RZUT OSZCZEPEM W starożytnej Grecji wchodził w skład pentatlonu i dekatlonu W średniowie. jazda na koniu z oszczep. (1,4) i trafianie do pierścieni Pierwszy raz wprowadzono w 1908Londyn. W36' w Berlinie Kwaśniewsk-Maliszewska zdobyła brąz. Na początku lat 50' Zygmunt Szelest tworzy grupę i opracował ponad 1000ćw ogólnorozwojo. Pierwszym zawodnikiem z jego grupy był J.Sidło, który w 53' ustanowił rekord św. a na olimpiadzie w 56' zdobywa srebro. J.Żelezny(rekordzista św.93' 95,66)W.Nikiciuk(79' 79m junior)E.Grójecka(62,70)P.Bielczyk(przekroczył90m)
Uve Hohn- rzucił 104,80m i w tym momencie zmieniono oszczep Od grotu do osznurowania było 110cm Osznurowanie poszło do przodu o 4cm, a było to 01.04.1984. WYMIARY: K(długość 220-230cm, waga 600g) M(dł. 260-270cm, waga 800g) Rzutnia(długość 36,5m, szerokość 4m) kąt pola wyrzutu 29o Osznurowania15-16cm Promień8m(wycinek koła)Wynik zależy od: poprawnej techniki, budowy somatycznej zawod, długości ramion, dużej ruchomości w stawach barkowym i biodrowym, kąt wyrzutu w zależności od warunków atmosfer., rzut po linii prostej. SKŁADOWE TECHNIKI: a)pozycja wyjsciowa, oszczep trzymany nad barkiem b)rozbieg, po linii prostej , u M ok.12m, u K ok. 11m. c)wyprzedzenie oszczepu i przejście do pozycji wyrzutnej d)pozycja wyrzutna i przejście do wyrzutu, stoimy bokiem do pozycji wyrzutu, prawa noga ugięta, lewa prawie wyprostowana e)wyrzut i przeskok na prawą nogę f)pozycja po wyrzucie albo utrzymanie równowagi METODYKA 1)Nauka trzymania oszczepu, oszczep pionowo wbity w ziemię, klęk na kolano i zjeżdżamy w dół do osznurowania 2)Nauka wyrzucania oszczepu a)oburącz z ustawienia przod, rozkrok, łuk napięty b)to samo z wykroku c)rzut z ustawienia przodem jednorącz znad głowy d)nauka wejścia pod oszczep w miejscu e)rzut z miejsca z ustawienia bokiem f)nauka odprowadzenia oszcz. na 3kroki g)5kroków w marszu h)rzut z 3 lub 5kroków ale po odprowadzeniu i)to samo w biegu j)nauka przeskoku k)5krok, 7krok najpierw bez rzutu, a potem z rzutu l)rzut z połowy rozbiegu m)rzut z całego rozbiegu.
SZTAFETY. Rodzaje: a)4x100, b)4x400, c)sztafeta szwedzka 400-300-200-100 pierwsze 400m po torach, następne 100m po torach, a potem zbiegamy, d)sztafeta olimpijska 800-400-200-100 pierwsze 100m po torach a potem zbiegamy. TECHNIKA PRZEKAZYWANIA PAŁECZKI: a) z góry-odbierający pałeczkę wyciąga rękę prostą, dłoń min. Poniżej barku pod kątem 450 do podłoża, kciuk skierowany do środka, palce na zewn. Podający pałeczkę ok. 1,8m za odbierającym wyciąga rękę prostą w st. łokciowym i nadgarstkiem wkłada pałeczkę samym końcem do dłoni odbierającego. Podajemy LR do PR lub PR do LR. Ręka odbierającego na przedłużeniu ręki podającego. b) od dołu-odbierający cofa na syg. rękę do tyłu, lekko ugiętą w st. łokciowym, kciuk skierowany do środka, pozostałe palce w bok i w dół, grzbiet dłoni skierowany do góry. ręka cofnięta na wys. biodra lub lekko poniżej. Podający znajduje się w odl.1,6m pochylając się lekko do przodu wkładając pałeczkę jak najgłębiej do ręki odbierającego. START DO BIEGU W STREFIE ZMIAN: na 1 zmianie zawodnik odbierający staje po zewn. części toru. Ręka odbierająca pałeczkę cofnięta do tyłu, druga