WYKŁAD 1

Powstanie Unii Europejskiej (do traktatu z Maastricht)

pokój przez handel → liberalizacja handlu /zniesienie ceł, ograniczenia działań administracyjnych/ obszarem integracji ma być gospodarka

1950 - Robert Schuman - propozycja dla Niemiec - wymiana węgla i stali /wtedy dwie najważniejsze gałęzie przemysłu/ + inne państwa = organizacja ⇒ (1951) Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWG)

18. IV. 1951 - układ (traktat) paryski:

Francja,

Niemcy,

Włochy,

Belgia,

Holandia i

Luksemburg

18 kwietnia 1951: układ Paryski - zniesienie ceł, biurokracji, administracji, ułatwienie współpracy

prawo europejskie - traktat = najwyższy poziom regulacji w Unii - ratyfikacja traktatów przez poszczególne państwa

Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG) 25. III. 1957 - traktat rzymski

Europejska Wspólnota Energii Atomowej (EURATOM) 25. III. 1957

Powyższe organizacje utworzyły w 1965 roku Wspólnoty Europejskie /jedna władza/ = Europejskie Wspólnoty Gospodarcze

1973 - kryzys naftowy - spowodował spowolnienie procesu integracji

1985 - BIAŁA KSIĘGA - "zebranie" barier i przeszkód powstawania/integracji - zawierała ustawy, rozporządzenia itp., które należało zmienić aby móc dokonać integracji

1989 - Raport DELORSA - pokazał że w trzech etapach Unia może pójść do przodu - stał się on podstawą do konferencji w Maastricht

1992 - TRAKTAT w MAASTRICHT o utworzeniu UNII EUROPEJSKIEJ; nie jest podmiotem praw i obowiązków, nie ma osobowości prawnej /czas po obaleniu muru berlińskiego, po wejściu solidarności/

ZASADY NA KTÓRYCH OPIERA SIĘ INTEGRACJA EUROPEJSKA

1. swoboda przepływu towarów

2. swoboda przepływu osób

3. swoboda przepływu kapitału

4. swoboda przepływu usług (finansowe, ubezpieczenia)

Integracja na poziomie gospodarki, handlu, militarna, polityczna

cechy	forma integracji
		klub handlu preferencyjnego	obszar wolnego handlu	unia celna	wspólny rynek	unia ekonomiczna
redukcja wzajemnych ceł	X
wzajemne zmienianie podatków (ceł) importowych		X	X	X	X
ustanowienie wspólnych taryf celnych (importowych) w stosunku do państw nie należących do organizacji			X	X	X
swobodny przepływ wszystkich czynników produkcji między członkami				X	X
unifikacja polityki fiskalno-monetarnej i społeczno-ekonomicznej					X

WYKŁAD 2

Członkostwo w Unii

1952 rok - 6 państw :

• Francja

• Niemcy

• Włochy

• Belgia

• Holandia

• Luksemburg

1972 rok - 6 + 3 państwa :

• Dania

• Irlandia

• Wielka Brytania

1981 rok - 9 + 1 państwo : Grecja

1986 rok - 10 + 2 państwa : Hiszpania, Portugalia

do Maastricht było 12 państw

w 1990 roku po obaleniu muru berlińskiego dołączone zostały wschodnie obszary Niemiec

1995 rok - 12 + 3 państwa :

• Austria

• Finlandia

• Szwecja

Norwegia spełniała wszelkie warunki ale referendum wykazało że obywatele nie chcą wstępować do Unii.

Poza Unią pozostają : Szwajcaria, Norwegia i Islandia.

Od 1964 roku Turcja ma podpisane umowy z Unią - pretenduje = jest stowarzyszona.

