Zgrzewanie, trwałe łączenie materiałów (metali, tworzyw sztucznych) przez silne dociśnięcie do siebie łączonych części, bez podgrzania lub z wcześniejszym podgrzaniem miejsc łączonych. Najczęściej stosujesię zgrzewanie: oporowe (elektryczne), gazowe (za pomocą palników acetylenowo-tlenowych), termitowe termit, indukcyjne (elektryczne), tarciowe, dyfuzyjne oraz zgniotowe i ultradźwiękowe.Zgrzewanie znajduje szerokie zastosowanie m.in. w przemyśle samochodowym i lotniczym. Termit, ferromit, mieszanina tlenków żelaza Fe3O4 i glinu używana do spawania i jako bojowy środek zapalający. Zapalony proszek aluminiowy odbiera tlen z tlenków żelaza, czemu towarzyszy wydzielanie olbrzymich ilości ciepła (temperatura do 3800°K) topiącego żelazo, które tworzy spoinę. Spawanie, trwałe połączenie części przedmiotów przez miejscowe roztopienie powierzchni stykowych z dodawaniem lub bez dodawania spoiwa. Rozróżnia się spawanie: gazowe, elektryczne (łukowe) oraz rzadziej stosowane termitowe, elektronowe, laserowe i in. w spawaniu i lutowaniu materiał dodatkowy przeznaczony do wytworzenia spoiny (lutowia, elektroda spawalnicza). Elektroda spawalnicza, pręt, drut zwojowy, taśma itp. wykonane z metalu lub węgla, stosowane do zajarzania i utrzymywania łuku elektrycznego w procesie spawania i procesach pokrewnych. W zależności od metody spawania, przedmiotów spawanych itp. stosuje się różne typy elektrod: topliwe, nietopliwe, otulone, gołe itp. Każdy typ elektrody spawalniczej dzieli się na kilka lub kilkanaście odmian i rodzajów, wykonanych w różnych grubościach i mających różne zastosowanie. Najpopularniejsze i najczęściej stosowane są elektrody spawalnicze topliwe, otulone. Lutowanie, łączenie metali za pomocą spoiwa (lutu) o temperaturze topnienia niższej niż temperatura topnienia metalu nim łączonego. W procesie lutowania łączone części nagrzewają się do temperaturze topnienia lutu, który topiąc się wypełnia szczelinę pomiędzy częściami łączonymi. Przed lutowaniem łączone powierzchnie oczyszcza się mechanicznie lub chemicznie. Rozróżnia się: lutowanie miękkie metali ciężkich, lutowanie miękkie metali lekkich, lutowanie twarde metali ciężkich i lutowanie twarde metali lekkich. Lutowanie przeprowadza się przy użyciu lutownicy, palnika lub grzejnika (np. lutowanie oporowe). Przy produkcji seryjnej (masowej) stosuje się lutowanie kąpielowe, lutowanie piecowe, lutowanie falowe oraz lutowanie za pomocą automatów lutowniczych. Lutowia, luty, stopy cyny z ołowiem lub cyny z cynkiem (lutowia miękkie), a także srebro, miedź, mosiądz i in. (lutowia twarde), stosowane w postaci prętów, drutów, taśm, proszków, past itp. do lutowania. Niekiedy druty lub taśmy lutowia zawierają wewnątrz "żyłki" topnika (tzw. tinole). Lutowie szklane, szkło charakteryzujące się niską temperaturą topnienia, wykorzystywane do łączenia ze sobą różnych materiałów, np. szkła z metalem, ceramiki z metalem. Głównym składnikiem lutowia szklanego jest tlenek ołowiu obniżający jego temperaturę topnienia. Lutospawanie, łączenie metali (głównie żeliwa) metodą pośrednią między lutowaniem twardym a spawaniem. W lutospawaniu połączenie uzyskuje się przez stopienie lutu (bez topienia łączonych brzegów). Jako spoiwo stosuję się najczęściej mosiądz o specjalnie dobranym składzie chemicznym. Przygotowanie krawędzi i sama technika procesu lutospawania są podobne jak podczas spawania.
Metody zgrzewania oporowego 1.zgrzewanie doczołowe -metodą zwarciową lub iskrową 2.zgrzewanie punktowe -jednoimpulsowe, -wieloimpulsowe, -z obróbką cieplną zgrzeiny 3.zgrzewanie garbowe 4.zgrzewanie liniowe -ciągłe, -przerywane, -skokowe