Gdańsk, dn. 14. listopada 2005

Jażdżewska Michalina

WILiŚ

2005 rok, sem. III, gr.1

Środa 13-15

Sprawozdanie z laboratorium materiałów budowlanych

„Wyroby budowlane ceramiczne.

Cegły budowlane”

Normy.

PN-B-12050 z października 1996 roku „Wyroby budowlane ceramiczne. Cegły budowlane.”

PN-B-12016 z 1970 roku „Wyroby ceramiki budowlanej. Badania techniczne”

Budowa.

Cegła jest zbudowana z:

• główki

• wozówki

• podstawy

Wymiary.

250×120×h

Cegła tradycyjna: h = 65 mm

Cegła podwójna: h = 140 mm

Cegła potrójna: h = 220 m

Klasyfikacja cegieł.

1. grupy- podział ze względu na wykonanie powierzchni bocznych

• Z- zwykła jest to cegła służąca do wykonywania murów wymagających tynkowania

• L- licowa jest to cegła służąca do wykonywania licowej warstwy muru, nie wymagająca tynkowania

2. rodzaje- podział ze względu na odporność na działanie mrozu

• M- mrozoodporne

• N- nie odporne na działanie mrozu

typy- podział ze względu na rodzaj otworów

• B- bez otworów

• P- pełne

• D- drążone

• S- szczelinowe

4. klasy- podział ze względu na wytrzymałość na ściskanie

Z	3,5	5	7,5	10	15	20	25
L	-	-	-	10	15	20	25

5. sortymenty- podział ze względu na gęstość objętościową

B i P	1,0	1,2	1,4	1,6	1,8	2,0
D i S	0,6	0,8	1,0	1,2	1,4	1,6

Przykładowe oznaczenie cegły.

ZMP 25×12×6,5 - 15 - 4

Z- zwykła wymiary klasa sortyment

M- mrozoodporna

P- pełna

Drążenia.

Drążenia są to otwory przelotowe w cegle o regularnym kształcie i rozmieszczeniu (nie wypełnia się ich zaprawą).

Cegły typu P mogą mieć drążenia, ale łączna powierzchnia przekroju poprzecznego drążeń nie powinna być większa niż 10 % powierzchni podstawy cegły, a jedno drążenie nie powinno mieć większej powierzchni niż 220
. Cegły typu D i S natomiast powinny mieć drążenia, których łączna powierzchnia zawiera się w 10% - 40% powierzchni podstawy cegły.

Ukształtowanie powierzchni.

Cegły grupy Z o wysokości 65 mm mogą mieć powierzchnie boczne gładkie lub z rowkami (do 2mm głębokości, ich celem jest zwiększenie przyczepności). Natomiast cegły o wysokości 140mm i 220mm muszą mieć rowki na powierzchniach bocznych, dopuszcza się jedną powierzchnię gładką. Cegły grupy L powinny mieć co najmniej dwie powierzchnie licowe.

Barwa.

Barwę cegieł badamy tylko dla cegieł licowych (musi być jednolita dla danej partii).

Badania techniczne.

Badania techniczne przeprowadzane są w wytwórni dla codziennej produkcji. Próbki do badań wybierane są losowo na ślepo. Sprawdzenie cech zewnętrznych obejmuje:

1. sprawdzenie kształtów i wymiarów

2. sprawdzenie wielkości skrzywień powierzchni i krawędzi

3. sprawdzenie wielkości i ilości szczerb, uszkodzeń i pęknięć krawędzi

4. sprawdzenie wielkości i ilości rys i pęknięć powierzchni

5. sprawdzenie wielkości i ilości pęknięć ścianek wewnętrznych i zewnętrznych

6. sprawdzenie wad powierzchniowych

7. sprawdzenie odchylenia powierzchni bocznych i czołowych od pionu

8. sprawdzenie wzajemnych prostopadłości powierzchni i krawędzi

9. sprawdzenie barwy

10. sprawdzenie jednolitości barwy

11. -

12. -

ł) sprawdzenie dźwięku

m) sprawdzenie przełomu

n) sprawdzenie liczby wyrobów połówkowych (część cegły, która pękła prostopadle do długości cegły, objętość połówki musi wynosić nie mniej niż 50% objętości całej cegły)

Badania laboratoryjne.

Badania laboratoryjne wykonuje się raz na dwa miesiące (badania na mrozoodporność raz na trzy miesiące) przez jednostki uprawnione do tego (np. Politechnika Gdańska). Z każdej dziennej produkcji wybiera się losowo, na ślepo trzy próbki (3×30 = 90).

Przeprowadzamy badania:

1. badanie masy (6 próbek)

2. badanie gęstości objętościowej (6 próbek)

3. badanie nasiąkliwości (6 próbek)

4. badanie odporności na działanie mrozu (6 próbek)

5. badanie odporności na zmianę temperatur (7 próbek)

6. badanie obecności szkodliwej zawartości marglu (5 próbek)

7. badanie obecności szkodliwej zawartości rozpuszczalnych soli (4 próbek)

8. badanie wytrzymałości na działanie siły ściskającej (8 próbek)

9. badanie wytrzymałości na działanie siły ściskającej (8 próbek)

10. badanie wytrzymałości na obciążenia statyczne (8 próbek)

11. badanie wytrzymałości na działanie siły zginającej (8 próbek)

12. badanie wytrzymałości na zderzenia (8 próbek)

Badanie nasiąkliwości.

Nasiąknięte wodą próbki umieszcza się w zamrażarce w temperaturze -15°C. Po ustabilizowaniu się temperatury (musi wynosić -15°C), czekamy 4 godziny. Wyjmujemy próbki i umieszczamy je w naczyniu z wodą o temperaturze 12°C do 25°C i znowu czekamy 4 godziny. Temperatura wody w naczyniu nie może spaść poniżej 8°C!!! Żeby uznać, że cegły grupy Z, typu D i S, są mrozoodporne muszą wytrzymać 20 takich cykli. Natomiast cegły grupy Z, typu B i P oraz cegły grupy L muszą wytrzymać 25 takich cykli.

Badanie obecności szkodliwej zawartości marglu.

Mamy naczynie z wodą, 5 cm nad poziomem wody umieszczamy na specjalnej siatce próbkę materiału. Wodę w naczyniu gotujemy przez 2 godziny i czekamy aż ostygnie. Następnie oglądamy próbkę (margiel jest biały i widoczny).

Badanie obecności szkodliwej zawartości rozpuszczalnych soli.

Próbkę ustawiamy pionowo w naczyniu otwartym, wlewamy do nie 5cm wody destylowanej i dodajemy parafiny. Czekamy do momentu wyparowania całej wody. Oglądamy próbkę (białe naloty i wykwity są to sole).

Badanie wytrzymałości na ściskanie.

Przygotowujemy próbkę, z dwóch połówek cegły połączonych cementem portlandzkim 350 w stosunku 1:1, następnie umieszczamy ją w prasie.



, gdzie


- siała odczytana z prasy


- średnia powierzchnia (średnia arytmetyczna powierzchni zewnętrznych, na które przekazywana jest siła niszcząca)

Po wyznaczeniu
dla każdej próbki obliczamy wartość średnią ze wzoru:




Na 8 badanych próbek mogą się trafić 3, które mają wytrzymałość mniejszą niż wymagana, ale nie mniejszą niż 0,8.

6

---