Od 1970 stowarzyszona Malta

Od 1972 stowarzyszony Cypr

Od 1991 stowarzyszone : Polska, Węgry, Czechosłowacja (teraz Czechy)

Od 1993 stowarzyszone : Rumunia, Bułgaria

Od 1995 stowarzyszone : Estonia, Litwa, Łotwa

Od 1996 stowarzyszona Słowenia

Prawo i procesy decyzyjne

PRAWO EUROPEJSKIE PIERWOTNE

istnieją trzy źródła prawa pierwotnego:

1. wszystkie traktaty założycielskie

2. traktaty modyfikujące np. rozszerzające, uściślające, kasujące treści traktatów założycielskich

3. umowy międzynarodowe Unii ratyfikowane przez kraje członkowskie - są nadrzędne w stosunku do praw tych państw

PRAWO EUROPEJSKIE WTÓRNE - realizowane przez różne organa Unii - ma

różną siłę oddziaływania w stosunku do praw poszczególnych państw

istnieją cztery źródła prawa wtórnego :

1. rozporządzenie (regulacja) - ma zasięg ogólny, jest obligatoryjne we wszystkich swoich elementach w każdym kraju członkowskim (nadrzędne)

2. dyrektywa - obligatoryjna - skierowana do danego kraju w zakresie celu i rezultatu jaki ma osiągnąć (np. redukcja emisji węgla do atmosfery) - pozwala na wybór formy i środków realizacji - np. do roku 2003 Francja ma zredukować emisję węgla

3. decyzja - dotyczy spraw szczególnych, może być skierowana do regionów, przedsiębiorstw - jest obligatoryjna dla adresatów

4. rekomendacja (zalecenie) lub opinia - nie jest wiążąca dla adresata ale nie oznacza to dowolności w jej zastosowaniu np. Unia sugeruje państwom jakieś rozwiązanie obiecując coś w zamian

Podstawowe procedury decyzyjne

1. jednomyślne - np. o przyjęciu nowych członków, ważne zmiany traktatów, o rozszerzeniu parlamentu europejskiego

2. na bazie konsensusu

3. większością kwalifikowaną

4. większością zwykłą

RADA UNII - ogólna ilość głosów : 87, większość kwalifikowana 62

PARLAMENT - ogólna ilość głosów : 626, większość kwalifikowana 314

procedura konsultacji

Rada Unii lub Komisja Europejska może konsultować niektóre decyzje z parlamentem, Komitetem Społeczno-Ekonomicznym itp. (ma to wskazywać na demokratyczny charakter Unii).

procedura kodecyzyjna

włącza do współdecydowania inne organy (np. parlament)

Komisja * Rada * Parlament

tak nie

Rada podejmuje Rada ma 3 m-ce na decyzję

decyzje (poprawę, komitet pojednawczy lub

może zatwierdzić decyzję większością głosów)

WYKŁAD 3

Organa Unii Europejskiej

Organa i instytucje Unii Europejskiej :

RADA EUROPEJSKA - najwyższy organ polityczno-decyzyjny

organa ustawodawcze :

• PARLAMENT EUROPEJSKI

• FRAKCJE PARLAMENTARNE

• KOMISJE PARLAMENTARNE

• RADA (Rada Unii Europejskiej)

• KOMITET STAŁYCH PRZEDSTAWICIELI

organ wykonawczy :

• KOMISJA (29 KOMISARZY)

organa sądownicze i kontrolne :

• TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI

• TRYBUNAŁ REWIDENTÓW KSIĘGOWYCH

organa doradcze :

• KOMITET EKONOMICZNO-SPOŁECZNY

• KOMITET REGIONÓW

banki :

• EUROPEJSKI BANK CENTRALNY

• EUROPEJSKI BANK INWESTYCYJNY

RADA EUROPEJSKA - organ typowo polityczny, składa się z szefów rządów lub głów państw członkowskich; jest organem nadrzędnym wobec pozostałych organów. Średnio 2 razy do roku odbywają się spotkania na szczycie (min. 2 w roku); dokładnie rolę RADY EUROPEJSKIEJ określa traktat z Maastricht

Organ polityczno-decyzyjny (stanowiący władzę) kompetencje :

