Obraz kliniczny dziecka z gimnazjum
1. Myślenie
„nic nie ma sensu”
„na dorosłych nie można polegać”
„mogę liczyć tylko na siebie”
„muszę być taki jak wszyscy”
„nic nie potrafię”
„nic mi nie wychodzi”
poszukiwanie własnego „ja”
mylne postrzeganie świata
2. Emocje
złość
frustracja
smutek
rozżalenie
rozczarowanie
strach
labilność emocjonalna
brak poczucia akceptacji
niska samoocena
kryzys tożsamości
bezsilność
3. Zachowania
przejawianie zachowań problemowych (używki, przedwczesna inicjacja, zachowania dewiacyjne)
bunt przeciw zasadom
nieprzemyślane działania
zaburzone kontakty z rodziną (brak wzorca, autorytetu, brak zasad i jasno sformułowanych poleceń, wartości oraz wzorców do naśladowania)
poszukiwanie grup odniesienia
4. Rozwój
płciowy
destabilizacja hormonalna
emocjonalny (kryzys tożsamości, poszukiwanie własnej osobowości)
Cele terapeutyczne:
1. zmiana sądów urazowych na korekcyjne poprzez:
wzorzec socjoterapeuty - „dobry dorosły”,
wskazanie autorytetów i wartości,
podniesienie samooceny (zadania i działania ucznia zakończone sukcesem)
2. nabywanie umiejętności społecznych poprzez:
uświadomienie sobie własnych celów życiowych,
naukę pracy w grupie,
naukę empatii,
współpracę w grupie zadaniowej
podniesienie poczucia bezpieczeństwa w grupie
3. odreagowanie napięć poprzez:
metody relaksacyjne (wizualizacja, metody oddechowe itd.)
przeniesienie emocji
umiejętność nazywania i konstruktywnego wyrażania własnych emocji
Cele edukacyjne:
1. poznanie skutków zbyt wczesnego przebywania w sferze wirtualnej
2. opanowanie umiejętności społecznych
3. nauka rozróżniania, nazywania oraz konstruktywnego wyrażania własnych emocji
4. nauka współpracy z grupą i w grupie
5. osiąganie umiejętności bycia asertywnym
6. uzupełnienie deficytów lub trudności edukacyjnych
Cele rozwojowe:
wprowadzenie młodzieży gimnazjalnej w tematykę prozdrowotnego trybu życia
wyposażenie w wiedzę profilaktyczną dotyczącą zachowań problemowych
organizacja dodatkowych zajęć ruchowych
poznawanie innych sposobów spędzania wolnego czasu