PEDAGOGIKA, ĆWICZENIA 06.11.2008

Psychologia + pedagogika:

Nauki psychologii współdziałają z pedagogiką.

1. Psychologia rozwojowa

1. pedologia - rozwój psychiki dzieci;

2. hebologia - rozwój psychiki młodzieży;

3. andrologia - rozwój psychiki dorosłego.

Dziecko nie jest miniaturą dorosłego, podejście odpowiednie do wieku dziecka.

2. Psychologia ogólna - zróżnicowana na bodźce podatność.

3. Psychologia wychowania - procesy uczenia i zachowywania się dzieci i młodzieży, zajmuje się psychologią nauczania.

Podobieństwa: Pokrewieństwo problematyki, wspólne odpowiedzi na procesy praktyczne i poznawcze oraz powiązania badawcze i instytucjonalne.

Różnice: Pedagogika w odróżnieniu od psychologii jest nauką normatywną np. formułowanie celów wychowawczych i uzasadnianie ich, psychologia zajmuje się tym co jest i dlaczego tak jest formułują teorie wychowanie opisowo-wyjaśniające (dobiera metody działań).

Pedagog bez znajomości osiągnięć z zakresu psychologii nie byłby w stanie zaprojektować swoich działań aby osiągnąć optymalizację rozwoju uczniów, trzeba jednocześnie podkreślić, że weryfikacja wiedzy psychologicznej nie byłaby możliwa bez sprawdzenia jej w praktyce pedagogicznej.

Ekonomia + pedagogika:

Szkolnictwo powinno spełniać funkcje:

- potrzeby aktualne i przyszłe gospodarki i kultury w zakresie kadr wykwalifikowanych;

- aspekt społeczno-polityczny;

- potrzeby indywidualne społeczeństwa.

Ekonomika kształcenia - dziedzina badań naukowych zajmująca się związkami między rozwojem społeczno-gospodarczym kraju, a rozwojem szkolnictwa.

1. Problemy makroekonomiczne dotyczą szeregu zależności miedzy szkolnictwem, a całą gospodarką narodową.

- wydatki na kształcenie w określonej sytuacji gospodarki i demograficzne i również pożądana struktura zawodowa.

Badania me powinny wykazać w jakim stopniu poziom rozwoju gospodarki wpływa na wykształcenie społeczne.

2. Problemy mikroekonomiczne dotyczą modelu oświaty i sposobu jej organizacji:

- proporcji w zakresie kształcenia ogólnego i zawodowego;

- przystosowanie kwalifikacji i umiejętności pracowników do nowych warunków organizacyjno-technicznych w miejscu pracy;

- wielkość szkoły, wydziału, grupy językowej;

- sprawa sieci szkolnej (dojazdy, akademik);

- efekt pracy szkół (przygotowanie do zawodu).

Polityka oświatowa:

1. ekstensywna: 1. ilość 2. jakość

2. intensywna: 1. jakość 2. ilość.

Medycyna + pedagogika:

Definicja zdrowia: Jest pełnią fizycznego, psychicznego i społecznego uczucia, a nie tylko brakiem choroby i niepełnosprawności.

CZYNNIKI WARUNKUJĄCE ZDROWIE:

• genetyczne i adaptacyjne uwarunkowania zdrowia, odporności lub podatności na choroby

• środowiskowe uwarunkowanie zdrowia, które wiążą się z m.in.:

1. środowiskiem wewnętrznym

2. środowiskiem zewnętrznym

3. środowiskiem zawodowym

• uwarunkowania zdrowia związane z poziomem świadomości:

1. zwyczaje i styl życia

2. nawyki i używki

3. uzależnienia

4. higiena życia codziennego

5. racjonalna profilaktyka życiowa

Biologia + pedagogika:

Rozwój dziecka warunkuje: a. wzorzec genetyczny; b. proces wychowawczy.

WYCHOWANIE OPTYMALNE - wychowanie uwzględniające społeczne i biologiczne warunki dziecka.

2 działy: a. psychofizjologia; b. genetyka- nauka o dziedziczeniu cech.

PODSTAWOWE POJĘCIA PEDAGOGIKI:

1. osobowość

2. nauczanie

3. kultura

4. środowisko

5. czas wolny

6. socjalizacja

Wychowanie - czynniki przygotowujące człowieka do życia w społeczeństwie.

Język pedagogiki: system środków wyrażania myśli, dźwięków, słów, zwrotów, form gramatycznych w celu porozumiewania się miedzy sobą. Dzielimy na język potoczny (łatwy) i język naukowy (zawierające wiele wyspecjalizowanych nazw).

Formalizacja języka to czynności związane z uściśleniem pojęć w nauce.

Cechy języka pedagogiki:

- komunikatywny społecznie

- brak ścisłej formalizacji języka (wynik tego, że nauki społeczne zajmują się rzeczami, które nie dają ująć się w kategoriach formalnych jak np. liczby; kierują się wartościami mającymi charakter wartościowy przez co są trudno wymierzalne).