• określanie kierunków rozwoju Unii

• przygotowywanie dyrektyw w sprawie wspólnych akcji i kooperacji politycznej

• wyrażanie wspólnego stanowiska w sprawach zagranicznych i bezpieczeństwa

• nadawanie impulsu/inicjowanie przedsięwzięć

• w posiedzeniach biorą również udział : ministrowie zagraniczni poszczególnych państw oraz 1 członek Komisji Europejskiej

• decyzje podejmowane są jednomyślnie; organ całkowicie niezależny od innych organów

• Rada Europejska składa sprawozdanie Parlamentowi po każdym posiedzeniu a oprócz tego roczne sprawozdanie o postępach

• reguluje wewnętrzne i zewnętrzne stosunki np. ze Stanami Zjednoczonymi, Rosją

• inicjatywa rozszerzania Unii pochodzi od Rady Europejskiej

• reformy instytucjonalne Unii

RADA (Rada Unii Europejskiej) = Rada Ministrów - organ ustawodawczy (legislacyjny)

kompetencje :

• koordynacja ogólnej polityki gospodarczej państw członkowskich

• podejmowanie decyzji i tworzenie prawa Unijnego

• reprezentuje wspólnoty (bo Unia nie ma osobowości prawnej) przy zawieraniu umów międzynarodowych

• przekazuje komisji uprawnienia do realizacji przepisów które wydaje (nie jest organem wykonawczym)

SKŁAD - Radę tworzą ministrowie państw członkowskich - 15 członków - skład Rady jest zmienny - podstawowy skład Rady to ministrowie spraw zagranicznych (spotykają się nawet 100 razy w roku) ale mogą się także spotkać ministrowie rolnictwa, przemysłu, zdrowia itp. - wtedy oni również mają uprawnienia ustawodawcze

Przewodnictwo Rady ma charakter rotacyjny (zmienia się co 6 m-cy); rotacja idzie wg. alfabetu; przewodniczący Rady (minister spraw zagranicznych danego państwa) - funkcje :

• organizowanie i przewodzenie posiedzeniom

• wypracowywanie kompromisów i poszukiwanie pragmatycznych rozwiązań

Obrady odbywają się w Brukseli. Rada przyjmuje w ciągu roku około :

• 300 rozporządzeń

• 50 dyrektyw

• 200 decyzji

Decyzje podejmowane są jednomyślnie, zwykłą większością głosów lub kwalifikowaną większością głosów, niektóre sprawy są konsultowane z Parlamentem (proc. kodecyzyjna).

Kwalifikowana większość głosów 62 (ogółem 87) w tym Niemcy, Francja, Wielka Brytania i Włochy po 10, Hiszpania 8, Portugalia i Grecja po 5.

KOMITET STAŁYCH PRZEDSTAWICIELI (Rady Unii Europejskiej) COREPER - urzędnicy w randze przedstawicieli dyplomatycznych (w randze ambasadorów itp.) - przygotowują dokumenty

WYKŁAD 4

Parlament Europejski drugi organ ustawodawczy, największy (626) międzynarodowy parlament, reprezentuje 370 mln ludzi z Unii.

Kadencja trwa 5 lat, ostatnie wybory były w 1999 roku; przewodniczący i wiceprzewodniczący wybierani są na 2,5 roku - 30% miejsc przeznaczone jest dla kobiet.

Funkcje, kompetencje :

1. USTAWODAWCZA (legislacyjna, prawodawcza) wraz z Radą Europejską - kodecyzje - bardzo ważne; konsultacje - mniej ważną rolę pełni

2. KONTROLNA (nadzorcza) w odniesieniu do administracji (komisja Europejska), zatwierdza kandydata na przewodniczącego i członków komisji oraz ma prawo dymisji Komisji Europejskiej

3. BUDŻETOWA - nadzór nad wydatkami nieobligatoryjnymi (obligatoryjne → pod kontrolą Rady - rolnictwo) infrastruktura, pomoc społeczna ← nieobligatoryjne

• ma prawo odrzucenia budżetu i wnoszenia do niego poprawek

• przewodniczący parlamentu podpisuje budżet

• powoływanie europejskiego rzecznika praw obywatelskich

Parlament ma 3 siedziby (historyczne). Na początku była to instytucja opiniodawcza.

