Naznaczanie a szanse życiowe:
edukacyjne szanse życiowe,
wiejskie i miejskie środowiska wychowawcze a edukacyjne szanse życiowe,
mity i funkcje szkoły.
Naznaczanie i samonaznaczanie.
Słownik języka polskiego wyjaśnia, że „naznaczyć” to: „opatrzyć kogoś jakimś znakiem, znamieniem,[…] nacechować, odznaczyć”. Należałoby tę definicję wzbogacić o stwierdzenie, że „naznaczanie” to „opatrzenie siebie lub kogoś jakimś piętnem”. Żyjemy przecież na zawsze w zgodzie z sobą i własnym sumieniem.
Warunki, które muszą zajść żeby doszło do naznaczania (wg Erdwina H. Pfuhla):
świadomość istnienia reguł,
świadomość, że postępuje się w nie aprobowany sposób,
świadomość, że tacy ludzie są nisko oceniani.
Gdy warunki te są spełnione, jednostka naruszająca normę ma możliwość etykietowania się zgodnie z tym co przypisuje kultura danemu zachowaniu.
Należałoby tu także wspomnieć o procesie samonaznaczania. Świadomość tego, że w odczuciu społecznym cecha lub dane zachowanie są nisko oceniane, może być podstawą samonaznaczania. To z kolei może prowadzić do stopniowej zmiany własnego obrazu, do wejścia w nową rolę społeczną oraz do ukształtowanie się nowej tożsamości organizowanej wokół faktu dewiacji bez względu na naznaczenie dokonywane bezpośrednio przez społeczną widownię.
Arnold Artur „Słownik języka polskiego”, Wyd. Park 2007