wysunięta lekko w przód, nogi w lekkim wykroku na szerokość stopy ugięte w kolanach, ciężar ciała obniżony. Kiedy zawodnik podający znajdzie się na znaku kontrolnym wówczas następuje wybieg i w strefie zmian w 10m przed końcem tej strefy na syg. nast. przekazanie pałeczki. STREFA ZMIAN ma 20m , a przepisy pozwalają cofnąć tę strefę o 10m, ale w tych 10m nie można zmieniać pałeczki. DYSKWALIFIKACJA: -za falstart, -przekroczenie strefy zmian, -przekroczenie toru, -jeżeli zawodnik podający pomoże odbierającemu, np.. popchnie go. METODYKA: pokaz i objaśnienie, 1)podania pałeczki w miejscu - zawodnicy w dwójkach, jeden za drugim 2)podania w marszu w dwójkach, 3) w truchcie, 4) w biegu, 5) podania w czwórkach w miejscu - ręka podająca na przedłużeniu odbierającej 6) w marszu, w truchcie, w biegu, 7)nauka wybiegu w strefie zmian w truchcie w szybkim biegu,8) nauka biegu po wirażu, 9)doskonalenie techniki. I zmiana - PR do LR, II zmiana - LR do PR, III - PR do LR. Pałeczkę można również zmieniać z przemieszczeniem w czasie biegu z jednej ręki do drugiej. W sztafecie 4x100 biegamy po swoich torach, w 4x400 I zmiana po torach, w II pierwsze 100m po torach. REKORDY: Kobiety 4x100 - 41,34s; 4x400 - 3”15'. Mężczyźni 4x10037,40s; 4x400 - 2”54'. W Polsce: 4x100 - 38,40s; 4x400 - 2”58'M. Osiągnięcia: złoto w Tokio - kobiety 4x100, srebro w Moskwie, Montrealu - M 4x400. PŁOTKI: 1) start - różnice przy starcie do płotków od startów do biegu płaskiego: a)biodra uniesione są niżej, b)noga atakująca płotek jest z tyłu. 2)Dobieg do pierwszego płotka wykonujemy w 8 krokach, a w 9atakujemy płotek. 3) Ułożenie ciała nad płotkiem - noga atakująca równolegle do podłoża, palce nogi AT. Skierowane do góry, noga zakroczna ugięta w st. biodrowym, odprowadzona w bok, pięta przy biodrze, kolano wyżej jak pięta, tułów pochylony lekko do przodu, ręka przeciwna do nogi atakującej wysunięta w przód, druga ręka cofnięta w tył dłonią na wys. biodra. 4) zejście z płotka - rzut środka ciężkości musi padać na pole podstawy zawodnika. 5) Bieg między płotkami - bieg na 3 kroki; najdłuższy jest krok 2, potem 1, a potem 3. 6) Finisz - po zejściu z ostatniego płotka nast. wychylenie do przodu i rzut na taśmę. Długości: Kobiety; dobieg-13m, między-8,5m, ostatni odc.-10,5m; wys.-84cm na 100m. Mężczyźni; dobieg-13,72m, między-9,14m, ost. Odc.-14,02m, wys.-106,5cm na 110m. Na 400m dobieg-45m, między-35m, ost.odc.-40m, wys.-91,4cm dla M i 76cm dla K. PRZEPISY: - dopuszczalna prędkość wiatru 2m/s żeby uznano rekord, - dyskwalifikacja gdy noga przenoszona jest obok płotka, gdy sędziowie uznają, ze płotki są przewracane specjalnie, gdy zawodnik przeszkadza zawodnikom na innym torze. METODYKA: 1)pokaz i objaśnienie 2)nauka rytmu na listwach, miękkich płotkach. Na początku nauczamy rytmu 5-krokowego, a później 3-krokowego. 