek pieniężnych.
Gwarancja bankowa
Jest to jednostronne zobowiązanie się banku gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony beneficjenta gwarancji określonych warunków zapłaty, bank wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji bezpośrednio lub za pośrednictwem innego banku. Udzielenie gwarancji bankowej następuje w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
Akredytywa dokumentowa
Bank działając na zlecenie klienta, ale w imieniu własnym, może zobowiązać się pisemnie wobec beneficjenta, że dokona zapłaty temuż beneficjentowi ustalonej kwoty pieniężnej po spełnieniu przez niego wszystkich warunków określonych w akredytywie.
Akredytywa pieniężna
Bank działając na zlecenie klienta, ale w imieniu własnym może zobowiązać się pisemnie wobec innego banku, że dokona zwrotu kwot wypłaconych beneficjentowi lub skupi weksle trasowane ciągnione przez beneficjenta na wskazany bank.