Strasburg - pojednanie niemiecko-francuskie

Luksemburg - EWG, EURATOM - organy

Bruksela - rząd, komisje

Sesje plenarne odbywają się co miesiąc.

626 deputowanych :

Niemcy 99

Wielka Brytania 87

Francja 87

Włochy 87

Hiszpania 64

Holandia 31

Skład Polityczny Parlamentu Europejskiego w 1999 roku :

• socjaliści 34 % głosów (213)

• ludowcy 29 % (180)

• liberałowie, demokraci 7 %

• zjednoczona lewica 5 %

• unia dla Europy 9 % (56)

• zieloni 4 % (28)

• radykalne, nacjonalistyczne, narodowe 3 %

• europa narodów 3 %

• inni (niezależni) 6 %

Komisja Europejska organ wykonawczy Unii:

1. zarządza działalnością Unii

2. proponuje wspólną politykę w różnych szczegółowych sprawach

3. ma inicjatywę legislacyjną, proponuje akty prawne

4. wydaje samodzielnie akty prawne (dyrektywy, decyzje - Rada Unii Europejskiej może je uchylić)

5. czuwa nad przestrzeganiem prawa Unii

6. działania prawne wobec firm, państw

7. wciela w życie politykę Unii

8. zarządza budżetem Unii i funduszami strukturalnymi

Składa się z 20 członków (komisarzy). Każde państwo ma 1 przedstawiciela a Włochy, Francja, Wielka Brytania i Hiszpania po 2 komisarzy. Potwierdzenie parlamentu.

Przewodniczący komisji wybierany przez głowy państw a zatwierdzany przez parlament.

Największa instytucja europejska - 16.000 tyś. ludzi (połowa z wszystkiego) 20% - tłumaczenia

Zbiera się raz w tygodniu w środę.

Decyzje zapadają większością głosów. Każdy członek ma 1 głos. Odpowiada przez parlamentem europejskim (votum nieufności) , składa sprawozdania.

Działa w 26 dyrekcjach generalnych. Podzielona jest na branże. Każda branża ma swojego komisarza.

Pracami Komisji kieruje przewodniczący (i 2 wice-przewodniczących) - wybierany przez komisarzy, ze swojego grona - z partii rządzącej lub opozycyjnej

Trybunał sprawiedliwości - utworzony w 1953 roku, jako organ orzekający WWIS. Teraz wszystkich wspólnot Europejskich.

Funkcje :

1. dokonuje wykładni prawa europejskiego, interpretacji traktatów

2. rozstrzyga spory między państwami Unii

3. rozstrzyga spory między Unią a państwami do niej nienależącymi

4. rozstrzyga spory między instytucjami Unii

5. rozstrzyga spory między Unią a osobami prywatnymi

6. wydaje decyzje uprzedzające w zakresie jednolitej interpretacji prawa unijnego

Jest ostatnią instancją odwoławczą. Jego wyroki są niepodważalne i wiążące dla członków państw Unii. Ma siedzibę w Luksemburgu.

Składa się z 15 sędziów (1 z każdego kraju) i 8 adwokatów - rzecznicy generalni. Są mianowani na 6 lat przez rządy państw członkowskich. Co trzy lata połowa jest zmieniana. Przewodniczący też zmienia się co 3 lata.

Zbiera się na sesjach plenarnych (15 sędziów na wniosek organu lub państwa) lub na wokandach (8-5 sędziów)

1989 - sąd I instancji zajmie się skargami niższej rangi. 15 sędziów. Skargi na OF przeciwko instytucjom UE , funkcjonariuszy a UE, komisja - przedsiębiorstwa; odszkodowania

--> odwołanie [Author:MP] * Trybunał Sprawiedliwości

Wyrok zapada większością głosów.

WYKŁAD 5

Trybunał Rewidentów Księgowych - odpowiednik NIK, kontrola dotyczy finansów (budżet, wydatki). Powstał w 1977 roku (na spotkaniu Rady Europejskiej - traktat brukselski). Pełnię praw uzyskał po traktacie z Maastricht . Składa się z 15 członków (z każdego kraju) zatwierdzani są przez Radę Unii Europejskiej. Wybierani na 6 lat, na czele stoi przewodniczący wybierany na 3 lata.