3)nauka ataku płotka przy przeszkodach, drabinkach, 4)nauka pracy nogi zakrocznej w oparciu o murek, przeszkodę5)nauka ataku nogą nad płotkiem, 6)nauka pracy nogi zakrocznej nad płotkiem, 7)połączenie, 8)nauka ataku i pracy nogi zakrocznej przez środek płotka, 9)bieg na 3 kroki między płotkami, 10)doskonalenie. SKOK W DAL: techniki: naturalna, piersiowa, biegowa. Wyróżniamy fazy: a)rozbieg - są 2 znaki kontrolne- pierwszy tam gdzie rozpoczyna się rozbieg, drugi 6-10 kroków biegowych od belki. Bieg z narastającą prędkością, max jest, gdy stawiamy stopę na belce. U kobiet 30-35m, u M 35-40m b)odbicie - zależy od prędkości poziomej i charakteryzuje się kątem odbicia który wynosi 20-250. Rozpoczyna się poprzez postawienie stopy na belce, nast. wymachem kolana nogi wymachowej i udem w górę w przód, udo równolegle, podudzie swobodnie zwisa w dół. Praca przy odbiciu ręką przeciwną do nogi wymachowej będzie w przód, a druga w bok. Noga odbijająca wyprostowana we wszystkich stawach. C)faza lotu - zadaniem jest zachowanie równowagi skoczka w locie i przygotowanie do lądowania. Tor lotu zależy od odbicia, natomiast ruchy NN i RR pomagają w zachowaniu równowagi. Lot nie ma żadnego wpływu na długość skoku. d)lądowanie - zadaniem jest utrzymanie bioder skoczka w przedzie, wysokie uniesienie kolan, niewielki skłon T w przód. TECH. PIERSIOWA: po wybiciu stopa nogi odbijającej pozostaje w tyle za plecami, nogę wymachową opuszczamy w dół. Praca RR jest kołowa obustronnie. TECH. BIEGOWA: w czasie lotu opuszczenie nogi wymachowej , przeniesienie pięty nogi odbijającej ruchem kołowym do przodu i dołączenie pięty nogi wymachowej do odbijającej. Praca RR kołowa naprzemianstronna, w końcowej fazie dłonie spotykają się nad głowa i nast. cofnięcie RR. METODYKA: a)piersiowa: 1)pokaz i objaśnienie, 2)nauka odbicia, 3)nauka lądowania na nogę wymachową, 4)nauka cofnięcia nogi wymachowej do tyłu w miejscu, a potem z rozbiegu, 5)nauka pracy ramion, 6)n. rozbiegu, 7)doskonalenie techniki. b)biegowa: 1)j. w. 2)j. w. 3)j. w. 4)nauka lądowania na nogę odbijającą po jednym kroku biegowym, 5)nauka lądowania po zmianie nóg na 2,5 kroku biegowego, 6)nauka pracy RR, 7) nauka rozbiegu, 8) doskonalenie techniki. PRZEPISY: - mamy 6 prób, - technika dowolna, - skok jest nieważny, gdy odbicie było poza strefą, lądowanie poza piaskownicą(z boku), po oddaniu skoku powrót w tył po piasku, przekroczenie limitu czasu na skok, - limit wiatru do uznania rekordu-2m/s.TRÓJSKOK Techniki: A)naturalna-zawodnik o dużej skoczności, praca RR naprzemianstronna B)biegowa-zawodnicy z dużą szybkością, praca RR na przemianstr C)dwuramienna-zawodnicy, którzy mają silne nogi, praca RR obustronna. FAZY 1)rozbieg (30-40m)2)I skok jest najniższy i ma za zadanie utrzymania szybkoś z rozbiegu 3)II skok najkrótszy i ma za zad. utrzymanie równowagi w czasie lotu 4)IIIjest najdłuższy i najwyższy Po odbiciu nast. opuszczenie stopy nogi wymachowej w dół i praca nogi na okrągło(kołowa). Nast. wymach udem w skos w górę w przód i nogę stawiamy na całą stopę. Ostatnie odbicie w górę w przód jak najwyżej unosząc śr. ciężkości. Metodyka: 1)pokaz i objaśnien 2)nauka wieloskoków w formie dwurytmu w miejscu, marszu i biegu 3)nauka rytmu trójskoku, 2razy na jednej nodze i raz na drugiej w miejscu, marszu, biegu 4)dołączamy lądowanie w piaskownice 5)nauczanie rytmu trójskoku z 3,5,7… kroków 6)nauka rozbiegu 7)doskonalenie Rekordy M:J.Schmidt17,03(pol. 2x mistrz olimp.), Samijew(Rus), Oliveira(Bra),Edwards(Gbr) Jonatan