Masy tynkarskie przygotowanie próbek masę tynkarską nakłada się na podłoże (płuytka o wymiarach 240x240x50mm) Rodzaj podłoża powinien być zgodny z zakresem stosowania masy tynkarskiej podanej przez producenta. Przygotowane próbki przechowywane są w warunkach laboratoryjnych (temp. +20=2C) i wilgotność względna powietrza (65=5%) lub w czasie i warunkach właściwych dla użytego w masie tynkarskiej spoiwa spraw. wyglądu zew. przygotowane próbki przechowujemy przez okres właściwy dla stwardnienia spoiwa w warunkach lab. Następnie próbki oglądamy z odległości 30 cm w rozproszonym świetle dziennym. Wynik oglądania porównujemy z wymaganiami normowymi (jednolita pod względem faktury i barwy, nie dopuszcza się plam, spękań, pęcherzy ani prześwitów podłoża) spr. Zachowania się masy tynkarskiej w dopuszczalnych temp. badanie wykonujemy w temp +5=1C i +30=1C Przed wykonaniem próbki badawczej oziębiamy podkład i badana masę tynkarską +5=1C Nanosimy schłodzoną masę na schłodzone podłoże. Tak przygotowane próbki przechowujemy przez 48h, a następnie przez okres przewidziany dla danej masy w warunkach lab. Próbki oglądamy nieuzbrojonym okiem z odległości 30 cm i porównujemy z wymogami normowymi. Badanie w temp +30=1C przeprowadzamy w sposób jak wyżej (wygląd wyprawy nie powinien się różnić od wyglądu wyprawy wzorcowej, niepoddanej badaniu) badanie konsystencji masy tynkarskiej Na wałku poziomym osadzona jest krzywka podnosząc o którą opiera się swobodnie wałek podnoszący. Prowadnica umożliwia ruch wałka podnoszącego w górę i w dół. Do wałka podnoszącego zamocowana jest płyta stalowa na której umieszczona jest tarcza. Obrót wałka poziomego początkowo powoduje unoszenie stolika, a po dojściu maksymalne górne położenie raptowne jego opadnięcie. Na tarczy ustawiamy centrycznie formę, którą wypełniamy badaną zaprawą dwoma warstwami każdą z nich zagęszczamy poprzez dziesięciokrotne uderzenie ubijaka. Górną powierzchnię zaprawy wyrównujemy z krawędzią formy. Zdejmujemy formę i obracamy 15 razy wałek poziomy (jeden obrót na sekundę) co powoduje rozpłynięcie się próbki na tarczy. Mierzymy średnicę próbki w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach z dokładnością do 1 mm. Obliczamy średnią wartość dwóch pomiarów badanie zachowania własności roboczych mierzymy jako czas w min. przy którym wartość rozpływu zaprawy różni się o 30 mm od początkowej wartości rozpływu określonej 10 min po wymieszaniu składników. Pomiaru dokonujemy na stoliku rozpływu zgodnie z procedurą podana w punkcie. Pomiar dokonujemy w odstępach 15 minutowych. W trakcie badania temperatura otoczenia winna wynosić +20±2°C, a naczynie z zaprawą winno być przez cały czas nakryte wilgotną szmatką Wyprawy tynkarskie sprawdzanie wyglądu zew. Sprawdzamy to oglądając wyprawę z odległości 30 cm. Powierzchnia wyprawy powinna być jednolita pod względem faktury i barwy, bez plam, spękań, pęcherzy i prześwitów podłoża Badanie podciągania kapilarnego wykonujemy 5 próbek 100x100x3mm układając masę tynkarską w takiej formie na folii polietylenowej. Próbki przechowujemy w warunkach lab (temp. +20±2°C i wilgotności względnej powietrza 65±5%) prze okres wymagany dla spoiwa użytego do badanej zaprawy. Po tym okresie czasu brzegi próbek zanurzamy na głębokość 5 mm w mieszaninie parafiny i wosku (1:1). Próbki ważymy (ms) z dokładnością 0,01 g, a następnie układamy w naczyniu (na płask) i zalewamy do połowy grubości próbki. Po 24h wyjmujemy z wody próbki osuszamy powierzchniowo i ważymy ponownie (mw). Jeżeli zawilgocenie powierzchni próbki niestykającej się z wodą nastąpi wcześniej badanie kończymy i określamy czas (t) po którym stwierdziliśmy wystąpienie zawilgocenia np.= (mw-ms)/F F pow. wyprawy stykającej się z wodą. Podciąganie kapilarne wody obliczamy ze wzoru w=np./pierwiastek z t t czas badania w godzinach B) Zaprawy krzemionkowe sporządza się ze zmielonego kwarcytu, piasku i łupka kwarcytowego z dodatkiem 10-20% gliny ogniotrwałej. Wielkość ziaren nie przekracza 2 mm. Zaprawy krzemionkowe stosuje się do łączenia kształtek krzemionkowych narażonych na działanie temperatury do 1200°C. W przypadku temp niższej niż 1200°C jako topnik zaleca się dodawać szkło wodne sodowe w ilości 5-15% w stosunku do masy suchej zaprawy. Rozróżnia się cztery gatunki zapraw krzemionkowych.
|