1. Główne cele komunikowania interpersonalnego

2. Kategoria niewerbalnego zachowania:(wg Głodowskiego)

3. Podstawowe źródła zakłóceń w procesie komunikowania:

4. Podstawowe tezy w procesie komunikowania:

5. Słuchanie refleksyjne

6. Słuchanie refleksyjne to aktywne słuchanie:

7. Kiedy należy słuchać nierefleksyjnie?

8. Kiedy słuchanie nierefleksyjne jest nie wystarczające?

9. Dlaczego należy słuchać refleksyjnie?

10. Zalety pracy zespołowej:

11. Ujemne strony pracy zespołowej:

12. Definicja FEEDBACKu:

13. Rodzaje feedbacku:

14. Elementy składowe feedbacku

15. Omówić istotę parafrazowania.

16. Elementy charakteryzujące komunikowanie parafrazowane:

17. Błędy podczas przekazywania informacji zwrotnej:

18. Cechy dobrej informacji zwrotnej:

19. Osoba udzielająca feedbacku powinna:

20. Osoba przyjmująca feedback powinna:

21. Komunikowanie masowe

22. Cechy rozproszonej publiczności:

23. Zasady komunikowania informacyjnego:

1. Główne cele komunikowania interpersonalnego:

1. Poznanie siebie

2. Poznanie zewnętrznego świata

3. Nawiązywanie i podtrzymywanie bliskich związków

4. Przekonywanie i wpływanie na innych

5. Przyjemność i zabawa

6. Pomaganie innym

2. Kategoria niewerbalnego zachowania:(wg Głodowskiego)

1. aparycja - ubranie, uczesanie, makijaż, przybranie i ozdoby, cechy takie jak fizjonomia, waga, tusza, wzrost; staranność ubioru sygnalizuje szczegóne przywiazanie do jakiegos spotkanie, nadaje uroczysty charakter;

2. kinezyka - ruchy ciała, gestykulacja, mimika twarzy, ruchy tułowia, kończyn, pozy, wzrok, spojrzenia; przekazuje to najważniejsze linie przesylania sygnałów o stanie emocjonalnym;

3. proksemika - dystans interpersonalny; skracanie dystansu jest oznaka zblizania psychicznego, oddalenie to oznaka utraty kontaktu. Chodzi tez o elementy środowiska zew;

4. haptyka (dotyk, kontakt fiz)

5. parajęzyk - wysokość, głośność, tempo, przerwy wokalne , modulacja;należy tez smiech placz ziewanie mruczenie

6. chronemika - czas jako system przekazu, czas oczekiwania, punktualność, czas trwania rozmowy

3. Podstawowe źródła zakłóceń w procesie komunikowania:

1. Nadawca

- poczucie wyższości lub kompleks niższości

- brak przygotowania merytorycznego;

- zmeczenie

- monotonna wypowiedz

- gdy nie wie co chce przekazac

- ciemne okulary

2. Wiadomość

- sformułowana w sposób wieloznaczny

3. Kanał (może skracać lub poszerzać informacje, zanim dotrze do odbiorcy może . powstac kilka wersji)

4. Odbiorca

- nastawienie od negatywnego ( nastawienie i nieprzychylność) po skrajnie pozytywne(całkowity brak krytycyzmu i uwielbienie)

- zmeczenie

- brak umiejętności sluchania

5. Zasób znaków

- niezrozumiałe pojęcia i sposoby prezentacji

- szum semantyczny, posługiwanie się specjalistyczna terminologia naukowa, techniczna, zargonem

- skrajny przepych to mowienie roznymi jezykami

6. Oczekiwania

- im bardziej rozbieżne tym wiecej zakłócen bo rozzmowcy sa mniej zainteresowani tym co się mowi

7. Mechanizmy selekcyjne

mechanizmów selekcyjnych Van den Bama:

selektywne:wysyłanie, postrzeganie,uwagę,opracowanie, zapamiętywanie,akceptowanie, rozmawianie o tym z innymi

8 percepcja

4. Podstawowe tezy w procesie komunikowania:

1. Nie można nie komunikować się. (nawet jeśli nic nie mówimy to komunikujemy się w sposób

niewerbalny, za pomocą naszego ciała. Swoim zachowaniem możemy przekazywać informacje)

2. Nie można opisać wszystkiego autentycznie. (u każdego odbiór będzie inny, każdy opisuje na swój sposób, dostrzega inne elementy, zwraca uwagę na inne szczegóły)