Edwords(rekordzista) K:Jnesa Krawiec SKOK WZWYŻ Techniki: naturalna, nożycowa, kalifornijska, przerzutowa, flop Fazy: A)rozbieg odbywa się po łuku i ma 6-8 kroków, tutaj wyst. siła odśrodkowa i dlatego zawodnik w 3 ostatnich krokach jest skierowany do środka B)odbicie nast. mniej więcej 2stopy od poprzeczki i 1m od stojaka. Nogę odbij. stawiamy na cała stopę, potem jest wymach udem w górę w przód(równolegle do przeczki) Tułów wyprostowany noga odbij. prostuje się we wszystkich stawach, praca RR obustronna skierowana do góry C)w czasie lotu odwracamy barki, biodra, uginamy NN w stawie kolan., wypychamy biodra do przodu, stopy wężej jak kolana. Broda ściągnięta lekko do klatki piersiowej, RR ułożone wzdłuż ud, środek ciężkości staramy się przenieść jak najwyżej nad poprzeczką D)lądowanie następuje poprzez wyprostowanie NN nad poprzeczką i lądowanie na barkach METODYKA: 1)pokaz i objaś 2)nauka rozbiegu(bieganie po krzywiznach) 3)nauka odbicia z lądowaniem tyłem do zeskoku 4)nauka skoku w tył z miejsca, odbicie obunóż bez i z poprzeczka 5)połączonie odbicia z lotem nad poprzeczką REKORDY: M-J.Sotomayor245, J.Wszoła2,35 , Partyka2,38, Waleriańczyk, Sposób K-S.Kostadinowa209 Przepisy: zeskok4x5m,70cm, poprzeczka4mwłukno szklane, stojaki do2,70, co3cm podnosi się poprzeczkę, jeśli dwóch skacze tak samo to patrzy się na próbę bądź poprzednią wysokość. PCHNIĘCIE KULĄ: Pierwszy raz w IO w 1896 r. w Atenach - M, 1948 r. Londyn - K. 1890r-wprowadzono koło metalowe i kulę męską 16 funtów, 1932r-Zygmunt Eliasz bije rekord świata( 16,05m), Fonebill przekroczył 17m, 1972r-Monachium Monachium. Komar zdobywa złoto(21,18m), 1976r-Ludwika hewińska-19,58m rekord Polski, 1983r-Helsinki Helsinki I MŚ- E. Saról 21,69 rekord Polski, 1990r-Barnes(USA)-23,12m, PRZEPISY: koło-2,13'5, 3 próby nie mierzy się wiatru, K - 4kg, M - 7,26kg, rzut jest ważny gdy zawodnik wyjdzie tyłem koła. Wzorzec: K - 1,75-180m, wyciskanie w leżeniu 90-110kg. M - 1,90-2m,180-200kg, przysiad 230-250kg. TECHNIKA: tradycyjna: poz. wyjściowa-stajemy tyłem do kierunku pchnięcia, stopa prawa lekko skręcona do środka i odp. trzymana kula. Fazy:1)koncentracja, a)ustawienie w kole i trzymanie kuli b)waga, kłębek zwinięty. 2)Doślizg: a)równoważne padanie bioder, b)różna praca kończyn dolnych, c)zamknięta pozycja w czasie poślizgu, d)wyprzedzenie sprzętu. Doślizg powinien być płaski, dynamiczny, z przyspieszeniem. 3)Pozycja wyrzutna-bezpośrednio po poślizgu, a)prawa stopa w środku koła skręcona do środka, pięta uniesiona, ciężar na niej, b)lewa noga oparta o próg. 4)Faza równowagi poprzez przeskok na nogę prawą. METODYKA: - pokaz i objaśnienie, - oswojenie ze sprzętem(rzuty do tyłu, przodu, z przed klatki, zza głowy, bokiem, młotowy), - pchanie siłą samego ramienia z ustawienia przodem, stopy równolegle, - pchanie w podobnym ustawieniu ze skrętem T, - pchanie z ustawienia bokiem, - pchanie z ustawienia tyłem do kierunku rzutu, - poślizg w ustawieniu tyłem, - 2-krok do przodu, przemieszczanie: 3-krok do przodu (prawa-lewa-prawa), - 2-krok do tyłu z pchnięciem, - 3-krok do tyłu z pchnięciem, - bezpośrednie zejście i pchnięcie, - to samo z 2-kroku, - uczymy doślizgu-z