Dziennik Uczuć

Pomaga nauczyć się rozpoznawania własnych uczuć, a przez to poznawania samego siebie. Regularne prowadzenie Dziennika Uczuć pomaga zrozumieć lepiej własne reakcje i zachowania. Efektem tego może być zmiana zachowań, które przeszkadzają nam w ułożeniu dobrych stosunków z innym ludźmi lub odbierają nam spokój i pogodę ducha (tak bardzo nam potrzebne w procesie zdrowienia).

W dzienniku notujemy uczucia z całego dnia, również te które pojawiają się w czasie wolnym od zajęć. Odczytujemy tak jak w przykładach: „Poczułam wstyd gdy spóźniłam się na zajęcia. W ciele zaobserwowałam napięcie karku i ramion/ Pomyślałam że na pewno zostanę ukarana, wpiszą mnie na listę. Szybko usiadłam”. lub „Poczułem niepokój gdy pomyślałem, że zostanę zwolniony z pracy. W ciel poczułem ucisk w żołądku. Natężyłem uwagę i skupiłem się na słuchaniu wykładu”; lub „Poczułam radość i uniesienie gdy nieoczekiwanie zadzwonił syn. Zauważyłam jak szybko bije mi serce. Kolega powiedział mi potem, że mówiłam bardzo głośno. Było to bardzo przyjemne zdarzenie. Byłam ożywiona. Uśmiechałam się do swego odbicia w szybie dyżurki. Pomyślałam, że `jeszcze nie wszystko stracone...”

Uczucie poczułam/em	Zdarzenie (myśl, przypomnienie itp.) kiedy (działo się to i to)	Co działo się w moim ciele?	Czy było to dla mnie przyjemne czy nieprzyjemne?	Jak się zachowałam/em? Co zrobiłam/em?
wstyd niepokój radość, uniesienie	spóźnienie się na zajęcia myśl o zwolnieniu z pracy (podczas zajęć) telefon od syna	napięcie ramion ucisk w żołądku szybkie bicie serca. podwyższony ton głosu	nieprzyj. nieprzyj. bardzo przyjemne	pomyślałam o karze (wpis na listę) natężyłem uwagę, słuchałem uśmiechałem się, mówiłem szybciej, pomyślałem „nie wszystko stracone”

Dziennik Uczuć

Pomaga nauczyć się rozpoznawania własnych uczuć, a przez to poznawania samego siebie. Regularne prowadzenie Dziennika Uczuć pomaga zrozumieć lepiej własne reakcje i zachowania. Efektem tego może być zmiana zachowań, które przeszkadzają nam w ułożeniu dobrych stosunków z innym ludźmi lub odbierają nam spokój i pogodę ducha (tak bardzo nam potrzebne w procesie zdrowienia).

W dzienniku notujemy uczucia z całego dnia, również te które pojawiają się w czasie wolnym od zajęć. Odczytujemy tak jak w przykładach: „Poczułam wstyd gdy spóźniłam się na zajęcia. W ciele zaobserwowałam napięcie karku i ramion/ Pomyślałam że na pewno zostanę ukarana, wpiszą mnie na listę. Szybko usiadłam”. lub „Poczułem niepokój gdy pomyślałem, że zostanę zwolniony z pracy. W ciel poczułem ucisk w żołądku. Natężyłem uwagę i skupiłem się na słuchaniu wykładu”; lub „Poczułam radość i uniesienie gdy nieoczekiwanie zadzwonił syn. Zauważyłam jak szybko bije mi serce. Kolega powiedział mi potem, że mówiłam bardzo głośno. Było to bardzo przyjemne zdarzenie. Byłam ożywiona. Uśmiechałam się do swego odbicia w szybie dyżurki. Pomyślałam, że `jeszcze nie wszystko stracone...”

Uczucie poczułam/em	Zdarzenie (myśl, przypomnienie itp.) kiedy (działo się to i to)	Co działo się w moim ciele?	Czy było to dla mnie przyjemne czy nieprzyjemne?	Jak się zachowałam/em? Co zrobiłam/em?
wstyd niepokój radość, uniesienie	spóźnienie się na zajęcia myśl o zwolnieniu z pracy (podczas zajęć) telefon od syna	napięcie ramion ucisk w żołądku szybkie bicie serca. podwyższony ton głosu	neprzyj. neprzyj. bardzo przyjemne	pomyślałam o karze (wpis na listę) natężyłem uwagę, słuchałem uśmiechałem się, mówiłem szybciej, pomyślałem „nie wszystko stracone”

---