Zadania :

1. kontroluje finanse Unii

2. nadzoruje wykorzystanie budżetu

3. bada zgodność z prawem i prawidłowość wszystkich dochodów i wydatków unijnych

4. wspiera Parlament Europejski i Radę Unii w sprawie kontroli budżetu

Co roku rewidenci przedstawiają sprawozdanie z kontroli budżetów wszystkich instytucji europejskich (Dz.U.) - jawne.

Komitet Ekonomiczno-Społeczny - doradcze, opiniotwórcze, więzi ze społeczeństwem. Jest organem doradczym Unii. Istnieje od 1957 roku. Składa się z 222 osób podzielonych na wszystkie kraje według klucza - 24 -Niemcy, Francja, Włochy, Wielka Brytania; 21 - Hiszpania; 12 - Austria, Belgia, Holandia; 9 -Grecja.

Kadencja trwa 4 lata (i mogą być wybrani ponownie). Skład zatwierdza Rada Europejska.

Członkowie komitetu zebrani są w 3 grupach : pracodawców, pracowników i przedstawicieli różnych środowisk (wolne zawody)

Funkcje :

1. wykonywanie funkcji konsultacyjnych (Parlament, Rada Unii, Komisja Europejska) Część konsultacji jest obligatoryjna

2. wpływanie na lepsze więzi i wpływ społeczeństwa na projekty europejskie

3. dialog z państwami pozaunijnymi

obszary konsultacji : swobodny przepływ ludzi, swoboda osiedlania, sprawy socjalne, oświata, ochrona zdrowia, polityka zatrudnienia, ustawodawstwo społeczne i równouprawnienie płci

Komitet Regionów - 222 członków, organ doradczy, można kadencję powtórzyć (4 lata kadencja). Przedmiot zainteresowania : rozwój regionalny i realizacja zasady SUBSYDIARNOŚCI : rozdział obszarów działalności, kompetencji pomiędzy organy nadrzędne a organy lokalne - które znają lepiej potrzeby regionu, jego problemy; organy centralne, a organy lokalne - rozdział kompetencji. Komitet Regionów stoi na straży tej zasady. Dba o zbieżność oczekiwań lokalnych z polityką Unii.

Obszary zainteresowania :

• spójność ekonomiczna i społeczna (fundusze strukturalne - fundusz spójności - wyrównywanie poziomu rozwoju pomiędzy regionami - poziom życia, rozwoju gospodarczego, ekonomiczny))

• sieci transeuropejskie (obieg gospodarczy Unii - transportowe, telekomunikacyjne, energetyczne)

• zdrowie, edukacja, młodzież

Europejski Bank Centralny - unia gospodarczo-walutowa, powstał w 1998 roku (Frankfurt) kieruje polityką pieniężną państw Unii w których obowiązuje euro - 12 Państw - nie zdecydowały się : Wielka Brytania, Dania, Szwecja

Zadania:

1. zarządza rezerwami walutowymi 12 państw

2. ustala poziom stóp procentowych w strefie Euro

3. przeprowadza operacje dewizowe i dba o sprawne działanie systemów płatniczych

4. decyduje o emisji banknotów Euro

5. pełni funkcje doradcze wobec organów Unii

ESBC Europejski System Banków Centralnych razem z narodowymi bankami centralnymi;

rządzi nim Rada Zarządzająca - przez EBC, 4 członków zarządu i 12 prezesów banków centralnych. Szef EBC wybierany na 8 lat, a prezesów narodowych banków centralnych na 5 lat. Decyzje zapadają zwykłą większością głosów. Kapitał założycielski to 5 mld. Euro.

