czym różni sie grecki termin teilos od nepios?
Słowo teleios (doskonały) u Pawła oznacza czasem pełnię życia chrześcijańskiego, a czasem określa tym słowem pełnię życia duchowego jako przeciwieństwa do nepios, co w języku potocznym oznaczało chłopca. Teleios więc to człowiek doskonały, który osiągnął tę pełnię życia chrześcijańskiego, jaką winien posiadać
co to jest świętość CH i jak ona sie przejawia?
Święty jest Syn Boży jako Bóg i jako człowiek bo posiada łaskę uświęcającą i to w sposób najpełniejszy. Mamy u Niego świętość pojętą jako wolność od grzechu i pełnię cnót. W Nim jednoczą się i tworzą harmonię. Przejawem jest stosunek do Boga: uwielbienie Ojca i pełnienie woli Bożej. Przejawia się też w stosunku do ludzi, w Jego miłości do ludzi, za których On oddaje całe życie, jest to miłość przebaczająca.
czynniki rozwoju (wzrostu) w świętości (wiara i eucharystia)?
a) Rozróżnia się wiarę ożywioną miłością (Fides formata) i wiarę, z którą nie łączy się miłość (Fides Informis - przez popełnienie grzechu ciężkiego zostajemy pozbawieni miłości). JCH wymaga tej pierwszej. W wierze przekonani o mądrości Bożej, przyjmujemy prawdy objawione nam przez Boga - uczestniczymy więc w pewien sposób w mądrości Bożej. Ostateczną podstawą wiary jest udział w życiu Bożym. Wiara jest przyjęciem Osoby JCH-a, a przez Niego i w Nim - Boga. Można więc podsumować, że wiara jest to mocne związanie się z osobą JCH-a, niezłomne zaufanie w Jego moc, uciekanie się do Jego miłosierdzia i poddanie się Jego Słowu. Taka wiara stoi u początków drogi do świętości i stale musi być u podstaw całego rozwoju duchowego. Życie duchowe rozwija się i dąży ku pełni doskonałości i świętości w oparciu o taką wiarę, która rodzi nadzieję, działa w miłości i rozbudza miłość.
b)Eucharystia też jest istotnym czynnikiem na drodze do doskonałości, gdy nie może być przyjmowana sakramentalnie, trzeba ją przyjmować duchowo. W niej przyjmujemy Tego, który jest Ojcem i Duchem Świętym, i jest źródłem łaski, a więc źródłem życia i świętości.
dlaczego wiara jest czynnikiem swietosci?
W wierze przyjmujemy prawdę daną nam od boga, w jej świetle patrzymy na życie i całą rzeczywistość ziemską, ona wskazuje sens życia, mówi nam jaki jest cel życia ludzkiego, tylko w jej świetle człowiek znajdzie odpowiedź na pytanie: skąd jest zło, tylko w oparciu o nią można wypracować w sobie prawdziwy pokój Boży, który jednak nie jest obojętnością na losy człowieka i świata. Ogłoszenie prawdy przez Kościół i przyjęcie jej wiarą przez słuchających jest niezbędnym warunkiem, by można skorzystać z owoców płynących z liturgii, a szczególności z ofiary eucharystycznej i sakramentów. Wiara ta daje żywot wieczny.
jak wygląda droga do swietosci radami ewangelicznymi?
Droga radami ewangelicznymi, odpowiadać musi powołaniu osób, które tę drogę wybrały. I tak: ponieważ ostateczną normą życia zakonnego jest naśladowanie JCH-a ukazane w Ewangelii, tak wszystkie instytuty powinny tę normę uważać za swoją najwyższą regułę. Oni więc aby być wiernymi swemu powołaniu muszą tak ułożyć swe życie, by łączyć kontemplację z miłością apostolską. Apostolsko płodne może być życie osób żyjących w całkowitym odosobnieniu, spędzających czas na modlitwie i kontemplacji, apostolsko płodne będzie życie osób, które życie zakonne łączą z pracą apostolską, z działaniem charytatywnym, płodne są też instytuty świeckie. Ich droga do świętości to całkowite oddanie się Bogu w miłości doskonałej, co urzeczywistniają, zachowując swój świecki charakter, by mogły w świecie pełnić apostolstwo. Wspólną cechą osób, które wybrały tę drogę, jest wybór rady czystości. Lecz samo obranie drogi rad ewangelicznych i złożenie ślubów nie daje jeszcze doskonałości i świętości.
w jakiej książce Teresa z Awilla mówi o schemacie wzrostu do doskonałości?
„Twierdza wewnętrzna”.