4. Koncepcja Edwarda Halla: zróżnicowanie hierarchii zmysłów jako czynnik różniący kultury.

Hall wyróżniał dwa typy kultur, wysokiego i niskiego kontekstu:

1. Kultury wysokiego kontekstu - zwracają uwagę na tło, warunki, wrażenia, sytuację relację. Czyli np. ważniejsze jest to gdzie się je obiad niż to, o czym się przy nim rozmawia. Są to najczęściej kultury wschodnie, gdzie każdy szczegół przekazuje jakieś informacje, często ważniejsze niż same słowa. Cechy:

1. Treści kultury wyrażane są przez grupę, mocno zakorzenione w świadomości funkcjonowania grupy

2. Wyraźny podział swoi/obcy, brak zaufania, dystans

3. Większe oczekiwania od bliźnich

4. Osoby na wyższych stanowiskach czują się osobiście odpowiedzialne za podwładnych

5. Pojęcie „twarzy” - honor osobisty, obawa przed utratą „twarzy”, równoważne z kompromitacją grupy

6. Komunikowanie w dużym stopniu oparte na gestach, zasadach, intuicji, kontekście

2. Kultury niskiego kontekstu - „przechodzą do rzeczy”, czyli następuje pominięcie rytuałów, liczy się to co się mówi, a nie w jakich okolicznościach jest to mówione. Tutaj zaliczmy głównie kultury zachodnie. Cechy:

1. treści wyrażane są indywidualnie

2. indywidualizm

3. ludzie zdani są na siebie, ponoszą odpowiedzialność za własne działania, nie martwią się innymi

4. brak koncepcji „twarzy”

5. wymiana informacji opiera się na słowach, na tym co określone

---