Europejski Bank Inwestycyjny - utworzony na mocy traktatu rzymskiego w 1958 roku. Siedziba w Luksemburgu.

zadania:

1. finansowanie inwestycji wspierających rozwój wspólnoty

2. współfinansowanie projektów Unii mających na celu rozwój regionów gospodarczo opóźnionych

3. poprawa infrastruktury transportowej i telekomunikacyjnej

4. ochrona środowiska naturalnego i jakości życia

5. zmniejszenie zużycia energii

6. poprawienie konkurencyjności międzynarodowej przemysłu

7. wspieranie aktywności małych i średnich przedsiębiorstw

Kredyty dla przedsiębiorstw państwowych i prywatnych wszystkich krajów Unii. Spłata

od 7-12 lat. Finansuje do 50% projektu. Duże projekty. Może emitować obligacje (b. korzystnie) największa instytucja (31 mld Euro).

WYKŁAD 6

JEDNOLITY RYNEK FINANSOWY UE

L. Ciamaga "Unia Europejska"

1. Liberalizacja przepływu kapitału (E)

2. Dyrektywy bankowe (E)

Jednolity rynek finansowy jest pochodną integracji gospodarczej - swobodny przepływ kapitału, płatności, emitowania papierów wartościowych, usług finansowych.

Istotne są tutaj 4 zasoby na których opiera się integracja UE swobodny przepływ towarów, osób, kapitału i usług.

Jednolity rynek finansowy.

INTEGRACJA

GOSPODARCZA WALUTOWA

(wielki rynek towarów i usług) (stabilne waluty)

Efekty :

1. rozwój eksportu

2. strategia międzynarodowa podmiotów gospodarczych

3. inwestycje w innych krajach

4. źródła finansowania na różnych rynkach (ujednolicenie przepisów prawnych)

CELE JEDNOLITEGO RYNKU FINANSOWEGO

1. lepsza alokacja zasobów kapitałowych

2. dywersyfikacja źródeł i form kredytów (konkurencja między bankami)

3. większe zróżnicowanie usług finansowych, lepsze przystosowanie od potrzeb klientów

4. obniżenie kosztów funduszy pozyskiwanych przez osoby fizyczne i podmioty prawne

Liberalizacja przepływu kapitałów (E)

1960-62 - zniesiono ograniczenia w płatnościach między krajami (towary, płace, ubezpieczenia), liberalizacją objęto kredyty krótko i średnioterminowe. Zakup papierów wartościowych (obligacji i akcji), nie objęto liberalizacją emisji papierów wartościowych na rynkach zagranicznych, otwierania i prowadzenia rachunków bieżących i terminowych przez banki danego kraju dla nierezydentów.

1973-85 - zahamowanie procesu liberalizacji przepływu kapitałów (kryzys naftowy)

1985 - wznowienie procesu liberalizacji (Biała Księga), jednolity akt europejski

1987 - dyrektywa Rady Europejskiej w sprawie zniesienia ograniczeń stosowanych wobec długoterminowych kredytów handlowych, emisji papierów wartościowych notowanych na giełdzie przez przedsiębiorstwo jednego kraju na rynku drugiego.

1988 - dyrektywa wprowadzająca pełną swobodę przepływu kapitałów (od 1990 roku) z wyjątkiem Grecji, Hiszpanii, Irlandii, Portugalii - od 1992; włącznie z przepływem tzw. "gorącego pieniądza"

TRAKTAT Z MAASTRICHT 1992 (potwierdzenie):

1. swoboda przepływu kapitału jest warunkiem przyszłej unii gospodarczo-walutowej

2. zabronione są jakiekolwiek restrykcje w ruchu kapitałów między krajami członkowskimi oraz między krajami trzecimi a Unią

3. nieodwracalny charakter liberalizacji

Swoboda osiedlania się dała prawo do podejmowania działalności gospodarczej na własny rachunek przez osoby (fizyczne i prawne) z jednych krajów Unii w innych krajach na zasadach określonych przez ustawodawstwo tych ostatnich obowiązujące ich własnych obywateli .