3. Nie wywołuje reakcji, które można przewidzieć do końca. (nie jest to reakcja typu bodziec reakcja)

4. Jest zawsze zwrotna. (zawsze jeśli coś przekazujemy to otrzymujemy przekaz zwrotny)

5. Posiada wymiar merytoryczny i osobowościowy. (zależnie w jaki sposób będziemy przekazywać treść to okażemy nasz stosunek do partnera)

6. Kształtuje nowy system społeczny. .(nowa sytuacja społeczna kształtuje nasze zachowania; staramy się dostosować do sytuacji, norm i zachowań grupy, w której przebywamy; sytuacje społeczne kształtują nasze zachowania i relacje społeczne)

5. Słuchanie refleksyjne

- to rodzaj uczestnictwa w procesie komunikowania się za pomocą słów, w którym słuchacz odzywa się do mówcy w sposób pozbawiony osądów. Robi to tylko po to , aby sprawdzić czy właściwie zrozumiał to, co zostało przekazane. Jest ono bardziej niebezpieczne, gdyż wystawiamy nasze słuchanie na ocenę. Największą zaletą jest duża skuteczność osiągnięcia porozumienia.

6. Słuchanie refleksyjne to aktywne słuchanie:

- wyjaśnienie (zadawanie pytań, jeśli czegoś nie rozumiemy)

- parafrazowanie (przekładanie czegoś na własne słowa, tylko wtedy, kiedy prawie w 100% zrozumieliśmy wypowiedź)

- odzwierciedlanie emocji i uczyć

- podsumowanie (pozwala nam to zamknąć jakiś dział i przejść dalej)

7. Kiedy należy słuchać nierefleksyjnie?(najprostsza forma sluchania, towarzyszy mu reakcja typu mhm, zachowanie „uważnej” ciszy)

Gdy mówca......

1. jest skłonny opowiedzieć o swoich zamiarach, poglądach czy propozycjach

2. czuje nieodparta potrzebę wyrzucenia z siebie intensywnych emocji

3. ma kłopoty z przedstawieniem swoich problemów osobistych

4. nie czuje się swobodnie rozmawiając z osoba posiadającą władze, będącą

zwierzchnikiem, wykładowcą lub nauczycielem.

8. Kiedy słuchanie nierefleksyjne jest nie wystarczające?

Gdy mówca.....

1. nie jest dostatecznie skłonny do mówienia

2. może odebrać omyłkowo słuchanie nierefleksyjne jako dowód, że się z nim zgadzamy

3. oczekuje aktywnej formy wsparcia i w takiej sytuacji słuchanie nierefleksyne odebrane będzie jako lekceważenie czy nawet ignorowanie

4. ma zwyczaj nie dopuszczać innych do głosu, jest egoista próbuje manipulować innymi

9.Dlaczego należy słuchać refleksyjnie?

1) wiele słów ma kilka a nawet kilkanaście znaczeń

2) informacje muszą być „odkodowane”

3) ludzie mają kłopoty z jasnym formułowaniem swoich myśli, szczególnie osoby nieśmiałe, które nie chcą nikogo urazić

4) istnieją czynniki utrudniające porozumiewanie

10. Zalety pracy zespołowej:

• Pozwala na rozważanie treści zadania z wielu różnych punktów widzenia, ponieważ członkowie grupy różnią się doświadczeniem i wiedzą.

• Daje możliwość wypracowania większej liczby wariantow rozwiązań i dostarcza większej ilości informacji pozwalających lepiej ocenić optymalne możliwości rozwiązania problemu

• Współudział większej liczby osób w rozwiązywaniu problemu przyczynia się do lepszego zrozumienia podjętej decyzji oraz jej głębszej akceptacji.

• Wysiłek grupowy jest zawsze większy od sumy indywidualnych wysiłków członków tej samej grupy. Kiedy członkowie grupy pracują w obecności innych osób każdy z nich doświadcza tzw. efektu społecznej obecności. Zjawisko to polega na podświadomym podnoszeniu poziomu aktywności, która skutkuje lepszą jakością i wydajnością pracy.

• Grupowe analizowanie problemów sprzyja trafności i pewności podejmowanych decyzji, pozwala wyeliminować błędy na etapie podejmowania decyzji.

11. Ujemne strony pracy zespołowej:

• Osoba o silnych predyspozycjach do dominacji lub po prostu uparta może utrudniać lub paraliżować pracę grupy narzucając swoje opinie lub nie pozwalając innym na wyrażanie własnych poglądów.