Kształcenie: (rezultat wykształcenia) Samodzielne i kierowane czynności człowieka podejmowane dla osiągnięcia określonego zasobu wiedzy o otaczającym go świecie, zdobycia umiejętności potrzebnych mu do poznania samego siebie, przeobrażania świata, rozwoju uzdolnień, zainteresowań i ogólnej sprawności umysłowej.

Dwa podstawowe rodzaje działań i czynności w procesie kształcenia:

- samokształcenie

- kształcenie zorganizowane

Kształcenie jest procesem ciągłym i złożonym, a jego rezultatem jest wykształcenie.

Dzielimy na:

A. ogólne- opanowywanie wiedzy, zdobywanie umiejętności i nawyków niezbędnych dla każdego człowieka bez względu na jego przyszłą rolę w społeczeństwie;

B. specjalistyczna - przyswajanie wiedzy i umiejętności do wykonywania zawodu.

FUNKCJE KSZTAŁCENIA:

A. poznawcza - zdobywanie przez człowieka wiedzy o nim samym;

B. praktyczna - kształtowanie umiejętności na bazie wiedzy.

Ad. 1 OSOBOWOŚĆ: (podstawa psychologii) Zbiór cech względnie stałych.

Złożona struktura cech psychofizycznych pozostających w charakterystycznej współzależności i wzajemnych związkach, warunkująca względną stałość i odrębność danej jednostki ludzkiej, regulująca jej zachowania i przebieg procesów psychicznych.

Ad. 2 NAUCZANIE: Proces, w którym obie strony muszą ze sobą współpracować aktywnie i świadomie. Uczenie się to proces zmieniania, zamierzone zdobywanie i utrwalanie w pamięci wiadomości, umiejętności i nawyków.

Ad. 3 KULTURA: ogół wytworów ludzkich materialnych i niematerialnych. Całokształt dorobku społecznego, materialnego i duchowego, co ważne przekazywana jest z pokolenia na pokolenie.

Ad. 4 ŚRODOWISKO: To społeczność i społeczeństwo, przy czym społeczeństwo jest szczegółowym typem społeczności.

Społeczność - wszyscy ludzie dorośli, dzieci, żyjący na pewnym terytorium, których udziałem jest jakiś określony sposób życia (m.in. język), lecz gdzie nie wszyscy są świadomi jego organizacji czy celu.

Społeczeństwo - rodzaj społeczności, której członkowie są społecznie świadomi wspólnego sposobu życia i których łączy wspólny zbiór wartości oraz dominujący układ stosunków produkcji.

RODZAJE ŚRODOWISK:

- środowisko biologiczne - wszystkie czynniki ożywione i nieożywione

- środowisko geograficzne

- środowisko kulturowe

- środowisko społeczne

Ad. 6 SOCJALIZACJA: Proces, który ma nas przygotować do życia w społeczeństwie. Dzielimy ją na:

- socjalizacje pierwotną - dotyczy dzieci, które zdobywają ją za pośrednictwem rodziców;

- socjalizacja wtórna - świadome kształtowanie samego siebie do życia w społeczeństwie.

METODY BADAŃ PEDAGOGICZNYCH wg Zaczyńskiego:

Nauka - specjalistyczny język, metody badawcze i przedmiot badań.

1. ankieta

2. wywiad

3. testy pedagogiczne

4. obserwacja pedagogiczna

5. eksperyment pedagogiczny

6. analiza dokumentów

7. metody socjometryczne

Ad. D. OBSERWACJA PEDAGOGICZNA - planowane postrzeganie zmysłowe odnoszące się do procesu, podjęte w jakimś celu.

Istota metody - badacz nie ingeruje w naturalny przebieg zjawisk, który chce zbadać.

Obserwacje dzielą się ze względu na:

1. CZAS:

• Ciągłe - obserwacja zjawiska na przestrzeni dłuższego czasu;

• Próbek czasowych - planowane spostrzeganie wybranego przedmiotu lub zdarzenia w określonych z góry krótszych odcinkach czasu;

TREŚĆ:

• Całościowa - pełny obraz danej rzeczywistości;

• Częściowa - dostarcza obraz wybranego fragmentu danej rzeczywistości;

3. ZAKRES TREŚCIOWY/LICZBA PRZEDMIOTÓW:

• Jednostkowa (indywidualna) - występuje wtedy gdy obserwacja dotyczy jednego przedmiotu;

• Kompleksowa (grupowa) - gdy obserwacja ujmuje zespół przedmiotów i zjawisk uzupełniających się wzajemnie;

4. FORMA OBECNOŚCI OBSERWATORA:

• Uczestnicząca - polega na wejściu badacza w określone środowisko społeczne i obserwowaniu danej zbiorowości do wewnątrz;

• Nie uczestnicząca - polega na wejściu badacza w określone środowisko społeczne i obserwowaniu danej zbiorowości z zewnątrz.

---