Kryteria oceny skuteczności działania hamulców: -opóźnienie hamowania b[m/s2], -sumaryczna siła hamowania na obwodzie kół jezdnych Ph [N], -wzniesienie na którym pojazd powinien być utrzymany nieruchomo, w [%], -czas zadziałania układu tz [s]. Intensywność hamowania (wskaźnik skuteczności hamowania): stosunek opóźnienia hamowania i przyspieszenia ziemskiego b/g lub sumarycznej siły hamowania pojazdu do ciężaru całkowitego pojazdu Ph sum/G*100%. Zasada stosowania metody ekstrapolacji: -wykorzystywana jest założona proporcjonalność siły nacisku na pedał hamulca i siły hamowania, -dla sił nacisku na pedał hamulca mniejszych od siły blokowania, wyznaczany jest współczynnik proporcjonalności, -siła hamowania 500N jest iloczynem 500N i wyznaczonego współczynnika proporcjonalności, -siła hamowania pojazdu jest sumą wyznaczonych w podany wyżej sposób sił na każdym kole. (metoda stosowana podczas blokowania się kół). Zjawisko cieplne: transformacja energii kinetycznej w energię cieplną poprzez tarcie. Okładzina i bęben (wirnik)- element trący, element cierny składa się z 3 grup komponentów: włókna wzmacniające, spoiwo, modyfikatory. Skok jałowy- przemieszczenie płytki pedału od położenia swobodnego do położenia przy którym rozpoczyna się tłoczenie przez pompę hamulcową (3-20mm). Skok czynny- przemieszczenie płytki od położenia odpowiadającego końcowi skoku jałowego do położenia przy którym w najbardziej niekorzystnie usytuowanym siłowniku układu zostaniu wytworzone ciśnienie odpowiadające stanowi układu dla którego osiąga on wymaganą skuteczność ok. 500N. Odległość rezerwowa- odległość płytki pedału hamulca od położenia odpowiadającego końcowi skoku czynnego do podłogi. Współczynnik Tarcia - stosunek siły tarcia do siły nacisku.