POEZJA EMILA ZEGADŁOWICZA

Debiutował tomikiem Tententy (1908). We wczesnej twórczości poetyckiej występują związki z nurtem prymitywistycznym. Źródło twórczości artystycznej upatrywał w sztuce ludowej - posługiwał się elementami ludowej fantastyki, zróżnicowaną rytmiką wiersza, wykorzystywał słownictwo gwarowe Beskidu. Poematy - Dziewanny (1921) oraz ballady - Powsinogi beskidzkie (1923)./6 ballad, gwara beskidzka, poświęcone życiu wędrownych rzemieślników, realistyczny opis pracy ludzkiej na tle przyrody, połączone zostały z metafizycznymi refleksjami na temat losu człowieka, bohater = święty za życia./

Rozwijał ekspresjonizm w kierunku regionalizmowi, stylizacji ludowej, franciszkanizmowi w wersji prymitywistycznej, łączącej prymitywizm dziecka z ludowym, ukazuje psychikę dziecka o wielkiej wyobraźni i skłonności do przeżyć religijnych i konfrontuje je ze światem wierzeń i wyobrażeń ludu.

Poeta pisał bardzo dużo i „wielosłownie”, jego poetyckie gadulstwo stało się przysłowiowe. Bardzo długie i rozbudowane tytuły.

*Tematyka pracy łączy się ze stylizacją na naiwną ludową religijność;

*Groteskowość i tradycje ludowego humoru nonsensownego;

---