• Niektórzy członkowie grupy mogą być pasywni i w ograniczonym zakresie angażować się we wspólną pracę. (Powody: obawa przed śmiesznością lub lęk przed ewentualnymi sankcjami z powodu wygłoszenia opinii odmiennych od innych członków grupy, którzy posiadają wyższy status,wyczekiwanie na efekty pracy innych)

• Czasami zdarza się, że grupa działa powierzchownie i pospiesznie koncentrując się na wybranych rozwiązaniach problemu.

• Członkowie grupy mogą bardziej koncentrować się na swoich subiektywnych opiniach i starać się za wszelką cenę udowodnić ich słuszność niż dbać o obiektywną ocenę zagadnień.

12. Definicja FEEDBACKu:

1. jest informacją o różnicy pomiędzy stanem „jest” a stanem „powinno być”

2. jest tą częścią odpowiedzi zwrotnej odbiorcy, z którego nadawca może wyczytać, jak jego informacja została odebrana

13. Rodzaje feedbacku:

1. Warunkowy gdy przekazuję mojemu rozmówcy w sposób niejasny informacje o tym jak ja go rozumiem, co odczuwam podczas jego wypowiedzi, jakie reakcje wywołała ta wypowiedź u mnie bądź jakie motywy skłoniły nadawcę do tej wypowiedzi według mojego odczucia (niejasny, nieszczery)

2. Objaśniający, czyli wyjaśnienie tego, co dokonało się we mnie podczas wypowiedzi. Jest szczególnie ważny gdy dostarcza wypowiedzi ważnych dla mnie lub mówiących o mnie (jasny, szczery)

14. Elementy składowe feedbacku:

1. Komponent informacyjny - wypowiada się na temat treści, a więc tego co dotarło, czego dotyczy informacja i z czym została powiązana

2. Komponent motywacyjny - ocenia tę informację. Wskazuje, co informacja oznacza dla odbiorcy, jaki ma do niej stosunek i co chce z nią zrobić.

Komponent informacyjny jest podstawą komponentu motywacyjnego

15. Omówić istotę parafrazowania.

parafrazowanie - przekładanie czegoś na własne słowa, żeby się upewnic czy dobrze zrozumiana została wypowiedz

16. Elementy charakteryzujące komunikowanie parafrazowane:

1. Czas trwania rozmowy (ważna cierpliwość w słuchaniu)

2. Emocjonalna intonacja (wskaźnik osobowości, zależy od temperamentu, zainteresowania tematem)

3. Błędy wymowy (są nieuniknione, powtarzanie zbyt często jakiegoś zwrotu, pomrukiwanie - rzadkie nie mają wpływu na komunikację, częste są męczące dla słuchacza

4. Rytm języka (cechy kulturowe, zależą od języka i osoby, która się nim posługuje, ważny akcent)

5. Melodia języka (j.w.)

6. Szybkość wypowiedzi (właściwe tempo mówienia 120-180 słów na min, gdy jest szybsze trudno zanotować, zapamiętać)

7. Przerwa (pauza - jest elementem wypowiedzi, służy podkreśleniu jakiegoś elementu lub jest skutkiem zmiany folii czy sytuacji, w której nadawcy „uciekła” myśl

17. Błędy podczas przekazywania informacji zwrotnej:

1. Brak feedbacku objaśniającego - Mamy niepewną, nieszczerą informację. Sami się domyślamy. Wprowadza to zakłócenia w procesie komunikacyjnym

2. Przekazywanie „wiadomości - Ty”

A(osoba publiczna) - obszar moich własnych zachowań, które znam sama i które celowo przekazuje innym. Obszar osoby publicznej zależy od relacji, jakie łączą mnie z innymi osobami.

B(osoba prywatna) - część obszaru zachowań, które znam sama ale uczyniłam nieznany dla innych

C(ślepa plama) - ślepa plama w postrzeganiu swojej osoby. Do końca nie jestem świadoma swoich zachowań ale inni to dostrzegają na podstawie zachowania niewerbalnego

D(niewiadoma) - obszar zachowan, których nie znam sama i o których nie wiedzą inni, procesy toczące się w podświadomości ujawniane w postaci marzeń sennych.

Kwadraty to obszary naszych zachowan, ich pojemności sa rozne w zależności od relacji z innymi ludzmi.

