Napisz własną pochwałę tego, co według Ciebie jest najcenniejsze w człowieku.

Każdy z nas odpowie inaczej, ale faktem jest, że każdy człowiek, bez wyjątku, posiada coś, co uważa za ważne, może bezcenne i czego nie chciałby stracić.

Uważam, że najcenniejsze w życiu człowieka jest to, że potrafi on kochać i ufać. Miłość, przyjaźń i rodzina są bardzo ważne, ponieważ każdy ich potrzebuje.

Miłość. Traktuje się ją czasem pobłażliwie, jako uczucie zarezerwowane dla ludzi niedojrzałych emocjonalnie albo marzycieli. Mówię oczywiście o tej miłości romantycznej, tej która daje nam "kopa" i daje nam radość. Czyli po prostu chodzi o zwykły stan zakochania. Powinien on być podstawą budowania późniejszej trwałej miłości, tej "aż do śmierci". Można by się zastanowić, czy to rzeczywiście aż tak ważna część życia człowieka. Co innego ta głęboka, prawdziwa miłość. Ale nie zakochanie. A ja mówię, że i jedno i drugie jest ważne. I może to naiwne, ale myślę, że człowiek nie zrealizuje się do końca, jeśli nie poczuje kiedyś tych motylków w brzuchu na widok ukochanej osoby.

Przyjaźń. Często zaliczamy przyjaciół do członków rodziny. Przyjaźń jest naprawdę ważna w życiu, bo opiera się na akceptacji drugiego człowieka. Jeśli mamy przyjaciół, to czujemy, że jesteśmy akceptowani przez społeczeństwo i czujemy się jego częścią. A wiadomo, że potrzeba akceptacji to jedna z podstawowych potrzeb człowieka. Poza tym prawdziwi przyjaciele to nieoceniony skarb, bo pozwalają nam czuć się bezpiecznie na tym świecie. Mogąc liczyć na ich wsparcie wierzymy, że jesteśmy zdolni przenosić góry. Zawsze najlepiej razem.

Chciałem po prostu powiedzieć, że życie składa się z wielu rzeczy i że trzeba znaleźć miejsce na wszystkie, bo tylko wtedy będzie się szczęśliwym. Trzeba kochać i być kochanym, trzeba realizować swoje marzenia, trzeba czuć się spełnionym. Najważniejsze to być dumnym z tego kim się jest i w godzinie śmierci móc pomyśleć, ze nie zmarnowaliśmy życia.

---