29.10.2011 - ĆWICZENIA - ZJAZD 2

DIAGNOSTYKA PEDAGOGICZNA

Egzamin - 21.01.2012 - 9.40 - test, uzupełnienie, dopisanie, obrazek

1. Diagnostyka edukacyjna - B. Niemierko

• Przeczytać rozdział 1 (1.1 - 1.4.2)

• Paradygmaty diagnostyki edukacyjnej,

• Modele uczenia się,

• Odmiany działania edukacyjnego,

• Systemy kształcenia,

• Diagnoza a diagnostyka edukacyjna,

• Diagnostyka rozwojowa uczenia się

2. Diagnoza dla rozwoju

• Pozytywna

• Negatywna

• Refleksja diagnostyczna

• Obuchowska - „Osoby niepełnosprawne: diagnoza dla rozwoju” [w:]

red. M. Kościelska, B. Aouil „Człowiek niepełnosprawny. Sprawność niepełnosprawności”.

3. Etyczne problemy diagnostyki

• Następstwa błędnej diagnozy (Niemierko 41 - 51)

4. Film „Jak motyl” - TVP, zakładka filmy dokumentalne

• Konsekwencje błędnej diagnozy

5. Elementy wstępnej diagnozy pedagogicznej

• Gotowość do nauki szkolnej

• Funkcjonowanie osoby niepełnosprawnej intelektualnie

Dyżury

poniedziałki: 11:30 - 12:30

piątki: 12:15 - 13:15 bud. D 212

[e-mail]

Stawiając diagnozę mamy przed sobą człowieka. Człowiek jest punktem wyjścia naszej diagnozy. Proces diagnozowania jest trudnym zagadnieniem.

1. Pojęcie diagnozy, diagnozowania

1. Diagnoza - to rozpoznanie istoty i uwarunkowań złożonego stanu rzeczy na podstawie jego cech (objawów) w oparciu o znajomość ogólnych prawidłowości panujących w danej dziedzinie.

- Ziemski

2. Diagnoza - zbiór pytań, które stawiamy, które dotyczą różnorodnych zjawisk, kwestii, które wyłoniły się w skutek zapotrzebowania społecznego.

- Paluchowski

3. Diagnoza może być uznana jako:

• wynik badania,

• postępowanie diagnostyczne (badanie, proces)

4. Diagnozowanie polega na intelektualnym przetworzeniu informacji. Diagnosta odwołuje się do dwóch zasadniczych elementów: wiedzy i doświadczenia.

5. Diagnozowanie może być rozumiane jako:

• proces rozwiązywania problemów, który polega na redukcji rozbieżności pomiędzy aktualnym stanem rzeczy a pożądanym celem (poznanie wzorca albo kategoryzacja). Pomocne są heurystyki.

• proces podejmowania decyzji, który polega na wyborze jednej możliwości działania spośród co najmniej dwóch.

6. Diagnozujący podejmuje decyzje na każdym etapie diagnozowania

• Cel

• Jakie informacje mam zebrać

• Kiedy powiedzieć stop

7. Podejmowanie decyzji stanowi zbiór procesów myślowych, które mogą zachodzić w dwóch kontekstach sytuacyjnych:

• Sytuacja pewna - wiem, zanim podejmę decyzję, jaki wynik osiągnę,

• Sytuacje niepewne - wybieram działanie, ale nie jestem pewna czy osiągnę wynik

8. Diagnozowanie odnosi się raczej do sytuacji niepewnych, które mogą być:

• Otwarte - dominuje niepewność totalna (świetna diagnostyka)

• Zamknięte - dominuje niepewność częściowa (parcjalna) - znam zestaw hipotez, ale nie wiem, która okaże się prawdziwa

Kategoryczne, ostateczne postawienie diagnozy w niektórych sytuacjach i niektórych obszarach nie jest możliwe.

2. Celem postępowania diagnostycznego jest

1. Opis danego zjawiska,

2. Wykrycie czynników, które dane zjawisko wywołują,

3. Rekonstrukcja procesu, który doprowadził do obserwowanego stanu rzeczy,

4. Sformułowanie przewidywań, co do ewentualnych dalszych zmian, którym podlegać może obserwowane zjawisko,

5. Opracowanie programu modyfikacji, optymalizacji profilaktyki działań

6. Diagnoza służy interwencji.

Sens: więcej wiedzieć, żeby lepiej działać.

3. Trzy główne obszary problemowe diagnozowania

1. Identyfikacja - „co jest grane?”, „o co chodzi?”

2. Obszar przybliżania - zrekonstruowanie procesu, opisanie czynników, sformułowanie przewidywań

3. Obszar decyzji - co powinno zostać zrobione, wg problemu

Diagnozowanie jest, więc przetwarzaniem danych, a nie rejestrowaniem faktów (zachowań). Nie interesują nas bowiem zachowania jako takie, ale informacje jakie niosą.

4. Wielka piątka pytań - Obuchowska

1. Kogo diagnozuje?

2. Po co diagnozuje?

3. Co diagnozuje?

4. Jak diagnozuje?

5. Kto diagnozuje?

Ad. 1. Kim jest ta osoba? - kobieta, mężczyzna, dziecko

Sytuacja osoby - kim jest ta osoba w swej szczególnej sytuacji.

Człowiek przez pryzmat problemu, komunikatów do nas wysyłanych

Narracja - nie ignorować relacji

Zebranie wszelkich informacji na temat zaburzeń, problemów.

Odpowiedź na to pytanie jest niezbędne, aby prawidłowo zbudować kontakt diagnostyczny.

Asymetria roli, aktywności, celu i oczekiwań

Ad.2. Na polecenie, zlecenie, bo rodzice przyprowadzili dziecko - wyjść ponad to

Oczekiwania wiązane z tym procesem (kto i jakie)

Komu/ czemu ta diagnoza służy

Jak to wpłynie na rozwój dziecka (konsekwencje)

Ad. 3. Funkcje, obszary, poziom rozwoju, defekty, deficyty, zasoby

Czy to co diagnozuje ma sens w odniesieniu do sytuacji życiowej tej osoby?

Mnożenie deficytów czy utrzymanie równowagi? (zadbać o mocne srony)

Możliwości osoby

Ad. 4. Których narzędzi, metod użyć

Czy uzasadnione jest użycie danych metod, narzędzi

Uwzględnianie złożoności sytuacji dziecka

Czy ja jako diagnosta mam wystarczające kompetencje do korzystania z tej metody

Ad. 5. Ja diagnosta - za mało

Kontekst relacyjny (z jakiej pozycji uruchamiam relacje)

Z jakiej pozycji staram się dotrzeć do diagnozowanej osoby

Kim jestem w relacji? (działanie stronnicze, wchodzenie w złe role)

Nie być rygorystycznym ojcem, przyjacielem bez dystansu

Stronniczość

• Pomocnik - altruista robienie za

• Ratownik

• Wysłannik (posłannik, misjonarz)

---