Formułując wiadomości typu TY sugeruje określone zachowanie, wchodze w obszar zachowan nieznany przeze mnie(kwadrat B), o informacjach o których nic nie wiem

3. Informacja zwrotna przekazywana jest zbyt wolno - Informacja zwrotna (np. o niezadowoleniu) powinna być przekazywana na bieżąco. W przeciwnym wypadku dochodzi do kumulacji złych emocji, które spowodują konflikt.

4. Przekazywanie feedbacku typu negatywnego - Twórcza krytyka, a nie „krytykanctwo” (atakowanie osoby). Wskazanie co jest poprawne, a co nie. Tracimy pozytywne relacje z ludźmi, niczego to nie buduje.

18. Cechy dobrej informacji zwrotnej:

1. Jest opisem (bez oceniania)

2. Unika uogólnień (na podstawie pojedynczych przypadków - to nie musi być prawda)

3. Uwzględnia zainteresowania (koncentrować się na tym, co nas dotyczy, czym jesteśmy bezpośrednio zainteresowani)

4. Jest użyteczna(twórcza krytyka, proponuje rozwiązanie problemu)

5. Jest przekazywana we właściwym czasie (na bieżąco)

6. Posiada zrozumiałą formułę

7. Może być korygowana

19. Osoba udzielająca feedbacku powinna:

1. Dotykać konkretów, sytuacji TU i TERAZ

2. Ograniczyć udział ocen moralnych i interpretacji

3. Być otwarta i szczera

4. Podawać informacje możliwie szybko

5. Przekazywać swoje spostrzeżenia ocenie innych

6. Podawać informacje w taki sposób, który rzeczywiście pomaga

20. Osoba przyjmująca feedback powinna:

1. Przysłuchiwać się

2. Dopytywać

3. Wyjaśniać

4. (nie powinna) argumentować

5. (nie powinna) bronić

21. Komunikowanie masowe - proces masowego tworzenia, rozpowszechniania i odbioru przekazu podporządkowany ogolnym zasadom organizacji społecznej, to forma komunikowania społecznego, czyli porozumiewania się za pomoca symboli i znakow. Kazda forma komunikowania w ktorej uczestniczy rozproszona publiczność. (wypowiedzi publiczne, pośrednie, jednostronne)

22. Cechy rozproszonej publiczności:

1. Nie jest to układ społeczny, który tworzą ludzie koncentrujący swoje dzialania wokół swoich spraw

2. Informacje sa przekazywane za pomoca mass mediow, jest to komunikowanie pośrednie, apersonalne, publiczne

3. Członkowie publiczności rozproszonej sa odrębnymi jednostkami lub relatywnie małymi grupami

4. Jest to relatywnie duza liczba ludzi, którzy sa ograniczeni technicznymi warunkami rozpowszechniania informacji i tej granicy nie można przekroczyc

5. Członkowie rozproszonej publiczności nie znaja się

6. Sa to ludzie, którzy pochodza z roznych warstw społecznych

7. Publiczność rozproszona nie jest strukturalizowana i nie ma podziału ról

23. Zasady komunikowania informacyjnego:

1. Kreatywność - jest determinowana jakością transmitowanych do odbiorcow informacji oraz sposobem ich prezentacji a takze propozycjami alternatywnych wyborow;

2. Wiarygodność - efektywność kom. Inform. i aktywne uczestnictwo w procesie wszystkich jego uczestników zależy od wiarygodności nadawcy i zaufania do niego ze strony odbiorców. Wiarygodność jednostki zbudowana jest na jego kompetencjach czyli wiedzy i doświadczeniu, autorytecie i intencjach.

3. Nowośc informacji - odbiorcy chętnej poświęcają uwage nowym informacjom, nowinki zawsze szybciej się rozchodza i działają mobilizująco.

4. Doniosłośc informacji - wynika z wiedzy odbiorcow z jednej strony i psychologicznego nastawienia jednostki do postrzegania elementow dla niej istotnych z drugiej, nie dla każdego bowiem te same informacje maja doniosly charakter

5. Położenie nacisku na informacje - nadawca w kom. inf często stosuje technikę podkreślania wagi pewnych informacji, wskazywania odbiorcy ze ich ranga jest wyższa od innych;

6. Wykorzystanie pomocy wizualnych, np. mapy rysunki zdjęcia plansze grafiki obrazy naturalne, musza być zsynchronizowane z przekazem werbalnym

---