B. Budrowska, D. Duch, A. Titkow, Szklany sufit: bariery i ograniczenia karier polskich kobiet. Raport z badań jakościowych
„Szklany sufit” dla kobiet smutna prawda - określenie obrazujące osoby, którym udało się zrobić karierę mniejszy odsetek przypada właśnie kobietom (niż mężczyznom). Nie ma reguły w na jakich szczeblach kariery oraz w jakich sferach. Przykładowo sytuacja ta ma miejsce w administracji samorządowej, oświacie (np. dyrektorami szkół przeważnie są mężczyźni, stopnień naukowy doktora kobiety zdobywają w równej mierze co mężczyźni ale habilitację już nie, profesura u płci pięknej to znikomy odsetek), organizacjach politycznych, w świcie biznesu.
W dużej mierze wpływają na taką sytuację stereotypy, przedstawiające kobietę jako delikatną, łagodna kobietę niepotrafiącą twardą ręką sprawować rządów. Dodatkowo rzekoma ich niecierpliwość, sprawia, iż nie potrafią czekać na długofalowe skutki swoich decyzji przez co są mniej skutecznymi przywódcami. Kolejne cechy, które stoją na drodze kobietom do wielkiej kariery to: nieprzewidywalność; zbytnia emocjonalność (w tym również długotrwałe chowanie urazy); nadmierne wykorzystywanie kobiecości ( moim zdaniem wszak to nie wina kobiet używających swojej kobiecości tylko mężczyzn, którzy się jej poddają); brak przedsiębiorczości, spontaniczności, jednak wada w biznesie jaką jest ostrożność w życiu okazuje się być atutem; plotkarsto, to zagadnienie pozostawiam bez komentarza, ponieważ w obecnych czasach jest to cecha negatywna zarówno kobiet jak i mężczyzna.
Te w dużej mierze stereotypy sprawiają, że kobiety czują się gorsze od mężczyzn, iż mniej nadają się na wysokie stanowiska. Boją się, że nie poradzą sobie z ogromem problemów i odpowiedzialnością jakie za sobą pociąga piastowanie poważnego stanowiska. Z drugiej jednak strony fakt, iż mężczyźni je zajmują, ułatwia to kobietom załatwienie wielu spraw w określonych sferach.
Ważnym aspektem zagadnienia „szklany sufit” są relacje kobiet i mężczyzn w miejscu pracy. Praca płci pięknej na wysokim stanowisku jest o wiele częściej oceniana bardziej krytycznie z mniejszą wyrozumiałością na jakiekolwiek niedociągnięcia lub błędy. Kobiety aby osiągnąć sukces muszą wykazać się zdecydowanie większymi zdolnościami a potem stale na nowo się nimi wykazywać, w momencie, gdy mężczyźnie jeżeli przypisze się jakąś pozytywną właściwość to ona już przy nim na stałe pozostaje. Ponad to praca kobiet czasem zostaje przywłaszczana wraz z sukcesem przez płeć przeciwną. Być może ma to związek z zazdrością o osiągnięcia jakie one zdobywają. Fakt chęci posiadania nawet w pracy protekcji nad kobietami przypieczętowuje ten obraz dominacji mężczyzn.
Znikoma obecność kobiet w życiu publicznym, rzadkie piastowanie wysokich stanowisk, niewiele osiąganych znaczących sukcesów przez kobiety jest spowodowana również obrazem kobiety - opiekunki domowego ogniska. A to sprowadza się do braku czasu. Na płeć piękną przypada zdecydowanie więcej obowiązków domowych (wynika to oczywiście z roli jaka pełni kobieta w życiu), do tego praca a tym czasem mężczyzna czas wolny, poza pracą, może poświęcić na samodoskonalenie się, większą aktywizację zawodową co pociąga za sobą osiąganie sukcesów. Płeć piękna zanim będzie miała wystarczająco dużo czasu na budowanie swojej kariery zawodowej, musi najpierw urodzić dzieci, odchować je, a potem często się okazuje, że na robienie kariery jest już za późno. Wydaje się jednak, iż w wielu przypadkach kobiety pogodziły się z taką rolą i wręcz ustępują mężczyzną miejsca na drodze do atrakcyjnych stanowisk.
Kobiety nastawione na sukces bardzo często odstawiają na dalszy plan myśl o dzieciach, ponieważ to wiązałoby się z dłuższą przerwą od pracy. po upływie czasu wychowania dziecka do wielu przedszkolnego nie wiadomo czy byłoby do czego wrócić. Rodzenie przed zrobieniem kariery kojarzy się współczesnej kobiecie z zamknięciem drogi do niej dlatego macierzyństwo odwlekają w czasie możliwie jak najdalej.
Jak to się dzieje, że kobiety przy podziale stanowisk wypadają gorzej? Przykład zaczerpnięty z tekstu pokazuje, że w polityce owszem są kobiety, by może po to, by uniknąć napięć społecznych, ale jest ich bardzo mało na istotnych stanowiskach w gminie, województwie nie wspominając już o szczeblu krajowym. Na listach wyborczych z reguły zajmują gorsze miejsca, rzadko by było to pierwsze, wybory np. na wiceburmistrza też opatrzone są „protekcją kolegów” na co kobiety raczej nie mogą liczyć. Tu pojawia się pojęcie męskiej solidarności, co z drugiej strony daje obraz kobiecej dyskryminacji. Mężczyźni są świadomi, że w dzisiejszych realiach kobiety będą brały udział w życiu publicznym ale o możliwie okrojonym znaczeniu. Tylko kobiety, które z uporem dążą do osiągnięcia takich sukcesów jak ich „przeciwnicy” mają szansę na realizację swoich zamierzeń, jednak często odbija się to na ich życiu prywatnym. Niestety na takie poświęcenie mężczyźni nie muszą się decydować. Gdyby istniało coś takiego wśród kobiet jak wśród mężczyzn - pełna solidarność, to brałyby one czynnie udział w życiu publicznym. Ta solidarność jednak nie istnieje, jest tego kilka powodów np. zawiść w śród kobiet o wygląd, cechy charakteru, sukcesy al. Również z powodu strachu przed utratą pozycji jaką sobie wypracowały.
To czy lepiej się współpracuje z kobietom z mężczyznami czy z kobietami i na odwrót zdania są podzielone. Jednak panuje przekonanie wśród mężczyzn, że szefem dla nich powinien być mężczyzna. To wynika raczej z ich natury niż predyspozycji któreś z płci na kierownicze stanowiska. Kobiety są ambitne, poukładane, cierpliwe co w dużej mierze wpływa na wydajność i skuteczność ich pracy.
Reasumując, stwierdzam, że na pozycję kobiet w życiu publicznym mają w dużej mierze stereotypy oraz przypisana rola kobietom - opiekunki domowego ogniska. Mimo, iż w niektórych sytuacjach mogłyby się zjednoczyć i osiągnąć w konkretnych warunkach przewagę nad mężczyznami, natura im na to nie pozwala, uwarunkowania naturalne zdają się wygrywać.