Fizjoterapia kliniczna w CHNR - Fizjoterapia w wieku rozwojowym
Rehabilitacja w wieku rozwojowym
Sadowska L.: Rehabilitacja w wieku rozwojowym. W: Kwolek A.(red): Rehabilitacja medyczna. Urban&Partner,2003.
Szmugiel C. (red): Podstawy diagnostyki i rehabilitacji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Wyd. AWF Kraków, 2000.
Pojęcie rehabilitacji rozwojowej wprowadził Teodor Hellbrugg z Monachium - twórca pediatrii społecznej.Jest ono rozumiane jako proces medyczno - społeczny, obejmujący wczesna diagnostykę, stymulowanie rozwoju oraz oddziaływanie psychopedagogiczne z integracja społeczną dzieci z wrodzonymi
Cele rehabilitacji rozwojowej:
Wczesna diagnostyka rozwoju psychomotorycznego i stymulacja neuromotoryczna dziecka z dysharmonią rozwoju lub wadami wrodzonymi, zmierzająca do ukształtowania właściwego engramu motoryki oraz brakujących funkcji i opóźnień w rozwoju fizycznym lub psychicznym,
Przygotowanie środowiska rodzinnego do współodpowiedzialności procesie opiekuńczo - wychowawczym i leczniczo - rehabilitacyjnym.
Plastyczność O.U.N. oraz niezakończony proces jego dojrzewania stwarzają możliwości kompensacyjne w zakresie funkcji i struktur morfologicznych, których ośrodkami są zarówno mózgowie, jak i inne narządy.
Skuteczność rehabilitacji rozwojowej:
Skuteczność procesu rehabilitacji zależy od wczesnego wykrycia nieprawidłowości i jednocześnie wprowadzenia możliwie jak najwcześniej neurostymulacji.
Na ostateczny wynik usprawniania dzieci z uszkodzeniem O.U.N. nakłada się wiele czynników takich jak: -- ograniczone zdolności kompensacyjne O.U.N.,
- umiejscowienie i rozległość uszkodzenia,
- przebieg i charakter procesu chorobowego,
- stan innych narządów, przede wszystkim układu krążenia.
Definicja rehabilitacji pulmonologicznej:
Według American College of Chust Physicians: Rehabilitację pulmonologiczną można określić jako sztukę postępowania medycznego, polegająca na umiejętności opracowania indywidualnego wielospecjalistycznego programu obejmującego dokładne rozpoznanie, leczenie, wsparcie psychologiczne i edukację.
Cele rehabilitacji pulmonologicznej:
Zatrzymanie lub odwrócenie zjawisk fizjo- i psychopatologicznych występujących u chorych na choroby układu oddechowego oraz podjęcie próby przywrócenia choremu najlepszej sprawności czynnościowej, na jaką tylko pozwalają występujące u niego zmiany w układzie oddechowym i jego ogólna sytuacja zyciowa.
Wybrane korzyści ze stosowania rehabilitacji pulmonologicznej:
Poprawa jakości życia chorych,
Zmniejszenie liczby hospitalizacji i zapotrzebowania na pomoc medyczną,
Zmniejszenie nasilenia objawów,
Zmniejszenie zaburzeń psychospołecznych (lęk, depresja, ograniczona samodzielność)
Zwiększenie tolerancji wysiłkowej,
Poprawa wydolności fizycznej,
Poszerzenie zakresu wykonywanych codziennych czynności życiowych,
Zwiększenie czasu przeżycia niektórych chorych (np. poprzez stosowanie ciągłej tlenoterapii przez chorych ze znaczna hipoksemią).
Wybrane wskazania do rehabilitacji pulmonologicznej:
Choroby obturacyjne:
POChP,
Rozstrzenie oskrzeli,
Mukowiscydoza,
Zarostowe zapalenie oskrzelików.
Choroby restrykcyjne:
*choroby śródmiąższowe (zwłóknienie śródmiąższowe, m.in. płuco reumatoidalne i zmiany w płucach wtórne do kolagenoz)
Inne wskazania do rehabilitacji pulmonologicznej:
Pierwotne nadciśnienie płucne,
Stan po operacji torakochirurgicznej,
Przed i po przeszczepieniu płuc,
Przed i po operacyjnym zmniejszeniu płuc,
Stan uzależnienia od respiratora.