poz. wagi przemieszczanie się w tył na różnej odległości lub z partnerem, - doślizgi seryjne bez pchnięcia, - doślizg z zatrzymaniem w poz. wyrzutnej i korekcja błędu. RZUT MŁOTEM: Historia: siłacz Kahalna p. n. e. rzucał młotami kowalskimi, James-1866r. wprowadził 16 funtowy młot i rzucił 23,81m. Po 1880r, wprowadzono cienki łańcuszek, później linkę i rączkę. W 1908 wprowadzono przepisy. W 1923r. pierwszy raz młot w MP. Lata 50 i 60 Conroy(USA) pierwszy rzucił powyżej 70m. PRZEPISY: - dowolna ilość obrotów, - sektor 400, - siatka 7m. - koło wkomponowane w koło rzutu dyskiem lub obok. , - siatka 7m. - koło wkomponowane w koło rzutu dyskiem lub obok. TECHNIKA: Zawodnik staje tyłem do kierunku rzutu i wykonuje 2 zamachy, następnie wyprzedza młot przez piętę. Oś obrotu przebiega przez lewy bark, przez udo, podudzie i palce tak, że ma cały czas kontakt z podłożem lewą nogą u praworęcznych. Następnie prze ruch pięta palce w końcowej fazie rzutu zawodnik jest ustawiony tyłem do kierunku rzutu. WIELOBOJE: 7-bój kobiet: 1 dzień: - 100m ppł, - kula, - wzwyż, - 200m
2 dzień:
- w dal,
- oszczep,
- 800m.
przerwy miedzy konkurencjami 30min. 3 próby oprócz biegowych, wiatr do 4m/s.
10-bój M:
1 dzień:
- 100m,
- w dal,
- kula,
- wzwyż,
- 400m
2 dzień:
- 110m ppł,
- dysk,
- tyczka,
- oszczep,
- 1500m.
SKOK O TYCZCE:ELEMENTY TECHNICZNE: 1)trzymanie tyczki-praworęczny trzyma nachwytem PR, a podchwytem LR, 2) rozbieg i niesienie tyczki ok. 40m., tyczka długości 5,30 lub 5,40m. 3)przygotowanie do odbicia i założenie tyczki w skrzynce, 4)zwis na tyczce, 5)przejście ze zwisu do podporu, 6)tyczka prostuje się, tracimy kontakt z LR, 7)przejście nad poprzeczką, 8)lądowanie. CHÓD SPORTOWY: K - 3, 5, 10km, M - 20, 50km. Są to ćwiczenia cykliczne, następuje przeprost nogi wychodzącej w przód i wyrzut pięty w przód. Po dwóch upomnieniach następuje dyskwalifikacja. Jedna stopa musi cały czas mieć kontakt z podłożem, RR pod kątem prostym. Uczymy całościowo tak żeby jak najmniejsze były ruchy środka ciężkości. RZUT DYSKIEM: METODYKA: 1)Nauka prawidłowego trzymania dysku, przedmuchów i wyrzuty dysku z rotacją 2) nauczanie rzutu z miejsca, rzut z ustawienia tyłem do kierunku rzutu 3)Nauczanie rzutu z obrotu a)obrót przestępowaniem(bez fazy lotu) bez sprzętu b)obrót bez sprzętu w szybszym tempie z fazą lotu w momencie przejścia z lewej na prawą nogę c)nauka rzutu z obrotem 4)doskonalenie techniki rzutu dyskiem Technika: Odległość w rzucie dyskiem zalezy od prędkości wyrzutu dysku, kata wyrzutu i kąta ataku dysku oraz od kierunku i siły wiatru. W tech. można wyróżnić 2części: wstępną i główną. Wstępna to rozbieg wykonany w formie obrotu. Część wstępną można podzielić na następujące fazy: trzymanie dysku, pozycja wyjściowa, przedmachy, obrót. Głównym zadaniem jest stworzenie optymalnych warunków do aktywnego wykonania ruchu końcowego. Część gł. Składa się z: wyrzutu oraz utrzymania równowagi po wyrzucie. W tej części tech. miotacz aktywnym, obrotowym ruchem kontynuuje przyspieszenie dysku, znacznie powiększając jego szybkość i wyrzuca dysk po odpowiednim kątem wylotu i kątem ataku. Po wypuszczeniu dysku zawodnik utrzymuje równowagę w kole.