Swoboda świadczenia usług finansowych przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym z krajów członkowskich Unii na rzecz podmiotów z innych krajów, w których nie ma ono swojego oddziału

Konsumenci uzyskali prawo nabywania różnego rodzaju usług od dowolnego przedsiębiorstwa mającego siedzibę w którymś z krajów członkowskich Unii.

Instytucje finansowe uzyskały nieskrępowane prawo świadczenia usług ponad granicami na rzecz rezydentów z całej Unii. Możliwość "eksperymentowania" usług bez konieczności zakładania oddziałów oraz korespondencyjną sprzedaż produktów oszczędnościowych i ubezpieczeniowych

Liberalizacja usług bankowych

Pierwsza dyrektywa bankowa (1977) ustalono minimalne wymagania dla instytucji kredytowych by mogły działać w krajach członkowskich (kapitał, kwalifikacje kierownictwa) uprawniały one do zakładania oddziałów w innych państwach po uzyskaniu pozwolenia ich władz

Biała Księga (1985) :

• zaproponowała wzajemne uznawanie przepisów narodowych

• założono, że we wszystkich sektorach rynku finansowego przepisy narodowe mają na celu ochronę konsumenta i bezpieczeństwo należności

• stwierdzono, że nie trzeba ujednolicać przepisów, że można zaufać przepisom danego kraju

Druga dyrektywa bankowa (1989) jest kluczowym aktem prawnym dla instytucji kredytowych. Umożliwia wydawanie jednolitej licencji bankowej, która pozwala na zakładanie oddziałów w innych krajach bez konieczności uzyskiwania pozwoleń poszczególnych krajów

WYKŁAD 7 (część materiałów na ksero)

Budżet Unii Europejskiej

1. Procedura uchwalania

2. Zasady budżetowe

3. Wpływy do budżetu

4. Wydatki budżetu

Projekt budżetu tworzy "rząd" - Komisja Europejska

Ad. 2

zasada jedności - wszystkie przychody i wydatki zebrane są w formie jednego dokumentu

zasada uniwersalności - poszczególne kategorie przychodów nie mogą być przypisane konkretnym wydatkom

zasada jednoroczności - poszczególne operacje budżetowe odnoszą się do konkretnego roku budżetowego

zasada równowagi - zrównoważenie wydatków i przychodów

zasada szczegółowości - każdy wydatek jest przypisany konkretnemu celowi

walutą budżetu jest euro

procedura budżetowa na folii

WPŁYWY :

• 1958-70 - bezpośrednie wpłaty własne państw członkowskich

• 1970 - decyzja Rady Wspólnot Europejskich - wprowadzono system zasobów własnych, który obowiązywał w latach 1970 - 1979 + wpłaty bezpośrednie, opłaty rolne, cła

• 1979-1988 - system zasobów własnych + VAT (bez wpłat własnych)

• 1988 - znów wpłaty własne

WYDATKI BUDŻETU

obligatoryjne - wynikające z traktatów - decydujący głos ma Rada Unii

• głównie przeznaczane na rolnictwo, są realizowane przez Europejskie Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnictwa (FEOGA) - sekcja Gwarancji stanowi 45%

• nieobligatoryjne (55%) - decydujący głos ma parlament

I fundusze strukturalne (34-35%)

1. Europejski Fundusz Socjalny (pomoc społeczna, socjalna, zatrudnienia)

2. Sekcja orientacji FEOGA (dofinansowanie dla rolników)

3. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR)

4. Fundusz Spójności (FS) - wyrównywanie poziomu rozwoju regionów

5. Instrument Finansowej Orientacji Rybołówstwa (JFOR)

II badania i rozwój technologii, energia, ochrona środowiska, edukacja, kultura, ochrona konsumenta - polityka wewnętrzna Unii - 6,5%

• 
  
  pomoc dla państw trzecich 5,1%

• administracja 5%

Wykład - Procesy integracyjne z Unią Europejską dr Bożena Ryszewska-Grzeszczak 812 Z

PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

Sekretariat Generalny (Luksemburg)

Stałe Komisje (Bruksela)

PLENUM (Strasburg, Bruksela)

Frakcje

polityczne

polityka zewnętrzna Unii

---